«Φεύγω από βουλευτής». «Οχι, εγώ φεύγω από βουλευτής». «Ναι, αλλά εγώ το είπα πρώτος». «Εγώ, όμως, το έκανα πρώτος»...
Κάπως έτσι, ως σκηνή από επιθεώρηση, θα μπορούσε να παρομοιαστεί ο «καυγάς» ανάμεσα στους δύο υποψήφιους δημάρχους Αθήνας της ΝΔ, Νικ. Κακλαμάνη και του ΠΑΣΟΚ, Κ. Σκανδαλίδη, με αφορμή τη δήθεν διαμάχη για την περίφημη πια παραίτησή τους από τα βουλευτικά έδρανα. Μετά, λοιπόν, την αλήστου μνήμης «κόντρα», για το αν θα υπάρχει «αντιδήμαρχος καθημερινότητας» ή «δήμαρχος της γειτονιάς», τώρα ήρθε η ώρα για το αν θα μείνουν ή όχι βουλευτές...
Πίσω από αυτές τις «κορόνες», όμως, κρύβεται η επί της ουσίας συμφωνία τους στην πολιτική που γεννά και αναπαράγει τα κρίσιμα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι εργαζόμενοι στην Αθήνα. Και οι δύο τους, είτε ως βουλευτές, είτε ως ...πρώην βουλευτές, εξυπηρετούν την ίδια πολιτική που αυξάνει την ανεργία, εντείνει τη μερική απασχόληση, εμπορευματοποιεί την Παιδεία, την Υγεία, την Κοινωνική Ασφάλιση. Και αυτό ακριβώς πρέπει την ώρα της κάλπης να κρίνουν οι εργαζόμενοι. Να κρίνουν ποια ήταν η στάση τους στα μεγάλα αυτά λαϊκά προβλήματα και όχι για το ποιος έκανε «ρελάνς» σε ποιον σε ένα ζήτημα που δεν αφορά τη ζωή κανενός εργαζόμενου παρά μόνο τη δική τους πολιτική καριέρα...
Διαφημιστές από την Ισπανία
Ελληνο-ισπανική κοινοπραξία (PRC Group, MRB ΕΛΛΑΣ, THR ASESORES EN TURISMO) αναλαμβάνει τον στρατηγικό και επιχειρηματικό σχεδιασμό μάρκετινγκ (προώθηση) του ελληνικού τουρισμού, μετά τη σύμβαση ανάθεσης που υπέγραψε προχτές ο γενικός γραμματέας του ΕΟΤ Α. Οικονόμου, με την παρουσία της υπουργού Τουριστικής Ανάπτυξης Φ. Πάλλη - Πετραλιά.
Το έργο είναι συνολικής διάρκειας 14 μηνών, προβλέπει ειδικά σχέδια προκειμένου να αντιμετωπιστούν επικοινωνιακά διαφόρων ειδών κρίσεις, εργαλεία αξιολόγησης συναφών ενεργειών, 8 επιμέρους εξειδικευμένα προγράμματα και όπως είπε και ο εκπρόσωπος της ισπανικής εταιρίας, Ε. Μπόρντας, θα θέσει τις βάσεις για να γίνει η Ελλάδα ένας από τους πέντε δημοφιλέστερους προορισμούς στην Ευρώπη.
Φυσικά, η χαρά των επιχειρηματιών του τουρισμού, και ειδικά των μεγάλων που καρπώνονται και τη «μερίδα του λέοντος» από την κάθε είδους προβολή του τουρισμού στη χώρα, είναι μεγάλη. Γι' αυτούς είναι αυτά τα προγράμματα, όπου ο τουρισμός απογυμνώνεται από κάθε κοινωνική διάσταση, αντιμετωπίζεται αποκλειστικά ως προϊόν και αποθεώνεται η επιχειρηματική του πλευρά.
Οσο για την εντεινόμενη αδυναμία πολλών Ελλήνων εργαζομένων να κάνουν διακοπές στην ίδια τη χώρα τους, αυτό αντιμετωπίζεται με τα δυσλειτουργικά προγράμματα κοινωνικού τουρισμού, ο οποίος και αυτός αντιμετωπίζεται κυρίως ως συμπληρωματική δράση για την επιμήκυνση της τουριστικής περιόδου, έτσι για να κερδίζουν οι ξενοδόχοι.
Λεζάντα σε υποψήφιους το «αντάμωμα»
Σε φιέστα προεκλογικού περιεχομένου φαίνεται ότι μετατρέπεται το αντάμωμα Γιαννιωτών και Ηπειρωτών που πραγματοποιεί σήμερα, Σάββατο, ο Σύλλογος Γιαννιωτών Αθήνας «Ο νεομάρτυς Αγιος Γεώργιος». Πώς αλλιώς να εξηγηθεί το γεγονός ότι «η ευκαιρία να ανταμώσουμε, να θυμηθούμε τα αγαπημένα μας Γιάννενα» - όπως σημειώνει ο Σύλλογος στην πρόσκλησή του - συμπίπτει με την ευκαιρία να τιμηθούν ο νομάρχης και ο δήμαρχος Ιωαννίνων; Μέρες που είναι, τέτοιες συμπεριφορές μόνο ως τυχαίες δεν μπορεί να εκληφθούν.
Η πραγματική αντιπολίτευση
Λένε διάφορα προπαγανδιστικά επιτελεία πως η «ευκολία» με την οποία η κυβέρνηση της ΝΔ περνά μια σειρά αντιλαϊκών μέτρων και υλοποιεί αντιδραστικές μεταρρυθμίσεις οφείλεται στο γεγονός ότι «δεν υπάρχει αντιπολίτευση» ώστε να οργανώνονται οι αγώνες που απαιτεί η ένταση της αντιλαϊκής επίθεσης. Αυτό λένε πως προκαλεί αισθήματα απογοήτευσης και παραίτησης σε τμήμα των εργαζομένων. Ομως, τα πράγματα δεν είναι, συνήθως, όπως φαίνονται.
Από την αρχή πρέπει να είναι σαφές ότι δεν μπορεί η αντιπολίτευση στην κυβερνητική πολιτική και οι αγώνες να γίνουν σε «αντικυβερνητική» ή «αντιδεξιά» βάση, δηλαδή να έχουν τελικό πολιτικό στόχο ...να φύγει η κυβέρνηση της ΝΔ με την ασυγχώρητη ψευδαίσθηση ότι η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ θα καλυτερέψει τα πράγματα. Ούτε για αστείο δεν μπορεί να συζητείται κάτι τέτοιο μετά από 20 χρόνια διακυβέρνησης από το ΠΑΣΟΚ, που όχι μόνο χειροτέρεψαν το βιοτικό επίπεδο των λαϊκών στρωμάτων, αλλά χτύπησαν το λαϊκό κίνημα και συκοφάντησαν τις σοσιαλιστικές ιδέες.
Αλλά και σήμερα το ΠΑΣΟΚ μόνο τυπικά ανήκει στην αντιπολίτευση. Στην πραγματικότητα έχει υιοθετήσει και εφαρμόζει από κοινού με την κυβέρνηση μια στρατηγική επίθεση ενάντια στα λαϊκά συμφέροντα. Περιττεύει μάλλον η αναφορά σε συγκεκριμένα παραδείγματα (Ασφαλιστικό, αντεργατικοί νόμοι, ιδιωτικοποιήσεις, ιδιωτικά ΑΕΙ, λιτότητα, κ.ο.κ.). Χρειάστηκε η οδυνηρή εμπειρία δεκαετιών για να γίνει αυτό συνείδηση στην πλειοψηφία των λαϊκών μαζών, που πλέον συμφωνούν ότι ΠΑΣΟΚ και ΝΔ έχουν την ίδια αντιλαϊκή πολιτική. Κάθε φορά που τα προηγούμενα χρόνια γίνονταν αγώνες - κυρίως αμυντικού χαρακτήρα για να μη χαθούν τα κεκτημένα - συναντούσαν απέναντί τους το ενιαίο μέτωπο ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-εργοδοσίας και εργοδοτικού-κυβερνητικού συνδικαλισμού. Σε αυτό το μέτωπο απλά σημειώνεται εναλλαγή ρόλων μεταξύ των δύο μεγάλων κομμάτων στο τιμόνι της εξουσίας. Πράγματι, το ΠΑΣΟΚ δεν είναι «αντιπολίτευση» στην κυβερνητική πολιτική. Στην πραγματικότητα η κυβέρνηση φαντάζει «κυρίαρχη» και «πανίσχυρη», ακριβώς επειδή αντλεί δύναμη από τις πλάτες που βάζει η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ.
Η μόνη αντιπολίτευση που υπάρχει είναι αυτή που προέρχεται από τα κάτω, από τους λαϊκούς αγώνες που πρέπει αποφασιστικά να ενισχύσουν τα ταξικά χαρακτηριστικά τους, όπως οργανώνει και αγωνίζεται το ΠΑΜΕ στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα, και να έχουν ξεκάθαρο πολιτικό στόχο όπως παλεύει το ΚΚΕ: Την ανατροπή των υπαρχόντων κοινωνικοπολιτικών συσχετισμών με ξεκάθαρο ορίζοντα την κατάκτηση της λαϊκής εξουσίας. Απαραίτητη προϋπόθεση είναι ο απεγκλωβισμός ευρύτερων λαϊκών στρωμάτων από τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ. Οσο απαλλάσσονται από τις ψευδαισθήσεις για το ρόλο των δύο μεγάλων κομμάτων τόσο πιο στέρεα θα πατούν στα πόδια τους, τόσο περισσότερο θα μάθουν να εμπιστεύονται τις δικές τους δυνάμεις. Καμία απογοήτευση δε δικαιολογείται, αλλά και η δυσαρέσκεια δεν αρκεί. Οι μεγάλοι κοινωνικοί και ταξικοί αγώνες είναι μπροστά μας. Το ζήτημα είναι η πλειοψηφία του λαού να συσπειρωθεί με τις ταξικές δυνάμεις, με το ΚΚΕ, ώστε να οργανωθεί το λαϊκό κοινωνικοπολιτικό μέτωπο, να καθοδηγήσουν τους αγώνες στη νίκη, στη λαϊκή εξουσία.
Παναγιώτης ΚΑΚΑΛΗΣ
Θεσμο-λαγνεία...
Παπαγεωργίου Βασίλης
«Το θέμα είναι πολιτικό», αποφάνθηκε ο πρώην πρόεδρος του ΣΥΝ Ν. Κωνσταντόπουλος μιλώντας στο ραδιόφωνο του «Σκάι» για τα σκάνδαλα με αφορμή τη γνωστή σε όλους μας υπόθεση των ημερών. Σωστά θα πει κάποιος, το θέμα είναι πράγματι πολιτικό. Η ακολουθούμενη πολιτική, στο πλαίσιο του καπιταλιστικού θερμοκηπίου, εκτρέφει τέτοια φαινόμενα διαχρονικά. Ομως ο Ν. Κωνσταντόπουλος δεν εννοούσε αυτό ακριβώς. Κατά τη γνώμη του, το θέμα είναι πολιτικό στο βαθμό που δεν υπάρχει η πολιτική θέληση για άμεση απάντηση, η οποία συνίσταται σε αναβάθμιση της Επιτροπής Ανταγωνισμού, άμεση αντιμετώπιση των προβλημάτων από την Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας και αναβάθμιση της Επιτροπής Θεσμών και Διαφάνειας, ώστε να διαθέτει και αρμοδιότητες επέμβασης! Το γεγονός ότι τέτοιες επιτροπές, λιγότερο ή περισσότερο αναβαθμισμένες, διαθέτουν πολλές, αν όχι όλες, από τις αναπτυγμένες καπιταλιστικές χώρες πλην όμως καμία εξ αυτών δεν αντιμετώπισε ούτε πρόκειται τη διαπλοκή, τις μίζες, τα σκάνδαλα κ.λπ., τίποτα δεν έχει να του διδάξει.
Εγκληματική ανευθυνότητα
Σύμφωνα με στοιχεία που έδωσε πρόσφατα στη δημοσιότητα ο ΟΣΚ, στη χώρα μας λειτουργούν ακόμη και σήμερα, ούτε λίγο - ούτε πολύ, 510 σχολεία σε κτίρια που περιέχουν κατασκευές από καρκινογόνο αμίαντο, θέτοντας την υγεία χιλιάδων μαθητών σε ένα διαρκή κίνδυνο!
Ενώ, λοιπόν, από πέρσι έχει λήξει η προθεσμία για το ξήλωμα των στοιχείων του επικίνδυνου αυτού υλικού από τις κατασκευές, ο ΟΣΚ «κατόρθωσε» να εξυγιάνει μόνο τα 240 από τα 750 σχολικά κτίρια της χώρας - βρίσκονται κυρίως στη Βόρεια Ελλάδα και την Πελοπόννησο - που το περιέχουν...
Αν επρόκειτο η κυβέρνηση να δώσει καμιά φοροαπαλλαγή στο μεγάλο κεφάλαιο ή να ξεπουλήσει σ' αυτό τη δημόσια περιουσία θα έσπευδε. Τώρα που πρόκειται για θέμα που θέτει σε κίνδυνο τα παιδιά του λαού, κωλυσιεργεί. Η εγκληματική ανευθυνότητα σε όλο της το μεγαλείο...
Περί «μεταρρυθμίσεων»...
Παπαγεωργίου Βασίλης
Με το μανδύα του «μεταρρυθμιστή» αρέσκεται να κυκλοφορεί ο πρωθυπουργός, ο οποίος - κάθε φορά που κάνει δηλώσεις στους δημοσιογράφους για διάφορα θέματα - δεν παραλείπει να αναφερθεί και στο μεταρρυθμιστικό πρόγραμμα της ΝΔ.
Το ίδιο έκανε και την περασμένη Πέμπτη, καθώς μετά τη συνάντησή του με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, ο Κ. Καραμανλής δήλωσε μεταξύ άλλων: «Είμαστε αποφασισμένοι να προχωρήσουμε τις μεταρρυθμίσεις σε όλους τους τομείς, στην Οικονομία, τη Δημόσια Διοίκηση, την Παιδεία, την Υγεία». Εσπευσε, μάλιστα, να προσθέσει με νόημα πως οι κυβερνητικές μεταρρυθμίσεις βρίσκονται ...«στο σωστό δρόμο» (!).
Στο «σωστό δρόμο» για ποιους; Αυτό απέφυγε να το διευκρινίσει ο πρωθυπουργός, για ευνόητους λόγους. Το σίγουρο είναι πως οι δέσμες «μεταρρυθμιστικών» μέτρων και πολιτικών, που εφαρμόζει η κυβέρνηση της ΝΔ, έχουν τα ίδια αποτελέσματα με τις δέσμες «εκσυγχρονιστικών» μέτρων και πολιτικών που εφάρμοζε η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ μέχρι τις 7 Μάρτη 2004. Δηλαδή, δεν ωφελούν τους ανθρώπους του μόχθου και της δουλιάς, αλλά την ολιγαρχία του πλούτου και εν γένει το μεγάλο κεφάλαιο.
Ετσι εξηγείται και το γεγονός ότι μια μέρα πριν είχε δει το φως της δημοσιότητας έρευνα του ΣΕΒ και της ICAP, από την οποία προκύπτει ότι οι μεγαλοβιομήχανοι και άλλοι μεγαλοεπιχειρηματίες κρίνουν θετικά το μέχρι τώρα έργο της κυβέρνησης για την προώθηση των μεταρρυθμίσεων.
... και διαπλοκής - διαφθοράς
Γρηγοριάδης Κώστας
Αποτελεί, βέβαια, κοινό μυστικό, πως η «μεταρρυθμιστική» πολιτική των κυβερνήσεων της ΝΔ, όπως και η «εκσυγχρονιστική» πολιτική των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ, δεν πτόησαν ούτε τους μεγαλοφοροφυγάδες και φοροκλέφτες, ούτε τους εισφοροφυγάδες και εισφοροκλέφτες, ούτε τα κάθε είδους «πιράνχας» του δημόσιου χρήματος. Αντίθετα, συνέχισαν να γιγαντώνονται τα κρούσματα παράνομου πλουτισμού από τους οικονομικά ισχυρούς είτε με τη φοροδιαφυγή και φοροκλοπή είτε με την αισχροκέρδεια και το λαθρεμπόριο είτε με τις μίζες και άλλες λοβιτούρες, στις οποίες επιδίδονται με... μαεστρία οι μεγάλες επιχειρήσεις, προφανώς με την ανοχή των γαλαζοπράσινων κυβερνήσεων.
Εκτός από τα παραπάνω, παράλληλα με τα «εκσυγχρονιστικά» ή «μεταρρυθμιστικά» προγράμματα των κυβερνώντων, άνθιζε και η διαπλοκή και η διαφθορά, φαινόμενα για τα οποία γίνεται πολύς λόγος τις τελευταίες μέρες. Χτες ο Κ. Καραμανλής, επανέλαβε, πως δείχνει στη διαφθορά «μηδενική ανοχή». Ομως τα προβλήματα αυτά, δεν αντιμετωπίζονται με λόγια και καλές προθέσεις, καθώς αποτελούν συστατικό στοιχείο του καπιταλιστικού συστήματος.
Τα φαινόμενα αυτά παράγονται και αναπαράγονται από τους ίδιους τους νόμους που ψηφίζουν οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ ή της ΝΔ (άφεση αμαρτιών σε όσους δεν πλήρωσαν το ΦΠΑ και άλλους φόρους στο Δημόσιο ή τις εισφορές στο ΙΚΑ και άλλα ταμεία, εισφοροκλέφτες και φοροκλέπτες, νομιμοποίηση καταπατημένων δασικών ή άλλων εκτάσεων του δημοσίου κλπ).
Αυτή είναι η αλήθεια, όσο κι αν ενοχλεί εκείνους που δίνουν όρκους πίστης κατά της διαφθοράς, της διαπλοκής και άλλων φαινομένων διασπάθισης του δημόσιου χρήματος.
Ιδιωτικοποιήσεις και ανταγωνισμός
Η πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων αποτελεί βασική συνιστώσα των προωθούμενων καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων, η οποία ξεκίνησε να εφαρμόζεται από τις αρχές της δεκαετίας του '70 (Χιλή του Πινοτσέτ). Για να επεκταθεί στα τέλη της ίδιας δεκαετίας σε ΗΠΑ - Αγγλία (Ρίγκαν - Θάτσερ) και στη συνέχεια σε ολόκληρο τον κόσμο. Μια πολιτική, η οποία όλο και εμβαθύνεται, καθώς, εκτός από τις επιχειρήσεις στρατηγικής σημασίας (πρώην ΔΕΚΟ), οι οποίες περνάνε στα χέρια του ιδιωτικού κεφαλαίου, το καπιταλιστικό κράτος εκχωρεί νέους τομείς δραστηριοτήτων σε ιδιώτες. Τομείς, οι οποίοι στο παρελθόν ασκούνταν αμιγώς από το Δημόσιο. Ηδη σήμερα, οι επιχειρήσεις, η δημιουργία των οποίων απαιτούσε μεγάλες επενδύσεις (ΟΤΕ, ΔΕΗ, ΕΛΠΕ, ΕΥΔΑΠ κλπ.) έχουν περάσει στα χέρια ελληνικών και ξένων επιχειρηματικών ομίλων. Εκτός, όμως, από τις επιχειρήσεις, και με σημαία πάντα το «λιγότερο κράτος», παραδίδονται στους ιδιώτες οι κρατικές υποδομές μέσω των περιβόητων «Συμπράξεων», ο σχεδιασμός και η διαχείριση των Κοινοτικών Πλαισίων, παραλίες, δάση, η τεράστια περιουσία του Ελληνικού Οργανισμού Τουρισμού (ΕΟΤ), αλλά και το σύνολο των Ολυμπιακών υποδομών. Στόχος, η ανάπτυξη εμπορικών, τουριστικών και ψυχαγωγικών χρήσεων, η ανάπτυξη δηλαδή νέων τομέων δράσης του κεφαλαίου.
Υπάρχει, βέβαια, το ερώτημα, σε τι αποσκοπεί η πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων, τι ήταν εκείνο που ώθησε την αστική τάξη και το πολιτικό της σύστημα διεθνώς, να περάσουν από τις πολιτικές της ενεργητικότερης συμμετοχής του καπιταλιστικού κράτους στην οικονομία, στην πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων. Το ερώτημα αυτό, μετά από 30 και πλέον χρόνια άσκησης των νεοφιλελεύθερων πολιτικών, έχει σήμερα απαντηθεί. Με τις πολιτικές εκχώρησης περιουσιακών στοιχείων από το Δημόσιο στον ιδιωτικό τομέα, επιχειρείται η ενίσχυση της δράσης του κεφαλαίου, ώστε να αντιμετωπίζει αποτελεσματικά τον ανταγωνισμό στην αγορά. Με τον ΟΤΕ ιδιωτικοποιημένο, προσελκύουν την έλευση στη χώρα και άλλων πολυεθνικών εταιρειών, ή ακόμη γίνεται μοχλός για διείσδυση σε αγορές άλλων χωρών, όπως π.χ. των γειτονικών Βαλκανίων. Κατά δεύτερο, με το άνοιγμα νέων τομέων δράσης του κεφαλαίου, επιχειρείται να δοθεί διέξοδος, σε πλεονάζοντα, περιπλανώμενα κεφάλαια, τα οποία δεν μπορούν να τοποθετηθούν παραγωγικά, λόγω κορεσμού, ενώ η τοποθέτησή τους στη χρηματαγορά - κεφαλαιαγορά, ασκεί πτωτικές πιέσεις στα επιτόκια.
Υπάρχει, βέβαια, και το δεύτερο ερώτημα, αν είμαστε υπέρ των κρατικών ή των ιδιωτικών επιχειρήσεων, αν π.χ. θέλουμε τον ΟΤΕ κρατικό ή ιδιωτικό. Για τους κομμουνιστές, τέτοιο δίλημμα δεν υφίσταται, δεδομένου ότι στο πολιτικό τους πρόγραμμα υπάρχει ξεκάθαρα η θέση ότι τα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής θα πρέπει να περάσουν σε κοινωνική ιδιοκτησία κάτω από λαϊκό και εργατικό έλεγχο. Που απαιτεί άλλη εξουσία και οικονομία, λαϊκή. Ωστόσο, μέσα στα πλαίσια του υπάρχοντος συστήματος, αν μια επιχείρηση ελέγχεται από το συλλογικό κεφαλαιοκράτη (καπιταλιστικό κράτος) ή από ιδιώτη επιχειρηματία, δεν είναι αδιάφορο για τους εργαζόμενους, αλλά και το λαϊκό κίνημα, αν ανήκουν στο Δημόσιο ή ιδιωτικοποιούνται. Γι' αυτό σήμερα, με το βλέμμα πάντα στραμμένο στο στρατηγικό στόχο, στην κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής, παλεύουμε και ενάντια στις πολιτικές ιδιωτικοποίησης των επιχειρήσεων στρατηγικής σημασίας, όπως είναι ο ΟΤΕ, η ΔΕΗ, τα ΕΛΠΕ κλπ.
ΟΧΙ στις επιχειρήσεις στην Παιδεία
Τη θέση του ΚΚΕ για Παιδεία δημόσια και δωρεάν, προς όφελος του λαού και όχι των επιχειρήσεων, επανέλαβε η Αλέκα Παπαρήγα απαντώντας σε σχετική ερώτηση, κατά τη συζήτηση με τους εργαζόμενους στον ΟΤΕ, στο πλαίσιο της προχτεσινής της περιοδείας στο Μέγαρο του Οργανισμού. Μιλώντας για τα όσα ήδη εφαρμόζονται σε ΗΠΑ και Μ. Βρετανία, αλλά και στην Ελλάδα, τόνισε: «Τώρα πια κάνουν πανεπιστήμια οι ιδιώτες, οι οποίοι διδάσκουν αυτό που θέλουν να διδάσκουν και μάλιστα αυτό που διδάσκουν ως γνώση φθείρεται πάρα πολύ γρήγορα. Και μετά πρέπει να ξανασπουδάζεις, όχι για άνοδο του μορφωτικού επιπέδου και επιμόρφωση, αλλά για να ανταποκρίνεσαι σε πολύ περιορισμένες ειδικότητες και ανάγκες».
Οπως είπε απευθυνόμενη στους εργαζόμενους στον ΟΤΕ, «η Παιδεία στην Ελλάδα δεν έχει μόνο πρόβλημα κρατικής επιχορήγησης, το οποίο αναμφισβήτητα και υπάρχει. Αλλά εδώ και πολλά χρόνια έχει πρόβλημα και περιεχομένου» και αναφέρθηκε στην πανεπιστημιακή έρευνα που πραγματοποιείται για λογαριασμό των μεγάλων επιχειρήσεων, με μοχλό και τα κοινοτικά κονδύλια. «Το τελευταίο διάστημα, εκεί που πάλεψε ένα μέρος του επιστημονικού δυναμικού να γίνονται έρευνες σε θέματα είτε κοινωνικά είτε θέματα γενικότερου ενδιαφέροντος και όχι ειδικού, ενός επιχειρηματία, αυτές οι έρευνες - επειδή δεν αγοράζονται από τους επιχειρηματίες - δεν επιδοτούνται. Η ιδιωτικοποίηση, η επιχειρηματική αντίληψη είναι μέσα στην Παιδεία. Εμείς είμαστε υπέρ μιας δημόσιας Παιδείας, δωρεάν και δεν μπορούμε να δεχτούμε - κι ας είμαστε στον καπιταλισμό - ότι μπορούν να συνυπάρξουν επιχειρηματίες στο χώρο της Παιδείας», τόνισε.
Feeds
