Σ' αυτό, όμως, που στάθηκαν ιδιαίτερα, ήταν η μεγάλη σημασία του «κοινωνικού διαλόγου», τόσο γενικότερα όσο και στη συγκεκριμένη φάση. «Να μην απομονωθεί η κυβέρνηση. Να μη σνομπάρουμε το διάλογο που επιχειρεί», φέρονται ότι «συμβούλευσαν» τη ΓΣΕΕ.
Για πολλά μπορεί να κατηγορήσει κανείς τους μεγαλοβιομήχανους, αλλά χαζούς ποτέ κανείς δεν τους είπε. Κι εδώ, που τα λέμε, στον «κοινωνικό διάλογο» έχουν βρει την κότα με τα χρυσά αυγά...
«Εχουν προσκληθεί να συμμετάσχουν σε ειδική συζήτηση και Ελληνες επιχειρηματίες αναφορικά με την αναζήτηση αποτελεσματικών τρόπων προώθησης των ελληνικών επιχειρηματικών συμφερόντων στο εξωτερικό και ιδιαίτερα στην περιοχή των Βαλκανίων». Το παραπάνω απόσπασμα δεν είναι από ανακοίνωση του ΣΕΒ ή κάποιου ιδιωτικού φορέα, αλλά από ανακοίνωση του υπουργείου Εξωτερικών και αφορά μια κλειστή διήμερη σύσκεψη, που πραγματοποιείται χτες και σήμερα, με τη συμμετοχή - εκτός της ηγεσίας του ΥΠΕΞ - των υπουργών Αμυνας, Εθνικής Οικονομίας και Δημόσιας Τάξης, όπως και των Ελλήνων πρέσβεων, που υπηρετούν στο εξωτερικό. Τα θέματα που θα συζητηθούν περιλαμβάνουν τις ελληνοτουρκικές σχέσεις, το Κυπριακό, τη βαλκανική πολιτική, ευρωπαϊκά θέματα και τους Ολυμπιακούς Αγώνες.
Με άλλα λόγια, δηλαδή, ομολογείται επισήμως ότι η κυβέρνηση, και στη συγκεκριμένη περίπτωση το υπουργείο Εξωτερικών, είναι στην υπηρεσία των μεγαλοεπιχειρηματιών κι έχει φτάσει και στο σημείο να τους καλεί και σε συσκέψεις, για να διαμορφώνεται ανάλογα η εξωτερική πολιτική της χώρας.
Ολα στα πόδια τους...
Τη δήλωση πως «δε ζούμε σε μια ταξική κοινωνία» χρεώσαμε σε προχτεσινό σχόλιο, στον υφυπουργό Παιδείας, Φ. Πετσάλνικο. Οπως μας βεβαίωσε, όμως, είπε το ακριβώς αντίθετο. Δεν το αμφισβητούμε, αλλά θεωρούμε σκόπιμο να σημειώσουμε πως η πρώτη εκδοχή αναφέρεται σε έντυπο δελτίο Τύπου, που μοίρασε ο ραδιοφωνικός σταθμός, στον οποίο έκανε και τη δήλωση. Και, μάλιστα, σε δυο σημεία των δηλώσεών του.
Η ουσία, βέβαια, του σχολίου δε βρισκόταν στο σημείο αυτό, αλλά στην εκτίμηση πως η κυβερνητική εκπαιδευτική μεταρρύθμιση αναπαράγει σε μεγαλύτερη ένταση και έκταση τις κοινωνικές ανισότητες. Κάνει τη δημόσια εκπαίδευση ακόμη περισσότερο ταξική. Εκτίμηση στην οποία διαφωνεί μεν ο υφυπουργός - όπως γνωρίζουμε - αλλά, δυστυχώς γι' αυτόν, τα συγκεκριμένα στοιχεία και αριθμοί μόνο σ' αυτήν οδηγούν.
Associated Press |
Σημειώνουμε το γεγονός - προσθέτοντας ότι δεν είναι ούτε η πρώτη, ούτε η δεύτερη τέτοιου χαρακτήρα ενέργεια νεοναζιστών στη Γερμανία - μόνο και μόνο για να υπογραμμίσουμε ότι δεν υπήρξε η παραμικρή αντίδραση από τις ΗΠΑ. Ούτε και θα υπάρξει. Ισως, οι βόμβες αυτές να μην είναι... τρομοκρατικές, για τους αρμόδιους της CIA και του Στέιτ Ντιπάρτμεντ. Οταν, όμως, γίνεται καμιά αντιιμπεριαλιστική διαδήλωση στην Αθήνα και, πολύ περισσότερο, συνοδεύεται και από πορεία προς την αμερικανική πρεσβεία, τότε έχουμε την... τρομοκρατία προσωποποιημένη!
Ετσι, για να μην ξεχνιόμαστε, δηλαδή...
Αφού άλλαξαν για τα καλά τα ...φώτα της πρωτοβάθμιας υγείας, με τους νόμους που ψήφισαν πέρυσι, τώρα μας μιλούν για αναδιάρθρωση, ευελιξία και αξιοκρατία.
Η μόνη λέξη που δε χρησιμοποιούν είναι η ουσία της πολιτικής τους: Ιδιωτικοποίηση.
Η οποία, βέβαια, μπορεί να γίνει - και γίνεται - με πολλούς τρόπους και μορφές. Για παράδειγμα, δεν είναι σώνει και καλά ανάγκη, να έχει και την ιδιοκτησία το μεγάλο κεφάλαιο. Μπορεί, να έχεις προσωπικό γιατρό, που θα τον εξασφαλίζει το νέο ΕΣΥ, αλλά θα σε στέλνει σε ιδιωτική κλινική, για θεραπεία, ή σε ιδιωτικό διαγνωστήριο, για εξετάσεις, κλπ., κλπ.
Οπως καταλαβαίνετε, το ζήτημα είναι ποιος θα μαζεύει τα λεφτά. Είτε των ασφαλιστικών ταμείων, που θα συγκεντρωθούν πλέον όλα μαζί, είτε τα επιπλέον που θα πληρώνεις, κάθε φορά, που θα χρειάζεσαι υγείας, που λέει και ο υπουργός.
AN ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ μικροπολιτική αυτό που κάνει η ηγεσία του υπουργείου Παιδείας, τότε τι είναι; Τι θα πει «ανοιχτό το ενδεχόμενο επαναφοράς των μετεξεταστέων»; Αναγνωρίζουν το πρόβλημα ή δεν το αναγνωρίζουν; Κι αν το αναγνωρίζουν, γιατί δεν το διορθώνουν;
Φαίνεται ότι τίποτε δεν έχουν διδαχθεί οι αρμόδιοι από τις τελευταίες μαθητικές κινητοποιήσεις και συνεχίζουν να εμπαίζουν μαθητές και γονείς, παίζοντας με την αγωνία τους για προβλήματα που οι ίδιοι έχουν δημιουργήσει.
Αν ο υπουργός Παιδείας θυμήθηκε ...κακές πλευρές του προηγούμενου επαγγέλματός του και πιστεύει ότι μια τόσο σοβαρή υπόθεση, όπως το μέλλον χιλιάδων παιδιών, μπορεί να κριθεί στο πεδίο των εντυπώσεων και των αόριστων δηλώσεων, τότε κάνει πολύ μεγάλο λάθος.
Φανταστείτε τι παιγνίδια παίζονται μεταξύ Σοφοκλέους και κυβέρνησης πάντως, για να έχουμε τέτοιες εξελίξεις καλοκαιριάτικα. Αραγε, με κάτι τέτοια προσπαθούν να κερδίσουν την εμπιστοσύνη του κόσμου; Αυτή, να το πάρουν απόφαση την έχουν χάσει από τη στιγμή που έστειλαν τον κοσμάκη ως ...«πρόβατο επί σφαγήν» σ' αυτήν την ιστορία.
Πώς συμβαίνει αυτό, άραγε, σε μια αναπτυγμένη καπιταλιστική χώρα, από τις πρωτοπόρες της ΕΕ, με πληθωρισμό μικρότερο του 2%, με σχετικά ικανοποιητικούς ρυθμούς ανάπτυξης και με ανεργία που κοντεύει να εκμηδενιστεί, κλπ., κλπ., όπως λένε οι εγχώριοι οπαδοί των κάθε λογής «απελευθερώσεων»; Να πιστέψουμε ότι οι Βρετανοί, έχοντας λύσει πλέον όλα τα προβλήματά τους, δεν έχουν τι να κάνουν κι έχουν βαλθεί μαζικά να μετατραπούν σε ...αντίτυπα των πεινασμένων των χωρών του λεγομένου Τρίτου Κόσμου;
Οχι, βέβαια. Ούτε αυτή, ούτε οποιαδήποτε άλλη, παρόμοια ...εξήγηση μπορεί να σταθεί. Η εξήγηση στο φαινόμενο βρίσκεται στο γεγονός πως η φτώχεια στη Μεγάλη Βρετανία, όπως και στις άλλες αναπτυγμένες καπιταλιστικές χώρες, συνεχώς διευρύνεται, αγκαλιάζοντας και νέα λαϊκά στρώματα. Μια φτώχεια, που έχει τις ρίζες της στην όλο και μεγαλύτερη συγκέντρωση του παραγόμενου πλούτου σε όλο και λιγότερα χέρια.
Ισως, βέβαια, αναρωτηθείτε πώς γίνεται να συμβαίνει αυτό, όταν υπάρχουν δουλιές και ο κόσμος όλος εργάζεται, αφού η ανεργία - όπως λένε - είναι αμελητέα. Δυστυχώς, για τους Βρετανούς, η ανεργία είναι αμελητέα μόνο στα στατιστικά στοιχεία του Τόνι Μπλερ. Ενα μεγάλο ποσοστό, που αγγίζει και ίσως ξεπερνά πλέον το 1/3 του συνόλου των Βρετανών εργαζομένων, δουλεύει πια με κάποια μορφή μερικής απασχόλησης, χάρη στις πολιτικές προώθησης της «απελευθέρωσης της αγοράς εργασίας» της βρετανικής κυβέρνησης, με αντίστοιχες συνέπειες στα μισθολογικά και τα εργασιακά, γενικότερα, δικαιώματά τους. Είναι, δηλαδή, υποαπασχολούμενοι ή άνεργοι με την ευρεία έννοια του όρου. Ταυτόχρονα, οι πολιτικές του λιγότερου («κοινωνικού») κράτους και της παράδοσης των σχετικών τομέων στην «ιδιωτική πρωτοβουλία», το αντιλαϊκό φορολογικό σύστημα, κλπ., κλπ., κάνουν τη ζωή όλο και πιο δύσκολη για τους πολλούς, ενώ οι λίγοι «έχοντες και κατέχοντες» θησαυρίζουν όσο ποτέ άλλοτε.
Αυτή είναι η πραγματικότητα της Μεγάλης Βρετανίας. Χωρίς ουσιαστικές διαφορές είναι η αντίστοιχη στην Ολλανδία, στη Γαλλία ή τη Γερμανία, τις χώρες, δηλαδή, που έχει ως μοντέλο και παράδειγμα η κυβέρνηση Σημίτη. Ας το πάρουμε όλοι υπόψη μας, καθώς τον καιρό αυτό προωθούνται τα «μεσαιωνικά» μέτρα της κυβέρνησης για τις εργασιακές σχέσεις.
«Δεν προκύπτουν ικανές ενδείξεις για περαιτέρω διεξαγωγή ανάκρισης για σοβαρή παραβίαση του διεθνούς ανθρωπιστικού δικαίου, όσον αφορά τις πράξεις του εντεταλμένου από το ΝΑΤΟ προσωπικού κατά τη διάρκεια των αεροπορικών επιχειρήσεων» στη Γιουγκοσλαβία.
Αυτό είναι το βασικό συμπέρασμα της εισαγγελέα του ad hoc διεθνούς δικαστηρίου για την πρώην Γιουγκοσλαβία, μετά από τη διερεύνηση (δήθεν) μιας σειράς καταγγελιών διαφόρων φορέων ή προσώπων, κατά όλων των ΝΑΤΟικών χωρών - και της Ελλάδας μαζί. Κι έτσι, αισθάνεται ...δικαιωμένη και η ελληνική κυβέρνηση, η οποία συμμετείχε, τόσο με την τζίφρα της, όσο και μ' ένα σωρό άλλους τρόπους, στο έγκλημα των απάνθρωπων βομβαρδισμών της Γιουγκοσλαβίας.
Και μπορεί, βέβαια, το συμπέρασμα της εισαγγελέα να οδηγεί σε ερωτήματα του τύπου «και τι ήταν όλ' αυτά, που όλοι είδαμε και ζήσαμε, πριν από ένα χρόνο και κάτι;», αλλά το γεγονός αυτό λίγο νοιάζει και την προαναφερόμενη και τους υπόλοιπους ΝΑΤΟικούς. Το βασικό θέμα γι' αυτούς είναι άλλο: Να είναι η δράση τους σύμφωνη με τη «διεθνή νομιμότητα». Τόσο πολύ δε νοιάζονται γι' αυτό, που τα τελευταία χρόνια ακολουθούν την εξής τακτική. Πρώτα «δρουν» και μετά γράφουν τη «διεθνή νομιμότητα», σύμφωνα με όσα η «δράση» τους απαιτεί. Αλλωστε, όπως καταλάβατε, αυτό ακριβώς έγινε και στην περίπτωση των βομβαρδισμών στη Γιουγκοσλαβία.
Πάνω στα κατσάβραχα ήταν το μικρό ηπειρώτικο χωριό. Αγονο το μέρος και οι λιγοστοί οι κάτοικοί του. Μερικές κατσίκες, λίγα πρόβατα, κάποιες αγελάδες και, βέβαια, οι κότες στο σπίτι. Πού να βρεθεί, όμως, η απαραίτητη τροφή και για τα ζώα αυτά, αφού βράχοι και πέτρες έβλεπες, όπου κι αν γύριζες το μάτι σου. Τα είδε, λοιπόν, τα λιπόσαρκα ζώα ο «φιλόζωος», πρωτευουσιάνος επισκέπτης και επετίμησε τους «χωριάτες»: Αυτά πεθαίνουν από την πείνα. Μα, δεν τ' αφήνετε να βοσκήσουν..; Μόνο μια ματιά του 'ριξαν οι αγρότες και δεν μπήκαν ούτε καν στον κόπο, να του εξηγήσουν τα αυτονόητα...
Θυμηθήκαμε την παλιά αυτή ιστορία, διαβάζοντας τον Ι. Κ. Πρετεντέρη στο χτεσινό «Βήμα». Ξέρετε, ποιος φταίει για τη γνωστή σε όλους κατάσταση στη δημόσια Μέση Εκπαίδευση; Οι καθηγητές! Η κυβέρνηση, η εκπαιδευτική της πολιτική, δεν έχουν καμιά ευθύνη...
Πάντως, η μόνη διαφορά που έχει ο Ι.Κ.Π. από τον «πρωτευουσιάνο» της ιστορίας μας, βρίσκεται στο γεγονός πως ο τελευταίος ήταν αφελής, ενώ ο πρώτος μόνον από αφέλεια δεν εμπνέεται στα γραφτά του...
Η διαφαινόμενη επαναφορά από το υπουργείο, για φέτος και μόνο, της δυνατότητας μιας δεύτερης ευκαιρίας στους μαθητές της Β' Λυκείου, θα προσφέρει μεν ανακούφιση σε χιλιάδες μαθητές, αλλά είναι μια «ασπιρίνη» και μόνο. Οι πολλαπλάσιες χιλιάδες μαθητών, που εκδιώχθηκαν από τη βασική παιδεία, δε θα έχουν καμιά ευκαιρία. Και η ανίατη αυτή ασθένεια της μεταρρύθμισης θα συνεχίσει να λειτουργεί σε βάρος και των μελλοντικών μαθητών, ιδιαίτερα των λαϊκών οικογενειών. Παράλληλα και μέσα από τις επιλεγμένες διαρροές στον Τύπο, φαίνεται να προχωράει σε μικροαλλαγές, που παρουσιάζονται, όμως, ως «κοσμογονίες». Τέτοιες είναι η πιθανή ταύτιση διδακτέας και εξεταστέας ύλης, που θα ανακοινώνεται από την αρχή της σχολικής χρονιάς, η σύμπτυξη εξεταζόμενων μαθημάτων και η μείωση του συνολικού τους αριθμού, η κατάργηση των εξετάσεων στη διάρκεια της σχολικής χρονιάς και πιθανά η εγκατάλειψη του τεστ δεξιοτήτων.
«Μαχαίρι» πέφτει
πια παντού,
στα κεκτημένα
κάνουν «ντου»
κι όσο δε βγαίνουμε
στους δρόμους,
τόσο θα κάνουν
νέους νόμους
σαν γκιλοτίνες,
σαν λαιμητόμους.
*
«Μαχαίρι» πέφτει
και «σφαγή»,
χτυπούν των τραστ
οι παραγιοί
κι όσο αντιστέκονται
πέντ' έξι
κι οι άλλοι «κιχ»,
δε βγάζουν λέξη,
μην περιμένετε
να φέξει!
*
«Μαχαίρι» πέφτει
φοβερό
και θέλει κίνημα
γερό,
θέλει αντίσταση
μεγάλη
κι εμπρός κι εσείς,
κι εσείς κι οι άλλοι,
«μετωπική»
να γίνει η πάλη!