Του Γιάννη Δερμεντζόγλου από το ΠΟΝΤΙΚΙ

Οι τύποι τα 'χουν αρπάξει χοντρά, έτσι δουλεύει το σύστημα. Τίποτα νέο σ' αυτό. Σε καιρούς έντασης του ανταγωνισμού, κάποιο κέντρο έβγαλε ορισμένα άπλυτα στη φόρα, θα λειτουργήσει η διαφάνεια «θα κάψουμε δύο - τρεις εμείς, κάψτε κάποιον κι εσείς, να κλείσει το θέμα» και το σύστημα θα συνεχίσει να λειτουργεί. Ποιο είναι το καινούργιο; Κανένα!

Απλά, στης διαφάνειας τον καιρό, υπάρχει χώρος για να γελάει και κάθε πικραμένος. Καθώς καλοί οι φίλοι, καλύτεροι οι πικραμένοι. Εκτός κι αν είσαι άνεργος ή μισθωτός οπότε πληρώνεις τα σπασμένα και των δύο.

Οταν, όμως, ένας τύπος στον οποίο εμπιστεύεσαι την ενημέρωσή σου σου λέει σοβαρά - σοβαρά πως οι Αμερικανοί απλά ψάχνανε για τρομοκρατία και πέσανε τυχαία πάνω στις μίζες της «Ζήμενς» - ενώ τώρα θα ψάξουν κατευθείαν για μίζες στον ΟΤΕ - κι εσύ ανοίγεις το στόμα μέχρι που να ακουμπήσει το σαγόνι στο στέρνο σου, ε, είσαι άξιος της ...διασκέδασής σου.

Πώς το 'πε ο Χατζηνικολάου; Ο Λιάπης για ένα αεροπορικό εισιτήριο απασχόλησε τα μέσα ενημέρωσης περισσότερο από τον Τσουκάτο με το ένα εκατομμύριο ευρώ; Γιατί, λέει, είναι συγγενής του Καραμανλή. Και όχι γιατί τα συγκροτήματα προσπαθούν να ρίξουν στα μαλακά το ΠΑΣΟΚ;

Μη σαλτάρετε με όσα διαβάζετε κι ακούτε. Κάτι πρέπει να κάνουν και οι δημοσιογράφοι για να βγάλουν το ψωμί τους. Δηλαδή, γιατί έχει δικαίωμα ένας να πλασάρει ως ρεπορτάζ το διαφημιστικό πρόγραμμα μιας τράπεζας και δεν έχει δικαίωμα ο άλλος να χαρακτηρίζει αταξική κοινωνία τις ΗΠΑ; Ο καθένας ό,τι έχει πουλάει. Εδώ προκύψανε ως και ψύλλοι με Πρωτόκολλο, μισή σελίδα ρεπορτάζ, παρακαλώ.

Ασχετο: Αγοράζουν, λέει, λιγότερα οι καταναλωτές, παίρνουν υπόψη τις τιμές κι αυτό αναγκάζει τις εταιρείες που ελέγχουν παγκόσμια τη διατροφή να απολύουν εργαζόμενους για να διατηρήσουν ψηλά τα κέρδη τους. Τι παθαίνουν οι φουκαριάρικες οι εταιρείες... Που τα «παθήματά» τους τα πληρώνουν οι εργαζόμενοι. Ετσι κι αλλιώς αυτοί τα πληρώνουν σ' αυτό το σύστημα των εταιρειών. Εκτός και αν αποφασίσουν να τις καταργήσουν. Βάλτε πλώρη, λοιπόν...

Πάμε Πρέσπα, μπας και βρούμε το ίσο μας;

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ: ΝΑ ΜΗΝ ΕΓΚΛΩΒΙΣΤΕΙ Ο ΛΑΟΣ στα τερτίπια αποπροσανατολισμού ΝΔ - ΠΑΣΟΚ

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ: Μαύρες πληρωμές της Siemens στις εκλογές του 2004

Η ΧΩΡΑ: 10 εκατ. ευρώ σε αποδέκτες με σβησμένα ονόματα

ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ: Φασκελο-κουκούλωστα

ΕΘΝΟΣ: ΣΤΟΝ... ΑΕΡΑ ο τουρίστας υπουργός

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ: Κε Λιάπη είναι και αυτό φήμη;

ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΣ: ΜΕ ΑΓΩΓΕΣ ΑΠΑΝΤΑ ο Μιχ. Λιάπης

Ο ΛΟΓΟΣ: ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ Λιάπη

Η ΑΥΓΗ: Υπόλογη η κυβέρνηση εκτεθειμένος ο Λιάπης

ΤΑ ΝΕΑ: Θηλιά επιτοκίων πνίγει αγορά - καταναλωτές

ΤΟ ΒΗΜΑ: Ρώσικη ρουλέτα με τα επιτόκια

ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ: Νοσηλεία στην Ευρώπη για όλους

ΑΥΡΙΑΝΗ: 700.000 ΕΥΡΩ ΕΚΛΕΨΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΛ.ΑΣ. ο αξιωματικός που είναι πρόεδρος της επιτροπής για την παραλαβή του C4i

ΗΜΕΡΗΣΙΑ: Φεύγουν τα hedge funds

«Στην ηγεσία της ισχυρότερης χώρας του κόσμου θα βρίσκεται ένας άφθαρτος πολιτικός, ο οποίος έχει αποδείξει την κοινωνική ευαισθησία του στις γειτονιές του Σικάγο, έχει υποστηρίξει τη συνεννόηση με τις υπόλοιπες χώρες και όταν λέει ότι ο πόλεμος είναι η τελευταία επιλογή δείχνει να το εννοεί. Αυτό το κλίμα ελπίδας καθιστά τον φετινό εορτασμό της αμερικανικής ανεξαρτησίας διαφορετικό από αυτούς των τελευταίων ετών και φέρνει στο νου τα οράματα της πρώτης δημοκρατικής επανάστασης της 4ης Ιουλίου 1776 όταν η υπόδουλη Αμερική έσπασε τα δεσμά της βρετανικής αποικιοκρατίας και εγκαινίασε μια αταξική κοινωνία που αντλεί τη δύναμή της από την πολιτική δημοκρατία, την κοινωνική ελευθερία και την επιχειρηματική καινοτομία» (ο Αθανάσιος Ελλις στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ).

«Επιδρομή ψύλλων αναστάτωσε προχθές το δημαρχείο Λάρισας. Τα ενοχλητικά έντομα που αναπτύχθηκαν στο υπόγειο του κτιρίου και πολλαπλασιάστηκαν από την υπερβολική ζέστη ανέβηκαν στους επάνω ορόφους και άρχισαν να επιτίθενται κατά κύματα σε υπαλλήλους τρέποντάς τους σε άτακτη φυγή (...) πρώτα οι ηλεκτρολόγοι που βρίσκονταν στο υπόγειο και στη συνέχεια οι εργαζόμενοι της Διεύθυνσης Πολεοδομίας και του Πρωτοκόλλου στο ισόγειο (...) υποχρεώθηκαν να μεταφέρουν έγγραφα, σφραγίδες και φακέλους στο φουαγιέ του ισογείου δίπλα στην έξοδο στον χώρο όπου δεν είχαν φτάσει οι ανεπιθύμητοι επιδρομείς (...) από την πλευρά του ο δήμαρχος δίνει διαφορετική εκδοχή για ό,τι συνέβη παρουσιάζοντάς το ως ...ψύλλου πήδημα!» (το ρεπορτάζ από το οποίο, πάντως, λείπουν οι συνεντεύξεις με τους ίδιους του ψύλλους, στο ΕΘΝΟΣ).

ΚΑΛΟΙ ΟΙ ΦΙΛΟΙ... «Δεν ποινικοποιούνται, βέβαια, οι κοινωνικές σχέσεις και τα φιλικά αισθήματα. Υπερέχει, ωστόσο, η προστασία του δημοσίου συμφέροντος. Και πρέπει να φαίνεται κιόλας. Το σκάνδαλο Ζίμενς δεν μπορεί να μετατραπεί σε μικρό πρόβλημα που αφορά ένα, δύο ή τρία άτομα. Οπως επισημαίνει ο Ευ. Βενιζέλος, υπάρχει ένα τεράστιο πρόβλημα κύρους και αξιοπιστίας των θεσμών, ένα τεράστιο πρόβλημα διαφάνειας» (από το κύριο άρθρο στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ).

ΚΑΛΥΤΕΡΟΙ ΟΙ ΠΙΚΡΑΜΕΝΟΙ: «Κατά το πετυχημένο πρότυπο της Ζήμενς ένας άλλος δικηγορικός οίκος, αντίστοιχου μεγέθους και εγκυρότητας με τη νομική φίρμα που διερεύνησε την υπόθεση του γερμανικού κολοσσού, έχει αναλάβει όπως αναφέρουν απολύτως έγκυρες δημοσιογραφικές πηγές, μια αντίστοιχη έρευνα για τον ΟΤΕ (...) πολύ σύντομα τα όσα θα ζήσουμε θα κάνουν το σκάνδαλο της Ζήμενς να φαντάζουν σαν παιδικό παραμύθι» (από το κύριο άρθρο στην ΑΥΡΙΑΝΗ).

ΕΚΤΟΣ ΚΙ ΑΝ ΕΙΣΑΙ ΑΝΕΡΓΟΣ: «Ο αριθμός των ανέργων στις 30 χώρες μέλη του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης αναμένεται το 2009 να αυξηθεί κατά 9% στα 34,8 εκατομμύρια» (το ρεπορτάζ στον ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΤΥΠΟ).

`Η ΜΙΣΘΩΤΟΣ: «Σε ένα τέτοιο περιβάλλον ο ρυθμός αύξησης των πραγματικών αποδοχών των εργαζομένων θα υποχωρήσει το 2008 στην πλειοψηφία των 30 χωρών - μελών του ΟΟΣΑ και θα είναι χαμηλότερος από τα κέρδη και την παραγωγή» (εκτίμηση του ΟΟΣΑ, στην ΗΜΕΡΗΣΙΑ).

ΟΠΟΤΕ, ΠΛΗΡΩΝΕΙΣ ΤΑ ΣΠΑΣΜΕΝΑ: «Οι οικονομολόγοι Σαμ Γκίντιν και Λίο Πάνιτς λένε: "από τις τρεις μεγάλες διαρθρωτικές κρίσεις του καπιταλισμού, η πρώτη (μετά τη δεκαετία του 1870) επιτάχυνε τον ενδοϊμπεριαλιστικό ανταγωνισμό και οδήγησε στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο και τη Ρωσική Επανάσταση, ενώ η δεύτερη κρίση (το μεγάλο κραχ) ουσιαστικά αντέστρεψε την πορεία του καπιταλισμού προς τη διεθνοποίηση. Ομως, μετά την κρίση των αρχών της δεκαετίας του 1970, ακολούθησε μια εμβάθυνση, επιτάχυνση και επέκταση της καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης"» (η καταγραφή από τον Ρ. Βρανά στα ΝΕΑ).