Η παρακάτω δήλωση ανήκει στον υπουργό ΠΕΧΩΔΕ και έγινε προχτές σε ραδιοφωνικό σταθμό: «Πέρα από την αποφασιστικότητα, που πρέπει και μπορεί να επιδείξει η πολιτεία, πρέπει να υπάρξει ευαισθητοποίηση και αφύπνιση των πολιτών. Να αναπτυχθεί ένα κοινωνικό και μαζικό μέτωπο κατά των εγκληματικών πράξεων με τρομοκρατική αναφορά».

Τη σημειώνουμε, γιατί μας γέννησε μια σειρά ερωτήματα. Πρώτον: Ποιες εγκληματικές πράξεις μπορούν - κατά την κυβέρνηση - να συμπεριληφθούν στην κατηγορία αυτών που έχουν τρομοκρατική αναφορά; Συμφωνεί η κυβέρνηση, για παράδειγμα, με τον ορισμό της τρομοκρατίας που δίνει η αμερικανική κυβέρνηση και με το χαρακτηρισμό ως τρομοκρατικής κάθε αντιαμερικανικής λαϊκής εκδήλωσης και κάθε λαϊκής πορείας στην αμερικανική πρεσβεία; Δεύτερον: Σε τι χρειάζεται και, ιδιαίτερα, σε τι θα χρησιμεύσει η ανάπτυξη ενός κοινωνικού και μαζικού μετώπου κατά της τρομοκρατίας, όταν είναι εξόφθαλμο πως εγκληματικές πράξεις σαν την προχτεσινή δε διαθέτουν το παραμικρό κοινωνικό και μαζικό έρεισμα, ενώ, το αντίθετο, καταδικάζονται από το σύνολο του ελληνικού λαού; Τρίτον: Σε ποια κατεύθυνση θα εκφραστεί η αποφασιστικότητα της πολιτείας; Στην κατεύθυνση που απαιτούν οι ΗΠΑ ή σ' αυτή που «φωνάζει» η κοινή πεποίθηση και «δείχνει» τις μυστικές υπηρεσίες ως πηγή του ελληνικού φαινομένου της «τρομοκρατίας»;

Ας απαντήσει στα ερωτήματα αυτά ο Κ. Λαλιώτης. Στο κάτω κάτω της γραφής, οι απαντήσεις αυτές είναι απαραίτητες σ' όποιον σκέφτεται, ενδεχόμενα, να πάρει μέρος στο κοινωνικό και μαζικό κίνημα, που προτείνει...

Ξέρετε ποιος είναι ο... σύγχρονος πολιτικός ορισμός της περσινής, εγκληματικής επιδρομής του ΝΑΤΟ ενάντια στη Γιουγκοσλαβία; Σύμφωνα με τον Ακη Τσοχατζόπουλο, πάντως, είναι ο εξής: «Πολεμικές συγκρούσεις, που οδήγησαν τελικά στην εφαρμογή μιας νέας μορφής προοδευτικού παρεμβατισμού, όπως συνηθίστηκε τον τελευταίο καιρό να ονομάζεται η βίαιη μορφή παρέμβασης, με σκοπό τη σταθεροποίηση για την ειρήνη σε διάφορες περιοχές». Ετσι, ακριβώς, τον διατύπωσε, μιλώντας στη διάσκεψη της Ομοσπονδίας Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων.

Μάλλον, πρέπει να τον προσλάβει για βοηθό του ο Τζέιμι Σι (εκείνος ο ανεκδιήγητος εκπρόσωπος Τύπου του ΝΑΤΟ, στην περίοδο των βομβαρδισμών). Σίγουρα θα τον χρειαστεί, στη διάρκεια του επόμενου ματοκυλίσματος. Συγνώμη, της επόμενης... προοδευτικής παρέμβασης, θέλαμε να πούμε...

Παπαγεωργίου Βασίλης

Τα σημειώνουμε όλα αυτά, γιατί διαβάσαμε ότι η ΕΕ προσανατολίζεται στην καθιέρωση ενιαίου μισθού, ο οποίος θα βρίσκεται γύρω στα 5.600 ΕΥΡΩ ή 1.900.000 δραχμές. Δε λέμε, ίσως, να έχει βάση ο συλλογισμός της ΕΕ και, πάντως, συμφέρει τους ...αδικημένους, ανάμεσά τους και τους Ελληνες ευρωβουλευτές. Μην έρθουν μετά, όμως, οι διάφοροι καρεκλοκένταυροι των Βρυξελλών και οι ντόπιοι οπαδοί του «ευρωμονοδρόμου» και μας μιλάνε, για σύγκλιση, κλπ., κλπ.. Απ' όσα ξέρουμε, ακόμη και τα επίσημα στοιχεία της Κομισιόν φανερώνουν πως οι ανισότητες ανάμεσα στους πλούσιους και τους φτωχούς συνεχώς διευρύνονται.

Την προηγούμενη Δευτέρα κλήθηκαν οι διαπιστευμένοι δημοσιογράφοι του υπουργείου Οικονομικών να παραστούν στη χτεσινή συνέντευξη με θέμα τη μετατροπή του δημοσίου χρέους σε ΕΥΡΩ... Εκπληκτοι όμως οι εκπρόσωποι του Τύπου διαπίστωσαν ότι δεν επρόκειτο για συνέντευξη Τύπου, αλλά για εκδήλωση του αρμόδιου υφυπουργού Γ. Δρυ με προσκεκλημένους τραπεζικούς παράγοντες. Και το ερώτημα που τέθηκε αμέσως ήταν ότι ο μεν υφυπουργός καλά κάνει και αναπτύσσει τις δημόσιες σχέσεις με τους τραπεζίτες, γιατί όμως οι δημοσιογράφοι θα πρέπει να παίζουν το ρόλο μαϊντανού των υπουργικών πρωτοβουλιών; Επί τόπου αποφασίστηκε να μην παραβρεθούν στην αίθουσα της εκδήλωσης, αλλά να πάρουν το όποιο υλικό και να αποχωρήσουν, όπως και έγινε.

Σε μια περίοδο που η κυβέρνηση επιχειρεί να έχει υπό την ασφυκτική της επιρροή τον Τύπο, πρωτοβουλίες σαν τη χτεσινή κινούνται σε σωστή κατεύθυνση. Αρκεί βέβαια να έχουν και συνέχεια, γιατί οι προκλήσεις από την πλευρά των οικονομικών, κυρίως, υπουργείων είναι συνεχείς, ενώ η επιχειρούμενη χειραγώγηση των δημοσιογράφων, είναι ορατή πλέον διά γυμνού οφθαλμού.

Ας μας συγχωρεί ο Γ. Παπαντωνίου, αλλά ...μπερδευτήκαμε, με τις προχτεσινές του δηλώσεις. Αν καταλάβαμε καλά, κατάγγειλε όλους όσοι κάνουν κριτική στην κυβέρνηση, για καθυστέρηση στις ιδιωτικοποιήσεις, ότι πιέζουν για να ξεπουληθούν όσο όσο οι δημόσιες επιχειρήσεις κι ότι λειτουργούν προς όφελος συγκεκριμένων επιχειρηματικών συμφερόντων.

Δε λέμε, μπορεί να συμβαίνει κι αυτό. Μπορεί, να υπάρχει και λίγο χειρότερη πολιτική ξεπουλήματος. Σήμερα, πάντως, η μόνη υπαρκτή και πέραν πάσης αμφιβολίας πολιτική ξεπουλήματος των δημοσίων επιχειρήσεων και περιουσίας είναι αυτή της κυβέρνησης στην οποία μετέχει. `Η, μήπως, κάνουμε λάθος;..

«Γιατί έγινε το συνέδριο;», ρωτούσε προχτες, με τον κεντρικό πρωτοσέλιδο τίτλο της, εφημερίδα του συντηρητικού χώρου κι απ' όσα καταλάβαμε, ούτε χθες κατάφεραν... να βρούν απάντηση. Τώρα, αφού δεν ξέρουν αυτοί, εμείς πού να ξέρουμε; Απλώς ερωτούμε: Μήπως για να ψάλουν όλοι μαζί τον εθνικό ύμνο, ως επιβεβαίωση προφανώς της «ταυτότητας» του κόμματος, μέρες που είναι; Σ' αυτή την περίπτωση, όμως, μάλλον θα έπρεπε να ψάλουν και τον ακάθιστο, ώστε τα πράγματα να γίνουν εντελώς σαφή και να μην αρχίσουν από την επομένη ξανά οι αμφισβητήσεις και οι ομφαλοσκοπήσεις... Πώς του ξέφυγε αυτό του Εβερτ, ο οποίος, μ' εκείνο το ασύλληπτης έμπνευσης σύνθημα: «Ζήτω ο Καραμανλισμός!», τα πήρε όλα κι έφυγε;

Παπαγεωργίου Βασίλης

Φυσικά, ανέφερε ακόμη, ότι σε κάθε περίπτωση (που θα εξετάζεται χωριστά) γνώμονας θα είναι το κρατικό συμφέρον. Δεν εκπλαγήκαμε, σας βεβαιώνουμε...

Οι εκσυγχρονιστές, ως γνωστόν, στο συγκεκριμένο θέμα είναι... ασυγκράτητοι. Σιγά τώρα μην είχαν τέτοια... «κολλήματα» και «αγκυλώσεις», όπως αποκαλούν αυτοί τον έλεγχο των ζωτικής σημασίας δημόσιων επιχειρήσεων της χώρας.

ΜΑΛΛΟΝ ΔΕ ΘΑ είναι και στα κέφια του ο Καραμανλής αυτόν τον καιρό. Οχι μόνο δεν πέτυχε να δώσει την αίσθηση της ενότητας που επιδίωξε, με το έκτακτο συνέδριο της Νέας Δημοκρατίας, αλλά... βλέπει και στις τηλεοράσεις τον Μητσοτάκη... λουόμενο στην Κρήτη!

Αυτός να ιδρώνει και να ξεϊδρώνει καλοκαιριάτικα στην πρωτεύουσα και να μην μπορεί να βάλει σε τάξη τα πράγματα και ο άλλος να... κάνει το «παιγνίδι» του αραχτός στην άμμο, πίνοντας τσικουδιές στα καφενεία και κουρεύοντας πρόβατα στον Ψηλορείτη!

Τι να του κάνουμε όμως; Αμα μπλέξεις με τον Μητσοτάκη, είναι αλήθεια ότι... μπλέκεις άσχημα. Δεν είναι και ο ευκολότερος αντίπαλος που μπορεί να σου τύχει.

ΝΑ ΜΗΝ ΑΝΗΣΥΧΕΙ ζήτησε από τη Βουλή χτες ο Θεόδωρος Πάγκαλος, για την υπόθεση των εθελοντών της Ολυμπιάδας του 2004, αφού δε σκοπεύει η κυβέρνηση να εκμεταλλευτεί την κατάσταση για να φτιάξει μια... δεξαμενή άντλησης ψήφων!

Ας μην ορκίζεται πάντως ο υπουργός Πολιτισμού. Δεν ξέρουμε, βέβαια, πώς θα είναι τα πράγματα στις εκλογές του 2004, ούτε καν αν θα γίνουν εκείνη τη χρονιά ή προηγούμενα. Κανείς όμως δεν εμποδίζει την τότε κυβέρνηση να τάξει και μερικά ρουσφετάκια διορισμών επί τη ευκαιρία στους εθελοντές. Ετσι δεν είναι;

Ετοιμος να προχωρήσει σε χερσαία στρατιωτική επέμβαση, αδιαφορώντας για τα χιλιάδες θύματα και «τη θάλασσα από αίμα», ήταν ο Πρόεδρος των ΗΠΑ Μπ. Κλίντον! Το αποκαλύπτει, ένα χρόνο μετά την γκανγκστερική επιδρομή των ΝΑΤΟικών δολοφόνων κατά του γιουγκοσλαβικού λαού, ο σύμβουλος θεμάτων ασφαλείας του Λευκού Οίκου Σάντι Μπέργκερ σε συνέντευξή του στους «Λος Αντζελες Τάιμς». Οπως αναφέρει λίγες μέρες πριν από τον τερματισμό των αεροπορικών βομβαρδισμών, συγκεκριμένα στις 2 Ιουνίου, παρέδωσε στον Κλίντον υπόμνημα στο οποίο ανέφερε ότι ο μόνος σίγουρος τρόπος για να κερδίσουν τον πόλεμο οι ΝΑΤΟικοί ήταν η χερσαία επέμβαση. Αυτό που ακύρωσε τα σχέδια για ένα γενικευμένο μακελειό ήταν, σύμφωνα με το δημοσίευμα, «η ανεπάντεχη υποχώρηση του Σλ. Μιλόσεβιτς», μετά τη μεσολάβηση του τότε Ρώσου πρωθυπουργού Β. Τσερνομίρντιν. Ο τελευταίος, σύμφωνα με τα όσα λέει ο Σ. Μπέργκερ, πληροφορούμενος τα σχέδια του Προέδρου Κλίντον από τον υφυπουργό Εξωτερικών Στρ. Τάλμποτ έσπευσε στο Βελιγράδι προκειμένου να πείσει τον Σλ. Μιλόσεβιτς.

Τι θα έκανε, αλήθεια, η ελληνική κυβέρνηση σε μια τέτοια περίπτωση; Το βέβαιο είναι ότι την ίδια στιγμή επιχειρούσε να καθησυχάσει τον ελληνικό λαό ότι δεν πρόκειται να γίνει χερσαία επέμβαση...

Παπαγεωργίου Βασίλης

Πάντως, δεν τη σημειώνουμε, για να φανερώσουμε την υποκρισία του κ. Κουσνέρ, αλλά γιατί είναι η πρώτη φορά, που ομολογείται - έστω και έμμεσα - ότι οι ΝΑΤΟικοί βομβαρδισμοί είχαν μετατρέψει το Κοσσυφοπέδιο σε «έρημο»...

Υπάρχουν άνθρωποι, άραγε, που έχουν και την παραμικρή αμφιβολία, για τον αμερικανόπνευστο χαρακτήρα του χουντικού πραξικοπήματος ενάντια στον Μακάριο το 1974; Είτε υπάρχουν, πάντως, είτε όχι, τα όσα αποκαλύπτει στο υπό έκδοση βιβλίο του ο τότε αρχηγός του Ελληνικού Ναυτικού, ναύαρχος Π. Αραπάκης -προδημοσιεύσεις κάνει «Το Βήμα» αυτές τις μέρες- δεν αφήνουν ούτε ίχνος αμφιβολίας. Γράφει -ανάμεσα σε αρκετά άλλα- ο Π. Αραπάκης: «Υπάρχουν όμως και άλλα στοιχεία. Ο Ιωαννίδης, κατά την αναχώρησή του για να εκτίσει ποινή εξάμηνης αργίας, η οποία του επιβλήθηκε μετά τη μεταπολίτευση από τον υπουργό Εθνικής Αμύνης, με συνάντησε τυχαία στο διάδρομο και διακρίνοντας την ψυχρότητά μου είπε: "Κύριε αρχηγέ, όταν κάποτε πληροφορηθείτε τα στοιχεία που έχω στα χέρια μου, τις διαβεβαιώσεις και τις ενθαρρύνσεις, θα με δικαιολογήσετε", υπονοώντας έκδηλα το πραξικόπημα στην Κύπρο.

Η ομολογία αυτή, αν συνδυαστεί και με τη φράση "μας εξαπατήσατε", που είπε στους Αμερικανούς (σ.σ. την ημέρα της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο) αφήνει να διαφανεί πού θα ήταν δυνατόν να οδηγήσει μια έρευνα σε βάθος. Για να μη γίνουν, όμως, αποκαλύψεις για το ρόλο της CIA στο Κυπριακό, δεν επιτράπηκε να πραγματοποιηθεί η έρευνα αυτή ούτε στην Αμερική ή και στην Ελλάδα».

Σε άλλο σημείο, ο Π. Αραπάκης, σημειώνει και τα παρακάτω: «Τότε, σύμφωνα με θετικές πληροφορίες από την Τουρκία, ηγετική συμμαχική προσωπικότητα επικοινώνησε με τον Τούρκο πρωθυπουργό, με τον οποίο συζήτησε το επικείμενο πραξικόπημα κατά του Μακαρίου, επιδεικνύοντας, παράλληλα, κατανόηση απέναντι στις σκέψεις και προθέσεις, που πρόβαλε ο συνομιλητής του για τη δημιουργία τουρκικής βάσης στη Βόρεια Κύπρο. Ηταν φανερό ότι οι δυτικές δυνάμεις δεν είχαν την πρόθεση να αντιδράσουν ουσιαστικά... Η Τουρκία ήταν πλέον ελεύθερη να ενεργήσει κατά της Κύπρου, μετά το πραξικόπημα, χωρίς πλέον να διαγράφεται σοβαρή αντίδραση εκ μέρους της δυτικής συμμαχίας. Ορισμένες αρνητικές εκδηλώσεις, στο διπλωματικό κυρίως πεδίο, θα απέβλεπαν, μέσω της δημιουργίας εντυπώσεων, στη συγκάλυψη των πραγματικών σκοπών. Την πληροφορία αυτή την έχω αντλήσει από σοβαρή τουρκική πηγή μετά από έρευνα που ειδικά διεξήγαγα».

Εμείς, να σημειώσουμε δυο μόνο πράγματα: Πρώτον, ότι πρωθυπουργός τότε στην Τουρκία ήταν ο Μπουλέντ Ετσεβίτ. Ο ίδιος, δηλαδή, που είναι και σήμερα. Και, δεύτερον, με ποιο δικαίωμα οι σημερινοί κυβερνώντες κρατούν ακόμη κλειστό το φάκελο της Κύπρου; Μπορεί, κάποιος απ' όλους τους, να αναφέρει και την παραμικρή, έστω, βάσιμη δικαιολογία;

Δημοκρατία

θέλουνε

να στήσουν

δίχως ρούχα,

δημοκρατία

τσίτσιδη,

για φτύσιμο,

για «γιούχα»!

* * *

Δημοκρατία

θέλουνε

της βίας

και του τρόμου,

δημοκρατία

όμοια

με μπόχα

υπονόμου!

* * *

Δημοκρατία

θέλουνε

σαν σκιάχτρο,

σαν μπαμπούλα,

δημοκρατία

ψεύτικη,

φασίζουσα

και μούλα!