- Ο «Γαβριηλίδης» κυκλοφόρησε: Τη δίγλωσση έκδοση (ελληνικά - ρώσικα) του έργου του Λέοντα Τολστόι «Γιατί;» (μετάφραση - σχόλια Ελένη Μπακοπούλου). Σε συνεργασία με τη θεατρική ομάδα «ΟΜΜΑ Στούντιο», ένα βιβλιαράκι με τη συνέντευξη του Τόμας Ρίτσαρντς στην Λίζα Γουόλφορθ, με τίτλο «Το ακραίο σημείο της παράστασης» (μετάφραση Αντώνης Διαμαντής - Ειρήνη Κουτσάκη). Ελληνοαγγλική έκδοση του έργου του Εντουαρντ Τζίμπον «Η παρακμή και η πτώση της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας» (μετάφραση - εισαγωγή Αφροδίτη Θεοδωρακάκου). Τη μελέτη του καθηγητή στο Πανεπιστήμιο Κύπρου Λευτέρη Παπαλεοντίου «Στοχαστικές προσαρμογές (Για την ιστορία της ευρύτερης νεοελληνικής λογοτεχνίας)». Στη σειρά «Εκ νέου» (αφορά σε παλιότερους ποιητές μας), το βιβλίο «Κρίτων Αθανασούλης (Μια παρουσίαση από τον Γιάννη Βαρβέρη)». Το ποιητικό βιβλίο του Σωτήρη Λιόντου «Ανοσοποίηση». Τα ποιητικά βιβλία του Σπύρου Κατσίμη «Η παλαιά διαδρομή» και του Αγγελου Αγγέλου «Επιθνησεύς».

- Το «Εντός» κυκλοφόρησε: Το βιβλίο του κομμουνιστή, αγωνιστή της Εθνικής Αντίστασης και ποιητή Βασίλη Φυτσιλή «Στους δρόμους του αγώνα», το οποίο αποτελεί συνέχεια του προηγούμενου βιβλίου του «Κουβεντιάζοντας με τον Γιάννη (Πικρό οδοιπορικό, ενός μικρού αντάρτη)», (αναφορά στον αδελφό του, μαχητή του ΕΛΑΣ και του ΔΣΕ, Γιάννη Φυτσιλή). Τη μαρτυρία της κομμουνίστριας Μαρία Φόρτους «Μια γυναίκα... στα ίχνη του εχθρού» (μετάφραση Τάκης Ψημμένος). Η Μ. Φόρτους είχε παράνομη δράση στην τσαρική Ρωσία, συμμετείχε στην Οχτωβριανή Επανάσταση, πολέμησε στον Ισπανικό Εμφύλιο πλάι στον Καταλανό σύζυγό της Ραμόν Κασανέλας - Λουκ, ο οποίος δολοφονήθηκε αργότερα, όπως και ο μοναχογιός τους Ραμόν Φλορεάλ.

- Το «Στάχυ» κυκλοφόρησε: Το μυθιστόρημα του «πατέρα» του κριτικού νατουραλισμού Εμίλ Ζολά «Το στομάχι του Παρισιού» (αναφέρεται στους καλοφαγάδες στην κεντρική αγορά του Παρισιού, τις Αλ). Μετάφραση Ντορέτα Πέππα. Το εικονογραφημένο βιβλίο της Σταυρούλας Κουράκου «Τα κυριακάτικα» (κείμενα της Στ. Κουράκου για τα αμπέλια και το κρασί στην κυριακάτικη «Καθημερινή»). Το ιστοριογραφικό περιοδικό «Ιστωρ» (τεύχος 12). Περιέχονται κείμενα των Πενελόπ Κόρφιλντ, Δ. Λυβάνιου, Μ. Κυριακίδου, Λ. Διβάντου, Κ. Δημητρίου, Β. Μακρίδη, Λ. Εμ. Παπαδάκη, Α. Ταμπάκη, κ.ά.

- Οι εκδόσεις «Ζήτρος» στην εξαίρετη σειρά «Αρχαίοι Κλασικοί» κυκλοφόρησαν τον 16ο τόμο, με τίτλο «Ιπποκράτης - Ιατρική δεοντολογία - Νοσολογία» (ανθολόγηση, μετάφραση, εισαγωγές, σχόλια Δημήτριος Λυπουρλής). Τον τόμο «Ναπολέων Λαπαθιώτης - Ποιήματα» (εισαγωγή Μαρίνα Λυπουρλή). Περιέχεται το σύνολο των ποιημάτων του Λαπαθιώτη (1889-1944). Τη συλλογή διηγημάτων του Αλέξανδρου Χ. Κορτσαρή «Αυθημερόν».

- Η «Αγρα» κυκλοφόρησε: Τα δοκίμια του Γκι (Μισέλ) Σονιέ «Ανδρέας Εμπειρίκος - Μυθολογία και ποιητική» (με την ευκαιρία των 100 χρόνων από τη γέννηση του Α. Εμπειρίκου). Μετάφραση Αλόη Σιδέρη. Το ποιητικό βιβλίο του Εκτορα Κακναβάτου «ΑΚΑΡΕΙ» (με τέσσερα χαρακτικά του Γιάννη Στεφανάκι). Τα ποιητικά βιβλία της Στέλλας Γ. Νικολούδη «Η ανάσταση και η γλώσσα» και του Σπύρου Κανιούρα «Χώρος δυνατών θέσεων».

- Τα «Ελληνικά Γράμματα» κυκλοφόρησαν: Στη σειρά «Η τέχνη του θεάματος» τη μελέτη του λέκτορα Θεατρολογίας στο Πανεπιστήμιο Κρήτης Αντώνη Γλυτζουρή «Η σκηνοθετική τέχνη στην Ελλάδα (Η ανάδυση και η εδραίωση της τέχνης του σκηνοθέτη στο νεοελληνικό θέατρο)» (739 σελ.). Το μυθιστόρημα του Ουμπέρτο Εκο «Μπαουντολίνο» (μετάφραση Εφη Καλλιφατίδη, στ` έκδοση). Το μυθιστόρημα του Κωστή Τζερμιά «Ποιος ήταν ο φονεύς του Βιζυηνού;» (βασίζεται στο διήγημα του Βιζυηνού «Ποιος ήτο ο φονεύς του αδελφού μου;». Το μυθιστόρημα του Χρήστου Σπουρδαλάκη «Α. Φυτοκυάμου». Τα διηγήματα (οκτώ) του Δημοσθένη Καμπούρη «Στη βροχή με μηχανάκι». Τα διηγήματα της Τζούμπα Λαχίρι «Διερμηνέας ασθενειών» (μετάφραση Μπελίκα Κουμπαρέλη). Το μυθιστόρημα του Χιου Μπρουν «Daytrippers» (μετάφραση Μπελίκα Κουμπαρέλη). Τη μελέτη των Στ. Παπαστάμου - Γκ. Μιούνι «Μειονότητες και εξουσία (Μια κοινωνιοψυχολογική και πειραματική προσέγγιση της κοινωνικής επιρροής και συμπεριφοράς των μειονοτήτων)» (β` έκδοση).

- Το Ινστιτούτο του βιβλίου - Α. Καρδαμίτσα κυκλοφόρησε το βιβλίο του Πιερ Μπουρντιέ «Μάθημα πάνω στο μάθημα» (Κοινωνιολογία και Αυτοκοινωνιοανάλυση)» (μετάφραση Νίκος Αγκαβανάκης, πρόλογος Νίκος Παναγιωτόπουλος).

- Τα «Νέα Σύνορα» Α. Α. Λιβάνη κυκλοφόρησαν τη μελέτη του Μιχάλη Λ. Δερτούζου «Η ανολοκλήρωτη επανάσταση (οι ανθρωποκεντρικοί υπολογιστές και τι μπορούν να κάνουν για εμάς)». Το ιστορικό μυθιστόρημα της Πατρίτσια Τσέντι «Ο πρίγκιπας Σιντάρτα» (β` τόμος, μετάφραση Ευάγγελος Κεφαλλονίτης.) Το ιστορικό μυθιστόρημα του Ντανιέλ Κάλβο Πλατερό «Η αλήθεια της Μήδειας» (μετάφραση Αγγελική Φιλιππάτου). Το μυθιστόρημα της Ελένης Αποστολίδου «Οσα φέρνει ο άνεμος». Η ποιητική συλλογή του υπουργού Γεωργίας Γιώργου Ανωμερίτη «Μεταγωγές». Το μυθιστόρημα του Γιώργου Μυλωνά «Μέλι το κορμί της». Το μυθιστόρημα της Ευαγγελίας Ευσταθίου «Προσωπικές στιγμές». Το μυθιστόρημα της Πόλυ Αλμπαντάκη «Διάλεξε ποια αγάπη θες».

- Ο «Ιάμβλιχος» κυκλοφόρησε: Το δεύτερο τόμο του έργου της Χ. Π. Βλαβάτσκι «Θεολογία» με τίτλο «Ισις αποκαλυμμένη» (μετάφραση Θεόδωρος Σιαφαρίκας). Το βιβλίο της Ολγας Κασσά «Εγχειρίδιο Αστρολογίας».

- Μαρία Μιστριώτη «Ανεμός τε κυβερνήτης» (ποίηση). Εκδόσεις «Κάκτος».

- Κλυταιμνήστρα Τζαβάρα «Στη δίνη του πεπρωμένου» (μυθιστόρημα). Εκδόσεις «Νουμάς» (Πύργος Ηλείας).

- Δημήτρης Χονδρός (Βοριάς) «Η ζωή μου στο αντάρτικο και στα χρόνια του κατατρεγμού».

Ο Τ. Ζόμπολας (νομικός, λογοτέχνης), εκτός της πεζογραφίας του, δίνει αποσταγμένη την ευαισθησία του και με στίχους αδρούς, επιβλητικούς. Γνωρίζαμε την ποίησή του απ' το βιβλίο του «Ανθρωπε αδερφέ μου» και συνδεόμαστε πάλι μαζί της στα «Είδωλα και εδώλια». Πρόκειται για ποιήματα που καθρεφτίζουν την ενιαία θεματική στο όλο έργο του, με επίκεντρο την αγωνία του ανθρώπου, ν' αλλάξει ο κόσμος, έτσι ώστε η «κατάρα του κακού να σταματήσει».

Ποιος θα δικάσει αυτούς που εγκληματούν με τη «σπάθα της Νέμεσης»; Ο Τάσος Ζόμπολας, λειτουργώντας, χρόνια τώρα, στο ναό της Θέμιδας, θυμίζει τη δίκη της επάρατης χούντας, όταν το εφτάχρονο έγκλημα βρήκε επιτέλους την τιμωρία του. Ο «κριτής» έκρινε τότε με βάση το «περί δικαίου αίσθημα» ολόκληρου του λαού. Με βάση τον όρκο του. Γιατί «ο δικαστής είν' ορκισμένος να ερμηνεύσει αυθεντικά τη βούληση/ της κυράς με τα δεμένα μάτια».

Σήμερα το έγκλημα είναι άμεσο κι απροσχημάτιστο. Κανένας εγκληματίας δεν τιμωρείται απ' τις ίδιες τις τύψεις του, όπως στον Ντοστογιέφσκι. Ο πλανήτης έγινε μια απέραντη «αίθουσα αναμονής» όπου οι αδικημένοι περιμένουν το «αόριστο, το αβέβαιο, το απροσδιόριστο». Κι ενώ η συγκεκριμένη λύση είναι μια παγκόσμια επανάσταση ενάντια στην παγκοσμιοποίηση του κακού, οι «εθισμένοι» αφήνονται στη νάρκη που διοχετεύει στο αίμα τους ο Big brother. Κι απ' αυτή πασχίζουν να τους βγάλουν οι ποιητές του κόσμου. Ανάμεσά τους κι ο Τάσος Ζόμπολας με το δικό του εγερτήριο σάλπισμα: «Ανθρωπε προδομένε, σήκω!/ Γίγαντα κοιμισμένε, ξύπνα!/ Με χέρι δικιαρματωμένο/ τις χρυσοποίκιλτες πορφύρες κάψε,/ τους ματωμένους θρόνους ρίξε,/ είναι η ώρα να γλιτώσεις/ από τους βάρβαρους θεούς σου!» (Εκδ. Καλέντης).

Κυκλοφόρησαν σε δίγλωσση έκδοση τα ποιητικά άπαντα του Περουβιανού Σέζαρ Βαλιέχο (1892-1938), με εισαγωγή - μετάφραση - σχόλια του Ρήγα Καππάτου.

Ο Σ. Βαλιέχο γεννήθηκε σε κωμόπολη των Ανδεων. Σπούδασε φιλολογία και νομικά, δουλεύοντας και γνωρίζοντας τον κόσμο της εργασίας και της στέρησης. Το 1920 κατηγορήθηκε άδικα για ένα φόνο και φυλακίστηκε 3 μήνες. Το 1923 εγκαταστάθηκε στο Παρίσι και προσέγγισε το κομμουνιστικό κίνημα, δουλεύοντας σαν δημοσιογράφος. Επισκέπτεται το 1928, 1929 και 1930 την ΕΣΣΔ. Πηγαίνει στην Ισπανία, όπου το κίνημα βρίσκεται σε ανάπτυξη. Γίνεται μέλος του ΚΚ Ισπανίας και οργανώνει κομματικούς πυρήνες στα εργοστάσια. Συμμετέχει στον εμφύλιο πόλεμο. Πεθαίνει το 1938 στο Παρίσι.

Η σουρεαλιστική ποίηση του Σ. Βαλιέχο χαρακτηρίζεται από υπαρξιακό άγχος, το φορτίο της ζωής, αναπόφευκτο του θανάτου, αλλά και από το στοιχείο της εξέγερσης και πάλης για μια δίκαιη κοινωνία. Παραθέτουμε μερικά δείγματα της ποίησής του:

«ΒΡΟΧΗ»

«Στη Λίμα... Στη Λίμα βρέχει/ το βρώμικο νερό του πόνου/ τι θανατερό. Βρέχει/ από την υδρορροή της αγάπης σου./ Μην κάνεις την κοιμισμένη,/ θυμήσου τον τροβαδούρο σου/ γιατί εγώ καταλαβαίνω κιόλας... καταλαβαίνω/ την ανθρώπινη εξίσωση της αγάπης σου/ Βροντάει στη μυστική τσαμπούνα/ το θυελλώδες πετράδι και ψευτίζει,/ η μαγεία του «ναι» σου./ Αλλά πέφτει, πέφτει η νεροποντή/ στο φέρετρο του μονοπατιού μου,/ όπου αποσαρκώνομαι για σένα...».

«ΙΣΠΑΝΙΑ, ΠΑΡΕΛΘΕΤΩ ΑΠ' ΕΜΟΥ ΤΟ ΠΟΤΗΡΙΟΝ ΤΟΥΤΟ» (απόσπασμα)

«... Να ζήσουν οι σύντροφοι/ στην κορφή του γραμμένου αγέρα του/ Να ζήσουν μ' αυτό το ρ του γερακιού στα σπλάχνα/ του Πέδρο/ και του Ρόχας, του μάρτυρα και του ήρωα/... Τον σκότωσαν, τον ανάγκασαν να πεθάνει/ τον Πέδρο, τον Ρόχας, τον δουλευτή, τον άνθρωπο εκείνον/ που γεννήθηκε τόσο μικρούλης, κοιτάζοντας στον ουρανό,/ και που ύστερα μέστωσε, πήρε χρώμα/ και πάλεψε με τα κύτταρά του, με τα όχι του, τα ακόμα του, τις πείνες του/ τα κομμάτια του/ Τον σκότωσαν γλυκά/ ανάμεσα στα μαλλιά της γυναίκας του, της Χουάνας Βάσκεθ,/ την ώρα της φωτιάς, τη χρονιά της τουφεκιάς/ και την ώρα που σίμωνε κοντά σ' όλα./

Ετσι ο Πέδρο ο Ρόχας, μετά το θάνατό του,/ σηκώθηκε, ασπάστηκε το ματωμένο φέρετρό του,/ έκλαψε για την Ισπανία/ και ξανάγραψε με το δάχτυλο στον αέρα:/ "Να ζήσουν οι σύντροφοι!" Πέδρο Ρόχας/» (...) (Εκδόσεις «Γκούτενμπεργκ»).

Ελεγε η γιαγιά της «γερνάω επιτυχώς», κι εκείνη με το πλήθος τα βάσανα που την κύκλωναν από παιδί, με τόλμη και θάρρος ξεπερνώντας τα, έβρισκε πόσο «επιτυχώς» κυριολεκτούσε η γιαγιά. Γυναίκα εκείνη, από ακριτικό, αγροτικό, ξεχασμένο χωριουδάκι, αντιμετώπισε κακιά πεθερά, θηριώδη νύφη, γνώρισε όλα τα «χυμώδη φρούτα» σ' αυτό το ακραίο σημείο της Ελλάδας, εγκατάλειψη από τον άντρα της, δυσκολίες αξεπέραστες στο ν' αποκτήσει παιδιά, ανυπαρξία κάθε περίθαλψης, αρρώστιες, νευρώσεις, φοβίες και κυρίως φτώχεια, φτώχεια.

Θα λέγαμε πως γράφτηκε αυτό το μυθιστόρημα από γυναίκα, τόσο είναι μέσα στην ψυχοσύνθεση, στις ιδιομορφίες, στα ενδιαφέροντα του «ασθενούς φύλου» ο Γιώργος Σκαμπαρδώνης, Θεσσαλονικιός με πλήθος γραφές (σενάρια, κυρίως για την τηλεόραση και τον κινηματόγραφο, διηγήματα, μυθιστορήματα). Μπαίνει, όμως, και στο πετσί του άντρα - πρωταγωνιστή, που παλεύει για το μεροκάματο, άλλοτε βρίσκοντάς το κι άλλοτε μετακινούμενος χιλιόμετρα για ένα πιάτο φαΐ, κουβαλώντας μαζί και την οικογένεια, μοιράζοντας μαζί της πληθώρα από κακουχίες.

Ολ' αυτά από την εποχή του Β` Παγκόσμιου Πολέμου. Περνούν όλες οι πολιτικές καταστάσεις με τις περιγραφές της άσχετης πολιτικά, απλοϊκής αυτής γυναίκας, που απ' τον πατέρα της ήταν τοποθετημένη στο δεξιό χώρο. Ετσι, μεταφέρει και κάποιες πολύ σκληρές, αρνητικές σκηνές, ως «αυτόπτης», λέει, μάρτυρας, να τις εκτελούν αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης. Αυτό το θεωρούμε μελανότατο, χωρίς εξήγηση, σημείο στην ενδιαφέρουσα, κατά τα άλλα, συνειδητοποίησή της ως γυναίκας, καθώς περνούν τα χρόνια και πλησιάζουν τα γηρατειά, κατά τα άλλα «επιτυχώς» (Εκδόσεις «Κέδρος»).