ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Συγκάλυψη της αδικίας

Παπαγεωργίου Βασίλης

Εμμονή στη δίωξη του συνδικαλιστή - σπουδαστή με αναπηρία Γιάννη Μελέτση, που μεθοδευμένα απορρίφθηκε στις εξετάσεις των σπουδαστών του ειδικού ΙΕΚ Τυφλών Τηλεφωνητών ΤΕΙΡΕΣΙΑΣ (Παράρτημα Ν. Σμύρνης), ως τιμωρία για την πρωτοπόρα πολιτική και συνδικαλιστική του δράση, επιδεικνύει η διοίκηση του Οργανισμού Επαγγελματικής Εκπαίδευσης και Κατάρτισης (ΟΕΕΚ).

Μετά από παράσταση διαμαρτυρίας της Συντονιστικής Επιτροπής Αγώνα Αναπήρων (ΣΕΑΑΝ) και της Επιτροπής Αγώνα Νέων Αναπήρων στον ΟΕΕΚ ορίστηκε για χτες συνάντηση με τη διοίκηση του Οργανισμού. Εκεί ο πρόεδρος του ΟΕΕΚ κ. Αδαμόπουλος παρείχε ανοιχτή κάλυψη στους μηχανισμούς που κίνησαν την απόρριψη του σπουδαστή, λέγοντας ότι ...δεν έγιναν παρατυπίες και δεν αποδείχτηκε κακή μεταχείριση του σπουδαστή. Και αυτά όταν δεν έχει καν ολοκληρωθεί η σχετική ΕΔΕ και ενώ το αγωνιστικό κίνημα των αναπήρων με συγκεκριμένες καταγγελίες έχει αποκαλύψει τις μεθοδεύσεις για την απόρριψη του σπουδαστή - που οδηγεί και στον αποκλεισμό του από διαγωνισμό πρόσληψης τυφλών τηλεφωνητών που βρίσκεται σε εξέλιξη.

Την προκλητική στάση της διοίκησης, που αρνείται να αποκαταστήσει την αδικία και συγκαλύπτει τους μηχανισμούς τρομοκράτησης και χειραγώγησης των αναπήρων που λειτουργούν και μέσα στο ΙΕΚ, κατήγγειλαν μετά τη συνάντηση στελέχη της ΣΕΑΑΝ. Τονίζοντας ότι η ΣΕΑΑΝ θα απαντήσει με συντονισμένο αγώνα για την αποκατάσταση της αδικίας, αλλά και για πραγματικά δημόσια και δωρεάν επαγγελματική εκπαίδευση για τους αναπήρους, κατάργηση των διδάκτρων, δουλιά για όλους.

Περιμένοντας απαντήσεις

Την άρνηση του υπουργείου Παιδείας να συζητήσει με το ΔΣ της και να δώσει απαντήσεις στα αιτήματα του κλάδου καταγγέλλει η ΟΛΜΕ. Είναι γεγονός ότι η αντιεκπαιδευτική πολιτική συνεχίζεται και εντείνεται ενώ μία σειρά λειτουργικά ζητήματα της εκπαίδευσης παραμένουν και οξύνονται, όπως για παράδειγμα η ύπαρξη ακόμα και σήμερα κενών σε εκπαιδευτικούς και η εξάπλωση των ελαστικών εργασιακών σχέσεών τους.

Η πείρα του κινήματος δείχνει ωστόσο ότι χωρίς αγώνες δε χαρίζεται τίποτα. Και εδώ αναδεικνύονται για μια ακόμα φορά οι ευθύνες της πλειοψηφίας της ομοσπονδίας των καθηγητών, που επιλέγει τη λογική της αγωνιστικής ουσιαστικά απραξίας, τη στιγμή που τα προβλήματα στην εκπαίδευση είναι ασφυκτικά και οι αναδιαρθρώσεις προχωρούν. Είναι χαρακτηριστικό ότι ορίστηκε για τις 2 Φλεβάρη η γενική συνέλευση προέδρων των ΕΛΜΕ, στην οποία θα αποφασιστεί η όποια αγωνιστική απάντηση του κλάδου. Από την πλευρά της η ΕΣΑΚ ΔΕΕ πριν από τα Χριστούγεννα είχε προτείνει να υπάρξει εισήγηση προς τον κλάδο και να γίνουν γενικές συνελεύσεις στις αρχές Γενάρη, ενώ πρότεινε τη συμμετοχή των καθηγητών στο συλλαλητήριο του ΠΑΜΕ στις 22 Γενάρη, κάτι που η πλειοψηφία δε συζήτησε καν...

Διαχείριση κρατικών δαπανών...

Την πρακτική της χρόνιας υποχρηματοδότησης για μια σειρά από φορείς, όπως πανεπιστημιακά και εκπαιδευτικά ιδρύματα, κρατικά θέατρα κ.ά. επιλέγει και για το 2008 η κυβέρνηση της ΝΔ στο πλαίσιο της λεγόμενης δημοσιονομικής προσαρμογής, στα πλαίσια της πολιτικής που συναποφασίζεται και εφαρμόζεται από τις κυβερνήσεις των κρατών - μελών της ΕΕ. Σχετική κυβερνητική εγκύκλιος που κοινοποιήθηκε από το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους (αρμόδια υπηρεσία για τις δαπάνες και την αποδέσμευση των κονδυλίων) αναφέρει ρητά και κατηγορηματικά ότι καμία από τις εγκεκριμένες και προβλεπόμενες στον προϋπολογισμό δαπάνες «δεν είναι δεδομένη»...

Η πρακτική τους είναι και επιλεκτική, με την καρατόμηση των κονδυλίων να στρέφεται σε βάρος ορισμένων φορέων, τη στιγμή που οι κρουνοί για ορισμένες - ειδικού ενδιαφέροντος - κατηγορίες ανοίγουν διάπλατα. Σε αυτό το πλαίσιο το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους ήδη αποδέσμευσε όλα τα προβλεπόμενα κονδύλια για τις «διεθνείς σχέσεις» της χώρας: Συγκεκριμένα και ανάμεσα σε άλλα, μέσα στο α΄ τρίμηνο του 2008 θα έχουν αποδεσμευτεί στο 100% οι «δαπάνες αποστολών εξωτερικού στην υπηρεσία του ΝΑΤΟ», οι «αποδόσεις στην ΕΕ» και ακόμη τα κονδύλια για την εξυπηρέτηση του δημόσιου χρέους, το οποίο λυμαίνονται οι τράπεζες και άλλοι μεγαλορεντιέρηδες.

Οπως δηλαδή προκύπτει, το κεντρικό μοτίβο που προβάλλει είναι ένα και μοναδικό: Και δεν είναι άλλο παρά ο ταξικός χαρακτήρας της εφαρμοζόμενης πολιτικής στη βάση της υποστήριξης των αναγκών και προτεραιοτήτων του κράτους και του κεφαλαίου.

Μας δουλεύουν

Δε φτάνει που μας κλέβουν, μας δουλεύουν κι από πάνω». Μ' αυτά τα λόγια αντέδρασε ο μπαρμπα -Βαγγέλης, συνταξιούχος του ΙΚΑ, στις προχτεσινές δηλώσεις των αρμόδιων επί των οικονομικών και της ακρίβειας υπουργών της κυβέρνησης, που απέδωσαν την έξαρση της ακρίβειας στη «διεθνή συγκυρία» και προειδοποίησαν -υποτίθεται - τους κερδοσκόπους ότι θα τους ...«κόψουν το χέρι»! Και δεν είχε άδικο ο μπαρμπα - Βαγγέλης (από τους ...«προνομιούχους», καθώς η σύνταξή του φτάνει τα 780 ευρώ το μήνα, σε σχέση με τα 350 έως 550 ευρώ που παίρνει η πλειοψηφία των συνταξιούχων των ΟΓΑ και ΙΚΑ) αφού η κυβέρνηση με την πολιτική της ενώ επιβάλλει «πάγωμα» σε μισθούς και συντάξεις, την ίδια ώρα ευνοεί τα αλλεπάλληλα κύματα ανατιμήσεων σε όλα τα είδη πρώτης ανάγκης. Δικαίως, η μεγάλη πλειοψηφία του ελληνικού λαού θεωρεί ότι η κυβέρνηση αφήνει ασύδοτους τους μεγαλοεπιχειρηματίες να καταληστεύουν τα ισχνά εισοδήματά του, ενώ παράλληλα ρίχνουν «λάδι στη φωτιά του πληθωρισμού».

Αδιάψευστο μάρτυρα ότι ο μεγάλος ένοχος για την ακρίβεια είναι η κυβέρνηση - αυτή ανέβασε στα «ρετιρέ» τον πληθωρισμό και κατέβασε στα υπόγεια την αγοραστική δύναμη των μισθών και συντάξεων - αποτελούν και τα εξής: Πρώτον, ενώ έκανε τα «στραβά μάτια» στις τσουχτερές ανατιμήσεις που επέβαλαν μετά τις εκλογές της 16ης του Σεπτέμβρη οι κάθε είδους «βαρόνοι της αγοράς» σε εκατοντάδες είδη πλατιάς λαϊκής κατανάλωσης, στη συνέχεια εμφανίστηκε σαν «προστάτης των καταναλωτών» ανακοινώνοντας τη «συμφωνία κυρίων» με τους εκπροσώπους των σούπερ μάρκετ για ...40ήμερο «πάγωμα των τιμών»! Δεύτερον, ενέκρινε στα τέλη Νοέμβρη 2007 νέες τσουχτερές αυξήσεις στα τιμολόγια της ΔΕΗ, για να ικανοποιήσει τις αξιώσεις των μεγαλομετόχων της επιχείρησης. Τρίτον, επέβαλε από την 1η του Γενάρη 2008 νέα αύξηση στους ειδικούς φόρους κατανάλωσης στα υγρά καύσιμα, με συνέπεια να ακριβύνουν - πέρα από την επίπτωση των διεθνών τιμών πετρελαίου - μέχρι και 5 λεπτά του ευρώ οι τιμές στις βενζίνες και στο πετρέλαιο θέρμανσης και κίνησης.

Και, βέβαια, το μαρτύριο των λαϊκών νοικοκυριών δε σταματά εδώ. Τα μονοπώλια και οι μεγαλοεπιχειρηματίες, αξιοποιώντας το δικαίωμα που τους δίνουν οι νόμοι των κυβερνήσεων της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ για την «απελευθέρωση των τιμών», ετοιμάζουν νέα επίθεση στα λαϊκά εισοδήματα. Στο πλαίσιο αυτό, ενημέρωσαν την πολιτική ηγεσία του υπουργείου Ανάπτυξης για την πρόθεσή τους να προχωρήσουν σε νέες ανατιμήσεις, επικαλούμενοι τη διεθνή συγκυρία! Παράλληλα, είναι θέμα χρόνου η έγκριση από την κυβέρνηση αυξήσεων στα τιμολόγια των ΔΕΚΟ ή πρώην ΔΕΚΟ (ΕΘΕΛ, ΟΣΕ, ΗΛΠΑΠ, ΟΑ, ΕΥΔΑΠ, κλπ.) καθώς και στα κόμιστρα των ταξί, ΚΤΕΛ, φορτηγών, κλπ.

Με την ακρίβεια και την κερδοσκοπία στην αγορά να οργιάζουν, οι διαβεβαιώσεις των δύο υπουργών ότι οι επιπτώσεις «μέχρι στιγμής είναι ελεγχόμενες» και ότι η κυβέρνηση αποφάσισε να ...«κόψει τα χέρια των μακρυχέρηδων» που κερδοσκοπούν, αποτελούν το λιγότερο πρόκληση. Το «φτάνει πια» δεν αρκεί να εκδηλώνεται με παράπονα και καταγγελίες από τα θύματα της εφαρμοζόμενης αντιλαϊκής πολιτικής. Η καλύτερη απάντηση στην αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης είναι η κλιμάκωση και η ένταση της πάλης των ανθρώπων του μόχθου και της δουλιάς, για καλύτερους μισθούς και μεροκάματα, για κατάργηση του ΦΠΑ στα είδη λαϊκής κατανάλωσης, για κατάργηση των έμμεσων φόρων, για συνολική ανατροπή αυτής της πολιτικής.

Λάμπρος ΤΟΚΑΣ

Οι αληθινοί πρωταγωνιστές

Γρηγοριάδης Κώστας

ΠΕΙΡΑΖΕΙ ΠΟΥ ΔΕ ΜΑΣ ενδιαφέρει ιδιαίτερα ποιος έδωσε το περίφημο «ντι βι ντι» στον Ανδριανό; Πρέπει μήπως να αισθανόμαστε ενοχές γιατί δε μας συγκινεί αυτό που θέλουν να μας πλασάρουν ως αντικείμενο πολιτικού προβληματισμού;

Είναι πρόβλημα το ότι μας ενδιαφέρουν άλλα ...«ντι βι ντι»; Οπως π.χ., αυτά που καταγράφουν κάθε μέρα οι εκατοντάδες κάμερες που είναι στημένες στο κέντρο της Αθήνας για να παρακολουθούν και να φακελώνουν όσους αντιδρούν στις αντιλαϊκές πολιτικές που εφαρμόζονται;

Σε αυτά μπορεί να μην πρωταγωνιστούν ...35χρονες που θέλουν να διοριστούν είτε εκβιάζουν είτε όχι. «Πρωταγωνιστούν» όμως οι εργαζόμενοι αυτής της χώρας που ζητούν δικαίωμα στη δουλιά και την ασφάλιση.

Κι αυτούς ακριβώς θέλουν είτε να τρομοκρατήσουν είτε να αποπροσανατολίσουν.

Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ «εκχωρεί τη ΔΕΗ σε ευρωπαϊκή εταιρία με αποικιοκρατικούς όρους» και «εκθέτει τον ΟΤΕ σε προσπάθειες επιθετικής εξαγοράς» κατήγγειλε περήφανος χτες στη Βουλή ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ!

Προς στιγμήν θορυβήθηκε το σύμπαν, και κάθε ανυποψίαστος θα περίμενε να ακούσει ότι το ΠΑΣΟΚ θα ...αντισταθεί στις προσπάθειες ιδιωτικοποίησης των δημόσιων επιχειρήσεων.

Πλην όμως, ο Γιώργος Παπανδρέου έσπευσε αμέσως να δηλώσει ότι «οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ πέτυχαν να μετασχηματίσουν τον ΟΤΕ και τη ΔΕΗ από κρατικές εταιρείες σε ανταγωνιστικές επιχειρήσεις της αγοράς». Και ...όλα ήρθαν στη θέση τους.

Δεν είναι Γιάννης ...είναι Γιαννάκης δηλαδή. Κι εμείς για κάποιο ανεξήγητο λόγο πρέπει να δεχτούμε ότι το «πράσινο» ξεπούλημα των επιχειρήσεων που στήθηκαν με τα λεφτά του Ελληνα φορολογούμενου είναι καλύτερο από το «μπλε».

Ε, λοιπόν, λέμε να μην το δεχτούμε, όπως και οι εργαζόμενοι σε αυτές τις επιχειρήσεις, όπως και οι εργαζόμενοι γενικώς που θέλουν τέτοιους οργανισμούς να υπάρχουν και να λειτουργούν για το λαϊκό συμφέρον.

Παπαγεωργίου Βασίλης

«Πρωτοβουλία» USA στον ορίζοντα...

Γρηγοριάδης Κώστας

Τίποτα το καλό δεν προμηνύεται για το Κυπριακό από τη νέα πρωτοβουλία που προανήγγειλε ο Τζ. Μπους, και μάλιστα κατά τη διάρκεια των συνομιλιών που είχε χτες με τον Τούρκο ομόλογό του Α. Γκιουλ στην Ουάσιγκτον. Οπως ανέφερε στους δημοσιογράφους εκπρόσωπος της αμερικανικής κυβέρνησης, ο Αμερικανός Πρόεδρος εξέφρασε την ελπίδα ότι θα υπάρξει νέα προσπάθεια για λύση του Κυπριακού. «Συζήτησαν για την ανάγκη εξεύρεσης λύσης στο μακροχρόνιο αυτό ζήτημα. Ο Πρόεδρος δήλωσε ότι υποστηρίζει τη διαδικασία των Ηνωμένων Εθνών και ελπίζει ότι ίσως υπάρχει τρόπος να τεθεί σε κίνηση», ανέφερε χαρακτηριστικά η εκπρόσωπος του Λευκού Οίκου, παραπέμποντας για τις «λεπτομέρειες» στις συνομιλίες που θα έχει στη συνέχεια ο Α. Γκιουλ με τον ΓΓ του ΟΗΕ Μπαν Κι Μουν. Εκεί πάντως που οι Μπους και Γκιουλ δεν είχαν καμία ανησυχία ήταν οι ελληνοτουρκικές σχέσεις. «Δεν είχαν εκτενή συνομιλία (όσον αφορά τις σχέσεις Ελλάδας - Τουρκίας) αν και γνωρίζω ότι ο Ελληνας πρωθυπουργός πρόκειται να μεταβεί στην Τουρκία τον επόμενο μήνα» δήλωσε η Αμερικανίδα αξιωματούχος. Αναμφίβολα γνωρίζουν πολύ καλά τους αφοσιωμένους και πρόθυμους συμμάχους τους...

Μια ερώτηση

Ο ισχυρός άνδρας του υπουργείου πέφτει στο κενό και νοσηλεύεται στο νοσοκομείο. Η 35χρονη συνεργάτιδά του παρουσιάζεται στις αρχές και προφυλακίζεται. Είχε μαζί του ερωτική σχέση και τον εκβίαζε με ένα «ροζ» DVD, όπου ο ισχυρός άνδρας μιλάει και για σκάνδαλα της κυβέρνησης. Ο στόχος της 35χρονης είναι η μόνιμη πρόσληψή της στο υπουργείο. Υποσχέσεις από διάφορους μεσάζοντες αλλά κανένα αποτέλεσμα. Η 35χρονη απειλεί να διασύρει τον ισχυρό άνδρα στα ΜΜΕ. Με ένα «μαγικό τρόπο», η κασέτα φτάνει στο διευθυντή του γραφείου Τύπου του πρωθυπουργού. Τη «μετέφερε» ένας δημοσιογράφος το όνομα του οποίου δεν αποκαλύπτεται. Την κασέτα δεν τη βλέπει ούτε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, ούτε ο ίδιος ο πρωθυπουργός. Ο διευθυντής του γραφείου Τύπου δίνει το DVD στον εισαγγελέα. Το σκάνδαλο έχει ήδη ξεσπάσει...

Το παραπάνω θα μπορούσε να είναι το οπισθόφυλλο ενός κακού αστυνομικού μυθιστορήματος. Είναι, όμως, η επίσημη και «ανεπίσημη» εκδοχή της κυβέρνησης. Σα να μην κατοικούμε όλοι στην ίδια χώρα. Σα να γεννηθήκαμε χτες. Σα να μην ξέρουμε τι είδους υποθέσεις και κονδύλια διαχειρίζεται ένα υπουργείο. Αλήθεια, θυμάστε, ποτέ, να αφιέρωσαν, έστω, το ένα χιλιοστό του χρόνου της υπόθεσης Ζαχόπουλου, για ένα απ' τα εργοδοτικά εγκλήματα που έγιναν το 2007; Οχι ένας, ούτε δύο, αλλά 113 εργάτες, πέρσι, δε γύρισαν σπίτι τους.

Διαστρεβλώσεις

Το μέτωπο των εργαζομένων αδυνατίζει, οι αγώνες αποδυναμώνονται και τροφοδοτείται το αίσθημα της αναποτελεσματικότητας, όλα αυτά όχι εξαιτίας της επαίσχυντης στάσης των συμβιβασμένων συνδικαλιστικών ηγεσιών, αλλά εξαιτίας του ΠΑΜΕ και του ΚΚΕ και «της συνεχιζόμενης χωριστικής δράσης τους, στο όνομα της καθαρότητας και της ταξικής αδιαλλαξίας». Ετσι εκτιμά ο υποψήφιος πρόεδρος του ΣΥΝ Φ. Κουβέλης, σύμφωνα με δήλωση που έκανε χτες μετά τη συνάντησή του με το προεδρείο του ΕΚ Θεσσαλονίκης. Φυσικά και δε θα μπορούσε ένα στέλεχος του ΣΥΝ να εκθειάσει το ΠΑΜΕ και το ΚΚΕ, ούτε να τα «ρίξει» σε συνδικαλιστικές ηγεσίες με τις οποίες ο Συνασπισμός στο συνδικαλιστικό κίνημα συμπορεύεται. Θα μπορούσε, όμως, τουλάχιστον να σιωπήσει και να μη διαστρεβλώνει μια πραγματικότητα που οι εργαζόμενοι γνωρίζουν γιατί υφίστανται τις συνέπειές της. Οι συνδικαλιστικές ηγεσίες με τις οποίες ο ΣΥΝ συνεργάζεται δεν κούνησαν ούτε το δαχτυλάκι τους για να συγκροτηθεί μέτωπο εργαζομένων, για να επιτευχθεί η ενότητα της εργατικής τάξης στη βάση των πραγματικών της συμφερόντων, οι όποιοι αγώνες ήταν τουφεκιές στον αέρα και υπονομεύτηκαν με την προκήρυξή τους απ' τις ίδιες, που συν τοις άλλοις συνέβαλαν και στο πετσόκομμα εργασιακών δικαιωμάτων. Αυτά τα λίγα μπρος στο βίο και την πολιτεία τους, για να μπαίνουν τα πράγματα στη θέση τους.

Προτείνει πιο ακριβή Δικαιοσύνη

Την τακτική του «πονάει δόντι κόβει κεφάλι» θέλει να εφαρμόσει στη Δικαιοσύνη ο πρόεδρος του Συμβουλίου της Επικρατείας, Γ. Παναγιωτόπουλος. Ο ανώτατος δικαστικός λειτουργός για την επίλυση του προβλήματος της βραδύτητας της απονομής της δικαιοσύνης προτείνει να γίνει πιο ακριβή. «Κατά την προσωπική μου άποψη, αναφέρει ο πρόεδρος του ΣτΕ σε συνέντευξή του στο ΑΠΕ, θα πρέπει η δίκη στο Συμβούλιο της Επικρατείας να γίνει οικονομικώς πιο ακριβή». Αν επικρατήσουν τελικά τέτοιες απόψεις, στο Ανώτατο Διοικητικό Δικαστήριο θα έχουν πρόσβαση μόνο οι μεγαλοσχήμονες και θα κλείσει την πόρτα στους εργαζόμενους, όταν αυτοί έχουν διαφορές με τη δημόσια διοίκηση.

Μια σημαντική νίκη

Μια μάχη με ξεχωριστή σημασία ήταν αυτή που έδωσαν με επιτυχία οι ταξικές δυνάμεις. Εργαζόμενοι συνδικαλιστές που είχαν απολυθεί από εταιρείες - μεγαθήρια, όπως η «Καρφούρ» και η «Ρενό», αλλά και από το Δήμο Πετρούπολης, επιστρέφουν στα πόστα τους, ύστερα από έναν πολυήμερο αγώνα, στον οποίο πρωτοστάτησαν τα ταξικά τους συνδικάτα. Εναν αγώνα που συνέδραμαν από την πρώτη στιγμή τα σωματεία που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ, πολλαπλασιάζοντας με τη σπίθα της ταξικής αλληλεγγύης την αποτελεσματικότητά του.

Η έκβαση της μάχης ενάντια στις απολύσεις αποτελεί αισιόδοξο, ελπιδοφόρο μήνυμα για την εργατική τάξη. Είναι παρακαταθήκη στους αγώνες της. Ιδιαίτερα, μάλιστα, σε μια περίοδο που εντείνεται η επιθετικότητα του κεφαλαίου και των κομμάτων του και οι συνδικαλιστικές ηγεσίες προσπαθούν να εμφυσήσουν στο εργατικό κίνημα την απογοήτευση και την παραίτηση. Η ανάκληση των απολύσεων δίνει απάντηση σε όλους αυτούς που προσπαθούν να παρουσιάσουν ανεπίκαιρους και αναποτελεσματικούς τους ταξικούς αγώνες, ακριβώς επειδή ξέρουν και φοβούνται τη δύναμή τους.

Το αντιπάλεμα των απολύσεων δε σταμάτησε ούτε την περίοδο των γιορτών. Συνεχίστηκε και εντάθηκε παράλληλα με την πλατιά εξόρμηση του ΠΑΜΕ για τα συλλαλητήρια στις 22 Γενάρη για την Κοινωνική Ασφάλιση και τις Συλλογικές Συμβάσεις. Ακριβώς επειδή η μάχη για το δικαίωμα στη δουλιά, για το δικαίωμα στη συνδικαλιστική δράση, ενάντια στην εργοδοτική τρομοκρατία, είναι μια μάχη άρρηκτα δεμένη με την πάλη για μισθούς, συντάξεις, εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα στο ύψος των σύγχρονων αναγκών της εργατικής λαϊκής οικογένειας.

Οι ένοχοι για τις απολύσεις έχουν όνομα. Είναι η εργοδοσία και η κερδοσκοπική της ανάγκη και δίψα. Είναι τα κόμματα του κεφαλαίου, που με την πολιτική τους βαθαίνουν την εκμετάλλευση, νομιμοποιούν τις απολύσεις και τις συνδικαλιστικές διώξεις. Αυτούς έβαλε στο στόχαστρό του το ΠΑΜΕ. Αυτή η στρατηγική του επιλογή είναι που δίνει δύναμη στους αγώνες, ανεβάζει την αποτελεσματικότητά τους, οδηγεί στην απόσπαση κατακτήσεων. Πάνω σ' αυτήν τη γραμμή συνεχίζει να πορεύεται το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα, πιο αποφασιστικά, με αδιαπραγμάτευτη συνέπεια.

Η έκβαση της μάχης, η ανταπόκριση που συνάντησε από τους συναδέλφους των απολυμένων, αλλά και τους χιλιάδες εργατοϋπαλλήλους που έμαθαν και έζησαν τις κινητοποιήσεις, μαρτυρούν το αυξανόμενο κύρος του ΠΑΜΕ. Δείχνουν πως η απήχησή του μεγαλώνει. Πως το πλαίσιο και οι θέσεις του κερδίζουν διαρκώς ολοένα και περισσότερες εργατικές συνειδήσεις. Οτι καταξιώνεται με σταθερά, επίμονα βήματα σαν ο πραγματικός εκφραστής των συμφερόντων των εργαζομένων, το αποκούμπι τους στις καθημερινές, μικρές και μεγάλες μάχες. Η ανάκληση των απολύσεων γεννά νέα, αυξημένα καθήκοντα, ιδιαίτερα μπροστά στα συλλαλητήρια στις 22 Γενάρη, για την επιτυχία των οποίων τα ταξικά συνδικάτα δίνουν ήδη τον καλύτερο εαυτό τους.