Το πρώτο είναι ότι οι ελβετικές τράπεζες εξακολουθούν να διατηρούν το δικαίωμα να μη δίνουν στοιχεία για τις δοσοληψίες που έχουν με τους πελάτες τους, κάτι που έμμεσα ομολόγησε προχτές στη Βουλή και ο υφυπουργός Οικονομικών.
Το δεύτερο είναι ότι η απελευθέρωση της κίνησης των κεφαλαίων, που απορρέει από τη Συνθήκη του Μάαστριχτ που έχουν συνυπογράψει όλα τα κόμματα του «ευρωμονόδρομου», προβλέπει τη δυνατότητα του καθένα να μπορεί να εξάγει σε οποιαδήποτε χώρα της αρεσκείας του τα χρήματα που έχει στη διάθεσή του.
Το μόνο που ενδιαφέρει το Δημόσιο, το μόνο, δηλαδή, που μπορεί να ελέγξει είναι αν τα σχετικά χρήματα έχουν αποκτηθεί με νόμιμο τρόπο, αν με δυο λόγια έχουν δηλωθεί στη φορολογική δήλωση.
Κατά τ' άλλα, εκείνο που έχει σημασία να συγκρατήσει κανείς είναι ότι όσοι φυγάδευσαν τα χρήματά τους στο εξωτερικό, δεν ανήκουν στην πλευρά των πολλών, δεν έχουν καμιά σχέση με τους εργαζόμενους και τα λαϊκά νοικοκυριά. Είναι και πάλι μεγαλοσχήμονες που ανήκουν στην κάστα της πλουτοκρατίας, τα συμφέροντα της οποίας με επιμέλεια υπηρετεί η κυβέρνηση των τριών κομμάτων...
Την ...αριστεροσύνη του ΣΥΡΙΖΑ επικαλείται η χτεσινή «Αυγή» για να ψέξει το ΚΚΕ ότι ασκεί άδικη κριτική σε βάρος του. Παραθέτει μάλιστα διάφορα παραδείγματα «ατάκτως ερριμμένα», από θέσεις που διατύπωσε κατά καιρούς το ΚΚΕ για τη στάση του ΣΥΡΙΖΑ στα επιμέρους μέτωπα, αλλά και στη στρατηγική του γραμμή, για να ισχυριστεί τελικά ότι τα πράγματα δεν είναι όπως τα λέει το ΚΚΕ, επειδή ο ΣΥΡΙΖΑ είναι αριστερός! Αρα, σύμφωνα με την «Αυγή», δεν είναι δυνατόν, για παράδειγμα, οι θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ για τα ναρκωτικά να αναπαράγουν τη ναρκω-κουλτούρα. Ούτε είναι δυνατόν η στρατηγική του να υπηρετεί το κεφάλαιο και οι θέσεις του για την κρίση να γίνονται αντικείμενο αξιοποίησης από ιμπεριαλιστικά κέντρα ανταγωνιστικά προς τη Γερμανία. Ούτε γίνεται - σύμφωνα πάντα με την «Αυγή» - η διαχείριση που προτείνει ο ΣΥΡΙΖΑ να οδηγεί στη σφαγή του λαού από άλλο δρόμο. Γιατί; Μα επειδή - αναφωνεί η «Αυγή» - ο ΣΥΡΙΖΑ είναι αριστερός! Τους θυμίζουμε ότι στήριξαν το νομοσχέδιο του υπουργείου Δικαιοσύνης που απελευθέρωνε τη χρήση ναρκωτικών, ότι όσον αφορά στην εξωτερική πολιτική δε λένε κουβέντα για τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, εκτιμούν πολύ την πολιτική διαχείρισης των ΗΠΑ και του Ομπάμα, λένε για εξυγίανση των τραπεζών, μιλούν για δημιουργία συνθηκών ώστε να έλθουν οι επενδυτές για να αναπτυχθεί η οικονομία, αλλά αυτό απαιτεί πάμφθηνους εργαζόμενους. Γιατί λοιπόν σκούζουν; Ας μην τρώγονται με τα ρούχα τους εκεί στην «Αυγή», την ίδια ώρα μάλιστα που ο ΣΥΡΙΖΑ δηλώνει από μόνος του ότι προσαρμόζεται στον αναβαθμισμένο «θεσμικό» ρόλο που του αναθέτει το σύστημα.
Οσο για το αν ηττήθηκαν οι χαλυβουργοί, όπως ισχυρίζεται η «Αυγή», «επειδή ο πολιτικός συσχετισμός δύναμης ήταν εναντίον τους», ας ψαχτούν καλύτερα εκεί στον ΣΥΡΙΖΑ για τις πλάτες που βάζουν τόσα χρόνια στον εκφυλισμό του κινήματος, στηρίζοντας τους εργοδοτικούς - κυβερνητικούς συνδικαλιστές στη ΓΣΕΕ και παντού. Ας ψαχτούν καλύτερα για την ηττοπάθεια που καλλιεργεί στο κίνημα η θέση ότι οι σύγχρονες ανάγκες των εργαζομένων θα ικανοποιηθούν στη «δευτέρα παρουσία» και ότι αυτό που τώρα μετράει είναι να συνυπάρξουν με καλύτερους τάχα όρους εργάτες και αφεντικά. Κόντρα σ' αυτές τις λογικές πάλεψαν οι χαλυβουργοί και ο αγώνας τους είναι νίκη και παρακαταθήκη για την εργατική τάξη. Αλλά ποιος θα τα πει αυτά στον ΣΥΡΙΖΑ; Ο Βασιλόπουλος της Ομοσπονδίας Ιδιωτικών Υπαλλήλων, που υπογράφει μειώσεις στους μισθούς; 'Η ο Ράιχενμπαχ, με τον οποίο το οικονομικό επιτελείο του ΣΥΡΙΖΑ συμφώνησε προχτές ότι μοιράζονται τους ίδιους στόχους ως προς τα δημοσιονομικά;
Πρώτα και κύρια επειδή βασική πηγή που γεννά και αναπαράγει τη φοροδιαφυγή είναι το ίδιο το φορολογικό σύστημα που λειτουργεί υπέρ των μεγάλων επιχειρήσεων, προσφέροντας αφειδώς φοροελαφρύνσεις προς διάφορες επιχειρηματικές ομάδες. Ομως, ακόμα και αν παραβλέψουμε αυτή την πτυχή και άλλες πλευρές της κυβερνητικής πολιτικής, όπως η απελευθέρωση της δραστηριότητας του μεγάλου κεφαλαίου στη χώρα, ευνοούν την φοροδιαφυγή.
Ενας από τους τρόπους φοροδιαφυγής, τόσο γνωστός που τον ξέρουν ακόμα και οι πέτρες, περιγράφεται και σε σχετική μελέτη της Εθνικής Συνομοσπονδίας Εμπορίου όπου αναφέρεται στις «ενδοομιλικές συναλλαγές πολυεθνικών (transfer pricing) οι οποίες φουσκώνουν τις τιμές αλλά και το κόστος προκειμένου να αποφεύγουν τη φορολογία στην Ελλάδα», ενώ «οι εν Ελλάδι θυγατρικές εισάγουν προϊόντα με τεχνητά υψηλό κόστος».
Η κομπίνα γίνεται ως εξής: Η θυγατρική της πολυεθνικής εταιρείας που λειτουργεί στη χώρα μας, κανονίζει ώστε το μπλουζάκι των 2 ευρώ να φαίνεται ότι το αγόρασε από την εταιρεία - μαμά με 9,5 ευρώ. Οταν αυτό το εμπόρευμα πουληθεί στη χώρα μας με 10 ευρώ, μπορεί η επιχείρηση να έβγαλε τα μαλλιοκέφαλα της, αλλά επικαλούμενη τα ψεύτικα στοιχεία και τις δαπάνες λειτουργίας θα υποστηρίξει ότι δεν είχε κέρδος και άρα δεν πληρώνει δεκάρα φόρο.
Εμείς που δεν είμαστε ειδικοί καταλαβαίνουμε τι συμβαίνει. Εκεί στην κυβέρνηση, κάνουν ότι δεν καταλαβαίνουν, επειδή αυτός είναι ο ρόλος τους: Να υπηρετούν τα συμφέροντα του ντόπιου και ξένου κεφαλαίου.
Οι παρατάξεις ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ που υπονόμευσαν ευθέως τη 48ωρη απεργία που είχαν αποφασίσει τον περασμένο Ιούλη, ώστε να μπορούν να πάνε μετά να υπογράψουν το σφαγιασμό των μισθών.
Είναι αυτοί που μίλησαν για απεργία «ξεφτίλα» (για τη 48ωρη ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας (ΠΑΣΚΕ) - απόφοιτος της Ακαδημίας της ΓΣΕΕ) τη στιγμή που νέες δυνάμεις παρά το φόβο και την τρομοκρατία, τις απειλές για απόλυση παράτησαν τη δουλειά και έδωσαν τη μάχη της απεργίας (π.χ. «Χίλτον»).
Είναι αυτοί που τη συγκεκριμένη απεργία την είχαν αποφασίσει στις 4/9, την ανακοίνωσαν όμως 6 μέρες πριν την πραγματοποίησή της (14/9), για να μη συντονίσει ο κλάδος πανελλαδικά τα βήματά του με τους εργαζόμενους στην Αθήνα που τα σωματεία τους είχαν κηρύξει απεργία στις 12/9, μάχη που έδωσαν με επιτυχία.
Είναι αυτοί που δεν πήραν κανένα μέτρο για την επιτυχία της προχτεσινής απεργίας, αφού πλέον δεν περνάνε ούτε έξω από τα τα ξενοδοχεία και γενικά τους χώρους δουλειάς (γιατί άραγε;).
Επίσης, πριν βγάλουν τέτοιες ανακοινώσεις που εξοργίζουν τον κλάδο καλό θα ήταν να ψαχτούν ανάμεσά τους γιατί, όπως εργαζόμενοι καταγγέλλουν, συνδικαλιστικά στελέχη τους, δούλευαν κανονικά προχτές...
Οταν πριν από ένα μήνα, η συγκυβέρνηση ανακοίνωσε ότι θα μειώσει το κόστος των υπηρεσιών που παρέχονται σε κάθε βρέφος που πηγαίνει σε δημοτικό ή ιδιωτικό παιδικό σταθμό, που εντάσσεται στο πρόγραμμα του ΕΣΠΑ, προκειμένου να πάρουν περισσότερα παιδιά, όλοι πανηγύριζαν και μιλούσαν για λύση στο πρόβλημα των παιδικών σταθμών. Τα αστικά Μέσα Ενημέρωσης πρώτα και κύρια παρουσίαζαν αυτή την απόφαση σαν το λύσιμο του Γόρδιου Δεσμού, σαν πρωτοβουλία κοινωνικής πολιτικής που εξυπηρετεί τα παιδιά και τις οικογένειές τους.
Ο «ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ» έγραφε τότε ότι θα κόψουν ακόμα κι απ' το φαΐ των παιδιών, τη θέρμανση, το εκπαιδευτικό υλικό, το προσωπικό και πολλά άλλα, ενώ ήταν βέβαιο ότι θα επέβαλαν και πρόσθετα τροφεία. Πέρα από το ότι ακόμα και με την παραπάνω απόφαση έμειναν εκτός προγράμματος 35.000 φτωχές οικογένειες ή οικογένειες ανέργων που τα παιδιά τους δεν πήγαν σε σταθμό.
Και έτσι ακριβώς έγινε... Η συγκυβέρνηση πριν μερικές μέρες συμφώνησε με τους δημάρχους και τους ιδιοκτήτες ιδιωτικών σταθμών, να ζητήσουν πρόσθετα τροφεία από τους γονείς αν θέλουν τα βρέφη τους να τρώνε κανονικά. Αλλιώς θα τρώνε ένα γεύμα ή και καθόλου, θα αφήνουν δηλαδή νηστικά τα παιδιά.
Για να γίνει κατανοητό το τι σήμαινε η απόφαση της κυβέρνησης θα πούμε το εξής: Για κάθε παιδί που πήγαινε σε βρεφικό σταθμό (δημόσιο ή ιδιωτικό), ο δήμος ή ο ιδιοκτήτης έπαιρνε το ποσό των 3.700 ευρώ το χρόνο για το σύνολο των υπηρεσιών που παρείχε στο βρέφος. Αυτό το ποσό λοιπόν μειώθηκε σε 2.975 ευρώ. Τώρα, λένε στους γονείς ότι το ποσό των 2.975 ευρώ αφορά το κόστος χωρίς σίτιση, χωρίς δηλαδή να περιλαμβάνεται το φαγητό... Και γι' αυτό ζητούν από τους γονείς μια διαφορά που φτάνει ακόμα και τα 400 ευρώ το χρόνο.
Να σημειώσουμε ότι το συγκεκριμένο πρόγραμμα του ΕΣΠΑ χρηματοδοτούσε το σύνολο των τροφείων και έτσι οι γονείς (σ.σ. όσοι συμμετείχαν είναι με πολύ χαμηλά εισοδήματα, άνεργοι, μονογονεϊκές οικογένειες) δεν πλήρωναν ούτε ένα ευρώ. Τώρα, ακόμα κι αν είναι άνεργοι ή δουλεύουν για ένα - δυο μεροκάματα το μήνα, χρειάζεται να πληρώσουν έως και 30 με 40 ευρώ το μήνα για να τρώνε τα παιδιά τους πρωινό, δεκατιανό, μεσημεριανό και απογευματινό.
Αυτή είναι η κοινωνική πολιτική της κυβέρνησης, που διαφήμιζαν τότε τα αστικά ΜΜΕ και που τον πραγματικό χαρακτήρα της μόνο ο «ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ» είχε αναδείξει.