• «Η Κομμουνιστική Διεθνής» (συλλογικό, πλούσια εικονογραφημένο λεύκωμα).
• «Η διεθνής οικονομική κρίση και η θέση της Ελλάδας. Οι θέσεις του ΚΚΕ» (συλλογικό έργο).
• «18ο Συνέδριο ΚΚΕ» (Ντοκουμέντα).
• Β. Ι. Λένιν: «Τι είναι οι φίλοι του λαού και πώς πολεμούν τους σοσιαλδημοκράτες».

Το ελληνόφωνο μουσικό συγκρότημα από το Σαλέντο «Ghetonia - Γειτονία»

Τα ελληνόφωνα τραγούδια της Κάτω Ιταλίας είναι οι κύριοι φορείς της παράδοσης της «γκρεκάνικης» γλώσσας (του «griko»), που παραμένει ζωντανή στις δυο ελληνόφωνες κοινότητες: του Σαλέντο (9 ελληνόφωνα χωριά, 40.000 περίπου κάτοικοι) και της Καλαβρίας (άλλα τόσα χωριά, λιγότερος πληθυσμός). Ενα ποιητικό, «τραγουδιστό» γλωσσικό ιδίωμα που διασώζει αρχαία στρώματα της ελληνικής γλώσσας, με νεότερες ιταλικές προσμείξεις, όποια άποψη κι αν δεχτεί κανένας για την καταγωγή του: του Morosi ότι προερχόταν από τη γλώσσα των βυζαντινών του 9ουαι. ή των GerhardRohlfs - Γ. Χατζηδάκι ότι το πλήθος δωρικών και άλλων αρχαίων λεξικολογικών στοιχείων πάει στη Μεγάλη Ελλάδα του 8ου π.Χ. αι.

Αρκετά χρόνια τώρα γίνεται μια προσπάθεια επικοινωνίας Ελλάδας - Κάτω Ιταλίας, που τονώνει τη δουλειά των ομάδων που δουλεύουν για τη γλώσσα και τα τραγούδια στα ελληνόφωνα χωριά του Σαλέντο και της Καλαβρίας. Εκατό χρόνια μετά την πρώτη παρουσίαση αυτής της παράδοσης στο ελληνικό κοινό από τον μεγάλο ποιητή από την Καλημέρα, Vito Domenico Palumbo (στιχουργός του γνωστού τραγουδιού «Καληνύφτα»), στον «Παρνασσό», το 1895, η γοητευτική παράδοση των Ελληνόφωνων της Κάτω Ιταλίας γίνεται, όλο και περισσότερο κομμάτι της ελληνικής μουσικής πραγματικότητας.

Κεντρική παρουσία σ' αυτήν την επικοινωνία, το συγκρότημα «Ghetonia» («Γειτονία»), αποτελεί την πιο προχωρημένη έκφραση ενός ρεύματος στη νεότερη γενιά της Grecίa Salentina να ξαναψάξουν μέσα από τα ελληνόφωνα τραγούδια μια γλωσσική και πολιτιστική «ταυτότητα» που περιθωριοποίησε και απειλεί με εξαφάνιση σ' αυτά τα χωριά η κυρίαρχη ιταλική κουλτούρα (εξ ου και το γλωσσικό παίγνιο «gheto» - «Ghetonia» είναι ενδεικτικό).

Η «Γειτονία» επεξεργάζεται τη μαγική σύνθεση τριών πολιτιστικών ρευμάτων στις παραδόσεις της Κάτω Ιταλίας: Την ελληνόφωνη παράδοση της Grecia Salentina. Την τελετουργική - θεραπευτική παράδοση του ταραντισμού. Τα τραγούδια και τις αφηγήσεις στο ιδιαίτερο ιταλικό γλωσσικό ιδίωμα της ευρύτερης περιοχής του Otranto (της αρχαιοελληνικής αποικίας Υδρούς). Πυρήνας της «Γειτονίας», αλλά και της συνολικότερης ζωντανής μουσικής του Σαλέντο, είναι ο Ρομπέρτο, τραγουδιστής - αφηγητής - τροβαδούρος, που γνώρισε τους τελευταίους της παλιάς γενιάς και μεταφέρει την παράδοση στους νεότερους σπουδαγμένους μουσικούς, που προσθέτουν στο συγκρότημα τις δικές τους μουσικές ανησυχίες.

Ενα έργο άκρως επίκαιρο και αποκαλυπτικό. Σκληρό, αλλά και ειρωνικά «κωμικό», αντλημένο από τη σύγχρονη πραγματικότητα, με θέμα τον πανούργο, απάνθρωπο, εξευτελιστικό τρόπο που εφαρμόζουν οι πολυεθνικές εταιρείες προκειμένου να προσλάβουν στελέχη τέτοια που - χωρίς κανένα ίχνος ντροπής, ευαισθησίας, ανθρωπιάς - να υπηρετούν τα αχόρταγα και αδυσώπητα οικονομικά συμφέροντα του απρόσωπου, αφανούς, μεγάλου κεφαλαίου. Ο Τζόρντι Γκαλθεράν αναφέρει ότι το έργο του «αποπειράται να μιλήσει για τη σκληρότητα στις εργασιακές σχέσεις. Θέλησα να το κάνω αυτό με αφορμή μία από τις πλέον απάνθρωπες διαδικασίες που υφίστανται στον εργασιακό κόσμο: την επιλογή προσωπικού. Οι τελευταίοι τέσσερις υποψήφιοι για μία θέση ανώτατου στελέχους σε μια σημαντική πολυεθνική εταιρεία συναντώνται και υποβάλλονται στις τελευταίες δοκιμασίες της διαδικασίας επιλογής, δοκιμασίες οι οποίες, ακροβατώντας στο παράλογο, δε φαίνεται να έχουν καμία σχέση με αυτή καθαυτή τη θέση εργασίας. Ολες οι δοκιμασίες στις οποίες υποβάλλονται οι υποψήφιοι, όσο απίστευτο κι εάν φαίνεται, είναι εμπνευσμένες από πραγματικές τεχνικές επιλογής προσωπικού, καταγεγραμμένες σε σοβαρά έργα που έχουν εκπονήσει ειδικοί επί του θέματος. Το μόνο πράγμα που κάνει το έργο είναι να φτάσει τις δοκιμασίες στα άκρα». Για τους εφαρμοστές των σατανικών (εμμέσως, αλλά ουσιαστικά ψυχαναλυτικών) μεθόδων πρόσληψης σε μια πολυεθνική εταιρεία, όπως λέει ο συγγραφέας του έργου, «δεν έχει σημασία ούτε ποιοι είμαστε, ούτε πώς είμαστε, αλλά ποιοι φαινόμαστε ότι είμαστε. Η πραγματική μας ταυτότητα δεν ενδιαφέρει κανέναν. Για αυτές τις παράπλευρες επιπτώσεις του καπιταλισμού μιλά αυτή η κωμωδία».

«Ξενιτεμένο μου πουλί, μικρό μου χελιδόνι...», τιτλοφορείται το μαγευτικό «οδοιπορικό» στην παραδοσιακή μουσική και τα τραγούδια όλης της Ελλάδας, που θα πραγματοποιήσει αύριο (10/1, 8μμ, ελεύθερη είσοδος) το Πνευματικό - Πολιτιστικό Κέντρο του Δήμου Χολαργού, στο αμφιθέατρο του δήμου (Περικλέους 55), με συντροφιά το συγκρότημα «Μουσικοί ταξιδιώτες». Το συγκρότημα αποτελούν οι: Ανέστης Βίτσας (τουμπερλέκι, κρουστά), Γιώργος Βίτσας (κλαρίνο), Σωτηρία Βίτσα (τραγούδι), Μιχάλης Γαμπιεράκης (βιολί, τραγούδι), Γιάννης Μεγαλούδης (λαούτο), Στέργιος Τάτσιος (τραγούδι).

Κάθε Δευτέρα βράδυ, στη μουσική σκηνή «Αθηναΐς», η Ηρώ Σαΐα - από τα πρώτα παιδιά της «Σπείρας» - «μεταμορφώνεται» σε «Γυναίκα Τριαντάφυλλο», ερμηνεύοντας υπέροχα τραγούδια αγάπης, ελληνικά και ξένα. Τραγούδια των Χατζιδάκι, Σπανού, Κραουνάκη, Μικρούτσικου, Αντύπα, Καλδάρα, Πλάτωνος, Μαμαγκάκη, «Beatles», Sergio Endrigo κ.ά. Τραγούδια δικαιωμένα από το χρόνο, τραγούδια νέα με «άρωμα» τριαντάφυλλου που διάλεξαν ο Σταμάτης Κραουνάκης και η Ηρώ Σαΐα. Κάποια τρυπάνε την καρδιά σαν αγκάθια και άλλα τη χαϊδεύουν. Ενα ρεσιτάλ αφιερωμένο στο λουλούδι που λέγεται «Αγάπη». Ενορχήστρωση - μουσική διεύθυνση - πιάνο Νεοκλής Νεοφυτίδης. Βιολοντσέλο Μαριλίζα Παπαδούρη - Μιχαλούδη. Φωτισμοί Γιάννης Σιδηρόπουλος. Ηχος Δημήτρης Μουρλάς.

Στο «Αετοπούλειο» Πολιτιστικό Κέντρο του Δήμου Χαλανδρίου, τη Δευτέρα (8 μ.μ.), η Ενωση Ελλήνων Μουσουργών οργανώνει εκδήλωση με τίτλο «Από το ρεπερτόριο της κιθάρας». Ο διακεκριμένος με αριστεία, Α' βραβείο και Χρυσό Μετάλλιο, Νίκος Μπαλογιάννης, θα ερμηνεύσει έργα των Ανδρέα Μπαζού, Ιάκωβου Χαλιάσα, Φάνη Κοσώνα, Αλέξανδρου Καλογερά, Χαράλαμπου Εκμετσόγλου και το δικό του έργο «Πέντε ερωτήσεις για τον άνεμο» (2008). Τη συναυλία προλογίζει ο συνθέτης και μαέστρος Θόδωρος Αντωνίου.