1945 Ολοκληρώνει τις εργασίες της η 12η Ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚΕ, η οποία διακηρύσσει ότι για να αντιμετωπιστεί αποτελεσματικά η κατάσταση χρειάζεται να εφαρμοστεί και στην Ελλάδα η Συμφωνία της Γιάλτας (εκμηδένιση των υπολειμμάτων του φασισμού και εκλογή από κάθε απελευθερωμένη χώρα της μορφής της διακυβέρνησής της). Για την αντιμετώπιση της δολοφονικής τρομοκρατικής δράσης της Δεξιάς, η 12η Ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚΕ έριξε το σύνθημα της οργάνωσης της μαζικής λαϊκής αυτοάμυνας.

1946 Η διάσκεψη των τεσσάρων υπουργών Εξωτερικών (Σοβιετικής Ενωσης, ΗΠΑ, Βρετανίας, Γαλλίας) αποφάσισε ομόφωνα, μετά από πρόταση της Σοβιετικής Ενωσης, την απόδοση της Δωδεκανήσου στην Ελλάδα.

1960 Ναυαγεί η δεκαμερής διάσκεψη της Γενεύης για τον αφοπλισμό. Οι αντιπροσωπείες των σοσιαλιστικών χωρών αποχωρούν, ενώ οι «Δυτικοί» θεωρούν τη διάσκεψη εν λειτουργία.

1962 Την αντίθεσή του στη δημιουργία ανεξάρτητης γαλλικής πυρηνικής δύναμης διατυπώνει ο Πρόεδρος των ΗΠΑ Κένεντι, χαρακτηρίζοντάς την αντίθετη με τα συμφέροντα του ΝΑΤΟ.

«Ο Λαϊκός Ορθόδοξος Συναγερμός εν όψει της αφόρητης αταξίας στη λειτουργία των Ελληνικών Πανεπιστημίων επιμένει εις πρότασιν λήψεως δραστικών μέτρων και πρωτοβουλιών που επιτέλους θα εγγυώνται αφ' ενός ευταξίαν εις τους Πανεπιστημιακούς χώρους (...)»!

*

Πρόκειται για τη χτεσινή ανακοίνωση του κόμματος ΛΑΟΣ, του γνωστού προέδρου, με το γνωστό σύνθημα «χέρι - χέρι με τα ΜΑΤ» (συγγνώμη, «χέρι - χέρι με τον Καρατζαφέρη», θέλαμε να πούμε)...

Δε γνωρίζουμε, αν ο Κ. Μητσοτάκης «συνωμοτεί» κατά του Προέδρου της Κύπρου, του Τάσσου Παπαδόπουλου, όπως έγραφε προχτές το «ΠΑΡΟΝ». Ούτε το βαθμό που στις κινήσεις της κ. Μπακογιάννη βαραίνουν οι απόψεις του πατρός της γνωρίζουμε, πράγμα εν τέλει αδιάφορο, καθώς υπάρχουν οι απόψεις της ίδιας της κ. Μπακογιάννη, η οποία είχε ευθέως τοποθετηθεί στον αντίποδα της απόφασης του 75% των Κυπρίων στο δημοψήφισμα.

*

Αυτό, ωστόσο, που οι πάντες γνωρίζουν και αντιλαμβάνονται είναι πως η συλλογιστική των οπαδών του «Ναι» στο «σχέδιο Ανάν» είναι κοινή με τη συλλογιστική όσων βομβαρδίζουν την κοινή γνώμη τελευταία για την παραπομπή στη Χάγη των ελληνοτουρκικών σχέσεων. Τα πρόσωπα που αποδέχονται ότι οι αιτιάσεις της Αγκυρας θα πρέπει να γίνουν αποδεκτές από την Αθήνα σαν «ελληνοτουρκικές διαφορές», είναι τα ίδια πρόσωπα που δε θα είχαν αντίρρηση σε μια επιστροφή του «σχεδίου Ανάν» από το «παράθυρο».

*

Οι ίδιοι, μέχρι πριν από λίγο καιρό, μας διαβεβαίωναν ότι η Ελλάδα αναγνωρίζει μια μόνο ελληνοτουρκική διαφορά, δηλαδή την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας. Τις τελευταίες βδομάδες, οι επισπεύδοντες για «διευθέτηση» αρχίζουν σιγά - σιγά να παραδέχονται την αλήθεια: Οποιος ομιλεί περί Χάγης, δίχως προηγουμένως να έχει λυθεί το θέμα του εύρους των ελληνικών χωρικών υδάτων, στην ουσία εισηγούνται ότι η Ελλάδα θα πρέπει να συνομιλήσει διμερώς με την Τουρκία επί ενός κυριαρχικού δικαιώματός της, όπως είναι ο ορισμός των χωρικών υδάτων, προκειμένου να συνταχθεί το συνυποσχετικό για τη Χάγη.

*

Σε όσους βιάζονται προς την παραπάνω κατεύθυνση, όπως ο τέως και ο νυν πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, θα πρέπει να προστεθεί και η υπουργός Εξωτερικών. Η κ. Ντόρα Μπακογιάννη, όπου σταθεί και όπου βρεθεί, μιλάει για το διεθνές δικαστήριο, ξεχνώντας όμως να διευκρινίσει για ποια από τα ζητήματα που εγείρει η Αγκυρα σε βάρος των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας μας, είναι διατεθειμένη να συζητήσει με την τουρκική κυβέρνηση...

*

Η κ. Μπακογιάννη ουδέποτε έκρυψε πως είναι υπέρ μιας διαδικασίας «ταχείας διευθέτησης» των Ελληνοτουρκικών. Ομως, η τακτική της «ταχείας διευθέτησης» δεν είναι ένας τεχνικός ή τακτικός, αλλά ένας στρατηγικός και βαθύτατα πολιτικός προσανατολισμός. Τον κατέστησαν τέτοιον οι οπαδοί του, καθώς φρόντισαν την περίοδο του «σχεδίου Ανάν» να αποκαλυφθούν, ομολογώντας με τη στάση τους ότι στο «σχέδιο Ανάν» έβλεπαν μια «ευκαιρία για να ξεμπερδεύει η Αθήνα από το κυπριακό βάρος», προκειμένου να ασχοληθεί πιο εύκολα με τα Ελληνοτουρκικά...

Στα παραλειπόμενα της συνέντευξης της υπουργού Παιδείας κ. Γιαννάκου για την παρουσίαση του νομοσχεδίου για τα Πανεπιστήμια, είχαμε και την αναφορά της στα συγγράμματα και ειδικά στο σκέλος που αφορά στη χρηματοδότησή τους από την κυβέρνηση: «Δώσαμε 50 εκατ. ευρώ για συγγράμματα», είπε η κυρία υπουργός. Και το είπε με... στόμφο! Λες και το ποσό το οποίο ανέφερε είναι άξιο για να περηφανεύεται κανείς...

*

Αλλά το μέγεθος της «φροντίδας» του κράτους προς τη φοιτητιώσα και σπουδάζουσα νεολαία, το δίνει μια απλή σύγκριση:

Μια και μόνο τράπεζα, η Εθνική, στο πρώτο και μόνο τρίμηνο του 2006, ανακοίνωσε καθαρά κέρδη ύψους 250 εκατ. ευρώ! Σε ένα μόνο τρίμηνο, δηλαδή, μια και και μόνο τράπεζα, κερδίζει πέντε φορές περισσότερα, από τα χρήματα που διαθέτει ένα ολόκληρο κράτος κατά τη διάρκεια μιας ολόκληρης χρονιάς για τα βιβλία των φοιτητών του και των σπουδαστών του σε ΑΕΙ και ΤΕΙ...

*

Και μια ακόμα σύγκριση:

Οταν η κ. Γιαννάκου λέει ότι το κράτος διαθέτει 50 εκατ. ευρώ για τα συγγράμματα των πάνω από 200 χιλιάδων φοιτητών και σπουδαστών της χώρας, ουσιαστικά τι λέει; Οτι το κράτος μας δε... σπαταλά για συγγράμματα κατ' έτος πάνω από 250 ευρώ ανά φοιτητή και σπουδαστή. Αλλά μέσα σ' αυτό το ίδιο έτος, το κράτος μας, με τη μορφή της ΕΡΤ, φροντίζει (όπως γράφτηκε στον Τύπο) να προσφέρει το ποσό των 2,5 εκατ. ευρώ (!) για τη «θεάρεστη» εκπομπή της κυρίας Δρούζα!

Δηλαδή το κράτος μας αποδίδει στην «παιδαγωγικού» περιεχομένου εκπομπή της κ. Δρούζα αξία... δέκα χιλιάδες φορές μεγαλύτερη από το ποσό που διαθέτει για τα συγγράμματα κάθε φοιτητή.

Δεν είμαστε σε θέση να προβλέψουμε, αν ο κ. Πολυζωγόπουλος, τώρα που παραιτήθηκε από πρόεδρος της ΓΣΕΕ (καθότι «ο κ. Παπανδρέου μού ανέθεσε αυξημένα καθήκοντα στο κόμμα μου, στο ΠΑΣΟΚ», όπως δήλωσε) θα φροντίσει να «εξαργυρώσει» την ...προσφορά του στο εργατικό κίνημα με μια θέση υποψήφιου βουλευτή του ΠΑΣΟΚ στις επόμενες εκλογές.

Αν πάντως («αν», λέμε...) το επιδιώξει, έχουμε να του προτείνουμε, σε μια τέτοια ενδεχόμενη προεκλογική εκστρατεία, να απευθυνθεί στους ψηφοφόρους, τυπώνοντας σε αφίσα εκείνη την υπέροχη χειραψία του με τον πρόεδρο του ΣΕΒ, όταν και έβαλαν τις υπογραφές τους για την «αύξηση» των 0,77 λεπτών του ευρώ στο μεροκάματο του εργάτη...

Αλητάλια πέναλτι

Ευτυχώς για τους «ηλίθιους» - όπως... ευγενικά αποκάλεσε ο κ. Θανάσης Λάλας όσους έχουν απαυδήσει με το θέαμα που παρουσιάζει κάθε βράδυ στη ΝΕΤ μετά το Μουντιάλ - υπάρχουν, με αφορμή το Παγκόσμιο Κύπελλο, εκδόσεις που φιλοδοξούν να «μιλήσουν» για μπάλα. Το αφιέρωμα στο ποδόσφαιρο της μηνιαίας επιθεώρησης «Monthly Review», o φάκελος του περιοδικού «Ρεσάλτο» με τίτλο «Οι θεοί των γηπέδων - Οι άρχοντες του κόσμου», το αφιέρωμα του περιοδικού «Γαλέρα» στην μπάλα με τίτλο «Φτωχοί, θεοί και κόκκινοι», περιέχουν άρθρα και αναλύσεις, με τις οποίες μπορείς να συμφωνήσεις ή και να διαφωνήσεις εξ ολοκλήρου, αλλά τουλάχιστον αντιμετωπίζουν το ποδόσφαιρο ως μια υπόθεση πάρα πολύ σοβαρή για την αφήνεις στους... αστρολόγους ή να μετατρέπεται σε φόντο εκθειασμού των καμπυλών της εκάστοτε καλλίπυγης καλεσμένης των μεταμεσονύκτιων «οφ σάιντ» του κ. Λάλα.