Οσο τα αδιέξοδα αυξάνουν, τόσο πιο γοερό ακούγεται και το κλάμα των κροκόδειλων για το κακό που έρχεται. Και είναι κλάμα κροκόδειλου το κλάμα τους για τα δεινά των λαϊκών στρωμάτων, γιατί αυτό που ψάχνουν δεν είναι λύση για τα λαϊκά στρώματα, αλλά μια ακόμα συνταγή για καλύτερη διαχείριση της καπιταλιστικής κρίσης, ώστε η πολιτική για την ενίσχυση του κεφαλαίου να εφαρμοστεί με τις μικρότερες δυνατές ζημιές για τους ίδιους τους καπιταλιστές.

Μικρές ειδήσεις στις πίσω σελίδες του αστικού Τύπου υπενθυμίζουν ότι όποτε η εργατική τάξη, συνολικότερα τα φτωχομεσαία λαϊκά στρώματα, ανέχτηκαν ή και υιοθέτησαν λύσεις που προτάθηκαν από την αστική κυβέρνηση, έχασαν. Απόδειξη τα νέα στοιχεία που δίνονται για το χρήμα των ασφαλιστικών ταμείων που παίχτηκε στον τζόγο και βαίνει διαρκώς μειούμενο. Ο τζόγος είχε προβληθεί σαν μια σημαντική ευκαιρία για τα Ταμεία να αυξήσουν το χρήμα τους. Και είχε χειροκροτηθεί από τους εργατοπατέρες που σήμερα παριστάνουν τους έκπληκτους.

Η κριτική που γίνεται στην κυβέρνηση από τις διάφορες παραλλαγές του αστικού πολιτικού συστήματος αφορά στο λεγόμενο «μείγμα πολιτικής». Πρόκειται για επί της ουσίας στήριξη της κυρίαρχης πολιτικής με άλλον φερετζέ. Αυτό που αποφεύγει αυτή η κριτική είναι κάθε αναφορά στην ίδια την καπιταλιστική κρίση. Ακριβώς για να μην αποκαλυφθεί πως δεν υπάρχει πρόβλημα διαχείρισης, αλλά πρόβλημα στο ίδιο το σύστημα, εκτίμηση που αναγκαστικά οδηγεί και σε άλλου τύπου αγώνα, όχι πια για ένα άλλο μείγμα πολιτικής, αλλά για μια ριζικά διαφορετική πολιτική, για μια ριζικά διαφορετική οικονομία.

Τα μέτρα που προβάλλονται, είτε ως αποφάσεις της κυβέρνησης, είτε ως πρόταση άλλης διαχείρισης, είναι συγκεκριμένα: Μειώνουν κι άλλο τους μισθούς. Τινάζουν στον αέρα το ασφαλιστικό σύστημα. Αφαιρούν κάθε κατάκτηση στους τομείς της Υγείας, της Πρόνοιας. Οδηγούν ασφυκτικά την εκπαίδευση στην κύρια αποστολή της κάτω απ' αυτό το σύστημα: στην παραγωγή σύγχρονων μισθωτών σκλάβων.

Αυτό που δε λένε όσοι κάνουν κριτική για δήθεν πρόβλημα διαχείρισης είναι πως όλα τα μέτρα που παίρνονται κι αυτά που προβάλλονται ως εναλλακτικά είναι αναγκαστικά για το καπιταλιστικό σύστημα, δεν είναι θέμα καλών ή κακών προθέσεων. Ολοι τους επικαλούνται τη χρεοκοπία ως έκτακτο φυσικό φαινόμενο, ενώ είναι αντικειμενικό, με συγκεκριμένη αιτία στο ίδιο το σύστημα. Ζητάνε θυσίες και υπόσχονται μετά θάνατον παράδεισο, όταν όποιος δεχτεί να θυσιαστεί για το κέρδος του καπιταλιστή θα είναι σκέτο χώμα.

Η κυβέρνηση από την πλευρά της ποντάρει ειδικά σήμερα στον έλεγχο κεντρικών συνδικάτων από την ίδια, ποντάρει σε κινητοποιήσεις μαϊμού από εργοδοτικούς συνδικαλιστές που παζαρεύουν για μια καλύτερη διαχείριση. Η πίεση που ασκείται για να θεωρηθούν λύσεις σωτηρίας της πατρίδας οι καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις είναι χαρακτηριστικές. Καμιά ανοχή σ' αυτήν την πίεση. Κανένας να μην τσιμπήσει στα περί σωτηρίας της πατρίδας. Οι καπιταλιστές και η κυβέρνησή τους παλεύουν για τη δική τους σωτηρία, για το χαμό των εργατών.

Στον καιρό της κρίσης το κεφάλαιο είναι υποχρεωμένο να καταστρέψει και ένα μέρος του, αλλά κύρια να καταστρέψει εργαζόμενους. Για να κάνει ένα βήμα προς την κερδοφορία ως την επόμενη κρίση. Το πρόβλημα είναι ότι ενώ το κεφάλαιο μπορεί να ορθοποδήσει έστω και προσωρινά με τα συγκεκριμένα μέτρα, οι εργαζόμενοι θα χρειαστεί να χύσουν και πάλι ποταμούς αίματος για την παραμικρή κατάκτηση. Αξίζει τον κόπο; Κανένας αγώνας δεν είναι χαμένος, όμως στον καιρό της κρίσης γίνεται ακόμα πιο καθαρό ότι δεν αξίζει καμιά θυσία για την πλουτοκρατία. Οτι η μόνη θυσία που αξίζει είναι για έναν μεγάλο αγώνα που θα βγάζει από τη μέση τους εκμεταλλευτές.

Οι καπιταλιστές προσπαθούν να ξεπεράσουν τον κάβο προβάλλοντας ως λύση και αλλαγές στο πολιτικό σύστημα με αλλαγές στα πρόσωπα. Για την εργατική τάξη αυτό πρέπει να ερμηνεύεται μόνο σαν ανάγκη αλλαγής στην ίδια την πολιτική με βάση τα δικά της συμφέροντα. Κάθε πρόταση από τη σκοπιά των εργατών οφείλει να συγκρούεται με τα συμφέροντα του κεφαλαίου. Κάθε άλλη πρόταση δίνει παράταση στο σύστημα. Η αντιμετώπιση των καπιταλιστών και των κυβερνήσεών τους με όποια παραλλαγή, δεν είναι εύκολη υπόθεση, είναι όμως μονόδρομος για τους εργάτες, αν θέλουν να έχουν λύση. Κάθε συμβιβασμός στο γήπεδο του αντίπαλου θάβει τους εργάτες.

Απόδειξη; Κι ο πιο μικρός αγώνας για καθημερινά προβλήματα συναντά λυσσαλέα αντίδραση. Αναγκαίοι αυτοί οι αγώνες, αναγκαίο ό,τι αφαιρεί από τους καπιταλιστές, αλλά οι εργάτες πρέπει να ετοιμάζονται για τα μεγαλύτερα. Κι αυτό θα γίνει με την ίδια την οργάνωσή τους. Να μην έχουν τόπο να σταθούν οι εργατοπατέρες. Να αναδεικνύεται από τα κάτω κάθε σπάργανο οργάνωσης σε ταξική βάση, συγκρότησης λαϊκής συμμαχίας που θα έχει καθαρό ότι παλεύει για μια ριζικά διαφορετική πολιτική, για μια ριζικά διαφορετική οικονομία. Κι αυτό σημαίνει πάλη για να οξύνονται τα αδιέξοδα του συστήματος, να προβάλλει ο μονόδρομος της λύσης από και για τους εργάτες.

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ: ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΑ ΜΕΤΡΑ - ΚΟΛΑΣΗ για τη ζωή λαού και νεολαίας

Η ΒΡΑΔΥΝΗ: ΜΕΙΩΣΗ ΜΙΣΘΩΝ μέσω επιχειρησιακών συμβάσεων

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ: Τέλος το δώρο στο δημόσιο

ΕΘΝΟΣ: Με τεκμήρια η χορήγηση 5 επιδομάτων

Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ: Στον αέρα η εφαρμογή των επιταγών του Μνημονίου

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ: Δωρεάν ένσημα για άνεργους 55-64 ετών

ΤΑ ΝΕΑ: Με μόρια οι μεταθέσεις αξιωματικών

ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ: Τι συγκαλύπτει ο υπουργός Express Service

ΤΟ ΒΗΜΑ: «Θέλουμε να σας σώσουμε, εσείς όμως μπορείτε;»

Η ΑΥΓΗ: Αλλαγή σελίδας

ΤΟ ΠΑΡΟΝ: ΠΑΣΟΚ εναντίον Γιώργου

ΑΥΡΙΑΝΗ: Ο ανηψιός ή ο θείος τα είχαν βουτήξει;

«Η αποτυχία (...) να μειώσουν το δημοσιονομικό έλλειμμα του 2010 (...) παρά την καταιγίδα σκληρών δημοσιονομικών και... διαρθρωτικών μέτρων που επέβαλαν στον ελληνικό λαό, δεν αναμένεται να συνετίσει (...) αναμένεται να σκληρύνουν ακόμη περισσότερο τη στάση τους απέναντι στον ελληνικό λαό για να τον... συνετίσουν! (...) Η καταστροφή εκατοντάδων χιλιάδων μικρομεσαίων επιχειρήσεων και η περαιτέρω συρρίκνωση της αγοραστικής δύναμης των εισοδημάτων εκατομμυρίων μισθωτών και συνταξιούχων θα συνεχιστούν με ακόμη πιο... βίαιο τρόπο. Η περαιτέρω επιδείνωση των οικονομικών του ελληνικού κράτους εξαιτίας της παταγώδους αποτυχίας των συνταγών του Μνημονίου θα... αξιοποιηθεί για την κατατρομοκράτηση του ελληνικού λαού, με την επικοινωνιακή διαχείριση του κινδύνου για χρεοκοπία, προκειμένου να γίνουν δεκτά χωρίς πολλές αντιδράσεις τα νέα, ακόμη πιο απάνθρωπα, μέτρα που έρχονται» (το κύριο άρθρο στον ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΤΥΠΟ).

«Το πρόβλημα δεν είναι το μείγμα μέτρων που θα επιλεγεί, ούτε και οι συνδυασμοί που ενδεχομένως θα γίνουν (...) Το πραγματικό πρόβλημα είναι αν και πότε θα καταλάβουν οι μετέχοντες στην κυβέρνηση ότι υπάρχουν ορισμένα μέτρα που ήδη έχουν ληφθεί, αλλά δυστυχώς δεν εφαρμόζονται στην έκταση και την ένταση που επιβάλλεται να εφαρμοστούν (...) Αν αυτές και άλλες ανάλογες και ειλημμένες από καιρό αποφάσεις δεν εφαρμοστούν, θα παραμείνουμε παγιδευμένοι σ' έναν φαύλο κύκλο αναζήτησης νέων και σκληρότερων κάθε φορά μέτρων, που όχι μόνο δεν θα μας βγάζουν από την κρίση, αλλά θα την επιδεινώνουν» (το κύριο άρθρο στο ΕΘΝΟΣ).

«Μείωση της κινητής περιουσίας των ασφαλιστικών ταμείων (λογιστικές ζημιές) στα 26,8 δισ. ευρώ (αποτίμηση 31/12/2010), από 29 δισ. ευρώ που ήταν στις 31/12/2009. Η κινητή περιουσία του Οργανισμού Ασφάλισης Ελευθέρων Επαγγελματιών (ΟΑΕΕ) έχει μειωθεί κατά 47% ή 213 εκατ. ευρώ την τελευταία διετία. Η αξία των μετοχών έχει υποχωρήσει 38% και των ομολόγων 44%. Είναι χαρακτηριστικό ότι το 2010, λόγω και της περικοπής της κρατικής επιχορήγησης, το Ταμείο αναγκάστηκε να ρευστοποιήσει δύο ομόλογα του Ελληνικού Δημοσίου, συνολικής αξίας 40 εκατ. ευρώ, προκειμένου να καλύψει τρέχουσες οικονομικές υποχρεώσεις του. Τα δύο αμοιβαία κεφάλαια της ΑΕΔΑΚ του ΙΚΑ-ΕΤΑΜ έχουν υποχωρήσει 21%, το μεικτό εσωτερικού, και 24%, το ομολογιακό εσωτερικού, σε διάστημα μόλις ενός έτους. Μάλιστα είναι χαρακτηριστικό της ασφυξίας των Ταμείων ότι το τελευταίο διάστημα το ΙΚΑ πληρώνει μέρος των συντάξεων με ρέπος 42 ημερών συνολικού ποσού άνω του 1 δισ. ευρώ, τα οποία ανακυκλώνονται συνεχώς με επιτόκιο από 3,4% έως 3,7%» (το θέμα στα ΝΕΑ).

ΕΠΕΛΑΣΗ: «Φτάνουμε, κατά τα φαινόμενα, στη δεύτερη φάση των περικοπών, που θα επέλθουν μέσω της εφαρμογής του ενιαίου μισθολογίου (...) Ο,τι δεν έγινε τόσα χρόνια θα γίνει "βιαίως" μέσα σε λίγους μήνες, αφού η κυβέρνηση φιλοδοξεί να εφαρμόσει το νέο μισθολόγιο από την 1η Ιουλίου (...) Οι αποδοχές στο Δημόσιο θα υποστούν γενναίο "κούρεμα" έως και 30% (...) Διά της μεθόδου του επιμερισμού στους 12 μισθούς, χάνονται πλέον οριστικά τα αυτόνομα επιδόματα Χριστουγέννων, Πάσχα και θερινής αδείας, για την ακρίβεια ό,τι είχε απομείνει από αυτά (...) Το "μαχαίρι" θα πέσει βαρύ σε πλήθος άλλων επιδομάτων όλων των κατηγοριών, με αποτέλεσμα οι αμοιβές της συντριπτικής πλειονότητας των εργαζομένων να υποστούν νέα συρρίκνωση (...) Η κυβέρνηση γνωρίζει ότι πιθανότατα θα περάσει και τις νέες περικοπές χωρίς ιδιαίτερες αντιδράσεις» (από το κύριο άρθρο στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ).

ΑΔΙΕΞΟΔΑ: «Μια ανασύνθεση της κυβερνήσεως είναι ευθύνη αποκλειστική του κ. Γ. Α. Παπανδρέου, ο οποίος με μια τέτοια κίνηση θα δώσει και το σήμα του για τις μελλοντικές εξελίξεις (...) Χειρότερη εξέλιξη θα μπορούσε να λογίζεται η προσφυγή στις κάλπες, χωρίς να είναι βεβαία η ανάδειξη κυβερνητικής πλειοψηφίας» (από το κύριο άρθρο στο ΒΗΜΑ).

ΟΜΟΛΟΓΙΕΣ: «Ενας από τους βασικούς λόγους που έχουμε φτάσει στο ναδίρ είναι το γεγονός ότι όλες οι κυβερνήσεις αρνούνται επίμονα να χρησιμοποιήσουν σε καίριες θέσεις μη πολιτικούς και ανθρώπους της αγοράς (...) Το πολιτικό σύστημα έφτασε στα όριά του και δεν μπορεί να διαχειρισθεί την κρίση εκτός αν αποφασίσει να ξεπεράσει τις φοβίες και τις ανασφάλειές του και να αναθέσει δύσκολες αποστολές σε σοβαρούς, μη κομματικούς, ανθρώπους» (το άρθρο στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ).