Και μπορεί ο Π. Μπρέμερ να έφυγε, αλλά έμειναν οι 150.000 και πλέον Αμερικανοί στρατιώτες, χώρια οι δυνάμεις των «προθύμων συμμάχων» τους. Και, βέβαια, έχει εγκατασταθεί ήδη στη Βαγδάτη ο Τζον Νεγκροπόντε, ο Αμερικανός πρεσβευτής στο Ιράκ και μέχρι πρότινος εκπρόσωπος των ΗΠΑ στον ΟΗΕ, ως επικεφαλής της μεγαλύτερης αμερικανικής πρεσβείας στον πλανήτη, αφού θα έχει πλέον των 2.000 υπαλλήλων αμερικανικής υπηκοότητας κι ακόμη περισσότερους Ιρακινούς. Ο τελευταίος θα αναφέρεται απευθείας στους Τζ. Μπους και Κ. Πάουελ και θα έχει υπό τις διαταγές του και τη στρατιά των Αμερικανών «συμβούλων», που πλαισιώνουν όλα τα υπουργεία και κάθε κρίκο εξουσίας της «ανεξάρτητης» ιρακινής κυβέρνησης.

Κανείς δεν μπορεί, βέβαια, να προβλέψει το αποτέλεσμα των προεδρικών εκλογών στις ΗΠΑ το ερχόμενο φθινόπωρο, αλλά, εάν ο Τζ. Μπους ήταν υποψήφιος σε μια οποιαδήποτε άλλη χώρα του πλανήτη θα «μαυριζόταν» πανηγυρικά. Χαρακτηριστικά είναι τα αποτελέσματα σχετικής σφυγμομέτρησης στη Μαλαισία, όπου ο Αμερικανός Πρόεδρος βρίσκεται στην κορυφή, αλλά στον κατάλογο των πλέον μισητών αρχηγών κρατών. Το 54% των ερωτηθέντων τοποθετούν τον Μπους στην κορυφή των ηγετών που μισούν περισσότερο, έναντι 12% του ισραηλινού πρωθυπουργού Αριέλ Σαρόν και 5% του πρώην ηγέτη του Ιράκ Σαντάμ Χουσεΐν, όπως προκύπτει από την έρευνα με συμμετοχή 1.140 ατόμων, που πραγματοποίησε το Διεθνές Ισλαμικό Πανεπιστήμιο της Μαλαισίας.

Στη μαζική αντίδραση του τούρκικου λαού, αλλά και άλλων αγωνιστών που έφτασαν από πολλές ακόμα χώρες, ανάμεσά τους και την Ελλάδα, ενάντια στη Σύνοδο της λυκοσυμαχίας του ΝΑΤΟ στην Κωνσταντινούπολη αναφερόταν ο Στρατής Κόρακας, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ, μιλώντας στο ραδιοσταθμό του «ΣΚΑΪ» το περασμένο Σάββατο. Τονίζοντας, εκτός των άλλων, πως αυτή η μαζική αντίδραση και τα μεγάλα συλλαλητήρια γίνονται και για να μη νομιμοποιηθεί η παράνομη δράση και τα εγκλήματα του ιμπεριαλιστικού ΝΑΤΟ και των αρχηγών του. Φαίνεται, όμως, πως όλ' αυτά δεν άρεσαν στο δημοσιογράφο Γ. Μαλούχο, που παίρνοντας το λόγο, αμέσως μετά, έσπευσε... να βάλει τα πράγματα στη θέση τους! Μπορεί να λέει ο κ. Κόρακας ότι οι λαοί δε νομιμοποιούν το ΝΑΤΟ και τις παρανομίες του, σημείωσε και συμπλήρωσε, πως αυτή είναι η μια όψη. Η άλλη είναι, πως στη Σύνοδο συμμετέχουν τόσοι αρχηγοί - είκοσι έξι ηγέτες - και δεν μπορεί να λέγεται πως δε νομιμοποιούνται... (φαίνεται πως πειράχτηκε...).

Αλήθεια, μπορεί να μας πει ο κ. Μαλούχος, πότε έδωσε την έγκρισή του ο ελληνικός λαός για την οποιαδήποτε συμμετοχή ή εμπλοκή της χώρας μας στους πολέμους ενάντια στο Αφγανιστάν και το Ιράκ; 'Η, μήπως, δε γνωρίζει τα αποτελέσματα των σχετικών δημοσκοπήσεων;

Φανταζόμαστε πως όσοι έτρεφαν αυταπάτες, περί της ευεργετικής τουλάχιστον επίδρασης της ΕΕ στην πορεία επίλυσης του Κυπριακού, θα έχουν βγάλει πλέον τα απαραίτητα συμπεράσματα και διδάγματα. Πάντως, για όσους τις διατηρούν ακόμη, στον έναν ή άλλο βαθμό, τους πληροφορούμε ότι η Κομισιόν προετοιμάζει εντατικά την πλήρη παράκαμψη της Κυπριακής Δημοκρατίας, στα πλαίσια της γενικότερης τακτικής του «τερματισμού της απομόνωσης» των Τουρκοκυπρίων. Σύμφωνα με πληροφορίες - δημοσιεύτηκαν στην κυπριακή εφημερίδα «Φιλελεύθερος» - η Κομισιόν έχει ετοιμάσει το προσχέδιο που αφορά στις συναλλαγές μεταξύ Τουρκοκυπρίων και ΕΕ και παραπέμπει τις τελευταίες στο άρθρο 133 της Συνθήκης, το οποίο αναφέρεται σε εξωτερικό εμπόριο της Κοινότητας με τρίτες χώρες. Ρόλο πιστοποίησης των υπό εξαγωγή εμπορευμάτων θα παίζει το τουρκοκυπριακό εμπορικό επιμελητήριο, ενώ δε θα ερωτάται, ούτε θα έχει την παραμικρή παρέμβαση η κυπριακή κυβέρνηση.

Οπως καταλαβαίνει ο καθένας, η Κομισιόν αντιμετωπίζει ουσιαστικά το κατεχόμενο μέρος της Κύπρου ως τρίτη χώρα, παραγνωρίζοντας το ενιαίο της Κυπριακής Δημοκρατίας και την ένταξή της στην ΕΕ, ως ενός και κυρίαρχου κράτους, που ένα μέρος του τελεί υπό κατοχή.

Γρηγοριάδης Κώστας

Γιατί, η σύγκριση του ΠΑΣΟΚ με μια εθνική ομάδα, που πηγαίνει από νίκη σε νίκη και από πρόκριση σε πρόκριση, είναι τουλάχιστον ατυχής. Εκτός, κι αν είναι ...λάθος τα αποτελέσματα των δύο εκλογικών αναμετρήσεων...

Αν πάλι εννοεί ότι ο Γιώργος Παπανδρέου έδωσε στο κόμμα της αντιπολίτευσης εσωτερική συνοχή και φυσιογνωμία, τότε μάλλον έχουμε ένα παράδειγμα προσαρμογής της πραγματικότητας στις ψευδαισθήσεις.

ΜΙΑ ΚΑΙ ΤΟΝ αναφέραμε, όμως, τον Οτο Ρεχάγκελ, πρέπει να επισημάνουμε ότι είναι το μόνο παράδειγμα σ' αυτήν τη χώρα ...σωστού γερμανικού «μάνατζμεντ» με δαπάνη του Δημοσίου. Κρίνεται εκ των αποτελεσμάτων.

Τα υπόλοιπα δείγματα, που είχαμε στις δημόσιες επιχειρήσεις, μόνο στην ίδια κατεύθυνση δεν κινούνται. Τους Γερμανούς «προπονητές» των Ναυπηγείων Ελευσίνας και της «Χόχτιφ» στο «Ελευθέριος Βενιζέλος» θα τους πληρώνουν για χρόνια οι Ελληνες φορολογούμενοι, αλλά δε θα τους κάνουν ποτέ περήφανους.

ΑΠΟ ΑΝΑΒΟΛΗ σε αναβολή, πάει το θέμα των συμβασιούχων του Δημοσίου στο Συμβούλιο της Επικρατείας. Εξέλιξη, που κάθε άλλο, όπως φαίνεται, δυσαρεστεί την κυβέρνηση. Ούτως ή άλλως, το υπουργείο Εσωτερικών, ακόμα και αν τελειώσει η υπόθεση στο ανώτατο δικαστήριο, δε σκοπεύει να ...βιαστεί.

Οι συμβασιούχοι ήταν πάντα η ...χρυσή προεκλογική εφεδρεία των εκάστοτε κυβερνώντων...

Γρηγοριάδης Κώστας

Και για να γίνουμε πιο συγκεκριμένοι: Ορισμένοι είναι οπαδοί των σχετικά αργών ρυθμών, μιας «ήπιας» τακτικής του «λάου λάου» και το βασικό τους επιχείρημα στηρίζεται στην αποφυγή των έντονων λαϊκών αντιδράσεων. Αλλοι υποστηρίζουν, πως χρειάζονται γρήγοροι ρυθμοί, με την άμεση εφαρμογή μέτρων, που θα έχουν βάθος και θα αγκαλιάζουν πολλούς ταυτόχρονα τομείς, κλπ. Το βασικό τους επιχείρημα στηρίζεται στη δύσκολη δημοσιονομική κατάσταση και στις ακόμη δυσκολότερες προοπτικές. Κάποιοι άλλοι, εξαρτούν την εφαρμογή της μιας ή της άλλης εκδοχής, από τους γενικότερους σχεδιασμούς και εξελίξεις, φτάνοντας και μέχρι την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας την άνοιξη του 2005 και, επομένως, το ενδεχόμενο νέων εκλογών.

Ετσι ή αλλιώς, πάντως, στις αρχές Σεπτέμβρη θα πρέπει να έχουν καταλήξει...

Μπορεί οι διεθνείς οικονομικοί αναλυτές και αρθρογράφοι να κάνουν λόγο, για υπαρκτές - αν και αδύναμες ακόμη - τάσεις ανάκαμψης της οικονομίας των χωρών της ευρωζώνης και, πρωτίστως, της Γερμανίας, δημιουργώντας έτσι προσδοκίες για μείωση της ανεργίας. Μπορεί ο Γερμανός καγκελάριος, Γκ. Σρέντερ, να προωθεί, χωρίς να υπολογίζει το πολιτικό κόστος, τα διάφορα μέτρα της βαθιά αντεργατικής «Ατζέντας 2010», ώστε να κάνει τη ζωή των κεφαλαιοκρατών ακόμη ευκολότερη - προσδοκώντας κι αυτός μείωση της ανεργίας - αλλά οι μεγάλες πολυεθνικές έχουν τις δικές τους αναλύσεις και, προπάντων, τους δικούς τους στόχους, για την παραπέρα ανάπτυξη των ήδη τεράστιων κερδών τους. Στα πλαίσια αυτά, η διοίκηση της «Ντέμλερ - Κράισλερ», της πέμπτης μεγαλύτερης αυτοκινητοβιομηχανίας στον κόσμο, ανακοίνωσε την πρόθεσή της να προχωρήσει άμεσα στην απόλυση 10.000 εργαζομένων στις επιχειρήσεις της (κυρίως στα εργοστάσια της «Μερσεντές»), ώστε - όπως η ίδια ομολογεί - να ενισχύσει την παραγωγικότητα και την κερδοφορία του ομίλου και να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις του αυξανόμενου συνεχώς ανταγωνισμού.

Να σημειώσουμε, ακόμη, ότι φέτος η «Ντέμλερ - Κράισλερ» γιορτάζει τα 100 χρόνια της. Προφανώς, η ανακοίνωση των απολύσεων αποτελεί ...το δώρο της επιχείρησης στους εργαζόμενους.

Ενα εξαιρετικό παράδειγμα για την ευημερία που εξασφαλίζει το ιδιωτικό κεφάλαιο, όταν εκμεταλλεύεται την περιουσία του ελληνικού λαού, αποτελεί η πορεία του καζίνο «Μον Παρνές». Τους πρώτους πέντε μήνες λειτουργίας του το 2004, αύξησε το κύκλο εργασιών του κατά 53,2%, όπως ανακοίνωσε η ίδια η εταιρία. Η οποία προβάλλει το ύψος των επενδύσεων που έκανε και θα κάνει, σε συνδυασμό με την αύξηση των εσόδων του Δημοσίου από τη βελτίωση της δραστηριότητάς του, για να δικαιώσει το ξεπούλημα του συγκροτήματος.

Μόνο που το ξεπούλημα δε δικαιώνεται ό,τι και να πουν. Σήμερα, οι ιδιώτες κατέχουν το 49% της Ελληνικό Καζίνο Πάρνηθας ΑΕ, αύριο - όσα χρόνια και αν πάρει αυτό το αύριο - είτε θα αποκτήσουν την πλειοψηφία, εάν τους συμφέρει, είτε θα το εγκαταλείψουν στην τύχη του, εάν κριθεί ότι δεν είναι «συμφέρουσα» η επένδυση. Και τότε, όσα λέγονται για το όφελος του Δημοσίου και την ευεργετική επίδραση της ανακαίνισης του συγκροτήματος στο ...περιβάλλον, θα ξεχαστούν.

Γιατί μοναδικό κριτήριο για τους κεφαλαιοκράτες είναι το κέρδος. Τα υπόλοιπα, τις μεγάλες και ...οικουμενικές έννοιες, τα απαιτούν από τους εργαζόμενους...