Σαφή και ξεκάθαρη απάντηση πήραν από τους βουλευτές του ΚΚΕ οι κυβερνητικοί κομπασμοί περί μείωσης της ανεργίας και φροντίδας των ανέργων, κατά τη διάρκεια της χτεσινής συζήτησης Επερώτησης της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του Κόμματος στη Βουλή για την ανεργία, με αφορμή τις πρόσφατες μαζικές απολύσεις.

Κατά τη συζήτηση - στην οποία παρενέβη και η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Αλ. Παπαρήγα - με συγκεκριμένα παραδείγματα κατά περιοχή, αναδείχτηκε το πραγματικό μέγεθος του προβλήματος, αλλά και οι αιτίες που δημιουργούν το πρόβλημα, που δεν είναι άλλες από το ίδιο το σύστημα.

Ο υπουργός Εργασία, Δ. Ρέππας, που κλήθηκε να απολογηθεί για την κυβερνητική πολιτική, προσπάθησε να ωραιοποιήσει την κατάσταση κινούμενος στα χνάρια του πρωθυπουργού, που λίγες μόλις μέρες πριν στη Βουλή ισχυριζόταν προκλητικά ότι η ανεργία μειώνεται, την ίδια στιγμή που σε όλη τη χώρα «πετάγονταν στο δρόμο» χιλιάδες εργαζόμενοι επιχειρήσεων, που έκλειναν ή μετανάστευαν σε άλλες χώρες.

Δίνοντας το στίγμα της πολιτικής του Κόμματος, η Αλ. Παπαρήγα τόνισε, στην παρέμβασή της, ότι «στις σημερινές συνθήκες, πέρα από το να δουλεύουμε για να δημιουργηθούν προϋποθέσεις ριζικότερων αλλαγών, είμαστε υποχρεωμένοι επιθετικά να διεκδικούμε μέτρα προστασίας των ανέργων και ταυτόχρονα να διεκδικούμε προσλήψεις σε τομείς που μπορεί το κράτος να παρέμβει».

Από την συγκέντρωση του ΠΑΜΕ για την ανεργία

Με την επισήμανση αυτή άρχισε χτες στη Βουλή η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Αλ. Παπαρήγα την παρέμβασή της στη συζήτηση Επερώτησης της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του Κόμματος για το πρόβλημα της ανεργίας, με αφορμή τις πρόσφατες ομαδικές απολύσεις σε μια σειρά επιχειρήσεων. Και πρόσθεσε:

«Βεβαίως, θέσεις εργασίας δημιουργούνται γιατί δεν μπορεί η μηχανή να σταματήσει. Ομως η τάση είναι φανερή και θα έλεγα νομοτελειακή: Διαμορφώνεται πλεόνασμα εργατικής δύναμης. Το καινούριο που έχουμε σε αυτές τις συνθήκες είναι ότι χάρη στις αλλαγές που γίνονται στην παραγωγική διαδικασία, στην οργάνωση της εργασίας και ιδιαίτερα χάρη στην πρόοδο της επιστήμης και της τεχνικής είναι δυνατόν σήμερα να μοιράζεται η ανεργία. Δηλαδή, να διαμορφωθεί μια ευκίνητη εργασιακή δύναμη, η οποία μπορεί να εναλλάσσεται, κάτι που δεν μπορούσε να γίνει πριν 15, 20, 30 και 40 χρόνια, όταν το επίπεδο ανάπτυξης των παραγωγικών δυνάμεων, της επιστήμης και της τεχνικής δεν ήταν τέτοιο που να το επέτρεπε. Η αναγκαιότητα τότε να υπάρχει ένα σταθερό εργατικό δυναμικό με κατακτημένο επτάωρο και οκτάωρο δημιουργούσε μόνιμους ανέργους».

«Σήμερα το μόνο που μπορεί να επιτύχουν οι πολιτικές της Ευρωπαϊκής Ενωσης, η δική σας, αλλά και οι πολιτικές γενικά που ξεκινάνε σαν ένα το κρατούμενο για την υπεράσπιση της σημερινής κοινωνίας, είναι να μετακινούν το πρόβλημα. Δηλαδή, να έχουμε ολιγόμηνη απασχόληση ανέργων, εναλλαγή, λίγους μήνες στη δουλιά και λίγους μήνες στην ανεργία. Και αυτή η πολιτική, επίσης, έχει τα όριά της. Και θα μπαίνουν εμπόδια σε σχέση με την ειδίκευση, σε σχέση με τη συνέχεια.

Εχω υπόψη μου ορισμένες μελέτες που έγιναν στην Ισπανία - και δε νομίζω μόνο στην Ισπανία - που απέδειξαν ότι οι ελαστικές εργασιακές σχέσεις βολεύουν, διότι και χειραγωγείται το εργατικό δυναμικό και αμείβεται λιγότερο, αλλά από την άλλη μεριά μπαίνουν εμπόδιο στην ανάπτυξη της παραγωγικότητας της εργασίας. Οσο και αν η μηχανή αντικαθιστά ένα μέρος της ζωντανής εργασίας, όσο και εάν τυποποιείται η εργασία, δεν καταργείται η σημασία του ανθρώπινου, του προσωπικού παράγοντα, η σημασία του ανθρώπινου μυαλού και γενικά η ετοιμότητά του και η ικανότητά του να αποδίδει καλύτερα στη δουλιά του.

Επομένως, και αυτά τα μέτρα που εφαρμόζονται από την ΕΕ και από εσάς, μπορεί για πέντε, δέκα, δεκαπέντε χρόνια, όχι να λύσουν το πρόβλημα, απλά να το κουκουλώσουν, αλλά μετά από είκοσι χρόνια μάλλον το πλεόνασμα της εργατικής δύναμης θα μείνει σταθερό και μάλλον θα χρειαστεί να ξαναγυρίσουν στη χρησιμοποίηση παλιών συστημάτων. Δηλαδή, να υπάρχει ένα ποσοστό σταθερό στη δουλιά και ένα λιγότερο ευκίνητο, αλλά βέβαια με όρους δραματικούς. Αυτό κρατήστε το, γιατί δεν ξέρω αν έχει σημασία για το σήμερα, αλλά εν πάση περιπτώσει, όταν μιλάμε εδώ, πρέπει να μιλάμε για την αποτελεσματικότητα και τη μακροβιότητα πολιτικών, πέρα από τα ιδεολογικά και πολιτικά ζητήματα, τα οποία οπωσδήποτε έχουν μεγάλη σημασία και στη Βουλή και έξω από αυτήν».

Ακόμα και στη μεταπολεμική Ελλάδα, που υπήρχε μία εκτατική ανάπτυξη, αν δεν είχαμε ένα εκατομμύριο μετανάστες, θα ήταν ένα εκατομμύριο άνεργοι μέσα στην Ελλάδα. Επομένως, το πρόβλημα είναι οπωσδήποτε σύμφυτο με το σύστημα. Και μη νομίζετε ότι μπορείτε να βρείτε κάποιους τρόπους μαγικούς να το αντιμετωπίσετε. Τρόπους για να κοροϊδέψετε μπορεί να βρείτε. Τρόπους για να δημιουργήσετε ψευδαισθήσεις στους εργαζόμενους μπορείτε να βρείτε. Θα πω πιο συγκεκριμένα πως η ανάπτυξη εδώ και πάρα πολλά χρόνια - και στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια - είναι εντατική ανάπτυξη, που σημαίνει λιγότερη εργατική δύναμη. Εντατική ανάπτυξη με διατήρηση της αντίληψης και της πρακτικής για τον εργάσιμο χρόνο. Εντατική ανάπτυξη, όχι καθολική σε όλους τους τομείς, αλλά εντατική ανάπτυξη εκεί που συμφέρει περισσότερο.

Πρέπει να λάβουμε υπόψη μας ότι ακόμα και σοσιαλισμό να είχαμε σήμερα στην Ελλάδα - όχι τον ΠΑΣΟΚικό - η απορρόφηση του εργατικού δυναμικού δε θα μπορούσε να γίνει με τον ίδιο τρόπο που έγινε στις σοσιαλιστικές χώρες μετά την Οχτωβριανή Επανάσταση ή μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, γιατί δε θα χρησιμοποιήσεις τόση χειρωνακτική δουλιά. Ομως θα είχες εντατική και εκτατική ανάπτυξη μαζί, θα είχες κοινωνική αντίληψη αξιοποίησης και όχι φορτώματος σε ένα μέρος των εργαζομένων των όποιων προβλημάτων και αργών διαδικασιών που συνεπάγεται μια πραγματική ανάπτυξη.

Ας μιλήσουμε όμως σε σχέση με τα δικά μας δεδομένα. Η ανάπτυξη που συντελείται σήμερα είναι εντατική, αλλά θέλει λιγότερα εργατικά χέρια. Αυτό δεν είναι θέμα παιδείας. Εδώ είναι αριθμός θέσεων εργασίας προς αριθμό πληθυσμού και μάλιστα ενός πληθυσμού που γερνάει στην Ελλάδα. Σκεφθείτε αν δεν είχαμε και την υπογεννητικότητα τι θα γινόταν. Οχι, βέβαια, πως είμαστε υπέρ της υπογεννητικότητας, για να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα της ανεργίας.

Το δεύτερο ζήτημα είναι το εξής: Σε προηγούμενες φάσεις, ιδιαίτερα μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο για διάφορους λόγους - δεν είναι της ώρας να το αναπτύξω - υπήρχε άμεση επιχειρηματική δραστηριότητα του κράτους και, μάλιστα, διεύρυνση και διόγκωσή της. Επομένως, υπήρχε δυνατότητα στο κράτος να απορροφά ένα μέρος των ανέργων στις κρατικές, τις δημόσιες επιχειρήσεις. Βέβαια, από εκεί και πέρα διαμορφώθηκαν και οι άλλες σχετικές πελατειακές σχέσεις, αλλά υπήρχε πραγματική ανάγκη και δυνατότητα να το κάνει.

Σήμερα, τα πράγματα δεν είναι έτσι. Σήμερα δεν μπορεί μια κυβέρνηση να πει "ξέρεις για λόγους φιλανθρωπίας" - ας πούμε όχι για λόγους ρουσφετολογίας - "μπορώ να εξασφαλίσω θέσεις εργασίας". Δεν μπορεί να το κάνει. Εδώ και ο δημόσιος τομέας μπαίνει υπό άλλο καθεστώς.

Το τρίτο θέμα είναι το εξής: Υπήρχαν, για παράδειγμα, οι μεταπολεμικές καταστροφές στην Ευρώπη και το σχέδιο Μάρσαλ που για διάφορους λόγους ήρθε εδώ και υπήρχαν κατασκευές και ανοικοδόμηση. Επομένως, υπήρχαν περίοδοι που η ανεργία "χαλάρωνε", έπεφτε, όπως συμβαίνει και εδώ με τις κατασκευές, με τα Ολυμπιακά έργα. Ο κλάδος των οικοδόμων, για παράδειγμα, είχε απασχόληση. Τα τελευταία χρόνια δεν είχαμε ανέργους οικοδόμους, όπως είχαμε πριν.

Το θέμα όμως είναι για πόσο διάστημα, γιατί οι κατασκευές έχουν όρια. Δεν μπορεί η ατμομηχανή μιας οικονομίας να είναι οι κατασκευές, ούτε ο τουρισμός, γιατί και η ροή των τουριστών, όπως έχει τώρα "παγκοσμιοποιηθεί" - όπως λέγεται - η ζωή, δεν πάει μόνο με βάση το ότι η Ελλάδα έχει ωραίο ήλιο, αλλά καθορίζεται από την τσέπη των Ευρωπαίων και των άλλων και από τους τουρ οπερέιτορς, αναλόγως με το πού κατευθύνονται τα μεγάλα συμφέροντα του τουρισμού για πολιτικούς και άλλους λόγους».

«Στέκομαι σε αυτά», συνέχισε η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, «για να πω το εξής: Δε μας έχετε πείσει, ούτε με τα κριτήρια της δικής σας πολιτικής, χωρίς να αλλάξετε δηλαδή την πολιτική σας, αλλά με αυτά τα κριτήρια πολιτικής που έχετε, ότι μπορείτε να μειώσετε την ανεργία. Τυπικά, στατιστικά, μπορείτε να το κάνετε, αλλά μιλάμε για την πραγματικότητα.

Εμείς ως κόμμα έχουμε καταθέσει μια πρόταση, με την οποία διαφωνείτε και σωστά διαφωνείτε, γιατί αν συμφωνούσατε μαζί μας, τότε θα έρχονταν τα πάνω - κάτω. Ομως η πρότασή μας τουλάχιστον, η οποία βεβαίως είναι δύσκολη, σύνθετη και αποτελεί μια βασανιστική, αγωνιστική διαδικασία - δεν είναι απλώς μια διανοητική διαδικασία - έχει μια λογική και μια εσωτερική συνοχή, δεν είναι παράλογη. Δε λέμε, δηλαδή, ότι εμείς θα ψηφίζαμε το Μάαστριχτ, θα ακολουθούσαμε την ΟΝΕ και θα λύσουμε και την ανεργία.

Εμείς βάζουμε ζήτημα αλλαγής οργάνωσης ολόκληρης της κοινωνίας, ταυτόχρονα όμως δεν καθόμαστε με σταυρωμένα χέρια, γιατί οπωσδήποτε σαν κόμμα σήμερα δουλεύουμε και η αλλαγή του συστήματος οργάνωσης της κοινωνίας δεν είναι θέμα θέλησης του ΚΚΕ, αλλά της πλειοψηφίας του λαού.

Ομως ξεκινάμε από την εξής λογική: Δεν ερχόμαστε μαζί σας να πούμε "ενισχύστε τους βιομήχανους και τους άλλους εφοπλιστές, για να δημιουργηθούν θέσεις εργασίας", γιατί αυτό - πέρα από το ότι είμαστε εκ φύσεως αντίθετοι με το μεγάλο κεφάλαιο - είναι επιστημονικά παράλογο και αναποτελεσματικό. Αφήστε το ιδεολογικό στοιχείο. Οσο ενισχύονται, τόσο θα συσσωρεύεται το κεφάλαιο και συσσώρευση κεφαλαίου σημαίνει και συσσώρευση δυνατοτήτων για λιγότερη χρησιμοποίηση της εργατικής δύναμης στα πλαίσια του συστήματος που ζούμε.

Θεωρούμε, λοιπόν, ότι η πρότασή σας πέρα από το ότι είναι ιδεολογικά και πολιτικά αντίθετη με εμάς, δεν έχει αντικειμενική βάση. Το ίδιο, βεβαίως, ισχύει και για την πρόταση της ΝΔ και για τα κόμματα εκείνα τα οποία στηρίζουν τη λογική, ας πούμε, να έχουμε έναν πιο ανθρώπινο καπιταλισμό ή να έχουμε ένα σοσιαλισμό με καπιταλιστικές βάσεις».

«Προηγουμένως», παρατήρησε η Αλ. Παπαρήγα, «άκουσα για φύλακες σχολείων. Δηλαδή το καπιταλιστικό σύστημα που έχετε δεν μπορεί να λύσει ούτε αυτό το ζήτημα; Το λέω, γιατί οι θέσεις φύλαξης σχολείων είναι σημαντικές. Αντί να τρέχουμε στον αστυνόμο της γειτονιάς και στους άλλους χαφιέδικους μηχανισμούς, γιατί να μην είναι κατοχυρωμένα τα σχολεία όχι με μηχανισμούς από έξω, αλλά με μηχανισμούς ενταγμένους μέσα στο σύνολο της κοινότητας των σχολείων;

Υπάρχουν τέτοια ζητήματα που είναι μέσα στις συνθήκες αυτού του συστήματος, μπορούν να λυθούν, αλλά δεν τα λύνετε, γιατί θέλετε να χτυπήσετε το κατοχυρωμένο δικαίωμα της μόνιμης εργασίας. Αυτό τους "παίρνει μπάλα" όλους και γενικεύεται το πρόβλημα, έτσι που φαίνεται παράλογο να μειώνονται οι θέσεις εργασίας ή να υπάρχει μερική απασχόληση σε τομείς που θα μπορούσε να υπάρχει σταθερή και μόνιμη.

Εμείς, λοιπόν, αμυνόμαστε και η άμυνα - όταν η ριζική αλλαγή στις μέρες αυτές δεν είναι άμεσα, πρακτικά εφαρμόσιμη - έχει σημασία, αλλά ταυτόχρονα διεκδικούμε σε έναν τομέα, που κατά τη γνώμη μας μπορεί το κίνημα να επιδράσει, κοινωνικά μέτρα προστασίας των ανέργων, της ζωής τους, της υγείας τους, της οικογένειάς τους.

Μακάρι να φτάσει η στιγμή που τα κοινωνικά μέτρα προστασίας των ανέργων να χρειαστεί να εκλείψουν, γιατί δεν είναι το δημιουργικό στοιχείο αυτό.

Αλλά στις σημερινές συνθήκες - και εμείς ως ΚΚΕ δεν έχουμε άλλη λύση πέρα από το να δουλεύουμε για να δημιουργηθούν προϋποθέσεις ριζικότερων αλλαγών - είμαστε υποχρεωμένοι επιθετικά να διεκδικούμε μέτρα προστασίας των ανέργων και ταυτόχρονα να διεκδικούμε προσλήψεις σε τομείς που εν πάση περιπτώσει μπορεί το κράτος να παρέμβει. Αυτό πρέπει να γίνει σε αυτόν το μισο-ιδιωτικοποιημένο τομέα της υγείας και της παιδείας, γιατί και αυτοί έχουν αποχαιρετήσει ορισμένα θετικότερα στοιχεία, όχι πλήρως, που είχαν στο παρελθόν.

Ξαναλέω, για άλλη μια φορά, κύριε υπουργέ, ότι πραγματικά θα ήθελα να μου πείτε πού στηρίζετε αυτήν την αισιοδοξία σας ότι θα δημιουργηθούν θέσεις εργασίας, παίρνοντας υπόψη τις πραγματικές τάσεις της κοινωνίας».

Ο Α. Τζέκης αναφέρθηκε στη Βόρεια Ελλάδα και τόνισε χαρακτηριστικά ότι την ώρα που συζητείται η Επερώτηση είναι στο δρόμο οι 400 εργαζόμενοι της «ΑΓΝΟ», που μεταβιβάστηκε σε ιδιώτη, με αποτέλεσμα οι μισοί από αυτούς να απολυθούν άμεσα. Στο δρόμο, είπε, είναι και οι εργάτες της «ΒΑΛΚΑΝ» γιατί ο ιδιοκτήτης της σταματάει την παραγωγή νοβοπάν για να μετεγκαταστήσει την εταιρία στη Ρουμανία. Τα ίδια, συνέχισε, συμβαίνουν και στην ΕΛΛΕΝΙΤ, σε πολλά εργοστάσια και σε πολλές βιοτεχνίες και άρα το ζήτημα γενικεύεται. Η κυβέρνηση, υπογράμμισε, λέει ότι μπορεί να κλείνουν εργοστάσια αλλά στην περιοχή αναπτύσσονται και άλλου είδους επιχειρήσεις. «Ξέρετε, είπε, να σας πω τι είδους επιχειρήσεις αναπτύσσονται; Η Θεσσαλονίκη έχει ΝΑΤΟικό στρατηγείο και είναι έδρα του Οργανισμού Ανάπτυξης των Βαλκανίων και άλλων τέτοιων οργανισμών».

Ο βουλευτής πρόσθεσε ότι τις μέρες αυτές βρίσκονται στις στοές οι 500 εργαζόμενοι της TVX, όπου έγινε μια ιδιωτικοποίηση με σύμφωνη γνώμη και άλλων κομμάτων και ξεπουλήθηκε ο ορυκτός πλούτος της περιοχής αντί 11,5 δισ. δρχ. για αξιοποίηση, όπως έλεγαν, της περιοχής και εξόρυξη χρυσού. Επίσης, η πολυεθνική KINUS έκλεισε τα ορυχεία γιατί δεν τη συμφέρουν και πέταξε στο δρόμο τους 500 εργαζόμενους.

Ομως, και στις άλλες περιοχές, συνέχισε ο Α. Τζέκης, υπάρχει σοβαρό πρόβλημα, όπως στη Βέροια και στη Νάουσα, όπου υπάρχουν 2.000 μόνιμοι και 14.000 εποχικοί χωρίς δουλιά. Οσο δε για τη Θράκη και την Α. Μακεδονία, όσοι στήνουν εργοστάσια παίρνουν τις επιδοτήσεις εδώ στη χώρα μας και μετά από λίγο παίρνουν τα εργοστάσιά τους και τα πηγαίνουν σε γειτονικές χώρες.

Στην περίπτωση της Πάτρας αναφέρθηκε ο Π. Κοσιώνης, τονίζοντας ότι μετά το Γενάρη του 2003 έχουν καταγραφεί 7.200 νέες θέσεις εργασίας και αυτήν τη στιγμή υπάρχουν πάνω από 15.000 άνεργοι. Ανέφερε ότι μέσα σε 10 χρόνια έχουν κλείσει 26 επιχειρήσεις εκ των οποίων οι 21 είναι κυρίως στον κλάδο ένδυσης, υπόδησης, που σημαίνει κλωστοϋφαντουργία και βιομηχανία που έχει τα δεδομένα να πάει πολύ καλά γιατί έχει το βαμβάκι, έχει έμπειρο προσωπικό και μπορεί να παραχθεί ύφασμα καλής ποιότητας. Ο βουλευτής είπε ότι στα πρώτα Μεσογειακά Ολοκληρωμένα Προγράμματα (ΜΟΠ), 1985-'86, δόθηκαν στην Αχαΐα 2,5 δισ. δρχ. και τα μισά πήγαν σε κάποιον από τους «πτωχεύσαντες» βιομηχάνους, που πέταξε στο δρόμο πριν από ενάμιση χρόνο 300 εργαζόμενους. Οσο δε για τον περίφημο Οργανισμό Ανασυγκρότησης Επιχειρήσεων, η μεν «Πειραϊκή Πατραϊκή» εντάχθηκε σε αυτόν και χαρίστηκαν όλα τα χρέη του βιομήχανου Κατσάμπα, ενώ ο συνεταίρος του έκανε κλωστοϋφαντουργία στη Γερμανία. Η δε «Χαρτοποιία Λαδόπουλου» αγοράστηκε, με σύμφωνη γνώμη των δύο λεγόμενων κομμάτων εξουσίας, από την Αναπτυξιακή Εταιρία της Πάτρας με 1.600.000 δρχ. Και όλα αυτά, κατέληξε, «όταν σύμφωνα με έρευνα της Ευρωπαϊκής Ενωσης η Νοτιοδυτική Ελλάδα, που ήταν τρίτη ή τέταρτη από πλευράς οικονομικής ανάπτυξης, είναι μία από τις φτωχότερες της ΕΕ».

Ο Ν. Γκατζής, αναφερόμενος στη Θεσσαλία, τόνισε ότι είναι η τρίτη σε ανεργία περιοχή, με το επίσημο ποσοστό να παρουσιάζεται στο 10,3%, ενώ το Εργατικό Κέντρο Καρδίτσας λέει ότι είναι 35%, στα Τρίκαλα το Εργατικό Κέντρο λέει ότι είναι 24%, στο Βόλο το συνδικαλιστικό κίνημα λέει ότι είναι 25%, στη Λάρισα είναι περίπου 22%. «Πώς βγαίνει αυτό το 10,3% δεν μπορώ να καταλάβω. Ισως είμαστε πολύ πίσω εκσυγχονιστικά», τόνισε. Στο Βόλο, υπογράμμισε, έχουν κλείσει μεγάλες επιχειρήσεις, οι εργαζόμενοι δεν έχουν πάρει ακόμα ούτε τις αποζημιώσεις τους ενώ οι επιχειρηματίες είναι πάμπλουτοι και διακρίνονται μεταξύ των πρώτων σε όλη την Ελλάδα.

Ο βουλευτής τόνισε ότι εάν η κυβέρνηση ήθελε άμβλυνση της κατάστασης θα μπορούσε τα χρήματα που δίνει στους βιομηχάνους να τα δώσει σε δήμους για να προσλάβουν προσωπικό γιατί οι επιχειρηματίες κάνουν εικονικές προσλήψεις και εικονικές απολύσεις κρατώντας το ίδιο προσωπικό.

Ο βουλευτής ξεκαθάρισε ότι η επίθεση που δέχονται οι εργαζόμενοι δεν είναι ούτε πρόσκαιρη ούτε αποσπασματική, αφού «γενικεύτηκε ιδιαίτερα μετά τη Συνθήκη του Μάαστριχτ, που δίνει ελευθερία στους καπιταλιστές για ελεύθερη διακίνηση κεφαλαίων, υπηρεσιών, εμπορευμάτων και εργατικού δυναμικού και την οποία ψήφισαν στη Βουλή και το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ και ο ΣΥΝ».

Η κυβέρνηση, είπε, φροντίζει να ψηφίζει νόμους για την ενίσχυση του κεφαλαίου και επιδοτεί τους βιομήχανους με ζεστό χρήμα για να επενδύσουν σε γειτονικές χώρες, κλείνοντας εδώ τις επιχειρήσεις τους ή μειώνοντας το προσωπικό, στο όνομα της διείσδυσης στα Βαλκάνια. Αποτέλεσμα όλων αυτών είναι σήμερα οι εργαζόμενοι να ζουν το ομαδικό κλείσιμο επιχειρήσεων, τη μετανάστευση σε τρίτες χώρες και τις ομαδικές απολύσεις, ενώ η κατάσταση γίνεται ακόμα χειρότερη, ακριβώς γιατί πολλοί άνεργοι δεν απογράφονται στον ΟΑΕΔ, είτε γιατί δεν επιδοτούνται, είτε γιατί είναι μακροχρόνια άνεργοι, είτε γιατί στον ΟΑΕΔ δεν είδαν καμία προκοπή.

Σαν να μην έφτανε αυτό, συνέχισε ο εισηγητής, η κυβέρνηση νομιμοποίησε και τα δουλεμπορικά γραφεία ευρέσεως εργασίας και καθιέρωσε την ενοικίαση των εργαζομένων, ενώ με τα διάφορα προγράμματα δίνει στους εργαζόμενους τζάμπα εργάτες και υπάλληλους, αφού αυτοί αμείβονται από τον ΟΑΕΔ, δηλαδή από τις κρατήσεις των εργαζομένων.

Οσο για την προστασία των ανέργων, είπε ο Δ. Τσιόγκας, αυτή είναι ανύπαρκτη και γιατί το επίδομα ανεργίας είναι μόνον 11,32 ευρώ την ημέρα, αλλά και γιατί, στην καλύτερη περίπτωση, φθάνει τον ένα χρόνο διάρκεια, ενώ υπάρχουν πάρα πολλοί άνεργοι που παίρνουν ταμείο ανεργίας έναν, δύο ή έξι μήνες και οι νέοι άνεργοι δε δικαιούνται κανένα επίδομα ανεργίας. Αλήθεια, αναρωτήθηκε, πού πήγαν τα δισεκατομμύρια που δώσατε από τον ΟΑΕΔ στους εργοδότες ως επιδότηση για προσλήψεις ανέργων;

Καταλήγοντας τόνισε: «Η ανεργία είναι προϊόν του συστήματος και των πολιτικών που το διαχειρίζονται. Η ανεργία χρησιμοποιείται από τους βιομήχανους και τους πολιτικούς τους εκπροσώπους ως μέσο πίεσης για την αφαίρεση κατακτήσεων, για την ένταση της εκμετάλλευσης, τη χειροτέρευση των αμοιβών και των συνθηκών εργασίας, τη χειραγώγηση των συνειδήσεων, την αναχαίτιση των αγώνων. Το κυνήγι του κέρδους και οι πολιτικές που στηρίζουν το κεφάλαιο σπρώχνουν στο κλείσιμο και στη μετανάστευση των επιχειρήσεων στο εξωτερικό, με αποτέλεσμα τη γενίκευση των απολύσεων».

Με θεωρητικολογίες και κομπασμούς επιχείρησε χτες να παρουσιάσει ως αποτελεσματική την πολιτική του υπουργείου Εργασίας ο υπουργός Δ. Ρέππας. Κινούμενος στη λογική της πρόσφατης ομιλίας του πρωθυπουργού στη Βουλή, επιχείρησε να παρουσιάσει την εικόνα μιας Ελλάδας με ανεπτυγμένη οικονομία και την ανεργία ως μια παρενέργεια αυτής της αναβάθμισης! Για περαιτέρω δυσμενείς εξελίξεις στην αγορά εργασίας μετά τη Σύνοδο Κορυφής της Θεσσαλονίκης μίλησε στη δική του παρέμβαση ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΚΚΕ, Αντώνης Σκυλλάκος.

Ως ...φυσικό φαινόμενο, και μάλιστα συνώνυμο της ανάπτυξης, επιχείρησε χτες να παρουσιάσει την ανεργία ο Δ. Ρέππας, κατηγορώντας μάλιστα την αντιπολίτευση για έλλειψη προτάσεων και μη ρεαλιστικές θέσεις. Υποστήριξε ότι η κυβέρνηση αντιμετωπίζει τα προβλήματα της ανεργίας μέσω της ανάπτυξης λέγοντας ότι «η μακροοικονομική σταθερότητα, η πολιτική σταθερότητα είναι ένα νέο περιβάλλον στη χώρα, είναι πλεονεκτήματα που δεν είχαμε στο παρελθόν». Πρόσθεσε πως «σε ένα παγκοσμιοποιημένο περιβάλλον αλλάζουν τα πάντα και οι συνθήκες εργασίας και η λειτουργία της αγοράς εργασίας με την τηλεματική εργασία, με την κινητικότητα στην αγορά εργασίας». Φωτογραφίζοντας μάλιστα το κλείσιμο της ΠΑΛΚΟ υποστήριξε ότι όσον αφορά στο επίπεδο ανάπτυξης «η Ελλάδα άλλαξε κατηγορία. Αυτές οι γειτονικές χώρες που σήμερα παρουσιάζονται ανταγωνιστικές επειδή διαθέτουν φτηνό εργατικό δυναμικό, μετά από κάποια χρόνια, όταν θα ενταχθούν στην Ευρωπαϊκή Ενωση και θα πετύχουν ένα επίπεδο ανάπτυξης παρόμοιο με το δικό μας, θα χάσουν αυτές τις δραστηριότητες». Μάλιστα, κήρυξε αποδιοπομπαία τα αιτήματα των συνδικάτων για την Ασφάλιση, στα οποία αναφέρθηκαν στις τοποθετήσεις τους βουλευτές του ΚΚΕ: «Απορώ πώς διατυπώνετε πρόταση να προχωρήσουμε σε συνταξιοδότηση σε ηλικίες 50 και 55 ετών για τους άνδρες όταν γνωρίζουμε ότι ο άνθρωπος ζει περισσότερο» ζητώντας «να περιφρουρήσουμε την ανταγωνιστικότητα και την αύξηση της απασχόλησης». Αναφερόμενος συνολικά στην αγορά εργασίας ο Δ. Ρέππας τόνισε ότι η λύση είναι «το να επιλέξουμε πλέον επενδύσεις σε δραστηριότητες υψηλής προστιθέμενης αξίας προκειμένου να είμαστε εξίσου ανταγωνιστικοί στο νέο οικονομικό περιβάλλον, στη νέα εποχή και στην οικονομία της γνώσης».

«Δεν έχουμε πράγματι προτάσεις που να κινούνται στη λογική της ανταγωνιστικότητας, όπως την κατανοούν τα άλλα κόμματα, στη λογική της ΟΝΕ», τόνισε απαντώντας στον υπουργό Εργασίας ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΚΚΕ, Αντώνης Σκυλλάκος, σημειώνοντας: «Οι δικές μας προτάσεις ξεκινούν από το ότι λέμε τα βασικά μέσα παραγωγής να είναι κοινωνικοποιημένα οπότε θα δοθεί η δυνατότητα να έχουν όλοι οι εργαζόμενοι σταθερή εργασία, καλούς μισθούς, καλή σύνταξη και να υπάρχει δημόσια δωρεάν Παιδεία και Υγεία». Πρόσθεσε ότι «εμείς υποστηρίζουμε να υπάρχουν αιτήματα διεκδίκησης, ανακούφισης των ανέργων, βελτίωσης των εργασιακών σχέσεων και όχι να αφαιρούνται δικαιώματα αλλά να προστίθενται δικαιώματα και μισθός», τονίζοντας ότι «αυτά δεν μπορούν να γίνουν μέσα από την ΟΝΕ και την Ευρωπαϊκή Ενωση». Παράλληλα, ο Αντώνης Σκυλλάκος αναφέρθηκε στις αλλαγές που δρομολογούνται στη Σύνοδο Κορυφής του Ιούνη, μιλώντας για «περαιτέρω ανατροπή των εργασιακών σχέσεων και των κοινωνικών δικαιωμάτων, είτε θα είναι κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ είτε θα είναι κυβέρνηση Νέας Δημοκρατίας». Αναφερόμενος στην κυβέρνηση σημείωσε ότι «χρησιμοποιείτε νούμερα για να γίνεται κούφια αντιπαράθεση», ενώ συγκριτικά στην Ευρώπη «το βιοτικό επίπεδο στην Ελλάδα είναι χαμηλότερο από τις άλλες χώρες».

Μακριά από τους πραγματικούς λόγους και αιτίες αύξησης της ανεργίας στην Ελλάδα, αλλά και της δημιουργίας «εργασιακού μεσαιώνα», κινήθηκαν χτες στη Βουλή οι τοποθετήσεις των εισηγητών της Νέας Δημοκρατίας και του ΣΥΝ, που είχαν επίσης καταθέσει επερωτήσεις για το θέμα.

Για απόκρυψη της πραγματικότητας στην αγορά εργασίας κατηγόρησε την κυβέρνηση ο εισηγητής της Νέας Δημοκρατίας, Γεράσιμος Γιακουμάτος, χωρίς να αναφερθεί σε πολιτικές θέσεις της Νέας Δημοκρατίας και στην πολιτική συμφωνία της με τις λογικές των μονόδρομων της ΟΝΕ. Υποστήριξε ότι η κυβέρνηση προβάλλει πλαστά στοιχεία μέσω του ΟΑΕΔ επιχειρώντας να κρύψει την αύξηση της ανεργίας, ενώ παραθέτει πίνακες στους οποίους φαίνεται ότι ανοίγουν περισσότερες επιχειρήσεις από όσες κλείνουν, χωρίς να παραδέχεται πως κλείνουν εταιρίες με δεκάδες εργαζόμενους και ανοίγουν προσωπικές επιχειρήσεις. Παράλληλα κατηγόρησε τον πρωθυπουργό για ψευδεπίγραφες υποσχέσεις λέγοντας ότι ουδέποτε δημιουργήθηκαν οι 600.000 θέσεις εργασίας που είχε υποσχεθεί προεκλογικά η κυβέρνηση Σημίτη. Επίσης κατηγόρησε τον πρόεδρο της ΓΣΕΕ, Χρήστο Πολυζωγόπουλο, για συμπόρευση με την κυβέρνηση, αφού «πίσω από το ντόμινο των πτωχεύσεων» κρύβεται «εξυπηρέτηση πολιτικών σκοπιμοτήτων». Τέλος, επισήμανε ότι «υπάρχει πρόβλημα» αφού «το 2002 το ποσοστό των οικονομικών μεταναστών φθάνει το 10%».

Την αξιοποίηση της Ευρωπαϊκής Ενωσης προκειμένου να αντιμετωπιστεί η ανεργία ζήτησε στην παρέμβαση της η βουλευτής του ΣΥΝ Ιωάννα Στεργίου, κατηγορώντας την κυβέρνηση ότι ασκεί πολιτική «χωρίς να αξιοποιείτε τις δυνατότητες που υπάρχουν και μέσα στα πλαίσια της Ευρωπαϊκής Ενωσης για προστασία των εγχώριων κλάδων παραγωγής και ανάπτυξης κλαδικής βιομηχανίας, όπως είναι ο ιματισμός, η αγροτική βιομηχανία, η αγροτική οικονομία». Παράλληλα πρόσθεσε πως «πιστεύουμε ότι πρέπει να δοθούν κίνητρα στους μικρομεσαίους επιχειρηματίες, στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις να αξιοποιηθούν οι δυνατότητες στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ενωσης, να ληφθούν υπόψη οι ιδιαιτερότητες των μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων». Επίσης ζήτησε πραγματική αξιοποίηση των ευρω-κονδυλίων που αποδίδονται ως κίνητρα στις επιχειρήσεις, καθώς και σχεδιασμό «της βιομηχανικής πολιτικής, των κλαδικών πολιτικών, της έρευνας, της βελτίωσης της ποιότητας και της προώθησης προϊόντων σε κρίσιμους τομείς». Αναφερόμενη στον ΟΑΕΔ μίλησε για ένα «νέο σύστημα κατάρτισης των εργαζόμενων με το οποίο να συνδέεται οργανικά με τις πραγματικές ανάγκες της αγοράς εργασίας».