Συμπληρώθηκε ένας χρόνος από τη μεγάλη καταστροφή. Πέρσι, τέτοιες μέρες, η Πάρνηθα είχε μετατραπεί σε στάχτη. Ηταν το πρελούδιο για ό,τι ακολούθησε με τις δεκάδες χαμένες ζωές και τους κόπους χιλιάδων ανθρώπων να γίνονται αποκαΐδια.

Στην «επέτειο» εκείνου του δράματος, σήμερα, και ενώ πολλοί (πολιτικοί, επιχειρηματίες, πολιτειακοί παράγοντες) συμμετέχουν σε εκδηλώσεις για να εκφράσουν την «ευαισθητοποίησή τους» για την προστασία των δασών μας, εύλογα δικαιούται ο πολίτης αυτού του τόπου να ζητήσει λογαριασμό: Αραγε, τα όσα συνέβησαν το περσινό καλοκαίρι έγιναν μάθημα; Ο μονίμως ευρισκόμενος σε «ετοιμότητα» κρατικός μηχανισμός είναι αυτή τη φορά σε θέση να αντιμετωπίσει ενδεχόμενο επανάληψης αντίστοιχων φαινομένων; Η κυβέρνηση πήρε έστω και τώρα τα απαραίτητα μέτρα που θα προστατέψουν ό,τι απέμεινε από το δάσος;

*

Ας μιλήσουν οι αριθμοί:

• Πέρσι από το ταμείο των Δημοσίων Επενδύσεων διατέθηκε στους νομούς Αττικής - Πειραιώς για τη συντήρηση του δασικού οδικού δικτύου και για τις διανοίξεις δασικών δρόμων το ποσό των 259.000 ευρώ. Φέτος, το κονδύλι είναι 265.000. Τόσο αποτίμησαν το πρόβλημα. Κι έτσι «αύξησαν το ποσό κατά ...6.000 ευρώ (ποσοστό 2,3%). Με αυτά τα λεφτά, δε, πρέπει να συντηρηθεί ένα οδικό δίκτυο που μόνο στην Αττική ξεπερνάει τα 2,5 χιλιάδες χιλιόμετρα δασικών δρόμων! Τέτοια «ευαισθητοποίηση»! Αλλωστε, όλα είναι θέμα «προτεραιοτήτων». Για παράδειγμα: Η «αύξηση» των χρημάτων που διέθεσαν για την προστασία του δάσους σε Πάρνηθα, Πεντέλη, Υμηττό, (αλλά και σε Σπέτσες, Κύθηρα, Σαλαμίνα, Πόρο, Αγκίστρι, Υδρα, Αίγινα κλπ. που ανήκουν στη συγκεκριμένη διοικητική περιφέρεια) είναι ίση με το 1/80 του ποσού των 500.000 ευρώ που διατίθεται ως δωρεά για να διεξαγάγει από προχτές η «Σοσιαλιστική Διεθνής» τις εργασίες της στο Λαγονήσι...
• Πέρσι, για όλη την Ελλάδα, είχε διατεθεί το ποσό των 4,980 εκατομμυρίων ευρώ για τη συντήρηση, βελτίωση και διάνοιξη δασικών οδών, ώστε να υπάρχει προσβασιμότητα και έγκαιρη επέμβαση σε περίπτωση κινδύνου. Φέτος, και μετά από την περσινή καταστροφή το ποσό αυτό, αντί να αυξηθεί, μειώθηκε (!) και έπεσε στα 4,560 εκατομμύρια! Ας μιλήσουμε πάλι για «προτεραιότητες»: Αν πιστέψουμε τα λεγόμενα του διαχειριστή των «μαύρων ταμείων» της «Ζήμενς», το ποσό που διαθέτει το ελληνικό κράτος για την προστασία των δασών του, είναι μικρότερο κι από τα λεφτά μιας και μόνο «μίζας» από αυτές που διακινούσε η εταιρεία σε κόμματα και πολιτικά πρόσωπα...
• Φέτος, στον ένα χρόνο μετά τη φωτιά στην Πάρνηθα, από τα 21.600 στρέμματα του ελατοδάσους δεν έχει αναδασωθεί παρά μόνο το 3% του καμένου δάσους, δηλαδή 650 στρέμματα. Ολα δείχνουν ότι πάμε για νέο «ρεκόρ»: Μέχρι τώρα τα στοιχεία έλεγαν ότι οι κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ από το 1990 και μετά, για κάθε 11 στρέμματα δάσους που καιγόταν αναδάσωναν μόλις το ένα. Στην περίπτωση της Πάρνηθας η αναλογία έχει φτάσει το 1 προς 33!
• Μέχρι πέρσι τα δασαρχεία είχαν δικαίωμα να προσθέτουν στη δύναμή τους 11 επιπλέον άτομα κατά τις κρίσιμες περιόδους, ώστε να διατίθενται στη δασική προστασία. Φέτος, δεν έχουμε ακόμα ούτε καν την προκήρυξη για την κατανομή του προσωπικού. Αντίθετα, ανακοινώθηκε ότι μειώνονται κατά 25% οι δαπάνες μίσθωσης εναέριων μέσων δασοπυρόσβεσης! Και κάτι ακόμα: Οπως καταγγέλλουν οι πυροσβέστες, παρά τα όσα συνέβησαν πέρσι, τα οργανικά κενά στην Υπηρεσία ανέρχονται στους 3.800 άντρες...

Συμπέρασμα: Αν η περιγραφή όσων ζήσαμε πέρσι περικλείονται στη λέξη «έγκλημα», τα όσα έχουν ακολουθήσει στον ένα χρόνο που διανύθηκε από τότε δεν αφήνουν περιθώρια να αμφιβάλλει κανείς. Μιλάμε για «έγκλημα εκ προμελέτης»!

1566 Πεθαίνει ο Νοστράδαμος, Γάλλος γιατρός και αστρολόγος, που το 1555 έγραψε έμμετρες προφητείες, μερικές από τις οποίες θεωρήθηκε ότι επαληθεύτηκαν.

1778 Πεθαίνει σε κατάσταση τρέλας ο Ζαν Ζακ Ρουσό, Γάλλος φιλόσοφος, γεννημένος στην Ελβετία. Ηταν δημιουργός του συνθήματος «Ελευθερία, Ισότητα, Αδελφότητα». Είχε γεννηθεί το 1712.

1853 Η Ρωσία ξεκινά τον Κριμαϊκό Πόλεμο.

1893 Μπαίνει ο θεμέλιος λίθος του Οθώνειου Πανεπιστημίου της Αθήνας, μετέπειτα Εθνικού και Καποδιστριακού.

1961 Αυτοκτονεί ο Ερνεστ Χεμινγουέι, Αμερικανός μυθιστοριογράφος.

1976 Το Βόρειο και το Νότιο Βιετνάμ ενώνονται σε ενιαίο κράτος με πρωτεύουσα το Ανόι. Το Βιετνάμ ήταν χωρισμένο από το 1954.

1990 Πάνω από 1.000 μουσουλμάνοι προσκυνητές πεθαίνουν σε τούνελ, κατά τη διάρκεια άτακτης φυγής προς τη Μέκκα.

1997 Πεθαίνουν τα «ιερά τέρατα» του αμερικανικού κινηματογράφου Ρόμπερτ Μίτσαμ και Τζέιμς Στιούαρτ.

Απ«αυγά»σματα

«Επίορκοι» κρατικοί ταγοί, χρηματιστές της «φούσκας», παραδικαστικό, «νέα και παλιά τζάκια», κότερα, «νταβατζήδες», Βαβύληδες, «επενδυτές», «κυκλώματα», «Ζήμενς». Και στη μέση: Ενα πολιτικό σύστημα που υποδύεται το φορέα της κάθαρσης. Που ρητορεύει κατά της διαφθοράς. Που, τελικά, «προΐσταται» (σ.σ.: «εγώ απλώς προήδρευα» κατά τη ρήση του Αντρέα Παπανδρέου) ενός δημόσιου βίου, που όποια πέτρα κι αν σηκώσεις, όλο και σε κάποιο «μπουμπούκι» θα πέσεις επάνω.

*

Η ιστορία των αποστημάτων του συστήματος είναι ταυτόχρονα και μια ιστορία κουκουλώματος των βαθύτερων αιτίων που τα γεννά.

Οι απολογητές της σήψης ισχυρίζονται ότι η διαφθορά είναι μια «παρέκκλιση» και όχι ο κανόνας. Οτι συνιστά φαινόμενο «επίκτητο» και όχι εγγενές. Οτι πρόκειται για κάποια «δυσλειτουργία» και όχι για δομικό στοιχείο του συστήματός τους. Μα, όμως, αν πρόκειται για «στιγμιαίο» καπιταλιστικό ατόπημα, τότε πού οφείλεται η διάρκειά του; Πώς εξηγείται η μονιμότητά του, το αέναο της ύπαρξής του; Αν πρόκειται για «ασθένεια» ενός κατά τα άλλα υγιούς οργανισμού, τότε γιατί οτιδήποτε έχουν παρουσιάσει σαν «αντιβίωση» δεν πιάνει στον ασθενή;

Διότι, απλούστατα, σάπιο και άρρωστο είναι εξ ολοκλήρου το οικονομικό και πολιτικό τους οικοδόμημα, από τα γεννοφάσκια του. Γιατί ζει και υπάρχει, παράγοντας και αναπαράγοντας τη διαφθορά. Την παράγει και την αναπαράγει ως ιδεολογία (τα πάντα για τον ιδιώτη), την παράγει και την αναπαράγει ως οικονομία (τα πάντα για το κέρδος), την παράγει και την αναπαράγει ως πολιτική (τα πάντα για το ατομικό όφελος).

*

Η διαφθορά αναπτύσσεται στο έδαφος ενός πολιτικο-οικονομικού μοντέλου που έχει για σημαία του το «όλοι (οι πολλοί) για έναν (τον κεφαλαιοκράτη) και ο καθένας για την πάρτη του».

Η διαφθορά τους υπάρχει, οι «Πανάγοι» τους και οι «κουμπάροι» τους υπάρχουν, τα «παπαγαλάκια» του Χρηματιστηρίου και οι θαμώνες στα «κότερα» υπάρχουν, οι διαχειριστές των «μαύρων ταμείων» των πολυεθνικών υπάρχουν και δρουν, ανεξάρτητα αν ο διαχειριστής είναι πότε γαλάζιος και πότε πράσινος.

*

Είτε με τους γαλάζιους είτε με τους πράσινους, το παιχνίδι παίζεται με τους ίδιους κανόνες:

Οι τράπεζες λεηλατούν τον πολίτη, δηλαδή «κλέβουν». Οι εργολάβοι επιβάλλουν λεόντειες για το δημόσιο συμφέρον συμβάσεις, δηλαδή «κλέβουν». Οι εφοπλιστές αισχροκερδούν στοιβάζοντας σαν τα ζώα στα «σαπάκια» τους ένα ολόκληρο λαό, δηλαδή «κλέβουν». Οι μεσάζοντες απομυζούν απίθανο αντιμίσθιο για τις «υπηρεσίες» τους, δηλαδή «κλέβουν». Οι βιομήχανοι αυξάνουν τα κέρδη τους στα τρόφιμα κατά 278%, δηλαδή «κλέβουν».

Αλλά, όλα κι όλα: «Το κάνουν νόμιμα»! Με χαρτιά, με σφραγίδες, με αποφάσεις της Βουλής και των κυβερνώντων. Ε, αυτό ακριβώς λέμε και μεις! Αφού «κλέβουν» στα νόμιμα, σκεφτείτε τι κάνουν παράνομα! Οταν ακρογωνιαίος λίθος της οικονομίας τους είναι η εκμετάλλευση και το ίδιον όφελος, όταν όλα υποτάσσονται στο κέρδος, το ατομικό, το ιδιωτικό, το ιδιοτελές κέρδος κι όταν όλα αυτά γίνονται στο φως της μέρας, δε χρειάζεται πολλή φαντασία για το τι συμβαίνει όταν πέφτει η «νύχτα». Τότε, μόλις «σκοτεινιάσει», η ιδιοτέλεια και ο ατομισμός παραδίδουν τη σκυτάλη στα «αδελφάκια» τους: Τη μίζα, την αρπαχτή, τη διαπλοκή, τη λαδιά και την κομπίνα.