1934 Τη «Νύχτα των μεγάλων μαχαιριών» στη Γερμανία, ο Χίτλερ εκκαθαρίζει τους εσωκομματικούς του αντιπάλους. Την ίδια νύχτα, σφάζεται μαζί με τη γυναίκα του και ο αρχηγός του κόμματος των Καθολικών, Κουρτ φον Σλάιχερ (πρωθυπουργός το 1932).

1948 Τμήματα του ΔΣΕ μπαίνουν στην Αμφιλοχία.

1960 Ανακήρυξη της ανεξαρτησίας του Κονγκό (Ζαΐρ).

1971 Τα τρία μέλη του πληρώματος του σοβιετικού διαστημοπλοίου «Σογιούζ 2» πεθαίνουν, όταν πέφτει η ατμοσφαιρική πίεση μέσα στο θάλαμό τους. Είχαν μόλις κάνει ρεκόρ 570 ωρών και 22 λεπτών αντοχής στο Διάστημα.

1971 Ο πρωθυπουργός της Μάλτας, Ντομ Μίντοφ, ακυρώνει τη δεκαετή συμφωνία αμυντικής συνεργασίας με τη Βρετανία. Τρεις μέρες νωρίτερα, είχε απαγορεύσει στον Εκτο Στόλο την είσοδο στα λιμάνια της Μάλτας. Την ίδια ώρα όδευε προς τη Βαλέτα ο πρέσβης της Σοβιετικής Ενωσης, μετά την αποκατάσταση των διπλωματικών σχέσεων μεταξύ των δυο χωρών.

1997 Στις 5 το απόγευμα, το Χονγκ Κονγκ παύει να βρίσκεται υπό τον έλεγχο της Βρετανίας και ενώνεται με τη Λαϊκή Κίνα. Αποτελούσε, με διάφορες μορφές, βρετανική αποικία από το 1856.

Δεν είναι «χορογραφία» βασισμένη πάνω στη μουσική που έγραφε ο Σοστακόβιτς (ναι, ο Σοστακόβιτς!) για το ποδόσφαιρο. Είναι μόνο μια μικρή «μελωδία» βγαλμένη από την Τέχνη του ποδοσφαίρου. Μια Τέχνη, που όση σκουριά κι αν τη βαραίνει από το «χορό» των εκατομμυρίων, το «χορό» των χορηγών», το «χορό» του τζόγου, θα παραμένει αλώβητη, αθώα και βαθιά λαϊκή, με τους «χορευτές» της, όπως ο Ζινεντίν Ζιντάν, να αποδεικνύουν ότι το ποδόσφαιρο είναι ένα παιχνίδι που η μαγεία του δεν έχει ανάγκη ούτε τους «σπόνσορες», ούτε τις «παράγκες», ούτε τις πολυεθνικές για να υπάρχει. Αρκεί μια μπάλα...

Χτες στη Βουλή κουβέντιαζαν για το Σύνταγμα. Για την αναθεώρησή του. Φυσικά και στο νέο Σύνταγμα το «άρθρο 1» θα παραμείνει ως έχει. Αυτό δε θα αλλάξει. Δηλαδή, και με το νέο Σύνταγμα, το «θεμέλιο του πολιτεύματος (θα) είναι η λαϊκή κυριαρχία». Ετσι λέει το «άρθρο 1»...

Και με το νέο Σύνταγμα «όλες οι εξουσίες (θα) πηγάζουν από το Λαό, (και θα) υπάρχουν υπέρ αυτού». Ετσι λέει το «άρθρο 1»...

*

Πάμε τώρα στην πραγματικότητα. Στην πραγματική, δηλαδή, λειτουργία ενός πολιτικού συστήματος που δεν αλλάξει παρά μόνο ανατρέπεται, που τελεί υπό την κυριαρχία του κεφαλαίου, που οι «δημοκρατικές» διακηρύξεις του είναι για το θεαθήναι και που η επίκληση του «λαού» είναι ο δημαγωγικός φερετζές της αστικής κοινοβουλευτικής «δικτατορίας».

*

Στη χτεσινή συζήτηση στη Βουλή, ο κ. Παπανδρέου δήλωσε:

«Και έρχομαι στην αναθεώρηση του "άρθρου 16". Οπως γνωρίζετε, από το 1996, ως υπουργός Παιδείας, πρότεινα τότε δημοσίως την αναθεώρηση του άρθρου αυτού. Τα 10 χρόνια που μεσολάβησαν με έπεισαν ακόμα περισσότερο για την αναγκαιότητα αυτή».

Ο κ. Καραμανλής δήλωσε:

Τα μη κρατικά μη κερδοσκοπικά πανεπιστήμια θα λειτουργούν σε συγκεκριμένο πλαίσιο με αυστηρή εποπτεία του κράτους. Οι προτάσεις της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ (για την αναθεώρηση του άρθρου 16) βαίνουν παράλληλα με τις προτάσεις της κυβέρνησης και είναι απόλυτα εφικτή η σύνθεση των προτάσεων.

*

Μάλλον δεν υπάρχει άνθρωπος που δε γνωρίζει, αλλά ας το υπενθυμίσουμε: με την αναθεώρηση του «άρθρου 16», η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ θέλουν να «νομιμοποιήσουν» την ιδιωτικοποίηση των Πανεπιστημίων...

Και τώρα ερχόμαστε στη «λαϊκή κυριαρχία».

Μήνες τώρα, με τους αγώνες τους, οι φοιτητές, οι καθηγητές, οι γονείς, τα λαϊκά στρώματα (όπως προκύπτει από τις δημοσκοπήσεις) τάσσονται ενάντια στην ιδιωτικοποίηση των πανεπιστημίων. Που πάει να πει ότι η λαϊκή επιταγή είναι δεδομένη και εκπεφρασμένη. Η λαϊκή επιταγή λέει «ΟΧΙ» στη μετατροπή των Πανεπιστημίων σε «Ανώνυμες Εταιρείες», σε παραμάγαζα των επιχειρηματιών και του κεφαλαίου (εκτός αν οι φοιτητές και οι γονείς τους, οι καθηγητές και οι εργαζόμενοι δεν είναι λαός, και «λαός» είναι ο Καραμανλής και ο Παπανδρέου, η Γιαννάκου και ο ΣΕΒ, που θέλουν ιδιωτικά πανεπιστήμια)...

*

Αλλά αυτοί, η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, χτες, που κουβέντιαζαν για το νέο Σύνταγμα, αποφάσισαν ότι θα πράξουν στην Παιδεία το ακριβώς αντίθετο από αυτό που ζητά ο λαός. Με πλήρη, βέβαια, σεβασμό στη «λαϊκή κυριαρχία»...

Τι να (ξανα)γράψει κανείς; Οτι ο ισραηλινός στρατός διαπράττει εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας; Οτι καταπατιούνται τα στοιχειώδη ανθρώπινα δικαιώματα και τα θεμέλια του διεθνούς δικαίου; Οτι όλα αυτά γίνονται με την ανοιχτή υποστήριξη των ΗΠΑ και τα ψελλίσματα συνενοχής της ΕΕ; Οτι δεν μπορεί παρά να είναι το μέγιστο των εγκλημάτων η δολοφονία παιδιών και η διακοπή παροχής ρεύματος, νερού, τροφίμων και φαρμάκων;

*

Ο ισραηλινός στρατός σφυροκοπά, για άλλη μια φορά, τα παλαιστινιακά εδάφη με αφορμή την απαγωγή ενός στρατιώτη. Αν δεν υπήρχε αυτή, θα υπήρχε κάποια άλλη αφορμή. Και, σε τελική ανάλυση, θα βρισκόταν μια αφορμή, όπως έχει πολλάκις γίνει. Οπως έχει αποδειχτεί, χρόνια τώρα, οι ισραηλινές ηγεσίες βαδίζουν βάσει σχεδίου και απροκάλυπτα μεθοδεύουν τη σταδιακή εξώθηση των Παλαιστινίων εκτός της πατρίδας τους καταδικάζοντάς τους σε συνθήκες ζωής χειρότερες εκείνων που επιφυλάσσουν στα κατοικίδιά τους.

*

«Κατοχή»: σε αυτήν ακριβώς τη λέξη μπορεί να συμπυκνωθούν σελίδες επί σελίδων σε αναλύσεις. Το Παλαιστινιακό δεν είναι γρίφος, ούτε γόρδιος δεσμός. Το Παλαιστινιακό θα λυθεί όταν τερματιστεί η κατοχή και όλα τα καθημερινά της εγκλήματα. Οταν οι ισραηλινές ηγεσίες δε θα τσαλακώνουν με περιφρόνηση κάτω από τις ερπύστριες των τανκς και με τις πλάτες των ισχυρών τους συμμάχων την αξιοπρέπεια ενός ολόκληρου λαού.

Αυτή την αξιοπρέπεια, τον πόθο για ελεύθερη, ανεξάρτητη, βιώσιμη πατρίδα, οι Ισραηλινοί δεν έχουν καμιά πιθανότητα να την εξαλείψουν. Αυτό που στο τέλος θα μείνει στη συλλογική μνήμη από την πολιτική του κράτους του Ισραήλ είναι ό,τι απόμεινε από τους Ναζί: Εγκλήματα και κρεματόρια που θα παραδειγματίζουν το ανθρώπινο είδος για το τι σημαίνει ιμπεριαλισμός, γενοκτονία και απανθρωπιά.

...και δυο αυγά

ευρωΤουρκίας...