Πέμπτη 27 Ιούλη 2000
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Η «καμένη γη» του ... υφυπουργού

«Δε ζούμε σε μια ταξική κοινωνία», δήλωσε χτες ο υφυπουργός Παιδείας, Φίλιππος Πετσάλνικος, ζηλεύοντας προφανώς τη δόξα του ανεκδιήγητου Κ. Λάσκαρη, κάποτε υπουργού Εργασίας της ΝΔ, ο οποίος διακήρυξε την «κατάργησιν της πάλης των τάξεων». Ο υφυπουργός, λοιπόν, μιλώντας στο ραδιοφωνικό σταθμό «ΣΚΑΪ» σχολίασε τα τραγικά αποτελέσματα των πρόσφατων εξετάσεων. Αφού αναγνώρισε ότι δεν είναι σωστή μια παιδεία που να προχωράει όποιος έχει την οικονομική δυνατότητα να ακριβοπληρώσει τα φροντιστήρια, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι το σημερινό σχολείο δε μεγεθύνει τις κοινωνικές ανισότητες και ότι τα προβλήματα που παρατηρούνται είναι «χαρακτηριστικά, απ' ό,τι φαίνεται, πολλών δεκαετιών της κοινωνίας και του εκπαιδευτικού συστήματος...».

Δηλαδή, κ. υφυπουργέ, οι χιλιάδες μαθητές που εκδιώχθηκαν από την κυβερνητική πολιτική της «μεταρρύθμισης» είναι κάτι σαν το «παραλάβαμε καμένη γη» που έλεγε και ο πρωτομάστορας της δημαγωγίας Α. Παπανδρέου; Βρείτε και τίποτε καινούριο να πείτε... Εκσυγχρονίστε, τουλάχιστον, τα παραμύθια σας!

Υ.Γ. Πάντως, αν σας λέει τίποτε, κ. υφυπουργέ, τα φροντιστήρια έχουν διπλασιάσει τη δουλιά τους τα τελευταία χρόνια, μαζί με τα κέρδη τους βέβαια...

Συνήγοροι με... όνομα

«Καλύτερα από πέρυσι», πολύ χειρότερα όμως από πρόπερσι και τις προηγούμενες χρονιές, θα συμπληρώναμε εμείς στην προχτεσινή δήλωση του προέδρου του Κέντρου Εκπαιδευτικής Ερευνας (ΚΕΕ), Μιχ. Κασωτάκη, στην εφημερίδα «Εξουσία». Ως γνήσιος εκφραστής της πολιτικής του υπουργείου και πρόεδρος του οργάνου που πρωτοστάτησε στην προετοιμασία της αντιμεταρρύθμισης, ο πρόεδρος του ΚΕΕ ισχυρίζεται ότι οι λίγο καλύτερες από πέρσι επιδόσεις των μαθητών οφείλονται «στην εξοικείωση των μαθητών με το νέο σύστημα». Και η «κακή επίδοση» των 50.000 μαθητών, κ. Κασωτάκη, πού οφείλονται; Στο... μεσογειακό κλίμα, που δημιουργεί συνθήκες τεμπελιάς και ραχατιού..;

Από κοντά και η προχτεσινή «Καθημερινή» ισχυρίζεται πως «η πικρή αλήθεια είναι ότι ένα σημαντικό ποσοστό μαθητών έχουν χάσει κάθε επαφή με τα μαθήματά τους» και καλεί την πολιτεία και την κοινωνία να στείλει στους εφήβους το μήνυμα «ότι τίποτα δεν μπορούν να επιτύχουν χωρίς εργασία». Καμιά αντίρρηση για το ρόλο της εργασίας και της προσπάθειας, αλλά δε νομίζει και η «Καθημερινή», ότι έχουν μεγάλη σημασία και μια σειρά άλλοι παράγοντες, όπως τι είδους εργασία, με τι σκοπό και ποιο μέλλον, σε ποιες συνθήκες και για ποιους, κλπ., κλπ.;

Νέα επιχείρηση ξεκληρίσματος

«1,25 τρισ. δραχμές για την ανάπτυξη της ελληνικής υπαίθρου έως το 2006». Αυτός ήταν ο τίτλος του σχετικού ρεπορτάζ στη χτεσινή «Καθημερινή», αλλά μόνο διαβάζοντας κανείς το κείμενο της ανταπόκρισης από τις Βρυξέλλες καταλάβαινε περί ποιας ανάπτυξης πρόκειται.

Σύμφωνα, λοιπόν, με το ρεπορτάζ, τα 1,25 τρισ δραχμές, τα οποία θα διατεθούν στην Ελλάδα μέσω του Προγράμματος Ανάπτυξης της Υπαίθρου, θα έχουν δυο βασικούς στόχους: Ο πρώτος αφορά στην πιο γρήγορη και περισσότερο μαζική εφαρμογή της πρόωρης συνταξιοδότησης των αγροτών, ηλικίας 55 έως 64 ετών, με μηνιαία σύνταξη 105.000 δραχμών, την οποία θα εισπράττουν για 15 χρόνια ή μέχρι να φτάσουν το 75ο έτος της ηλικίας τους. Και ο δεύτερος αφορά στη δημιουργία μεγαλύτερων αγροτικών εκμεταλλεύσεων. Μάλιστα, όπως εκτιμούν κοινοτικοί παράγοντες, η μέση εκμετάλλευση πρέπει να περάσει από τα 2,5 εκτάρια, που είναι τώρα, σε 8,5, που θεωρούν οι κοινοτικοί πως είναι το ελάχιστο για μια πραγματικά βιώσιμη εκμετάλλευση.

Με άλλα λόγια, δηλαδή, θα έχουμε την εφαρμογή ενός δεύτερου, μεγαλύτερης έντασης και έκτασης, κύματος ξεκληρίσματος της φτωχής, μικρής και μεσαίας αγροτιάς, έναντι κάποιων ψίχουλων από τις Βρυξέλλες - συμπληρωμένων με αντίστοιχα εθνικά κονδύλια - όπως και την παροχή νέων «κινήτρων» για τη συγκρότηση νέων καπιταλιστικών αγροτικών επιχειρήσεων ή την ενίσχυση των υπαρχόντων.

Και μετά αναρωτιούνται γιατί φεύγει ο κόσμος από την ύπαιθρο...

Ελπιδοφόρες εξελίξεις

Associated Press

Μια εύγλωττη εικόνα της αίθουσας της «βουλής» του ψευδοκράτους του Ντενκτάς, στην κατεχόμενη Λευκωσία, λίγη ώρα μετά το «πέρασμα» των αγανακτισμένων Τουρκοκυπρίων, πριν από λίγες μόνο μέρες, δίνει η διπλανή φωτογραφία. Και αποτελεί η εικόνα αυτή, όπως φανερώνουν τα τελευταία γεγονότα, αλλά και τα στοιχεία που έρχονται στο φως της δημοσιότητας από την κατεχόμενη Κύπρο, την κορυφή και μόνο του παγόβουνου. Η αγανάκτηση των 3.000 Τουρκοκυπρίων εργαζομένων διαδηλωτών, που συνέχισαν και προχτές τις κινητοποιήσεις τους, διαμαρτυρόμενοι για το τραπεζικό σκάνδαλο και την απώλεια των οικονομιών τους, φαίνεται πως συμπυκνώνει και καθρεφτίζει τη δυσαρέσκεια ευρύτερων στρωμάτων του τουρκοκυπριακού πληθυσμού. Μια δυσαρέσκεια, η οποία δυναμώνει μέρα με τη μέρα, διευρύνει συνεχώς το περιεχόμενό της, αγκαλιάζοντας και νέα τμήματα εργαζομένων και στρέφεται ευθέως κατά του καθεστώτος Ντενκτάς και της προστάτιδάς του, κυβέρνησης της Αγκυρας.

Το σημειώναμε και πριν από μερικές μέρες, με αφορμή μια άλλη, μαζική και μαχητική διαδήλωση Τουρκοκυπρίων, την περασμένη βδομάδα και θέλουμε να το ξανασημειώσουμε: Τα γεγονότα αυτά αποτελούν μια ιδιαίτερα ελπιδοφόρα εξέλιξη, τόσο για το Κυπριακό, όσο και για την ευρύτερη περιοχή και πρέπει να αντιμετωπιστούν ανάλογα.

Οι φύλακες...

ΕΑΝ Σ' ΑΥΤΗ τη χώρα καταλήξουμε ο ένας στους δυο κατοίκους της να είναι αστυνομικός ή συνοροφύλακας ή ειδικός φρουρός ή οτιδήποτε άλλο τέτοιο πράμα, θα είναι, άραγε, ικανοποιημένη η κυβέρνηση για το εύρος των Σωμάτων Ασφαλείας ή θα χρειαζόμαστε μερικά ακόμα μέτρα διεύρυνσης;

Οχι τίποτε άλλο, γιατί, τόσο ο υπουργός Δημόσιας Τάξης Μ. Χρυσοχοΐδης, όσο και ο Κωνσταντίνος Καραμανλής χθες, κυριολεκτικά ξεσάλωσαν υπέρ της ανάγκης ενίσχυσης της αστυνόμευσης και των διάφορων μηχανισμών καταστολής αυτού του κράτους, διότι - λένε - τα μέτρα δεν είναι επαρκή και έχουμε εγκληματικότητα.

Και, μάλιστα, όλα αυτά, την ώρα που και η Συνθήκη του Σένγκεν είναι σε λειτουργία, που όλοι οι ασφαλίτικοι μηχανισμοί της κυβέρνησης ζουν και βασιλεύουν και η Αθήνα αστυνομοκρατείται από άκρη σε άκρη.

Ολο μπλε στολές και αυτόματα όπλα βλέπεις, όπου κι αν γυρίσεις το μάτι σου. Από το Μετρό μέχρι την Ομόνοια και τον Πειραιά.

Αν όλοι αυτοί χρησιμοποιούνταν για την πάταξη της εγκληματικότητας, σας βεβαιώνουμε ότι το πιο σοβαρό παράπτωμα που θα είχαν να εκδικάσουν τα ελληνικά δικαστήρια θα ήταν το παράνομο κυνήγι πεταλούδας!

Χτες είδαμε τους άνδρες των ειδικών δυνάμεων του Λιμενικού να σώζουν μια οικογένεια Ελβετών και πολύ καλά κάνανε. Σας ρωτάμε, όμως, πόσες φορές τα τελευταία χρόνια τους έχετε δει να εκτελούν τέτοιες αποστολές και πόσες φορές να επιτίθενται σε απεργούς ναυτεργάτες; Προφανώς, 10πλάσιες φορές επιδόθηκαν στο τελευταίο.

Οσο για τους 2.500 χιλιάδες συνοροφύλακες που διορίζουν με τον νόμο που συζητούν στη Βουλή, υποτίθεται, για τον περιορισμό της λαθρομετανάστευσης, στ' αλήθεια, πιστεύουν ότι θα έχουν αποτελέσματα;

Γιατί και πριν 10 χρόνια, αν θυμόμαστε καλά, συνοροφύλακες δεν υπήρχαν, αλλά ούτε και λαθρομετανάστες. Αρα, λοιπόν, δεν είναι η ...φύλαξη των συνόρων που αδράνησε. Αλλες αλλαγές έγιναν, πολιτικο-κοινωνικού χαρακτήρα και αυτές δεν αντιμετωπίζονται με όπλα και φρουρούς...

Ισως, βέβαια, αναρωτηθείτε πώς θα λυθεί το πρόβλημα της ανεργίας, αν δεν κάνει προσλήψεις η κυβέρνηση; Τζάμπα αναρωτιέστε. Η ανεργία για την κυβέρνηση αποτελεί αποκλειστικά και μόνο ένα πρόσχημα - ίσως το καλύτερό της - για να επιβάλει χωρίς αντιστάσεις την πολιτική της. Και αυτό, το λέμε πολύ πολύ σοβαρά...

Κροκοδείλια τα δάκρυα

Ηπροχτεσινή συνάντηση του υπουργού Εξωτερικών με τον Β. Ντράσκοβιτς ήρθε να επιβεβαιώσει αυτό που όλοι γνωρίζουν. Οτι, δηλαδή, η ελληνική κυβέρνηση είναι «βουτηγμένη μέχρι το λαιμό» στην υλοποίηση των αμερικανο-ΝΑΤΟικών σχεδίων στην ευρύτερη περιοχή. Η εμπλοκή της ειδικά στην περίπτωση της Γιουγκοσλαβίας δε σταμάτησε στους δολοφονικούς βομβαρδισμούς την άνοιξη του 1999, αλλά συνεχίζεται με αμείωτη ένταση από τότε, στο πλαίσιο της «συνέχειας του πολέμου με άλλα μέσα». Αφ' ενός γιατί έχει αναλάβει ρόλο στο πλαίσιο της ευρω-ΝΑΤΟικής συμμορίας, αλλά και γιατί η ίδια φιλοδοξεί να παίξει έναν πρωταγωνιστικό ρόλο προκειμένου να εξυπηρετήσει ιδιαίτερα συμφέροντα της ελληνικής άρχουσας τάξης στην περιοχή.

Ηκυβέρνηση Σημίτη έχει καταφέρει μέσα σε λίγα χρόνια να ανατρέψει ένα κατακτημένο επίπεδο φιλίας και καλής γειτονίας με τους βόρειους γείτονές μας, φθάνοντας στο σημείο να συμμετέχει και σε στρατιωτικές επεμβάσεις στις γειτονικές χώρες, αλλά και παραχωρώντας τα εδάφη της χώρας μας για ορμητήριο ιμπεριαλιστικών επιθέσεων και ματοκυλίσματος των γειτονικών λαών. Στο πλαίσιο αυτό δεν προκαλεί καμία έκπληξη το γεγονός ότι αναμειγνύεται ωμά και χωρίς να αισθάνεται την ανάγκη να τηρήσει οποιοδήποτε πρόσχημα και στις επικείμενες εκλογές στη Γιουγκοσλαβία. Κανείς βέβαια δεν είχε την παραμικρή αυταπάτη, είτε το ομολογούσε ανοιχτά είτε όχι ο Γ. Παπανδρέου, ότι η στάση της θα ήταν διαφορετική. Γιατί, απλά, οι πάντες γνωρίζουν ότι αυτή είναι η αποστολή του περιβόητου Συμφώνου Σταθερότητας για τα Βαλκάνια. Να σύρουν τις βαλκανικές χώρες, δηλαδή τη Γιουγκοσλαβία, στις ευρωατλαντικές δομές, να επιβάλουν την οικονομία της αγοράς και το «αντίστοιχο» πολιτικό σύστημα. Η κυβέρνηση Σημίτη θέλει να είναι πρωτεργάτης στην επιβολή του Συμφώνου Σταθερότητας και γι' αυτό ο Ελληνας ΥΠΕΞ δε δίστασε να αποκαλύψει ότι είναι έτοιμος να συμμετέχει σε πρωτοβουλία στο πλαίσιο της ΕΕ, προκειμένου οι ομοσπονδιακές εκλογές στη Γιουγκοσλαβία, πιθανόν το φθινόπωρο, να αξιοποιηθούν για να επιτευχθεί ο υπέρτατος στόχος: Να απομακρυνθεί ο Μιλόσεβιτς από την εξουσία.

Αυτός άλλωστε ήταν και ο λόγος για τον οποίο έσπευσε να συμφωνήσει με τον Ντράσκοβιτς και τον Τζουγκάνοβιτς, πως οι συνταγματικές αλλαγές έχουν υπονομεύσει τη συνοχή της Γιουγκοσλαβίας. Η Ελλάδα, πρόσθεσε, θέλει «οι χώρες της περιοχής να διατηρήσουν τη συνοχή τους». Πρόκειται για ένα μεγάλο ψέμα και ταυτόχρονα ένα άλλοθι για την επέμβαση στα εσωτερικά της γειτονικής χώρας. Αν η κυβέρνηση Σημίτη ήθελε τη διατήρηση της συνοχής στις γειτονικές χώρες, δε θα συμφωνούσε με τη συμφωνία του Ραμπουγέ, που επέβαλε στην πραγματικότητα τον πόλεμο ενάντια στο γιουγκοσλαβικό λαό και οδηγούσε μαθηματικά στην «ανεξαρτητοποίηση» του Κοσσυφοπεδίου. Ομως την ίδια στάση είχε κρατήσει η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ από την αρχή της διάλυσης της Γιουγκοσλαβίας, το 1990 και τη συνέχισε και το 1995 με την ιμπεριαλιστική επέμβαση στη Βοσνία - Ερζεγοβίνη. Τα δάκρυα για τη «συνοχή» της Γιουγκοσλαβίας είναι κροκοδείλια.

Οελληνικός λαός έχει βγάλει βέβαια τα συμπεράσματά του για το ρόλο της κυβέρνησης από τη στάση της στους περσινούς βομβαρδισμούς της Γιουγκοσλαβίας, όταν ντρεπόταν κυριολεκτικά για το διασυρμό της χώρας στους γειτονικούς λαούς. Δε συμμερίστηκε όμως το ρεαλισμό της υποταγής στη νέα τάξη που πρόβαλε η κυβερνητική προπαγάνδα και φρόντισε να στείλει το δικό του μήνυμα ειρήνης και αλληλεγγύης. Το ίδιο θα πράξει και τώρα μπροστά στους νέους ιμπεριαλιστικούς τυχοδιωκτισμούς της κυβέρνησης Σημίτη.


Παναγιώτης ΚΑΚΑΛΗΣ

Αυτοί ευθύνονται για την κερδοσκοπία

Μειωμένες, κατά 11 δραχμές το λίτρο, υποτίθεται πως πωλούνται από σήμερα οι βενζίνες, σούπερ και αμόλυβδη, αλλά εάν πάτε σε βενζινάδικο, η πραγματικότητα θα είναι αρκετά διαφορετική. Από τις αρχές του Ιούλη, οι ενδεικτικές τιμές της βενζίνης έχουν πέσει κατά 27 δραχμές, αλλά μόνον οι ενδεικτικές, δηλαδή μόνο στη θεωρία. Στην πράξη παραμένουν στο... ύψος τους. Για παράδειγμα, σύμφωνα με τις ενδεικτικές τιμές, η αμόλυβδη στην περιφέρεια της Αττικής θα 'πρεπε να πουλιέται σήμερα περίπου στις 242 δραχμές το λίτρο, αλλά αν τη βρείτε με 260, θα είστε περισσότερο και από τυχεροί.

Με όλ' αυτά, δε θέλουμε να ρίξουμε τις ευθύνες της απαράδεκτης αυτής κερδοσκοπίας στους βενζινοπώλες, αν και ορισμένοι έχουν το μερίδιό τους. Οπως και να το κάνουμε, όμως, αυτοί είναι η τελευταία τρύπα της φλογέρας. Αλλοι, πολύ περισσότερο ισχυροί και «ατσίδες» είναι οι κύριοι υπεύθυνοι και εννοούμε, βέβαια, τις μεγάλες εταιρίες πετρελαιοειδών. Ο μεγαλύτερος όμως υπεύθυνος είναι η κυβέρνηση και η πολιτική της. Αυτή έχει στρώσει το έδαφος για να ξεδιπλώνεται σήμερα η ασύδοτη κερδοσκοπία των μεγάλων εταιριών.

Τρικυμία...

Σπάνια συμφωνούμε με τα γραφόμενα από τον Ι. Κ. Πρετεντέρη στο «Βήμα», αλλά τούτη τη φορά θα παραδεχτούμε πως περιγράφει εύστοχα και με σαφήνεια την κατάσταση τρικυμίας, αλλά και απύθμενης υποκρισίας, που έχουν προκαλέσει στην πλειοψηφία της ΓΣΕΕ τα προωθούμενα από την κυβέρνηση αντεργατικά μέτρα για τις εργασιακές σχέσεις. Γράφει, συγκεκριμένα, στο χτεσινό «Βήμα»: «Τρελά πράγματα, θα μου πείτε. Εχετε απολύτως δίκιο. Ολη αυτή η υπόθεση Μανώλη δεν υπακούει σε καμιά λογική. Αν είναι δεξιός, γιατί το παίζει Πασιονάρια; Αν δεν είναι δεξιός, τι δουλιά έχει στη ΝΔ; Αν οι πασόκοι συνδικαλιστές είναι πασόκοι, τότε γιατί τα βάζουν με τον Μητσοτάκη, που υποστηρίζει το ΠΑΣΟΚ; Αν δεν είναι πασόκοι, τότε τι δουλιά έχουν μέσα στο ΠΑΣΟΚ;

Θα μου αντιτείνετε ενδεχομένως ότι οι συνδικαλιστές είναι συνδικαλιστές και ότι τους ενδιαφέρουν μόνο τα συμφέροντα των εργαζομένων. Ωραία, αλλά αν είναι έτσι, τότε γιατί μπλέκουν με τα κόμματα; Και, μάλιστα, με τα λάθος κόμματα...».

Η εγκληματικότητα

Παπαγεωργίου Βασίλης

Ενώ, όπως φανερώνουν τα γεγονότα, ο «πόλεμος» των συμμοριών και των «νονών» της νύχτας μαίνεται και οι «εκτελέσεις» έχουν γίνει πλέον καθημερινό φαινόμενο, γίναμε μάρτυρες και του πρωτοφανούς γεγονότος μιας πειρατείας θαλαμηγού, μέσα στο λιμάνι του Ναυπλίου.

Οταν, πριν από δεκαπέντε και είκοσι χρόνια, προβλέπαμε ότι γρήγορα και η Ελλάδα θα γίνει «Σικάγο» και θα βλέπουμε εικόνες, σαν αυτές που μας μετέφερε τότε η τηλεόραση από τη «χώρα της ελευθερίας», αρκετοί μάς αντιμετώπιζαν με ειρωνικά χαμόγελα. Δυστυχώς, όμως, η πραγματικότητα μάς δικαίωσε. Και μη βιαστούν μερικοί μερικοί να ρίξουν τα βάρη της αυξανόμενης συνεχώς εγκληματικότητας, τόσο σε έκταση, όσο και, κυρίως, σε βάθος, στους μετανάστες - νόμιμους ή παράνομους - ή σε παρόμοιους παράγοντες. Οχι πως δεν παίζουν κι αυτοί το δικό τους ρόλο, αλλά αυτός είναι δευτερεύων και, πάντως, δεν αποτελεί τη ρίζα του προβλήματος. Η εγκληματικότητα αποτελεί σύμφυτο φαινόμενο των εκμεταλλευτικών κοινωνικών συστημάτων - επομένως και του καπιταλιστικού - και πορεύεται ευθέως ανάλογα με την έκταση και το βάθος της κρίσης τους.

Μόνο τις ικανότητες μάντη ή προφήτη, δηλαδή, δε διεκδικούμε, όταν και σήμερα προβλέπουμε ότι θα δούμε και πολύ χειρότερα τα επόμενα χρόνια, αφού η κρίση του καπιταλισμού, τόσο διεθνώς, όσο και στη χώρα μας, θα οξυνθεί ακόμη περισσότερο.

Ποια η σκοπιμότητα;

Για τη δημόσια εταιρία «ΔΕΚΑ ΑΕ», η οποία διαχειρίζεται το κρατικό χαρτοφυλάκιο τίτλων και μετοχών και το ρόλο που έπαιξε στην προεκλογική περίοδο, ώστε να διατηρηθεί ο γενικός δείκτης του Χρηματιστηρίου στις 5.000 μονάδες, έχουν γραφτεί αρκετά τις μέρες αυτές και δε θέλουμε να τα επαναλάβουμε.

Μας έκανε, όμως, εντύπωση η εισαγωγή της απαντητικής ανακοίνωσης, την οποία έδωσε προχτές στη δημοσιότητα το υπουργείο Οικονομικών (στάλθηκε από το γραφείο του υφυπουργού, κ. Δρυ). Η ανακοίνωση, λοιπόν, ξεκινά με την υπενθύμιση πως η ΔΕΚΑ υπόκειται στην άμεση εποπτεία του υπουργού Οικονομικών, ο οποίος, ως γνωστόν, συμπίπτει με τον υπουργό Εθνικής Οικονομίας, δηλαδή, τον κ. Παπαντωνίου.

Επειδή η σημείωση, ως υπενθύμιση, ήταν πέρα για πέρα περιττή, δεν καλοκαταλάβαμε τη σκοπιμότητά της, και, μάλιστα, στην αρχή της ανακοίνωσης. Υποψίες έχουμε, βέβαια, αλλά προτιμούμε να μη τις δημοσιοποιήσουμε για την ώρα...

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Τους καρφώνει η Γιουροστάτ

Είχαν δεν είχαν, βρήκαν το δόλωμα για να «τσιμπήσει» η εργατική τάξη και να αγκιστρωθεί στην πολιτική της κυβέρνησης για τις εργασιακές σχέσεις. Μέτρα κατά της ανεργίας τα βάφτισαν, και πάνε να την καταπολεμήσουν με τις διαβόητες αντιδραστικές ενάντια στην εργατική τάξη αναδιαρθρώσεις, για τη λεγόμενη «ευελιξία της αγοράς εργασίας», και την «ευλυγισία στην απασχόληση». Και πάνε να τα πετύχουν με την πλήρη κατάργηση του σταθερού ημερήσιου εργάσιμου χρόνου, τη γενίκευση της μερικής απασχόλησης και του ωρομισθίου, την απελευθέρωση του ορίου των απολύσεων, τη μείωση των εργοδοτικών ασφαλιστικών εισφορών και την παραπέρα χρηματοδότησή τους για τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας.

Καλό το δόλωμα της «καταπολέμησης της ανεργίας» από την κυβέρνηση, τους τραπεζίτες, τους βιομήχανους, τους εφοπλιστές, τους μεγαλεμπόρους. Ηταν, άλλωστε, και προεκλογική υπόσχεση του ΠΑΣΟΚ, την οποία και έρχεται να υλοποιήσει. Και επειδή οι συνθήκες στην οικονομία αλλάζουν, και επειδή η αγορά γενικώς γίνεται ευέλικτη, και επειδή οι νέες τεχνολογίες που συμβάλλουν στην ανάπτυξη απαιτούν «ευέλικτη εργασία», δεν υπάρχει άλλος δρόμος και ας μην το καταλαβαίνει η εργατική τάξη. Ολ' αυτά τα πολύ «πειστικά» ως προς τις προθέσεις τους παπαγαλίζουν, για να πιάσει το δόλωμα.

Να, όμως, που δεν πρόλαβαν καλά - καλά να παρουσιάσουν τα νέα μέτρα και έρχεται η επίσημη στατιστική υπηρεσία της Ευρωπαϊκής Ενωσης, η Γιουροστάτ, να τους χαλάσει τον ύπνο. Και τι λένε τα στοιχεία αυτά; Την περίοδο Απρίλης 1998 -Απρίλης 1999, περίοδος κατά την οποία ψηφίστηκε και άρχισε να εφαρμόζεται ο νόμος 2639/98, για τη διευθέτηση του χρόνου εργασίας, που καθιέρωνε τις λεγόμενες άτυπες μορφές εργασίας, τη μερική απασχόληση και το ωρομίσθιο, τα Τοπικά Σύμφωνα Απασχόλησης κλπ., που εφαρμόστηκε ο θεσμός της επιδότησης των επιχειρήσεων για τη δημιουργία νέων θέσεων απασχόλησης και χαρίστηκαν τρισεκατομμύρια από τον ΟΑΕΔ στους μεγαλοεπιχειρηματίες, υποτίθεται, γι' αυτό το σκοπό, η επίσημη ανεργία στην Ελλάδα εκτινάχτηκε από το 10,8% στο 11,7%. Τραγική είναι η κατάσταση στους νέους κάτω των 25 χρόνων, όπου η ανεργία, κάνοντας και νέο άλμα, φτάνει στο 31,7%, και στις γυναίκες, όπου το ποσοστό συνεχώς αυξάνεται κι έχει φτάσει στο 17,9%.

Να, λοιπόν, που έρχεται η ίδια η πραγματικότητα, αυτή η δική τους, που τη διαχειρίζονται και τη διαμορφώνουν στα μέτρα του κεφαλαίου και του κέρδους, να αποδείξει πεισματάρικα πως για άλλους σκοπούς, για την ενίσχυση των μεγαλοεργοδοτών, πάνε να εφαρμόσουν πολιτική «ευελιξίας στην απασχόληση». Και είναι τόσο πεισματάρα η αντικειμενική πραγματικότητα, που αναγκάζει τις ίδιες τις στατιστικές τους να τους ανατρέπουν επιχειρήματα, εκτιμήσεις, προβλέψεις, της αποτελεσματικότητας αυτής της πολιτικής, την οποία κάλπικα παρουσιάζουν ως το φάρμακο για την ασθένεια της ανεργίας. Και είναι κάλπικη, γιατί η ανεργία στο καπιταλιστικό σύστημα, που διαχειρίζονται για να αβγαταίνει τα κέρδη του το κεφάλαιο και να γιγαντώνεται, δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί. Είναι νόμος του συστήματος, συνυπάρχει μ' αυτό, θρέφεται απ' αυτό και το θρέφει, σαν το πιο ανθεκτικό παράσιτό του, ριζωμένο στη ρίζα του. Η ανεργία μαζί με τη χωρίς όρια εκμετάλλευση αυξάνονται αλματωδώς.

Τα στοιχεία της Γιουροστάτ ήρθαν να επιβεβαιώσουν πως μόνο η ενωμένη ταξική πάλη της εργατικής τάξης, το κοινό μέτωπο με τα άλλα λαϊκά στρώματα ενάντια σ' αυτήν την πολιτική μπορεί να βάλει φρένο στα χειρότερα. Και όσο αυτή η πάλη κατευθύνεται στην ανατροπή αυτής της πολιτικής και της εξουσίας που την εφαρμόζει, τόσο θα συνειδητοποιείται η ανάγκη της λαϊκής εξουσίας, που θα οργανώσει τη λαϊκή οικονομία, για να εξαλειφθεί οριστικά η ανεργία.

Το «έθιμο»

- Κάτω

οι συντάξεις

κι οι μιστοί

και ούτε «κιχ»

μην ακουστεί,

θυσίες πρέπουνε

και κόποι

για να σταθούμε

στην «Ευρώπη»!

*

- Γιατί, Κωστή,

σε μας τα λες

κι όχι στις τάξεις

τις «ψηλές»,

γιατί δεν παίρνεις

κι από κείνες

κι όλο σε μας

βάζεις τις «σφήνες»;

*

- Α, όλα κι όλα

την ΟΝΕ

δε θα την πάμε

«ρεφενέ»,

άλλωστε εδώ,

σ' αυτό το χάνι,

πότε πληρώσαν

οι «σουλτάνοι»;

«έθιμο» είναι

από χρόνια

να δίνουν μόνον

τα «κωθώνια»!


Ο οίστρος



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ