1821. Η μάχη της Αλαμάνας. Ο Αθανάσιος Διάκος με τους άνδρες του προσπάθησε να ανακόψει την πορεία προς την Πελοπόννησο του Ομέρ Βρυώνη και του Κιοσέ Μεχμέτ στη γέφυρα της Αλαμάνας (Σπερχειού). Στη μάχη που ακολούθησε, ο Διάκος τραυματίστηκε, συνελήφθη από τους Τούρκους και μεταφέρθηκε στη Λαμία, όπου εκτελέστηκε στις 23 του Απρίλη.

1837. Ο πρωθυπουργός του Οθωνα, Ιγνάτιος φον Ρούντχαρντ, υπογράφει διάταγμα για τη λειτουργία του Πανεπιστημίου της Αθήνας. Πρωτολειτούργησε το Μάη στο σπίτι του αρχιτέκτονα Σταμάτη Κλεάνθη, στην Πλάκα.

1915. Η πρώτη μαζική επίθεση με χημικά αέρια στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο. Την εξαπέλυσαν οι Γερμανοί κατά των Βρετανών στη δεύτερη μάχη του Υπρ.

1917. Διορίζεται πρωθυπουργός ο Ζαΐμης στη θέση του γερμανόφιλου Καλογερόπουλου.

1943. Τμήματα του ΕΛΑΣ απελευθέρωσαν το Μέτσοβο.

«Εμείς αρχίσαμε... ο πάγος έσπασε... ο δρόμος χαράχτηκε...»!

Ετσι περιέγραφε ο Λένιν, με το μεγαλείο της σεμνότητάς του, το μέτρο της δικής του συμβολής στο κοσμοϊστορικό γεγονός για αυτό το πρώτο και τεράστιο βήμα του περάσματος από την προϊστορία στην ιστορία της ανθρωπότητας.

Σε αυτό το δρόμο, κρατώντας γερά «μέσα στο κεφάλι μας τον Λένιν», τιμάμε την επέτειο, τον επαναστάτη, τον διανοούμενο, τον καθοδηγητή, τον «πιο ανθρώπινο άνθρωπο» της οικουμένης του αύριο, με το χρέος («Ξελασπώστε το μέλλον»!) να προστάζει, και για να μπορούμε να σταθούμε άξιοι και να λέμε «καλά πάμε», τόσο περισσότερο θα «επιμένουμε», θα «επιμένουμε» και...

*

«Επιμένουμε:

Μην κάνετε τον Λένιν στάμπες.

Μην τυπώνετε το πορτρέτο του σε πλακάτ,

κερόπανα, πιάτα, ποτήρια, ταμπακέρες.

Μην κάνετε τον Λένιν μπρούντζο.

Μην του αφαιρείτε το ζωντανό του βάδισμα

και το ανθρώπινό του πρόσωπο

που ο ίδιος μπόρεσε να διαφυλάξει

ποδηγετώντας την ιστορία.

Ακόμα ο Λένιν είναι της γενιάς μας άνθρωπος

ζωντανός με τους ζωντανούς

αφήστε τον να είναι ζωντανός, όχι πεθαμένος

- Διά ταύτα -

κάνετε τον Λένιν δάσκαλό σας

αλλά μην τον αγιοποιήσετε.

Θρησκεία μην κάνετε τ' όνομα ενός ανθρώπου

που σ' όλη του τη ζωή πολέμαγε όλες τις θρησκείες

μην τον κάνετε σκεύος λατρείας για να το ρίξτε στο

εμπόριο

- μην εμπορευτείτε τον Λένιν»

*

(Ο Βλαντιμίρ Μαγιακόφσκι για τον Βλαντιμίρ Ιλιτς Ουλιάνοφ. Τον Λένιν!)

Η υπόθεση με το «βασικό μέτοχο» είναι σημαντική. Υπό την έννοια ότι δίνει τη δυνατότητα, αφενός να κονιορτοποιηθούν αυταπάτες περί του «ποιος είναι τι» στην πολιτική ζωή του τόπου, αφετέρου γιατί παρέχει επαρκείς αποδείξεις περί του τι είναι ο καπιταλισμός (ναι, ναι!) και πόσο αστείο είναι να πιστεύεις ότι υπάρχει περιθώριο να τον «βελτιώσεις».

*

Πρώτο:

Αυτό που καταδεικνύει η ιστορία με το «βασικό μέτοχο» είναι ότι η πολιτική μας ζωή ποδηγετείται από ένα δικομματικό σύστημα, οι εταίροι του οποίου εναλλάσσουν ρόλους. Τη μια είναι το ΠΑΣΟΚ που το παίζει «φιλολαϊκό» και τότε είναι η ΝΔ που κρατάει τα «μπόσικα», πολιτευόμενη ως καθαρός στυλοβάτης της πλουτοκρατίας. Μετά είναι η ΝΔ που το παίζει «λαϊκιά» και τότε έρχεται το ΠΑΣΟΚ για να κάνει χωρίς προσχήματα τις δουλιές του κάθε «Μπόμπολα».

Ειδικά στη φάση εκείνη, που είτε το ΠΑΣΟΚ είτε η ΝΔ, περνούν το «φιλολαϊκό οίστρο» τους, η κατάληξη είναι πάντα η ίδια: «Θέλουμε, αλλά δεν μπορούμε»! Κάθε φορά που τα φούμαρα που αραδιάζουν στο «λαουτζίκο» φτάνουν στα όριά τους, τούτη είναι η μόνιμη επωδός τους. Ετσι, το ΠΑΣΟΚ, τη δεκαετία του '80, «ήθελε αλλά δεν μπόρεσε» να κάνει... σοσιαλισμό. Μετά, τη δεκαετία του '90, η ΝΔ «ήθελε αλλά δεν μπόρεσε» να κάνει... κάθαρση. Μετά πάλι το ΠΑΣΟΚ «ήθελε αλλά δεν μπόρεσε» να (ξανα)κάνει... σοσιαλισμό. Τώρα είναι η ΝΔ που «θέλει (η καημένη) αλλά δεν μπορεί» να κάνει... «διαφάνεια».

Στην πραγματικότητα, οι πράσινοι και οι γαλάζιοι, ουδέποτε υπέκυψαν σε «υπέρτερες δυνάμεις». Ανέκαθεν «ούτε μπορούσαν ούτε και ήθελαν». Ουδέποτε ηττήθηκαν στον «πόλεμο» κατά της ολιγαρχίας. Γιατί πολύ απλά ποτέ δεν έδωσαν τέτοιο πόλεμο. Ο μόνος πόλεμος που δίνουν είναι κατά της νοημοσύνης του ελληνικού λαού. Είναι ο πόλεμος της προπαγάνδας να καμώνονται ότι είναι διαφορετικοί από αυτό που είναι στην πραγματικότητα.

Το ΠΑΣΟΚ δεν υπέκυψε στα «νέα τζάκια», ούτε - τάχα - τα έβαλε μαζί τους και έχασε. Το ΠΑΣΟΚ δεν «μπόρεσε», γιατί πολύ απλά «δεν ήθελε». Γιατί αποδείχτηκε (πολύ νωρίς) ότι ήταν και είναι το κόμμα των «τζακιών». Η ΝΔ δεν υποκύπτει στους «νταβατζήδες», γιατί - τάχα μου - τους πολέμησε και έχασε. Η ΝΔ «δεν μπορεί» γιατί πολύ απλά «δε θέλει». Γιατί ήταν και θα είναι πάντα το κόμμα που στήριζε και στηρίζει τους «Μπόμπολες», ανεξάρτητα από τις καλές ή κακές σχέσεις που μπορεί να έχει με έκαστο μέλος της τάξης των «Μπομπολαίων».

***

Δεύτερο:

Ο «βασικός μέτοχος» είναι μια ακόμα ευκαιρία για να αντιληφθεί ο «Ευρωπαίος Ελληνας εργαζόμενος» τι πράγμα είναι η ΕΕ. Η ΕΕ ποτέ δεν εξανέστη επειδή στην Ελλάδα το 22% του λαού ζει κάτω από το όριο της φτώχειας. Ουδέποτε απείλησε κάποια ελληνική κυβέρνηση για το γεγονός ότι οι εφτά στις ένδεκα πιο υποβαθμισμένες περιφέρειες της Ευρώπης βρίσκονται στην Ελλάδα. Ποτέ το επιτροπάτο των Βρυξελλών δεν έστειλε τελεσίγραφο στις ελληνικές κυβερνήσεις να κάνουν κάτι για τους 600.000 άνεργους. Αντίθετα, η ΕΕ είναι το «μαγαζί» που και απειλεί, και εξανίσταται και τελεσίγραφα στέλνει, αλλά μόνο όταν οι εργάτες ζητούν αυξήσεις, όταν οι αγρότες ζητούν τιμές για τα προϊόντα τους και φυσικά εκεί που «παίρνει ανάποδες» είναι όταν θίγονται οι «Μπόμπολες»!

«Αλλάζει» αυτό το σύστημα; «Βελτιώνεται»; Μα αν «βελτιωνόταν» ή αν «άλλαζε», τότε θα αρνιόταν το ίδιο του το «ευαγγέλιο», δηλαδή το «δικαίωμα» του κεφαλαίου να κατέχει τα πάντα (από εργοστάσια και βαπόρια μέχρι εθνικές οδούς και ΜΜΕ). Αν «βελτιωνόταν» ή αν «διορθωνόταν», τότε δε θα είχε για «πιστεύω» του την «ελευθερία» του κεφαλαίου να κινείται όπου γουστάρει και από όπου κι αν βρίσκεται (Λιχτενστάιν ή Σοφοκλέους), να αγοράζει και να πουλάει από την ΑΓΕΤ και τον ΟΤΕ μέχρι τα Σπήλαια του Διρού και τις ραδιοτηλεοπτικές συχνότητες. Ο καπιταλισμός, όμως, μπορεί να εμπεριέχει τα στοιχεία της κατάργησής του, αλλά δεν αυτοκαταργείται. Ανατρέπεται.

Οποιος, επομένως, λέει ότι θέλει να βάλει όρια στην καπιταλιστική ασυδοσία, αλλά την ίδια ώρα εξυμνεί, υπηρετεί ή συμβιβάζεται με την «ελευθερία της αγοράς», απλώς (και... βασικώς) ψεύδεται.

Βενεδικτήνος ο Γ' (Ράιχ)