1564 Γεννιέται ο μεγαλύτερος, μετά την ελληνική κλασική αρχαιότητα, δραματουργός, Ουίλιαμ Σαίξπηρ. Πέθανε επίσης στις 23 Απρίλη, το 1616.

1616 Πεθαίνει στη Μαδρίτη ο συγγραφέας του δον Κιχώτη, Μιγκουέλ Θερβάντες. Γεννήθηκε το 1547.

1821 Σουβλίζεται ζωντανός ο Αθανάσιος Διάκος. Με 1.800 άνδρες προσπάθησε να σταματήσει τον Ομέρ Βρυώνη και τους 9.000 στρατιώτες του στη γέφυρα της Αλαμάνας.

1915 Συμμετέχοντας ως εθελοντής του Ναυτικού κατά τη διάρκεια του Α΄ Παγκόσμιου Πολέμου, ο Βρετανός ποιητής Ρούπερτ Μπρουκ πεθαίνει στο Αιγαίο από ηλίαση και θάβεται στη Σκύρο.

1999 Σε μια εκδήλωση ύψιστης δολοφονικής παράνοιας, λίγες μόνον ώρες από τον επίσημο γιορτασμό στην Ουάσιγκτον των 50 χρόνων του ΝΑΤΟ, οι σύμμαχοι, και ενώ η στρατιωτική επιδρομή κατά της Γιουγκοσλαβίας διανύει την τριακοστή μέρα, βομβαρδίζουν το κτίριο της σερβικής τηλεόρασης: 30 οι νεκροί.

Το ΛΑ.Ο.Σ χτες ανακοίνωσε ότι τελικά θα ψηφίσει υπέρ της παραπομπής του Αριστοτέλη Παυλίδη, που μέχρι προχτές έλεγε ότι δεν υπάρχουν στοιχεία εναντίον του και που αντιπροχτές έλεγε (ανεπισήμως) ότι επειδή «μια πολυκατοικία είμαστε» (κατά τα λεγόμενα του Καρατζαφέρη για τις σχέσεις του κόμματός με τη ΝΔ) δεν επρόκειτο να ψηφίσει υπέρ της παραπομπής.

Φυσικά, δε χρειάζονταν όλες αυτές οι παλινωδίες για να καταδειχτεί ότι το ΛΑ.Ο.Σ είναι ένα κόμμα με ...αρχές. Αυτό είναι γνωστό. Τόσο γνωστό που δε θα παίρναμε και όρκο για το ποια θα είναι, τελικά, η στάση του ΛΑ.Ο.Σ. Αν και μάλλον υπάρχει ένα κριτήριο για να δεις προς τα πού φυσάει ο λαϊκιστικός άνεμος του ΛΑ.Ο.Σ. Το κριτήριο είναι οι δημοσκοπήσεις. Πράγμα που σημαίνει ότι αν μέχρι την ψηφοφορία για την παραπομπή Παυλίδη βγει κάποια νέα δημοσκόπηση (όπως η τελευταία) που να δείχνει το ΛΑ.Ο.Σ με ποσοστά πίσω κι από αυτά των Οικολόγων, ο κυρ Καρατζαφέρης, για να αποδείξει ότι δεν είναι δεκανίκι και ότι από «λαγός» της ΝΔ μπορεί να «αναβαθμιστεί» σε «λαγό» γενικότερων εξελίξεων, δεν αποκλείεται να ζητήσει μέχρι και την παραπομπή του Καραμανλή...

Δεν είναι πρώτη φορά που ο ελληνικός λαός έρχεται αντιμέτωπος με τους διακινητές της «τρομοκρατίας των ελλειμμάτων».

Η αμέσως προηγούμενη φορά ήταν το 2004, όταν το ΠΑΣΟΚ έλεγε ότι παρέδωσε έλλειμμα 2,9% και η ΝΔ ισχυρίστηκε ότι ήταν 7,5%. Το αποτέλεσμα ήταν λιτότητα και «αυξήσεις» που με τις υπογραφές των γαλαζοπράσινων εταίρων στη ΓΣΕΕ κυμάνθηκαν από 7 δεκάρες έως ένα ευρώ στο μεροκάματο του εργαζόμενου.

Τώρα η ίδια «τρομοκρατία» επανέρχεται και μάλιστα διογκωμένη λόγω ...κρίσης. Το υπολόγιζαν στο 3,7%, αλλά τελικά το έλλειμμα είναι 5% όπως μας ανακοίνωσε η «Eurostat» και παραδέχτηκε ο κ. Παπαθανασίου. Το αποτέλεσμα το ίδιο πάντα: Λιτότητα, «πάγωμα» μισθών, καθήλωση των συντάξεων, νέα φοροληστρικά μέτρα αφού, όπως δήλωσε ο υπουργός Οικονομικών, μετά τον Ιούνη (να περάσουν δηλαδή οι ευρωεκλογές...) «είμαστε αποφασισμένοι να κάνουμε τις αναγκαίες προσαρμογές».

Είναι προφανές ότι τα ελλείμματά τους δεν τα προκαλούν αυτοί που καλούνται να τα πληρώσουν. Τα ελλείμματα, για τα οποία ο λαός θα εκβιαστεί να πληρώσει επιπλέον 5 δισεκατομμύρια σε φόρους, δεν πήγαν στις τσέπες των εργαζομένων. Πήγαν σε άλλες τσέπες.

Μόνο οι 300 του Χρηματιστηρίου είχαν κέρδη το 2008 ύψους 10 δισεκατομμυρίων! Ποσό διπλάσιο (!) από τους φόρους που έχει «ανάγκη» ο κ. Παπαθανασίου. Ας πάει από κει, λοιπόν, να τα πάρει τα 5 δισεκατομμύρια που έχουν συνομολογήσει η κυβέρνηση μαζί με την Κομισιόν ότι θα «χαρατσώσουν» τον ελληνικό λαό. Οσο για τους βιομήχανους, τους τραπεζίτες, τους εργολάβους και τους εφοπλιστές της Σοφοκλέους, θα τους μείνουν άλλα τόσα...

Αλλος χρωστάει κι

άλλος πληρώνει...

«Πού πήγαν τα 80 δισ. ευρώ;» που αύξησε το έλλειμμα η ΝΔ από το 2004, ρώτησε χτες ο κ. Παπανδρέου.

Απάντηση: Εκεί που πήγαν και τα άλλα, τα 73 δισ. ευρώ, που αύξησε το χρέος το ΠΑΣΟΚ από το 1999 μέχρι το 2004.

Στις τσέπες των εχόντων και κατεχόντων πάνε τα χρέη που ισόποσα τα αυξάνουν (ίδιοι και σε αυτό!) και ισόποσα τα φορτώνουν στον ελληνικό λαό και η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ.

Η Υπηρεσία παραμένει ο σημαντικότερος πυλώνας για την προστασία των ΗΠΑ, οι βασανιστές της Υπηρεσίας, επί Μπους, έκαναν και μερικά «λάθη» (σ.σ.: βασανιστήρια, δηλαδή...), αλλά «οφείλουμε όλοι να είμαστε περήφανοι για τα μέλη της CIA» και ως εκ τούτου ουδείς εκ των μελών της Υπηρεσίας (σ.σ.: οι βασανιστές, δηλαδή...) πρόκειται να διωχθεί ποινικά καθότι «εκτελούσαν τα καθήκοντά τους καλή τη πίστει»!

Σαφής, σαφέστατος ο Ομπάμα κατά την επίσκεψή του, προχτές, στο αρχηγείο της CIA.

Και όσο για τα περί της Δικαιοσύνης, που - όπως αναγκάστηκε να προσθέσει ο Ομπάμα για να διασκεδάσει τις εντυπώσεις από τις αντιδράσεις που προκάλεσαν οι προηγούμενες δηλώσεις του - θα μεριμνήσει ώστε να καταλογιστούν ευθύνες (...αν υπάρχουν) σε εκείνους που οργάνωσαν και πήραν τις αποφάσεις για τα βασανιστήρια (και όχι σε εκείνους που τα διέπραξαν), δυο παρατηρήσεις:

Πρώτον, η Δικαιοσύνη στις ΗΠΑ, όπως άλλωστε και στην Ελλάδα, είναι ...ανεξάρτητη.

Δεύτερον, οι αποφάσεις για την τακτική των βασανιστηρίων ήταν πολιτικές αποφάσεις. Αραγε πιστεύει κανείς ότι ο Μπους, ή ο Ράμσφελντ, ή ο Τσέινι θα παραπεμφθούν σε δίκες για αυτές τις αποφάσεις τους;...

Αυτή είναι η αλήθεια και τα υπόλοιπα που μεταδίδουν διεθνή και εγχώρια ΜΜΕ είναι για «αμερικανάκια».

Στο χτεσινό σημείωμα της στήλης αναφερθήκαμε στο πρόσφατο αντικομμουνιστικό ψήφισμα του Ευρωκοινοβουλίου, το οποίο ήρθε να προστεθεί στο προ τριετίας αντικομμουνιστικό μνημόνιο, όπου, χωρίς περιστροφές, ομολογείτο ο βαθύτερος λόγος της αντικομμουνιστικής υστερίας των «κεφαλών» της ΕΕ: Ο κομμουνισμός είναι «εγκλημα». Και τα «εγκλήματά του», εξηγούσε το μνημόνιο στο εισηγητικό του μέρος, είναι απότοκο «της θεωρίας της πάλης των τάξεων»!

*

Η πάλη των τάξεων, λοιπόν... Αυτή είναι που πρέπει να «καταργηθεί». Που «δεν κολλάει» με την εποχή της «συναίνεσης», του «διαλόγου», της «κοινωνικής ειρήνης», της «συναδέλφωσης» μεταξύ κεφαλαιοκρατών και εργατών, με τους δεύτερους, τους εργάτες, να πληρώνουν, και όταν υπάρχει ανάκαμψη, και όταν υπάρχει κρίση.

*

Αφού, όμως, η πάλη των τάξεων δε γίνεται να «καταργηθεί» μέσω διαταγμάτων, θα πρέπει να συκοφαντηθεί, να ελεεινολογηθεί, να προβοκαριστεί, να στιγματιστεί και όπου είναι δυνατόν να ποινικοποιηθεί η δράση των κομμουνιστών. Εκείνων, δηλαδή, που δεν υποκλίνονται στο αμετάκλητο της αστικής κοινωνίας, καθώς «η ιστορία όλων των κοινωνιών που υπήρξαν μέχρι σήμερα είναι η ιστορία των ταξικών αγώνων», που πρωτοστατούν στην «οργάνωση των προλετάριων σε τάξη και συνακόλουθα σε πολιτικό κόμμα», που διακηρύσσουν ότι σκοπός τους είναι «η ανατροπή της αστικής κυριαρχίας, η κατάκτηση της πολιτικής εξουσίας από το προλεταριάτο», με στόχο την κατάργηση όλων των τάξεων και τη μετάβαση σε μια μη εκμεταλλευτική, αταξική κοινωνία, όπου «στη θέση της παλιάς αστικής κοινωνίας, με τις τάξεις και τις ταξικές της αντιθέσεις, θα έχουμε μια ένωση, μέσα στην οποία η ελεύθερη ανάπτυξη του καθενός θα είναι η προϋπόθεση για την ελεύθερη ανάπτυξη όλων» («Κομμουνιστικό Μανιφέστο»).

*

Είναι προφανές ότι αυτή η προοπτική, της απελευθέρωσης του ανθρώπου από τα δεσμά της εκμετάλλευσης, δε ...συμφέρει όσους κατέχουν τις αλυσίδες της εκμετάλλευσης. Κι αφού δεν μπορούν να αντιπαρατεθούν σε επίπεδο ιδεών με τους κομμουνιστές, κατασκευάζουν την «ιστορία» στα μέτρα τους, έτσι ώστε να φαίνεται πως πίσω από τις κομμουνιστικές ιδέες υπάρχει κάτι το «εγκληματογόνο» και η απόδειξη περί τούτου είναι οι «εγκληματικές» πράξεις του κομμουνιστικού «ολοκληρωτισμού» που είναι συνώνυμος του ναζισμού!

Μάρτυράς τους, δε, η «Ιστορία»! Ετσι, στο ψήφισμα του Ευρωκοινοβουλίου, στο πλαίσιο αυτού του (αντι)ιστορικού «κόψε - ράψε», ζητούν «να καθιερωθεί η 23η Αυγούστου ως Ευρωπαϊκή Ημέρα Μνήμης» κατά του κομμουνισμού και του ναζισμού. Γιατί η 23η Αυγούστου; Επειδή αυτήν την ημερομηνία, στις 23 Αυγούστου 1939, υπογράφτηκε το «σύμφωνο Μολότοφ - Ρίμπεντροπ». Να, επομένως, τα «ντοκουμέντα» της «σύμπλευσης» κομμουνισμού - ναζισμού. Μέχρι και σύμφωνο μη επίθεσης υπέγραψαν!

*

Τι δε λένε οι τυφλοπόντικες της Ιστορίας; Οτι εκείνο το σύμφωνο υπογράφτηκε μόνον αφότου επί μήνες η Αγγλία και η Γαλλία αρνούνταν να υπογράψουν με την ΕΣΣΔ συμφωνία κοινής δράσης εναντίον του ναζισμού. Οτι όλο αυτό το διάστημα ο ένας ιμπεριαλιστικός άξονας, των αστικών κοινοβουλευτικών δημοκρατιών της Ευρώπης, επιδίωκε να στραφεί μια ώρα αρχύτερα ο άλλος ιμπεριαλιστικός άξονας, της Γερμανίας, κατά της Σοβιετικής Ενωσης. Οτι μέσα σε αυτές τις συνθήκες η ΕΣΣΔ χρειαζόταν ικανό διάστημα να οργανωθεί μπροστά στην επικείμενη και αναπόφευκτη πολεμική επίθεση από τη Γερμανία. Και ότι κάθε αντικειμενικός και αμερόληπτος ιστορικός έχει αναγνωρίσει ότι εκείνο το σύμφωνο αποδείχτηκε μια ευφυής κίνηση της ΕΣΣΔ, που της έδωσε το χρόνο να προετοιμαστεί για να αντιμετωπίσει και, τελικά, να συντρίψει το ναζισμό.

*

Τι δε λένε, επίσης: Οτι υπάρχει μια άλλη ημερομηνία που θα μπορούσε να αποτελέσει πραγματική επέτειο καταδίκης του ναζισμού και όσων τροφοδοτούν, συναλλάσσονται και ανοίγουν το δρόμο στους ολοκληρωτισμούς. Είναι η 30ή του Σεπτέμβρη. Είναι η μέρα (30 Σεπτέμβρη 1938 - ένα χρόνο πριν το σύμφωνο Μολότοφ - Ρίμπεντροπ), που στο Μόναχο, οι Χίτλερ και Μουσολίνι υπέγραψαν μαζί με τους αρχηγούς των κυβερνήσεων της Μεγάλης Βρετανίας και της Γαλλίας, το ομώνυμο «σύμφωνο του Μονάχου», με το οποίο οι «δημοκρατίες της Δύσης», στο πλαίσιο του «κατευνασμού» του φασισμού, έδιναν το πράσινο φως στο ναζισμό να εισβάλει στην Τσεχοσλοβακία, να την διαμελίσει, ανοίγοντας έτσι το δρόμο στον όλεθρο και οδηγώντας την ανθρωπότητα στην τραγωδία του Β' Παγκόσμιου Πολέμου.

Αυτή, βέβαια, η ημερομηνία απουσιάζει από το αντικομμουνιστικό ψήφισμα του Ευρωκοινοβουλίου...

(Συνεχίζεται...)