Από τις τοποθετήσεις των εκπροσώπων όλων των κομμάτων, αναδείχτηκε ότι σε συνθήκες κρίσης και έντασης της επιθετικότητας του κεφαλαίου, δυο δρόμοι ανοίγονται για το λαό:

Από τη μια, ο συμβιβασμός με τη αστική διαχείριση, μέσα στην ΕΕ των μονοπωλίων και με το κεφάλαιο να διευθύνει την οικονομία. Αυτό το δρόμο υπηρετούν με παραλλαγές όλα τα αστικά κόμματα, αλλά και ο ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος επανέλαβε στη συζήτηση ότι συμφωνεί με την πρόταση νόμου του ΚΚΕ, αλλά ζητάει αναδιαπραγμάτευση των δανειακών συμβάσεων εντός της ΕΕ, για ανάπτυξη με μοχλό τις μεγαλοεπιχειρήσεις.

Ο άλλος δρόμος είναι αυτός που προτείνει το ΚΚΕ: Της ταξικής οργάνωσης και πάλης, για το εμπόδισμα των μέτρων, με στόχο κάθε επιμέρους νίκη του κινήματος να αποτελεί σκαλοπάτι στην πάλη για αποδέσμευση από την ΕΕ με λαϊκή εξουσία και μονομερή διαγραφή του χρέους. Αυτή τη στρατηγική υπηρετεί η Πρόταση Νόμου του Κόμματος και γι' αυτό είναι συμφέρον του λαού να την κάνει ακόμα πιο μαζικά υπόθεση της δικής του πάλης.

Αποκαλυπτική για τις θέσεις του κάθε κόμματος αναφορικά με τις αιτίες της καπιταλιστικής κρίσης, τα μνημόνια και τη στρατηγική της ΕΕ, αλλά και τη διέξοδο που προτείνει το κάθε κόμμα και για λογαριασμό ποιανού, ήταν η συζήτηση για την Πρόταση Νόμου του ΚΚΕ. Ενδεικτικές είναι οι παρακάτω τοποθετήσεις.

ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ: Ο υφυπουργός Οικονομικών Γ. Μαυραγάνης είπε ότι η πρόταση νόμου της ΚΟ του ΚΚΕ κινείται «συνολικά αντίθετα με την πολιτική της κυβέρνησης και δεν μπορεί να γίνει δεκτή».

ΑΠΟ ΤΗ ΝΔ: Ο Αδ. Γεωργιάδης είπε ότι το κόμμα του απορρίπτει την πρόταση νόμου του ΚΚΕ, αφού, όπως είπε, αυτή οδηγεί σε έξοδο από την ΕΕ και το ευρώ. Ισχυρίστηκε ακόμα ότι η πρόταση διεξόδου του ΚΚΕ, για κατάργηση των μνημονίων, αποδέσμευση από την ΕΕ, με κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων και μονομερή διαγραφή του χρέους είναι «η μόνη εναλλακτική του μνημονίου. Απείρως χειρότερη, αλλά αυτή είναι».

Ο ίδιος ομολόγησε ότι με το μνημόνιο η ΝΔ και η συγκυβέρνηση στηρίζουν και προωθούν στρατηγικές επιλογές της πλουτοκρατίας, αφού «η πολιτική των μνημονίων δεν είναι πολιτική που εφαρμόζεται κατά παρέκκλιση στις χώρες που έχουν οικονομικό πρόβλημα αλλά είναι κεντρική επιλογή της ΕΕ στο σύνολο της Ευρωζώνης».

ΑΠΟ ΤΟ ΣΥΡΙΖΑ: Οι τοποθετήσεις των βουλευτών του ήταν ενδεικτικές της προσπάθειας να καλλιεργήσει αυταπάτες για την ΕΕ και τη δική του πολιτική διαχείρισης. Οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ δήλωναν ότι ψηφίζουν επί της αρχής την πρόταση νόμου του ΚΚΕ και την ίδια ώρα έδιναν όρκους πίστης στην ΕΕ.

Χαρακτηριστικά, ο εισηγητής του ΣΥΡΙΖΑ Στ. Σαμοΐλης είπε για τα μνημόνια ότι «η θέση μας δεν είναι μόνο καταγγελτική, ούτε περιορίζεται σε αφοριστικές εξαγγελίες για το ρόλο της ΕΕ και του Μάαστριχτ. Διατυπώνουμε τεκμηριωμένες προτάσεις για έξοδο της χώρας από την κρίση και εναλλακτικές προτάσεις εξουσίας». Σε άλλο σημείο είπε ότι το «πρόβλημα χρέους είναι ευρωπαϊκό και βοηθά η επίλυσή του μέσα από το σύνολο της ΕΕ με ευρείες συμμαχίες».

Από τη μεριά του ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Ε. Τσακαλώτος, πρόβαλε την επιζήμια για το λαό και το κίνημα θεωρία των σταδίων. Θέλοντας να δικαιολογήσει τις προτάσεις του ΣΥΡΙΖΑ για άλλη διαχείριση, όπως η «εθνικοποίηση των τραπεζών», η «αλλαγή του ρόλου της ΕΚΤ» και άλλα παρόμοια, τα οποία στηρίζουν και μερίδες της πλουτοκρατίας, είπε μεταξύ άλλων ότι «μεταβατικές παρεμβάσεις, παρεμβατικά αιτήματα, ενδυναμώνουν την εργατική τάξη και τον κόσμο της εργασίας, του δίνουν εμπιστοσύνη ότι τα πράγματα μπορεί να αλλάξουν, επεκτείνουν την ατζέντα και αλλάζουν συνειδήσεις».

Εφτασε μάλιστα σε σημείο να ισχυριστεί ότι με την πρόταση νόμου «η λογική της Γ' Διεθνούς επιστρέφει και το ΚΚΕ θα μπορέσει να βάζει σε μια αντιμνημονιακή συζήτηση τις δικές του προτάσεις», καλώντας σε μέτωπο της αριστεράς.

Στη δική της παρέμβαση η Ν. Βαλαβάνη ισχυρίστηκε ότι εάν ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση, θα έφερνε ένα νομοσχέδιο με τον ίδιο τίτλο, αλλά αμέσως μετά είπε ότι η πρόταση του κόμματός της είναι η διαγραφή όχι του συνόλου, αλλά «του μεγαλύτερου μέρους του χρέους, το μορατόριουμ της πληρωμής τόκων και η αποπληρωμή του υπολοίπου με ρήτρα ανάπτυξης».

Παραπέμποντας ουσιαστικά στις ελληνικές καλένδες, είπε ότι το κόμμα της προτείνει τη «σταδιακή κατάργηση των εφαρμοστικών νόμων» που θα εξαρτάται από τη «σταθεροποίηση και δρομολόγηση μιας πορείας σχεδιασμένης παραγωγικής ανασυγκρότησης της χώρας». Ο Αλ. Μητρόπουλος από την πλευρά του, παρέπεμψε τη λύση των λαϊκών προβλημάτων μέχρι και στον ΟΗΕ (!), όπου υπάρχουν άρθρα που προβλέπουν προστασία μιας χώρας «που συνθλίβεται από υπερεθνικούς οργανισμούς για δήθεν διάσωσή της».

Ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ, Π. Λαφαζάνης, ισχυρίστηκε ότι αυτά που «αναγράφει η πρόταση νόμου είναι στην ουσία η καρδιά της δικής μας πολιτικής!», λέγοντας ότι «αν υπήρχε συνεργασία αριστερών δυνάμεων, που είναι επιβεβλημένη και επίκαιρη, ιδιαίτερα της ριζοσπαστικής αριστεράς με επίκεντρο το ΣΥΡΙΖΑ, το ΚΚΕ και την ΑΝΤΑΡΣΥΑ αυτά τα μνημόνια θα ήταν παρελθόν γιατί θα είχαμε μια κυβέρνησης της συνεργαζόμενης, συμπαραταγμένης, συμπορεύουσας αριστεράς».

ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΣΟΚ: Αντίθετος στην πρόταση νόμου δήλωσε ο εισηγητής του, Γ. Ντόλιος, ισχυριζόμενος ότι αυτή δείχνει να «μην αντιλαμβάνεται ποια είναι η κατάσταση του κράτους και πού θα οδηγηθούμε». Υπεραμύνθηκε των δεσμεύσεων που έχει η χώρα προς την ΕΕ, λέγοντας ότι «η Ελλάδα είναι ενταγμένη σε ένα ευρωπαϊκό σύστημα με κανόνες λειτουργίας, πολλοί είναι κακοί αλλά μέχρι να αλλάξουν είμαστε υποχρεωμένοι να κινηθούμε στο πλαίσιο που κινούνται».

ΑΠΟ ΤΟΥΣ «ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ»: Ο εισηγητής τους, Ν. Μαυριάς, δήλωσε ότι υποστηρίζει την πρόταση νόμου, αλλά σπέρνοντας αυταπάτες για το διαχρονικό ρόλο της ΕΕ είπε ότι αυτή έχει «εξελιχθεί μετά την ΟΝΕ σε ένωση δανειστών».

ΑΠΟ ΤΗ «ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ»: Αντικομμουνισμός, συκοφαντία και ο κλασικός ρατσισμός χαρακτήρισε την παρέμβαση του εκπροσώπου της, Η. Παναγιώταρου, ο οποίος προσχηματικά είπε ότι ψηφίζει επί της αρχής την πρόταση νόμου αλλά καταψηφίζει όλα της τα άρθρα. Αποκαλυπτικός ήταν όταν στην ομιλία του κάλεσε την κυβέρνηση να βάλει «σε θέσεις κλειδιά επιτυχημένους επιχειρηματίες που μόνοι τους τα κατάφεραν χωρίς επιδοτήσεις να κάνουν εξαγωγές» αποκαλύπτοντας ότι ο πραγματικός ρόλος του κόμματός του δεν είναι άλλος από τη στήριξη των στυλοβατών του συστήματος.

ΑΠΟ ΤΗ ΔΗΜΑΡ: Τη διαφωνία της με την πρόταση νόμου εξέφρασε και η Α. Ξυροτύρη λέγοντας ότι το κόμμα της διαφωνεί με τη μονομερή καταγγελία του μνημονίου και τάσσεται υπέρ της «σταδιακής απαγκίστρωσης» από αυτό.

Η συζήτηση της πρότασης νόμου καθυστέρησε αδικαιολόγητα με ευθύνη της συγκυβέρνησης. Κατά την πάγια τακτική όλων των μέχρι τώρα κυβερνήσεων, γίνεται κατά το δοκούν ερμηνεία σχετικού άρθρου του Συντάγματος (73 παρ. 3) και έτσι η πρόταση νόμου της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΚΚΕ δεν μπήκε σε ψηφοφορία, με το σκεπτικό ότι προκαλεί «δημοσιονομικό κόστος». Η ερμηνεία αυτή ακυρώνει στην πραγματικότητα τη δυνατότητα κάθε κόμματος της αντιπολίτευσης να ψηφιστεί πρόταση νόμου που καταθέτει, αφού δεν υπάρχει καμία πρόταση νόμου που δεν συνεπάγεται έστω και ελάχιστο δημοσιονομικό κόστος...

Επίσης, είναι προσχηματική, αφού με βάση τη διάταξη αυτή παρεμποδίζεται η συζήτηση ακόμα και προτάσεων νόμου της αντιπολίτευσης που όχι μόνο δεν έχουν δημοσιονομικό κόστος, αλλά αντίθετα όφελος, όπως η πρόταση νόμου του ΚΚΕ για τη δραστική μείωση της βουλευτικής αποζημίωσης, την κατάργηση των πρόσθετων αμοιβών των βουλευτών για τη συμμετοχή τους στις κοινοβουλευτικές επιτροπές και τη κατάργηση της βουλευτικής σύνταξης, που δεν έχει έρθει ποτέ για συζήτηση.

«Συζητείται σήμερα η πρόταση νόμου του ΚΚΕ, μετά από τέσσερις μήνες από την κατάθεσή της. Παρ' όλα αυτά διατηρεί ακέραιη και αν το θέλετε διευρύνεται η επικαιρότητα αυτής της πρότασης», τόνισε στην ομιλία του ο εισηγητής του ΚΚΕ, Νίκος Καραθανασόπουλος, σημειώνοντας πως «η χρονική συγκυρία ήρθε να συμπέσει με τη συγκεκριμενοποίηση από μεριάς της συγκυβέρνησης του νέου πακέτου βάρβαρων και αντιλαϊκών μέτρων, τα οποία βάζουν ακόμη έναν κρίκο στην αλυσίδα των ανατροπών στην αγορά εργασίας μέσα από την κατάργηση μιας σειράς εργασιακών δικαιωμάτων».

Αναπτύσσοντας το σκεπτικό της πρότασης νόμου, τόνισε μεταξύ άλλων: «Αυτή η πρωτοβουλία του ΚΚΕ, αποτελεί μια παρέμβαση στις εξελίξεις. Μια παρέμβαση η οποία εκφράζει τη θέληση του λαού ο οποίος στενάζει κάτω από αυτά τα βάρβαρα και αντιλαϊκά μέτρα. Από αυτή την άποψη, εμείς θέλουμε να χαιρετίσουμε τη μαζική υποστήριξη, την οποία βρήκε η πρόταση νόμου του ΚΚΕ, η πρωτοβουλία αυτή του Κόμματός μας, με τις δεκάδες, χιλιάδες υπογραφές που έχουν συγκεντρωθεί, με τις εκατοντάδες αποφάσεις μαζικών φορέων του εργατικού, αλλά και του λαϊκού κινήματος».

Παρουσιάζοντας αναλυτικά την πρόταση νόμου, ο Νίκος Καραθανασόπουλος επισήμανε ότι «αποτελείται από τρία άρθρα. Το πρώτο άρθρο περιλαμβάνει την κατάργηση της πρώτης δανειακής σύμβασης, του πρώτου Μνημονίου που τη συνόδευε, καθώς και των επικαιροποιήσεων που διαδοχικά ακολούθησαν, αλλά και των Εφαρμοστικών Νόμων.

Το δεύτερο άρθρο περιλαμβάνει την κατάργηση του Μεσοπρόθεσμου Πλαισίου Δημοσιονομικής Στρατηγικής και των Εφαρμοστικών του Νόμων, ενώ το τρίτο άρθρο προβλέπει την κατάργηση της δεύτερης δανειακής σύμβασης, των νέων Μνημονίων που τη συνόδευαν, αλλά και των Εφαρμοστικών Νόμων, τα οποία, ήδη, η κυβέρνηση σχεδιάζει να δρομολογήσει το επόμενο χρονικό διάστημα.

Με την πρόταση νόμου προτείνουμε την κατάργηση του συνόλου των δανειακών και μνημονιακών νόμων, που καταγγέλλει ο ελληνικός λαός και όχι μόνο κάποιων επιμέρους διατάξεων, όπως για παράδειγμα μιας επιμέρους υπουργικής απόφασης, που δεν ανατρέπει ούτε το νόμο, αλλά ούτε και τις ολέθριες συνέπειες, που οδηγούσε η πρόταση νόμου της αξιωματικής αντιπολίτευσης».

Αφού αναφέρθηκε αναλυτικά στις επιπτώσεις από την ασκούμενη πολιτική που εκφράζεται στα μνημόνια και τις δανειακές συμβάσεις, ο Νίκος Καραθανασόπουλος επισήμανε πως «η πρόταση νόμου του ΚΚΕ συμβάλλει στην απόκτηση κουράγιου από τον ελληνικό λαό, για να οργανώσει από καλύτερες θέσεις, όχι μόνο την απόκρουση αυτών των νόμων για να μην ψηφιστούν, αλλά ταυτόχρονα η απόρριψη αυτών των μέτρων να διαμορφώσει τις προϋποθέσεις για μια ανάταξη του λαϊκού παράγοντα και της λαϊκής πάλης για την οικοδόμηση της κοινωνικής συμμαχίας και της λαϊκής αντεπίθεσης, με στόχο την αλλαγή της ροής των πραγμάτων και από αυτή την άποψη, θα επιμείνουμε σε αυτήν την πρόταση νόμου, όχι μόνο να συζητηθεί στην επιτροπή, αλλά να γίνει κτήμα των ίδιων των εργαζομένων».

Οι θέσεις του ΚΚΕ που εκφράζονται με την πρόταση νόμου «είναι προτάσεις ουσίας» επισήμανε στη δική της παρέμβαση η Διαμάντω Μανωλάκου. Τόνισε ότι «ξέρουμε καλά ότι επιβάλλονται με αγώνες και ακολουθούν οι νόμοι. Οπως ξέρουμε ότι υπάρχει πλούτος για να ικανοποιήσει τέτοιες ανάγκες, μόνο που είναι συγκεντρωμένος στους κεφαλαιοκράτες και μάλιστα έχουν πρόβλημα που τους τρελαίνει, γιατί σε αυτές τις συνθήκες ο πλούτος τους μένει ανενεργός, ενώ πρέπει να επενδυθεί για να αυγατίσουν τα κέρδη τους».

Επισήμανε ότι «αυτή ακριβώς είναι η στρατηγική της ΕΕ, προετοιμάστηκε από τη δεκαετία του '90 για να ανταποκριθούν τα ευρωπαϊκά μονοπώλια στον ανταγωνισμό με τα άλλα παραδοσιακά ιμπεριαλιστικά κέντρα, ΗΠΑ και Ιαπωνία, αλλά και για να αντιμετωπίσουν τους νέους παίκτες στη διεθνή σκακιέρα που αποσπούν μερίδια της αγοράς και μιλάμε για την Κίνα, την Ινδία, τη Ρωσία, τη Βραζιλία».

Αναφερόμενη στην κατάσταση στην ΕΕ, η Δ. Μανωλάκου σημείωσε ότι «η ανισομετρία, είναι συστατικό του καπιταλισμού, γιατί σε κάθε χώρα υπάρχουν οι εκμεταλλευτές και οι εκμεταλλευόμενοι είτε είσαι στο βορρά είτε στο νότο. Συνεπώς, πόλος βορρά ή νότου καμιά σημασία δεν έχει, ούτε καμιά προστασία γι' αυτούς που παράγουν τον πλούτο, τους εργαζόμενους. Στην ουσία όλα αυτά τα μέτρα εκπορεύονται από τη στρατηγική της ΕΕ, τη στρατηγική του κεφαλαίου για να φορτωθούν τα βάρη της καπιταλιστικής κρίσης στην εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα.Τα μέτρα λοιπόν αυτά προωθούνται παντού, ανεξάρτητα από το χρέος και τα ελλείμματα που έχουν ή δεν έχουν».

Ασκώντας κριτική στα κόμματα που δηλώνουν αντιμνημονιακά πλην όμως στηρίζουν την ΕΕ, επισήμανε ότι «είναι αντιφατικό και υποκρισία όποιος λέει όχι στα μνημόνια, αλλά λέει ναι στην ΕΕ και το κοινοτικό δίκαιο που έχει περιεχόμενο και είναι ακριβώς αυτό των μνημονίων. Πολύ περισσότερο που ψηφίζουν τη διεύρυνση της ιμπεριαλιστικής ΕΕ. Ακόμη είναι δημαγωγία να λέει κανείς, είναι κατά του μνημονίου αλλά είμαι υπέρ του κεφαλαίου. Με συγχωρείτε, αλλά το μνημόνιο υμνεί ουσιαστικά τα μνημόνια του κεφαλαίου».

Η Διαμάντω Μανωλάκου συνέχισε λέγοντας πως «σε ό,τι αφορά τα μεταβατικά αιτήματα ή στάδια, κοιτάξτε να σας πω, το να παλεύει κανείς για να εμποδίσει τα χειρότερα, βεβαίως είναι αγώνας αμυντικός, όμως ταυτόχρονα είναι κρίκος για μικρές νίκες που παίρνουν μεγαλύτερες. Αρκεί να μην ξεκόβεται η οικονομία από την πολιτική ώστε ο καθημερινός αγώνας να δυναμώνει, να συνειδητοποιεί περισσότερες λαϊκές μάζες να παλέψουν στην κατεύθυνση του στόχου ανατροπής της καπιταλιστικής βαρβαρότητας.

Αυτό, δε γίνεται, όταν ο λαός εγκρίνει και εσύ προτείνεις μεταβατικά μια κυβέρνηση καπιταλιστικής διαχείρισης; Γιατί; Διότι τότε δίνεται ανάσα στην καπιταλιστική σαπίλα που πεθαίνει, δίνεις χρόνο να ανασυνταχθεί. Συνεπώς, αυτές οι λογικές, δεν ανατρέπουν το καπιταλιστικό εκμεταλλευτικό σύστημα. Το αντίθετο το ενισχύουν να επιβιώσει».

Καταλήγοντας δήλωσε: «εμείς, θεωρούμε ότι το πρώτο και το κύριο για το λαό είναι να συνειδητοποιήσει, ποια είναι η αιτία της κρίσης, τι είδους κρίσεις ζούμε και πού βεβαίως είναι, εξαιτίας του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης και της ενσωμάτωσης στην ΕΕ. Γι' αυτό οποιαδήποτε αναφορά για συνεργασία με το ΣΥΡΙΖΑ είναι ουτοπία, είναι αδύνατη και το ξέρετε. Θα ήταν σαν να ακυρώνει το ΚΚΕ τις θέσεις που έχει και που αν θέλετε η ίδια η ζωή τις έχει επιβεβαιώσει».

Οπως χαρακτηριστικά είπε, «όλοι εκείνοι που έταξαν στο λαό ότι με την ένταξη στην ΕΕ θα έτρωγε με "χρυσά κουτάλια" πρέπει να απολογηθούν, μεταξύ των οποίων είναι και το κόμμα του κ. Μητρόπουλου, διότι έβαλε αυτό το ερώτημα. Εμείς είχαμε πει τι θα φέρει η ένταξη της Ελλάδας στην ΕΕ για το λαό και για τους εργαζόμενους. Τα είχαμε περιγράψει με ακρίβεια και με την ένταξη και με τη Συνθήκη του Μάαστριχτ ακόμη περισσότερο.

Τα ίδια λέμε και σήμερα, μπροστά στη βαρβαρότητα που προωθείται και από την ΕΕ και από τις κυβερνήσεις. Ομως, δυστυχώς, επαναλαμβάνεται η τραγωδία. Εκείνοι, λοιπόν, που υποστήριξαν με θέρμη τότε ότι η ένταξη της Ελλάδας στην ΕΕ είναι ένα θετικό βήμα, σήμερα και πάλι - και εννοώ τον ΣΥΡΙΖΑ - ξαναλένε το ίδιο και αυτό πρέπει να το μετρήσει ο ελληνικός λαός. Ακόμη και προεκλογικά είπαν ότι φυσάει "άλλος αέρας" στην Ευρώπη.

Τι έχετε να πείτε τώρα; Εσείς δεν είπατε ότι με την εκλογή του Ολάντ αλλάζουν τα πράγματα στην Ευρώπη, ναι ή όχι; Τι έχετε να του πείτε σήμερα, όταν η ΕΕ όχι απλώς δεν αλλάζει προς θετική κατεύθυνση, αλλά - και είναι λογικό - σε συνθήκες κρίσης και για να εξυπηρετηθούν συμφέροντα του κεφαλαίου, γίνεται ακόμη πιο σκληρή;».

Ο Θ. Παφίλης αναφέρθηκε ιδιαίτερα στο θέμα των λεγόμενων «αντιμνημονιακών» πολιτικών, τονίζοντας ότι πρόκειται για αυταπάτες. «Ποιος έφτιαξε το μνημόνιο;» αναρωτήθηκε ρητορικά για να απαντήσει ο ίδιος: «Η ελληνική κυβέρνηση, η ΕΕ, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Αρα, λοιπόν, όταν λες "όχι" στο μνημόνιο και είσαι ενάντια στο μνημόνιο, πρέπει να είσαι ενάντια σε αυτούς που το έφτιαξαν στο σύνολό τους και όχι όπως βολεύει. Είναι η πραγματικότητα αυτή;

Ας πάμε πιο πρακτικά, λοιπόν. Αύριο καταγγέλλεται το μνημόνιο - κάνω μια υπόθεση εργασίας - και οι δανειακές συμβάσεις. Αυτόματα έρχεσαι σε σύγκρουση με την ΕΕ και σου λέει, "δεν το αποδέχομαι". Ποιο είναι το επόμενο βήμα; Εμείς έχουμε πρόταση ολοκληρωμένη. Εμείς λέμε ότι δεν μπορεί να σταθεί φιλολαϊκή πολιτική χωρίς δύο προϋποθέσεις. Η πρώτη προϋπόθεση είναι η αποδέσμευση από την ΕΕ. Δεν μπορεί να είσαι μέσα, να δέχεσαι το ευρωπαϊκό "δίκαιο", τις αποφάσεις της ΕΕ, οι οποίες είναι όλες αντιλαϊκές και μνημονιακές και να λες ότι "θα ακολουθήσω φιλολαϊκή πολιτική".

Η δεύτερη σημαντική προϋπόθεση - και αναφέρομαι στις πιο σοβαρές - είναι ποιος θα έχει την οικονομία στα χέρια του. Και εδώ σφυρίζουν αδιάφορα ορισμένοι για το ποιος θα έχει την οικονομία στα χέρια του. Ποιος θα την έχει, ο λαός ή οι καπιταλιστές, τα μονοπώλια ή οι εργάτες, οι επιχειρηματίες ή οι εργαζόμενοι; Αυτό είναι στην ημερήσια διάταξη σήμερα. Μας λέτε με ποιες συμμαχίες. Εχουμε πολιτική συμμαχιών. Ποιοι πρέπει να συμμαχήσουν; Τα κοινωνικά στρώματα που έχουν αντικειμενικά τα ίδια συμφέροντα».

Κλείνοντας την παρέμβασή του ο Θανάσης Παφίλης σημείωσε ότι σήμερα «υπάρχουν δύο δρόμοι, ο ένας είναι αυτός που ακολουθείται σήμερα, δηλαδή ο καπιταλιστικός δρόμος ανάπτυξης, και ο άλλος είναι ο σοσιαλιστικός δρόμος, που προτείνει το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας. Σήμερα, υπάρχει μια τεράστια εμπειρία, δεν υπάρχει αριστερή ή δεξιά διαχείριση του καπιταλισμού.

Υπάρχει η πείρα, τα Κομμουνιστικά Κόμματα έκαναν κυβέρνηση με τον Πρόντι, στη Γαλλία το Κομμουνιστικό Κόμμα μπήκε στην κυβέρνηση Ζοσπέν, στην Κύπρο σήμερα το ΑΚΕΛ θέλει να φέρει το σοσιαλισμό, βρέθηκε να έχει την κυβερνητική εξουσία, ποιο είναι το αποτέλεσμα; Το αποτέλεσμα είναι η ίδια κατάσταση. Εάν δε λυθεί το θέμα της εξουσίας και όχι της κυβέρνησης, εκεί που θα καταντήσεις είναι η ονομαζόμενη "κυβερνώσα αριστερά" - η ΔΗΜΑΡ είναι το παράδειγμα. Αρα, όσοι προσπαθούν να παγιδεύσουν τον ελληνικό λαό στο δίλημμα της αριστερής κυβέρνησης, που θα αναλάβει να κάνει ανθρώπινο τον καπιταλισμό, προσφέρουν τη χειρότερη υπηρεσία.

Σε όσους λένε ότι "μέχρι να έρθει λαϊκή εξουσία, τι κάνουμε;" θέλουμε να πούμε ότι εμείς παλεύουμε καθημερινά, αλλά δε θέλουμε να το διαφημίσουμε. Αλλοι τρύπωσαν στα υπόγεια, όταν η Ιστορία γύρισε ανάποδα και απαρνήθηκαν τα πάντα, το 1990, όπου ενστερνίστηκαν τον καπιταλισμό και όλη τη βαρβαρότητα. Εμείς, πληγωμένοι, ματωμένοι, τσακισμένοι, σηκωθήκαμε όρθιοι και είπαμε "όχι" στη βαρβαρότητα του ιμπεριαλισμού. Εσείς λέγατε ότι μπαίνουμε σε έναν νέο κόσμο, τον κόσμο της ειρήνης, της φιλίας. Επομένως, μη μας εγκαλείτε για τέτοια πράγματα. Τα θυμόμαστε όλα αυτά πολύ καλά.

Εμείς έχουμε εμπιστοσύνη στο λαό και στο ερώτημα "πότε;" λέμε όταν το αποφασίσει ο λαός. Οι συνθήκες είναι υπερώριμες. Η δική μας πρόταση είναι να γίνει τώρα, ακόμα και αύριο. Γι' αυτό δεν μπορούμε ως ΚΚΕ να παραδώσουμε για άλλη μια φορά το λαό στις χίμαιρες ενός ανθρώπινου καπιταλισμού. Οφείλουμε να του δείξουμε ποιος είναι ο δρόμος και είμαστε αισιόδοξοι ότι αργά ή γρήγορα θα τον ακολουθήσει».