Οπως στα χωριά - ακόμα κι όταν δεν υπάρχει - σπρώχνουν κάποιον μέχρι να γίνει ο τρελός του χωριού ώστε να διασκεδάζουν τα αδιέξοδα μιας ζωής πραγματικά σκληρής για όλους, έτσι και ο αστικός Τύπος χτες - κατ' επιλογή της κυβέρνησης - βρήκε τρόπο να προσπεράσει την πραγματική κατάσταση που επικρατεί στην Παιδεία. Ενα παιδί, λέει, πέρασε σε μια σχολή με 0,9. Οτι κι αυτό το παιδί σύντομα θα εγκαταλείψει τη σχολή που πέρασε έστω και μ' αυτόν τον τρόπο, γιατί η οικογένεια δε βγαίνει να το σπουδάσει, γιατί οι σπουδές για τα περισσότερα των παιδιών είναι χωρίς αντίκρισμα, είναι μερικά από αυτά που δεν αναφέρονται ούτε σαν υποψία. Αντίθετα, περισσεύουν οι αναλύσεις επί αναλύσεων, και η δήθεν ντροπή για τα χάλια της Παιδείας.

Ποιοι είναι, αλήθεια, αυτοί που μιλάνε; Ποιοι είναι αυτοί που παριστάνουν πως δεν ξέρουν τίποτα για όσα χρόνια και χρόνια οι ίδιοι προώθησαν ως «σύγχρονη Παιδεία»; Μόνες τους ξεφύτρωσαν κάτι σχολές του τύπου «μελέτης της αναπαραγωγής της φάλαινας» στη λίμνη της Καστοριάς; Να ξεχάσουμε πως όταν επιδοτούσαν το σταμάτημα της παραγωγής σταριού, έστηναν παράλληλα ΤΕΙ για να μάθουν τα παιδιά των αγροτών πώς να καλλιεργούν στα σταροχώραφα επιδοτούμενες ακακίες;

Η υποκρισία τους δεν έχει όριο. Χωρίς όριο, όμως, είναι και οι επιδιώξεις τους. Γιατί άνευ ορίων είναι η αδυσώπητη μάχη μεταξύ των κεφαλαιοκρατών στον καιρό της καπιταλιστικής κρίσης. Σιγά μην καίγονται για την Παιδεία. Αρπάχτηκαν από την ευκαιρία που οι ίδιοι με την πολιτική τους δημιούργησαν για να ζητήσουν να γίνουν ακόμα χειρότερα τα πράγματα. Τα αποτελέσματα από τις εξετάσεις για την τριτοβάθμια εκπαίδευση δεν έφεραν τίποτα νέο εκτός από τη βεβαιότητα πως όλο και περισσότεροι θα δυσκολεύονται και να σπουδάσουν και να βρουν δουλειά μετά. Οι διαπιστώσεις περί ανάγκης αλλαγών μένουν στον αέρα όσο δεν απαντάνε στο ερώτημα για «ποια τάξη αλλαγές». Ο,τι γίνεται στην εκπαίδευση φέρνει τη σφραγίδα της αστικής τάξης. Αν είναι να αλλάξει κάτι αυτό πρέπει να είναι για τα συμφέροντα των εργατών. Αλλά δεν είναι αυτό που ζητάνε τα άρθρα στον αστικό Τύπο. Αντίθετα, η στοχοπροσήλωσή τους δηλώνει καθαρά πως και σ' αυτόν τον υποχρηματοδοτούμενο τομέα της Παιδείας η σκέψη τους είναι μόνο μία: Πώς θα αφαιρέσουν κι άλλους πόρους, πώς ακόμα περισσότερο τα σχολεία θα παράγουν μισοκαταρτισμένους έτοιμους να καλύψουν τις κάθε φορά ανάγκες του κεφαλαίου.

Καμιά σχέση όλο αυτό με την ανάγκη των εργατών να μορφώνουν τα παιδιά τους, να βγαίνουν απ' το σχολείο όσο το δυνατόν πιο ολοκληρωμένες προσωπικότητες. Καμιά σχέση όλο αυτό με την ανάγκη να μαθαίνουν τα παιδιά τέχνες τέτοιες που να τα κάνουν εργάτες ικανούς να προσφέρουν την εργασία τους για την κάλυψη των κοινωνικών αναγκών.

Απέναντι σ' αυτή την πραγματικότητα το ΚΚΕ και πάλι δεν αρκέστηκε σε ανέξοδες διαπιστώσεις: Τόνισε ευθέως: «Υπάρχει ελπίδα. Σήμερα υπάρχουν όλες οι υλικές προϋποθέσεις και για τα παιδιά που για λόγους κυρίως κοινωνικο-ταξικούς δεν κατάφεραν να περάσουν στα ΑΕΙ - ΤΕΙ να φοιτήσουν σε δημόσιες και δωρεάν επαγγελματικές σχολές αλλά και για τα παιδιά που σήμερα εισάγονται στα ΑΕΙ - ΤΕΙ να σπουδάζουν σε μια πραγματικά ενιαία Ανώτατη Εκπαίδευση, με το πτυχίο να αποτελεί τη μόνη προϋπόθεση για το επάγγελμα. Η μάχη της λαϊκής οικογένειας για να δημιουργήσει ένα καλύτερο αύριο για τα παιδιά της μπορεί να γίνει νικηφόρα. Απαιτείται πάλη για δημόσια και δωρεάν Παιδεία, δουλειά με πλήρη δικαιώματα μετά το τέλος των σπουδών. Χρειάζεται ρήξη με την πολιτική της ΕΕ και της πλουτοκρατίας με στόχο την Ελλάδα της λαϊκής οικονομίας και εξουσίας, όπου και η Παιδεία θα λειτουργεί με αποκλειστικό κριτήριο την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών».

Καθαρές κουβέντες, γιατί το κλάμα δεν ταιριάζει στην εργατική τάξη, γιατί η τάξη που παράγει όλο τον πλούτο έχει δικαίωμα και υποχρέωση να δημιουργήσει η ίδια τις συνθήκες μέσα στις οποίες τα παιδιά της δε θα σπουδάζουν το πώς θα γίνουν καλύτεροι μισθωτοί σκλάβοι, αλλά πώς η γνώση θα είναι εφόδιο για να γίνει καλύτερη η ζωή.

Δεν είναι αλήθεια πως το ταμείο είναι μείον. Το ταμείο δεν έχει για τα λαϊκά στρώματα, έχει για τους κεφαλαιοκράτες. Δεν είναι αλήθεια πως ο Παπανδρέου ανεβαίνει στη ΔΕΘ με άδεια χέρια. Ανεβαίνει με το μνημόνιο, τον απολογισμό των πρώτων μέτρων και το αναπτυξιακό νομοσχέδιο. Ανεβαίνει με αποδείξεις ότι το κεφάλαιο μπορεί να είναι σίγουρο για την αναπαραγωγή του αφού και φτηνότερη εργατική δύναμη του διασφαλίζεται και φοροαπαλλαγές έχει και ασφαλιστικές εισφορές δε θα πληρώνει και νέες επιδοτήσεις θα παίρνει και δημόσια έργα θα αναλαμβάνει.

Στη ΔΕΘ, όπως κάθε χρόνο, δύο κόσμοι θα βρίσκονται απέναντι. Η μάχη για την οργάνωση της αντεπίθεσης για να πληρώσουν οι κεφαλαιοκράτες τώρα ακόμα αρχίζει.

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ: ΜΑΧΗ ΤΗΣ ΛΑΪΚΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ για ένα καλύτερο αύριο των παιδιών της.

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ: Η κρίση «πείραξε» τις βάσεις

ΤΟ ΒΗΜΑ: Πιο δύσκολα στα ΑΕΙ αλλά με βαθμό 0,9 σε ΤΕΙ

Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ: Κάτω από τη βάση η Παιδεία

ΕΘΝΟΣ: ΚΡΑΧ ΣΤΙΣ ΒΑΣΕΙΣ

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ: ΛΕΥΚΕΣ κόλλες ΜΑΥΡΗ παιδεία

ΤΑ ΝΕΑ: Το χάσμα φέρνει νέο σύστημα εξετάσεων

ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ: ΣΤΑ ΤΕΙ με λευκή κόλλα.

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ: ΚΟΥΤΣΟΙ - ΣΤΡΑΒΟΙ - ΞΥΛΑ ΑΠΕΛΕΚΗΤΑ ΣΤΑ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΑ

ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΣ ΤΥΠΟΣ: ΟΛΕΣ ΟΙ ΒΑΣΕΙΣ

ΑΥΡΙΑΝΗ: Η ΞΕΦΡΕΝΗ ΚΟΥΡΣΑ ΤΩΝ SPREADS

Η ΒΡΑΔΥΝΗ: Εμπαίζουν την κοινωνία

ΗΜΕΡΗΣΙΑ: Πιέσεις στις τράπεζες για δάνεια στην αγορά

Η ΑΥΓΗ: Απόγνωση στους μικρομεσαίους

«Εκλεισε οριστικά το κεφάλαιο "κοινωνικό μνημόνιο" για την κυβέρνηση, την ίδια ώρα που ο υπουργός Οικονομικών Γιώργος Παπακωνσταντίνου τοποθετήθηκε χθες δημόσια, με ομιλία του στη Βουλή, διαψεύδοντας πως υπάρχει "νέο Μνημόνιο" αλλά και ότι υφίσταται περίπτωση λήψης νέων μέτρων. Oι πολυαναμενόμενες παροχές που θα ανακούφιζαν τις χαμηλότερες εισοδηματικά τάξεις έμειναν στα χαρτιά και ο Πρωθυπουργός εξαναγκάζεται εκ των πραγμάτων να ανέβει στη Θεσσαλονίκη για τα εγκαίνια της ΔΕΘ με "άδεια χέρια" (...) Η δραματική υστέρηση στα έσοδα του κράτους σε συνδυασμό με τις μεγάλες τρύπες του προϋπολογισμού λειτούργησαν αποθετικά στις προθέσεις της κυβέρνησης να προχωρήσει σε παροχές που θα ανακούφιζαν ως έναν βαθμό τους χαμηλόμισθους, τους συνταξιούχους και τους κοινωνικά άπορους. Η προσπάθεια που έκανε το Μέγαρο Μαξίμου να εντοπίσει πόρους από τους οποίους θα μπορούσε να αντλήσει ορισμένα κεφάλαια ώστε να χρηματοδοτηθούν προγράμματα για τις συγκεκριμένες κατηγορίες πολιτών δεν απέφερε αποτελέσματα» (το θέμα στα ΝΕΑ).

«Ο πρωθυπουργός είπε: "Συνεχίζουμε το έργο των αλλαγών και των ανατροπών (...) Από εδώ και πέρα θα συνεχίσουμε την πορεία που έχουμε προδιαγράψει, αναστροφής ουσιαστικά όλων των οικονομικών και κοινωνικών δεδομένων των τελευταίων ετών". Σύμφωνα με το "επικαιροποιημένο" μνημόνιο, αυτά σημαίνουν νέες ανατροπές στις εργασιακές σχέσεις, στην Κοινωνική Ασφάλιση (περικοπές κρατικής χρηματοδότησης, χτύπημα των επικουρικών κλπ.), κατάργηση των Συλλογικών Συμβάσεων, δηλαδή παραπέρα μείωση μισθών στον ιδιωτικό τομέα, δραστικές περικοπές στις δαπάνες Υγείας - Πρόνοιας, Παιδείας, ΟΤΑ κλπ., νέο κύμα ιδιωτικοποιήσεων (μεταφορές, π.χ. ΟΣΕ, διαχείριση νερού, ηλεκτρική ενέργεια), μείωση μισθών δημοσίων υπαλλήλων, επιβολή νέων φοροεισπρακτικών μέτρων και με το πέρασμα μεγάλης μερίδας ειδών πλατιάς λαϊκής κατανάλωσης σε ΦΠΑ 23%, φοροαπαλλαγές και παραπέρα ενίσχυση του κεφαλαίου με κρατικό χρήμα για επενδύσεις, "απελευθέρωση" των λεγόμενων κλειστών επαγγελμάτων ως ένα ακόμη πεδίο κερδοφορίας του. Οι εργαζόμενοι, οι άνεργοι, οι αυτοαπασχολούμενοι, οι μικροί έμποροι και αγρότες δεν πρέπει να τρέφουν καμία αυταπάτη. Η επίθεση εντείνεται. Χρειάζεται αποφασιστική οργάνωση και αντεπίθεση με ενιαίο μέτωπο σε κάθε κλάδο, κάθε τόπο δουλειάς, κάθε γειτονιά. Να αρνηθούν να πληρώσουν το χρέος που δημιούργησε η πλουτοκρατία, τις συνέπειες της κρίσης, να προτάξουν τη διεκδίκηση ικανοποίησης των σύγχρονων αναγκών τους. Πάλη για την ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής, για αποδέσμευση από την ΕΕ, για ανάπτυξη που θα υπηρετεί τις λαϊκές ανάγκες και όχι τα μονοπώλια, για τη λαϊκή εξουσία και οικονομία» (το σχόλιο στον ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ).

Η ΚΑΤΑΝΤΙΑ: «Δεν είναι τυχαία η άνοδος των βάσεων στις αστυνομικές σχολές, όπου υπάρχει η προσδοκία σύντομου διορισμού και επαγγελματικής αποκατάστασης, τη στιγμή που οι άλλοτε περιζήτητες παιδαγωγικές σχολές προσελκύουν λιγότερους υποψηφίους, λόγω και των περιορισμών που τίθενται πλέον στον διορισμό εκπαιδευτικών» (από το κύριο άρθρο στο ΕΘΝΟΣ).

ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΚΑΙΝΟΥΡΙΟ; «Ο εφετινές βάσεις εισαγωγής στα πανεπιστήμια και στα ΤΕΙ της χώρας αποκάλυψαν και την αθέατη πλευρά μιας κοινωνίας που αγωνιά για το μέλλον της. Ανέβηκαν θεαματικά οι σχολές που υπόσχονται επαγγελματική αποκατάσταση, ενώ την ίδια στιγμή η οικονομική κρίση έφερε τους υποψηφίους να διαλέγουν τμήματα κοντά στην περιοχή κατοικίας τους. Οπως προκύπτει από τα στοιχεία, 4.000 θέσεις θα μείνουν εφέτος κενές σε πανεπιστήμια και ΤΕΙ, ενώ 20.000 από τους υποψηφίους μένουν εκτός τριτοβάθμιας εκπαίδευσης» (το θέμα στο ΒΗΜΑ).

ΓΙΑ ΠΟΙΑ ΤΑΞΗ ΑΛΛΑΓΕΣ; «Η λογική του συστήματος έχει ουσιαστικά αποτύχει (...) παιδιά αποκλείονται από την εισαγωγή τους στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, άλλα οδηγούνται όχι σε σχολές της αρεσκείας τους, αλλά σ' εκείνες που κατάφεραν να εισαχθούν, η μέση οικογένεια προβαίνει σε τεράστιες δαπάνες για να σπουδάσει τα παιδιά της και η παραπαιδεία όπως και η φοιτητική μετανάστευση μεγεθύνονται ως φαινόμενα (...) Οι ανάγκες των καιρών και η οικονομική κρίση επιτάσσουν αλλαγές στην εκπαίδευση προσαρμοσμένες στις σύγχρονες επιταγές» (από το κύριο άρθρο στην ΕΛΕΥΘΡΟΤΥΠΙΑ).

ΣΤΟΧΟΠΡΟΣΗΛΩΣΗ: «Η κυβέρνηση διατηρεί σε λειτουργία πανεπιστημιακές σχολές, οι οποίες είναι προφανές ότι δεν έχουν κανένα λόγο ύπαρξης, αντί να προχωρήσει άμεσα σε ένα γενναίο πρόγραμμα καταργήσεων και συγχωνεύσεων (...) η Ελλάδα χρειάζεται λιγότερα ΑΕΙ και ΤΕΙ, που θα αξιοποιούν καλύτερα τους λιγοστούς πόρους που διαθέτει το κράτος για την παιδεία» (από το κύριο άρθρο στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)