Λέξη - κλειδί για την αποκωδικοποίηση διαφόρων που ακούγονται αυτές τις μέρες είναι η «αξιοπιστία».

Κάνοντας απίθανες κωλοτούμπες διάφοροι που υποτίθεται ότι ασκούν κριτική στην κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ καταλήγουν η κριτική τους να αφορά στο αν είναι αξιόπιστη η κυβέρνηση και αν η κυβέρνηση θα καταφέρει να διατηρήσει την αξιοπιστία της χώρας στο εξωτερικό.

Στο λιμάνι διατήρηση της αξιοπιστίας σημαίνει να εφαρμοστεί η συμφωνία με την COSCO και να της παραδοθούν οι εγκαταστάσεις.

Στα ναυπηγεία αξιοπιστία σημαίνει να αφεθεί μια ιδιωτική επιχείρηση να κάνει τη δουλειά της, ακόμα και να κλείσει το ναυπηγείο.

Στα εισοδηματικά αξιόπιστο, λένε, είναι να δώσει η κυβέρνηση κάτι ακόμα στο επίδομα φτωχοκομείου (η «Αυγή» βρήκε κολοβό το επίδομα, που σημαίνει ότι καλό είναι αλλά θέλει λίγο ακόμα).

Γύρω από το θέμα της αξιοπιστίας στήνεται ένα γαϊτανάκι έτσι που γυροβολιά στη γυροβολιά να ξεχάσουν άπαντες: Οτι στο λιμάνι το θέμα είναι να καταργηθεί η σύμβαση που το περνά από την κρατική ιδιοκτησία στα χέρια μιας πολυεθνικής. Οτι στα ναυπηγεία το θέμα είναι να λειτουργήσουν χωρίς την πολυεθνική και για το λαϊκό συμφέρον σε μια χώρα που και πολλά νησιά έχει, άρα και ανάγκη από βαπόρια έχει, σε μια χώρα που μέσα από την τεχνογνωσία και την εμπειρία των εργατών των ναυπηγείων, μπορεί να καλύψει πλείστες ανάγκες της τόσο στα μέσα μαζικής μεταφοράς όσο και στον αμυντικό τομέα. Οτι στο εισοδηματικό αυτό που φταίει δεν είναι το «κολοβό» επίδομα, αλλά ότι μια χούφτα καπιταλιστές αρπάζουν τον κοινωνικά παραγόμενο πλούτο.

Και στις τρεις περιπτώσεις που απασχολούν αυτές τις μέρες, το δίλημμα δεν αφορά την αξιοπιστία ή όχι της κυβέρνησης, αλλά το δρόμο ανάπτυξης: Αυτόν που διασφαλίζει τα καπιταλιστικά κέρδη, ή αυτόν που καταργώντας τα καπιταλιστικά κέρδη, τους ίδιους τους καπιταλιστές, ξανοίγει έναν πλατύ ορίζοντα όπου η οργάνωση της παραγωγής θα στοχεύει στην κάλυψη των λαϊκών αναγκών και μόνο.

Για το δρόμο ανάπτυξης που υπηρετεί τις λαϊκές ανάγκες χρειάζεται οι αγώνες που ξετυλίγονται αυτές τις μέρες να αποκτούν όλο και πιο πολιτικό χαρακτήρα, να συνοδεύονται με ανατροπές στους σημερινούς συσχετισμούς δύναμης, ανατροπές τέτοιες που να πετάνε στα σκουπίδια και την πράσινη και τη γαλάζια εκδοχή της διαχείρισης. Για το δρόμο που διασφαλίζει τα καπιταλιστικά κέρδη ...αρκεί ο Πάγκαλος.

Αν δε μας γελούν τα ματάκια μας, αυτό ακριβώς λέει το άρθρο στο ΒΗΜΑ. Πως ρόλος του Πάγκαλου είναι να βοηθήσει την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ να εφαρμόσει την πολιτική της ΝΔ. Γιατί το κάνουν να φαίνεται δύσκολο; Αρκεί η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ να εφαρμόσει την πολιτική της, ίδια είναι με την πολιτική της ΝΔ. Το άρθρο στον ΑΔΕΣΜΕΥΤΟ το λέει απλά: «Προχωρήστε κύριοι του ΠΑΣΟΚ και μας έχετε στο πλάι σας». Δεν έχουμε καμία αμφιβολία.

Εκεί που μπερδεύει το πράγμα είναι όταν η ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ ζητάει να τηρηθεί η υπόσχεση για αναδιανομή του παραγόμενου πλούτου. Ο πλούτος που παράγεται συγκεντρώνεται σε λίγα χέρια γιατί αυτές είναι οι σχέσεις παραγωγής. Τρόπος να φύγει ο πλούτος από τους κηφήνες και να περάσει στα χέρια των παραγωγών χωρίς να καταργηθούν οι κηφήνες δεν υπάρχει. Προτείνει η καλή εφημερίδα κατάργηση των καπιταλιστών; Να το συζητήσουμε... Δεν το προτείνει, βέβαια, ούτε το ΠΑΣΟΚ υποσχέθηκε κάτι τέτοιο. Να δημιουργήσει εντύπωση προσπαθεί, ότι κάτι μπορεί να γίνει με λίγο καλύτερη διαχείριση καθώς η εξαγγελία του ενός ευρώ έχει εξαγριώσει ακόμα και τους φανατικούς οπαδούς του ΠΑΣΟΚ, οι οποίοι δεν περίμεναν τόσο γρήγορα να τους φτύσει κατάμουτρα η κυβέρνηση που ψήφισαν ελπίζοντας ότι θα 'ναι καλύτερη από τη ΝΔ.

Κατά τ' άλλα ψάχνουν, λέει, ακόμα να βρουν τι είναι αυτό που οδηγεί σε βίαια ξεσπάσματα. 150 εργάτες κάθε χρόνο νεκροί την ώρα της δουλειάς, άγνωστο πόσοι πεθαμένοι από επαγγελματική ασθένεια. Χιλιάδες σε έναν αργό θάνατο. Να συνεχίσουμε;

Ενας στο ΒΗΜΑ έγραψε πως για τη βία φταίει η λατρεία των Ελλήνων σε πρότυπα σαν τους Κλέφτες που απελευθέρωσαν την πατρίδα, ο άλλος στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ έγραψε πως φταίνε οι καταγγελίες για «πουλημένους στην εργοδοσία», ένας τρίτος στην ΑΥΓΗ ζήτησε την καταδίκη της βίας απ' όπου κι αν προέρχεται. Και χτες ένας τέταρτος έγραψε πως φταίνε οι ιδέες που καλλιεργήθηκαν στον κύκλο της μεταπολίτευσης. Μια κυρία που έχει πρόβλημα με τα οθωμανικά ήθη δε τη σχολιάζουμε, τα λέει όλα μόνη της.

Κοινό ζητούμενό τους να μας πείσουν πως όλοι είμαστε μια αγαπημένη οικογένεια. Να γίνουμε. Οπως είπε προχτές το βράδυ στην κρατική «τιβί» μια Παλαιστίνια μάνα σε μια άλλη μάνα, από το Ισραήλ εκείνη, «δώσε μου όσα μου παίρνεις καθημερινά και θα έχουμε ειρήνη».

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ: Ελεημοσύνη ΕΝΑ ΕΥΡΩ ΣΕ ΕΞΑΘΛΙΩΜΕΝΟΥΣ η «ευαισθησία» της κυβέρνησης

ΕΘΝΟΣ: ΕΠΙΔΟΜΑ ανάσα για 2,5 εκ. Ελληνες

ΤΑ ΝΕΑ: Φόροι... ανάσα για 2.500.000 μη έχοντες

Η ΑΥΓΗ: Κολοβό το κοινωνικό πακέτο

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ: Χαθήκατε αν...

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ: ΠΟΙΟΙ ΘΑ ΠΑΡΟΥΝ ΤΟ ΕΠΙΔΟΜΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ

ΑΥΡΙΑΝΗ: ΠΟΙΟΙ ΚΑΙ ΠΩΣ ΘΑ ΠΑΡΟΥΝ ΤΟ ΕΠΙΔΟΜΑ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ

ΤΟ ΒΗΜΑ: Φωτιές βγάζει ο Αλμούνια

Η ΒΡΑΔΥΝΗ: ΑΛΛΑ ΥΠΟΣΧΕΘΗΚΑΜΕ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΚΑΝΟΥΜΕ

Ο ΛΟΓΟΣ: ΜΗΔΕΝΙΚΗ ΑΝΑΠΤΥΞΗ και ανεργία άνω του 10%

Η ΧΩΡΑ: Ο κόσμος πάει με τον Σαμαρά

ΗΜΕΡΗΣΙΑ: Αρχή με καταιγίδα φόρων

ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΣ: Βροχή τα «χαράτσια» από το ΠΑΣΟΚ

ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ: ΔΕΝ ΠΕΡΠΑΤΑΕΙ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ

«Η κυρία Τριανταφύλλου υποστηρίζει ότι "στην ελληνική κοινωνία δεν υπάρχει αγωγή του πολίτη (...) σε συνδυασμό με τα μετεμφυλιακά σύνδρομα που οι Ελληνες δεν έχουμε ξεπεράσει και μέσα σε αυτά ο αστυνομικός είναι "ο χαφιές, ο βασανιστής, ο μπάτσος", δένει το "γλυκό" της ανομίας, ενώ η ελληνική κοινωνία κινείται σαν να είναι υπερήφανη για την ίδια την παθολογία της". Το βάρος της ευθύνης σύμφωνα με την κυρία Τριανταφύλλου "πέφτει στους ώμους της Αριστεράς (...) που έχει εκθρέψει καταστάσεις αντιδημοκρατικές. Τα πολιτικά μας ήθη είναι οθωμανικά"» (η καταγραφή στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ).

«Μερικές φορές νιώθω ότι ένα μικρό κομμάτι της λεγόμενης γενιάς του Πολυτεχνείου δίνει μια λυσσαλέα μάχη για να μην κλείσει αυτός ο περίφημος κύκλος της μεταπολίτευσης (...) Αυτό το κομμάτι της συγκεκριμένης γενιάς ταλαιπωρεί χρόνια την ελληνική κοινωνία με τη στάση του (...) Σήμερα ζούμε (...) τη φυσική εξέλιξη της νοοτροπίας που εξέθρεψε μια γενιά για τα όρια της βίας και της διαμαρτυρίας (...) Ο κύκλος της μεταπολίτευσης πρέπει επιτέλους να κλείσει μαζί με έναν αδικαιολόγητο κύκλο αίματος και βίας!» (ο Α. Παπαχελάς στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ).

«Οι ζωές επτά εργατών, που πρόπερσι κάηκαν ζωντανοί στη χαλυβουργία της ΤhyssenGroup στο Τορίνο, αποζημιώθηκαν συνολικά με 13 εκατομμύρια ευρώ (...) "Τα λεφτά δεν πρόκειται να φέρουν πίσω τον γιο μου", ψιθύριζε η μάνα του Ρομπέρτο Σκόλα, 32 ετών, εργάτη στη γερμανική εταιρεία που σήμερα ετοιμάζεται να απολύσει 20.000 εργαζομένους από τα εργοστάσιά της σε όλο τον κόσμο. Πόσο άραγε αξίζει η ζωή αυτών των ανθρώπων, ζώντων και νεκρών; Πόσο αξίζει η ανθρώπινη ζωή; Αξίζει άραγε όσο ένα επίδομα κοινωνικής αλληλεγγύης; Οσο ένα επίδομα ανεργίας; Οσο μια αποζημίωση που μετρούν στην παλάμη της μάνας ενός εργάτη που άφησε την τελευταία του πνοή στις σκαλωσιές;» (ο Ρ. Βρανάς στα ΝΕΑ).

ΚΑΘΕΝΑΣ ΚΙ Ο ΡΟΛΟΣ ΤΟΥ: «Ο κ. Θεόδωρος Πάγκαλος καλείται να βγάλει τον δράκο από την τρύπα (...) Η κυβέρνηση πρέπει να σβήσει από τη μνήμη των πολιτών όσα υποστήριζε ως αντιπολίτευση, για τους κινδύνους που ενέχει το ξεπούλημα λιμανιών, αεροδρομίων και τηλεπικοινωνιών (...) Δει δη Παγκάλου και άνευ τούτου ουδέν έστι γενέσθαι των δεόντων (...) Ο αντικυβερνήτης μέσα στην έξαψη και στην υπερβολή του έχει την τέλεια ευκαιρία να ξεδιπλώσει τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του που τον καθιστούν αταξινόμητο είδος στην πολιτική ζωή. Είπε ότι το λιμάνι πρέπει να μείνει ανοιχτό και το πιο πιθανό είναι να το πετύχει. Είναι καλός διαπραγματευτής. Στο τέλος θα είναι όλοι ευχαριστημένοι, κυρίως ο Πρωθυπουργός που θα βγει από την τρικυμία. Δηλαδή, εδώ που έχουν φτάσει τα πράγματα, η επιτυχία της κυβέρνησης κρίνεται από την υλοποίηση ιδεών και αποφάσεων της Νέας Δημοκρατίας!» (το άρθρο στο ΒΗΜΑ).

ΚΑΘΑΡΗ ΣΤΗΡΙΞΗ: «Στις προβλήτες του Πειραιά και του Σκαραμαγκά θα δοκιμαστεί αυτές τις μέρες η αξιοπιστία και η ικανότητα της κυβέρνησης να διαχειριστεί αποτελεσματικά τις κρίσεις (...) Ειλικρινά ευχόμαστε η κυβέρνηση Παπανδρέου να διαχειριστεί και τις δύο αυτές κρίσεις κατά τρόπο που να ικανοποιεί όλες τις εμπλεκόμενες πλευρές. Κι αν αυτό είναι εκ των πραγμάτων ανέφικτο να διαχειριστεί τις κρίσεις κατά τρόπο που να προστατεύει τα ελληνικά συμφέροντα, την αξιοπιστία της χώρας και τα δικαιώματα του ελληνικού Δημοσίου (...) αν η διαχείριση των κρίσεων αυτών έχει αυτές τις κατευθύνσεις η κυβέρνηση μπορεί να είναι βέβαιη ότι έχει την υποστήριξη της συντριπτικής πλειοψηφίας του ελληνικού λαού» (ο Χ. Θεοχαράτος στον ΑΔΕΣΜΕΥΤΟ).

ΜΕ ΤΟ ΚΕΡΔΟΣ ΤΙ ΘΑ ΓΙΝΕΙ; «Με τη φτώχεια και τις "ευπαθείς ομάδες" επιστρέφει ο τόπος στην εποχή της ανέχειας, των πιστοποιητικών απορίας και των βιβλιαρίων προικοδότησης των απόρων κορασίδων, που μοίραζε η αλήστου μνήμης βασίλισσα Φρειδερίκη. Υποσχέθηκε η κυβέρνηση, με τις προεκλογικές της διακηρύξεις, φορολογική δικαιοσύνη και ουσιαστική αναδιανομή του εισοδήματος, δηλαδή του παραγόμενου πλούτου, από τον οποίο αυτοί που τον παράγουν παίρνουν τα ψίχουλα. Οι υποσχέσεις πρέπει να γίνουν πράξη, με τολμηρές πολιτικές αποφάσεις. Και με συνέπεια...» (από το κύριο άρθρο στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ).