ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Ασυγχώρητη άγνοια ή μέγιστη υποκρισία;

Παπαγεωργίου Βασίλης

Αν δε δηλώνει πρωτοφανή και ασυγχώρητη άγνοια, τότε φανερώνει μέγιστη υποκρισία. Για την «Αυγή» μιλάμε, η οποία, στο χτεσινό της φύλλο, με αφορμή ένα ρεπορτάζ για το φοιτητικό κίνημα στο τελευταίο τεύχος του «Οδηγητή», επιτίθεται στην ΚΝΕ και το ΚΚΕ, σημειώνοντας: «Ποτέ δεν πρόκειται να αντιληφθούν η ΚΝΕ και το ΚΚΕ ότι η αυτονομία των κινημάτων δεν είναι μία παραχώρηση, ένα χάιδεμα, μία αγκύλωση, αλλά ο αναγκαίος δομικός όρος για την ύπαρξη και την ανάπτυξη των κινημάτων στο πλαίσιο των σύγχρονων καπιταλιστικών κοινωνικών σχηματισμών».

Ωστε έτσι, λοιπόν. Για την «Αυγή» και τον ΣΥΝ «η αυτονομία των κινημάτων» αποτελεί τον «αναγκαίο δομικό όρο για την ύπαρξη και την ανάπτυξή τους». Και τότε, γιατί δεν αφήνουν ήσυχα τα κινήματα να αναπτυχθούν; Γιατί παρεμβαίνουν σ' αυτά, με όποιον τρόπο μπορούν, ακόμη και «ανορθόδοξο»; Γιατί συμμετέχουν στην ιδεολογικοπολιτική διαπάλη που ξεδιπλώνεται στο πλαίσιο των κινημάτων; Γιατί συγκροτούν και λειτουργούν παρατάξεις, συμμετέχουν με ψηφοδέλτια στις αρχαιρεσίες των συνδικάτων και στις εκλογές των συλλόγων, κλπ.; Γιατί γίνονται... συνεργοί των «δογματικών» κομμουνιστών στην υπονόμευση του «αναγκαίου δομικού όρου για την ύπαρξη και την ανάπτυξη των κινημάτων»; Γιατί δεν περιορίζουν τις όποιες δραστηριότητές τους αποκλειστικά και μόνο στην πολιτική παρουσία του ΣΥΝ; Εκτος των άλλων -πχ. σπάνια για τον ΣΥΝ συνέπεια λόγων και έργων- θα μείωνε και τη ζημιά που κάνουν στα κινήματα...

Τα ωραία λόγια...

Πολλά και διάφορα γράφουν και λένε τις μέρες αυτές οι οπαδοί της αναθεώρησης του άρθρου 16 του Συντάγματος και όλοι όσοι επιδιώκουν την πλήρη εμπορευματοποίηση της Παιδείας. Ορισμένοι εξ αυτών, μάλιστα, υποστηρίζουν ότι τα σημερινά προβλήματα των δημόσιων πανεπιστημίων οφείλονται στην ύπαρξη του «κρατικού μονοπωλίου» στην ανώτατη εκπαίδευση, κρύβοντας την ταξική φύση και λειτουργία του καπιταλιστικού κράτους και όλα όσα αυτές συνεπάγονται.

Ας δούμε, όμως, επιγραμματικά τις προτάσεις τους. Τα κρατικά πανεπιστήμια πρέπει να αποκρατικοποιηθούν, διατηρώντας τον δημόσιο χαρακτήρα τους, υποστηρίζουν και συνεχίζουν: Το κλειδί των αναγκαίων μεταρρυθμίσεων βρίσκεται στον ορθολογικό συσχετισμό της αυτοδιοίκησης, της αξιολόγησης και της χρηματοδότησης των πανεπιστημίων. Βέβαια - σημειώνουν - η διοικητική αυτονομία δεν πρέπει να οδηγεί στην αυτονομία από την κοινωνία. Ο κοινωνικός έλεγχος είναι εξίσου απαραίτητος με την αυτοδιοίκηση. Για να υπάρχει ο έλεγχος αυτός, όμως, πρέπει να υπάρχει αξιολόγηση. Τέλος, η κρατική χρηματοδότηση πρέπει να συναρτηθεί με την αξιολόγηση, ώστε να μην καθίσταται η τελευταία άνευ σημασίας.

... και οι πραγματικές επιδιώξεις

Αυτά λένε και, ίσως, να ακούγονται ωραία, αλλά τα όσα «κρύβουν» και, κυρίως, τα όσα πραγματικά επιδιώκουν μόνον ωφέλιμα για το λαό και τη νεολαία δεν είναι. Για παράδειγμα, όταν λένε «κοινωνικό έλεγχο» εννοούν τον έλεγχο των «δυνάμεων της αγοράς», αφού αυτές κυριαρχούν στη σημερινή καπιταλιστική κοινωνία. Αυτές, επομένως, θα ελέγχουν τα αποκρατικοποιημένα και τύποις μόνο δημόσια πανεπιστήμια. Ανάλογα θα είναι το περιεχόμενο και τα κριτήρια αξιολόγησης, ώστε να γίνεται δυνατός και να είναι ουσιαστικός ο έλεγχος αυτός. Και, βέβαια, θα είναι άκρως αποτελεσματικός, αφού οι διοικήσεις των αποκρατικοποιημένων και πλήρως αυτονομημένων ιδρυμάτων θα έχουν πλέον τη δυνατότητα οποιασδήποτε απόφασης απαιτούν οι ελέγχοντες και διάφοροι «χορηγοί». Από τον προσανατολισμό και το περιεχόμενο των σπουδών και της έρευνας, μέχρι την επιβολή ιδιωτικοοικονομικών κριτηρίων λειτουργίας (π.χ. δίδακτρα, κλπ.). Τέλος, η τέτοια αξιολόγηση και η συνάρτησή της με τη χρηματοδότηση οδηγούν στον άκρατο ανταγωνισμό και την κατηγοριοποίηση των πανεπιστημίων, με επακόλουθο πλήθος αρνητικών συνεπειών και παρενεργειών. Με δυο λόγια, έναντι της σημερινής κακής κατάστασης, προτείνουν μια ακόμη χειρότερη εκδοχή της, μετατρέποντας τα πανεπιστήμια σε επιχειρήσεις, που θα βρίσκονται στον άμεσο και ολοκληρωτικό έλεγχο των κεφαλαιοκρατών κι ας ορκίζονται στο όνομα της αυτονομίας. Κι όλ' αυτά, με τα χρήματα του ελληνικού λαού, αφού θα παραμένουν υποτίθεται δημόσια και θα χρηματοδοτούνται απ' το κράτος...

Η διαφορά βρίσκεται στο ... ύψος!

Ολο και περισσότερο ανοίγουν οι «γαλαζοπράσινοι» δήμαρχοι της Αττικής το θέμα του ...εκμοντερνισμού της διαχείρισης των απορριμμάτων, περνώντας από το παράθυρο την επικίνδυνη μέθοδο της καρκινογόνας καύσης.

Προχτές, λοιπόν, μετά από συνάντηση που είχαν ο δήμαρχος Αθήνας, Νικ. Κακλαμάνης (ΝΔ), και ο δήμαρχος Πειραιά, Παν. Φασούλας (ΠΑΣΟΚ), έδωσαν το στίγμα. Είναι χαρακτηριστικό ότι ο Παν. Φασούλας, αναλύοντας τα όσα συζήτησαν οι δυο τους για το θέμα της διαχείρισης των απορριμμάτων, είπε ότι πρέπει να γίνει «με νέους τρόπους, με μοντέρνα τεχνολογία, όπως γίνεται παντού σε όλο το δυτικό κόσμο». Είναι φανερή η πρόθεση, αν δούμε και τις αντίστοιχες παλιότερες δηλώσεις του Νικ. Κακλαμάνη.

Μάλιστα, ήταν τέτοια η συμφωνία των «γαλαζοπράσινων» δημάρχων, που δε δίστασε να το παραδεχτεί ο Π. Φασούλας, ο οποίος δήλωσε απερίφραστα: «Είμαστε απόλυτα ταυτισμένοι εκτός των σημαντικών που αφορούν τους πολίτες του Πειραιά και της Αθήνας και σε άλλα ζητήματα». Τελικά, η μόνη διαφορά που έχουν είναι στο ...ύψος!

Ο Μπολκεστάιν είναι εδώ!

Τη βδομάδα που πέρασε, στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο στο Λουξεμβούργο, άρχισε η εκδίκαση δύο εργατικών υποθέσεων από τη Σκανδιναβία. Η μία είναι η καλούμενη υπόθεση Vraxholm από τη Σουηδία, όπου η λιθουανική εταιρεία «Laval» ανέλαβε την κατασκευή κάποιου σουηδικού σχολείου, χρησιμοποιώντας Λιθουανούς εργάτες κάτω από απαράδεκτες συνθήκες και αρνούμενη να τηρήσει τη σουηδική Συλλογική Σύμβαση του κλάδου των οικοδόμων. Η σουηδική Ομοσπονδία Οικοδόμων έκανε παραστάσεις διαμαρτυρίας έξω από το εργοτάξιο και παρεμπόδισε τους Λιθουανούς σύγχρονους σκλάβους να εργαστούν κάτω από τις συγκεκριμένες και απάνθρωπες συνθήκες. Το σουηδικό εργατοδικείο καταδίκασε τη συγκεκριμένη εταιρεία και αυτή κατέφυγε στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, υποστηρίζοντας ότι οι ενέργειες που έγιναν από το σουηδικό συνδικαλιστικό κίνημα αποτελούν παραβίαση του ευρωπαϊκού δικαίου, σχετικά με το δικαίωμα των επιχειρήσεων για ελεύθερη εγκατάσταση σε οποιαδήποτε χώρα της ΕΕ επιθυμούν.

Η δεύτερη υπόθεση - η καλούμενη VIKING - έρχεται από τη Φινλανδία. Ενα από τα καράβια της εφοπλιστικής εταιρείας «Viking Line» έκανε το δρομολόγιο Ελσίνκι - Ταλίν. Για να αποφύγει την εφαρμογή της συλλογικής σύμβασης που ίσχυε στη Φινλανδία, η εταιρεία μετέφερε την έδρα της στην Εσθονία και απασχολούσε Εσθονούς ναυτεργάτες σε συνθήκες γαλέρας. Η Ομοσπονδία των Φινλανδών ναυτεργατών, με τη στήριξη της Διεθνούς Συνομοσπονδίας Μεταφορών (ITF), εμπόδισε το πλοίο να κάνει το συγκεκριμένο δρομολόγιο. Η εφοπλιστική εταιρεία κατέφυγε στο δικαστήριο του Λονδίνου, όπου δικαιώθηκε. Στη συνέχεια η Ομοσπονδία έφερε το θέμα στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο.

Ο επίτροπος της ΕΕ για θέματα εσωτερικής αγοράς, Charlie McCreevy, υπογράμμισε σε πρόσφατη συνέντευξή του στη σουηδική ραδιοφωνία ότι οι αγωνιστικές μορφές με τις οποίες εκφράζεται το συνδικαλιστικό κίνημα, δε θα πρέπει σε καμιά περίπτωση να γίνονται εμπόδιο στην ανάπτυξη της οικονομίας. Πιο συγκεκριμένα, πράξεις όπως περιφρουρήσεις χώρων εργασίας και μπλοκαρίσματα, έρχονται σε πλήρη αντίθεση με το δικαίωμα των επιχειρήσεων να εγκαθίστανται ελεύθερα σε όποια χώρα της ΕΕ επιθυμούν. Παράλληλα, δήλωσε ότι η Κομισιόν θα υποστηρίξει τα δικαιώματα της λιθουανικής εταιρείας «Laval» στην υπόθεση Vraxholm. Οι αυστηρές και δεσμευτικές συλλογικές συμβάσεις της Σουηδίας, είπε ο επίτροπος, είναι σε αντίθεση με τους κανόνες της ΕΕ για ελεύθερη μετακίνηση εργατικού δυναμικού, καθώς οι κανονισμοί της ΕΕ αναφέρονται μόνο στον καθορισμό του κατώτατου μισθού.

Οι κυνικές αυτές δηλώσεις, σε συνδυασμό με τα αντεργατικά μέτρα που προωθεί αυτό το διάστημα το ευρωενωσιακό κεφάλαιο και οι κυβερνήσεις του, ανάμεσά τους και η οδηγία Μπολκεστάιν, δείχνουν ότι στενεύουν τα περιθώρια εξασφάλισης των κατακτημένων δικαιωμάτων για τους εργαζόμενους και κυρίως για τους νέους, οι οποίοι πρέπει να συνειδητοποιήσουν τον πυρήνα των αλλαγών και να αντιδράσουν αποφασιστικά. Ακόμη και στις σκανδιναβικές χώρες, οι όποιες κατακτήσεις υπήρχαν με τη μια ή την άλλη συνθήκη, παίρνονται πίσω με ταχύτατους ρυθμούς, με τους σοσιαλδημοκράτες εργατοπατέρες να είναι οι πρώτοι που συμφωνούν και εισηγούνται τέτοια μέτρα. Είναι πια επιτακτική ανάγκη και μονόδρομος η πάλη με τα ταξικά σωματεία σε κάθε χώρα όλης της Ευρώπης και συντονισμένα. Η μόνη επιλογή είναι ο δρόμος της απειθαρχίας σ' αυτά που θέλουν να επιβάλουν οι καπιταλιστές, με στόχο τις βαθύτερες αλλαγές στο επίπεδο της εξουσίας.

Πάνος ΑΠΕΡΓΗΣ

Τα αποσταθεροποιητικά...

Παπαγεωργίου Βασίλης

«ΛΥΣΗ που θα διασφαλίζει τη σταθερότητα στην περιοχή», θέλει για το Κόσσοβο ο πρωθυπουργός και το είπε χτες από τη Σερβία. Μήπως μπορεί να μας πει πότε η ΕΕ και το ΝΑΤΟ προώθησαν τη «σταθερότητα στην περιοχή», έτσι για να ξέρουμε;

Τα τελευταία 15 χρόνια, το μόνο που κάνουν είναι να διχάζουν, να ανακινούν «εθνικά» και εθνικιστικά ζητήματα, ακόμη και να εξοπλίζουν στρατούς ολόκληρους, δημιουργώντας αποσταθεροποιητικές εφεδρείες στα Βαλκάνια.

Και ξέρετε, φυσικά, ποιοι την πληρώνουν στο τέλος, όταν υλοποιούνται τέτοιοι σχεδιασμοί. Η Ιστορία των Βαλκανίων είναι μια τραγική επανάληψη «μεγάλων δυνάμεων», που προωθούν τα συμφέροντά τους μέσω περιφερειακών «ηγετίσκων» που τα «πλασάρουν», ενώ οι λαοί πληρώνουν τα «σπασμένα»...

Η ΜΕΡΑ που χτυπήθηκε η αμερικάνικη πρεσβεία - τηρουμένων των αναλογιών - είναι η 11η του Σεπτέμβρη για την Ελλάδα, δήλωσε προχτές ο Δ. Ρέππας. Επομένως, οι Αμερικανοί δικαιούνται να βομβαρδίσουν - τηρουμένων των αναλογιών - αντί όλης της Αθήνας, μόνο ...τα Εξάρχεια, συμπληρώνουμε εμείς.

Αναρωτιόμαστε, όμως, τι θα έλεγε, εάν, την ώρα του χτυπήματος, ήταν και ο Αμερικανός πρεσβευτής στο γραφείο του και, μάλιστα, στο χώρο της τουαλέτας - στόχου...

ΠΑΝΤΟΥ πρέπει να μπουν κάμερες, δηλώνει ο Θ. Πάγκαλος, όπου σταθεί κι όπου βρεθεί, ισχυριζόμενος, μάλιστα, ότι χρήζει ιατρικής έρευνας όποιος φιλήσυχος πολίτης αντιδρά στο ενδεχόμενο να παρακολουθείται συστηματικά από τις αστυνομικές χαφιεδοκάμερες.

Οχι, μην πάει το μυαλό σας ότι θέλει μόνο να δώσει «χείρα βοηθείας» στην κυβερνητική επιχείρηση επιβολής νέων αντιδημοκρατικών μέτρων. Αυτό το κάνει, έτσι κι αλλιώς. Εκτός αυτού, είχε από μικρός μια ροπή στη δημοσιότητα και την προβολή...

Γρηγοριάδης Κώστας

Οσο για τον Γ. Παπανδρέου, που εμφανίζεται αντίθετος στον ...τρόπο χρήσης των καμερο-χαφιέδων, προφανώς, «ξεχνάει» ότι η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ υπέγραψε για την αγορά αυτών των συστημάτων.

Οπως υπέγραψε και διάφορα φανερά και μυστικά πρωτόκολλα για την «αντιτρομοκρατική» δράση εγχώριων και ξένων υπηρεσιών στην Ελλάδα, που αξιοποιούν, φυσικά, το «υλικό» αυτών των καμερών...

Ψευτιά και αντικομμουνισμός πάνε πακέτο

Γρηγοριάδης Κώστας

«Οσο μεγαλύτερο το ψέμα, τόσο πιο πιστευτό γίνεται». Υπακούοντας σ' αυτό το δόγμα, οι δημιουργοί του ντοκιμαντέρ, που παίχτηκε στον τηλεοπτικό «Σκάι» για τον Φιντέλ Κάστρο, προσπάθησαν να δημιουργήσουν πραγματικό μέσα από τη συρραφή από ψέματα, που κατά καιρούς έχουν παραχθεί από διάφορα αντικομμουνιστικά κέντρα, αλλά ποτέ δεν έπιασαν. Σε εμάς που δεν ταιριάζουν κανενός είδους δόγματα, τους απαντούμε πως πρέπει να έχεις πολύ βρώμικο εσωτερικό κόσμο ο ίδιος, για να παράγεις τόσες βρωμιές ταυτόχρονα και να έχεις την απαίτηση να γίνεις πιστευτός. «Ναι στην Τηλεόραση» κύριοι του «Σκάι», αλλά «Οχι στις ψευτιές...».

Αλλά θα επανέλθουμε...

Δυναμώνει η ανησυχία

Σαφείς τάσεις αύξησης παρουσιάζουν τα αισθήματα ανησυχίας και ανασφάλειας σε όλο τον κόσμο, καθώς δυναμώνουν συνεχώς η επιθετικότητα του διεθνούς ιμπεριαλισμού και όλα όσα τη συνοδεύουν, ενώ αποδείχνονται φρούδες ελπίδες οι διάφορες υποσχέσεις των θιασωτών της λεγόμενης παγκοσμιοποίησης. Αυτό φανερώνουν τα αποτελέσματα παγκόσμιας έρευνας, που πραγματοποίησε το ινστιτούτο «Γκάλοπ» και περιέλαβε περίπου 55.000 άτομα από 60 χώρες. Σύμφωνα με τη σφυγμομέτρηση αυτή, που δόθηκε πρόσφατα στη δημοσιότητα, το 48% των ερωτηθέντων θεωρούν ότι τα παιδιά τους θα κληρονομήσουν ένα λιγότερο ασφαλή κόσμο, έναντι του 26%, που έχει αντίθετη γνώμη. Ποσοστά, τα οποία είναι σαφώς διαφορετικά από τα προηγούμενα, καθώς ίδια έρευνα που είχε δημοσιοποιηθεί πριν από ένα χρόνο έδινε το πλεονέκτημα στους αισιόδοξους με 35%, ενώ στους απαισιόδοξους έδινε μόνο ένα 30%. Και στις δύο περιπτώσεις, οι Ευρωπαίοι και οι Αμερικανοί είναι οι πλέον ανήσυχοι, όμως το ηθικό πέφτει θεαματικά και στη Μέση Ανατολή, όπου το 46% των ερωτηθέντων θεωρεί πλέον τον κόσμο λιγότερο ασφαλή, σε σχέση με ένα 30% πέρυσι κατά την ίδια περίοδο.

Δεν τους έπεισε

Απ' ό,τι φαίνεται, οι «αντιτρομοκρατικές» και πολεμοκάπηλες κορόνες του Τζ. Μπους δεν έχουν την ίδια με το παρελθόν πέραση. Στο συμπέρασμα αυτό οδηγούν τα αποτελέσματα δημοσκόπησης του τηλεοπτικού δικτύου CBS, που πραγματοποιήθηκε αμέσως μετά την τελευταία ομιλία του Τζ. Μπους, την περασμένη Τετάρτη. Τα περί νέας στρατηγικής στο Ιράκ και όλα όσα ανακοίνωσε ο Τζ. Μπους δεν έπεισαν τους Αμερικανούς, οι οποίοι συνεχίζουν, σε πλειοψηφικά ποσοστά, να ανησυχούν και να αντιτίθενται στον πόλεμο και, βέβαια, στην παραπέρα αύξηση των αμερικανικών στρατευμάτων στη χώρα αυτή.

Σύμφωνα με τα ευρήματα της δημοσκόπησης, μόνο το 37% των ερωτηθέντων εγκρίνει το σχέδιο του Μπους και την αποστολή 21.000 επιπλέον στρατιωτών στο Ιράκ. Το 68% εξακολουθεί να «ανησυχεί», δηλαδή το ίδιο ποσοστό με το αντίστοιχο πριν από την προεδρική ομιλία της Τετάρτης. Οσον αφορά τις πιθανότητες επιτυχίας των ΗΠΑ στο Ιράκ, το 49% εξακολουθεί να αμφιβάλλει. Το 28% των ερωτηθέντων έχει εμπιστοσύνη στη διαχείριση του θέματος του Ιράκ από τον Μπους, ενώ το ποσοστό αυτό ήταν 30% πριν από την παρέμβαση του Προέδρου. Να σημειωθεί ότι η δημοσκόπηση έγινε τηλεφωνικά και, προκειμένου να γίνουν συγκρίσεις, τα ίδια ακριβώς πρόσωπα είχαν ρωτηθεί και πριν από την ομιλία του Τζ. Μπους.

«Φωτογραφική» προκήρυξη

Αναγνώστης της εφημερίδας, μας μετέφερε την παρακάτω καταγγελία: Το υπουργείο Τουριστικής Ανάπτυξης προκήρυξε πρόσφατα διαγωνισμό για την πλήρωση 25 (περιζήτητων) θέσεων εργασίας στα γραφεία εξωτερικού του ΕΟΤ. Η σχετική προκήρυξη δε δημοσιεύτηκε σε καμιά εφημερίδα, σύμφωνα με την πρόβλεψη του σχετικού νόμου, όπως διαβεβαίωσαν, μάλιστα, και αρμόδιοι υπάλληλοι του υπουργείου. Δημοσιεύτηκε μόνο σε μια σχετική ηλεκτρονική σελίδα και στην Εφημερίδα της Κυβέρνησης. Σύμφωνα, μάλιστα, με τον καταγγέλλοντα, η δημοσιοποίησή της έγινε στις 15 Δεκέμβρη, με τελευταία προθεσμία υποβολής ενδιαφέροντος την 29η Δεκέμβρη! Δηλαδή, μέσα στις γιορτές των Χριστουγέννων! Το κερασάκι στην τούρτα προσθέτει το γεγονός ότι στον εν λόγω διαγωνισμό προβλέπεται και η προφορική συνέντευξη...

Είναι φανερή η σκοπιμότητα της μεθόδευσης που ακολούθησε το υπουργείο για να κάνει τις προσλήψεις. Και, προφανώς, εκκρεμεί μια απάντηση από πλευράς του για το συγκεκριμένο ζήτημα. Οπως και να έχει πάντως, ένα πράγμα παραμένει αδιαμφισβήτητο: Οτι η ίδια η πολιτική, που γεννάει και αναπαράγει την ανεργία, συντηρεί και τέτοιου είδους μηχανισμούς εκβιασμού συνειδήσεων και βολέματος, παρακάμπτοντας ακόμα και αυτή τη νομοθεσία που η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ θέσπισαν. Εκεί είναι το πρόβλημα, εκεί πρέπει να στρέψουν τα πυρά τους εργαζόμενοι και άνεργοι.

Καμπάνια για την Παιδεία

Η εκπαίδευση των παιδιών του λαού δεν είναι ένα τεχνοκρατικό ζήτημα που αφορά κάποιους ειδικούς, αλλά είναι υπόθεση όλου του λαού, πρώτα και κύρια της εργατικής τάξης. Η Παιδεία είναι ιδεολογικό, πολιτικό ζήτημα που αφορά στο παρόν και το μέλλον των παιδιών του λαού. Με αυτό το δεδομένο το ΚΚΕ απευθύνεται πλατιά στους εργαζόμενους και τα άλλα λαϊκά στρώματα, οργανώνοντας μια τρίμηνη πανελλαδική καμπάνια για την Παιδεία, από τώρα μέχρι και το Μάρτη. Το κάλεσμα του Κόμματος απευθύνεται σε κάθε μέλος του, σε κάθε Κομματική Οργάνωση, σε κάθε μέλος της ΚΝΕ, σε κάθε φίλο και οπαδό του ΚΚΕ, προκειμένου να έχουν τη δική τους συμβολή σ' αυτό το πλατύ πολιτικό άνοιγμα, ώστε να ανοίξει η συζήτηση σε κάθε σπίτι, σε κάθε εργασιακό χώρο, σε κάθε γειτονιά.

Το ζήτημα είναι να μπει στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος των εργαζομένων το περιεχόμενο της εκπαίδευσης, το τι μαθαίνουν τα παιδιά τους και για ποιο σκοπό. Γιατί ζούμε σε μια ταξική κοινωνία και η εκπαίδευση, ως στοιχείο του εποικοδομήματος, δεν έχει αγαθούς κι ουδέτερους σκοπούς, αλλά υπηρετεί την αναπαραγωγή του συστήματος. Οι εργαζόμενοι, όμως, πρέπει να εξετάζουν το περιεχόμενο και το σκοπό της εκπαίδευσης από τη σκοπιά των δικών τους συμφερόντων, των σύγχρονων διευρυμένων αναγκών τους. Αναγκών που δεν ικανοποιούνται σήμερα, παρά τον πλούτο που παράγουν τα χέρια κι ο νους των εργατών, παρά τις δυνατότητες που προσφέρει η επιστημονική εξέλιξη.

Επομένως, σ' αυτές τις συνθήκες όσο κι αν πασχίζει ο καθένας ατομικά για ...να μάθει το παιδί του κάτι παραπάνω, δε θα λύσει το πρόβλημα, αλλά θα ανακυκλώνει τις αυταπάτες που σκόπιμα σπέρνουν οι αστοί, περί «ευκαιριών» για όλους... Απέναντι σ' αυτή την καλοδουλεμένη προπαγάνδα που χρησιμοποιούν η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ - τόσο για να δικαιολογήσουν και να αποποιηθούν τις ευθύνες τους για τα σημερινά χάλια της εκπαίδευσης, όσο και για να προωθήσουν ευκολότερα τις αντιδραστικές αναδιαρθρώσεις στην εκπαίδευση - το ΚΚΕ επιδιώκει να γίνεται υπόθεση πλατιών λαϊκών στρωμάτων η αναγκαιότητα συσπείρωσης και αγώνα για μια Παιδεία των λαϊκών αναγκών. Στόχος που έχει άμεση σχέση με το ποια οικονομία υπηρετεί η Παιδεία, ποια πολιτική, σε ποια κοινωνία. Γεγονός που σημαίνει ότι η Παιδεία για το λαό και τις ανάγκες του απαιτεί άλλη, ριζικά αντίθετη από τη σημερινή πολιτική. Οπως χαρακτηριστικά λέει η σχετική ανακοίνωση της ΚΕ του ΚΚΕ, το μεγάλο πολιτικό άνοιγμα του Κόμματος έχει στόχο «να ανέβει η ιδεολογική στάθμη του Κόμματος και της εργατικής τάξης».

Ο καλύτερος ιδεολογικός εξοπλισμός, με τη σειρά του, θα συμβάλει και στην ολόπλευρη ενδυνάμωση των αγώνων που αναπτύσσονται για αποκλειστικά δημόσια, δωρεάν και ενιαία Παιδεία. Ομως, ακριβώς επειδή η Παιδεία είναι υπόθεση όλου του λαού κι επειδή οι επεξεργασμένες θέσεις του ΚΚΕ για όλο το φάσμα της εκπαίδευσης είναι ένα πολύτιμο όπλο στα χέρια του λαού στο πλαίσιο γενικότερα της πάλης του ενάντια στους εκμεταλλευτές του, η Παιδεία είναι ζήτημα που μπορεί να συμβάλει στο χτίσιμο της συμμαχίας της εργατικής τάξης με τα λαϊκά στρώματα της πόλης και της υπαίθρου, να οξύνει την απαίτηση για ριζοσπαστικές αλλαγές στο επίπεδο της οικονομίας και της εξουσίας.