ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Τα κόλπα

Γρηγοριάδης Κώστας

Ξέρετε τα κόλπα που χρησιμοποιούν οι μεγαλοεπιχειρηματίες, όταν θέλουν να αυξήσουν τις τιμές των προϊόντων από τη μια και από την άλλη να φαίνεται ότι δίνουν τη μάχη κατά της ακρίβειας και συμπαραστέκονται στις σχετικές... προσπάθειες του Κ. Κουλούρη; Οι βιομηχανίες τροφίμων, για παράδειγμα, αλλάζουν τη συσκευασία και την ονομασία του συγκεκριμένου προϊόντος, κι ενώ το περιεχόμενο είναι ακριβώς το ίδιο με το προηγούμενο, το εμφανίζουν ως νέο, έχοντας, βέβαια, ακριβότερη τιμή. Το ίδιο ουσιαστικά κάνουν τώρα και οι ασφαλιστικές εταιρίες. Μπορεί το υπουργείο Ανάπτυξης να έβαλε πλαφόν 6% στις αυξήσεις των συμβολαίων, αλλά τα τελευταία έρχονται «φουσκωμένα», σε ποσοστά που φθάνουν μέχρι και το 26%. Και, βέβαια, δεν παρανομούν οι επιχειρηματίες. Απλώς συνοδεύουν τη μεγάλη αύξηση της τιμής, με ορισμένες νέες καλύψεις. Με άλλα λόγια, αλλάζουν τη συσκευασία...

Κι αν αναρωτιέστε, τι κάνει το υπουργείο Ανάπτυξης και ο... μέγας διώκτης της ακρίβειας, Κ. Κουλούρης, σας πληροφορούμε, ότι δεν κάνουν απολύτως τίποτε. Βλέπετε, εκτός των άλλων, οι ασφαλιστικές εταιρίες είναι τυπικά εντάξει...

Τα λένε μόνοι τους...

«Αν δε διευρύνουμε την ενεργό περίοδο εργασίας, το ασφαλιστικό μας σύστημα θα έχει προβλήματα βιωσιμότητας στο μέλλον. Το κίνητρο είναι η εργασία. Το μοντέλο του εύπορου συνταξιούχου, που οικοδομήθηκε στις προηγούμενες δεκαετίες πρέπει να το ανατρέψουμε, γιατί ουσιαστικά δε δίνει λύση ούτε στους συνταξιούχους, ούτε στην οικονομία, ούτε στο ασφαλιστικό σύστημα». Αυτά είπε προχτές ο υφυπουργός Εργασίας, Ρ. Σπυρόπουλος. Και τα σημειώνουμε, γιατί, όταν ο αρμόδιος για το ασφαλιστικό ζήτημα υφυπουργός της κυβέρνησης θεωρεί πως έχει οικοδομηθεί στη χώρα μας και, επομένως, υπάρχει σήμερα ένα «μοντέλο εύπορου συνταξιούχου», το οποίο, μάλιστα, πρέπει να ανατραπεί, δε χρειάζεται να γράψουμε τίποτε περισσότερο εμείς, για το ποια είναι τα αντίστοιχα και πραγματικά σχέδια του ΠΑΣΟΚ, για το άμεσο μέλλον. Τίποτε απολύτως...

Διαχειριστικές φιλοδοξίες...

Οχι, δεν υποτιμούμε το γεγονός, πως η κυβέρνηση χρησιμοποιεί «διπλά βιβλία» στη διαχείριση των δημοσίων εσόδων και εξόδων. Δεν υποτιμούμε την ύπαρξη περίπου 100 (ίσως και περισσοτέρων) ειδικών λογαριασμών διαφόρων υπουργείων, μέσα από τους οποίους πραγματοποιήθηκε, σε συνθήκες πλήρους αδιαφάνειας και έλλειψης του οποιουδήποτε ελέγχου, το 15% των δαπανών του κρατικού προϋπολογισμού. Δεν υποτιμούμε, δηλαδή, τα όσα αποκάλυψε προχτές ο πρόεδρος του ΣΥΝ. Αλλωστε, το θέμα είναι από καιρό γνωστό. Οι πάντες γνωρίζουν, εδώ και χρόνια, ότι η κυβέρνηση ασκεί με ...ιδιαίτερη επιτυχία το «σπορ» της «δημιουργικής λογιστικής».

Ολ' αυτά έχουν, βέβαια, τη σημασία τους, αλλά αφορούν αποκλειστικά και μόνο στις διαδικασίες διαχείρισης του κρατικού προϋπολογισμού. Και ομολογούμε, πως μας έκανε μια κάποια εντύπωση το γεγονός, ότι ο Ν. Κωνσταντόπουλος δε βρήκε να πει ούτε μια λέξη για τον ταξικό προσανατολισμό και περιεχόμενο της διαχείρισης αυτής. Λες και αν λείψουν οι ειδικοί λογαριασμοί, αν υπάρξουν τα όποια δυνατά σήμερα μέτρα διαφάνειας και ελέγχου, αν τα ποσά όλα διακινούνται μέσα απ' τα κονδύλια του κρατικού προϋπολογισμού και ελέγχονται από τη Βουλή και από τα υπόλοιπα αρμόδια όργανα, δε θα έχει ο τελευταίος αντιλαϊκό και φιλομονοπωλιακό περιεχόμενο. Φαίνεται, όμως, πως οι φιλοδοξίες του ΣΥΝ περιορίζονται απλά και μόνο στα θέματα της διαχείρισης...

... και αυταπάτες

Το γεγονός, πάντως, της ιδιαίτερα έντονης τελευταία εμμονής της ηγεσίας του ΣΥΝ στην ανάδειξη θεμάτων, που αφορούν αποκλειστικά και μόνο στις μορφές διαχείρισης της κυβερνητικής εξουσίας, έχει μια γενικότερη σημασία. Πρώτον, γιατί «σπρώχνει» αντικειμενικά τον ΣΥΝ σ' έναν ιδιόμορφο συναγωνισμό με τη ΝΔ, η οποία ασκεί ουσιαστικά την ίδια κριτική στην κυβέρνηση και αναδείχνει τα ίδια πάνω-κάτω θέματα. Και δεύτερον, γιατί φανερώνει την έκταση και ένταση των αυταπατών, που διακατέχουν την ηγεσία του. Οι αδιαφανείς, ανεξέλεγκτες, κλπ., κλπ., μορφές διαχείρισης της σημερινής ή οποιασδήποτε άλλης κυβέρνησης, που θα κινείται στην ίδια λίγο-πολύ κατεύθυνση, είναι αδιάρρηκτα δεμένες με το αντιλαϊκό περιεχόμενο της πολιτικής της. Και, μάλιστα, όσο δυναμώνει και βαθαίνει το αντιλαϊκό και φιλομονοπωλιακό αυτό περιεχόμενο, τόσο θα μεγαλώνουν οι ανάγκες της όποιας κυβερνητικής διαχείρισης για μεγαλύτερη αδιαφάνεια, για περισσότερους ειδικούς λογαριασμούς και λιγότερο έστω και τυπικό έλεγχο, για περισσότερο αυταρχισμό και λιγότερη δημοκρατία, κλπ., κλπ. Μόνο μια φιλολαϊκή κυβέρνηση και μια φιλολαϊκή πολιτική - με άλλα λόγια, μια κυβέρνηση λαϊκής εξουσίας - δε θα έχει ανάγκη των τέτοιων μορφών διαχείρισης και, αντίθετα, θα επιζητεί και θα επιδιώκει την ουσιαστική συμμετοχή και έλεγχο του λαού, τη διαφάνεια, κλπ.

Στις γειτονιές της ανέχειας

Αρκούσε ένας μικρός πίνακας με πέντε στοιχεία που καταγράφουν την πραγματική εργασιακή σχέση κοντά ενός εκατομμυρίου μισθωτών, για να τιναχτεί στον αέρα όλο το παραμύθι της κυβέρνησης περί «ευημερούσας ελλάδας». Η αποκάλυψη που έκανε χτες ο «Ρ» σπάει κόκαλα: 850.000 μισθωτοί έχουν κολλήσει όλα κι όλα άλλος 25 ένσημα, άλλος 50, άλλος 75 κι οι καλύτεροι 170 στη διάρκεια ενός χρόνου. Κατά μέσο όρο οι μισοί από τους μισθωτούς που ασφαλίζονται στο ΙΚΑ έκαναν γύρω στα 100 μεροκάματα. Οποιος δε ζει ή δε συναναστρέφεται με κόσμο στις γειτονιές της ανέχειας δύσκολα ίσως μπορεί να καταλάβει τι σημαίνουν αυτά τα νούμερα στην πράξη. Αυτή όμως είναι η πραγματικότητα που ζουν οι «ευτυχισμένοι» κατά τον Σημίτη εργαζόμενοι στη χώρα μας. Η κατάσταση όπως αποτυπώνεται στα ψυχρά λογιστικά βιβλία της κυβέρνησης είναι μαύρη - κατράμι.

Για όσους ζουν σ' αυτές τις γειτονιές, ή γνωρίζουν την κατάσταση, τίποτα απ' όλα αυτά δεν είναι νέο. Οταν καταλογίζονταν εγκληματικές ευθύνες από το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα στην ξεπουλημένη ηγεσία της ΓΣΕΕ αυτό δε γινόταν τυχαία. Γνώριζαν ένας προς ένας, όλοι εκεί της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ πως έξω ο κόσμος βογκά. Κι όμως, υπέγραφαν τη μια μετά την άλλη τις συμβάσεις πείνας. Κι όμως, ψήφιζαν και με τα δυο χέρια σηκωμένα το νόμο για την κατάργηση του 8ωρου, για τη νομιμοποίηση των δουλεμπορικών. Είπαν ναι στη συνθήκη του Μάαστριχτ και τη Λευκή Βίβλο, είπαν ναι στους στόχους του κεφαλαίου για το πώς θα γίνει ανταγωνιστικό. Το αποτέλεσμα μετράμε σήμερα. Ενα εκατομμύριο εργάτες με 100 μεροκάματα το χρόνο, δηλαδή μια μέρα δουλιά για τρεις μέρες επιβίωση. Οταν ένας εργάτης με πλήρη και σταθερή εργασία θέλει δεύτερη και τρίτη δουλιά για να τα βγάλει πέρα, κοντά ένα εκατομμύριο εργάτες καλούνται να ζήσουν με ένα μεροκάματο στις τρεις μέρες οι πιο τυχεροί, γιατί υπάρχουν κι αυτοί που καλούνται να ζήσουν με ακόμα λιγότερα. Ζούνε; Δε ζούνε! Κι όλοι κατανοούμε σε ποια άλλη σκοτεινή πραγματικότητα οδηγείται αυτός που δεν έχει στον ήλιο μοίρα.

Η κατάσταση έχει ξεφύγει από τα όρια του συναγερμού. Το γεγονός, που καθημερινά επιβεβαιώνεται, πως το βαρέλι δεν έχει πάτο, συνοδεύεται από τραγωδίες. Που δεν αποτυπώνονται στην απαστράπτουσα τηλεόραση, είναι όμως δίπλα μας, επηρεάζουν άμεσα και τη ζωή όσων τρέφουν την αυταπάτη πως δε χτυπάει για αυτούς η καμπάνα.

Οσο οι δεσποινίδες με τα ροζ, στο εικονικό σαλονάκι της TV, θα συνεχίζουν να συζητούν με εκλεκτό καλεσμένο τον υπουργό Εργασίας, για την καταπληκτική απόδοση του «home cinema» που μόλις απόκτησαν, εμείς θα πρέπει να σύρουμε τα πόδια μας ξανά στο δρόμο. Οση κι αν είναι η κούραση, δεν έχουμε χρόνο αναμονής και σχολιασμού της πραγματικότητας από απόσταση. Κάθε νούμερο στον πίνακα με τα ένσημα αντιπροσωπεύει τη ζωή ενός εργάτη. Οταν το ΠΑΜΕ μας καλεί «να κερδίζουμε δυνάμεις με τον ταξικό αγώνα» σ' αυτόν τον εργάτη αναφέρεται.

Θανάσης ΛΕΚΑΤΗΣ

Τα ... συγχαρητήρια

Γρηγοριάδης Κώστας

ΜΕΤΑ ΤΑ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΑ ευχαριστήρια προς την κυβέρνηση για τον πόλεμο στο Ιράκ, ήρθαν σήμερα και τα συγχαρητήρια του FBI, από τον ίδιο τον αρχηγό του, αυτοπροσώπως, για την «εξάρθρωση της τρομοκρατίας».

Να υποθέσουμε, λοιπόν, ότι νιώθει πλέον ευτυχής η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, καθώς τη συνεχάρη ένας οργανισμός που κατάφερε να μετατρέψει μέσα σε χρόνο ρεκόρ μια χώρα 300 εκατομμυρίων, όπως οι ΗΠΑ, σε ...στρατόπεδο;

Στην περίπτωση αυτή, ισχύει με σαφήνεια το ρητό «δείξε μου τον φίλο σου να σου πω ποιος είσαι» και έτσι οι επίγονοι του Εντγκαρ Χούβερ (έχοντας πια στη διάθεσή τους και τη σύγχρονη τεχνολογία) συναναστρέφονται φιλικά την κυβέρνηση και ...ετοιμάζουν και τη χώρα για την Ολυμπιάδα του 2004.

ΠΑΡΑΜΕΝΕΙ Ο «εξ Ανατολών κίνδυνος», σύμφωνα με τον Γιάννο Παπαντωνίου, που μ' αυτήν τη φράση, χαιρέτισε την έγκριση των αναδιαρθρώσεων που πρότεινε από το ΚΥΣΕΑ. Μόνο που δε μας διευκρίνισε τι εννοούσε ακριβώς...

Διότι στα ανατολικά της χώρας, εκτός της Τουρκίας, βρίσκονται και το Ιράκ και το Ιράν και η Συρία και το Αφγανιστάν και η Βόρεια Κορέα. Κι όπως όλοι γνωρίζουν, το ΝΑΤΟ και οι ΗΠΑ δε στοχεύουν στην Τουρκία - άλλωστε η τελευταία είναι σύμμαχός μας στη λυκοσυμμαχία - αλλά στις υπόλοιπες χώρες.

Αναρωτιόμαστε, επομένως, έναντι ποιου «κινδύνου εξ Ανατολών» πραγματοποιήθηκε η αναδιάταξη των Ενόπλων Δυνάμεων της χώρας μας. `Η, μήπως, δε χρειάζεται να ρωτάμε και αρκεί το γεγονός πως η κυβέρνηση έχει πάμπολλες φορές αποδείξει τη ΝΑΤΟφροσύνη της..;

Πάντως, σκόπιμο είναι να θυμίσουμε ότι μόλις δυο μέρες πριν τη χθεσινή έγκριση από το ΚΥΣΕΑ των αλλαγών του Γιάννου, ψήφισαν στη Βουλή ένα (ακόμα) νόμο υποβάθμισης της ΠΥΡΚΑΛ και της ΕΒΟ, που εξ όσων θυμόμαστε αποτελούν τη ραχοκοκαλιά της ελληνικής αμυντικής βιομηχανίας.

Γρηγοριάδης Κώστας

ΚΑΙ Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ανακοινώσεων μεταξύ Πατριαρχείου - Ελλαδικής Εκκλησίας καλά κρατεί, με τις δυο πλευρές να προσπαθούν με θρησκευτική φρασεολογία να αποκρύψουν το πόσο έχει σκληρύνει ένας πόλεμος, αποκλειστικά για την κοσμική εξουσία.

Οσο για την κυβέρνηση, επιμένει να παίζει σ' αυτό το θέατρο του παράλογου, δηλώνοντας σε όλους τους τόνους πως προστατεύει την «ενότητα της ορθοδοξίας», την ώρα που είναι μπλεγμένη σε κάθε ίντριγκα που έχει εξυφανθεί σ' αυτήν την υπόθεση.

Στο όνομα των αναπήρων...

Γρηγοριάδης Κώστας

Δεν είναι ανέκδοτο. Η είδηση έκανε χτες το γύρο του κόσμου από το διεθνή πρακτορεία ειδήσεων («Ρόιτερ», «Γαλλικό», ΑΠΕ κλπ.). Οπως μας πληροφορεί ο συντάκτης του ΑΠΕ, η γαλλική κυβέρνηση ανακοίνωσε την πρόθεσή της να ζητήσει από τους Γάλλους εργαζόμενους να «δουλεύουν μια ημέρα παραπάνω κάθε χρόνο ώστε να χρηματοδοτήσουν ένα βελτιωμένο σύστημα φροντίδας των ηλικιωμένων και των αναπήρων»! Προσπαθώντας να δικαιολογήσει το προωθούμενο ξήλωμα του λεγόμενου κράτους πρόνοιας στη Γαλλία, ο Γάλλος πρωθυπουργός δήλωσε την πρόθεση τής κυβέρνησής του να αυξήσει μέχρι τον Ιούλη του 2005 κατά μια ημέρα τον εργάσιμο χρόνο, με την κατάργηση μιας αργίας, προκειμένου να ενισχύει μ' αυτό τον τρόπο τις παροχές στον τομέα της κοινωνικής ασφάλισης. Ετσι, ενώ η κυβέρνησή του -μαζί με τις συναδέλφισσές της στην ΕΕ - ανατρέπει μακροχρόνιες κοινωνικοασφαλιστικές κατακτήσεις των εργαζομένων με το ανελέητο σφαγιασμό των δαπανών κοινωνικού χαρακτήρα, ο Π. Ραφαρέν, ανακοίνωσε πως θα ζητηθεί από τις εταιρίες και τα σωματεία εργαζομένων να επιλέξουν ποια δημόσια αργία ή μη εργάσιμη ημέρα θα δουλέψουν, ώστε να συγκεντρωθούν περίπου 1,9 δισεκατομμυρίων ευρώ το χρόνο που θα χρησιμοποιηθούν στον τομέα της κοινωνικής ασφάλειας.

Αν και η πρόταση αποσύρθηκε, κάτω από την έντονη αντίδραση που προκάλεσε, δείχνει τις «φιλάνθρωπες» προθέσεις αυτών που κυβερνούν την ΕΕ.

Η Ολυμπιάδα και τα ελλείμματα

Αν άκουγε κανείς τον υπουργό Ανάπτυξης, κ. Α. Τσοχατζόπουλο, να παρουσιάζει σε συνέντευξη Τύπου, το βράδυ της Τετάρτης στη Θεσσαλονίκη, τις πολιτικές του υπουργείου για τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, θα νόμιζε ότι βρισκόταν σε άλλη χώρα και σε άλλη εποχή.

«Η ελληνική οικονομία βρίσκεται σε ένα δυναμικό στάδιο εξέλιξης», τόνισε ο κ. υπουργός και πρόσθεσε ότι υπάρχει πραγματική αύξηση των εισοδημάτων και της ανταγωνιστικότητας. Ο υπουργός δεν έκρυψε, βέβαια, ότι υπάρχει πρόβλημα με τα ελλείμματα. Αφού έκανε λόγο για «μικρή αύξηση του ελλείμματος», πρόσθεσε με νόημα πως αυτή «δεν είναι σημαντική», διότι - όπως είπε - οργανώνουμε και Ολυμπιακούς Αγώνες και μέχρι την έναρξη των Αγώνων πρέπει να καταβάλουμε στις ανάδοχες εταιρίες 1,8 δισ. ευρώ για την εκτέλεση των Ολυμπιακών έργων!

Γιατί παραξενεύονται;

Αρκετά μεγάλη δημοσιότητα βρήκαν χτες τα αποτελέσματα έρευνας του Εθνικού Κέντρου Κοινωνικών Ερευνών, η οποία επιχείρησε να καταγράψει τις αντιδράσεις των πολιτών σε μια σειρά από ...σύγχρονα προβλήματα (σχετικό ρεπορτάζ είχε και ο χτεσινός «Ρ»). Αρκετές εφημερίδες, μάλιστα, πρόβαλαν την έρευνα από την πρώτη τους σελίδα, ενώ σημείωναν ιδιαίτερα την επισήμανση του συντονιστή, ότι «η Ελλάδα προχωρά πιο γρήγορα από τους Ελληνες. Υπάρχει ένα χάσμα, η χώρα κατακτά πολιτική σταθερότητα, ασφαλές πλαίσιο συμμαχιών, ισχυρό νόμισμα και οι πολίτες εμφανίζονται αμήχανοι, επιφυλακτικοί, αν όχι απειλούμενοι από τη νέα εποχή».

Το σημειώνουμε, γιατί δεν μπορούμε να καταλάβουμε, πού βρίσκεται η αντίφαση ή το περίεργο. Η «πολιτική σταθερότητα» είναι η κυριαρχία του δικομματισμού και της λογικής του «ευρω-μονοδρόμου», η οποία κοστίζει βαριά στην πολύ μεγάλη πλειοψηφία του λαού μας. Το «ασφαλές πλαίσιο συμμαχιών» είναι η γνωστή «αντιτρομοκρατική» συμμαχία και γενικότερα η ΝΑΤΟική νέα τάξη. Με άλλα λόγια, οι ιμπεριαλιστικές, πολύμορφες επεμβάσεις, οι πόλεμοι και η καταπάτηση των δικαιωμάτων των λαών. Και δε νομίζουμε, πως χρειάζεται να πούμε κάτι για το «ισχυρό νόμισμα». Γιατί, λοιπόν, παραξενεύονται, που «οι πολίτες εμφανίζονται αμήχανοι, επιφυλακτικοί, αν όχι απειλούμενοι από τη νέα εποχή»;

Εξηγήσιμα αποτελέσματα

Εμείς, βέβαια, θα θέλαμε η μεγάλη πλειοψηφία των Ελλήνων πολιτών να έχει ξεκάθαρη γνώμη, για τον άκρως απειλητικό χαρακτήρα της «νέας εποχής» και να τάσσεται ενάντιά της. Το γεγονός αυτό, όμως, δε σημαίνει πως θεωρούμε και ανεξήγητα τα αποτελέσματα της έρευνας. Κάθε άλλο. Αλλωστε, ένας από τους πολλούς παράγοντες που διαμορφώνουν τη σημερινή κατάσταση, σημειώνεται στην ίδια έρευνα και αναδείχνεται με συγκεκριμένα στοιχεία.

Περισσότεροι από τον έναν στους δύο Ελληνες (52,1%) βλέπουν καθημερινά δυόμισι τουλάχιστον ώρες τηλεόραση, ενώ άλλο ένα 30% βλέπει καθημερινά από μια έως δυόμισι ώρες. Την ίδια στιγμή, μόνον 6,6% διαθέτει τουλάχιστον μία ώρα καθημερινά για το διάβασμα εφημερίδας, ενώ το 64,5% δεν παρακολουθεί καθόλου τον ημερήσιο Τύπο. Ουσιαστικά, δηλαδή, η συντριπτικά μεγάλη πλειοψηφία των Ελλήνων πολιτών ενημερώνεται - και σ' ένα βαθμό «διαπλάθεται» - αποκλειστικά και μόνον από την τηλεόραση και, μάλιστα - παίρνοντας υπόψη τις σχετικές μετρήσεις τηλεθέασης - κατά κύριο λόγο, από τα ιδιωτικά τηλεοπτικά κανάλια.

Οδηγός το μήνυμα του Οκτώβρη

Δέκα τρία χρόνια μετά την ανατροπή του σοσιαλιστικού συστήματος. Παρά τον ορυμαγδό της συκοφαντικής προπαγάνδας, της διαστρέβλωσης των γεγονότων και των τόνων λάσπης που ρίχνονται, η πλειοψηφία των Ρώσων πολιτών (51%), σύμφωνα με δημοσκόπηση, θεωρεί ότι η μπολσεβίκικη Οχτωβριανή Επανάσταση ήταν δίκαιη και σωστή. Σε σχετική ερώτηση αν η Επανάσταση γινόταν σήμερα, το 42% του ρωσικού λαού δηλώνει πως θα την υποστήριζε και, μόλις, το 10% δηλώνει πως θα αντιστεκόταν... Η συγκεκριμένη δημοσκόπηση επιβεβαιώνει πως η Οχτωβριανή Επανάσταση του 1917, που αποτέλεσε την έναρξη των προλεταριακών επαναστάσεων στον 20ό αιώνα για την ανατροπή του καπιταλισμού και την οικοδόμηση της νέας σοσιαλιστικής κοινωνίας, συνεχίζει να εμπνέει και να δείχνει σαν φάρος φωτεινός το δρόμο των λαών.

Ασφαλώς, δεν είναι τυχαία, σήμερα, η θετική στάση της πλειοψηφίας του ρώσικου λαού απέναντι στην Οχτωβριανή Επανάσταση των μπολσεβίκων που αποτελεί την πρώτη, ιστορικά, απόπειρα για την οικοδόμηση της σοσιαλιστικής κοινωνίας, στη βάση της επιστημονικής θεωρίας του σοσιαλισμού. Ομως, οι εργαζόμενοι που, επί σοσιαλισμού, είχαν «ένα το κρατούμενο» την κατάκτηση βασικών δικαιωμάτων όπως δημόσια δωρεάν Υγεία, Παιδεία, το δικαίωμα στην εργασία ανάλογα με τα προσόντα του ο καθένας, δημοκρατικά και κοινωνικά δικαιώματα πρωτόγνωρα για την εποχή κλπ, βλέπουν τώρα, πάνω από δέκα χρόνια μετά τις ανατροπές, να έρχονται τα πάνω κάτω.

Στη θέση των μεγάλων κοινωνικών κατακτήσεων, τώρα ζωντανεύουν: Η ανεργία και υποαπασχόληση που είχε εκλείψει επί σοσιαλιστικού καθεστώτος, και τσακίζει το μισό σχεδόν πληθυσμό. Αντί για δημοκρατικά δικαιώματα και ελευθερίες που τους έταζαν, οι εργαζόμενοι αντιμετωπίζουν τη στυγνή καπιταλιστική εκμετάλλευση της ολιγαρχίας του πλούτου. Η φτώχεια και εξαθλίωση αγκαλιάζει τεράστιες μάζες των λαών ενώ, την ίδια στιγμή, η ληστεία του κοινωνικού πλούτου, που ξεπουλιέται στην ολιγαρχία, ντόπια και ξένη, γίνεται το σήμα κατατεθέν του νέου εκμεταλλευτικού καπιταλιστικού καθεστώτος.

Παράλληλα, οι λαοί της πρώην ΕΣΣΔ, αλλά και οι εργαζόμενοι των άλλων καπιταλιστικών χωρών, μαζί με την επίθεση στα κοινωνικά τους δικαιώματα και τις ελευθερίες, αντιμετωπίζουν, ξανά σήμερα, την αχαλίνωτη ιμπεριαλιστική επιθετικότητα, πολεμικές επεμβάσεις κατά λαών και χωρών που αντιστέκονται. Ενώ, η παγκόσμια Ολιγαρχία του πλούτου, και μέσω της λεγόμενης παγκοσμιοποίησης, της καπιταλιστικής δηλαδή διεθνοποίησης, περνά σε νέα ασύγκριτα ψηλότερα επίπεδα ληστείας του κοινωνικού πλούτου λαών και χωρών, διευρύνοντας τις κοινωνικοοικονομικές ανισότητες σ' όλο τον κόσμο. Οι ίδιες οι οδυνηρές εξελίξεις υπογραμμίζουν την αναγκαιότητα του σοσιαλισμού σήμερα. Και οι λαοί, με οδηγό και φάρο την Οχτωβριανή Επανάσταση, με διδάγματα και πλούσιες εμπειρίες, είναι βέβαιο πως θα επανακάμψουν, με μπροστάρηδες τους κομμουνιστές, με όλους τους λαϊκούς αγωνιστές που εμπνέονται από τα ιδανικά της κοινωνικής δικαιοσύνης, της πραγματικής προλεταριακής ελευθερίας. Ο ιμπεριαλισμός θα ανατραπεί με την πάλη της εργατικής τάξης και των λαϊκών μαζών!