Eurokinissi

Τα δύο αλλεπάλληλα μνημόνια που έφερε αυτή η κυβέρνηση είναι αρκετά για να πέσει η «αριστερή μάσκα» της, αυτή που καλλιέργησε ανοχή, που παγίδευσε με κινήσεις εντυπωσιασμού, με επισκέψεις ακόμα του πρωθυπουργού σε χώρους μνήμης - τιμής ηρωικών γεγονότων, ηρωικών μορφών του λαϊκού μας κινήματος, της ταξικής πάλης, της Εθνικής Αντίστασης, του ΔΣΕ, του ίδιου του ΚΚΕ.

Η νέα αντιλαϊκή συμφωνία αποτελεί ένα νέο μνημόνιο, ένα 4ο μνημόνιο, μνημόνιο «εις την τετάρτην», όπως επανειλημμένα έχουμε πει από την πρώτη στιγμή.

Στην πραγματικότητα, τα μέτρα στηρίζουν την κερδοφορία των ομίλων, είτε άμεσα είτε έμμεσα. Πρόκειται για κατευθύνσεις που αυξάνουν την εκμετάλλευση των εργαζομένων, ενισχύουν τη συγκέντρωση του κεφαλαίου. Κατευθύνσεις που προωθούνται σε όλα τα κράτη - μέλη της ΕΕ.

Μάταια η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ προσπαθεί να πείσει το λαό ότι απλά και μόνο πληρώνει τα σπασμένα της κακής διακυβέρνησης της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ και η ίδια είναι περίπου αθώα του εγκλήματος.

Γι' αυτή την πολιτική, όμως, είναι συνένοχοι όλοι τους: Και η άρχουσα τάξη της Ελλάδας, και ο ΣΕΒ, και το κουαρτέτο, και η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, και η ΝΔ, και τα υπόλοιπα αστικά κόμματα.

Η κυβέρνηση της «πρώτη φορά αριστερά», όμως, είναι και η πρώτη που στο ενεργητικό της, με πρωθυπουργό τον κ. Τσίπρα, θα έχει την ψήφιση 2 μνημονίων.

Οι προηγούμενες μάς είχαν συνηθίσει να ψηφίζουν από ένα και να παίρνουν την άγουσα για τον πάγκο. Η κυβέρνηση του Γ. Παπανδρέου του ΠΑΣΟΚ το 2010 ψήφισε το 1ο μνημόνιο. Η κυβέρνηση του Αντ. Σαμαρά ύστερα, ψήφισε το 2ο μνημόνιο. Στη συνέχεια η κυβέρνηση του κ. Τσίπρα το 2015 ψήφισε το 3ο μνημόνιο μαζί με όλους τους άλλους και σήμερα, το 2017, μας φέρνει το 4ο.

Κι όπως βλέπουμε, με όλες της τις δηλώσεις δεν το αρνείται αυτό. Απλά μας λέει - με τον δικό της γνωστό τρόπο του εμπαιγμού του ελληνικού λαού - ότι δεν είναι ακριβώς 4ο αλλά απλά είναι κάτι σαν διαρκείας, μια συμφωνία διαρκείας.

Το εντάσσει στα μνημόνια διαρκείας δηλαδή, που έτσι κι αλλιώς θα ισχύουν με βάση τις αποφάσεις και κατευθύνσεις της ΕΕ, του ΔΝΤ και όλων των υπόλοιπων ...ευαγών ιδρυμάτων - οργανισμών με τους οποίους συναγελάζεται και η σημερινή συγκυβέρνηση προκειμένου να εξασφαλίσει σίγουρη κερδοφορία για τους μονοπωλιακούς ομίλους, ματώνοντας τον ήδη σκληρά δοκιμαζόμενο ελληνικό λαό.

Τα κυβερνητικά στελέχη αναμασούν ότι είναι μία συμφωνία «ισορροπημένη», «εισιτήριο για τη ρύθμιση του χρέους», για «να επιστρέψει η χώρα στην κανονικότητα».

Ολες αυτές τις μέρες αναπαράγουν ότι είναι μια συμφωνία που «βάζει τέλος στην αβεβαιότητα»!

Κι όλα αυτά λέγονται την ίδια ώρα που η εργατική τάξη, ο λαός έχει κυριολεκτικά γονατίσει μετά από οκτώ χρόνια κρίσης, απανωτών μνημονίων, αντιλαϊκών μέτρων, που έχουν στραγγίξει το εισόδημά του, έχουν ισοπεδώσει τα δικαιώματά του.

Είναι ο ίδιος ο λαός που δεν μπορεί να πληρώσει πια τα δάνειά του, τα χρέη του στην εφορία, τους λογαριασμούς στη ΔΕΗ, στην ΕΥΔΑΠ.

Τα «κόκκινα» δάνεια από 20,3 δισ. το 2010, ξεπέρασαν τα 43 δισ. ευρώ το 2016.

Ενας στους δύο χρωστά στην εφορία.

Μόνο από τη μείωση του μισθού του, ο μέσος μισθωτός έχει απώλειες 20% την περίοδο της κρίσης, χωρίς να υπολογίζουμε τη φοροαφαίμαξή του.

Οι οφειλές στη ΔΕΗ αυξάνονται συνεχώς, με 1,5 εκατ. καταναλωτές να μην μπορούν ούτε διακανονισμό να κάνουν.

Είναι ο ίδιος ο λαός που ζει ή κινδυνεύει να ζήσει στη φτώχεια τα επόμενα χρόνια σε ποσοστό που ξεπερνά το 35%.

Ενα στα δύο παιδιά στη χώρα μας στερείται ακόμα και τα πιο βασικά αγαθά.

Και το κακό δε θα σταματήσει βεβαίως αν δεν το σταματήσουμε.

Παίξανε πολλοί με τα όνειρα και τις ελπίδες του ελληνικού λαού. Πρέπει όλοι και όλες με μια φωνή να βροντοφωνάξουμε «φτάνει πια!»

Καλούμε σε παλλαϊκό ξεσηκωμό.

Δεν μιλάμε μόνο γι' αυτές τις μέρες, γι' αυτόν τον συσχετισμό, δεν μιλάμε για μέσα στη Βουλή αλλά στο κίνημα, στους καθημερινούς αγώνες που πρέπει να κλιμακωθούν, να γιγαντωθούν.

Εδώ μέσα στο Κοινοβούλιο κάνουν σόου για τα κανάλια μόνο τα τσιράκια του συστήματος, μόνο κάτι ορφανά των SS, κάτι χαφιέδες δουλέμποροι, υπόδικοι καθοδηγητές δολοφονικών ταγμάτων.

Ο ξεσηκωμός του λαού πρέπει να εκφραστεί μέσα από το εργατικό - λαϊκό κίνημα, για να καταργήσει στην πράξη τα μνημόνια, να ανοίξει το δρόμο της ανατροπής της τάξης των κηφήνων που υπηρετούν και η σημερινή κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, αλλά και η αξιωματική αντιπολίτευση και τα άλλα κόμματα.

Και από το βήμα της Βουλής καλούμε τους μισθωτούς, τους αυτοαπασχολούμενους στις πόλεις και στην ύπαιθρο, στην αγροτική παραγωγή, τους συνταξιούχους, τους νέους, τις νέες, να μην πέσουν στην ίδια πλάνη με το παρελθόν.

Δηλαδή, να φεύγουν από το ένα κυβερνητικό κόμμα, εν προκειμένω σήμερα εγκαταλείποντας τον ΣΥΡΙΖΑ, για να στηρίξουν κοινοβουλευτικά, αλλά και στις μαζικές οργανώσεις τους, άλλα παλιά ή αναμορφωμένα αστικά κόμματα ίδιας αντιλαϊκής κοπής, όπως είναι οι υπόλοιπες αστικές δυνάμεις και εδώ μέσα στο Κοινοβούλιο.

Το ΚΚΕ καλεί τις εργατικές - λαϊκές δυνάμεις να σκεφτούν ταξικά, πολύ περισσότερο αυτές που ήδη έχουν έναν ριζοσπαστικό προσανατολισμό, που στην αριστερά βλέπουν την εναντίωση στα μονοπώλια, στις λυκοσυμμαχίες, στις ιμπεριαλιστικές ενώσεις της ΕΕ, του ΝΑΤΟ.

Να μην παγιδευτούν στο συνειδητό απατηλό κάλεσμα του ΣΥΡΙΖΑ ότι δήθεν «πέρασαν τα δύσκολα». Οτι «η ανάπτυξη κάτι θα φέρει και για τους εργαζόμενους», ότι θα ενισχυθεί δήθεν «το μέτωπο των φιλολαϊκών και φιλοαναπτυξιακών δυνάμεων στην ΕΕ, για να μη στραγγαλίσουν - λέει - η σφιχτή δημοσιονομική πολιτική και το ισχυρό ευρώ την ανάπτυξη και την κοινωνική συνοχή», όπως λένε.

Καλούμε τις εργατικές - λαϊκές δυνάμεις και από το βήμα της Βουλής να μην παγιδευτούν στην κριτική της ΝΔ, άλλων κομμάτων, που γίνεται από εξίσου αντιλαϊκή αφετηρία. Και για τους λόγους ανταγωνισμού προς την κυβέρνηση αλλά και για τους λόγους ορισμένων διαφοροποιήσεων στην ίδια αντιλαϊκή κατεύθυνση της καπιταλιστικής ανάκαμψης, της κερδοφορίας των ομίλων.

Η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ δεν δικαιούνται να κρίνουν τον ΣΥΡΙΖΑ για τα αντιλαϊκά του μέτρα, αφού οι ίδιοι ήταν και είναι φορείς τέτοιων μέτρων. Την ίδια στιγμή, δεν πρέπει να επιτρέψουμε στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ να συνεχίσει να εξαπατά ασύστολα, να παρουσιάζεται με δήθεν κοινωνική ευαισθησία που δεν έχουν άλλοι, να εμφανίζει τις αλχημείες της με τα ονομαζόμενα «αντίμετρα» για την ακραία φτώχεια.

Οπως όλοι αυτοί μαζί ψήφισαν το 3ο μνημόνιο, έτσι θα προχωρήσουν και μαζί στην εφαρμογή του 4ου μνημονίου υπέρ του κεφαλαίου, αφού σήμερα δεν κρίνεται, έτσι κι αλλιώς, δεν κινδυνεύει να μην ψηφιστεί απ' την κοινοβουλευτική πλειοψηφία των ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ.

Ολη αυτή η κατάσταση δεν είναι απλά αβεβαιότητα. Είναι η βαρβαρότητα του συστήματος που για να βγει από τη δική του κρίση φορτώνει τα βάρη της στην εργατική τάξη, στο λαό.

Νέα ασήκωτα βάρη πάνω από 4 δισ. ευρώ φορτώνει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ με τη νέα συμφωνία της.

Μια συμφωνία που έχει απ' όλα:

Συμπληρωματικές περικοπές 500 εκατομμυρίων ευρώ αναδρομικά για το 2016. Και στα οικογενειακά επιδόματα. Και στα επιδόματα ανεργίας. Και στα επιδόματα θέρμανσης. Και στη χρηματοδότηση του ΕΟΠΥΥ.

Ετσι αντιλαμβάνονται στον ΣΥΡΙΖΑ τη δήθεν «επιστροφή στο κοινωνικό κράτος», την ανακούφιση των πολιτών!

Αλλά έχει και άλλα.

Για το 2019 τα 1,8 δισεκατομμύρια ευρώ θα τα βρουν από τη νέα μείωση των κύριων και επικουρικών συντάξεων, που θα φτάσει μέχρι και το 18%, χωρίς να συνυπολογίσουμε τις μειώσεις λόγω πληθωρισμού, αφού οι όποιες αναπροσαρμογές προέβλεπε ο νόμος Κατρούγκαλου, μετατέθηκαν μετά το 2020.

Πλέον, οι συντάξεις γίνονται επιδόματα, ενώ θίγονται γύρω στο 1 εκατομμύριο συνταξιούχοι.

Τα άλλα 1,8 δισεκατομμύρια ευρώ αφορούν στη νέα μείωση του αφορολόγητου, που θα πάρει από την τσέπη των λαϊκών στρωμάτων μέχρι και 650 ευρώ για τον κάθε φορολογούμενο.

Δηλαδή, εκτός από τους έμμεσους φόρους, που έτσι κι αλλιώς τους πληρώνουμε ήδη όλοι, ακόμα και οι άνεργοι, τώρα φόρους θα πληρώσει ακόμα και ο εργαζόμενος που έχει εισόδημα 405 ευρώ το μήνα, ακόμα και ο συνταξιούχος που η σύνταξή του ξεπερνάει τα 475 ευρώ.

Κι εκτός από αυτά, βέβαια, η συμφωνία περιλαμβάνει και μια σειρά άλλες πλευρές, που αφορούν και τα Εργασιακά, τον εργάσιμο χρόνο:

-- Είναι η προώθηση της κατάργησης της κυριακάτικης αργίας, που θα έχει οδυνηρές επιπτώσεις και στους εμποροϋπάλληλους και στους εμπόρους, θα επιταχύνει τη συγκέντρωση του εμπορίου στα μεγάλα πολυκαταστήματα και τις αλυσίδες σούπερ μάρκετ.

-- Επιμηκύνεται η διάρκεια πλαισίου για τις ΣΣΕ, ενώ σημείο - κλειδί είναι οι αλλαγές στον συνδικαλιστικό νόμο που περιλαμβάνουν τη λειτουργία των σωματείων, την προκήρυξη απεργίας και άλλα, όπως η ταχύτητα με την οποία οι απεργίες θα κρίνονται παράνομες, δηλαδή συμφωνία - κόλαφος για το εργατικό κίνημα και τους ίδιους τους αγώνες των εργαζομένων.

Ολα αυτά τα χρόνια οι εργαζόμενοι, οι υπάλληλοι, όλος ο λαός είδε το εισόδημά του να συρρικνώνεται δραματικά. Η κατάσταση δεν πάει άλλο. Κι αυτό ισχύει σε όλους τους κλάδους.

Συνεχώς ως Κόμμα κάνουμε συναντήσεις με μαζικούς κοινωνικούς φορείς, με σωματεία, συλλόγους, εισπράττουμε την ίδια κραυγή αγωνίας.

Στον «αέρα» ακόμα είναι οι 3.500 εργαζόμενοι στο «Βοήθεια στο Σπίτι».

Στον «αέρα» οι 15.000 συμβασιούχοι των ΟΤΑ.

Οι τρίτεκνες οικογένειες δεν αναγνωρίζονται ως πολύτεκνες, τη στιγμή που σήμερα στην Ελλάδα πολύτεκνος πλέον πρέπει να θεωρείται όποιος έχει τουλάχιστον 3 παιδιά και πάνω. Ούτε τις δωρεάν κιλοβατώρες που ισχύουν για άλλους δεν θελήσατε να δεχτείτε προχτές, όπως πρότεινε το ΚΚΕ, γι' αυτές τις τρίτεκνες οικογένειες.

Τι σόι «αριστερή» κυβέρνηση, αλήθεια, είναι αυτή που συζητάει την κατάργηση στο ειδικό μισθολόγιο για τους εργαζόμενους στην Πυροσβεστική, στο Λιμενικό, στην Αστυνομία;

Που δεν αναγνωρίζει το δικαίωμά τους στην απεργία;

Που αναγκάζονται ακόμα και να αγοράζουν οι ίδιοι κράνη, στολές, άλλα υλικά χρήσιμα για την πυρόσβεση, για τις πυρκαγιές, για την προστασία του περιβάλλοντος από τις φυσικές καταστροφές, οι πυροσβέστες για παράδειγμα, σ' αυτούς αναφέρομαι, για την προστασία του θαλάσσιου πλούτου και την πάταξη του λαθρεμπορίου το Λιμενικό, για την αντιμετώπιση του εγκλήματος οι αστυνομικοί;

Ανάλογα οι εργαζόμενοι στις Ενοπλες Δυνάμεις κ.λπ.

Ενώ φυσικά πολύ χειρότερα, μέχρι γονάτισμα, υποφέρουν οι συνταξιούχοι, οι νέοι με την αναδουλειά και την εργασιακή περιπλάνηση, την ανασφάλεια, οι εργαζόμενοι που βλέπουν συνεχώς το πενιχρό εισόδημά τους να εξανεμίζεται κι αυτό.

Χώρια που μετά τις γενικόλογες διακηρύξεις και εκθέσεις ιδεών την προηγούμενη βδομάδα, δείχνετε ξανά το αντιλαϊκό πρόσωπο και στην Εκπαίδευση. Αφού ανοίγετε την όρεξη για μια ακόμα πιο μεγαλύτερη και μαζικότερη πιθανότητα και δυνατότητα απολύσεων σε εκπαιδευτικούς και μάλιστα διά παντός έξωσής τους από τα ιδιωτικά σχολεία, έρμαια στην ασυδοσία των καπιταλιστών στην Εκπαίδευση.

Κι από πάνω έχουμε και όλους αυτούς τους υποκριτές και φαρισαίους να κλαίγονται για τις δυσκολίες κινητοποίησης του λαού και μάλιστα να φτάνουν στο σημείο να λοιδορούν τους εργαζόμενους, θεωρώντας ότι συμφωνούν ή ανέχονται την αντιλαϊκή πολιτική τους!

Ας μη βαυκαλίζονται άδικα! Δεν θα αργήσει η στιγμή που ο λαός θα υψώσει τη στεντόρεια φωνή του και δεν θα ξέρετε πού να κρυφτείτε, σαν του λαγού τα τέκνα.

Μόνο και μόνο να σκεφτεί ο καθένας και η καθεμιά:

Αλήθεια, ποιος κερδίζει από τη νέα συμφωνία της κυβέρνησης με τους εταίρους της;

-- Ποιος θα κερδίσει από την παραπέρα «απελευθέρωση» της αγοράς με την «απελευθέρωση των επαγγελμάτων», την κατάργηση της κυριακάτικης αργίας;

Μήπως οι αυτοαπασχολούμενοι στο εμπόριο, που ήδη ζουν με τη θηλιά των χρεών;

Μήπως οι εμποροϋπάλληλοι, που δεν ξέρουν τι θα πει ελεύθερος χρόνος, οικογένεια;

-- Ποιος θα κερδίσει από την παραπέρα «απελευθέρωση» της αγοράς Ενέργειας με πώληση του 30 - 40% των λιγνιτικών μονάδων της ΔΕΗ καθώς και την πώληση του 17% του μετοχικού κεφαλαίου που ανήκει στο ΤΑΙΠΕΔ;

Τα εργατικά - λαϊκά νοικοκυριά που θα δουν τους λογαριασμούς της ΔΕΗ ξανά φουσκωμένους ή μήπως οι εργαζόμενοι στη ΔΕΗ;

-- Ποιος θα κερδίσει από μια συμφωνία για τη ρύθμιση του χρέους που επιδιώκει η κυβέρνηση μετά το κλείσιμο της «αξιολόγησης»;

Για ένα χρέος βέβαια που δε δημιούργησε ο λαός αλλά μόνο το «ζεστό» κρατικό χρήμα που χάριζαν στο κεφάλαιο όλα τα προηγούμενα χρόνια!

Οι όμιλοι θα κερδίσουν και τώρα που θα βάλουν ξανά στην τσέπη τους απ' αυτό το «ζεστό» κρατικό χρήμα που η κυβέρνηση θέλει να εξοικονομήσει από την όποια ρύθμιση του χρέους.

Ο λαός όμως θα συνεχίζει να ματώνει για την αποπληρωμή του, για να πιάνονται οι στόχοι, τα νούμερα, τα πλεονάσματα.

Η συζήτηση για τη διευθέτηση του χρέους εντάσσεται στη γενικότερη διαπάλη που υπάρχει στο εσωτερικό της ΕΕ για τη διαχείριση των υπερχρεωμένων κρατών της ΕΕ.

Η υπερχρέωση κρατών αντανακλά μια επίσης αντιλαϊκή πολιτική σε προηγούμενη περίοδο, που τροφοδότησε την κερδοφορία των ομίλων, όπως έγινε στην περίοδο, για παράδειγμα, των Ολυμπιακών Αγώνων στη χώρα. Βέβαια, αντανακλά και τις συνέπειες μιας οικονομικής ένωσης, όπως είναι η ΕΕ, και μάλιστα σε συνθήκες οικονομικής κρίσης.

Η όλη συζήτηση για τη δημοσιονομική και νομισματική πολιτική μέσα στην ΕΕ αντανακλά και τις συνολικότερες αντιθέσεις μεταξύ ισχυρών δυνάμεων, π.χ. Γαλλίας - Ιταλίας από τη μια και Γερμανίας από την άλλη.

Κι αυτή η συζήτηση είναι που περικλείει περισσότερο και την περιπλέκει η συζήτηση αυτή και τη διευθέτηση του ελληνικού κρατικού χρέους με πιο ρεαλιστικούς, ας το πούμε έτσι, όρους.

Ωστόσο, όμως, και σε κάθε περίπτωση, είναι βέβαιο ότι μια νέα αναδιάρθρωσή του δεν θα χρησιμοποιηθεί για την ελάφρυνση των βαρών στους εργαζόμενους, στους συνταξιούχους, αλλά για μια πιο σταθερή ανάκαμψη των κερδών των καπιταλιστικών επιχειρήσεων και της ανταγωνιστικότητάς τους. Αυτό άλλωστε έγινε και με την προηγούμενη αναδιάρθρωσή του.

Από τη μεριά του ΔΝΤ υπάρχει διαφοροποίηση, η οποία ουσιαστικά αντανακλά τη γνωστή οικονομική πίεση των ΗΠΑ προς τη Γερμανία.

Τη συγκεκριμένη κατάληξη θα την μάθουμε προφανώς το επόμενο διάστημα μετά τη Σύνοδο της 22ης Μάη.

Σε κάθε περίπτωση, η όποια ελάφρυνση του ελληνικού χρέους δεν αφορά μόνο το χρόνο αποπληρωμής και το ύψος των τόκων, αλλά θα συνοδεύεται και από σειρά προϋποθέσεων ώστε να μην αποτελεί και λύση για το ιταλικό και το γαλλικό χρέος.

Το χρέος δεν πρέπει να το αναγνωρίσει ο ελληνικός λαός, γιατί δε φταίει στο ελάχιστο για τη δημιουργία του. Δεν έχει κανένα λόγο να πληρώνει τα σπασμένα των άλλων, του συστήματος της εκμετάλλευσης, της κερδοφορίας των λίγων. Να το πληρώσουν αυτοί που το δημιούργησαν.

Χώρια που, με την όποια διευθέτηση, πάλι ο λαός θα την πληρώσει με νέα μέτρα, με νέα προαπαιτούμενα.

Η κυβέρνηση, με το νέο της παραμύθι για τα «αντίμετρα», με τον ισχυρισμό ότι είναι το δημοσιονομικό αντίδοτο στα μέτρα και ότι, δήθεν έτσι, το συνολικό πακέτο είναι ουδέτερο, θέλει να κρύψει πως τα ίδια τα αντιλαϊκά μέτρα που ήδη συμφώνησε με την ΕΕ και το ΔΝΤ - τα οποία θα προστεθούν σε όλα τα προηγούμενα - θα επιφέρουν μόνιμη αβεβαιότητα, παραπέρα φτωχοποίηση στη ζωή της εργατικής - λαϊκής οικογένειας.

Η πραγματικότητα και η αλήθεια είναι ότι τα ονομαζόμενα «αντίμετρα» δεν αποτελούν μια διαφορετική, δήθεν φιλολαϊκή πλευρά της κυβερνητικής πολιτικής.

Το αντίθετο μάλιστα συμβαίνει: Υπηρετούν μαζί με τα νέα μέτρα και τις υπόλοιπες κυβερνητικές πρωτοβουλίες. Αποτελούν ένα ενιαίο συνεκτικό πλέγμα κλιμάκωσης της επίθεσης συνολικά ενάντια στο λαό.

Η κυβέρνηση παίρνει 5 από τις τσέπες του λαού, υπόσχεται να επιστρέψει πίσω 1 σε ορισμένους μόνο, κι αυτό εάν όλα πάνε καλά με τα πρωτογενή πλεονάσματα και εάν το εγκρίνουν οι εταίροι της και βάλε... Κι έχει το θράσος αυτήν της την πολιτική να καλεί τους εργαζόμενους να την υποστηρίξουν κιόλας. Πρόκειται για εφαρμογή της πρότασης του ανεκδιήγητου Καμμένου για «το ένα κατοστάρικο το μήνα που αντί να το δίνουν οι συνταξιούχοι στους εγγονούς τους» να το δίνουν στο κράτος, στο κράτος αυτό, το κράτος του κεφαλαίου.

Δεν είναι κοινωνική πολιτική αντιμετώπισης της ακραίας φτώχειας που γεννά το σύστημα της εκμετάλλευσης, αλλά απλό ανακάτεμα των μεριδίων φτώχειας σε εκατομμύρια που στερούνται αυτό που ήδη δημιουργείται.

Επιπρόσθετα: Το μεγαλύτερο τμήμα των «αντίμετρων» θα ενισχύσει έμμεσα ή άμεσα τις μεγάλες επιχειρήσεις, όχι τους εργαζόμενους. Το πρόγραμμα επιδοτούμενων θέσεων εργασίας σε μεγάλες επιχειρήσεις και η φορολογία των επιχειρήσεων που περιλαμβάνονται στα «αντίμετρα» είναι άμεση επιδότηση του μεγάλου κεφαλαίου. Ενώ και τα άλλα «αντίμετρα» είναι έμμεση στήριξη του ίδιου, που μέσα από την αγορά ενισχύουν τραπεζικούς ομίλους, φαρμακοβιομηχανίες που προωθούν τα γενόσημα, κατασκευαστικές εταιρείες κ.ά. Συνεπώς τα «αντίμετρα» δεν αποτελούν αντίδοτο στην πολιτική στήριξης των μονοπωλιακών ομίλων, αλλά κομμάτι της. Γι' αυτό και βλέπουμε κορυφαίους επιχειρηματίες να κάνουν σιγόντο στην κυβερνητική προπαγάνδα.

Η υλοποίηση του πακέτου των «αντίμετρων» είναι συνδεδεμένη με την πλήρη και επιτυχημένη εφαρμογή του αντιλαϊκού πακέτου των μέτρων, τόσο των νέων όσο και των υφιστάμενων. Αφού τα μέτρα θα νομοθετηθούν και θα υλοποιηθούν χωρίς προϋποθέσεις, χωρίς καμία προϋπόθεση, ενώ τα «αντίμετρα» μόνο υπό προϋποθέσεις.

Σε τελευταία ανάλυση, ακόμα και ο όρος «αντίμετρα» είναι παραπλανητικός. Εφευρέθηκε για τις ανάγκες της κυβερνητικής προπαγάνδας, για να γίνει πιο μεγάλη η κοροϊδία της, οι ψεύτικες προσδοκίες που πάει πάλι να πουλήσει στον πάντα προδομένο και ευκολόπιστο λαό μας.

Τα «αντίμετρα» σε καμιά περίπτωση δεν αφορούν όλους όσους θίγουν τα σκληρά μέτρα. Η μείωση, για παράδειγμα, των συντάξεων θίγει όλους τους συνταξιούχους, η αύξηση των φόρων θίγει όλους τους μισθωτούς, τους αυτοαπασχολούμενους με εισόδημα πάνω απ' το αφορολόγητο. Δηλαδή, πρακτικά, κάθε λαϊκή οικογένεια θα κληθεί να καταβάλλει επιπλέον 1.500 ευρώ ετησίως κατά μέσο όρο, ενώ μόνο ένα πολύ μικρό τμήμα αυτοαπασχολούμενων μπορεί πιθανόν να έχει στο μέλλον μια μικρή βελτίωση από τη μείωση του φορολογικού συντελεστή ή τον ΕΝΦΙΑ. Πολλές οικογένειες θα πληρώσουν χωρίς να εισπράξουν κανενός είδους «αντίμετρο», αλλά το κυριότερο: Ακόμα και με μια πλήρη υλοποίηση των προβλεπόμενων «αντίμετρων», αν υποθέσουμε, δεν καλύπτονται ούτε στοιχειωδώς ούτε ελάχιστα οι σημερινές λαϊκές ανάγκες.

Είναι συνολικά μεγάλη κοροϊδία ότι αυτά τα «αντίμετρα» - εάν τελικά εφαρμοστούν, γιατί μπαίνουν και με αστερίσκους όλα - μπορούν να αντισταθμίσουν τις τεράστιες απώλειες που θα υποστεί το ήδη πετσοκομμένο εργατικό - λαϊκό εισόδημα.

Ολα τα υπόλοιπα που λέει η κυβέρνηση, ότι «ο στόχος είναι να βγει η χώρα από τα μνημόνια και να τελειώσει οριστικά η περίοδος της ταπεινωτικής επιτροπείας», ο λαός μας τ' ακούει βερεσέ.

Τα ίδια έλεγαν και οι προηγούμενοι. Ομως, κανείς, ούτε οι προηγούμενοι ούτε οι τωρινοί των ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, υποστηρίζει ότι το τέλος των μνημονίων θα σημαίνει και την επιστροφή όλων όσα έχασε ο λαός μας με τα μνημόνια. Το αντίθετο.

Οι εκατοντάδες αντιλαϊκοί νόμοι που στη χώρα μας μπήκαν κάτω από την ομπρέλα των μνημονίων, ενώ σε άλλες χώρες χωρίς μνημόνια τα ίδια περίπου μέτρα, ονομάστηκαν εκεί μεταρρυθμίσεις, ήρθαν για να μείνουν, να φορτωθούν στις πλάτες της εργατικής τάξης, του ελληνικού λαού.

Ηταν προσαρμογές του συστήματος σε βάρος των λαϊκών κατακτήσεων, σε συνθήκες που ο καπιταλισμός παγκόσμια έγινε πιο αντιδραστικός, αλλά και πιο ανήμπορος. Ως μεταρρυθμίσεις αποτελούν μόνο το εξιτήριο του κεφαλαίου από την κρίση του και το εισιτήριο για την ανάκαμψη της κερδοφορίας του.

Αλλά την ίδια ώρα ο λαός συνεχίζει να ματώνει, συνεχίζει να ταλαιπωρείται.

Γι' αυτό δεν μας ξεγελούν ούτε τα μέτρα - «αντίμετρα» ούτε τα μεγάλα λόγια για τη διευθέτηση του χρέους.

Ενα παράδειγμα του αντιλαϊκού χαρακτήρα των μεταρρυθμίσεων, του στόχου των εκτεταμένων ιδιωτικοποιήσεων, είναι από τον ιδιαίτερα κρίσιμο τομέα της Ενέργειας. Συνοδεύτηκε από νομοθεσία που χτύπησε μισθούς, αύξησε την τιμή των τιμολογίων της ΔΕΗ για τα λαϊκά νοικοκυριά, δημιουργώντας ευνοϊκό περιβάλλον μόνο για την κερδοφορία των μονοπωλίων.

Η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ έχει πολύτιμο σύμμαχο την αξιωματική αντιπολίτευση της ΝΔ, όπως φάνηκε και από τη δημοσιοποίηση των θέσεών της, που κινούνται στην ίδια κατεύθυνση.

Ο ΣΥΡΙΖΑ, ως αντιπολίτευση παλιότερα, συστηματικά καλλιέργησε την αυταπάτη ότι μπορεί να υπάρξει φιλολαϊκή διαχείριση στο πλαίσιο της «απελευθέρωσης», αποσιώπησε ότι η «απελευθέρωση» είναι στρατηγική επιλογή της ΕΕ και της εγχώριας άρχουσας τάξης απ' τη δεκαετία ακόμα του '90, και δεν αποτελεί μόνο απότοκο των μνημονίων και της κρίσης.

Η υπόκλισή του στη στρατηγική της «απελευθέρωσης» κρυβόταν, με συνθήματα τάχα κατά της ιδιωτικοποίησης της ΔΕΗ τότε, στη συνέχεια με την απόρριψη των συγκεκριμένων δήθεν σχεδίων που είχαν επιλέξει οι προηγούμενες κυβερνήσεις, όπως το σχέδιο τεμαχισμού σε «μικρή» και «μεγάλη» ΔΕΗ.

Σήμερα, κάνοντας τη βρώμικη δουλειά για λογαριασμό του κεφαλαίου, ο ΣΥΡΙΖΑ προχωρά αποφασιστικότερα και αποτελεσματικότερα, λέει, στην προώθηση της «απελευθέρωσης».

Ποιο είναι το αποτέλεσμα;

Μια σειρά μονάδες να υπολειτουργούν ή να αποτελούν παρελθόν.

Οι εργαζόμενοι έχουν υποστεί περικοπή της μισθοδοσίας τους στα ορυχεία πάνω από 40%, ενώ πάνω από 1.000 είναι οι απολύσεις εργαζομένων στους υπεργολάβους.

Η κυβέρνηση μετακυλίει στα οικιακά τιμολόγια της ΔΕΗ όλο το βάρος για τις νέες εκπτώσεις στο βιομηχανικό ρεύμα.

Εχει σημασία λοιπόν να βγουν συμπεράσματα.

Σήμερα, χρειαζόμαστε κίνημα ανατροπής της πολιτικής και της εξουσίας των μονοπωλίων.

Δεν υπάρχουν περιθώρια για άλλες αυταπάτες.

Αποκαλύπτεται συνεπώς πως και το πρόβλημα της Ενέργειας, όπως και κάθε πρόβλημα, είναι πολιτικό πρόβλημα.

Απαιτείται εντελώς διαφορετικό, εναλλακτικό σχέδιο στην κοινωνική οργάνωση και στην οικονομία. Να καταργηθεί η σκλαβιά της μισθωτής εργασίας, να εδραιωθούν οι σχέσεις κοινωνικής ιδιοκτησίας, να υπάρξει επιστημονικός κεντρικός σχεδιασμός στην οικονομία με κίνητρο το συνολικό κοινωνικό όφελος και όχι το κέρδος.

Αυτή η συζήτηση πρέπει να ανοίξει μέσα στο λαό μας. Αυτή η πραγματικά ανατρεπτική λύση οικονομικής και κοινωνικής οργάνωσης είναι η μόνη που μπορεί να εξασφαλίσει συνεργασίες μεταξύ κρατών προς όφελος των λαών, χωρίς τους κινδύνους πολέμων, εμπλοκής, που φέρνουν η πάλη για τη μοιρασιά με στόχο την εκμετάλλευση και το κέρδος.

Εσείς οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, της ΝΔ, των ΑΝΕΛ κ.λπ., μιλάτε όλοι για ένταξη της Ελλάδας σε νέα ενεργειακά και μεταφορικά σχέδια, από τον Ειρηνικό έως τον Ατλαντικό.

Καλοβλέπετε: Από τους μακροχρόνιους και παλιότερους συμμάχους σας, τις ΗΠΑ, τη Γαλλία, τη Γερμανία, έως τους πλέον όψιμους, όπως η Κίνα, η Ρωσία.

Δε διστάζετε να ακουμπάτε σε επενδυτικά σχέδια εξαγωγής κεφαλαίου από την Ελλάδα σε γειτονικές χώρες, την ίδια στιγμή που ήδη βρίσκεστε σε προστριβή και στα βόρεια σύνορα και στα ανατολικά σύνορα, τη στιγμή δηλαδή που συνεχίζονται οι αμφισβητήσεις συνόρων, κυριαρχικών δικαιωμάτων.

Κάνετε πως δεν καταλαβαίνετε ότι οι δρόμοι μεταφοράς Ενέργειας, εμπορευμάτων κ.λπ., είναι το μήλον της Εριδος για το ποιος θα υπερισχύσει στη μοιρασιά που ήδη βρίσκεται σε εξέλιξη σε όλη την περιοχή. Αμερικανοί, Κινέζοι, Ρώσοι, Γερμανοί, Γάλλοι, Βρετανοί και δε συμμαζεύεται, βρίσκονται από πίσω.

Και σ' αυτή τη μοιρασιά, μερίδιο διεκδικούν για λογαριασμό των μονοπωλίων τους και η τουρκική αστική τάξη - που μέσω της κυβέρνησης του Ερντογάν συνεχίζει να προκαλεί - και η ελληνική αστική τάξη όμως που - μέσω της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ σήμερα - πουλάει τη νέα «Μεγάλη Ιδέα» της «γεωστρατηγικής αναβάθμισης της χώρας» στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ!

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ αλλά και τα υπόλοιπα αστικά κόμματα στηρίζουν την επιδίωξη της ελληνικής αστικής τάξης στον ανταγωνισμό της με την τουρκική αστική τάξη, να διεκδικήσει μερίδια, αλλά και νέες αγορές για τα ελληνικά μονοπώλια γι' αυτό η Ελλάδα συμμετείχε και συμμετέχει σε ιμπεριαλιστικά επιθετικά σχέδια.

Γι' αυτό ελληνικά στρατεύματα βρέθηκαν έξω από τα σύνορα της χώρας στο Κόσσοβο, στη Βοσνία, στο Αφγανιστάν, στο Λίβανο, στη Σομαλία, στο Μάλι. Γι' αυτό, την ώρα αυτή που μιλάμε, η Ελλάδα συμμετέχει σε 13 ΝΑΤΟικές αποστολές εκτός συνόρων.

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, με πολύ μεγάλη προθυμία και με τη σύμφωνη γνώμη όλων των άλλων κομμάτων, στηρίζει τους σχεδιασμούς του ΝΑΤΟ απέναντι στη Ρωσία.

Πρόσφερε κάλυψη στην ιμπεριαλιστική επίθεση των ΗΠΑ στη Συρία.

Προσκάλεσε το ΝΑΤΟ στο Αιγαίο, στήριξε όλες τις επιθετικές ΝΑΤΟικές αποφάσεις, και μετά τις συμφωνίες των υπουργών της στις ΗΠΑ για επέκταση των αμερικανικών στρατιωτικών βάσεων στην Ελλάδα, όπως της Σούδας!

Γι' αυτό βέβαια δέχεται τα συγχαρητήρια του σύγχρονου Πιουριφόι, του Αμερικάνου πρέσβη.

Ο ελληνικός λαός και οι λαοί των γειτονικών χωρών πρέπει να διεκδικήσουν την απεμπλοκή της Ελλάδας από τις επεμβάσεις, από τους τυχοδιωκτισμούς, το κλείσιμο των βάσεων, όπως της Σούδας, την επιστροφή των ελληνικών στρατευμάτων από αποστολές εκτός συνόρων, από το πλιάτσικο αυτό του κεφαλαίου που γίνεται στην ευρύτερη περιοχή.

Απευθύνουμε κάλεσμα σε όσους και όσες αγανακτούν, βλέπουν ότι η κατάσταση δεν πάει άλλο, έχουν διάθεση να συγκρουστούν με αυτήν τη μοιρολατρία που υπάρχει, τη μιζέρια, τις μειωμένες απαιτήσεις.

Κυρίως απευθυνόμαστε σε όλους όσοι αυτήν την ώρα διαδηλώνουν στους δρόμους όλης της Αθήνας, έξω από τη Βουλή, στους δρόμους και στις πόλεις όλης της Ελλάδας, σε όλους και όλες όσοι και όσες μας παρακολουθούν αυτές τις μέρες.

Ο πόλεμος των εργαζομένων, του λαού με τους διαφεντευτές της ζωής του είναι μαραθώνιος, δεν τελειώνει με ένα ή δύο συλλαλητήρια, με μια απεργιακή μάχη. Είναι αγώνας καθημερινός, συνεχής, για να δημιουργηθούν παντού εστίες αντίστασης και αντεπίθεσης.

Ιδιαίτερα καλούμε τον λαϊκό κόσμο που αισθάνεται αριστερός, που πίστεψε στον ΣΥΡΙΖΑ και σήμερα δυσανασχετεί, αισθάνεται δικαιολογημένη οργή, αγανάκτηση και του λέμε να κάνει το βήμα τώρα.

Δεν αλλάζει η κατάσταση μόνο με μια οργή, με μια δυσαρέσκεια γι' αυτή την κυβέρνηση και την κατρακύλα της. Δεν υπάρχουν πλέον άλλες δικαιολογίες.

Για να ζωντανέψει η ελπίδα, τους καλούμε να συζητήσουμε μέσα στο κίνημα, μέσα στους αγώνες, στους τόπους δουλειάς, στους τόπους κατοικίας, στις σχολές για το πώς θα πετάξουμε μια και καλή όσους ρουφάνε το αίμα του λαού.

Πώς θα παλέψουμε για να γίνει δηλαδή πραγματικότητα η πολιτική πρόταση διεξόδου από την κρίση σε όφελος του λαού, και αποτελεί αυτή βέβαια τη μοναδική απάντηση στην καπιταλιστική βαρβαρότητα που βιώνουμε.

Τον ίδιο δρόμο θα ακολουθήσουν, είμαστε σίγουροι, και άλλοι λαοί της περιοχής, της Ευρώπης, του κόσμου. Ετσι μόνο θα μπορέσει να ζήσει ο λαός μας σύμφωνα με τις πραγματικές, τις σύγχρονες ανάγκες του, να απολαύσει τις δυνατότητες που προσφέρουν η επιστήμη, η τεχνολογία, η παραγωγικότητα της εργασίας, οι μεγάλες πλουτοπαραγωγικές πηγές και δυνατότητες της Ελλάδας.

Υπερψηφίστηκε χτες το βράδυ, στην Ολομέλεια της Βουλής, από τους βουλευτές της κυβερνητικής πλειοψηφίας, το πολυνομοσχέδιο, το 4ο μνημόνιο, της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, με ονομαστική ψηφοφορία επί της αρχής και επί των άρθρων (σχετικό αίτημα είχε καταθέσει και η ΚΟ του ΚΚΕ).

Κατά τη διήμερη συζήτηση του πολυνομοσχεδίου στη Βουλή, κυριάρχησε η προσπάθεια των κυβερνητικών βουλευτών να υπερασπιστούν το μνημόνιο ως το «τελευταίο απαραίτητο» για την ανάκαμψη της καπιταλιστικής κερδοφορίας, όπως επίσης και η σύμπλευση όλων των αστικών κομμάτων στον στρατηγικό αυτό στόχο, παρά τις αντιπαραθέσεις και τους «υψηλούς τόνους» για το ποιος είναι ο κατάλληλος διαχειριστής της αντιλαϊκής πολιτικής.

Στον αντίποδα, οι βουλευτές του ΚΚΕ, που καταψήφισαν το πολυνομοσχέδιο (υπερψήφισαν το άρθρο 70 που αφορά σε ορισμένες φοροελαφρύνσεις για τους αγρότες και το άρθρο 71 που αφορά την κατάργηση της έκπτωσης του φόρου βουλευτών), αποκάλυψαν τον ταξικό και μόνιμο χαρακτήρα των άγριων αντιλαϊκών μέτρων, που αποτελούν συνώνυμο της καπιταλιστικής ανάκαμψης, απευθύνοντας στην εργατική τάξη και το λαό κάλεσμα για αγωνιστικό ξεσηκωμό, οργάνωση και αγώνα με συνέχεια, που θα βάζει στο στόχαστρο τον πραγματικό αντίπαλο, το κεφάλαιο και την εξουσία του, προτάσσοντας την ικανοποίηση συνολικά των σύγχρονων λαϊκών αναγκών.

«Ηρθατε ως ελπίδα και πέσατε ως ακρίδα», τόνισε στην παρέμβασή της η βουλευτής του ΚΚΕ Λιάνα Κανέλλη. Καταρρίπτοντας τους κυβερνητικούς ισχυρισμούς περί εξόδου απ' την επιτροπεία, σημείωσε: «Αν πάμε στην ουσία των πραγμάτων, λέτε ότι θα φύγετε απ' την επιτροπεία, από ποια επιτροπεία φεύγετε; Δίνετε εξουσία στον υπουργό Οικονομικών να εφαρμόζει την πολιτική των Επιτρόπων και θα την εφαρμόζει μέχρι τουλάχιστον το 75% του χρέους να αποπληρωθεί, ήτοι καμιά πενηνταριά χρόνια ακόμα...».

Στην παρέμβασή της στάθηκε ιδιαίτερα στα ειδικά μισθολόγια, υπογραμμίζοντας ανάμεσα στα άλλα πως «ο τρόπος με τον οποίο προνομιακά αντιμετωπίζετε τους ανώτερους αξιωματικούς και επιτελικούς» είναι «γιατί αυτοί πρέπει να κάνουν την πολιτική σας πραγματικότητα, να την εφαρμόσουν ασφυκτικά, να θέσουν αιχμάλωτους και τους κατώτερους και το σύνολο στις γεωστρατηγικές ανάγκες σας και στο ΝΑΤΟ», διερωτώμενη αν «ήταν το ΝΑΤΟ "αντίμετρο" σε τίποτα απ' αυτά που συμβαίνουν στο Αιγαίο, όπου αρκεί ένα σπίρτο...».

«Προετοιμάζετε» συνέχισε «το έδαφος για μελλοντικές περικοπές, γιατί εισάγετε για πρώτη φορά διάταξη στα ειδικά μισθολόγια, ώστε οι καινούριες σχετικές Υπουργικές Αποφάσεις να ισχύουν συνεχώς. Μετατρέπετε σε "δυνητική" τη δυνατότητα να ζητήσουν αύριο το πρωί οι αξιωματικοί κάτι παραπάνω, την "προσωπική διαφορά" τη χρησιμοποιείτε για να καταργήσετε εκ των προτέρων με οποιαδήποτε μορφή αγωνιστική μέσα στα ειδικά μισθολόγια τη διεκδίκηση βελτιωμένων αποδοχών, το επίδομα των ειδικών συνθηκών το μετατρέπετε σε εργαλείο για να καταργήσετε το σταθερό ωράριο εργασίας. Κι άμα το αρχίσετε απ' τα ειδικά μισθολόγια, θα το πάτε και στα μη ειδικά μισθολόγια».

Τον προκλητικό τρόπο με τον οποίο η κυβέρνηση σερβίρει την αντιλαϊκή συμφωνία κατήγγειλε ο βουλευτής του ΚΚΕ, Σάκης Βαρδαλής, εστιάζοντας στα μέτρα που πλήττουν τους συνταξιούχους, και απαντώντας στον προκλητικό και παραπλανητικό ισχυρισμό της κυβέρνησης «ότι τα αντιλαϊκά μέτρα που έρχονται με αυτό το πολυνομοσχέδιο δεν πλήττουν όλους».

«Αλήθεια - επισήμανε ο βουλευτής του ΚΚΕ - δεν είναι προκλητικό να ακούει ένας συνταξιούχος απ' το στόμα της υπουργού Εργασίας ότι οι παρεμβάσεις αφορούν μόνο τις συντάξεις που έχουν προσωπική διαφορά; Να βαφτίζουν τις μειώσεις συντάξεων παρεμβάσεις; Οτι τα δύο τρίτα δεν θα υποστούν μεταβολή και πως σε καμιά περίπτωση η όποια προσαρμογή δεν θα ξεπερνά το 18% που είναι το ανώτατο όριο; Αλήθεια, ποιον νομίζετε ότι κοροϊδεύετε; Μήπως νομίζετε ότι έχει ξεχαστεί το έκτρωμα Κατρούγκαλου; Τότε που κοροϊδέψατε τους συνταξιούχους, μειώνοντας τις συντάξεις των νέων συνταξιούχων έως και 33% εξαιρώντας τότε απ' τις περικοπές όσους ήδη είχαν πάρει σύνταξη με το τρικ της προσωπικής διαφοράς; Ισχυριζόσασταν ή όχι τότε πως όχι μόνο δεν θα κοπεί η προσωπική διαφορά αλλά μάλιστα απ' το '18 και μετά θα υπάρξουν και αυξήσεις; Καταργείτε τώρα την προσωπική διαφορά; Ναι ή όχι; Οχι μόνο την καταργείτε αλλά στην πραγματικότητα τι κάνετε; Πριν λίγους μήνες κόψατε τις νέες συντάξεις, τώρα κόβετε τις παλιές συντάξεις, άρα όλες τις συντάξεις».

Πρόσθεσε πως το συμπέρασμα βγαίνει αβίαστα: «Απ' την αντιλαϊκή σας επίθεση δεν εξαιρείται κανείς» και προειδοποίησε την κυβέρνηση ότι δεν θα ξεπεράσει όπως νομίζει εύκολα την κατακραυγή των εργαζομένων και των συνταξιούχων. Πόσο μάλλον που, όπως τόνισε, αυτές οι περικοπές δεν είναι οι τελευταίες, αφού όπως είπε κανείς δεν πιστεύει ότι το όποιο κομμάτι της προσωπικής διαφοράς μείνει δεν θα είναι το πρώτο που θα κοπεί με την επόμενη «περήφανη» διαπραγμάτευση. «Το μόνο που είναι για συζήτηση είναι το πότε θα κοπεί...» κατέληξε, προσθέτοντας ότι «όσο ακολουθείται αυτός δρόμος ανάπτυξης τα αντιλαϊκά μέτρα δεν θα έχουν τελειωμό» και προτρέποντας το λαό «να βάλει τέλος σε αυτήν τη βαρβαρότητα, να μη ξεχάσει τι έχασε και να το διεκδικήσει, να πάρει την οικονομία στα χέρια του και να τη βάλει να δουλέψει για τις δικές του ανάγκες».

Ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΚΚΕ, Θανάσης Παφίλης, σχολιάζοντας στην αρχή της ομιλίας του την αντιπαράθεση ανάμεσα στην κυβέρνηση και τη ΝΔ, που κυριάρχησε σε όλη τη διάρκεια της συζήτησης για το πολυνομοσχέδιο, επισήμανε ότι πρόκειται για αντιπαράθεση «κάλπικη, γιατί δεν γίνεται για τα λαϊκά συμφέροντα, αλλά για το ποιος θα υπηρετεί καλύτερα την καπιταλιστική ανάπτυξη, φυσικά μέσα στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ενωσης που τσακίζει κυριολεκτικά όλους τους λαούς του κόσμου και που όλοι σας, προσκυνημένοι στην ΕΕ και στον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης, παλεύετε για το ποιος θα υπηρετήσει καλύτερα αυτήν την πολιτική».

Χαρακτήρισε προκλητικό η κυβέρνηση και οι υπουργοί της που πέρασαν αυτές τις μέρες από το βήμα της Βουλής, να λένε χωρίς ντροπή ότι εξυπηρετούν τα λαϊκά στρώματα, τα συμφέροντα της εργατικής τάξης, σε αντίθεση με τη ΝΔ.

Τολμάνε, επισήμανε, να μιλάνε για τα λαϊκά συμφέροντα, όταν μετά από 23 μειώσεις των συντάξεων που έκαναν οι προηγούμενες κυβερνήσεις, αυτοί ήρθαν να δώσουν τη χαριστική βολή και να ενταφιάσουν το δημόσιο χαρακτήρα της Κοινωνικής Ασφάλισης, μετατρέποντας τη σύνταξη σε επίδομα. Οταν καρατομούν το αφορολόγητο και κλέβουν από αυτόν που παίρνει 400 και 500 ευρώ, 2,1 δισ. έως το 2021. Οταν κόβουν ακόμα και προνοιακά επιδόματα.

Δηλαδή, πρόσθεσε, «οι εργαζόμενοι, ο λαός θέλουν την κατάργηση της κυριακάτικης αργίας, την ιδιωτικοποίηση της Ενέργειας, τους ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς, το χτύπημα της απεργίας, τη μείωση της φορολογίας των επιχειρήσεων από το 29% στο 26%, το "λοκ άουτ" κ.ο.κ;». «Οχι - τόνισε - τα ζητά το κεφάλαιο. Αίμα ζητά, θάνατο ζητά, σκλαβιά ζητά». «Και η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ όπως και οι προηγούμενες σπεύδει να του τα προσφέρει», σημείωσε, προσθέτοντας ότι «το ποιον εξυπηρετεί η κυβέρνηση φαίνεται από τα εύσημα που εισπράττει από το κεφάλαιο».

Απάντηση έδωσε και στην κυβερνητική προπαγάνδα ότι «βγαίνουμε από τα μνημόνια και την επιτροπεία», ρωτώντας τα στελέχη της κυβέρνησης να πουν αν θα καταργήσουν τους 600 μνημονιακούς νόμους και τον ανά εξάμηνο έλεγχο των προϋπολογισμών από την ΕΕ.

Πρόσθεσε ότι η ανάπτυξη που ευαγγελίζεται η κυβέρνηση «είναι κομμένη στα μέτρα του μεγάλου κεφαλαίου, το οποίο θέλει φτηνή εργατική δύναμη, εργασιακές σχέσεις διαλυμένες, "απελευθέρωση" των πάντων, ιδιωτικοποίηση των πάντων και τους τα έχετε δώσει όλα».

«Με άλλα λόγια», σημείωσε ο Θ. Παφίλης, «η κυβέρνηση πατάει στη βάρκα της καπιταλιστικής βαρβαρότητας, του βάρβαρου καπιταλισμού που υπηρετείτε με συνέπεια, των συμφερόντων του κεφαλαίου και δεν σας σώζουν τα υποτιθέμενα "αντίμετρα"».

Απευθυνόμενος στη ΝΔ, για τον «καβγά» που οξύνει με την κυβέρνηση, σημείωσε ότι με την αντιλαϊκή πολιτική που εφαρμόζει ο ΣΥΡΙΖΑ, «σας έστειλε στην ανεργία. Και προσπαθείτε με όλους αυτούς τους τόνους να δείξετε ότι εσείς είστε καλύτεροι υπερασπιστές αυτού του συστήματος και της καπιταλιστικής ανάπτυξης», ενώ υπενθύμισε στο σημείο αυτό «τα έργα και τις ημέρες» των κυβερνήσεων ΝΔ και ΠΑΣΟΚ.

«Οσο κι αν είναι δύσκολα τα πράγματα, υπογράμμισε, ελπίδα υπάρχει. Και η ελπίδα βρίσκεται στους μεγάλους αγώνες, που χαιρετίζουμε, και που, παρά τις δυσκολίες, τις συνθήκες, την απογοήτευση, τη μοιρολατρία, ένας κόσμος ξεσηκώνεται». «Καλούμε αυτόν τον κόσμο, που είτε ψήφισε ΣΥΡΙΖΑ είτε ΝΔ, αλλά ταξικά συντρίβεται σήμερα, να πυκνώσει τις γραμμές του ταξικού εργατικού κινήματος, να συσπειρωθεί, να σηκώσει κεφάλι και να βάλει πλώρη για την ανατροπή αυτού του βάρβαρου συστήματος. Εμείς θα είμαστε στην πρώτη γραμμή, όπως πάντα» και «ιστορική ρεβάνς θα υπάρξει όταν ο λαός βγει - και θα βγει - στο προσκήνιο και θα πάρει αυτό που του ανήκει, δηλαδή την εξουσία, τα μέσα παραγωγής, τον πλούτο που παράγει και θα πετάξει στο περιθώριο της ιστορίας όσους υπηρέτησαν, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, την καταστροφή του».

Χειρότερο όλων χαρακτήρισε το 4ο μνημόνιο που συμφώνησε η κυβέρνηση με τους δανειστές ο βουλευτής του ΚΚΕ Σταύρος Τάσσος, καθώς, όπως είπε, χωρίς να αρθεί κανένα από τα μέτρα που πήραν οι προηγούμενες κυβερνήσεις, επιβάλλονται και καινούργια, βάρβαρα και δυσβάσταχτα. Αντικρούοντας τα περί πιέσεων και εκβιασμών από τους «εταίρους», σημείωσε ότι και η κυβέρνηση και οι «εταίροι» της υπερασπίζονται τον ίδιο, τον καπιταλιστικό, δρόμο ανάπτυξης. Σε ό,τι αφορά τη στάση της ΝΔ ανέφερε χαρακτηριστικά ότι «ζηλεύει» γιατί η συγκυβέρνηση, φορώντας «αριστερή προβιά», της πήρε τη δουλειά.

Χαρακτήρισε απάτη τα «αντίμετρα», που έχουν ταξικό πρόσημο υπέρ του κεφαλαίου, φέρνοντας ως παράδειγμα τη μείωση απ' το 22% στο 20% της φορολογίας στα φυσικά πρόσωπα, που θα επιφέρει φόρο 600 ευρώ, σε κάποιον με εισόδημα 8.500! Αντίθετα, ένα νομικό πρόσωπο με κέρδη 100.000 ευρώ, με τη μείωση του φορολογικού συντελεστή απ' το 29% στο 26%, θα έχει ελάφρυνση 3.000 ευρώ, ίση δηλαδή με την επιβάρυνση πέντε χαμηλόμισθων!

Στην ομιλία του στάθηκε ιδιαίτερα στα θέματα εξωτερικής πολιτικής και άμυνας, στηλιτεύοντας την απερίφραστη ευθυγράμμιση της κυβέρνησης με τους γενικότερους στόχους του ΝΑΤΟ και της ΕΕ για τον έλεγχο ενεργειακών πόρων και των δρόμων μεταφοράς τους. Σε αυτό το πλαίσιο, υπενθύμισε τις υπέρογκες στρατιωτικές δαπάνες, που είναι πάνω από το 2% του ΑΕΠ, την παραχώρηση νέας βάσης στην Κάρπαθο, την ανανέωση και την επέκταση της βάσης της Σούδας, την πρόσκληση του ΝΑΤΟ στο Αιγαίο, αλλά και την υπογραφή της επικίνδυνης και απαράδεκτης συμφωνίας ΕΕ - Τουρκίας για το Προσφυγικό.

Καταλήγοντας υπογράμμισε: «Η κυβέρνηση, εκπροσωπώντας τα συμφέροντα της ελληνικής αστικής τάξης, στο πλαίσιο της γεωστρατηγικής αναβάθμισης σε ενεργειακό και μεταφορικό κόμβο, συνεργάζεται και ανταγωνίζεται με αστικές τάξεις άλλων χωρών (...) δίνει "γη και νερό" στους ΑμερικανοΝΑΤΟικούς ιμπεριαλιστές (...) Με τον τρόπο αυτό εμπλέκει όλο και πιο βαθιά τη χώρα στους ενδοϊμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς και αντιθέσεις, αυξάνοντας τους κινδύνους για το λαό και άλλους λαούς. Εμείς λέμε ότι ο μόνος τρόπος να ζήσουν οι λαοί χωρίς εκμετάλλευση και πολέμους, με ειρήνη και συνεργασία, είναι να ανατρέψει καθένας στον τόπο του το καπιταλιστικό σύστημα».

Eurokinissi

Στο ίδιο φόντο, υποστήριξε ότι η χώρα έχει ανάγκη από «μετριοπάθεια», «αλήθεια» και «ελπίδα», που υποτίθεται ότι εκπροσωπεί ο ίδιος και το κόμμα του, παρουσιάζοντας εαυτόν ως ικανότερο να στοιχίσει το λαό στα προτάγματα του κεφαλαίου για διεύρυνση της κερδοφορίας και να πάρουν όλα τα αναγκαία μέτρα προς τούτο.

Ταυτόχρονα, έχοντας πάντα κατά νου την απαίτηση των ντόπιων επιχειρηματικών ομίλων για μεγαλύτερα περιθώρια ευελιξίας έναντι των δανειστών και εταίρων τους στο εξωτερικό, κατηγόρησε την κυβέρνηση ότι δεσμεύει την εγχώρια καπιταλιστική οικονομία για πολλά χρόνια μπροστά σε προγράμματα λιτότητας και υψηλά πρωτογενή πλεονάσματα, που όπως είπε θα εξοντώσουν την πραγματική οικονομία. Στο ίδιο πλαίσιο, και πιάνοντας σημεία του 4ου μνημονίου, κατηγόρησε την κυβέρνηση ότι έχει γίνει «η καλύτερη διαφήμιση της λιτότητας στην Ευρώπη», ότι το νέο μνημόνιο «δεν προβλέπει πρόσθετη χρηματοδότηση», αλλά έχει «σκληρά μέτρα χωρίς λεφτά για τη χώρα».

Παραπέρα, γνωμάτευσε ότι το πρόγραμμα της κυβέρνησης δεν βγαίνει. «Πρώτον, γιατί έχει στρεβλό μείγμα πολιτικής. Με περισσότερους φόρους από ό,τι μπορεί να αντέξει η κοινωνία και η οικονομία μας. Και χωρίς καμία πραγματική διάθεση να μειωθεί το μέγεθος του κράτους και ο βαθμός παρέμβασής του στην οικονομία. Και δεύτερον, γιατί δεν είστε εσείς ικανοί να βγάλετε τη χώρα από την κρίση, την οποία διαρκώς αναπαράγετε».

«Οσοι φαντασιώνονται ότι ο κ. Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ θα μετατραπούν ξαφνικά σε μια αποτελεσματική μεταρρυθμιστική δύναμη, να θυμούνται ότι οι βάτραχοι μεταμορφώνονται σε πρίγκιπες μόνο στα παραμύθια» συνέχισε και πρόσθεσε: «Ετσι δεν προχωρούν ούτε επενδύσεις, ούτε αλλαγές στο κράτος. Και η χώρα θα σέρνεται μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας». «Η Ελλάδα δεν χρειάζεται πολιτικούς χαμαιλέοντες. Αποφασισμένους μεταρρυθμιστές χρειάζεται», επέμεινε, με έγνοια πάντα να παρουσιαστεί καλύτερος διαχειριστής της εξουσίας του κεφαλαίου.

Ζήτησε, τέλος, ξανά από την κυβέρνηση να παραιτηθεί και να πάμε σε εκλογές, για να «προχωρήσουν οι φιλελεύθερες αλλαγές που έχει ανάγκη ο τόπος», από τις οποίες, όπως είπε ο Μητοστάκης, ο Τσίπρας δεν ξέρει, ενώ ο ίδιος υποσχέθηκε ξανά να φέρει «επενδύσεις», με λιγότερους φόρους και μικρότερες εισφορές για τους επιχειρηματικούς ομίλους, μικρότερα πρωτογενή πλεονάσματα, παραπέρα μείωση των κρατικών δαπανών, όλα για να εξασφαλιστεί «ζεστό» χρήμα για το κεφάλαιο.

Η Φ. Γεννηματά, αφού εξέφρασε την «αγανάκτησή» της για τα μέτρα της κυβέρνησης κατά των «εργαζομένων και των αγροτών», κατηγόρησε την κυβέρνηση ότι αποτελεί εμπόδιο για την καπιταλιστική ανάπτυξη λόγω «της εξοντωτικής φορολογίας επιχειρήσεων» και «της συνεχούς υπονόμευσης επενδύσεων». Απηύθυνε κάλεσμα για την «εθνική συνεννόηση» που έχει ανάγκη το κεφάλαιο, ώστε «όλες οι πολιτικές δυνάμεις να διεκδικήσουμε την ανασυγκρότηση», την «αναπτυξιακή πορεία του τόπου».

Ο Στ. Θεοδωράκης, επιτιθέμενος στην κυβέρνηση για καθυστερήσεις, επέμεινε με έγνοια για το κεφάλαιο και για το πώς να ανοίξουν «μπίζνες», ότι «αν δεν ξεμπλέξουμε με τη βαριά φορολογία, την ατέλειωτη γραφειοκρατία, την αργή απονομή δικαιοσύνης και την καθυστέρηση στην έγκριση των αδειοδοτήσεων, ξεχάστε τους επενδυτές». Ζήτησε «κινητικότητα των δημοσίων υπαλλήλων» και «διάλυση του κομματικού κράτους», «μια άλλη στρατηγική (...) σε μια ανοιχτή κοινωνία πιστή στις ευρωπαϊκές ιδέες. Με τολμηρές μεταρρυθμίσεις».

Ο πρόεδρος της Ενωσης Κεντρώων, Β. Λεβέντης, βρήκε και πάλι τους «εχθρούς» του λαού και την αιτία που «πτώχευσε η χώρα» στους «αργόμισθους του Δημοσίου». Εξέφρασε με τη σειρά του την αγωνία του για την καθυστέρηση στις μεταρρυθμίσεις και στην προσέλκυση επενδύσεων, ενώ δήλωσε διαθέσιμος για κυβερνήσεις συνεργασίας.

Eurokinissi

Αποκαλύπτοντας ότι στην πραγματικότητα, η θετική ατζέντα για την οποία μίλησε αφορά το μεγάλο κεφάλαιο, αφού το 4ο μνημόνιο της κυβέρνησής του, εξυπηρετεί τη στρατηγική της ανάκαμψης των κερδών του και της θωράκισης της ανταγωνιστικότητάς του, που έχει σαν απαραίτητη προϋπόθεση τα αντιλαϊκά μέτρα ο πρωθυπουργός είπε: «Με τη συμφωνία ανοίγει ο δρόμος για να εξασφαλιστεί η δόση, να παρθούν μεσοπρόθεσμα μέτρα για το χρέος, να ενταχθούν τα ελληνικά ομόλογα στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης». Ενα προς ένα, όλα όσα ταυτίζονται με τις επιδιώξεις των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων, για «ζεστό χρήμα», στην προσπάθεια να ανακάμψει η κερδοφορία του.

Το θράσος, βέβαια, του πρωθυπουργού έφτασε στο αποκορύφωμά του όταν επιχείρησε να παρουσιάσει τα περίφημα «αντίμετρα» που περιλαμβάνει το 4ο μνημόνιο, που προβλέπεται υπό προϋποθέσεις να εφαρμοστούν πιθανά από το 2019, και αφορούν κατά βάση μέτρα ενίσχυσης του κεφαλαίου ως «στρατηγική επιλογή για την οικοδόμηση κοινωνικού κράτους, αποτελεσματικής κοινωνικής προστασίας, κάτι που είναι σημαντικό για χιλιάδες συμπολίτες που θα έχουν σημαντική ενίσχυση και ανακούφιση».

Είπε, δηλαδή, ούτε λίγο ούτε πολύ ότι τα ελάχιστα ψίχουλα - εάν και εφόσον - επιστραφούν αφού θα έχει προηγηθεί μία τεράστια επίθεση στο λαϊκό εισόδημα και τα εργατικά δικαιώματα, αποτελούν τον πυρήνα ενός νέου κοινωνικού κράτους πρόνοιας. Και είναι αλήθεια πως η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, εκεί οδηγεί την κατάσταση. Στο να θεωρούνται στις συγκεκριμένες συνθήκες, τα συσσίτια, η πενιχρή επιδότηση ενοικίου, τα μικρά γεύματα στα σχολεία, ως βασικός πυλώνας κοινωνικής πολιτικής! Σε αυτό δηλαδή που είπε ο Αλέξης Τσίπρας, πως «το 2019 προχωράμε με ακόμα πιο φιλόδοξες ενεργητικές πολιτικές γι' αυτά τα στρώματα».

Η προσπάθεια του Αλέξη Τσίπρα να καλλιεργήσει ψεύτικες ελπίδες στον λαό, συνοδεύτηκε και από κορόνες και σπόντες προς τα άλλα αστικά κόμματα όπως ότι «ο ελληνικός λαός παρά τις δυσκολίες, τις θυσίες, κατά βάθος ξέρει ποιοι είμαστε, τι σκοπό έχουμε. Ξέρει ότι δεν είμαστε παιδιά της διαπλοκής, ούτε της SIEMENS, της NOVARTIS». Και τα λέει αυτά όταν η κυβέρνησή του έχει φτάσει στο σημείο να διαγράφει με Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου ή με τροπολογία σε νομοσχέδιο ακόμα και τα πρόστιμα των λαθρεμπόρων ή όταν το 4ο μνημόνιο περιλαμβάνει ρυθμίσεις που τους μόνους που ανακουφίζουν είναι τους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους.

Ο πρωθυπουργός, βέβαια, δεν θα μπορούσε να μην αναφερθεί στο πρόσφατο ταξίδι του στην Κίνα και στην πρόθεση μεγάλων εταιρειών να επενδύσουν στην Ελλάδα. «Με αυτήν τη συμφωνία εισερχόμαστε σε μια περίοδο σταθερότητας και υψηλής ανάκαμψης. Αυτές είναι οι προβλέψεις. Μπαίνουμε σε ένα νέο πεδίο που περιλαμβάνει νέες επενδύσεις, καινοτομία, έρευνα, στήριξη κοινωνικής οικονομίας, αξιοποίηση ανθρώπινου δυναμικού, μεγάλες θεσμικές μεταρρυθμίσεις», ανέφερε, κρύβοντας βέβαια το ταξικό περιεχόμενο της ανάπτυξης που επαγγέλλεται προς όφελος του κεφαλαίου και που αποτυπώνεται ήδη στα εργασιακά γκέτο που στήνουν οι «επενδυτές».

Σε υψηλούς τόνους ο πρωθυπουργός απάντησε στον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης, Κυρ. Μητσοτάκη, κάνοντας βεβαίως αναφορές και σε υπαρκτές υποθέσεις σκανδάλων. «Ερχεστε και μας παρουσιάζεστε ως αντιμνημονιακοί και αυτό είναι το πλέον φαιδρό. Εσείς που έξι μήνες, όσο διαρκούσε η διαδικασία με τους δανειστές μας πηγαίνατε στο Βερολίνο και φοράγατε τη φανέλα του ΔΝΤ», είπε.

Τη στρατηγική σύμπλευσή τους, την ανέδειξε με την παρέμβασή του ο πρωθυπουργός, αφού απευθυνόμενος στον αρχηγό της ΝΔ, είπε: «Κατανοώ γιατί είναι πρόβλημα για τον κ. Μητσοτάκη που κλείνει η αξιολόγηση και οδεύουμε μετά από 7 χρόνια, σε μια συνολική συμφωνία. Και εσείς που καταψηφίσατε γιατί δεν συνεννοηθήκαμε με τους δανειστές φέρνετε τροπολογία και μας λέτε, άλλο τόσο τώρα, χωρίς συνεννόηση και ταυτόχρονα δεν ψηφίζετε τα αντίμετρα που έχουν συμφωνηθεί με τους δανειστές. Και την ίδια στιγμή καταθέτετε τροπολογία με άλλα αντίμετρα που δεν έχουν συμφωνηθεί» (...) «τι προτείνει ο κ. Μητσοτάκης για τη χώρα; Το 95% το αφιερώνετε σε καταστροφική κριτική. (...) Αναπαράγετε την ίδια επιχειρηματολογία ξανά και ξανά. Δεν καταφέρνετε να πείσετε γιατί έχετε στρατηγική αυτοεγκλωβισμού».

Η ουσία είναι πως και ο ΣΥΡΙΖΑ και η ΝΔ προσπάθησαν, για άλλη μια φορά, να χαράξουν κάλπικες διαχωριστικές γραμμές στη συζήτηση στη Βουλή, για να κρύψουν την ταξική ουσία των αντιλαϊκών μέτρων. Και κυρίως, για να συγκαλύψουν την επί της ουσίας συμφωνία τους στην πολιτική θωράκισης των συμφερόντων του κεφαλαίου, που επέβαλε τα προηγούμενα μνημόνια, όπως επιβάλλει και τα μέτρα που τώρα συζητιούνται και ψηφίζονται στην Ολομέλεια της Βουλής. Το 4ο μνημόνιο, και τα προηγούμενα που έχουν ψηφίσει ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝΕΛ, ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, Ποτάμι, αποτελούν κομμάτια ενός συνολικότερου στρατηγικού σχεδιασμού, για την ανάκαμψη της ανταγωνιστικότητας και της κερδοφορίας του κεφαλαίου, στις δοσμένες κάθε φορά συνθήκες. Σ' αυτό το στόχο συγκλίνουν όλα τα κόμματα και οι δυνάμεις του κεφαλαίου, ανεξάρτητα από τις επιμέρους διαφωνίες.