Τι ήταν να το πει; Πήρε φόρα κι ο Σαμαράς και ανήγγειλε ότι στο τέλος του 2013 ύφεση τέλος!

Από κοντά: Πανηγύρια στον αστικό Τύπο: Πάνω το επιχειρηματικό κλίμα, πάνω το χρηματιστήριο, ως και η απασχόληση παρουσίασε, γράφουν, θετικό ισοζύγιο.

Κάπου εδώ, όμως, τελειώνει το όνειρο.

Την καλή εικόνα είχε φροντίσει να χαλάσει ο πρόεδρος του ΣΕΒ, που δήλωσε ότι όχι μόνο δε βλέπει ανάκαμψη, αντίθετα βλέπει διάσπαση της Ευρωζώνης και ζήτησε επειγόντως νέα μέτρα.

Γι' αυτή του την παραφωνία (που οι κακές γλώσσες λένε ότι είναι έκφραση των διαφορετικών συμφερόντων που συγκρούονται στο εσωτερικό της αστικής τάξης) τον επαναφέρει στην τάξη η «Καθημερινή».

Η ζημιά, όμως, έχει γίνει. Τα δεδομένα από την Εσπερία καταγράφουν χώρες στο χείλος του γκρεμού, ακυβέρνητες πολιτείες και μια βιομηχανική παραγωγή που βουλιάζει, βουλιάζει και ξαναβουλιάζει...

Ακόμα χειρότερα: Από κάτι χαραμάδες των στατιστικών προβάλλουν στοιχεία που μιλάνε για ένα μαζικής έκτασης σύγχρονο εμπόριο σκλάβων σε τέτοιο βαθμό που να γίνεται πικρό και το όποιο λογοπαίγνιο.

Ομως, η λύση που δόθηκε στις ΗΠΑ το 1865 με τη νίκη των καπιταλιστών του βορρά σε βάρος των δουλοκτητών του νότου για το ποιος και πώς θα εκμεταλλευτεί τα αναγκαία στη βιομηχανία εκατομμύρια των σκλάβων δεν φαίνεται να προσφέρεται για σήμερα.

Οι δούλοι του 21ου αιώνα είναι υποχρεωμένοι μόνοι τους να σπάσουν τις αλυσίδες, χωρίς αυταπάτες για συμμαχία με τμήματα της αστικής τάξης. Εχουν συγκεντρωμένη αρκετή εμπειρία. Το ρήγμα εξάλλου έχει ήδη υπάρξει.

Αυτό είναι το αντικείμενο της διαπάλης στη σημερινή σχέση κεφαλαίου - εργασίας.

Πρακτικά αυτό σημαίνει καθημερινή εκπαίδευση της εργατικής τάξης στην ικανότητα να πάρει στα χέρια της τις μηχανές. Αυτή η αποστολή δεν μπορεί να ανατεθεί σε ενδιάμεσους. Απ' αυτή τη σκοπιά κρίνονται και οι διάφορες πολιτικές προτάσεις για «plan B», που μέσα από διάφορες λεκτικές περιπλανήσεις καλούν την εργατική τάξη να εγκαταλείψει τον δικό της αγώνα για τη δική της εξουσία, ώστε να πάρει μια ανάσα ένα σύστημα ήδη απέραντα σάπιο.

Η εργατική τάξη έχει ήδη το δικό της Κόμμα, το Κομμουνιστικό.

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ: ΕΤΟΙΜΑ ΤΑ ΝΕΑ ΑΝΤΙΛΑΪΚΑ ΜΕΤΡΑ

Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ: Συμφωνία αρχηγών για φόρο ακινήτων

ΤΑ ΝΕΑ: Συμβιβασμός (μέσω της ΔΕΗ) για το χαράτσι

ΗΜΕΡΗΣΙΑ: Συμφωνία στο παρά 5

Η ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗ: Συμβιβαστική κοινή θέση με ενιαίο φόρο μέσω ΔΕΗ

Η ΒΡΑΔΥΝΗ: Ενιαίος φόρος μέσω της ΔΕΗ

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ: Βάφτισαν το κρέας ψάρι

Η ΕΛΛΑΔΑ: Ληστεία διαρκείας με χαράτσι και ΦΑΠα

Η ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ: Μόνιμο το χαράτσι

Η ΑΥΓΗ: Μόνιμο το χαράτσι για 2,8 εκατ. ιδιοκτήτες

ΕΘΝΟΣ: 10 παγίδες στις νέες φορολογικές δηλώσεις

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ: Αλλαγές και παγίδες στη φετινή δήλωση

ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ: Τζαμί στο «ναυτικό οχυρό»

«Ξεκινά άλλος ένας γύρος συνεννοήσεων της κυβέρνησης με την τρόικα (ΕΕ - ΕΚΤ - ΔΝΤ). Για το πού καταλήγουν αυτού του είδους οι συνεννοήσεις ο ελληνικός λαός έχει ήδη συσσωρεύσει αρκετή πείρα. Για άλλη μια φορά προβλέπονται με τον ένα ή άλλο τρόπο νέες περικοπές μισθών και συντάξεων, άγρια χαράτσια στους μικροϊδιοκτήτες ακινήτων, μαζικές απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων, εκτεταμένες ιδιωτικοποιήσεις και άλλα ανάλογα μέτρα, που φορτώνουν την καπιταλιστική κρίση στις πλάτες του λαού και τον εξαθλιώνουν όλο και περισσότερο για να εξασφαλιστεί η συνέχεια της εκμετάλλευσής του και τα κέρδη του μεγάλου κεφαλαίου. Για άλλη μια φορά όλο τον τελευταίο καιρό ο ελληνικός λαός "προθερμαίνεται" με εκβιαστικά διλήμματα, διαρροές καθόλου απίθανων σεναρίων και λογής συσκέψεις των κυβερνητικών παραγόντων για να αποδεχτεί τη βαρβαρότητα που του ετοιμάζουν με τις λιγότερες πιθανές αντιδράσεις.

Από κοντά και οι Σειρήνες του αποπροσανατολισμού των άλλων κομμάτων του ευρωμονόδρομου με πρώτο τον ΣΥΡΙΖΑ που υπόσχονται μια άλλη διαχείριση του συστήματος της εκμετάλλευσης, που θα ανακουφίσει τάχα το λαό για να εξασφαλίσουν μακροημέρευση των επιχειρηματικών ομίλων. Μια επαναλαμβανόμενη παράσταση των τελευταίων χρόνων με δεδομένο πάντα το ίδιο αποτέλεσμα την όλο και μεγαλύτερη εξαθλίωση των εργαζόμενων. Αυτή είναι η πείρα του λαού από την ίδια τη ζωή του και δεν πρέπει να πάει χαμένη, ή να σβήσει στις αυταπάτες. Το σύστημα της εκμετάλλευσης έχει παρασαπίσει και μόνο δεινά μπορεί πλέον να του προσφέρει» (από το πρωτοσέλιδο σχόλιο στον ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ)

ΠΑΝΗΓΥΡΙΑ: «Δεν κινδυνεύει πλέον η υπόσταση του κοινού ευρωπαϊκού νομίσματος και η κρίση επιβίωσης έχει ξεπεραστεί» (δήλωση Μπαρόζο / στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ).

ΜΑΓΕΙΡΕΙΑ: «Ο πρωθυπουργός προέβλεψε ότι το 2013 θα είναι η τελευταία χρονιά της ύφεσης (...) Στις 88,1 μονάδες ανήλθε το Μάρτιο ο Δείκτης Οικονομικού Κλίματος στην Ελλάδα (από 86,9 μονάδες τον προηγούμενο μήνα) (...) Ο Γενικός Δείκτης τιμών του Χρηματιστηρίου Αθηνών βρίσκεται στις 842,89 μονάδες, με άνοδο 0,61% (...) Θετικό ισοζύγιο παρουσίασε τον Μάρτιο η απασχόληση στην Ελλάδα» (στο ΒΗΜΑ).

ΓΚΡΙΝΙΑ; «Η κοινή γνώμη περιμένει από τους επιχειρηματίες λόγο δυναμικό και παρεμβατικό, που να δείχνει τον δρόμο για τη μη κρατικοδίαιτη ανάπτυξη. Αντ' αυτού εισπράττει από τους εκπροσώπους του επιχειρηματικού τομέα γκρίνια και απέραντη πολιτικολογία (...) Καιρός είναι οι επιχειρηματίες που εκπροσωπούν τον υγιή και δυναμικό ιδιωτικό τομέα να αποκτήσουν λόγο και παρέμβαση στον δημόσιο διάλογο» (στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ).

ΔΕΔΟΜΕΝΑ: «Η Ολλανδία (...) στο χείλος του γκρεμού, γράφει το Der Spiegel, το Λουξεμβούργο, η Σλοβενία και η Μάλτα στο στόχαστρο (...) η Ιταλία στο επίκεντρο ως ακυβέρνητη πολιτεία αλλά και η Γαλλία ως απροσάρμοστη (...) Η διεύρυνση της ομάδας των προβληματικών συμβαδίζει με μια εκκωφαντική σιγή ασυρμάτου για τις εξελίξεις στην Ισπανία, με όλα τα στατιστικά δεδομένα να δείχνουν δραματικό αδιέξοδο (...) Οι παραγγελίες βιομηχανικών προϊόντων συρρικνώνονται δραματικά, με ζητούμενο πόσο θα κατρακυλήσει η παραγωγή. Πρόκειται για μια εικόνα προδιαγεγραμμένου και μη αντιστρέψιμου αδιεξόδου, μια ωρολογιακή βόμβα που είτε θα σκάσει από μόνη της, είτε θα εκραγεί νωρίτερα ως παράπλευρη συνέπεια μιας μη ελεγχόμενης κορύφωσης της πολιτικής κρίσης στην Ιταλία» (στην ΗΜΕΡΗΣΙΑ).

ΔΙΑ ΤΑΥΤΑ: «Σύμφωνα με τις τελευταίες εκτιμήσεις του Διεθνούς Οργανισμού Εργασίας του ΟΗΕ (ILO), τουλάχιστον 21 εκατομμύρια συνάνθρωποί μας ζουν σήμερα σε συνθήκες σκλαβιάς, που σε τίποτε δεν διαφέρουν από εκείνες του αμερικανικού Νότου πριν από τον εμφύλιο πόλεμο του 1861-'65» (στην ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ).

ΒΡΑΧΝΗ ΜΕΛΩΔΙΑ: «Η Νάγκχμα Μοχάμεντ είναι μόλις έξι ετών. Το όνομά της σημαίνει μελωδία. Και η ζωή της αξίζει μόλις 2.500 δολάρια. Ο πατέρας της Ταζ, άνεργος μουσικός και πρόσφυγας στην Καμπούλ από την επαρχία Χελμάντ, αναγκάστηκε να την υποθηκεύσει, όπως ακριβώς ένα σπίτι ή ένα κάρο. Ο λόγος; Το χρέος του προς έναν πιστωτή» (στα ΝΕΑ).