1883 Γεννιέται ο Φραντς Κάφκα.

1962 Η Αλγερία κηρύσσεται ανεξάρτητο κράτος με διάγγελμα του Προέδρου Ντε Γκολ, δύο μέρες μετά τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος με το οποίο ο λαός της χώρας τάσσεται με ποσοστό 99% υπέρ της ανεξαρτησίας και της συνεργασίας με τη Γαλλία.

1967 Εισβολή μισθοφορικών στρατευμάτων που πολεμούν για την επιστροφή του Τσόμπε στην εξουσία σημειώνεται στις ανατολικές περιοχές του Κονγκό. Με τους μισθοφόρους ενώνονται και οι στασιαστές του στρατού.

1969 Περισσότεροι από μισό εκατομμύριο εργάτες της βιομηχανικής περιοχής του Τορίνο κατεβαίνουν σε απεργία, που συνοδεύεται από μεγάλης έντασης συγκρούσεις με την αστυνομία.

1972 Υστερα από σκληρή μάχη ομοσπονδιακών στρατευμάτων και ανταρτικών ομάδων Κροατών εθνικιστών στα βουνά της Βοσνίας, εξουδετερώνεται η κυριότερη εστία της αυτονομιστικής εξέγερσης.

1973 Αρχίζει στο Ελσίνκι η σύνοδος αντιπροσώπων από όλες τις ευρωπαϊκές χώρες, τις ΗΠΑ και τον Καναδά, που συμμετέχουν στη Διάσκεψη για την Ασφάλεια και τη Συνεργασία στην Ευρώπη, με επικεφαλής τους υπουργούς Εξωτερικών.

«Δεν είναι δυνατόν οι ηγεσίες να μη γνωρίζουν τη ροή των χρηματοδοτήσεων που υπάρχει».

Δεν το λέμε εμείς. Ο πρώην υπουργός του ΠΑΣΟΚ, ο κ. Στ. Μπένος, το είπε προχτές (στο ρ/σ «Σκάι»), σχολιάζοντας την άγνοια της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ για τα όσα γίνονταν στα ταμεία του κόμματος επί εποχής Τσουκάτου...

Εμείς εδώ στην Ελλάδα επί Κατοχής είχαμε τον Τσολάκογλου. Στο Ιράκ επί αμερικανικής εισβολής και κατοχής έχουν τον Ταλαμπανί. Αυτός, λοιπόν, ο Ταλαμπανί αποτελεί εξέχον μέλος της «Σοσιαλιστικής Διεθνούς» και συμμετείχε μάλιστα και στο συνέδριο της τελευταίας, που διεξήχθη εδώ, στο Λαγονήσι.

Με άλλα λόγια, κι αν αυτό σημαίνει κάτι για το φορέα που ονομάζεται «Σοσιαλιστική Διεθνής» και για τη σοσιαλδημοκρατία γενικότερα (εσείς τι λέτε, σημαίνει;..) εκτός από ανδρείκελο των Αμερικανών, εκτός από «Κουίσλινγκ», εκτός από «Τσολάκογλου», ο Ταλαμπανί είναι και ...σοσιαλιστής!

Πριν τέσσερα χρόνια, παραμονές των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας, η «Δημοκρατική Συσπείρωση για τις Λαϊκές Ελευθερίες και την Αλληλεγγύη» προσέφυγε στα δικαστήρια κατά της λειτουργίας του «Ζέπελιν». Εκείνου, δηλαδή, του ρουφιανο-αερόστατου με το οποίο η εταιρεία SAIC είχε εμπλουτίσει το οπλοστάσιο του «Μεγάλου Αδελφού». Το «Ζέπελιν», θυμίζουμε, είχε εξοπλιστεί με μηχανισμούς παρακολούθησης στο πλαίσιο του συστήματος C4i, στο οποίο φυσικά συμμετείχε η «Ζήμενς».

*

Στη δίκη που διεξήχθη τότε, ο αείμνηστος δημοσιογράφος Γιάννης Διακογιάννης, κατά τη διάρκεια της κατάθεσής του εναντίον της λειτουργίας του «Ζέπελιν» στην Ελλάδα, είχε αποκαλύψει στο δικαστήριο και τα εξής:

«Παράγων της δίκης από την πλευρά της υπεράσπισης του "Ζέπελιν" μου είπε στο περιθώριο της δίκης: "Το σκάνδαλο δεν είναι ότι το Ζέπελιν μπορεί να μπει στην κρεβατοκάμαρα και να καταγράψει προσωπικές στιγμές. Αυτό που μας φέρανε το είχανε για τουριστικούς λόγους στην Αυστραλία για να βλέπουν οι τουρίστες από ψηλά το Σίδνεϊ. Του άλλαξαν το "καλάθι", του έβαλαν και κάποια μηχανήματα και το πούλησαν πανάκριβα στην Ελλάδα. Κάποιοι έβγαλαν πολλά λεφτά, αυτό είναι το σκάνδαλο"».

Αυτή ήταν η μαρτυρία του Γιάννη Διακογιάννη για την υπόθεση «Ζέπελιν» που, όπως αναγραφόταν στο διαδίκτυο, το φανερό κόστος για τη λειτουργία του στην Ελλάδα ανήλθε κατ' ελάχιστο στα 272 εκατομμύρια δολάρια! Εξ ου και «κάποιοι έβγαλαν πολλά λεφτά» από αυτή την υπόθεση...

*

Ο αντίλογος στα παραπάνω ήρθε τότε από την πλευρά της πολιτείας. Στη δίκη παραβρέθηκε εκπρόσωπος του υπουργείου Δημόσιας Τάξης, ο οποίος, υπερασπιζόμενος το σύστημα C4i, ενόψει των Ολυμπιακών Αγώνων, είχε δηλώσει τα εξής:

«Η μόνη σκέψη από την οποία πρέπει να διακατέχεται ο Ελληνας πολίτης είναι η διαχρονική ρήση ότι υπέρτατος νόμος είναι τώρα η ασφάλεια και η αξιοπρεπής εμφάνιση της πατρίδας»!

*

Το τι αποφάσισε το δικαστήριο πριν τέσσερα χρόνια είναι γνωστό:

Η ετυμηγορία «δικαίωσε» τη SAIC, τη «Ζήμενς», το C4i και το «Ζέπελιν».

Με τη βούλα των δικαστηρίων και των νόμων, με τη βούλα δηλαδή του κυρίαρχου πολιτικού συστήματος και των κυβερνώντων (νυν και πρώην) ως «υπέρτατος νόμος» αυτού του τόπου (παρά τις στοιχειοθετημένες καταγγελίες του Γιάννη Διακογιάννη) ανακηρύχτηκε μια από τις πολλές «μπίζνες» της «Ζήμενς».

*

Και επειδή η υπόθεση με το «Ζέπελιν» δεν είναι παρά ένα μόνο στιγμιότυπο από το διαρκές σίριαλ του τρόπου με τον οποίο ασκείται η πολιτική που εξυπηρετεί τις «Ζήμενς», τίθενται τα εξής ερωτήματα:

Ο,τι γίνεται κάθε μέρα μπροστά στα μάτια του λαού (και όχι αναγκαστικά στα καταγώγια της λαμογιάς), ό,τι γίνεται με χαρτιά και με σφραγίδες (και όχι αναγκαστικά στο «μιλητό»), ό,τι γίνεται με τον έντιμο και καθαρό τρόπο που διασφαλίζουν οι κυβερνητικές αποφάσεις και τα δικαστήρια (και όχι αναγκαστικά με την τακτική του «λαδώματος» και της «μίζας»), είναι ή δεν είναι «σκάνδαλο»;

Τελικά, είναι ή δεν είναι «σκάνδαλο» το γεγονός ότι η κυρίαρχη πολιτική αναγορεύει σε «υπέρτατο νόμο» τις εκάστοτε δουλειές της εκάστοτε «Ζήμενς»;

Οταν το κοινωνικό μοντέλο που θαυμάζουν πιάνεται βουτηγμένο μέχρι τ' αυτιά μέσα στην ντόπα, εκείνοι μιλούν για αναβολικά στην ...Ανατολική Γερμανία.

Οταν οι χαφιεδοκάμερες, οι κοριοί των υποκλοπών και οι πράκτορες της CIA αλωνίζουν, εκείνοι διαμαρτύρονται για τη ...Στάζι.

Οταν στις Μανωλάδες και στα αστυνομικά τμήματα της «δημοκρατίας» τους οι μετανάστες βασανίζονται, εκείνοι φρίττουν με τα ...γκούλαγκ.

Οταν το σινάφι τους αναδεικνύεται πρόθυμο και ενσωματωμένο τσιράκι των ΝΑΤΟικών βομβαρδισμών, εκείνοι το γυρίζουν στην ...Πράγα του '68.

*

Αργησαν, αλλά επανήλθαν στον γνώριμο εαυτό τους.

Τώρα που η δυσωδία του σκανδάλου «Ζήμενς» αναδίνεται κι απ' τον τελευταίο πόρο του συστήματος που υπηρετούν, εκείνοι τι λέτε θυμήθηκαν; Τα ...«ρούβλια από τη Μόσχα»!

*

Επιστρατεύοντας το «θάρρος» του θρασύδειλου, και χωρίς βέβαια να τολμά να αναφέρει τη λέξη «ΚΚΕ», ο ειδικευμένος σε τέτοιες αποστολές αρθρογράφος του «Βήματος» (ο ίδιος που το 2001 σε ένα ντελίριο ακηδεμόνευτης δημοσιογραφίας απηύθυνε ύμνους στον «Αγιο Σημίτη»!), διαπιστώνει σε χτεσινό του αρλουμπολόγημα ότι «θέλει μεγάλο θράσος» να διαμαρτύρεται για το σκάνδαλο «Ζήμενς» όποιος, όπως γράφει, υπερασπίστηκε «αυτή την ανθρωπιστική θεομηνία που ονοματίστηκε "υπαρκτός σοσιαλισμός"».

Φυσικά, δεν παραλείπει να προσθέσει τα περί «επιχορηγήσεων» από το ...παραπέτασμα (σ.σ.: τα ...«ρούβλια» που λέγαμε), προσκομίζοντας τα ίδια ακριβώς στοιχεία που προσκόμισε κι όταν έψαχνε (και δεν έβρισκε) τους «μαζικούς τάφους στο Κοσσυφοπέδιο».

*

Κατόπιν, λοιπόν, αυτής της νέας συμβολής του κυρίου στην «κάθαρση», θα θέλαμε να μας θυμίσει:

Την εποχή που αποτελούσε τον κολαούζο της κουστωδίας του κ. Σημίτη, τότε που συμμετείχε στις εκδρομές του πρώην πρωθυπουργού ως εκλεκτό μέλος της συντροφιάς που παραθέριζε στα Δολιανά, ήταν μαζί τους και ο Τσουκάτος; Μπα. Ο εν λόγω δεν έκανε παρέα με τους «στρατηγούς» των «Αγίων». Οπως είπαμε, λιβάνιζε τους «Αγίους», απευθείας...

Το τηλεφωνικό κέντρο του Κυριάκου Μητσοτάκη. Τα αναψυκτικά του φεστιβάλ της νεολαίας του ΠΑΣΟΚ. Τα 400 χιλιάρικα μέσω Τσουκάτου. Και τώρα, επί μια βδομάδα, το αν πήγε ή δεν πήγε ο υπουργός μαζί με τον Χριστοφοράκο να δούνε μπάλα στο εξωτερικό. Το καραγκιοζιλίκι τους δεν έχει όριο. ΄Η μάλλον έχει: Το όριο των 110 εκατομμυρίων ευρώ της «μίζας» που διακινήθηκε στην Ελλάδα από τη «Ζήμενς». Που σημαίνει ότι σε μια τόσο βρώμικη υπόθεση, οι υπηρέτες της «διερεύνησης» του θέματος έχουν κάθε λόγο να εξουθενώσουν την κοινή γνώμη, αφού πρώτα της στριμώξουν «τα μυαλά στα κάγκελα» μέσα από ένα κλοτσοσκούφι συμψηφισμού, αντιπερισπασμού και, τελικά, κουκουλώματος.

Siemensοκρατία