Τρίτη 10 Σεπτέμβρη 2013
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Φτώχεια στα σχολεία της Αθήνας

Φτώχεια κατατρέχει τα παιδιά των λαϊκών οικογενειών στην Αθήνα. Εκατοντάδες φαμίλιες που μπρος στην έναρξη (και) της φετινής σχολικής χρονιάς, στρέφονται σχεδόν αποκλειστικά πλέον σε συσσίτια προκειμένου να βρουν ένα κομμάτι ψωμί να θρέψουν τα παιδιά τους. Χαρακτηριστικά, από στοιχεία του Δήμου Αθηναίων, προκύπτει ότι σε σύνολο 66.000 μαθητών που φοιτούσαν πέρυσι στα 410 σχολεία (νηπιαγωγεία δημοτικά, γυμνάσια και λύκεια), εντός των ορίων του δήμου, η δημοτική διοίκηση έστελνε από τα μαγειρεία του Δημοτικού Βρεφοκομείου Αθηνών (παρασκευάζει φαγητό για τους παιδικούς σταθμούς του δήμου) καθημερινά 1.200 μερίδες φαγητού και σε μαθητές δημοτικού και γυμνασίου. «Η διανομή θα συνεχιστεί απρόσκοπτα και φέτος, με δυνατότητες απορρόφησης επιπλέον αναγκών» διαμηνύουν από το δήμο αναγνωρίζοντας προφανώς ότι η καπιταλιστική κρίση βαθαίνει πλήττοντας ολοένα ευρύτερα τμήματα του λαού. Υπάρχουν και άλλες πτυχές του ζητήματος που επιβεβαιώνουν την τέτοια ουσία του, όπως ότι ο δήμος ετοιμάζεται να διανείμει 4.500 καινούρια τετράδια, όπως και βιβλία, σχολικά βοηθήματα και σχολικά είδη, κυρίως μεταχειρισμένα αυτά, συγκεντρώνοντάς τα από ιδιώτες. Δείγμα κι αυτό της φτώχειας εφόσον ούτε τη σάκα του παιδιού δεν μπορούν να γεμίσουν πολλοί γονείς, αλλά και των ορίων του συστήματος που και όποια ψευτοπαροχή αναγκάζεται να κάνει, αυτή έρχεται μέσα από τη ...φιλανθρωπία και τη διάθεση όποιου έχει και μπορεί να διαθέσει το κατιτίς.

Ο κόσμος δεν έχει να φάει, η κυβέρνηση ετοιμάζει λοταρίες...

Σχεδιάζουν λέει στο υπουργείο Οικονομικών να δίνουν δώρα και να προσφέρουν ταξίδια σε όσους προσκομίζουν αποδείξεις... Αυτό προβλέπει μία από τις προτάσεις που έχουν πέσει στο τραπέζι σχετικά με το τι θα ισχύει το 2014. Θα γίνεται λοιπόν κλήρωση για δώρα, ταξίδια και ό,τι άλλο στους φορολογούμενους που θα προσκομίζουν πολλές αποδείξεις. Τώρα, το πού θα βρουν λεφτά οι εργαζόμενοι για να αγοράσουν και έτσι να έχουν αποδείξεις, αυτό είναι άλλο θέμα. Η ουσία είναι ότι η πολιτική της κυβέρνησης έχει καταδικάσει τα λαϊκά νοικοκυριά να ζουν στην ανέχεια. Και εδώ και μερικές μέρες η κυβέρνηση αποφάσισε να τους ταΐζει ακόμα και ληγμένα. Αν δει κανείς τα στοιχεία, θα διαπιστώσει ότι όλο και περισσότερο πέφτει μήνα με το μήνα η δυνατότητα των εργατικών οικογενειών να ψωνίζουν ακόμα και είδη πρώτης ανάγκης για να τραφούν οι ίδιοι και τα παιδιά τους.

Στην τελευταία 4ετία (2009-2012) η κατρακύλα του όγκου των λιανικών πωλήσεων ξεπέρασε το 45%. Η όξυνση της καπιταλιστικής κρίσης και η αντιλαϊκή πολιτική έχει προκαλέσει δραστική μείωση του λαϊκού εισοδήματος και ταυτόχρονα οδηγεί σε μαζικά λουκέτα σε μικρομάγαζα. Πιο συγκεκριμένα, η κατρακύλα του τζίρου στα καταστήματα διατροφής έφτασε στο 11,3%, στα καύσιμα και λιπαντικά στο 9,3% και στα «λοιπά καταστήματα» στο 9,9%. Σε ό,τι αφορά στις επιμέρους κατηγορίες καταστημάτων εμφανίζει τα παρακάτω ποσοστά πτώσης: Μεγάλα καταστήματα τροφίμων (σούπερ μάρκετ): 11,6%, πολυκαταστήματα: 6,3%, ένδυση - υπόδηση: 6,9% κ.ά.

Ας αφήσει λοιπόν την κοροϊδία με τις λοταρίες η κυβέρνηση και τα αστικά Μέσα Ενημέρωσης που προβάλλουν τέτοιες ενέργειες σαν καινοτόμες και χρήσιμες για το λαό...

Κόντρα στους εργατοπατέρες

Πιστό στη γραμμή της αδράνειας και του συμβιβασμού παρέμεινε και φέτος το ΔΣ της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Ενώσεων Υπαλλήλων Πυροσβεστικού Σώματος (ΠΟΕΥΠΣ) που αποφάσισε τη συμμετοχή των πυροσβεστών στη συγκέντρωση της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ για τη ΔΕΘ στη Θεσσαλονίκη.

Η Ομοσπονδία, μπροστά στα χρόνια προβλήματα των εργαζομένων που τους εκπροσωπεί, όπως τις περικοπές στους μισθούς τους, στις τεράστιες ελλείψεις σε προσωπικό που είναι επικίνδυνες ακόμα και για τη ζωή των πυροσβεστών την ώρα του καθήκοντος, την υποχρηματοδότηση του Σώματος, καλεί στη συγκέντρωση που διοργανώνουν οι συμβιβασμένες ηγεσίες του κυβερνητικού συνδικαλισμού. Αυτών που πριν τρεις μήνες, «παζάρευαν» με τον υπουργό Δημόσιας Τάξης τον περιορισμό των διαδηλώσεων στο κέντρο της Αθήνας, που σπέρνουν την ηττοπάθεια στους εργαζόμενους και που υπονομεύουν τις συλλογικές διαδικασίες.

Οι παρατάξεις που βρίσκονται στο τιμόνι της δευτεροβάθμιας Οργάνωσης, προσπαθούν ακόμα και τώρα, να ξεχωρίσουν τους πυροσβέστες από τους υπόλοιπους εργαζόμενους που βιώνουν τα ίδια προβλήματα. Φτώχεια, υποβαθμισμένη περίθαλψη, τσεκουρεμένα συνταξιοδοτικά και εργασιακά δικαιώματα. Συνεχίζουν να καλούν σε συγκεντρώσεις με διασπαστικά, παραπλανητικά και συντεχνιακά αιτήματα, που είναι «κομμένες και ραμμένες» στα μέτρα της κυβέρνησης και των κομμάτων της πλουτοκρατίας.

Οι εργαζόμενοι στην Πυροσβεστική, οι αξιωματικοί, οι χαμηλόβαθμοι, οι μόνιμοι, οι πενταετούς θητείας και οι συμβασιούχοι καταλαβαίνουν τα κοινά προβλήματα που έχουν με τους υπόλοιπους εργαζόμενους. Και πως αυτά λύνονται μέσα από ενότητα και συμμαχία με τα λαϊκά στρώματα. Γι' αυτό και η «Ενωτική Αγωνιστική Κίνηση Πυροσβεστών» κάλεσε σε συμμετοχή στην κινητοποίηση στη ΔΕΘ, στη συγκέντρωση του ΠΑΜΕ.

Ο λαός έχει δικές του σημαίες

Από το βήμα της ΔΕΘ, ο Αντ. Σαμαράς είπε μεταξύ άλλων ότι «όλοι μαζί θα σώσουμε την πατρίδα» και ότι «οι Ελληνες ενωμένοι έκαναν ό,τι καλό έγινε σ' αυτόν τον τόπο». Μνημόνευσε και τα 200 χρόνια απ' το 1821, για να αποφανθεί ότι το 2021 θα είναι το έτος της «σύγχρονης απελευθέρωσης της Ελλάδας απ' το άγος του δανεισμού». Η προσπάθεια του πολιτικού προσωπικού των αστών να παρουσιάσει σαν «εθνικούς» τους εκάστοτε στόχους της πλουτοκρατίας δεν είναι άγνωστη στο λαό. Πρόκειται επί της ουσίας για προσκλητήριο να συνταχθεί με τους εκμεταλλευτές του. Να υποστείλει τα δικά του και να υψώσει τα λάβαρα του εχθρού του, προδίδοντας τα συμφέροντά του, το παρόν και το μέλλον των παιδιών του. Να προσχωρήσει στο στρατόπεδο εκείνων που κατακλέβουν το μόχθο του, που για τα κέρδη τους του στερούν και το ψωμί απ' το τραπέζι.

Δεν είναι ίδια τα συμφέροντα του λαού και των μονοπωλίων, των εκμεταλλευόμενων και των εκμεταλλευτών τους. Ο λαός έχει συμφέρον να μην ευοδωθούν οι στόχοι της κυβέρνησης και της τάξης που εκπροσωπεί. Εχει χρέος να κάνει ό,τι περνά απ' το χέρι του για να τους εμποδίσει, όχι να βάλει πλάτες για τη διευκόλυνσή τους. Δεν είναι κοινός ο στόχος της εξόδου απ' την κρίση σε όφελος του κεφαλαίου, ο στόχος της αντιμετώπισης των χρεών και ελλειμμάτων, που προκάλεσαν οι καπιταλιστές και τα πληρώνει ο λαός. Απόδειξη, τα απανωτά χαστούκια που τρώει τα τελευταία χρόνια στο όνομα ακριβώς αυτών των στόχων, την ώρα που οι ταξικοί του αντίπαλοι σκαρφαλώνουν στην πλάτη του για να βγουν από την κρίση, για να προσθέσουν νέα κέρδη στα όσα έχουν ήδη συσσωρεύσει λεηλατώντας τον πλούτο που αυτός παρήγαγε.

Η κυβέρνηση συγκαλύπτει το ταξικό περιεχόμενο της πολιτικής που εφαρμόζει, συνεπικουρούμενη απ' τον ΣΥΡΙΖΑ που την παρουσιάζει σαν προϊόν εκβιασμού και υποτέλειας στη Γερμανία, βγάζοντας λάδι την ντόπια αστική τάξη. Ο λαός απ' την άλλη έχει κάθε λόγο να θυμάται καλά ότι κοινά δεν υπήρξαν ποτέ τα συμφέροντά του με αυτά της αστικής τάξης. «Ενωμένοι» δεν ήταν οι Ελληνες ούτε το 1821, που μνημονεύει ο πρωθυπουργός, αποσιωπώντας τον ταξικό χαρακτήρα της επανάστασης. Η ανερχόμενη τότε αστική τάξη, σαν δύναμη προοδευτική για την εποχή της, ήρθε σε σύγκρουση με τους εκπροσώπους της ξεπερασμένης φεουδαρχίας και τους Οθωμανούς συμμάχους της, στα απομεινάρια του παλιού συστήματος, που με επαναστάσεις περνούσε στην Ιστορία.

Το ίδιο ισχύει τώρα με την εργατική τάξη, το νέο που θα σαρώσει την αστική εξουσία και τον καπιταλισμό που σάπισε. Οι λαοί του κόσμου μεγαλούργησαν πράγματι, αλλά μόνο όταν έκαναν σημαία το δίκιο τους, πυξίδα το συμφέρον τους. Οταν εναντιώθηκαν, συγκρούστηκαν με τους εκμεταλλευτές τους, όταν ανέτρεψαν την εξουσία τους. Ο ελληνικός λαός είναι ανάγκη σήμερα να χαράξει τη δική του αυτοτελή πορεία, η εργατική τάξη και τ' άλλα φτωχά λαϊκά στρώματα να οργανωθούν στη δική τους συμμαχία, να συμπορευτούν με το ΚΚΕ στην πάλη για μονομερή διαγραφή του χρέους, αποδέσμευση απ' την ΕΕ, κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων, στην πάλη για να ανοίξει ο άλλος δρόμος ανάπτυξης με εργατική - λαϊκή εξουσία.


Βάσω ΝΙΕΡΡΗ

Κρύβουν ό,τι τους φοβίζει

Στα «ψιλά» των εφημερίδων και των άλλων ΜΜΕ πέρασε - αν δεν αγνοήθηκε παντελώς - το εξαιρετικά μεγάλο συλλαλητήριο του ΠΑΜΕ στα εγκαίνια της ΔΕΘ στη Θεσσαλονίκη, που ξεδιπλώθηκε σ' όλο το μήκος της λεωφόρου Νίκης στην παραλία. Το συλλαλητήριο, δηλαδή, που και με τον όγκο του, τα συνθήματά του, το πλαίσιο πάλης βεβαίωσε ότι η εργατική τάξη και οι σύμμαχοί της αντιστρατεύονται μάχιμα την πολιτική του κεφαλαίου.

Αντίθετα, εμφανής η επιλογή των αστικών Μέσων να προβάλλουν ως εργατική κινητοποίηση την πενιχρή συγκέντρωση που οργάνωσαν οι εργατοπατέρες των ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ και στην οποία παραβρέθηκε ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ Αλ. Τσίπρας.

Δεν περιμέναμε από τους επιχειρηματίες των ΜΜΕ να προβάλλουν τη μεγάλη ταξική εργατική διαδήλωση του ΠΑΜΕ, που συγκέντρωσε χιλιάδες εργαζόμενους ορκισμένους αντίπαλους της εξουσίας τους, στρατιώτες στον πόλεμο για την ανατροπή της.

Τα αστικά ΜΜΕ, βασικό εργαλείο στη διατήρηση της κυριαρχίας του εκμεταλλευτικού συστήματος, ξέρουν ότι ο λαός δεν πρέπει να σπάσει τα τείχη του. Δεν πρέπει να βλέπει πέρα από αυτά. Επιλέγουν λοιπόν να προβάλλουν ως «ανατρεπτική» επιλογή, την εναλλακτική λύση για το σύστημα που βρίσκεται στην εναλλαγή του πολιτικού προσωπικού, που θα συνεχίσει να υπηρετεί τα συμφέροντα του κεφαλαίου. Γι' αυτό όλα δείχνουν εκεί, στον παλιό και στον υπό σύσταση νέο κυβερνητικό - εργοδοτικό συνδικαλισμό. Σε κόμματα και συνδικαλιστικές ηγεσίες που δίνουν όρκο πίστης στην ΕΕ. Που δε θέλουν το λαό οργανωμένο, δε θέλουν κίνημα με στόχους και διεκδικήσεις, αλλά υποταγμένο στην εργοδοσία και το κράτος της, να μη θιγεί το καθεστώς των μονοπωλίων και των κερδών τους.

Φοβούνται το ΠΑΜΕ, τρέμουν στην ιδέα ότι καθημερινά δυναμώνει, παρά τις δυσκολίες, η κοινωνική συμμαχία των λαϊκών στρωμάτων. Δυναμώνει το κίνημα που δεν περιορίζει τις διεκδικήσεις του μόνο στην αντιμετώπιση των συνεπειών της κρίσης, αλλά ανοίγει την προοπτική για την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών της εργατικής τάξης, που παλεύει για την ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων, για να περάσει η εξουσία στα χέρια της εργατικής τάξης και των συμμάχων της.

Το Μουντιάλ των πλούσιων και των χορηγών

Αν για κάτι φημίζεται η Βραζιλία, είναι το ποδόσφαιρο και η αγάπη του λαού της γι' αυτό. Σύμφωνα όμως με ανταποκρίσεις ειδησεογραφικών πρακτορείων, τα λαϊκά στρώματα στη Βραζιλία είναι εντελώς αποκλεισμένα από τους αγώνες του Μουντιάλ, που θα γίνει στη χώρα τους το 2014. Ο βασικός λόγος είναι οι απρόσιτες για το λαό τιμές των εισιτηρίων. Στη Βραζιλία, ο κατώτερος μισθός είναι 211 ευρώ. Για να παρακολουθήσει κάποιος τους αγώνες της Εθνικής του ομάδας μέχρι τον τελικό (αν η Βραζιλία φτάσει ως εκεί) θα χρειαστεί τουλάχιστον 1.036 ευρώ, αφού τα εισιτήρια κοστίζουν 148 ευρώ ανά αγώνα, στην πιο φτηνή κατηγορία. Το ίδιο τσουχτερά ήταν τα εισιτήρια και στο προηγούμενο Μουντιάλ, που έγινε στη Νότια Αφρική. Για να διασκεδάσει τις εντυπώσεις η FIFA ανακοίνωσε ότι διαθέτει 400.000 εισιτήρια με τιμή 10 ευρώ για τα ματς των ομίλων και 105 για τον τελικό, τα οποία προορίζονται για φοιτητές, για συνταξιούχους άνω των 60 ετών και για όσους συμμετέχουν στο κυβερνητικό πρόγραμμα για την αντιμετώπιση της φτώχειας «Bolsa Familia». Την ίδια ώρα, βέβαια, οι χορηγοί της FIFA, δηλαδή οι κάθε είδους μεγάλοι πολυεθνικοί όμιλοι, θα πάρουν συνολικά 605.000 εισιτήρια για όλους τους αγώνες. Επιπλέον, από 3 εκατομμύρια εισιτήρια που θα εκδοθούν, μόνο τα 1,1 εκατομμύρια προορίζονται για το κοινό, εκ των οποίων τα 426.000 για τους Βραζιλιάνους. Τα περισσότερα είναι ήδη κλεισμένα, αφού, εκτός των χορηγών, προνομιακή μεταχείριση θα έχουν οι κάτοχοι των δικαιωμάτων φιλοξενίας (445.000 εισιτήρια), οι τηλεοπτικοί σταθμοί (66.000), η ίδια η FIFA (201.000), η Οργανωτική Επιτροπή (60.000) και οι 32 εθνικές ομοσπονδίες των ομάδων που θα προκριθούν (120.000). Στον καπιταλισμό, όπου ο αθλητισμός είναι εμπόρευμα, το Μουντιάλ και κάθε άλλη αθλητική διοργάνωση (π.χ. Ολυμπιακοί Αγώνες) είναι «γιορτή» για τις πολυεθνικές και όχι για το λαό. Αυτό επιβεβαιώνει και το παράδειγμα της Βραζιλίας, η κυβέρνηση της οποίας προσπαθεί να παρουσιάσει τη διοργάνωση του Μουντιάλ σαν δείγμα της οικονομικής ευρωστίας στη χώρα, όταν η πλειοψηφία του πληθυσμού ζει στη φτώχεια και σίγουρα δεν μπορεί να δει ούτε έναν από τους αγώνες που θα γίνουν στη χώρα του.

Γεννητούρια

Μια υγιέστατη κορούλα απέκτησαν, χτες, ο σύντροφος και συνάδελφός μας στον «Ριζοσπάστη» Παναγιώτης Θεοδωρόπουλος, με τη σύζυγό του Γιώτα. Τους ευχόμαστε ολόθερμα να τους ζήσει.

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Για ποια ανάπτυξη;

Μιλώντας το Σάββατο στη ΔΕΘ, ο Αντ. Σαμαράς είπε ότι οι τρεις προϋποθέσεις για να βγει γρηγορότερα η Ελλάδα από την κρίση είναι η «εξωστρέφεια», η «ανταγωνιστικότητα» και η «γεωπολιτική ισχύς» της χώρας. Καθένας από τους στόχους που θέτει η κυβέρνηση έχει δοκιμαστεί στην πράξη και έχει αποδειχτεί το ταξικό - αντιλαϊκό του περιεχόμενο. Τι σημαίνει ανταγωνιστικότητα για μια καπιταλιστική οικονομία; Σημαίνει ακόμα φτηνότερη εργατική δύναμη. Ηδη, σύμφωνα με τα δικά τους στοιχεία, η υποτίμηση της εργατικής δύναμης έφτασε στο 30% για ορισμένους κλάδους από το 2010 και είναι ο βασικός λόγος για τον οποίο η ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας κατέγραψε τον περασμένο Ιούνη βελτίωση κατά 3,3%.

Με άλλα λόγια, ανταγωνιστικότητα σημαίνει μισθοί των 500 ευρώ για δουλειά ήλιο με ήλιο, μείωση των ασφαλιστικών εισφορών για τους εργοδότες (5% στο σύνολο σχεδιάζει η κυβέρνηση), που συνεπάγεται μεγαλύτερη αιμορραγία στα Ταμεία, άρα και νέο πετσόκομμα σε συντάξεις και παροχές. Σημαίνει ακόμα ιδιωτικοποιήσεις και απελευθερώσεις τομέων της οικονομίας, για να βρει το κεφάλαιο νέα κερδοφόρα πεδία δράσης. Αλλά και την «εξωστρέφεια» της ελληνικής καπιταλιστικής οικονομίας την έχει δοκιμάσει ο λαός και έχει δύο όψεις. Είναι αυτή που τη δεκαετία του '90 οδήγησε εκατοντάδες επιχειρήσεις να μεταφέρουν την παραγωγική τους δραστηριότητα σε χώρες των Βαλκανίων, όπου τα μεροκάματα, μετά την αντεπανάσταση, μετά και το διαμελισμό της Γιουγκοσλαβίας, ήταν πάμφθηνα και τα περιθώρια κέρδους μεγάλα. Για να ενισχύσει την εξωστρέφεια η κυβέρνηση επιδοτούσε τότε αδρά τη μετεγκατάσταση των επιχειρήσεων στις χώρες των Βαλκανίων και της Ανατ. Ευρώπης, με την ενθάρρυνση της ΕΕ, που αναζητούσε διέξοδο για τα συσσωρευμένα κεφάλαια στην ίδια περιοχή. Αλλά αυτό μεγάλωνε την ανεργία.

Ποιος κέρδισε από το γεγονός ότι ακόμα και σήμερα ελληνικοί επιχειρηματικοί όμιλοι, κύρια σε κλάδους εντάσεως εργασίας, είναι από τους πρώτους άμεσους ξένους επενδυτές κεφαλαίων σε ΠΓΔΜ, Ρουμανία, Αλβανία, Σερβία και αλλού; Σίγουρα όχι η εργατική τάξη, ούτε στην Ελλάδα, ούτε βέβαια στη χώρα υποδοχής των επιχειρήσεων. Εξωστρέφεια, όμως, είναι και η ενίσχυση του εξαγωγικού χαρακτήρα της οικονομίας, που πρακτικά σημαίνει ακόμα φτηνότερα μεροκάματα για να είναι τα ελληνικά προϊόντα ανταγωνιστικά σε περιφερειακό και παγκόσμιο επίπεδο. Σημαίνει, ακόμα, ενίσχυση των κλάδων εκείνων της οικονομίας που έχουν ζήτηση για εξαγωγές, χωρίς τα προϊόντα τους να σχετίζονται με βασικές λαϊκές ανάγκες.

Για παράδειγμα, στη γεωργία, μπορεί το κράτος και η ΕΕ να ενθαρρύνουν με επιδοτήσεις και κίνητρα την καλλιέργεια φυτών για βιοκαύσιμα, όχι όμως το στάρι, το βαμβάκι ή άλλες καλλιέργειες, που έχουν άμεση σχέση με την κάλυψη στοιχειωδών αναγκών (τροφή, ένδυση) στο εσωτερικό της χώρας. Οσο για τη «γεωπολιτική ισχύ», αυτή τη ζει ο λαός τώρα που προετοιμάζεται ο πόλεμος σε βάρος της Συρίας. Η Ελλάδα σπεύδει στο πλευρό των ιμπεριαλιστών και η κυβέρνηση ομολογεί ότι το κάνει για να αναβαθμίσει την ντόπια πλουτοκρατία στους ανταγωνισμούς με τα άλλα κράτη της περιφέρειας (π.χ., Τουρκία). Αυτή είναι η ανάπτυξη που φέρνουν στην Ελλάδα και ισοδυναμεί με περισσότερη φτώχεια και μιζέρια για το λαό. Στο χέρι του είναι να τα αποτρέψει, επιλέγοντας τον άλλο δρόμο ανάπτυξης, όπου η εξουσία και τα κλειδιά της οικονομίας θα βρίσκονται στα δικά του χέρια.



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ