Του Δημήτρη Χαντζόπουλου από τα «ΝΕΑ»

Στην αρχή προσπερνάς τέτοια φαινόμενα ως καλαμπούρι. Μέχρι που έρχεται κάποια Ρεπούση και στα φέρνει σαν επίσημο σχολικό βιβλίο.

Στο θέμα της Ευρωπαϊκής Ενωσης η πρώτη λαθροχειρία έγινε όταν άρχισαν να σβήνουν την 9η Μάη από τη συλλογική μνήμη ως μέρα της Αντιφασιστικής Νίκης, βάζοντας στη θέση της τη «μέρα της Ευρώπης», δηλαδή τη μέρα που οι βιομήχανοι του άνθρακα και του χάλυβα αποφάσισαν να στήσουν την τότε ΕΚΑΧ, που σήμερα έφτασε να λέγεται ΕΕ.

Αύριο θα «θυμόμαστε» ότι η 9η Μάη είναι η μέρα που η Μαρί και ο Γιούρκεν ξεπέρασαν τα μίση και άρχισαν... το χτίσιμο της ΕΕ.

Ωραιότεροι και της προπαγάνδας τους οι ίδιοι οι καπιταλιστές. Καθώς οι εκθέσεις για την παγκόσμια φτώχεια διαδέχονται η μια την άλλη, καλύτερη όλων αναδεικνύεται αυτή της Διεθνούς Τράπεζας. Που ανακάλυψε ότι όλοι αυτοί οι φτωχοί έχουν χρήμα που δεν ξέρουν πώς να το καταναλώσουν και καλεί τους καπιταλιστές να αξιοποιήσουν αυτήν την αγοραστική δύναμη...

Κατά τ' άλλα, όλοι αυτοί που κλαίνε τώρα για τα κλεμμένα των ασφαλιστικών ταμείων, δεν ήξεραν απολύτως τίποτα -μέχρι να σκάσει το κανόνι. Μετά δέχτηκαν πως κάτι τέτοια γίνονταν και χτες. Υστερα άρχισε το θέμα να αναπτύσσεται ως δικαστικό πολιτικό σίριαλ (μια αναγκαία παραίτηση, ο έντιμος δικαστής που θα χτυπήσει το κακό).

Ολο μαζί καταλήγει σε ένα θέαμα δημοκρατίας, η οποία βεβαίως αποδεικνύει πως λειτουργεί και άρα κοιμήσου ήσυχος.

Τι διαφεύγει; Οτι την ίδια περίοδο, με όποιο διαχειριστή, ένα, το σκάνδαλο των σκανδάλων, συνεχίζεται ως η μόνη ισχυρή νομιμότητα: Η όλο και πιο βαθιά ταξική ανισότητα. Μικρά παράγωγα της οποίας είναι τα διάφορα σκανδαλάκια.

Που σημαίνει πως όσο κυβερνά η αστική τάξη αυτό δε θα αλλάζει. Υπουργοί και παρακάτω είναι όλοι τους αναλώσιμοι. Αρκεί να μη θίγεται το οικοδόμημα. Αυτό ακριβώς όμως πρέπει να ανατραπεί.

Που πάει να πει πως όσο πιο πολύ σ' αυτό στρέφουμε τη συζήτηση στο καφενείο, στο σπίτι, στη γειτονιά, στο γραφείο, στον πάγκο στη δουλιά, παντού, τόσο υπάρχει ελπίδα, αντί να μένουμε θεατές στο σκάνδαλο που μας δείχνουν, να βρει η εργατική τάξη το δρόμο για να γίνει η ίδια αφέντης του μόχθου της.

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ: Να γίνουν ΛΑΪΚΗ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑ οι υδάτινοι πόροι

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ: Ευθύνες τώρα στον Γκαργκάνα

ΕΘΝΟΣ: ΕΠΙΣΤΟΛΗ - βόμβα στο Μαξίμου

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ: ΕΠΕΣΑΝ από την Ακρόπολη

ΤΑ ΝΕΑ: Χάνουν 50 εκατομμύρια ευρώ από άλλα τρία ομόλογα

ΗΜΕΡΗΣΙΑ: Διπλή βόμβα από τον ΣΕΒ

ΑΥΡΙΑΝΗ: ΠΟΙΟΥΣ ΚΑΙΝΕ ΟΙ ΚΑΤΑΘΕΣΕΙΣ

Η ΧΩΡΑ: Κόντρα για οικονομία, με φόντο τις εκλογές

ΤΟ ΒΗΜΑ: Ο κ. Ζορμπάς επί τα ίχνη και δεύτερης βαλίτσας

Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ: Αναμέτρηση στη σκιά των Ταμείων

ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ: ΧΑΣΤΟΥΚΙ

Η ΑΥΓΗ: Η κυβέρνηση εκλογολογεί για να «θάψει» τα σκάνδαλα

Ο ΛΟΓΟΣ: ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΩΡΑΡΙΟ και βενζίνη από τα σούπερ μάρκετ

ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΣ: ΑΥΞΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΑΝΑΔΡΟΜΙΚΑ από τις 20 Απριλίου

«Επί συνόλου 6,6 δισεκατομμυρίων ανθρώπων του παγκόσμιου πληθυσμού τα 5,4 δισ. ζουν κάτω από εξαιρετικά δύσκολες οικονομικά συνθήκες. Τα νούμερα αυτά έρχονται σε δραματική αντίθεση με τη συσσώρευση πλούτου στα χέρια των "ολίγων" κυρίως στο δυτικό κόσμο όπως προκύπτει από έκθεση της Merill Lynch και της Capgemini για τους ανθρώπους στον πλανήτη που διαθέτουν περιουσία άνω του ενός εκατομμυρίου δολαρίων. Το 2005 ανήλθαν σε 8,7 εκατομμύρια, αγγίζοντας σε συνολικό πλούτο τα 33,3 τρισ. δολάρια (...) η Παγκόσμια Τράπεζα υποδεικνύει μια νέα παρθένα αγορά για τις επιχειρήσεις, αυτή των "μικροκαταναλωτών". Η αγοραστική δύναμη των 4 δισεκατομμυρίων που ζουν στο όριο της φτώχειας φτάνει περίπου τα 5 τρισ. δολάρια» (τα στοιχεία στην ΗΜΕΡΗΣΙΑ)

«Εκείνη ήταν μια εκθαμβωτική ξανθιά Παριζιάνα. Εκείνος ένας γοητευτικός Γερμανός αξιωματικός. Αλλά ο πόλεμος που τους έφερε κοντά στην κατεχόμενη Γαλλία τους χώρισε μόλις τέλειωσε - ως την τυχαία συνάντησή τους πέντε χρόνια μετά το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. "Πώς μισούσαμε ο ένας τον άλλον". Ετσι λέγεται η τηλεταινία. Οι παραγωγοί ελπίζουν ότι θα εμπνεύσει κάποιον ενθουσιασμό για την ΕΕ (...) αρχίζει στις 9 Μαΐου του 1950 όταν οι δύο ήρωες συναντιούνται και πάλι. Την ίδια ημέρα ο Ρομπέρ Σουμάν ζήτησε τη δημιουργία της Ευρωπαϊκής Κοινότητας Ανθρακος και Χάλυβος. Στόχος της να δείξει πως η ΕΕ έφερε τη συμφιλίωση και την αγάπη στην Ευρώπη» (το ρεπορτάζ στο ΒΗΜΑ)

ΣΕ ΠΟΙΟ ΚΟΚΑΛΟ; «Κάθε μέρα που περνάει, το σκάνδαλο με τα ομόλογα φουσκώνει. Νέα στοιχεία το ένα μετά το άλλο έρχονται στο φως αλλά ουδείς γνωρίζει τι περιμένουν οι κυβερνώντες για να αποφασίσουν να βάλουν βαθιά το μαχαίρι στο κόκαλο» (από το κύριο άρθρο στον ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΤΥΠΟ)

ΚΟΛΠΟ ΗΤΑΝΕ ΣΤΗΜΕΝΟ: «Από τη μια πλευρά λοιπόν ο υποδιοικητής της Τραπέζης της Ελλάδος λέει ότι και αν δεν είναι, θα έπρεπε να είναι παράνομες τέτοιες επενδύσεις και από την άλλη η ηγεσία του υπουργείου Οικονομικών ουσιαστικά πουλάει τέτοια προϊόντα στα Ταμεία. Δε γνώριζαν πού τα πουλούσαν; Ακούγεται μόνο ως αστείο. Γιατί όμως τότε δε σταματούσαν τις διοικήσεις των Ταμείων; Και μάλιστα όταν γνώριζαν ότι τα κεφάλαια προέρχονται από το τμήμα εκείνο των αποθεματικών που υποτίθεται ότι πάει σε ασφαλείς τοποθετήσεις» (από το κύριο άρθρο στα ΝΕΑ)

ΠΛΗΡΩΝΕ ΕΣΥ ΕΙΣΦΟΡΕΣ... «τι είναι αυτά τα ομόλογα (...) πρόκειται για μια "σύμβαση" για να δανειστεί το Δημόσιο από τα Ταμεία χρήματα για να τα χρησιμοποιήσει (...) τελικός αποδέκτης των κρυφών ομολόγων είναι τα ταμεία, αλλά το υπουργείο οικονομικών δεν απευθύνεται αμέσως σ' αυτά (...) επιλέγει μια αδιαφανή και πολυδαίδαλη διαδικασία, στην οποία εμπλέκονται διάφοροι μεσολαβητές που προσθέτουν στην τιμή της αγοράς τις δικές τους προμήθειες. Ετσι, για παράδειγμα, ένα ομόλογο αξίας 100 ευρώ, το υπουργείο το πουλά στον ξένο ανάδοχο 93 ευρώ για να το κάνει ελκυστικό, αλλά αυτό τελικά πληρώνεται από το Ταμείο - αποδέκτη ως και 112 ευρώ (...) εξυπηρετούνται αφ' ενός διάφοροι "θεσμικοί" του εξωτερικού, το δημόσιο εισπράττει αυτά που θέλει, οι μεσολαβητές κερδίζουν μερικά εκατομμύρια και τα Ταμεία πληρώνουν τα φθηνά ακριβά χωρίς καμία προσδοκία κέρδους αφού τα ομόλογα αυτά δεν είναι διαπραγματεύσιμα» (από το κύριο άρθρο στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ)