Του Γιάννη Ιωάννου από το ΕΘΝΟΣ

Ε, να που έρχεται ένας από τους θεωρητικούς τους σήμερα, 15 χρόνια μετά, να θυμίσει το - για μας - αυτονόητο: Οτι δεν μπορούν - δεν έχουν δικαίωμα, υπονοεί - να πετάξουν στα σκουπίδια τις υπογραφές τους. Οτι το Μάαστριχτ δεν είναι μόνο παιδί τους, αλλά και η αναγκαστική συνθήκη, εντός της οποίας είναι υποχρεωμένοι να κινούνται με όρους συνέπειας. Κι όλα τ' άλλα, τα περί κατοπινής επικράτησης των νεοφιλελεύθερων, είναι παραμύθια της Χαλιμάς.

Νεοφιλελεύθεροι και σοσιαλδημοκράτες είναι εξ αρχής μαζί. Οι υπογραφές που βάλανε τότε είναι νύχι - κρέας με τις πολιτικές που εφαρμόζουν και όταν βρίσκονται στην κυβέρνηση και όταν ασκούν αντιπολίτευση. Λέει, μάλιστα, κάτι χειρότερο ο Ιωακειμίδης: Οτι οι σοσιαλδημοκράτες δεν μπορούν καν να υπάρχουν χωρίς το Μάαστριχτ!

Με δεδομένο ότι τα πάντα είναι κατά πρώτο λόγο Οικονομία και μετά Πολιτική, με δεδομένο ότι η Συνθήκη του Μάαστριχτ δε σηματοδότησε τίποτα άλλο παρά την ποιοτική ανέλιξη της καπιταλιστικής ενοποίησης, από την παλιά ΕΟΚ και τον Ευρωπαϊκό Οικονομικό Χώρο, στην Ευρωπαϊκή Ενωση, σε ένα πιο ισχυροποιημένο, δηλαδή, ιμπεριαλιστικό κέντρο, οι σημερινές εξελίξεις, η Μεταρρυθμιστική Συνθήκη («χτες» το λέγαν «ευρωσύνταγμα»), που πανηγυρικά ενέκριναν στη Λισαβόνα, δεν μπορούν να καταγγέλλονται ως νεοφιλελεύθερη νίκη μόνο, γιατί πολύ απλά είναι και σοσιαλδημοκρατική επιτυχία, δηλαδή νίκη και των δύο πολιτικών κλάδων υποστήριξης της μίας και ενιαίας στρατηγικής υπέρ του κεφαλαίου.

Σ' αυτήν αντανακλάται η ανάγκη του κεφαλαίου να κάνει πιο ισχυρή τη Σιδερένια Φτέρνα του. Και σ' αυτήν την ισχυροποίηση έχουν συμβάλει συντονισμένα νεοφιλελεύθεροι και σοσιαλδημοκράτες (όχι μόνον οι σοσιαλιστές, αλλά και αυτοί, που, ως Κόμμα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς, καταγγέλλουν δήθεν τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές, αλλά από το καταστατικό τους δεσμεύονται να υπερασπίζουν την οικονομική βάση αυτών των πολιτικών, την ίδια την ΕΕ).

Κατά τ' άλλα: «Αποτίμηση της Ερευνας της Παγκόσμιας Τράπεζας 1998- 2005». Κρατήστε αυτόν τον τίτλο. Είναι μια έκθεση που περιέχει τις κριτικές ειδικών ερευνητών, οι οποίοι περνάνε από το μικροσκόπιο τις έρευνες της Παγκόσμιας Τράπεζας. Η έκθεση δημοσιοποιήθηκε στις αρχές του 2007. Και αποκαλύπτει από τότε ότι η βασική παραδοχή, πάνω στην οποία στηρίζονται χρόνια τώρα όλες οι μελέτες για το Ασφαλιστικό, είναι μια χονδροειδής πολιτική θέση που προσπαθεί να στηριχτεί σε μαγειρεμένα στοιχεία. Οι ερευνητές μιλάνε καθαρά για «σχεδόν θρησκευτικό πόλεμο της τράπεζας υπέρ του κεφαλαιοποιητικού συστήματος» (των ιδιωτικών ταμείων). Και με βάση αυτήν την επιδίωξη, στήνονται όλες οι - πράσινες και γαλάζιες - μελέτες τρομοκράτησης των εργατών για να δεχτούν ως μονόδρομο την κατεδάφιση των αναδιανεμητικών συστημάτων.

Ασχετο: Δεν πρόλαβαν οι φοιτητές να βγουν στο δρόμο κι άρχισαν τα περί «μηδενικής ανοχής». Ετσι είναι: Τα όρια της αστικής δημοκρατίας σταματάνε εκεί που αρχίζεις να διαδηλώνεις. Κούνια που τους κούναγε όσους νομίζουν πως οι εργάτες και τα παιδιά τους θα πάνε άκλαφτα.

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ: Αρχισε η νέα επίθεση πλουτοκρατίας - κυβέρνησης στα ασφαλιστικά και συνταξιοδοτικά δικαιώματα του λαού ΟΥΤΕ ΩΡΑ ΧΑΜΕΝΗ λαϊκή αντεπίθεση τώρα!

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ: Ο ΔΙΑΛΟΓΟΣ σε πρόωρη σύνταξη

ΗΜΕΡΗΣΙΑ: Διχασμός για το Ασφαλιστικό

Ο ΛΟΓΟΣ: ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ ...τριών «κύκλων»

Η ΑΥΓΗ: Βούλιαξε το τρυκ διαλόγου για το ασφαλιστικό

ΤΑ ΝΕΑ: Στο αντάρτικο και πρώην υπουργοί

ΕΘΝΟΣ: ΚΑΖΑΝΙ που βράζει (στους 152⁰) η ΝΔ

Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ: Σύννεφα μεταξύ Μεγάρου Μαξίμου και υπουργείου των Οικονομικών

ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ: Χτυπούν τη ΝΔ για να ξεχαστεί η κρίση στο ΠΑΣΟΚ

ΤΟ ΒΗΜΑ: Δοκιμάζεται η συνοχή και της ΝΔ

ΑΥΡΙΑΝΗ: ΜΕΓΑΛΗ ΠΟΡΕΙΑ ΣΤΟΝ ΛΑΟ αρχίζει ο Βενιζέλος

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ: MEGA-ΛΗ ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ

ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΣ: ΒΑΡΙΑ ΠΡΟΣΤΙΜΑ σε όσους ρυπαίνουν

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ: Εγκλημα και τιμωρία

Η ΒΡΑΔΥΝΗ: 3.500 ΠΡΟΣΛΗΨΕΙΣ επαγγελματιών οπλιτών

«Είναι δυνατόν μια σοβαρή χώρα που αναγνωρίζει πως το μεγαλύτερο πρόβλημά της είναι το ασφαλιστικό, που με αυτό έχουν ασχοληθεί - άλλη πολύ άλλη λιγότερο - όλες οι τελευταίες κυβερνήσεις, να ΜΗ διαθέτει αναλογιστικές μελέτες ή να μη φροντίζει να "εκσυγχρονίζει" όσες υπήρξαν στο παρελθόν - γιατί δεν τολμούμε καν να πιστέψουμε πως οι "προτάσεις Γιαννίτση" έγιναν στα... κουτουρού, δίχως την επιστημονική γνώση των δεδομένων του προβλήματος» (η απορία από τον Θ. Οικονομόπουλο στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ).

«Η Παγκόσμια Τράπεζα τρομοκρατεί με τις προβλέψεις για τις συντάξεις. Εκθεση αποκαλύπτει ότι οι αναλύσεις για τη γήρανση του πληθυσμού και για τα ασφαλιστικά συστήματα ήταν ευφάνταστο κατασκεύασμα. Οταν η Παγκόσμια Τράπεζα λάνσαρε την ιδέα ότι "γερνάμε" και ότι τα ασφαλιστικά μας συστήματα θα διαλυθούν αν δε λάβουμε "μέτρα" ακόμη και το ΔΝΤ και ο ΟΟΣΑ ήταν για ένα πρώτο διάστημα πιο προσεκτικοί γενικά στη διατύπωση τέτοιων προβλέψεων. Βέβαια τώρα που η ιδέα αυτή έχει γίνει κοινός τόπος, οι κλασικές και κάποτε πρωτοπόρες αναλύσεις της Παγκόσμιας Τράπεζας όπως η μελέτη του 1994-95 "World Population Projections" έχουν βρει πλειάδα μιμητών έτοιμων να παπαγαλίσουν τα τρομερά προβλήματα που απειλούν τα ασφαλιστικά μας συστήματα. Η ίδια η Παγκόσμια Τράπεζα, όμως, από όπου όλα ξεκίνησαν δε φαίνεται να μπορεί πλέον να στηρίξει την ιδέα της. Το πόρισμα της επιτροπής για την αξιολόγηση του ερευνητικού έργου της μάλλον μοιάζει καταπέλτης ιδιαίτερα στο ζήτημα της κοινωνικής ασφάλισης (...) η αξιολόγηση διαπιστώνει ότι "υπάρχει μεγάλη πίεση στους ερευνητές για να αποδείξουν την ορθότητα της πολιτικής, πράγμα που οδηγεί συχνά σε συμπεράσματα που δε στηρίζονται από τα στοιχεία"» (το ρεπορτάζ στο ΒΗΜΑ).

ΤΟ ΣΟΣΙΑΛΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ ΠΡΟΤΥΠΟ: «Μπορεί να υπάρξει κεντροαριστερή, σοσιαλδημοκρατική πολιτική σε μια χώρα ανεξάρτητα και "έξω" από την Ευρωπαϊκή Ενωση (Ε.Ε.) ιδιαίτερα στην εποχή της παγκοσμιοποίησης; Η απάντηση για τις χώρες μέλη της Ενωσης, και ιδιαίτερα τις χώρες της ευρωζώνης (χώρες ευρώ), είναι απλά όχι (...) οι ρυθμίσεις αυτές, θα πρέπει να σημειώσουμε, περιλαμβάνονται στη Συνθήκη του Μάαστριχτ, ένας αρχιτέκτονας της οποίας υπήρξε ο Φ. Μιτεράν. Και, όπως παρατήρησε τότε ο χαρισματικός αυτός σοσιαλιστής, κανένα σοσιαλιστικό κόμμα δε θα μπορούσε εφεξής να τις αγνοήσει και να προωθήσει στο μέλλον πολιτική ανεύθυνων επιλογών και στόχων. Οι ρυθμίσεις αυτές επέβαλαν επομένως την προσαρμογή των κεντροαριστερών / σοσιαλιστικών / σοσιαλδημοκρατικών κομμάτων σε μια νέα πραγματικότητα (...) κεντροαριστερή πολιτική "χωρίς Ευρωπαϊκή Ενωση" είναι σαφώς ανέφικτη» ( ο Π. Κ. Ιωακειμίδης, καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών και μέλος του ΔΣ του ΕΛΙΑΜΕΠ / ΤΑ ΝΕΑ).

ΚΑΙ Η ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΟΥ: «Η Μεταρρυθμιστική Συνθήκη, που διαδέχτηκε το ξεχασμένο πια Ευρωπαϊκό Σύνταγμα, έχει "απαλλαγεί" από βασικά πολιτικά σύμβολα, όπως π.χ. η σημαία και ο εθνικός ύμνος της Ευρώπης, έχει κρατήσει όμως τον βασικό πυρήνα του αρχικού κειμένου, που συμφωνήθηκε πολιτικά στην ταραχώδη σύνοδο κορυφής τον περασμένο Ιούνιο, επί γερμανικής προεδρίας, και τώρα παίρνει την τελική νομική μορφή του» (το ρεπορτάζ στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ).

ΤΑ ΚΕΦΑΛΙΑ ΜΕΣΑ: «Από τη στιγμή όμως που συνδικαλιστές και φοιτητοπατέρες επιδεικνύουν μηδενική κοινωνική ευαισθησία, τα αρμόδια όργανα της πολιτείας οφείλουν να επιδείξουν μηδενική ανοχή στην παράβαση των νόμων (...) η Πολιτεία πρέπει να επιβάλει τους νόμους που η ίδια θέσπισε. Μπορεί το δικαίωμα στη διαμαρτυρία να θεωρείται ιερό, ιερότερο όμως είναι το δικαίωμα των πολιτών στην ελεύθερη μετακίνηση και τελικά σε μια βιώσιμη καθημερινότητα (από το κύριο άρθρο στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ).