1946: Σε πρωτοφανείς συνθήκες βίας και νοθείας, συντελέστηκε ένας πρωτοφανής βιασμός της θέλησης του ελληνικού λαού. Στις εκλογές, σε σύνολο εγγεγραμμένων 2.211.791, ψήφισαν 1.106.510. Η αποχή, σύμφωνα με τη γραμμή του ΚΚΕ και του ΕΑΜ, παρά τις αφόρητες πιέσεις, ξεπέρασε το 50%. Ηταν, δε, πολύ μεγαλύτερη, αφού μεγάλος αριθμός δημοκρατικών πολιτών δεν είχαν εγγραφεί στους εκλογικούς καταλόγους και γιατί πολλοί βασιλόφρονες διπλοψήφισαν. Εντούτοις, η Επιτροπή του ΟΗΕ διακήρυξε κυνικά, ότι «το ποσοστό της αποχής της Αριστεράς δεν υπερέβαινε το 9,3%»..!

Ανήμερα των εκλογών, ομάδα ενόπλων καταδιωκόμενων αγωνιστών επιτέθηκε κατά του Σταθμού Χωροφυλακής του Λιτόχωρου. Η ένοπλη διαμαρτυρία ενάντια στο αντιδραστικό καθεστώς της τρομοκρατίας και της βίας και της εκλογικής νοθείας ήταν προειδοποίηση προς την αντίδραση ότι δεν είναι δυνατό να δολοφονεί ατιμώρητα άοπλους πολίτες, γυναίκες και παιδιά.

Στις εκλογές επικράτησαν οι μοναρχικοί του Λαϊκού Κόμματος. Νέα δεινά για το λαό και νέες συμφορές για τον τόπο, ξημέρωναν.

Προ ολίγου η κυβέρνηση προέβη, σχετικώς με το θέμα του «βασικού μετόχου», στην τετρακοσιοστή τεσσαρακοστή τέταρτη δήλωση ότι θα παλέψει μέχρι τελευταίας ρανίδος υπέρ του Συντάγματος. Κατόπιν τούτου, παρέλκει η χρεία κάθε περαιτέρω «βασικής» ενδείξεως ότι η κυβέρνηση το πάει για «ισπανική υποχώρηση»...

Το 1981 ο ελληνικός λαός κλήθηκε από το ΠΑΣΟΚ να πληρώσει «το λογαριασμό της ΝΔ». Το 1990 κλήθηκε από τη ΝΔ να πληρώσει «το λογαριασμό του ΠΑΣΟΚ». Το 1993 κλήθηκε ξανά από το ΠΑΣΟΚ να πληρώσει ξανά «το λογαριασμό της ΝΔ». Και τώρα καλείται πάλι από τη ΝΔ να πληρώσει πάλι «το λογαριασμό του ΠΑΣΟΚ»...

*

Αυτή είναι η ιστορία του δικομματισμού μέσα σε πενήντα λέξεις. Είναι η ιστορία που θέλει το λαό να γίνεται «μπαλάκι» σ' ένα μεταπολιτευτικό πινγκ - πονγκ μεταξύ της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Επί 30 χρόνια κατηγορούν ο ένας τον άλλον για το «χάος», για την «καμένη γη», για τα «άδεια ταμεία» που αφήνουν πίσω τους. Και μετεκλογικά, έπειτα από την εκάστοτε τελετή της παράδοσης του χάους στον έναν και της παραλαβής της «καμένης γης» από τον άλλον, πότε ο ένας και πότε ο άλλος - ανάλογα με το ποιος κέρδισε τις εκλογές - μας στέλνουν το λογαριασμό.

*

Στην απίθανη «δημοκρατία» τους, φαίνεται ότι τελικά μόνο μια σημασία έχει για το λαό η εκλογική διαδικασία: Να αλλάζει ο «ταχυδρόμος» του λογαριασμού. Ο αποδέκτης του λογαριασμού, πάντως, είναι πάντα ο ίδιος: Ο λαός. Σε αυτή τη «δημοκρατία» το θρίλερ δε σταματά όταν «ο ταχυδρόμος χτυπάει πάντα δυο φορές». Εδώ ο «ταχυδρόμος» χτυπάει συνέχεια. Μόνο το χρώμα του αλλάζει. Είτε με τους μεν είτε με τους δε, ένα είναι σίγουρο: Ο λογαριασμός. Πάλι καλά, δηλαδή, που έχουμε και εκλογές. Γιατί φαντάζεστε να μην είχαμε «δημοκρατία»; Θα μας τον έστελναν το λογαριασμό, αλλά χωρίς εκλογές...

Πώς οι «απελευθερωτές», με ποιες μεθόδους, προσπαθούν να καταβάλλουν αυτήν την αντίσταση; Ας πάρουμε μια γεύση από την τελευταία, τέτοιου είδους, μαζική επιχείρηση, πριν από μερικούς μήνες στη Φαλούτζα:

*

«Είδε τους στρατιώτες να μπαίνουν στο σπίτι και να εκτελούν, χωρίς να πούνε ούτε μια κουβέντα, τον πατέρα της και τη μητέρα της. Στη συνέχεια, χτύπησαν τις δύο αδελφές της πριν τις δολοφονήσουν και αυτές. Μετά από αυτό, είδε τον αδελφό της σε κατάσταση αμόκ να κινείται κατά των ένοπλων στρατιωτών, οι οποίοι, απλά, τον πυροβόλησαν στο κεφάλι».

*

«Πέντε από εμάς, συμπεριλαμβανομένου και ενός γείτονα 55 ετών, παγιδευτήκαμε στο σπίτι μας, στη Φαλούτζα, όταν άρχισε η πολιορκία. Στις 9 Νοέμβρη, οι πεζοναύτες έφτασαν στο σπίτι. Ο πατέρας μου και ο γείτονας προχώρησαν στην πόρτα του σπιτιού για να τους ανοίξουν. Δεν ήμασταν μαχητές, ούτε οπλισμένοι, νομίζαμε ότι δεν είχαμε κανέναν λόγο για να φοβηθούμε. Εγώ πήγα προς την κουζίνα για να πάρω και να φορέσω το μαντίλι μου, καθώς δεν έπρεπε ξένοι άνδρες να δουν τα μαλλιά μου. Αυτό, μου έσωσε τη ζωή. Οταν ο πατέρας μου και ο γείτονας πλησίασαν στην πόρτα, οι Αμερικανοί τους πυροβόλησαν. Πέθαναν ακαριαία. Εγώ και ο 13χρονος αδελφός μου κρυφτήκαμε στην κουζίνα πίσω από το ψυγείο. Οι στρατιώτες μπήκαν στο σπίτι και έπιασαν την άλλη μου αδελφή. Πρώτα τη χτύπησαν. Μετά την εκτέλεσαν. Εφυγαν γρήγορα. Πρώτα, όμως, κατέστρεψαν τα έπιπλα του σπιτιού και έκλεψαν τα χρήματα από την τσέπη του νεκρού πατέρα μας».

*

«Οι Αμερικανοί χρησιμοποίησαν αυτές τις αλλόκοτες βόμβες, που, όταν σκάνε, δημιουργούν ένα σύννεφο καπνού σαν μανιτάρι. Στη συνέχεια, μικρά κομμάτια πέφτουν από τον ουρανό, αφήνοντας πίσω τους ουρές καπνού. Αυτά τα κομμάτια, στη συνέχεια, ανάβουν και καίνε το δέρμα των ανθρώπων, ακόμη και αν βουτήξουν στο νερό».

***

Να, λοιπόν, που υπάρχει μια δήλωση της υπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ, με την οποία μπορούμε να συμφωνήσουμε! Είπε προχτές η Κοντολίζα Ράις:

«Θα συνεχίσουμε να λέμε ξεκάθαρα ότι εν τέλει η επιτυχία των σχέσεων των ΗΠΑ με άλλες χώρες εξαρτάται από τον τρόπο με τον οποίο μεταχειρίζονται τους λαούς τους».

*

Ωραία βάση οικοδόμησης διακρατικών σχέσεων μοιάζει αυτή που περιέγραψε η Κοντολίζα. Να σας δώσουμε ένα παράδειγμα:

Στις Ηνωμένες Πολιτείες, αυτή τη στιγμή, οι επίσημα καταγεγραμμένοι φτωχοί ξεπερνούν τα 36 εκατομμύρια ανθρώπους, δηλαδή το 12,5% του πληθυσμού... Το ποσοστό αυτό στα παιδιά (που ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας) ανέρχεται στο 17,6%!

Αυτή τη στιγμή, στις Ηνωμένες Πολιτείες, 45 εκατομμύρια άνθρωποι δεν έχουν καμία ασφαλιστική κάλυψη και καμία ιατροφαρμακευτική περίθαλψη.

Αυτή τη στιγμή, στις μεγαλουπόλεις των ΗΠΑ, στοιβάζονται πάνω από 3,5 εκατομμύρια άστεγοι...

Ο ρατσισμός και οι φυλετικές διακρίσεις στις Ηνωμένες Πολιτείες αποτυπώνονται στα επίσημα στοιχεία, σύμφωνα με τα οποία, ένας στους τέσσερις μαύρους και ένας στους πέντε ισπανόφωνους (όσοι από αυτούς δε στοιβάζονται στις φυλακές, δηλαδή) ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας...

Αυτή τη στιγμή, στις ΗΠΑ, το μισό περίπου του πληθυσμού έχει αποστερηθεί ουσιαστικά των πολιτικών του δικαιωμάτων, όπως επιβεβαιώθηκε και στις τελευταίες προεδρικές εκλογές όπου προσήλθε για να ψηφίσει μόλις το 50% του εκλογικού σώματος...

*

Ιδού πώς οι Ηνωμένες Πολιτείες και η αμερικανική «δημοκρατία» μεταχειρίζονται το λαό της χώρας, τον αμερικανικό λαό. Ιδού και το γιατί - σύμφωνα με την κυρία Κοντολίζα - οι υπόλοιπες χώρες έχουν έναν επιπλέον λόγο να ξανασκεφτούν τις σχέσεις τους με τις ΗΠΑ.

Πατριάρχης Ισραηλιναίος

Ο Οδυσσέας Ανδρούτσος με το όνομα, ο αρχιστράτηγος, Αρβανίτης μέχρι το κόκαλο. Πώς και τους ξέφυγε των «ελληνοαληταράδων» που έσκισαν προχτές την αλβανική σημαία στο γήπεδο;..