ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Δουλιά όπου συμφέρει το κεφάλαιο

Επ' ευκαιρία του «Ευρωπαϊκού Ετους για την Κινητικότητα των Εργαζομένων», οι Βρυξέλλες συμβουλεύουν τους ανέργους, να λύσουν το πρόβλημά τους, εγκαταλείποντας τη χώρα τους και αναζητώντας εργασία στο ...εξωτερικό. Υπό τον τίτλο, μάλιστα, «Πανευρωπαϊκές εκθέσεις για την απασχόληση και την ανάπτυξη», διοργανώνονται εκδηλώσεις, οι οποίες σύμφωνα με ανακοίνωση της Επιτροπής, στοχεύουν στην υπογράμμιση «νέων ευκαιριών για τους πολίτες, ενθαρρύνοντάς τους να ζήσουν και να εργαστούν σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες και να ασκήσουν άλλα επαγγέλματα»! Μια κίνηση ενδεικτική τού πώς βλέπει η ΕΕ τους εργαζόμενους, ως μετακινούμενα αντικείμενα χωρίς ζωή... Ενδεικτική του στόχου για έναν εργασιακό μεσαίωνα, όπου ο εργαζόμενος θα αναγκάζεται, μπορεί δεν μπορεί και συνήθως κανείς δεν μπορεί, να μετακινείται ανάλογα με τις ανάγκες του κεφαλαίου, αλλάζοντας χώρα διαμονής και αντικείμενο εργασίας, ανάλογα με τη ζήτηση...

Παρα-μορφωτικός αντικομμουνισμός

«Η Ελλάδα είναι η μόνη βαλκανική χώρα που δεν υποτάχθηκε στους Σοβιετικούς μετά τον Β` Παγκόσμιο Πόλεμο. Πώς κρίνετε ότι επηρέασε το γεγονός αυτό τον ελληνικό μουσικό πολιτισμό κατά το δεύτερο μισό του 20ού αιώνα;»

Η παραπάνω ερώτηση, παρότι μυρίζει ναφθαλίνη, δε γεννήθηκε κατά την κομμουνιστοφάγα μετεμφυλιακή περίοδο. Ούτε καν τα μεταγενέστερα χρόνια κυριαρχίας του δόγματος για τον από βορρά κίνδυνο. Είναι ένα από τα τέσσερα θέματα που τέθηκαν πρόσφατα (19/9/2006), στις εξετάσεις του 3ου έτους του Τμήματος Μουσικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών, στο υποχρεωτικό μάθημα Ιστορία Νεοελληνικής Εντεχνης Μουσικής. Εν έτει 2006, μέσα σ' ένα πανεπιστημιακό ίδρυμα, φοιτητές κλήθηκαν ν' απαντήσουν σε μιαν ερώτηση που διακατέχεται από σκοταδισμό, εμπάθεια, αντιδραστική ιδεολογική θεώρηση. Το συγκεκριμένο «φρούτο» αντικομμουνιστικής και αντισοβιετικής προπαγάνδας, βέβαια, δεν είναι το μοναδικό στα ελληνικά πανεπιστήμια. Σ' όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης, γίνεται ένας ενορχηστρωμένος αντικομμουνισμός, διαστρεβλώνεται η Ιστορία.

Δε θα μπούμε στον πειρασμό να σχολιάσουμε τα περί «υποταγής» μας στους Σοβιετικούς. Οι σύμμαχοί μας, Αγγλοι και Αμερικανοί, φρόντισαν να μας κρατήσουν «ελεύθερους»... Κι αν αυτή η «ανεξαρτησία» μας συνοδεύτηκε με το «ανήκομεν εις την Δύσιν», με αμερικανικές βάσεις, με την τραγωδία της Κύπρου, με ΝΑΤΟική και ιμπεριαλιστική εξάρτηση, αυτά είναι ψιλά γράμματα... Δε θα μπούμε στον πειρασμό, επίσης, να αναφερθούμε στις κατακτήσεις και τα επιτεύγματα στον πολιτισμό της Σοβιετικής Ενωσης και των άλλων Βαλκανικών - και όχι μόνο - σοσιαλιστικών χωρών. Η ίδια η Ιστορία έχει απαντήσει.

Ας μιλήσουμε καλύτερα για το δικό μας μουσικό πολιτισμό. Εκείνον, που δημιουργεί με ψίχουλα (να ξεχάσουμε ότι το ποσοστό του προϋπολογισμού συνολικά για τον Πολιτισμό είναι μικρότερο του 0,5%;). Σε τι να πρωτοαναφερθούμε; Στο μαρασμό και στη συρρίκνωση, που οδηγούνται σημαντικοί μουσικοί οργανισμοί; Στα άστεγα μουσικά σύνολα της χώρας μας (Κρατικές Ορχήστρες Αθήνας και Θεσσαλονίκης, Ορχήστρα των Χρωμάτων κ.ά.); Στο μοναδικό μας λυρικό θέατρο, τη Λυρική Σκηνή, τη μοναδική δίχως στέγη σ' ολόκληρη την Ευρώπη και εγκλωβισμένη στο ανεπαρκές «Ολύμπια»; Στο ότι η Κρατική Ορχήστρα Αθηνών αναγκάζεται να κάνει πρόβες σ' ένα «κοτέτσι» με κάκιστη ακουστική; Μήπως να μιλήσουμε για την ατελή μας μουσική εκπαίδευση, καθώς η Ελλάδα είναι η μόνη «προηγμένη» χώρα που δε διαθέτει Μουσική Ακαδημία; Μήπως ν' αναφερθούμε στους δοκιμασμένους μουσικούς δημιουργούς, που είναι αναγκασμένοι στη σιωπή, μια και έργα τους σπάνια παίζονται; `Η να πούμε για τους νέους ταλαντούχους δημιουργούς και μουσικούς, που συχνά κερδίζουν βραβεία και διακρίσεις στο εξωτερικό, ενώ εδώ στη χώρα τους δεν έχουν πού να παίξουν; Την ίδια στιγμή, προωθείται ο «πολιτισμός» της φτήνιας και της αποχαύνωσης, τύπου Γιουροβίζιον, που δεν έχει καμία σχέση με τις αξίες της αληθινής δημιουργίας. Και, πάνω απ' όλα, ο εμπορευματοποιημένος και ακριβός «πολιτισμός». Αλλά δεκανίκι της αποχαύνωσης είναι και ο προωθούμενος αντικομμουνισμός, που παρα-μορφώνει. Ας αντιδράσουμε...

Ρουμπίνη ΣΟΥΛΗ

Ποιος τρώει κουτόχορτο;

Γρηγοριάδης Κώστας

«Σύμφωνα με την κυβέρνηση το ακαθάριστο εγχώριο προϊόν αυξάνεται, τα εισοδήματα μεγαλώνουν, η ανεργία πέφτει, η ακρίβεια και τα καρτέλ δεν υπάρχουν ή γίνονται έρευνες... Μήπως κάπου η κατασκευή αυτής της μαγικής εικόνας προσβάλλει τη νοημοσύνη των πολιτών που αισθάνονται ότι ζουν σε άλλη χώρα;». Εύλογη η ερώτηση του συντάκτη του «Ρ» προς τον κυβερνητικό εκπρόσωπο στη χτεσινή ενημέρωση των δημοσιογράφων.

Ποια ήταν η απάντηση του Θ. Ρουσόπουλου; «Ο μηδενισμός οδηγεί παντού. Βεβαίως, συνήθως οδηγεί στο πουθενά». Μακάρι το πρόβλημα να ήταν ο μηδενισμός του έργου της κυβέρνησης από το «Ρ». Δυστυχώς για την κυβέρνηση, το πρόβλημα είναι πολύ «πιο χοντρό». Η πολιτική που εφαρμόζει, αναμφίβολα με τις πλάτες του ΠΑΣΟΚ, έχει χειροτερέψει το βιοτικό επίπεδο των λαϊκών μαζών και έχει οξύνει τα μεγάλα κοινωνικά προβλήματα. Μη έχοντας άλλη διέξοδο από την ένταση της αντιλαϊκής επίθεσης, η κυβέρνηση εμπαίζει τα λαϊκά στρώματα κατασκευάζοντας μια μαγική εικόνα παίζοντας με τους «δείκτες» της οικονομίας. Ξεχνάει όμως δύο πράγματα. Πρώτον, ότι η κυβέρνηση Σημίτη μαυρίστηκε σε μια περίοδο που οι περιβόητοι «δείκτες» της οικονομίας ευημερούσαν, όσο ποτέ. Δεύτερον, ότι ο λαός δεν τρώει κουτόχορτο...

Θέμα προτεραιοτήτων

Από τη μια ο πρωθυπουργός δέχεται (σήμερα) τον αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο. Από την άλλη ο πρωθυπουργός δε δέχεται τους απεργούς δασκάλους γιατί, όπως είπε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, «δεν προβλέπεται ραντεβού με τον πρωθυπουργό». Από τη μια αναβαθμίζει και ανωτατοποιεί εκκλησιαστικές σχολές, από την άλλη κλείνει μια σειρά ΤΕΙ και υποβαθμίζει τα ΑΕΙ. Από τη μια πάντα υπάρχουν λεφτά (από τον προϋπολογισμό και τα κοινοτικά κονδύλια) για την Εκκλησία, από την άλλη «δεν αντέχει η οικονομία» την αύξηση των δαπανών για την Παιδεία... Ορισμένες (θα μπορούσαν να ειπωθούν πολλά ακόμα) απλές σκέψεις με αφορμή τη σημερινή συνάντηση του Κ. Καραμανλή με τον Χριστόδουλο στο Μέγαρο Μαξίμου. Ο καθένας μπορεί να βγάλει τα συμπεράσματά του για τις κυβερνητικές προτεραιότητες...

Ο Γκόρμπι και οι φίλοι του

Να λοιπόν που «οι υπηρεσίες ανταποδίδονται». Ο λόγος για τον πρώην ηγέτη της πρώην Σοβιετικής Ενωσης που πρωταγωνίστησε στην αντεπανάσταση και ανατροπή του σοσιαλισμού, Μιχαήλ Γκορμπατσόφ, και τις διασυνδέσεις που διατηρεί. Ετσι, Ούγγρος επιχειρηματίας ετοιμάζει πάρτι των 75ων γενεθλίων του «Γκόρμπι», από σήμερα 29 Σεπτέμβρη έως την 1η Οκτώβρη, σε παραλιακή πόλη της Κροατίας.

Ο Τάμας Βίτεζι, μάλιστα, (περί αυτού προκειται) σε συνέντευξη Τύπου που δόθηκε πριν μερικές μέρες, είπε ότι τις εορταστικές εκδηλώσεις διοργανώνουν από κοινού το «Ιδρυμα Μιχαήλ Γκορμπατσόφ» και το «Διεθνές Κέντρο για τη Δημοκρατική Μετάβαση». Και πρόσθεσε, προσπαθώντας να συγκαλύψει την αντικομμουνιστική σύναξη: «Στόχος μας είναι να μη μετατρέψουμε τη γιορτή σε πολιτική συγκέντρωση, αλλά να φέρουμε κοντά όλους όσοι διαδραμάτισαν κυρίαρχο ρόλο στις πολιτικές εξελίξεις της δεκαετίας του '90». Τέτοια πρόσωπα θα είναι μεταξύ άλλων οι «σταυροφόροι» της εκστρατείας ανατροπής των σοσιαλιστικών χωρών, ο πρώην πρόεδρος της Πολωνίας Λεχ Βαλέσα, ο πρώην υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Τζέιμς Μπέικερ, ο πρώην επικεφαλής της γαλλικής διπλωματίας Ρολάν Ντιμά κ.ά. Για λόγους υγείας, όπως είπαν, δε θα συμμετάσχουν στη γιορτή η πρώην πρωθυπουργός της Βρετανίας Μάργκαρετ Θάτσερ και ο πρώην καγκελάριος της Γερμανίας Χέλμουτ Κολ, καθώς και ο Τζορτζ Μπους ο πρεσβύτερος, λόγω βεβαρημένου προγράμματος...

Το συμπέρασμα: Η ανατροπή του σοσιαλισμού, που γύρισε την ανθρωπότητα δεκαετίες πίσω, ήταν μια τεράστια επιθετική επιχείρηση του καπιταλισμού, που είχε δράστες ηγέτες σαν τον Γκορμπατσόφ, γι' αυτό και το γλεντάνε όλοι μαζί οι άνθρωποι, οι τότε φαινομενικά ταξικοί αντίπαλοι ηγέτες. Οι λαοί ας βγάλουν τα συμπεράσματά τους.

Χαμαιλέοντες...

Παπαγεωργίου Βασίλης

Να πείσει ότι υπάρχει... καλή και κακή ΝΔ κι ότι αυτή ανήκει στην πρώτη, προσπαθεί με χτεσινή ανακοίνωση της Εκτελεστικής της Επιτροπής στον Ιδιωτικό Τομέα η ΔΑΚΕ. Απ' τη μια ασκεί δήθεν κριτική στις δηλώσεις Σουφλιά περί κατάργησης των παρατάξεων στο δημόσιο, από την άλλη όμως μιλά για «προσπάθεια που ήδη καταβάλλεται από την κυβέρνηση για την ανεργία, ακρίβεια, φοροδιαφυγή...». Θα 'λεγε κανείς «έτερον-εκάτερον». Αλλά δεν είναι τουλάχιστον υποκρισία να επαινείται το έργο του ίδιου (και όχι μοναδικού) ακριβώς κόμματος το οποίο έχει ως υπουργούς πολιτικούς τύπου Σουφλιά, Πολύδωρα κτλ. οι οποίοι προκλητικά τάσσονται υπέρ του περιορισμού των διαδηλώσεων και της συνδικαλιστικής δράσης, την ίδια ώρα που εντείνεται η αντεργατική επίθεση;

Μάλιστα η παράταξη δηλώνει περήφανη επειδή στοχεύει - λέει - στην «προάσπιση των δικαιωμάτων των εργαζομένων, όπως συλλογικές συμβάσεις, εργασιακές σχέσεις, ασφαλιστικά δικαιώματα»... Δε σταματούν να δουλεύουν τον κοσμάκη εντελώς ξεδιάντροπα.

Ακούνε τους εργάτες που βλαστημάνε για τις άθλιες εργασιακές σχέσεις-λάστιχο στην επέκταση των οποίων και η ΔΑΚΕ πρωτοστατεί. Είναι πολύ καλά ενημερωμένοι για τις σκανδαλώδεις φοροαπαλλαγές που χαρίζει η κυβέρνησή τους στο μεγάλο κεφάλαιο με αποτέλεσμα αυτό να αποθρασύνεται όλο και περισσότερο αφού για παράδειγμα, η εισφοροδιαφυγή των εργοδοτών υπολογίζεται περίπου στα 6 εκατ. ευρώ τη μέρα. Ξέρουν ότι η οργή του κόσμου «φουσκώνει» και καταφεύγουν με κάθε αφορμή στην τακτική του χαμαιλεοντισμού. Κι ύστερα σου λένε πού είναι ο κυβερνητικός και εργοδοτικός συνδικαλισμός; Αλλά μήπως παρόμοια ταχτική δεν είχε και η ΠΑΣΚΕ επί κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ; Μην κοιτάτε τώρα που καμώνεται πως αντιπολιτεύεται!

Γρηγοριάδης Κώστας

Στα χαρτιά μειώνουν την ανεργία

Παπαγεωργίου Βασίλης

Από «νίκη» σε «νίκη» κατά της ανεργίας οδεύει η κυβέρνηση, έτσι που μετά από μερικά τρίμηνα δεν αποκλείεται στα χαρτιά να εξαλείψει ολοκληρωτικά το φαινόμενο. Ετσι για το δεύτερο τρίμηνο του 2006 η ανεργία - σύμφωνα με την ΕΣΥΕ - έπεσε στο 8,8% του συνόλου του εργατικού δυναμικού, από 9,6% που ήταν το αντίστοιχο τρίμηνο του 2005. Βέβαια, παίρνοντας υπόψη τον τρόπο που διεξάγεται η στατιστική, το γεγονός ότι τους αρκεί μιας ώρας εργασία την προηγούμενη εβδομάδα της έρευνας για να θεωρηθεί κάποιος «εργαζόμενος», αλλά και πώς καθορίζεται το εργατικό δυναμικό της χώρας, από το οποίο προκύπτουν οι άνεργοι, τα «ευρήματά» τους καμία σχέση δεν έχουν με την πραγματικότητα.

Παρ' όλα αυτά, ακόμα και με βάση τα δικά τους στοιχεία, μόνο να πανηγυρίζει δεν μπορεί η κυβέρνηση. Οι 427.410 άνεργοι, για μια μικρή χώρα σαν τη δική μας, που μάλιστα παρουσιάζει «ανάπτυξη» υπερδιπλάσια από τον μέσο όρο της ΕΕ, είναι ένα νούμερο που από μόνο του πρέπει να σοκάρει. Επιπλέον, η καταγραφή ότι από αυτόν τον αριθμό το 57,5% είναι μακροχρόνια άνεργοι και πως μία στις τέσσερις νέες γυναίκες (15-29 ετών) είναι επίσης άνεργη είναι εξίσου ανησυχητικά. Οπως και το στοιχείο ότι στους πτυχιούχους ανώτερης τεχνολογικής επαγγελματικής εκπαίδευσης η επίσημη ανεργία ανέρχεται στο 11,2%.

Πράγματι, πολλά μπορεί να κάνει η κυβέρνηση με τη στατιστική. Ενα δε θα καταφέρει. Να εξαλείψει τους ανέργους και να τους δώσει δουλιά και εισόδημα. Γι' αυτό δε φτάνει η στατιστική. Χρειάζεται μια άλλη πολιτική, που η ΝΔ, όπως και πριν το ΠΑΣΟΚ, δεν έχουν σκοπό να ακολουθήσουν.

Συγκάλυψη με την υποκρισία

«Εάν η προηγούμενη κυβέρνηση ήθελε την εμπορευματοποίηση της Υγείας, δε θα ξόδευε τόσα χρήματα να κάνει τόσα δημόσια νοσοκομεία» είπε ο υποψήφιος του ΠΑΣΟΚ στην Αθήνα Κώστας Σκανδαλίδης στην προχτεσινή εκδήλωση της ΕΙΝΑΠ και πρόσθεσε: «Προς τι να κάνει δημόσια νοσοκομεία, για να τα παραδώσει στον ιδιωτικό τομέα; Εγώ έχω και μια άλλη αντίληψη, ότι και ο ιδιωτικός τομέας αν δεν υπάρχει πολύ ανεπτυγμένη δημόσια Υγεία, δεν μπορεί να σηκώσει με κανέναν τρόπο - και σε αυτό θα συμφωνήσω - το βάρος της αντιμετώπισης των προβλημάτων υγείας του λαού».

Μα το κεφάλαιο δε δραστηριοποιείται για να λύσει τα προβλήματα της υγείας του λαού. Για τα κέρδη του επενδύει. Και αυτά - δόξα τω θεώ - του τα διασφάλισαν οι κυβερνήσεις της τελευταίας δεκαπενταετίας - τόσο της ΝΔ όσο και του ΠΑΣΟΚ. Ο ρυθμός αύξησης του ιδιωτικού τομέα Υγείας είναι πάνω από 12% και κάθε ευρώ που επενδύεται στην Υγεία έχει τετραπλάσια απόδοση απ' τη μέση απόδοση της οικονομίας. Και γι' αυτό δε χρειάζεται να εκχωρηθούν τα νοσοκομεία στο κεφάλαιο. Ο «σκελετός τους» παραμένει δημόσιος αλλά οι λειτουργίες τους, όπως οι πανάκριβες εξετάσεις, η καθαριότητα, η σίτιση, η φύλαξη περνάνε στους ιδιώτες που αποκομίζουν τρελά κέρδη.

Η υποκρισία δεν μπορεί να συγκαλύψει την άγρια εμπορευματοποίηση των υπηρεσιών Υγείας απ' τις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ που έρχεται να συνεχίσει η κυβέρνηση της ΝΔ κυρίως μέσω των Συμπράξεων Δημόσιου και Ιδιωτικού Τομέα.

Μ' όλες μας τις δυνάμεις

Τώρα, στην τελική ευθεία για τις 15 του Οκτώβρη, με πρωτοπόρους τους κομμουνιστές και τις κομμουνίστριες, να δώσουμε όλοι τον καλύτερο εαυτό μας για να φτάσουν παντού οι θέσεις των συνδυασμών που στηρίζουν το ΚΚΕ, το ΔΗΚΚΙ, η Κομμουνιστική Ανανέωση και η Παρέμβαση Αριστερών Πολιτών στις Νομαρχιακές και Δημοτικές εκλογές. Μπαίνουμε στη μάχη μ' όλες τις δυνάμεις μας, μαζί και οι φίλοι, οι οπαδοί μας, άλλοι ριζοσπάστες που συσπειρώνονται γύρω από τα ψηφοδέλτια αντεπίθεσης, ως το τέλος, ως την κάλπη.

Οι δυνατότητες που αναδεικνύονται από τις μέχρι τώρα περιοδείες, παρεμβάσεις και εκδηλώσεις των ψηφοδελτίων συνεργασίας στις πόλεις και την ύπαιθρο είναι μεγάλες. Με σχεδιασμένο άνοιγμα, με την ένταση της καλά οργανωμένης παρέμβασης, με δουλιά πόρτα πόρτα και εργάτη τον εργάτη, στις νέες και τους νέους, σε κάθε χώρο δουλιάς, γειτονιά, πόλη και χωριό, στα Πανεπιστήμια και τις σχολές, με την αξιοποίηση κάθε μορφής προπαγάνδας, με πείσμα και αποφασιστικότητα, την επoμένη των εκλογών οι ριζοσπαστικές δυνάμεις μπορούν να μετράνε ακόμα ψηλότερα το μπόι τους, προς όφελος των πραγματικών συμφερόντων της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων.

Οι υποψήφιοι στα ψηφοδέλτια συνεργασίας είναι εργάτες, υπάλληλοι, επαγγελματοβιοτέχνες, φτωχοί αγρότες, νεολαίοι, άνθρωποι των Γραμμάτων και των Τεχνών, όλοι δοκιμασμένοι στο στίβο των εργατικών - λαϊκών αγώνων. Η δράση τους αποτελεί την καλύτερη εγγύηση ότι και από το μετερίζι της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, από την επόμενη κιόλας των εκλογών, θα δώσουν όλες τους τις δυνάμεις για την υπεράσπιση και διεύρυνση των δικαιωμάτων της εργατικής λαϊκής οικογένειας.

Θα αντιπαλέψουν από την πρώτη γραμμή την αφαίμαξη του λαϊκού εισοδήματος, τα χαράτσια που προωθούν και μέσω των δήμων και των νομαρχιών η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, έχοντας τη στήριξη και των εκπροσώπων του ΣΥΝ. Θα αγωνιστούν και από αυτό το πόστο για την αύξηση των μισθών και των συντάξεων στο ύψος των σύγχρονων πραγματικών αναγκών. Θα δώσουν τη μάχη για Υγεία και Παιδεία προς όφελος του λαού, για κατάργηση κάθε επιχειρηματικής δραστηριότητας, που φορτώνει με νέα χρέη τα λαϊκά νοικοκυριά και νέα κέρδη τις τσέπες της πλουτοκρατίας.

Η ανάδειξη όσο το δυνατόν περισσότερων τέτοιων εκπροσώπων στα Δημοτικά και Νομαρχιακά Συμβούλια θα αποτελέσει «χαστούκι» στα μούτρα του δικομματισμού. Θα κόψει την αντιλαϊκή φόρα της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, που απεργάζονται την ένταση της επίθεσης στα ασφαλιστικά και εργασιακά δικαιώματα, μεθοδεύουν το παραπέρα ξερίζωμα των φτωχών αγροτών, το ξεπάστρεμα των αυτοαπασχολούμενων και τη μεγαλύτερη πρόσδεση της Τοπικής Αυτοδιοίκησης στο άρμα των επιχειρηματικών κερδών. Θα βοηθήσει, ώστε γρηγορότερα να ωριμάσουν οι προϋποθέσεις της λαϊκής αντεπίθεσης, να ανοίξει ο δρόμος για πιο ριζοσπαστικές αλλαγές προς όφελος του λαού.

Κάτω από αυτό το πρίσμα, εργάτες και υπάλληλοι, άνθρωποι του μόχθου, νέοι και νέες έχουν αντικειμενικό συμφέρον να στηρίξουν τα ψηφοδέλτια συνεργασίας, έστω και αν δε συμφωνούν σε όλα με το ΚΚΕ. Κάθε ψήφος στους αγωνιστικούς συνδυασμούς αποτελεί μήνυμα διαμαρτυρίας, καταδίκης της πολιτικής ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, αντίστασης, συνειδητής διεκδίκησης μιας άλλης πολιτικής, υποταγμένης στα πραγματικά λαϊκά συμφέροντα. Είναι ψήφος, που πραγματικά πιάνει τόπο!

Ο διάλογος, τ' αφεντικά και η ΟΛΜΕ

Η κατεύθυνση που υπάρχει από την ΕΕ να εισβάλουν και να αλώσουν οι επιχειρηματίες το χώρο της εκπαίδευσης είναι γνωστή και προς αυτή σπρώχνουν και στη χώρα μας τόσο η σημερινή κυβέρνηση της ΝΔ, όσο και η προηγούμενη του ΠΑΣΟΚ. Σε επίπεδο ΕΕ, μάλιστα, αυτή η προσπάθεια έχει προχωρήσει ντυμένη με το μανδύα των κοινωνικών διαλόγων.

Αυτό που ενδεχομένως να μην είναι γνωστό, είναι το γεγονός ότι σε επίπεδο ΕΕ η Ενωση Εκπαιδευτικών Ομοσπονδιών της Ευρώπης «βάζει πλάτη», συνδιοργανώνει και προωθεί τον κοινωνικό διάλογο ανάμεσα σε εργοδότες και εκπαιδευτικούς για το πώς καλύτερα και ταχύτερα θα περάσουν οι αναδιαρθρώσεις.

Και σ' αυτόν τον... ευρωπαϊκό κοινωνικό διάλογο, αποφάσισε να λάβει μέρος και η ΟΛΜΕ, συμμεριζόμενη προφανώς την ελπίδα της αντίστοιχης ευρωπαϊκής ένωσης εκπαιδευτικών να «ενεργοποιήσουμε τους εργοδότες σε εθνικό επίπεδο» να αλωνίσουν στον τομέα της εκπαίδευσης.