ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Παλιό κόλπο

Γρηγοριάδης Κώστας

Το κόλπο είναι παλιό και χρησιμοποιείται συστηματικά, κυρίως, σε δημοσκοπήσεις και δήθεν έρευνες της κοινής γνώμης. Η «πονηριά» βρίσκεται στη διαμόρφωση του ερωτηματολογίου, που θα απευθυνθεί στους ερωτώμενους. Η τέτοια ή άλλη διαμόρφωση οδηγεί και στο τέτοιο ή άλλο αποτέλεσμα. Από κει και πέρα, το τελευταίο παρουσιάζεται και προβάλλεται ως επιθυμία της κοινής γνώμης.

Κάπως έτσι «δούλεψε» και η στατιστική υπηρεσία της ευρωένωσης και στο τελευταίο ευρωβαρόμετρό της ισχυρίζεται ότι το 75% των Ελλήνων θεωρεί πως «οι συμβάσεις εργασίας πρέπει να καταστούν πιο ευέλικτες, προκειμένου να ενθαρρυνθεί η δημιουργία θέσεων εργασίας», ενώ το 56% πιστεύει ότι «σημαντικό ποσοστό εργαζομένων συνταξιοδοτούνται πρόωρα». Με άλλα λόγια, παρουσιάζουν την ελληνική κοινή γνώμη, να είναι θερμός θιασώτης των «ευέλικτων σχέσεων εργασίας» και της «μισής δουλιάς - μισού μεροκάματου - μισής ασφάλισης - μισής ζωής»...

Αν θέλουν να μάθουν τις πραγματικές διαθέσεις των Ελλήνων εργαζομένων, ας κάνουν τον κόπο να θέσουν το εξής ερώτημα: «Θέλετε σταθερή και πλήρη εργασία, με όλα τα εργασιακά και οικονομικά δικαιώματα ή μια οποιαδήποτε μορφή μερικής απασχόλησης, με ανάλογες περικοπές;». Εάν τολμήσουν και το κάνουν, ας δημοσιεύσουν το αποτέλεσμα της μέτρησης και τότε ξανασυζητάμε...

Ακόμη να το καταλάβουν...

Τα χρόνια περνάνε, αλλά ο ΣΥΝ παραμένει μονίμως μετέωρος, κάπου στη μέση. Τουλάχιστον, αυτό πίστευαν οι εκάστοτε ηγεσίες του. Απ' τον κανόνα αυτό, δεν ξέφυγε ούτε ο νυν πρόεδρός του. «Ο ΣΥΝ βρίσκεται στη γέφυρα ανάμεσα σε δυο όχθες», σημείωσε ο Αλ. Αλαβάνος στην τελευταία συνεδρίαση της ΚΠΕ, σύμφωνα με τη χτεσινή «Αυγή». Αντε, να δούμε, αν και πότε θα καταλάβουν ότι έχουν προ πολλού καιρού περάσει απέναντι...

«Ευρύτατες πολιτικές συνεργασίες»

«...Αυτή η ουσιαστική και επικοινωνιακή επιτυχία δε συνιστά από μόνη της και άνοδο της πολιτικής επιρροής του κόμματος. Αυτό συνάγεται από το σύνολο των αποτελεσμάτων και από τη σοβαρή μελέτη τους, την οποία η μονομερής και γεμάτη αλληλοσυγκρουόμενα στοιχεία εισήγηση της πλειοψηφίας της ΠΓ δε θέλει ή δεν μπορεί να κάνει. Σε κάθε περίπτωση δε συνιστά αποτέλεσμα της λεγόμενης "αριστερής στροφής" και του ΣΥΡΙΖΑ. Η επιτυχία της εκλογής των Δημάρχων μας βασίζεται, στη μεγάλη τους πλειονότητα, σε ψηφοδέλτια ευρύτατων πολιτικών και κοινωνικών συνεργασιών, ψηφοδέλτια που είχαν μάλιστα τη δημόσια αντίθεση και την άρνηση υποστήριξής τους από το ΣΥΡΙΖΑ. Οπως επίσης και σε όποιες αυτόνομες καθόδους καταγράψαμε ποσοστά υψηλότερα των δικών μας πολιτικών δυνατοτήτων (τα διψήφια ποσοστά που αναφέρει η εισήγηση), αυτά έχουν σχέση με επιτυχή εκλογικά σχήματα, ανοιχτά στις τοπικές κοινωνίες με πολυσυλλεκτικές δυνατότητες (απλή ανάγνωση των επικεφαλής αυτών των ψηφοδελτίων το πιστοποιεί)...».

Αυτά σημειώνουν, ανάμεσα σε άλλα, πέντε μέλη της ΚΠΕ του ΣΥΝ, που καταψήφισαν την εισήγηση στην πρόσφατη συνεδρίαση του οργάνου. Και μπορεί να μη λένε τα πράγματα με τ' όνομά τους, αφού ονομάζουν την οπορτουνιστική τακτική των συνεργασιών με το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ «ευρύτατες πολιτικές και κοινωνικές συνεργασίες» ή «εκλογικά σχήματα με πολυσυλλεκτικές δυνατότητες», αλλά οι επισημάνσεις τους είναι κατά βάση σωστές.

Εμφυλιοπολεμικά επιχειρήματα

Τρεις φορές το τελευταίο διάστημα η Δημοκρατική Πανεπιστημονική Κίνηση Γιατρών έθεσε στο ΔΣ του Ιατρικού Συλλόγου Αθηνών (ΙΣΑ) ως θέμα συζήτησης τις κινητοποιήσεις στην Παιδεία και την ανάγκη της έκφρασης αλληλεγγύης στην αγωνιζόμενη εκπαιδευτική κοινότητα.

Στις δυο συνεδριάσεις το προεδρείο - πλειοψηφεί η ΔΗΚΙ που στηρίζεται απ' τη ΝΔ - με διαδικαστικά τερτίπια οδήγησε το θέμα στο τέλος και δεν έγινε συζήτηση. Στην τελευταία όμως συνεδρίαση η πλειοψηφία της ΔΗΚΙ υπερέβη τα εσκαμμένα ανασύροντας επιχειρήματα της εμφυλιοπολεμικής εποχής. Ετσι σύμβουλοι της πλειοψηφίας κατηγόρησαν τον εκπρόσωπο της Πανεπιστημονικής ότι είναι βαλτός να καταστρέψει τη λειτουργία του Συλλόγου και ότι έχει μεταφέρει τον Περισσό στον ΙΣΑ! Επίσης υποστήριξαν ότι αυτού του τύπου τα θέματα είναι εκτός καθηκόντων του ΙΣΑ, ενώ ένας σύμβουλος αποχώρησε επιδεικτικά για να μην υπάρχει απαρτία.

Αν - όπως έλεγαν οι αρχαίοι - «το δις εξαμαρτείν επί τ' αυτώ ουκ ανδρός σοφού», τότε το «τρις εξαμαρτείν» είναι εξωφρενικό. Πόσο μάλλον, όταν η προαναφερόμενη πρακτική της πλειοψηφίας του ΙΣΑ - εκτός των άλλων - την έχει μετατρέψει σε κολαούζο της αντιλαϊκής κυβερνητικής πολιτικής.

Περί «αυτονομίας» του κινήματος

Μετά τις εκλογές, αλλά και κατά τη διάρκεια των κινητοποιήσεων για την Παιδεία, από ορισμένες πολιτικές δυνάμεις και δημοσιολόγους ξανάγινε της μόδας το «αυτόνομο» και το «ακομμάτιστο». Ετσι, η νίκη ορισμένων υποψηφίων στις εκλογές της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, ή το «καλό» αποτέλεσμα για κάποιους άλλους, αποδόθηκε μετά «βαΐων και κλάδων» στο ότι αυτοί ήταν «αυτόνομοι», δεν εξέφραζαν «κομματικές γραμμές» και αποφάσεις... Και πως, δήθεν, ο κόσμος κουρασμένος από τα κόμματα, ψάχνει να βρει διέξοδο σε σχήματα και κινήσεις που δεν υποτάσσονται σε κομματικές λογικές. Στην ίδια λογική, θεωρούν και προπαγανδίζουν ότι η ενδυνάμωση του κινήματος, μπορεί και πρέπει να αναζητηθεί έξω από τα κόμματα, έξω από τα στενά, δήθεν, όρια που βάζουν οι κομματικοί σχηματισμοί. Γιατί η κακοδαιμονία του είναι, τάχα, η κομματικοποίηση. Και το λένε δυνάμεις που δρουν με την πιο άκρατη κομματικότητα στο κίνημα, όπως της κάθε απόχρωσης της σοσιαλδημοκρατίας και της γιαλαντζί «αριστεράς».

Οι απόψεις αυτές δεν είναι καινούριες. Κατά καιρούς «φρεσκάρονται» και ξανασερβίρονται, έχοντας πάντα τον ίδιο στόχο. Να κρατήσουν το κίνημα, όχι γενικά μακριά από τα κόμματα, αλλά ειδικά από κείνα τα κόμματα που αντιμάχονται με συνέπεια τη σημερινή τάξη πραγμάτων. Θέλουν το κίνημα όχι γενικά ακηδεμόνευτο - όπως λένε - αλλά να είναι ακηδεμόνευτο από τις ριζοσπαστικές και ταξικές δυνάμεις. Αυτό που στην πραγματικότητα φοβούνται, δεν είναι η «κομματικοποίηση» την οποία δήθεν ξορκίζουν, αλλά εκείνη η «κομματικοποίηση» του κινήματος, η οποία μπορεί να το οδηγήσει σε ρήξη με την κυρίαρχη πολιτική. Θέλουν το κίνημα «αυτόνομο», από εκείνες τις δυνάμεις που παλεύουν να το κάνουν πιο μαχητικό, πιο ριζοσπαστικό και εν τέλει πιο αποτελεσματικό στους αγώνες του. Δηλαδή από τους κομμουνιστές και τους συμμάχους τους.

Οι κήρυκες της «αυτονομίας» και της «μη κηδεμονίας» έναν καημό έχουν: Πώς θα κρατήσουν το λαϊκό κίνημα και τους αγώνες μακριά από το μικρόβιο της ριζοσπαστικοποίησης, της ανυπακοής, της ρήξης με την αντιλαϊκή πολιτική, αλλά και τους φορείς αυτής της πολιτικής. Θέλουν το κίνημα ουρά της αστικής πολιτικής. Του «εταιρισμού», των «διαλόγων» και της ταξικής συνεργασίας. Γνωρίζουν πολύ καλά ότι όσο το κίνημα ψάχνει και αναζητεί τις αιτίες που προκαλούν τα προβλήματα των εργαζομένων. Οσο κάνει πιο πολιτικούς τους συνδικαλιστικούς του αγώνες, όσο αρχίζει και βάζει ερωτήματα αν το «άλφα» ή «βήτα» κόμμα είναι υπέρ ή κατά των αγώνων και των αιτημάτων για την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών που έχουν αυτοί οι αγώνες, τόσο τα συμπεράσματα στα οποία θα φτάνει, θα είναι κόλαφος για τα κόμματα εξουσίας. Τόσο θα αδυνατίζει η επιρροή των συγκεκριμένων κομμάτων της πλουτοκρατίας και του ευρωμονόδρομου.

Να γιατί σηκώνουν τη σημαία της «αυτονομίας». Για να κρύψουν ότι η αντιλαϊκή πολιτική έχει ονοματεπώνυμο και συγκεκριμένες κομματικές σφραγίδες. Οτι υπάρχουν κόμματα, που είναι εχθροί των λαϊκών συμφερόντων και κόμματα που, με τη δράση τους και την πολιτική τους, επιδιώκουν - και είναι - ανάχωμα και πόλος αντίστασης στην αντιλαϊκή πολιτική, όπως το ΚΚΕ. Ακριβώς, απ' αυτό το κόμμα θέλουν να κρατήσουν μακριά το κίνημα. Να το αποκόψουν από την πολιτική που μπορεί και επιδιώκει να βαθύνουν τα ταξικά του χαρακτηριστικά.

Γιάννης ΖΑΧΑΡΟΠΟΥΛΟΣ

Τα επιτηρούμενα...

Παπαγεωργίου Βασίλης

ΤΗΝ ΕΡΧΟΜΕΝΗ άνοιξη, η ΕΕ θα βγάλει την Ελλάδα από τη «διαδικασία περί υπερβολικού ελλείμματος», δηλώνει ο επίτροπος Oικονομικών κ. Αλμούνια, αν, βέβαια, επιβεβαιωθούν τα στοιχεία που έχει δώσει ο Γ. Αλογοσκούφης.

Αν το μεταφράσουμε αυτό, σημαίνει ότι θα είμαστε μια χώρα δίχως «υπερβολικό έλλειμμα», που, όμως, οι κάτοικοι της θα έχουν ...μόνον έλλειμμα. Γιατί βέβαια, αν συνεχιστεί η υπάρχουσα κατάσταση μέχρι την άνοιξη, είναι σίγουρο ότι δε θα έρθει καμία «άνοιξη» στα πορτοφόλια μας...

Εν κατακλείδι, ας τα συζητάνε κατά καιρούς ο Αλογοσκούφης και ο Αλμούνια, αλλά ας μας πληροφορούν πού και πού κι εμάς, για το αν είμαστε ...πλουσιότεροι ή φτωχότεροι.

ΠΟΙΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ κόμμα, που έχει αρνητική θέση για ένα νομοσχέδιο όταν συζητείται στην επιτροπή της Βουλής, θετική θέση όταν αυτό συζητείται απαράλλακτο στην ολομέλεια της Βουλής, ενώ, ταυτόχρονα, κορυφαίο στέλεχός του θέτει θέμα αντισυνταγματικότητας;

Πολύ σωστά καταλάβατε, πρόκειται για το ΠΑΣΟΚ και φυσικά η εικόνα που περιγράφουμε ελάχιστα έχει να κάνει με την κοινοβουλευτική πρακτική του. Οχι πως δεν κάνει ανούσια αντιπολίτευση, με «κολπάκια» που έχουν να κάνουν με την ερμηνεία του κανονισμού, όμως αυτά που έγιναν χτες στο νομοσχέδιο για το ισλαμικό τέμενος δεν ανήκουν σε αυτή την κατηγορία.

Οταν ο Ευάγγελος Βενιζέλος χαρακτηρίζει αντισυνταγματικό ένα νομοσχέδιο, για το οποίο το κόμμα του άλλαξε θέση από «όχι» σε «ναι» με προσωπική πρωτοβουλία του Γιώργου Παπανδρέου, δεν πρόκειται για κοινοβουλευτικό ελιγμό. Απλά, καθρεφτίζονται οι εξελίξεις στο εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ στην κοινοβουλευτική συμπεριφορά των στελεχών του.

Βέβαια, μη περιμένετε ...αιτήσεις αντισυνταγματικότητας από τον Ευάγγελο Βενιζέλο (ή από οποιονδήποτε άλλο θέλει να αναδείξει τον ηγετικό του ρόλο στο ΠΑΣΟΚ) σε νομοσχέδια που θα έχουν να κάνουν με το ...ΝΑΤΟ ή κομβικά θέματα που προωθεί η Ευρωπαϊκή Ενωση.

Γρηγοριάδης Κώστας

Οπως είπαμε, αυτήν την περίοδο, καθρεφτίζεται το εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ. Δηλαδή, «κόντρες» για τις καρέκλες και την εσωκομματική επιρροή, με αδιαμφισβήτητη, όμως, τη συναίνεση και την ομογνωμία στις κεντρικές πολιτικές επιλογές.

Μάταιος κόπος

Παπαγεωργίου Βασίλης

Η κυβέρνηση Γιέλτσιν είχε κάνει το πρώτο βήμα πλαγιοκόπησης και υπονόμευσης της επετείου της Οχτωβριανής Επανάστασης, μετονομάζοντας την 7η Νοέμβρη σε Ημέρα Συμφιλίωσης. Πέρσι, η κυβέρνηση Πούτιν προχώρησε σε νέα μέτρα, καταργώντας την αργία της 7ης Νοέμβρη, όπως και τη γιορτή που καθιέρωσε ο Γιέλτσιν. Κι όχι μόνο. Αντ' αυτής, θεσμοθέτησε ως εθνική γιορτή την 4η Νοέμβρη, με αφορμή την εκδίωξη των Πολωνών εισβολέων από τη Μόσχα, το 1612. Κι από κοντά, ανήμερα της 7ης Νοέμβρη, τοποθέτησε άλλη μια γιορτή, με αφορμή την απόκρουση των ναζιστικών στρατευμάτων από τα περίχωρα της Μόσχας, το 1941.

Ολ' αυτά, για να ξεριζώσουν από την καρδιά και το νου του ρώσικου λαού τη Μεγάλη Οχτωβριανή Επανάσταση. Μάταιος κόπος όμως. Οπως φανερώνουν διαφορετικές δημοσκοπήσεις, το 54 - 65% του ρωσικού πληθυσμού εκφράζει δυσαρέσκεια για την κατάργηση της επετείου, χαρακτηρίζοντας την τελευταία «ξεχωριστή και σημαντική» για τη ζωή του. Μάλιστα, τα ποσοστά των φετινών δημοσκοπήσεων είναι αυξημένα κατά 12 - 15% από τα αντίστοιχα περσινά.

Και δάνειο θέρμανσης!

Με τον πλέον θρασύ τρόπο οι τραπεζίτες εκμεταλλεύονται την ανέχεια των λαϊκών στρωμάτων της χώρας προκειμένου να πουλήσουν την πραμάτεια τους, δηλαδή τα κάθε είδους δάνεια στα νοικοκυριά. Αυτή τη φορά... πρωτοτύπησε η «Citibank» που ανακοίνωσε δάνειο για την αγορά πετρελαίου θέρμανσης, για «μικροποσά - από 500 μέχρι και 1.500 ευρώ», με «προνομιακό», όπως ισχυρίζεται επιτόκιο που φτάνει σε 3,85%.

Είναι απόλυτα φανερό το γεγονός ότι τα νοικοκυριά που θα αναγκαστούν να πάρουν αυτό το δάνειο θα βομβαρδιστούν στη συνέχεια με τα υπόλοιπα... κελεπούρια την τράπεζας, όπως ...«συμφέρουσες» πιστωτικές κάρτες, δάνεια και οτιδήποτε άλλο. Το απύθμενο θράσος των τραπεζών έχει τη ρίζα στην εφαρμοζόμενη πολιτική λιτότητας, στην κάθετη άρνηση της κυβέρνησης ακόμη και για τη χορήγηση επιδόματος θέρμανσης, στη γενικότερη αντιλαϊκή πολιτική που οδηγεί τα λαϊκά στρώματα στα γκισέ των τραπεζών και έχει αποδειχτεί το καλύτερο λίπασμα για την κερδοφορία τους.

Σπρώχνουν το ταμείο της ΑτΕ στο ΙΚΑ

Χτεσινά δημοσιεύματα του Τύπου εμφανίζουν ως «πρωτοφανές» το πρόβλημα του Ταμείου Κύριας Σύνταξης των εργαζομένων στην Αγροτική Τράπεζα, να μην μπορεί να καταβάλει τις συντάξεις και το δώρο του Δεκέμβρη. Η αλήθεια είναι ότι το Ταμείο αντιμετωπίζει το συγκεκριμένο πρόβλημα εδώ και χρόνια στο τέλος κάθε έτους, και την ευθύνη γι' αυτό έχουν οι εκάστοτε διοικήσεις της Τράπεζας αλλά και οι αντιασφαλιστικές πολιτικές που εφαρμόζονται από τις κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Η τωρινή δημοσιοποίηση του προβλήματος φέρεται να έχει ως πηγή στελέχη της διοίκησης της ΑΤΕ - και όχι μόνο - που στόχο έχουν να εμφανίσουν ως μόνη διέξοδο την παραπέρα εφαρμογή των αντιασφαλιστικών νόμων της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, δηλαδή την ένταξη του ταμείου στο ΙΚΑ. Κάτι που θα σημάνει το χτύπημα των ασφαλιστικών δικαιωμάτων των εργαζομένων στην Τράπεζα αλλά και την παραπέρα επιβάρυνση του ΙΚΑ, δηλαδή του συνόλου των ασφαλισμένων του. Σ' αυτή την κατεύθυνση, μάλλον για δημοσιεύματα - μαστίγιο πρόκειται, παρά για οτιδήποτε άλλο...

Αυτό που τον «μπερδεύει»

«Είναι λίγο περίπλοκο και είμαι μπερδεμένος. Η συζήτηση είναι περίεργη στις Βρυξέλλες. Θέλουν να συζητήσουν επί του συλλογικού δικαίου, από την άλλη όμως να εισάγουν και αυτή τη μεγάλη ελαστικότητα μέσω της συλλογικής διαπραγμάτευσης. Αυτό είναι αδύνατον». Οσο και αν φαντάζει απίστευτο, ωστόσο η παραπάνω δήλωση (στον «Αλφα 9,89») ανήκει στον πρόεδρο της ΓΣΕΕ και αφορά την προώθηση της αντεργατικής οδηγίας για εβδομάδα εργασίας 65 ωρών!

Αλλά τι δεν καταλαβαίνει ο κ. Παναγόπουλος; Οτι η «συζήτηση»(!) έχει στόχο την πλήρη κατάργηση του σταθερού ημερήσιου χρόνου εργασίας, την απλήρωτη εργασία και την ένταση της εκμετάλλευσης, στο όνομα της ανταγωνιστικότητας και της μείωσης του εργατικού κόστους; Φυσικά και τα καταλαβαίνει όλα αυτά και μάλιστα πολύ καλά. Αυτό που τον «μπερδεύει» είναι ότι ο ίδιος συμμερίζεται τις ίδιες περίπου αρχές με αυτές της ΕΕ, όπως αυτή της ανταγωνιστικότητας και της καπιταλιστικής ανάπτυξης...

Αδιαπραγμάτευτο το άσυλο

Για πολλοστή φορά εκδηλώνεται ενορχηστρωμένη επίθεση στο ακαδημαϊκό άσυλο. Επίθεση που αποτελεί πλευρά και ταυτόχρονα συστατικό στοιχείο της συνολικότερης επίθεσης στο δικαίωμα στη μόρφωση, στην ελεύθερη ιδεολογικοπολιτική δράση, στην ελευθερία της επιστημονικής έρευνας, με δεδομένη την επιδίωξη του ασφυκτικού εναγκαλισμού των πανεπιστημίων με τα επιχειρηματικά συμφέροντα, όπως προωθείται και μέσα από τον κυοφορούμενο νόμο - πλαίσιο και την αναθεώρηση του άρθρου 16 του Συντάγματος. Είναι χαρακτηριστικό ότι το προσχέδιο του νέου νόμου προβλέπει συγκεκριμένες ρυθμίσεις στην κατεύθυνση κατάργησης του ασύλου, ανοίγει το δρόμο στην ποινικοποίηση διαδικασιών και αγώνων που συγκρούονται με τα σχέδια της διοίκησης των ιδρυμάτων και όχι μόνο. Η χρονική, δε, συγκυρία που εκδηλώνεται η συγκεκριμένη επίθεση - δέκα μέρες πριν από την επέτειο της εξέγερσης του Πολυτεχνείου και εν μέσω πολύμορφων κινητοποιήσεων στα πανεπιστήμια και τα σχολεία - μπορεί να είναι και στοχευμένη.

Το άσυλο ενοχλεί. Γιατί στέκεται εμπόδιο στα αντιεκπαιδευτικά σχέδια ΕΕ - κυβέρνησης - ΠΑΣΟΚ για ιδιωτικοποίηση της Παιδείας. Γιατί στο πανεπιστήμιο που λειτουργεί με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια και με στόχο όχι τη μόρφωση αλλά το κέρδος, δε χωράει το άσυλο. Στο πανεπιστήμιο που σχεδιάζουν δε χωράνε διεκδικήσεις δικαιωμάτων και αγώνες, συλλογικές διαδικασίες και συνδικαλιστικές ελευθερίες. Αλλωστε, σε ποια επιχείρηση υπάρχει άσυλο; Επιπλέον δε χωράει η ελεύθερη διακίνηση και διδασκαλία επιστημονικών θεωριών που έρχονται σε σύγκρουση με τις επιδιώξεις του κεφαλαίου, ούτε και η υπεράσπιση της ιστορικής αλήθειας που στρεβλώνεται.

Είναι ξεκάθαρο πως η όποια συζήτηση για κατάργηση του ασύλου δεν έχει στο στόχαστρο τους όποιους «γνωστούς - αγνώστους», όπως υποκριτικά υποστηρίζεται που μη έχοντας σχέση με το πανεπιστήμιο το καταστρέφουν ποικιλοτρόπως, παίζοντας στο γήπεδο της αντίδρασης. Αυτούς, αν ήθελαν, μπορούσαν να τους εμποδίσουν εκτός πανεπιστημιακών χώρων. Αλλωστε, το ίδιο το κίνημα έχει αποδείξει πως όταν έχει οργάνωση και προσανατολισμό μπορεί και μόνο του να περιφρουρήσει τους αγώνες του. Οπως βέβαια και οι κατασταλτικοί μηχανισμοί έχουν πολλάκις αποδείξει ότι όταν θέλουν να «βάλουν φωτιά», το καταφέρνουν.

Το άσυλο είναι αδιαπραγμάτευτο δημοκρατικό δικαίωμα, κατάκτηση του λαϊκού κινήματος με αιματηρούς αγώνες. Η ελεύθερη διακίνηση ιδεών είναι αναφαίρετο δικαίωμα τόσο εκείνων που μετέχουν στην πανεπιστημιακή κοινότητα όσο και όλου του λαού που διεκδικεί, αγωνίζεται και εκφράζει με όποιο τρόπο κάθε φορά επιλέγει την αντίθεσή του στην αντιλαϊκή πολιτική.

Στην ενιαία επίθεση της άρχουσας τάξης, μέρος της οποίας είναι και η επίθεση στο άσυλο, η απάντηση οφείλει να είναι ενιαία και δυναμική. Φοιτητές, πανεπιστημιακοί, μαθητές, εκπαιδευτικοί όλων των βαθμίδων, εργαζόμενοι, όλος ο λαός να απαντήσουν στην πολιτική που καταργεί το δικαίωμα στη μόρφωση, με μαζικοποίηση και συντονισμό του αγώνα για Παιδεία των λαϊκών αναγκών. Να δώσουν ηχηρό μήνυμα στα αυριανά συλλαλητήρια, στον τριήμερο εορτασμό του ξεσηκωμού του Πολυτεχνείου, στη διαρκή καθημερινή πάλη με αντιιμπεριαλιστικό αντιμονοπωλιακό προσανατολισμό. Απάντηση στην αντιεκπαιδευτική και αντιλαϊκή πολιτική είναι το δυνάμωμα και η οργάνωση των αγώνων, η περιφρούρηση κάθε φορά των μορφών πάλης που επιλέγονται, με προσανατολισμό που συγκρούεται όχι με επιμέρους πλευρές αλλά με την ουσία των αναδιαρθρώσεων σε όλο το φάσμα της Παιδείας και της ζωής των εργαζομένων. Και υπερασπίζει την αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν ενιαία Παιδεία, το δικαίωμα όλου του λαού για υψηλού επιπέδου μόρφωση, χωρίς ταξικούς φραγμούς.