Επ' ευκαιρία του «Ευρωπαϊκού Ετους για την Κινητικότητα των Εργαζομένων», οι Βρυξέλλες συμβουλεύουν τους ανέργους, να λύσουν το πρόβλημά τους, εγκαταλείποντας τη χώρα τους και αναζητώντας εργασία στο ...εξωτερικό. Υπό τον τίτλο, μάλιστα, «Πανευρωπαϊκές εκθέσεις για την απασχόληση και την ανάπτυξη», διοργανώνονται εκδηλώσεις, οι οποίες σύμφωνα με ανακοίνωση της Επιτροπής, στοχεύουν στην υπογράμμιση «νέων ευκαιριών για τους πολίτες, ενθαρρύνοντάς τους να ζήσουν και να εργαστούν σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες και να ασκήσουν άλλα επαγγέλματα»! Μια κίνηση ενδεικτική τού πώς βλέπει η ΕΕ τους εργαζόμενους, ως μετακινούμενα αντικείμενα χωρίς ζωή... Ενδεικτική του στόχου για έναν εργασιακό μεσαίωνα, όπου ο εργαζόμενος θα αναγκάζεται, μπορεί δεν μπορεί και συνήθως κανείς δεν μπορεί, να μετακινείται ανάλογα με τις ανάγκες του κεφαλαίου, αλλάζοντας χώρα διαμονής και αντικείμενο εργασίας, ανάλογα με τη ζήτηση...
«Η Ελλάδα είναι η μόνη βαλκανική χώρα που δεν υποτάχθηκε στους Σοβιετικούς μετά τον Β` Παγκόσμιο Πόλεμο. Πώς κρίνετε ότι επηρέασε το γεγονός αυτό τον ελληνικό μουσικό πολιτισμό κατά το δεύτερο μισό του 20ού αιώνα;»
Ποια ήταν η απάντηση του Θ. Ρουσόπουλου; «Ο μηδενισμός οδηγεί παντού. Βεβαίως, συνήθως οδηγεί στο πουθενά». Μακάρι το πρόβλημα να ήταν ο μηδενισμός του έργου της κυβέρνησης από το «Ρ». Δυστυχώς για την κυβέρνηση, το πρόβλημα είναι πολύ «πιο χοντρό». Η πολιτική που εφαρμόζει, αναμφίβολα με τις πλάτες του ΠΑΣΟΚ, έχει χειροτερέψει το βιοτικό επίπεδο των λαϊκών μαζών και έχει οξύνει τα μεγάλα κοινωνικά προβλήματα. Μη έχοντας άλλη διέξοδο από την ένταση της αντιλαϊκής επίθεσης, η κυβέρνηση εμπαίζει τα λαϊκά στρώματα κατασκευάζοντας μια μαγική εικόνα παίζοντας με τους «δείκτες» της οικονομίας. Ξεχνάει όμως δύο πράγματα. Πρώτον, ότι η κυβέρνηση Σημίτη μαυρίστηκε σε μια περίοδο που οι περιβόητοι «δείκτες» της οικονομίας ευημερούσαν, όσο ποτέ. Δεύτερον, ότι ο λαός δεν τρώει κουτόχορτο...
Από τη μια ο πρωθυπουργός δέχεται (σήμερα) τον αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο. Από την άλλη ο πρωθυπουργός δε δέχεται τους απεργούς δασκάλους γιατί, όπως είπε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, «δεν προβλέπεται ραντεβού με τον πρωθυπουργό». Από τη μια αναβαθμίζει και ανωτατοποιεί εκκλησιαστικές σχολές, από την άλλη κλείνει μια σειρά ΤΕΙ και υποβαθμίζει τα ΑΕΙ. Από τη μια πάντα υπάρχουν λεφτά (από τον προϋπολογισμό και τα κοινοτικά κονδύλια) για την Εκκλησία, από την άλλη «δεν αντέχει η οικονομία» την αύξηση των δαπανών για την Παιδεία... Ορισμένες (θα μπορούσαν να ειπωθούν πολλά ακόμα) απλές σκέψεις με αφορμή τη σημερινή συνάντηση του Κ. Καραμανλή με τον Χριστόδουλο στο Μέγαρο Μαξίμου. Ο καθένας μπορεί να βγάλει τα συμπεράσματά του για τις κυβερνητικές προτεραιότητες...
Να λοιπόν που «οι υπηρεσίες ανταποδίδονται». Ο λόγος για τον πρώην ηγέτη της πρώην Σοβιετικής Ενωσης που πρωταγωνίστησε στην αντεπανάσταση και ανατροπή του σοσιαλισμού, Μιχαήλ Γκορμπατσόφ, και τις διασυνδέσεις που διατηρεί. Ετσι, Ούγγρος επιχειρηματίας ετοιμάζει πάρτι των 75ων γενεθλίων του «Γκόρμπι», από σήμερα 29 Σεπτέμβρη έως την 1η Οκτώβρη, σε παραλιακή πόλη της Κροατίας.
Ο Τάμας Βίτεζι, μάλιστα, (περί αυτού προκειται) σε συνέντευξη Τύπου που δόθηκε πριν μερικές μέρες, είπε ότι τις εορταστικές εκδηλώσεις διοργανώνουν από κοινού το «Ιδρυμα Μιχαήλ Γκορμπατσόφ» και το «Διεθνές Κέντρο για τη Δημοκρατική Μετάβαση». Και πρόσθεσε, προσπαθώντας να συγκαλύψει την αντικομμουνιστική σύναξη: «Στόχος μας είναι να μη μετατρέψουμε τη γιορτή σε πολιτική συγκέντρωση, αλλά να φέρουμε κοντά όλους όσοι διαδραμάτισαν κυρίαρχο ρόλο στις πολιτικές εξελίξεις της δεκαετίας του '90». Τέτοια πρόσωπα θα είναι μεταξύ άλλων οι «σταυροφόροι» της εκστρατείας ανατροπής των σοσιαλιστικών χωρών, ο πρώην πρόεδρος της Πολωνίας Λεχ Βαλέσα, ο πρώην υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Τζέιμς Μπέικερ, ο πρώην επικεφαλής της γαλλικής διπλωματίας Ρολάν Ντιμά κ.ά. Για λόγους υγείας, όπως είπαν, δε θα συμμετάσχουν στη γιορτή η πρώην πρωθυπουργός της Βρετανίας Μάργκαρετ Θάτσερ και ο πρώην καγκελάριος της Γερμανίας Χέλμουτ Κολ, καθώς και ο Τζορτζ Μπους ο πρεσβύτερος, λόγω βεβαρημένου προγράμματος...
Το συμπέρασμα: Η ανατροπή του σοσιαλισμού, που γύρισε την ανθρωπότητα δεκαετίες πίσω, ήταν μια τεράστια επιθετική επιχείρηση του καπιταλισμού, που είχε δράστες ηγέτες σαν τον Γκορμπατσόφ, γι' αυτό και το γλεντάνε όλοι μαζί οι άνθρωποι, οι τότε φαινομενικά ταξικοί αντίπαλοι ηγέτες. Οι λαοί ας βγάλουν τα συμπεράσματά τους.
Μάλιστα η παράταξη δηλώνει περήφανη επειδή στοχεύει - λέει - στην «προάσπιση των δικαιωμάτων των εργαζομένων, όπως συλλογικές συμβάσεις, εργασιακές σχέσεις, ασφαλιστικά δικαιώματα»... Δε σταματούν να δουλεύουν τον κοσμάκη εντελώς ξεδιάντροπα.
Ακούνε τους εργάτες που βλαστημάνε για τις άθλιες εργασιακές σχέσεις-λάστιχο στην επέκταση των οποίων και η ΔΑΚΕ πρωτοστατεί. Είναι πολύ καλά ενημερωμένοι για τις σκανδαλώδεις φοροαπαλλαγές που χαρίζει η κυβέρνησή τους στο μεγάλο κεφάλαιο με αποτέλεσμα αυτό να αποθρασύνεται όλο και περισσότερο αφού για παράδειγμα, η εισφοροδιαφυγή των εργοδοτών υπολογίζεται περίπου στα 6 εκατ. ευρώ τη μέρα. Ξέρουν ότι η οργή του κόσμου «φουσκώνει» και καταφεύγουν με κάθε αφορμή στην τακτική του χαμαιλεοντισμού. Κι ύστερα σου λένε πού είναι ο κυβερνητικός και εργοδοτικός συνδικαλισμός; Αλλά μήπως παρόμοια ταχτική δεν είχε και η ΠΑΣΚΕ επί κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ; Μην κοιτάτε τώρα που καμώνεται πως αντιπολιτεύεται!
Παρ' όλα αυτά, ακόμα και με βάση τα δικά τους στοιχεία, μόνο να πανηγυρίζει δεν μπορεί η κυβέρνηση. Οι 427.410 άνεργοι, για μια μικρή χώρα σαν τη δική μας, που μάλιστα παρουσιάζει «ανάπτυξη» υπερδιπλάσια από τον μέσο όρο της ΕΕ, είναι ένα νούμερο που από μόνο του πρέπει να σοκάρει. Επιπλέον, η καταγραφή ότι από αυτόν τον αριθμό το 57,5% είναι μακροχρόνια άνεργοι και πως μία στις τέσσερις νέες γυναίκες (15-29 ετών) είναι επίσης άνεργη είναι εξίσου ανησυχητικά. Οπως και το στοιχείο ότι στους πτυχιούχους ανώτερης τεχνολογικής επαγγελματικής εκπαίδευσης η επίσημη ανεργία ανέρχεται στο 11,2%.
Πράγματι, πολλά μπορεί να κάνει η κυβέρνηση με τη στατιστική. Ενα δε θα καταφέρει. Να εξαλείψει τους ανέργους και να τους δώσει δουλιά και εισόδημα. Γι' αυτό δε φτάνει η στατιστική. Χρειάζεται μια άλλη πολιτική, που η ΝΔ, όπως και πριν το ΠΑΣΟΚ, δεν έχουν σκοπό να ακολουθήσουν.
«Εάν η προηγούμενη κυβέρνηση ήθελε την εμπορευματοποίηση της Υγείας, δε θα ξόδευε τόσα χρήματα να κάνει τόσα δημόσια νοσοκομεία» είπε ο υποψήφιος του ΠΑΣΟΚ στην Αθήνα Κώστας Σκανδαλίδης στην προχτεσινή εκδήλωση της ΕΙΝΑΠ και πρόσθεσε: «Προς τι να κάνει δημόσια νοσοκομεία, για να τα παραδώσει στον ιδιωτικό τομέα; Εγώ έχω και μια άλλη αντίληψη, ότι και ο ιδιωτικός τομέας αν δεν υπάρχει πολύ ανεπτυγμένη δημόσια Υγεία, δεν μπορεί να σηκώσει με κανέναν τρόπο - και σε αυτό θα συμφωνήσω - το βάρος της αντιμετώπισης των προβλημάτων υγείας του λαού».
Μα το κεφάλαιο δε δραστηριοποιείται για να λύσει τα προβλήματα της υγείας του λαού. Για τα κέρδη του επενδύει. Και αυτά - δόξα τω θεώ - του τα διασφάλισαν οι κυβερνήσεις της τελευταίας δεκαπενταετίας - τόσο της ΝΔ όσο και του ΠΑΣΟΚ. Ο ρυθμός αύξησης του ιδιωτικού τομέα Υγείας είναι πάνω από 12% και κάθε ευρώ που επενδύεται στην Υγεία έχει τετραπλάσια απόδοση απ' τη μέση απόδοση της οικονομίας. Και γι' αυτό δε χρειάζεται να εκχωρηθούν τα νοσοκομεία στο κεφάλαιο. Ο «σκελετός τους» παραμένει δημόσιος αλλά οι λειτουργίες τους, όπως οι πανάκριβες εξετάσεις, η καθαριότητα, η σίτιση, η φύλαξη περνάνε στους ιδιώτες που αποκομίζουν τρελά κέρδη.
Η υποκρισία δεν μπορεί να συγκαλύψει την άγρια εμπορευματοποίηση των υπηρεσιών Υγείας απ' τις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ που έρχεται να συνεχίσει η κυβέρνηση της ΝΔ κυρίως μέσω των Συμπράξεων Δημόσιου και Ιδιωτικού Τομέα.
Η κατεύθυνση που υπάρχει από την ΕΕ να εισβάλουν και να αλώσουν οι επιχειρηματίες το χώρο της εκπαίδευσης είναι γνωστή και προς αυτή σπρώχνουν και στη χώρα μας τόσο η σημερινή κυβέρνηση της ΝΔ, όσο και η προηγούμενη του ΠΑΣΟΚ. Σε επίπεδο ΕΕ, μάλιστα, αυτή η προσπάθεια έχει προχωρήσει ντυμένη με το μανδύα των κοινωνικών διαλόγων.
Αυτό που ενδεχομένως να μην είναι γνωστό, είναι το γεγονός ότι σε επίπεδο ΕΕ η Ενωση Εκπαιδευτικών Ομοσπονδιών της Ευρώπης «βάζει πλάτη», συνδιοργανώνει και προωθεί τον κοινωνικό διάλογο ανάμεσα σε εργοδότες και εκπαιδευτικούς για το πώς καλύτερα και ταχύτερα θα περάσουν οι αναδιαρθρώσεις.
Και σ' αυτόν τον... ευρωπαϊκό κοινωνικό διάλογο, αποφάσισε να λάβει μέρος και η ΟΛΜΕ, συμμεριζόμενη προφανώς την ελπίδα της αντίστοιχης ευρωπαϊκής ένωσης εκπαιδευτικών να «ενεργοποιήσουμε τους εργοδότες σε εθνικό επίπεδο» να αλωνίσουν στον τομέα της εκπαίδευσης.