Οσο βαθαίνει η καπιταλιστική κρίση, τόσο θα αυξάνει η παραζάλη αυτών που πασχίζουν και ξαναπασχίζουν να πείσουν πως ο καπιταλισμός είναι το αιώνιο σύστημα, στην προσπάθειά τους να αντιμετωπίσουν το αναπόφευκτο: Οτι η εποχή μας είναι προ πολλού η εποχή περάσματος από τον καπιταλισμό στο σοσιαλισμό.

Ετσι, προσπαθούν να καλύψουν τα γενικευμένα πια αδιέξοδα του συστήματος, που γεννιούνται από τις άλυτες αντιθέσεις του, με φρου φρου κι αρώματα για «πράσινες οικονομίες», «κοινωνικά κράτη» κι άλλα παρόμοια συντηρητικά του συστήματος, δοκιμασμένα ξανά και ξανά, τόσο που να καταντά ανέκδοτο και μόνο η αναφορά τους.

Ολες, μα όλες οι πολιτικές δυνάμεις συντήρησης του συστήματος της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο εμφανίζουν, ακριβώς τώρα, στο βάθεμα της κρίσης, τα όριά τους, τόσο που να αναγκάζονται να δουλεύουν με καρμπόν τα προγράμματά τους, προγράμματα ανίκανα να γιατρέψουν αυτό που έχει σαπίσει τόσο που μόνος τόπος του να είναι βαθιά στο χώμα.

Την ώρα ακριβώς που η μια μετά την άλλη οι κυβερνήσεις των ισχυρών καπιταλιστικών κρατών διακηρύσσουν «ο σώζων εαυτόν σωθήτω» κι αρχίζει να γίνεται άγριος ο χορός των βουβαλιών στο βάλτο, στην εδώ πολιτική σκηνή αυτοί που ζουν ως παράσιτα στο βάλτο, προσφέρουν ξαναμασημένο κουτόχορτο στο πόπολο για να συνεχίσει το «σκάσε και σκάβε».

Για να πλασάρουν το πρόγραμμα σωτηρίας του καπιταλισμού αρχίζουν τις κωλοτούμπες. Ανακαλύπτουν ξάφνου ότι η Ελλάδα που είχε, λέει, πλούσιους κατοίκους κατάντησε να μην παράγει τίποτα. Πότε, αλήθεια, ήταν πλούσια η εργατική τάξη της χώρας μας, υπάρχει μια τετραετία που να μην εφαρμόστηκε πρόγραμμα λιτότητας γιατί «δεν αντέχει η οικονομία»;

Και τι παράγουν χιλιάδες εργάτες στις βιομηχανικές ζώνες στην Ελευσίνα, στον Αγ. Στέφανο, στο Κορωπί, στα Οινόφυτα, στη Λάρισα, στη Θεσσαλονίκη, στο Κιλκίς; Τι παράγεται στους κάμπους και τα βουνά ακόμα και τώρα που με το ζόρι ξεκληρίσανε τον πληθυσμό της επαρχίας; Του πουλιού το γάλα. Το θέμα πάντα ήταν και παραμένει, ποιος κατέχει τα μέσα παραγωγής και τη γη, ποιος κερδίζει. Τσιμουδιά γι' αυτό από όλους εκείνους που έρχονται να επικαλεστούν την κρίση για να προσφέρουν ασπιρίνες και να ζητήσουν επί της ουσίας πιο βαθύ γονάτισμα από τους παραγωγούς του πλούτου.

Εκτός κι αν το πρόβλημα της Ελλάδας είναι η ατμοσφαιρική ρύπανση και οι περιφραγμένες παραλίες και άρα με ανάλογα μέτρα θα αντιμετωπιστεί η καπιταλιστική κρίση...

Δηλαδή, καλά τα πράσινα άλογα, αλλά λίγο κράτει.

Ενα γκρίζο φόντο παράγουν και τα πράσινα και τα γαλάζια άλογα. Και σ' ένα τέτοιο γκρίζο φόντο έρχεται ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ να βάλει το κερασάκι: Κι αυτός για το περιβάλλον μιλάει προσθέτοντας ολίγον από κοινωνικά δικαιώματα. Δικαιώματα, όμως, που στον καιρό τους κατακτήθηκαν ακριβώς με την πάλη της εργατικής τάξης ενάντια στα συμφέροντα του κεφαλαίου.

Εκεί που δίνουν ρέστα, οι εραστές του εναλλακτικού καπιταλισμού, είναι όταν μιλούν για μια Ευρώπη με απασχόληση. Το stage, το κατεξοχήν ευρωπαϊκό πρόγραμμα απασχολησιμότητας, μιλάει μόνο του.

Αν κάτι μένει απ' όλα αυτά είναι πως πράγματι τέτοια φούμαρα πουλάνε χρόνια τώρα και τα «κινήματα» που με επιδότηση της ΕΕ αναπτύχθηκαν για να ορθώσουν φράγμα στην ταξική οργάνωση των εργατών απέναντι στους καπιταλιστές.

Ετσι που αντί ο εργάτης να βάζει απέναντι - επειδή πια και η ίδια η εμπειρία του το μαρτυρά - στο σύνολό του το κεφάλαιο, να τρέχει πότε με την πράσινη ανάπτυξη, και πότε με τη μερική δουλειά (που είναι λέει και δικαίωμα για να μεγαλώνει η μάνα τα παιδιά!).

Δοκιμασμένα όλα αυτά κοντά δυο δεκαετίες πια. Τίποτα απ' αυτά δεν έβαλε φρένο στην καπιταλιστική κρίση. Ισα ίσα ο τέτοιου τύπου παροπλισμός της εργατικής τάξης είναι που έχει βοηθήσει τους καπιταλιστές όχι μόνο να κερδίζουν και τον καιρό της ύφεσης αλλά να έχουν το θράσος να ζητάνε σήμερα να πληρώσουν ακόμα πιο σκληρά οι εργάτες την κρίση.

Κανένα κλάμα για τον καπιταλισμό που δεν τα βγάζει πέρα. Πόνος μόνο για εκατομμύρια εργάτες που στις χώρες τους θα αλεστούν στη μηχανή της κρίσης μέχρι να ξαναστήσουν κομμουνιστικά κόμματα και να ξαναανακαλύψουν πως χωρίς καπιταλιστές είναι καλύτερα.

Αυτή τη συνείδηση προσπαθούν να εμποδίσουν άπαντες οι της πράσινης και εναλλακτικής καπιταλιστικής οικονομίας.

Η κρίση πρέπει - μπορεί να γίνει ταφόπλακα για τους καπιταλιστές. Σ' άλλο δρόμο, μ' άλλη στρατηγική, για την ίδια την εξουσία των εργατών και των συμμάχων τους. Το ΚΚΕ έχει ήδη προβάλει αυτήν την προοπτική. Γι' αυτό και έχουν σκυλιάσει διάφοροι που - ακριβώς επειδή θέλουν να επιβάλουν σιωπή γύρω απ' αυτή την πρόταση - αμολάνε κάτι επιδοτούμενους να κλαίνε αριστερά και δεξιά για την απομόνωση του ...ΚΚΕ.

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ: ΠΑΚΤΩΛΟΣ ΣΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ όλα τα βάρη στα λαϊκά στρώματα

ΤΑ ΝΕΑ: Σκληρά μέτρα πριν από το Πάσχα

ΕΘΝΟΣ: ΕΠΙΔΡΟΜΗ σε μισθούς, συντάξεις

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ: Ευρω-τείχος στο ανατολικό SOS

ΤΟ ΒΗΜΑ: Νηστεία ως τις κάλπες

ΗΜΕΡΗΣΙΑ: Νέοι τριγμοί στις αγορές

Η ΑΥΓΗ: Ωρα για στροφή στην Ευρώπη

ΤΟ ΠΑΡΟΝ: 66,1% ΨΗΦΙΖΕΙ συναίνεση

Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ: Σενάριο δίδυμων εκλογών τον Ιούνιο

ΑΥΡΙΑΝΗ: ΚΑΤΑΡΡΕΟΥΝ ΤΡΑΠΕΖΕΣ

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ: ΜΙΛΑ ΚΑΘΑΡΑ ΚΥΡΙΕ ΚΑΡΑΜΑΝΛΗ

Η ΧΩΡΑ: Αυξήσεις στο Δημόσιο

ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΣ: Ξέχασαν για λίγο την κρίση οι Ελληνες

ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ: ΕΠΕΙΓΟΥΣΑ ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ: Στο σφυρί 2 εκατ. στρέμματα

ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ: Λιγότερη ελευθερία ...«για το καλό μας»

«Υστερα από περίπου 10 χρόνια συνεχούς οικονομικής ανάπτυξης, η Ανατολική Ευρώπη βυθίζεται στην πρώτη υπό καπιταλισμό ύφεση (...) Οι αναπτυσσόμενες οικονομίες της Ανατολικής Ευρώπης, από την Πολωνία έως τη Βουλγαρία, βρίσκονται αντιμέτωπες με τη χειρότερη κρίση τους από την πτώση του Τείχους του Βερολίνου, πριν από 20 χρόνια. Οι μετανάστες εργάτες τους επιστρέφουν στις εστίες τους, η ζήτηση για τις εξαγωγές τους μειώνεται διαρκώς, η βιομηχανική παραγωγή βρίσκεται σε στενό κλοιό, οι άμεσες επενδύσεις από το εξωτερικό περικόπτονται ή αναστέλλονται, η ανεργία και οι κοινωνικές αντιδράσεις αυξάνονται (...) Οι απαιτήσεις των δυτικοευρωπαϊκών τραπεζών απέναντι στην Εσθονία ισοδυναμούσαν με το 146% του ΑΕΠ της. Απέναντι στην Κροατία οι απαιτήσεις άγγιζαν το 128% του ΑΕΠ, στη Βουλγαρία το 76,4% του ΑΕΠ, ενώ στη Ρουμανία το 55%» (το ρεπορτάζ στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ).

«Είκοσι χρόνια από την πτώση του Τείχους του Βερολίνου, οι "οικονομικές τίγρεις" της Ανατολικής Ευρώπης δεν υπάρχουν πια. Ο Τσώρτσιλ στην ιστορική ομιλία του στο Μιζούρι, το 1946, είχε πει: "Από το Στετίνο της Βαλτικής μέχρι την Τεργέστη της Αδριατικής, ένα σιδηρούν παραπέτασμα διασχίζει την ήπειρο" (...) Αυτή η δήλωση του Τσώρτσιλ θα μπορούσε να θεωρηθεί η ιδρυτική πράξη του Ψυχρού Πολέμου. Μετά τη λήξη του και την πτώση του Τείχους του Βερολίνου (...) κάθε επιχειρηματίας είχε πια το ελεύθερο να αναζητεί εργατικά χέρια αλλού με φθηνό κόστος. Τα έβρισκε στην Ασία, αλλά και στην Ανατολική Ευρώπη. Εργάτες που αρκούνταν σε έναν πενιχρό μισθό για να μην πεθάνουν από την πείνα (ακόμη και στην Τσεχοσλοβακία, που ήταν το "βιομηχανικό θαύμα" της σοβιετικής εποχής) (...) Οι λαοί ζούσαν με το ίδιο όνειρο: Πως αργά ή γρήγορα θα διαπίστωναν ότι η εργατική τάξη είχε γίνει κι αυτή άυλη όπως και το χρήμα και πως είχαμε γίνει όλοι μια μεγάλη κι ευτυχισμένη οικογένεια που λεγόταν μεσαία τάξη. Στην πραγματικότητα, η εργατική τάξη αυξανόταν και πλήθαινε. Και μάλιστα σε συνθήκες δουλείας (...) Η ομιλία του Τσώρτσιλ τελείωνε έτσι: "Μόνο η Αθήνα, η Ελλάδα με τις αθάνατες δόξες της, είναι ελεύθερη να αποφασίσει για το μέλλον της με εκλογές υπό βρετανική, αμερικανική και γαλλική επιτήρηση". Με παρόμοια επιτήρηση, οι ανατολικοευρωπαϊκές χώρες άφησαν πίσω τους το "σιδηρούν παραπέτασμα"...» (τα αποσπάσματα από τη στήλη «Δρόμοι» του Ρ. Βρανά στα ΝΕΑ).

ΤΑ ΠΡΑΣΙΝΑ ΑΛΟΓΑ: «Κάποτε η Ελλάδα ήταν μια φτωχή χώρα με πλούσιους κατοίκους και υπέροχο περιβάλλον. Σήμερα είναι μία χώρα που δεν παράγει τίποτα, με πολλούς φτωχούς, ατμοσφαιρική ρύπανση και περιφραγμένες παραλίες. Η πράσινη ανάπτυξη που ευαγγελίζεται ο Γ. Παπανδρέου φιλοδοξεί να απαντήσει σε όλα αυτά τα προβλήματα, δημιουργώντας παράλληλα και εκατοντάδες χιλιάδες θέσεις εργασίας» (η διαβεβαίωση για το πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ στο ΕΘΝΟΣ).

ΚΑΙ ΤΟ ΓΑΛΑΖΙΟ ΑΝΤΙΓΡΑΦΟ ΤΟΥΣ: «Επιδοτήσεις των καταναλωτών για την αλλαγή καυστήρα, την τοποθέτηση διπλών τζαμιών, τη θερμομόνωση ταρατσών κλπ. σχεδιάζει το υπουργείο Ανάπτυξης (...) Αμέσως μετά άλλο πρόγραμμα θα επιδοτεί την απόσυρση των παλαιών ηλεκτρικών συσκευών» (το ρεπορτάζ για το πρόγραμμα της ΝΔ στην ΗΜΕΡΗΣΙΑ).

ΓΙΑ ΝΑ ΣΩΘΟΥΝ ΟΙ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΕΣ: «Η οικονομική κρίση κατέδειξε την ανάγκη ανάληψης κοινών ευρωπαϊκών πρωτοβουλιών (...) Ενα πρόγραμμα ευρωπαϊκών πρωτοβουλιών (...) προϋποθέτει (...) την αντικατάσταση του Συμφώνου Σταθερότητας (...) από πολιτικές που θέτουν ως προτεραιότητες την απασχόληση, τα κοινωνικά δικαιώματα, το περιβάλλον (...) Αυτή την προοπτική υποστηρίζουν εδώ και χρόνια τα κινήματα κατά της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης (...) Είναι δυνατή τώρα η στροφή στην Ευρώπη» (ο ροζ σχεδιασμός του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ στην ΑΥΓΗ).

ΚΑΙ ΝΑ ΓΕΝΙΚΕΥΤΕΙ Ο ΕΡΓΑΣΙΑΚΟΣ ΜΕΣΑΙΩΝΑΣ: «Ψεύτικες ελπίδες για δουλειά στο Δημόσιο μοιράζει αφειδώς η κυβέρνηση με τις στρατιές των νέων συμβασιούχων, εποχικών και ωρομισθίων, που συνεχίζει να προσλαμβάνει. Πρόκειται για διπλή κοροϊδία: Εκείνων που προσλαμβάνονται, αφού η δουλειά που βρίσκουν είναι προσωρινή και οι αμοιβές που παίρνουν ψίχουλα. Αλλά και της κοινωνίας, αφού η κυβέρνηση διαφημίζει μείωση της ανεργίας, ενώ στην πραγματικότητα μεταθέτει την καταγραφή της για κάποιο διάστημα. Η μέθοδος των προσλήψεων στο Δημόσιο με αυτούς τους τρόπους δεν είναι βέβαια ανακάλυψη της σημερινής κυβέρνησης (...) Εχουμε δηλαδή το φαινόμενο υπάλληλοι που κάνουν την ίδια δουλειά, στην ίδια υπηρεσία, να έχουν εντελώς διαφορετικά εργασιακά, μισθολογικά και ασφαλιστικά δικαιώματα. Ενας εργασιακός μεσαίωνας στον 21ο αιώνα!» (από το κύριο άρθρο στα ΝΕΑ).