Ας μην... προβληματίζονται τόσο πολύ, θα πάθουν τίποτε...
Πριν δέκα - δώδεκα χρόνια θεωρούσαν τη λειτουργία και δράση των εσωκομματικών τάσεων, ως το άπαν της δημοκρατίας σ' ένα κόμμα, της ανανέωσης και του εκσυγχρονισμού του, ενώ κατηγορούσαν το ΚΚΕ, ως αραχνιασμένο, οπισθοδρομικό, συντηρητικό, κλπ., κλπ., επειδή θεωρούσε και θεωρεί την ύπαρξή τους ασυμβίβαστη με την ιδεολογική και πολιτική ενότητα του Κόμματος και την ουσιαστική λειτουργία της εσωκομματικής δημοκρατίας. Σήμερα και αφού δοκίμασαν στην πράξη το... ανανεωτικό φρούτο των τάσεων, όπως και τις διαλυτικές του συνέπειες, έρχονται να ζητήσουν την κατάργησή τους και, μάλιστα, ως βασικό όρο και προϋπόθεση επιβίωσης του ΣΥΝ...
Αυτά παθαίνει όποιος πιστεύει ότι η ανανέωση είναι συνώνυμη με το πέταγμα στο καλάθι των αχρήστων όλων όσα δημιούργησαν οι προηγούμενοι απ' αυτόν...
Νέα πλημμυρίδα... μεγάλων και ηχηρών λέξεων και συνθημάτων είχαμε τις τελευταίες μέρες, με αφορμή την έγκριση της Συνθήκης του λεγομένου ευρωσυντάγματος από την πρόσφατη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ. Από τον Κ. Καραμανλή και την κυβέρνηση, μέχρι το ΠΑΣΟΚ και τους κάθε λογής οπαδούς του ευρωμονοδρόμου, θεωρούν το γεγονός ως ένα μεγάλο και ιστορικό βήμα. Οποιος σκύψει και διαβάσει, όμως, τα βασικά σημεία της αντιδραστικής αυτής Συνθήκης, τότε θα καταλάβει ότι έχουν κάθε λόγο να πανηγυρίζουν οι προηγούμενοι, αλλά δεν ισχύει το ίδιο για τους εργαζόμενους και τους λαούς των χωρών - μελών. Κι αυτό, για τους εξής κυρίως λόγους: Πρώτον, γιατί το λεγόμενο ευρωσύνταγμα αποτελεί τη θεσμική κατοχύρωση των συμφερόντων της ευρωπαϊκής πλουτοκρατίας σε βάρος των εργαζομένων και των λαών. Δεύτερον, γιατί το σύνολο των περιεχομένων στο «ευρωσύνταγμα» αλλαγών (εκλογή προέδρου και υπουργού Εξωτερικών της ΕΕ. για πέντε χρόνια, κατάργηση δικαιώματος βέτο σε 50 νέους τομείς, τρόπος λήψης αποφάσεων, κλπ. κλπ.) έχουν ολοφάνερο στόχο να καταστήσουν την ΕΕ περισσότερο αποτελεσματική στην προώθηση και εφαρμογή των σημερινών αντιλαϊκών πολιτικών και μέτρων και περισσότερο «ευλύγιστη», ώστε να μην περιορίζονται οι... ελευθερίες και οι δυνατότητες των πλέον «ισχυρών» χωρών - μελών...
Τρίτον, γιατί το λεγόμενο ευρωσύνταγμα υιοθετεί το αμερικανικό στρατιωτικό δόγμα του «προληπτικού πλήγματος» εναντίον μιας ή περισσοτέρων χωρών, με πρόσχημα την καταπολέμηση της τρομοκρατίας, ενώ θεσμοθετεί τη στρατιωτικοποίηση της ΕΕ, ως στηρίγματος και συμπληρώματος του ΝΑΤΟ. Αλλωστε, στην ίδια Σύνοδο Κορυφής οι ηγέτες των «25», είτε εκπροσωπούσαν συντηρητικές και κεντροδεξιές δυνάμεις, είτε σοσιαλδημοκρατικές και κεντροαριστερές, συμφώνησαν και συναποφάσισαν - χωρίς πολλά λόγια ή επιφυλάξεις από κάποιους εκ των συμμετεχόντων - μια σειρά μέτρων, που στοχεύουν στην «τρομοθωράκιση» της ευρωένωσης, δημιουργώντας νέους μηχανισμούς καταστολής και ενίσχυσης του ευρω-αστυνομικού κράτους.
Με δυο λόγια, το λεγόμενο ευρωσύνταγμα είναι μια θηλιά στο λαιμό των ευρωπαϊκών λαών, όπως εύστοχα σημείωσε το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ και, πράγματι, το προεκλογικό σύνθημα του Κόμματος, για αντίσταση, απειθαρχία και ανυπακοή, αποκτά ακόμη μεγαλύτερη σημασία και δυναμική.
Η Ευρωπαϊκή Ενωση των μονοπωλίων, των τραπεζιτών, του πολέμου, της στρατιωτικοποίησης και της καταστολής με τη νέα Συνθήκη, που συμπυκνώνει όλες τις έως τώρα Συνθήκες της, δίνει ώθηση στα σχέδια των αρχιτεκτόνων της για έναν ενισχυμένο ρόλο στο διεθνές σύστημα του ιμπεριαλισμού και με την καθυπόταξη του «εσωτερικού εχθρού».
Υπό το πρίσμα αυτό το ΚΚΕ τοποθετήθηκε και στο «ευρωσύνταγμα», τονίζοντας ότι «το "ευρωσύνταγμα", που αποφάσισε τελικά η Σύνοδος Κορυφής της ΕΕ, αποτελεί την ανώτερη θεσμική θωράκιση της δικτατορίας της ευρωπαϊκής πλουτοκρατίας και θηλιά στο λαιμό των ευρωπαϊκών λαών». Με τη θέση αυτή καλεί τους εργαζόμενους, τους μικρομεσαίους αγρότες, τους επαγγελματοβιοτέχνες, τους εμπόρους, τους συνταξιούχους, τη νεολαία σε μέτωπο κοινής πάλης στην προοπτική μιας Ευρώπης της ισότιμης συνεργασίας, της αλληλεγγύης, της ειρήνης, της κοινωνικής δικαιοσύνης, του σοσιαλισμού.
Το ξέρουμε, επίσης, γιατί ό,τι και να λένε τώρα (διότι αντιπολίτευση είναι, κάτι πρέπει να λένε), τον «τρομονόμο» Νο 2 αυτοί τον ετοίμασαν. Εκτός αν κανείς πιστεύει ότι ο Φ. Πετσάλνικος συμμετείχε στις σχετικές διασκέψεις της ΕΕ ως ...υπερασπιστής των ατομικών δικαιωμάτων και ελευθεριών.
Αν ήταν έτσι θα είχε προφανώς καταψηφίσει και τον «τρομονόμο» Νο 1, κάτι που προφανώς δεν έκανε, αλλιώς ...κάτι θα είχαμε ακούσει!
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ τίποτε... Ακόμη και οι ...Αμερικανοί μάς έχουν πάρει χαμπάρι και σχολιάζουν οι εφημερίδες τους το υπέρογκο κόστος των Ολυμπιακών Αγώνων που πρόκειται να πληρώσουν οι Ελληνες λόγω της ...«παράδοσής τους».
Αυτοί εννοούν την παράδοση των Ολυμπιακών Αγώνων. Ομως, μάλλον την «παράδοση» της υπόθεσης στις εταιρίες προμηθειών για θέματα ασφάλειας και γενικώς σε όποια πολυεθνική έκανε καλύτερη προσφορά θα πληρώσουμε. Και θα πληρώσουμε ακριβά...
Αραγε, θα ...βγουν στο προσκήνιο τότε οι κάθε λογής αρμόδιοι να μας μιλήσουν για τις «μεγάλες αξίες» και όλα τα σχετικά που λένε τώρα ή θα αποσυρθούν διακριτικά, αφού φυσικά εμφανιστούν στην τελετή λήξης, αφήνοντας τα περαιτέρω στους οικονομικούς υπουργούς;
ΑΝΤΕ πάλι θέμα υποψηφιότητας Σημίτη για την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και πιθανόν μάλιστα με πρωτοβουλία της κυβέρνησης, όπως τουλάχιστον άφησε να εννοηθεί ο Θοδωρής Ρουσόπουλος.
Οχι πως θα τα πήγαινε άσχημα στη θέση αυτή ο πρώην πρωθυπουργός. Ούτως ή άλλως και ως Ελληνας πρωθυπουργός τα συμφέροντα των ευρωπαϊκών πολυεθνικών προωθούσε (όταν δεν προωθούσε αυτά των αμερικανικών).
Το χειρότερο, όμως, είναι ότι - όπως και επισήμως δήλωσε ουσιαστικά ο υπουργός Δημόσιας Τάξης, Γ. Βουλγαράκης - οι κυβερνώντες θα ζητήσουν από την αστυνομία, την πείρα που θ' αποκτήσει, προετοιμαζόμενη και δρώσα στους Ολυμπιακούς Αγώνες, να τη χρησιμοποιήσει στο μέλλον για τη βιαιότερη κι αποτελεσματικότερη αντιμετώπιση των λαϊκών αγώνων. Διότι αντιλαμβάνονται πως, αμέσως μετά την Ολυμπιάδα κι ενώ θ' αρχίζουν να μπαίνουν σ' εφαρμογή τα σκληρά αντιλαϊκά της μέτρα, το εργατικό και γενικότερα το λαϊκό κίνημα θ' αναπτύξει και θα εντείνει τους αγώνες, για την υπεράσπιση των λαϊκών κατακτήσεων και δικαιωμάτων και για την ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής.
Αν πάρουμε υπόψη ότι από τις 8.156 αιτήσεις για παροχή πολιτικού ασύλου, που έχουν υποβληθεί, φέτος, στις αρμόδιες ελληνικές αρχές, ικανοποιήθηκε μόνο μία (!) θα πρέπει να συμπεράνουμε ότι στη χώρα του Ξένιου Διός έχει χαθεί, παντελώς, το πνεύμα της φιλοξενίας και της ανθρωπιάς.
Ομως, το ζήτημα δεν αφορά στο... χαρακτήρα των Ελλήνων, αλλά σχετίζεται με το πνεύμα υποταγής και συμμόρφωσης προς τις υποδείξεις των ξένων αφεντικών, που χαρακτηρίζει τους εκάστοτε κυβερνώντες. Διότι, οι ελληνικές κυβερνήσεις και σ' αυτό το θέμα ακολουθούν την πολιτική της Ευρωπαϊκής Ενωσης, η οποία, όπως και οι ΗΠΑ, κάνει ό,τι μπορεί για να εμποδίσει την είσοδο πολιτικών προσφύγων - όπως και γενικότερα μεταναστών από εμπόλεμες περιοχές και φτωχές χώρες - στο ευρωπαϊκό έδαφος.
Ο ελληνικός λαός δε συμφωνεί μ' αυτή την τακτική. Οχι μόνο γιατί εξακολουθεί να διαπνέεται από τα αισθήματα του Ξένιου Διός, αλλά και γιατί δεν ξεχνά ότι πολλοί Ελληνες που, στο παρελθόν - και στο πρόσφατο - ήταν κυνηγημένοι στη χώρα μας, έφυγαν για άλλες χώρες, όπου ζήτησαν και πήραν πολιτικό άσυλο, σώζοντας τη ζωή τους και βοηθούμενοι να οργανώσουν την αντίσταση στα ανελεύθερα καθεστώτα...
Εχει μεγάλη πλάκα να παρατηρεί κάποιος το πόσο γρήγορα οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ μετατρέπονται, από «συμφωνούντες κυβερνητικούς», σε «φλύαρους αντιπολιτευόμενους». Χαρακτηριστικό παράδειγμα, οι βουλευτές του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης που εκλέγονται στη Θεσσαλία, οι οποίοι συναγωνίζονται εαυτούς και αλλήλους, για το ποιος θα καταθέσει πιο γρήγορα και πιο πολλές Ερωτήσεις στη Βουλή, ζητώντας από την κυβέρνηση της ΝΔ να λάβει, «εδώ και τώρα», μέτρα υπέρ των αγροτών. Μάλιστα, ως πιο δραστήριος προς αυτήν την κατεύθυνση εμφανίζεται ο Φ. Χατζημιχάλης, πρώην υφυπουργός Γεωργίας, ο οποίος, μαζί με τους Β. Αργύρη και Γ. Δρυ, είχαν χαρακτηριστεί σαν «νεκροθάφτες» της ελληνικής αγροτιάς, καθώς εφάρμοζαν, κατά γράμμα, με ζήλο και με συνέπεια, την αντιαγροτική πολιτική της Ευρωπαϊκής Ενωσης.
Φυσικά, πολιτικοί είναι, τη «δουλιά» τους κάνουν - άλλωστε αυτού του είδους η αντιπολίτευση ούτε δύσκολη είναι, ούτε και αποτελεσματική - θα πρέπει, όμως, να ξέρουν ότι ο αγροτικός κόσμος δεν αποτελείται από αφελείς και «λωτοφάγους», που γρήγορα κι εύκολα ξέχασαν τι έλεγαν και τι έπρατταν οι ίδιοι άνθρωποι, όταν, πριν από λίγο καιρό, το κόμμα τους ήταν στην κυβέρνηση...
Εκατομμυριούχοι είναι το 30% των μελών της αμερικανικής Βουλής των αντιπροσώπων, καθώς 123 μέλη της διαθέτουν τουλάχιστον ένα εκατομμύρια δολάρια. Παρόμοια είναι η αναλογία εκατομμυριούχων και στην αμερικανική Γερουσία. Κι όλ' αυτά, σύμφωνα με το «πόθεν έσχες» των Αμερικανών βουλευτών και γερουσιαστών κι ενώ, το ποσοστό των εκατομμυριούχων στο σύνολο του αμερικανικού πληθυσμού είναι κάτω του 1%.
Σημειώνουμε το γεγονός, όχι γιατί μας φαίνεται ιδιαίτερα αξιοπερίεργο, αλλά για προβληματισμό όλων όσοι περιμένουν ακόμη τις ιδέες του Γ. Παπανδρέου, περί ανασυγκρότησης του ΠΑΣΟΚ...