1876 Σερβία και Μαυροβούνιο κηρύσσουν στην Τουρκία τον πόλεμο, που θα οδηγήσει στην πλήρη ανεξαρτησία τους, το 1878. Εως τότε ήταν υποτελείς της.

1878 Κυκλοφορεί το βιβλίο του Φρίντριχ Ενγκελς με τίτλο «Αντιντύρινγκ», με στόχο τον χυδαίο υλιστή και θετικιστή φιλόσοφο Ε. Ντύρινγκ. Ασκώντας κριτική στον Ντύρινγκ, ο Ενγκελς επιμένει κυρίως στην υπεράσπιση της υλιστικής διαλεκτικής, ως βάσης όλης της μαρξιστικής κοσμοθεωρίας.

1920 Ιδρύεται το Κομμουνιστικό Κόμμα Κίνας.

1941 Πραγματοποιήθηκε η 6η Ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚΕ. Ηταν μια Ολομέλεια καθοριστικής σημασίας, καθώς συγκλήθηκε λίγες μέρες μετά τη γερμανική εισβολή. Επαιξε πολύ σπουδαίο ρόλο στην ανασυγκρότηση του Κόμματος, το οποίο είχε δεχτεί σκληρά χτυπήματα από το καθεστώς της 4ης Αυγούστου και έβαλε τις βάσεις για τη δημιουργία του κινήματος της Εθνικής Αντίστασης.

1944 Τμήματα του ΕΛΑΣ επιτίθενται ενάντια στους Γερμανούς, στην Αμφισσα.

1967 Από τους ηγέτες των κρατών - μελών της ΕΟΚ αποφασίζεται η συγκρότηση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, της γνωστής μας Κομισιόν.

Η «δημοκρατία» τους στο τηλεοπτικό (τους) «απόσπασμα».

Μια χρήσιμη υπενθύμιση προς όσους μιλούν για «δίκαιο» και για «Χάγη», στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ, της ΕΕ και της αμερικανικής επικυριαρχίας. Προς όσους εμφανίζουν σαν κριτές του «δικαίου» τους παραπάνω παράγοντες, αυτούς δηλαδή που αν εγγυούνται κάτι, είναι ακριβώς η «δικαιοσύνη» της ανισότητας:

«Στις ανθρώπινες σχέσεις το δίκιο λογαριάζεται όταν υπάρχει ίση δύναμη για την επιβολή του, και πως όταν αυτό δε συμβαίνει, οι δυνατοί κάνουν όσα τους επιτρέπει η δύναμή τους κι οι αδύναμοι αποδέχονται όσα είναι υποχρεωμένοι να αποδεχτούν»...

Θουκυδίδης

Λαμπρή η γιορτή της εταιρίας. Στο Μέγαρο... Λαμπροί και οι ομιλητές: Από τον αρχιεπίσκοπο Τιράνων Αναστάσιο, μέχρι την κ. Μ. Ρόμπινσον, ύπατη αρμοστή των Ηνωμένων Εθνών για τα ανθρώπινα δικαιώματα (!)... Λαμπρό και το θέμα το οποίο επιλέχθηκε από την εταιρία για τον εορτασμό των εκατοστών γενεθλίων της: «Η εταιρική και κοινωνική αλληλεγγύη»...

*

Εισηγητής της εκδήλωσης, τον οποίο διαδέχτηκαν στο βήμα ο κ. Αναστάσιος και η κ. Ρόμπινσον, ήταν ο πρώην πρόεδρος του ΣΕΒ κ. Θ. Παπαλεξόπουλος (της οικογενείας των βασικών μετόχων της επιχείρησης).

Παρών φυσικά και ο επί πολλά χρόνια αντιπρόεδρος του ΣΕΒ και μέλος του ΔΣ της εταιρίας κ. Νίκος Αναλυτής (και νυν πρόεδρος της ΟΚΕ)...

*

Ηταν μια λαμπρή εκδήλωση. Που άνοιξε υπέροχα. Ο πρόεδρος της εταιρίας κ. Αντρέας Καννελόπουλος, δήλωσε από το βήμα:

«Η συμβολή της εταιρίας είναι πιστεύω σημαντική, όχι μόνο στην οικονομική ανάπτυξη του τόπου, αλλά και στον κοινωνικό τομέα, με πολύπλευρες πρωτοβουλίες που υπαγορεύτηκαν από την αντίληψη κοινωνικής ευθύνης, η οποία διέπει την πολιτική μας όλα αυτά τα χρόνια»...

*

Ηταν μια λαμπρή εκδήλωση. Που έκλεισε υπέροχα. Με τον διευθύνοντα σύμβουλο της εταιρίας, τον κ. Δημήτρη Παπαλεξόπουλο, να δεσμεύεται - καταχειροκροτούμενος από το εκλεκτό κοινό - λέγοντας από το βήμα:

«Το έργο της εταιρίας θα συνεχιστεί με την ίδια πίστη και υψηλούς στόχους, οι κοινωνικές μας δραστηριότητες και η προσφορά μας στον άνθρωπο και το περιβάλλον θα επεκταθούν τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό»...

***

Η εταιρία είναι η ΤΙΤΑΝ. Η γιορτή της εταιρίας έγινε στις 24 Οκτώβρη του 2002. Δε γνωρίζουμε αν σε εκείνη τη γιορτή - εκδήλωση για τα 100 χρόνια της εταιρίας, όπου και ακούστηκαν όλα τα παραπάνω (περί «προσφοράς στον άνθρωπο», «κοινωνικής ευθύνης», «σεβασμού ανθρωπίνων δικαιωμάτων» κοκ) ήταν καλεσμένος κάποιος από τους εργάτες που χτες σκοτώθηκαν ή κάποιος από τους εργάτες που χτες σακατεύτηκαν, στο εργοστάσιο της ΤΙΤΑΝ στην Ελευσίνα...

Το είδαμε κι αυτό. Τον Πάπα Βενέδικτο να προσέρχεται στο κάτεργο του Αουσβιτς, αναζητώντας «συγχωροχάρτι» για τη στάση της καθολικής εκκλησίας απέναντι στο έγκλημα του ναζισμού και το ολοκαύτωμα. Αλλά το εξαιρετικό της περίπτωσης είναι ο τρόπος που ζήτησε τη «συγχώρεση» ο Πάπας: Χωρίς καμία νύξη στο ρόλο του «προγόνου» του, του Πάπα Πίου, ο οποίος ευλόγησε τον Χίτλερ. Χωρίς καμία αναφορά στη μετατροπή του Βατικανού σε τράπεζα του Γ' Ράιχ.

Αντίθετα, παρακολουθήσαμε τον σημερινό προκαθήμενο του ρωμαιοκαθολικισμού να ανυψώνει το βλέμμα προς τον ουρανό, λίγα μόλις μέτρα από τα κρεματόρια και να «εγκαλεί», όχι την Αγία Εδρα για το «αλάθητο» της σύμπλευσής της με τα Ες - Ες, αλλά να ζητάει εξηγήσεις από... τον Θεό (!), «ψάλλοντας» τα παρακάτω λόγια: «Γιατί Κύριε παρέμεινες σιωπηλός;»!

Λες, δηλαδή, και ήταν η «σιωπή» του Ιησού που συνηγόρησε με την καταστροφή εκατομμυρίων ανθρώπων στους φούρνους και όχι η σιωπή του Βατικανού. Λες και η σύμπλευση με τους Ναζί ήταν «θείο θέλημα» και όχι θέλημα του κοσμικού ρόλου των επί της Γης «αποστόλων» της εκκλησίας.

*

Δεν υπάρχει μεγαλύτερη υποκρισία από την τακτική που επιλέγει το εκάστοτε θρησκευτικό ιερατείο στην προσπάθεια να αποσείσει τις δικές του ευθύνες απέναντι στον άνθρωπο και την Ιστορία.

Αλλά να βλέπεις τους «εκπροσώπους» του Θεού να μην ορρωδούν ούτε καν έναντι του Θεού τους (!) και να του απευθύνονται - στον Θεό τους (!) - ζητώντας του «εξηγήσεις» για τα δικά τους εγκλήματα, είναι, πράγματι, η αποθέωση του φαρισαϊσμού.

Αντε τώρα, μετά τον τρόπο που θέτει το ζήτημα ο Σπύρος Ορνεράκης (στα «Νέα»), να τολμήσεις να παραφράσεις τον ποιητή και να πεις: «Σαν βγεις στο πηγαιμό για τη Χάγη να εύχεσαι να 'ναι μακρύς ο δρόμος»...

Και μέσα σ' όλα, συνεχίζεται και η συζήτηση περί της «εθνικής επιτυχίας» της «Γιουροβίζιον»... (Του Ηλία Μακρή, από την «Καθημερινή»)

«Στοχο(ποινικο)ποίηση»

της πολιτικής κριτικής!