-- ΑΓΚΑΒΑΝΑΚΗΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ: Εκπαιδευτικός στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση, μέλος της Εκτελεστικής Γραμματείας του ΠΑΜΕ, μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής της ΑΔΕΔΥ.

-- ΑΣΗΜΑΚΟΠΟΥΛΟΥ ΒΟΥΛΑ: Εμπορος, με συμμετοχή στο κίνημα ειρήνης και το γυναικείο κίνημα.

-- ΒΑΜΒΑΚΑΣ ΠΕΤΡΟΣ: Εμποροϋπάλληλος, πρόεδρος του Συλλόγου Εμποροϋπαλλήλων Αθήνας, οργανωτικός γραμματέας της Ομοσπονδίας Ιδιωτικών Υπαλλήλων Ελλάδας.

-- ΓΕΩΡΓΑΝΤΑΣ ΒΑΣΙΛΗΣ: Συνταξιούχος εμποροϋπάλληλος, αντιπρόεδρος Ομοσπονδίας Συνταξιούχων ΙΚΑ Ελλάδας, μέλος του ΔΣ του ΙΚΑ - ΕΤΕΑΜ ως εκπρόσωπος των συνταξιούχων.

-- ΓΚΟΛΦΙΝΟΠΟΥΛΟΣ ΓΙΩΡΓΟΣ: Ελεύθερος επαγγελματίας. Διατέλεσε δύο φορές δημοτικός σύμβουλος στο Δήμο Αθηναίων και πρόεδρος στο 3ο Διαμέρισμα. Είναι μέλος του Οργανισμού Νεολαίας Αθλησης Αθήνας.

-- ΓΚΙΩΝΗΣ ΘΕΜΗΣ: Γραμματέας του Κεντρικού Συμβουλίου της Κομμουνιστικής Νεολαίας Ελλάδας.

-- ΚΑΝΕΛΛΗ ΛΙΑΝΑ: Δημοσιογράφος και εκδότης, βουλευτής Α' Αθηνών του ΚΚΕ.

-- ΚΟΜΝΗΝΟΣ ΓΙΑΝΝΗΣ: Πρόεδρος του Συνδέσμου Ιδιωτικών Υπαλλήλων Αθήνας, μέλος της Γραμματείας Αθήνας του ΠΑΜΕ.

-- ΛΑΜΠΡΟΥ ΣΤΕΛΙΟΣ: Λογιστής, πρώην δημοτικός σύμβουλος Αθηναίων.

-- ΛΟΜΒΑΡΔΟΣ ΣΩΚΡΑΤΗΣ: Προέρχεται από τη γενιά των Λαμπράκηδων. Συνδικαλιστής στο χώρο των ναυτιλιακών υπαλλήλων, μέλος της Γραμματείας της Ελληνικής Επιτροπής για τη Διεθνή Δημοκρατική Αλληλεγγύη και της «Συμπαράταξης για την Αθήνα».

-- ΜΕΛΑ ΕΥΑ: Ζωγράφος - χαράκτρια, διατέλεσε πρόεδρος και μέλος της διοίκησης του Επιμελητηρίου Εικαστικών Τεχνών Ελλάδας.

-- ΜΠΑΡΤΖΩΚΑΣ ΔΗΜΟΣΘΕΝΗΣ: Καθηγητής της Σχολής Εφαρμοσμένων Μαθηματικών και Φυσικών Επιστημών του Πολυτεχνείου, μέλος της Εκτελεστικής Γραμματείας της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Συλλόγων Διδακτικού Ερευνητικού Προσωπικού (ΠΟΣΔΕΠ).

-- ΜΩΡΑΪΤΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ: Συνταξιούχος δημοσιογράφος και συγγραφέας, αντιστασιακός, πρόεδρος της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Αγωνιστών Εθνικής Αντίστασης.

-- ΠΑΣΟΥΛΑΣ ΓΙΑΝΝΗΣ: Οικοδόμος, γενικός γραμματέας της Ομοσπονδίας Οικοδόμων Ελλάδας.

-- ΡΑΜΜΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ: Δημοσιογράφος, μέλος της Συντακτικής Επιτροπής του «Ριζοσπάστη», β' αντιπρόεδρος της ΕΣΗΕΑ.

-- ΣΚΙΑΔΙΩΤΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ: Εργαζόμενος στην ΠΥΡΚΑΛ, στέλεχος του ΠΑΜΕ και μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής του Εργατικού Κέντρου Αθήνας.

-- ΤΑΞΙΑΡΧΗΣ ΦΟΙΒΟΣ: Ηθοποιός

-- ΤΟΜΑΡΑΣ ΑΛΕΚΟΣ: Παιδίατρος, μέλος του ΔΣ του Ιατρικού Συλλόγου Αθήνας.

-- ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗΣ: Τραπεζικός υπάλληλος, συνδικαλιστής, μέλος της Επιτροπής Σωτηρίας Λόφου Αλεπότρυπας Κυψέλης - Γαλατσίου και της Συντονιστικής Επιτροπής Συλλόγων και Κινήσεων για τη σωτηρία των ελεύθερων χώρων της Αθήνας.

-- ΦΑΜΠΑ ΕΥΑ: Σολίστ κιθάρας με διεθνή καριέρα και διακρίσεις. Διδάσκει κιθάρα στο Εθνικό Ωδείο. Πρόεδρος του Συλλόγου Φίλων της Κιθάρας «ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΦΑΜΠΑΣ».

-- ΦΕΤΣΗΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ: Βιοτέχνης, μέλος του προεδρείου της Γενικής Συνομοσπονδίας Επαγγελματοβιοτεχνών και Εμπόρων Ελλάδας (ΓΣΕΒΕΕ), διατέλεσε πρόεδρος της ΓΣΕΒΕΕ.

-- ΠΑΠΑΡΗΓΑ ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ: Γενική Γραμματέας της ΚΕ του ΚΚΕ.

-- ΑΒΡΑΜΙΔΗΣ ΑΡΙΣΤΕΙΔΗΣ: Αρχιτέκτων μηχανικός. Ιδρυτικό μέλος του Κέντρου Ποντιακών Μελετών, δραστηριοποιείται σε Ποντιακούς Συλλόγους.

-- ΑΔΑΜΙΔΟΥ ΣΟΦΙΑ: Δημοσιογράφος του Καλλιτεχνικού Τμήματος του «Ριζοσπάστη» και του «902 TV».

-- ΑΝΤΥΠΑΣ ΑΝΤΩΝΗΣ: Συνταξιούχος τραπεζικός υπάλληλος. Διατέλεσε μέλος της διοίκησης της ΟΤΟΕ και της ΓΣΕΕ.

-- ΒΑΚΑΛΗΣ ΒΑΓΓΕΛΗΣ: Οικοδόμος, πρόεδρος του Συνδικάτου Οικοδόμων Αθήνας.

-- ΒΑΛΑΣΑΣ ΒΕΡΓΗΣ: Ορκωτός ελεγκτής λογιστής, δραστηριοποιείται στο Οικονομικό Επιμελητήριο.

-- ΒΑΡΕΛΑΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ: Λογιστής, πρόεδρος της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Λογιστών, μέλος της Εξελεγκτικής Επιτροπής της ΓΣΕΕ.

-- ΒΛΑΣΙΔΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΗΣ: Εργαζόμενος στην ΕΘΕΛ, αντιπρόεδρος του Συνδικάτου Εργαζομένων ΟΑΣΑ, μέλος του ΔΣ του Σωματείου εργαζομένων ΕΘΕΛ.

-- ΓΑΛΑΝΟΠΟΥΛΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ: Βιοτέχνης, πρόεδρος της Ομοσπονδίας Βιοτεχνικών Σωματείων Αθήνας (ΟΒΣΑ).

-- ΓΙΩΒΑ ΔΙΔΩ: Πανεπιστημιακός, καθηγήτρια του τμήματος Ηλεκτρολόγων του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου.

-- ΔΡΑΚΟΠΟΥΛΟΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ: Λιθογράφος - Τεχνικός Τύπου, πρόεδρος της Ομοσπονδίας Τύπου - Χάρτου.

-- ΕΥΘΥΜΙΟΥ ΘΥΜΙΟΣ: Κλωστοϋφαντουργός, πρόεδρος Συνδικάτου Κλωστοϋφαντουργίας - Ιματισμού - Δέρματος, μέλος διοίκησης Ομοσπονδίας Κλωστοϋφαντουργίας - Ιματισμού - Δέρματος.

-- ΖΑΦΕΙΡΙΟΥ ΕΛΕΝΗ: Δικηγόρος, μέλος της Δημοκρατικής Συσπείρωσης για τις Λαϊκές Ελευθερίες και τα Δικαιώματα. Διατέλεσε πρόεδρος της Ενωσης Ελληνίδων Νομικών.

-- ΚΑΚΟΥΛΙΔΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ: Ποιητής και συγγραφέας. Εχει τιμηθεί με το Διεθνές Βραβείο «Καβάφη».

-- ΚΑΚΟΥΛΙΔΟΥ ΧΡΥΣΑ: Ορκωτή λογίστρια.

-- ΚΑΛΥΒΑΣ ΓΙΩΡΓΟΣ: Γραμματέας της Οργάνωσης Αθήνας της ΚΝΕ.

-- ΚΑΡΑΠΑΝΟΣ ΧΡΗΣΤΟΣ: Συνταξιούχος οικοδόμος, με αντιστασιακή δράση και φυλακίσεις στη δικτατορία. Διατέλεσε μέλος του σωματείου Μπετόν Αρμέ και εκπρόσωπός του στα 10ο και 11ο Συνέδρια της Ομοσπονδίας Οικοδόμων.

-- ΚΑΡΑΤΖΑ ΛΟΥΛΑ: Δημοτική σύμβουλος Χαλανδρίου. Μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του ΣΕΓΑΣ και αναπληρωματικό μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του Εθνικού Συμβουλίου για τα Ναρκωτικά (ΕΣΥΝ).

-- ΚΑΤΣΩΤΗΣ ΧΡΗΣΤΟΣ: Ξενοδοχοϋπάλληλος, πρόεδρος του κλαδικού Σωματείου Ξενοδοχοϋπαλλήλων Αθήνας, μέλος της διοίκησης της Ομοσπονδίας Επισιτισμού - Τουρισμού και της διοίκησης της ΓΣΕΕ. Μέλος της Γραμματείας του ΠΑΜΕ. Δημοτικός σύμβουλος Αγ. Δημητρίου.

-- ΚΟΛΟΒΟΣ ΒΑΣΙΛΗΣ: Ηθοποιός, πρόεδρος του Σωματείου Ελλήνων Ηθοποιών και της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Θεάματος - Ακροάματος.

-- ΚΟΛΟΖΩΦ ΟΡΕΣΤΗΣ: Μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, βουλευτής Β' Περιφέρειας Αθήνας του ΚΚΕ.

-- ΚΟΤΣΑΜΠΑΣ ΘΩΜΑΣ: Ιδιωτικός υπάλληλος, πρώην αντιδήμαρχος Πετρούπολης.

-- ΚΟΥΜΠΟΥΡΑΣ ΒΑΣΙΛΗΣ: Γενικός γραμματέας της Ομοσπονδίας Εργαζομένων στο Φάρμακο (ΟΕΦΣΕΕ), πρόεδρος του Συνδικάτου Φαρμάκου - Καλλυντικού.

-- ΚΟΥΤΡΑΣ ΘΟΔΩΡΟΣ: Εργαζόμενος στα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά, στέλεχος του ΠΑΜΕ, μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής της ΓΣΕΕ.

-- ΛΕΚΚΑΣ ΒΑΣΙΛΗΣ: Τραγουδιστής - εκτελεστής, στη δισκογραφία για 25 χρόνια, έχει συνεργαστεί με τους μεγαλύτερους Ελληνες συνθέτες.

-- ΛΙΑΠΑΤΗΣ ΚΩΣΤΑΣ: Εργαζόμενος στον κλάδο Τροφίμων - Ποτών, πρόεδρος Σωματείου Εργαζομένων στη «ΦΑΓΕ», μέλος διοίκησης Ομοσπονδίας Τροφίμων - Ποτών.

-- ΜΑΣΤΡΟΓΙΑΝΝΗ ΔΩΡΑ: Εργάτρια κλωστοϋφαντουργίας στη «ΣΕΞ-ΦΟΡΜ», γραμματέας Συνδικάτου Κλωστοϋφαντουργίας - Ιματισμού - Δέρματος.

-- ΜΑΥΡΟΔΟΓΛΟΥ ΔΙΑΜΑΝΤΗΣ: Συνταξιούχος οικοδόμος, πρόεδρος Ομοσπονδίας Συνταξιούχων ΙΚΑ, μέλος της διοίκησης του ΙΚΑ ως εκπρόσωπος των συνταξιούχων.

-- ΜΠΟΥΝΤΟΥΡΟΓΛΟΥ ΚΑΛΛΙΟΠΗ: Βιοχημικός ελεύθερη επαγγελματίας. Πρόεδρος Ομοσπονδίας Γυναικών Ελλάδας (ΟΓΕ).

-- ΜΥΤΙΛΗΝΟΥ ΚΩΣΤΑΣ: Εργαζόμενος ΠΥΡΚΑΛ, πρόεδρος του Συνδικάτου Μετάλλου Αθήνας «Προμηθέας», μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Εργαζομένων στο Μέταλλο.

-- ΠΑΛΜΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ: Εργαζόμενος ΔΕΗ, Α' αντιπρόεδρος ΓΕΝΟΠ - ΔΕΗ και μέλος του Γενικού Συμβουλίου της ΓΣΕΕ.

-- ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ ΝΙΚΟΣ: Ξενοδοχοϋπάλληλος, πρόεδρος σωματείου ΜΕΤΡΟΠΟΛΙΤΑΝ (πρώην ΧΑΝΔΡΗΣ).

-- ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΝΙΚΟΣ: Γιατρός παθολογο-ανατόμος στο Νοσοκομείο «Ερρίκος Ντυνάν», δημοτικός σύμβουλος στο Δήμο Ζωγράφου.

-- ΠΑΦΙΛΗΣ ΘΑΝΑΣΗΣ: Γενικός γραμματέας της ΕΕΔΥΕ και γραμματέας του Παγκόσμιου Συμβουλίου Ειρήνης (ΠΣΕ). Νομαρχιακός σύμβουλος Αθήνας.

-- ΠΕΡΡΟΣ ΓΙΩΡΓΟΣ: Εμποροϋπάλληλος, μέλος της Εκτελεστικής Γραμματείας του ΠΑΜΕ και γραμματέας του Εργατικού Κέντρου Αθήνας (ΕΚΑ).

-- ΡΑΥΤΟΠΟΥΛΟΣ ΣΩΤΗΡΗΣ: Εργαζόμενος στον ΟΣΕ, τεχνίτης εφαρμοστής, αναπληρωτής πρόεδρος της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Σιδηροδρομικών (ΟΣΕ).

-- ΣΑΡΡΗ ΝΙΤΣΑ: Φαρμακοποιός. Μέλος της Διοίκησης του Συμβουλευτικού Σταθμού Αιγάλεω.

-- ΣΙΩΡΑΣ ΗΛΙΑΣ: Γιατρός - καρδιολόγος στον «Ευαγγελισμό», μέλος του ΔΣ Σωματείου εργαζομένων στον «Ευαγγελισμό». Μέλος του ΔΣ της Ενωσης Ιατρών Νοσοκομείων Αθηνών - Πειραιώς (ΕΙΝΑΠ) και μέλος του Γενικού Συμβουλίου της Ομοσπονδίας Ενώσεων Νοσοκομειακών Γιατρών Ελλάδας (ΟΕΝΓΕ).

-- ΣΚΥΛΛΑΚΟΣ ΑΝΤΩΝΗΣ: Βουλευτής Β' Περιφέρειας Αθήνας του ΚΚΕ.

-- ΣΟΦΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ: Δημοτικός σύμβουλος Περιστερίου.

-- ΤΖΗΜΑΣ ΘΑΝΑΣΗΣ: Φοιτητής, μέλος ΔΣ Συλλόγου Φοιτητών Φυσικού, γραμματέας της Σπουδάζουσας Αθήνας της ΚΝΕ.

-- ΤΡΙΦΥΛΛΗ ΒΑΣΙΑ: Ηθοποιός, δημοτικός σύμβουλος Δήμου Βύρωνα τα τελευταία 8 χρόνια, με πλούσια δράση στον πολιτισμό και το κίνημα Τοπικής Αυτοδιοίκησης.

-- ΤΣΑΓΚΑΤΑΚΗ ΜΑΡΙΑ: Εμποροϋπάλληλος, γραμματέας Συλλόγου Εμποροϋπαλλήλων Αθήνας.

-- ΤΣΙΤΣΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ: Οδοντίατρος ελεύθερη επαγγελματίας, μέλος ΔΣ της Ενωσης Συλλόγων Γονέων Ιλίου.

-- ΤΣΟΥΚΑΛΑΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ: Συνταξιούχος του ΟΤΕ και δημοτικός σύμβουλος Ν. Ιωνίας.

-- ΦΟΥΝΤΑΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ: Ξενοδοχοϋπάλληλος, πρόεδρος του σωματείου εργαζομένων στο «LEDRA MARRIOT», υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος Δάφνης.

-- ΧΟΥΡΔΑΚΗΣ ΧΑΡΗΣ: Εργαζόμενος στο Νοσοκομείο «Αγ. Ολγα», μέλος ΔΣ του σωματείου εργαζομένων στο νοσοκομείο και γραμματέας Συντονιστικής Επιτροπής Αγώνα Αναπήρων.

Βρισκόμαστε στην τελική ευθεία προς την κάλπη και οι κομμουνιστές μαζί με τους φίλους του Κόμματος, τους συνεργαζόμενους αγωνιστές, οι υποψήφιοι με τα ψηφοδέλτια του ΚΚΕ, ψηφοδέλτια λαϊκής αντίστασης και αντεπίθεσης, κλιμακώνουν τη δράση τους για το κέρδισμα αυτης της μάχης

Σήμερα παρουσιάζουμε ολόκληρο το ψηφοδέλτιο Επικρατείας του ΚΚΕ, καθώς και ολόκληρα τα ψηφοδέλτια του Κόμματος στην Α' και Β' περιφέρειες Αθήνας.

2. ΔΡΟΥΤΣΑΣ ΚΩΣΤΑΣ: Πολιτικός Μηχανικός - Συγκοινωνιολόγος, πρόεδρος του ΙΝΚΑ Μακεδονίας και της Κίνησης Πολιτών Θεσσαλονίκης. Υπήρξε πρόεδρος της Περιφερειακής Επιτροπής Ν. Θεσσαλονίκης και μέλος της Κεντρικής Επιτροπής της ΕΔΗΚ.

3. ΘΕΡΜΟΣ ΗΛΙΑΣ: Πρόεδρος του τμήματος των Διεθνών και Ευρωπαϊκών Οικονομικών και Πολιτικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Μακεδονίας. Διατέλεσε καθηγητής σε πολλά πανεπιστημιακά Ιδρύματα στην Ελλάδα και το εξωτερικό.

4. ΛΟΥΓΓΗΣ ΤΗΛΕΜΑΧΟΣ: Διδάκτωρ Μεσαιωνικής Ιστορίας Σορβόνης, Διευθυντής Ερευνών στο Εθνικό Ιδρυμα Ερευνών, πρόεδρος του Κέντρου Μαρξιστικών Ερευνών.

5. ΜΑΪΛΗΣ ΜΑΚΗΣ: Μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ, υπεύθυνος του Γραφείου Τύπου.

6. ΜΑΝΩΛΑΚΟΥ ΔΙΑΜΑΝΤΩ: Γεωπόνος στο υπουργείο Γεωργίας, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ, υπεύθυνη του Τμήματος Ευρωπαϊκής Πολιτικής.

7. ΜΑΡΑΓΚΟΥΔΑΚΗΣ ΚΩΣΤΑΣ: Πτυχιούχος Οικονομικού Πανεπιστημίου, με πλούσια αντιστασιακή και συνδικαλιστική δράση. Διατέλεσε Πρόεδρος στην Ενωση Λογιστών και στην Ομοσπονδία τους, καθώς και στον Οργανισμό Εργατικής Εστίας. Πρόεδρος της Κεντρικής Επιτροπής Οικονομικού Ελέγχου του ΚΚΕ.

ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΖΑΚΟΣ

9. ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ ΝΙΚΟΣ: Σπούδασε στο Οικονομικό Τμήμα της Νομικής, δημοσιογράφος.

10. ΠΑΝΑΓΙΩΤΑΚΟΠΟΥΛΟΥ ΧΡΙΣΤΙΝΑ: Σπούδασε δημοσιογραφία, μέλος του Γραφείου του Κεντρικού Συμβουλίου της ΚΝΕ.

11. ΠΑΥΛΟΣΟΓΛΟΥ ΙΟΡΔΑΝΗΣ: Διδάκτωρ Βιομηχανικής Μεταλλουργίας. Διατέλεσε καθηγητής του Πανεπιστημίου του Μπέρμινγχαμ στην Αγγλία. Διατέλεσε επίσης δημοτικός σύμβουλος Δραπετσώνας, με το συνδυασμό της ΕΔΑ και ήταν μέλος του ΚΣ της Δημοκρατικής Νεολαίας Λαμπράκη.

12. ΠΑΠΑΜΑΡΓΑΡΗΣ ΘΕΟΧΑΡΗΣ: Οικονομολόγος με μεταπτυχιακές σπουδές στη νομισματική και τραπεζική θεωρία, πρώην διευθύνων σύμβουλος της Τράπεζας Ελλάδας, πρόεδρος στην Ελληνική Επιτροπή Διεθνούς Δημοκρατικής Αλληλεγγύης.

ΗΛΙΑΣ ΘΕΡΜΟΣ

ΚΩΣΤΑΣ ΔΡΟΥΤΣΑΣ

ΛΟΥΓΓΗΣ ΤΗΛΕΜΑΧΟΣ

ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΠΑΝΑΓΙΩΤΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

ΚΩΣΤΑΣ ΜΑΡΑΓΚΟΥΔΑΚΗΣ

Γ.ΜΑΥΡΙΚΟΣ

Θ.ΠΑΠΑΜΑΡΓΑΡΗΣ

ΝΙΚΟΣ ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

ΔΙΑΜΑΝΤΩ ΜΑΝΩΛΑΚΟΥ

ΙΟΡΔΑΝΗΣ ΠΑΥΛΟΣΟΓΛΟΥ

ΜΑΚΗΣ ΜΑΪΛΗΣ

Οι λαοί - καταναλωτές εικόνας τότε, πριν από 70 σχεδόν χρόνια, έβλεπαν μαυρόασπρα το ωραίον ψέμα και αντίκριζαν στην όχι εικονική πραγματικότητα το κόκκινο του ρέοντος αίματος και το χλομό του θανάτου. Το κόκκινο έγινε σημαία και ιδέα, η πραγματικότητα αντίσταση, η θυσία χρέος και το φίδι πνίγηκε. Στη φωλιά μείνανε τα αυγά. Πίσω από το κέλυφος όλα τα ταξικά χαρακτηριστικά στην κατάψυξη του «ψυχρού πολέμου», επωάστηκαν και βελτιώθηκαν επικοινωνιακά.

Το πρόγραμμα της ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλέκας Παπαρήγα, περιλαμβάνει:

-- Σήμερα, Κυριακή 8/2, στις 11 π.μ., θα μιλήσει σε συγκέντρωση στο κινηματοθέατρο «ΟΛΥΜΠΙΟΝ» στη Θεσσαλονίκη και στις 6 μ.μ. σε συγκέντρωση στο Δημοτικό Θέατρο Πολύγυρου Χαλκιδικής.

-- Αύριο, Δευτέρα 9/2, θα μιλήσει, στις 6.30 μ.μ., σε καλλιτέχνες στο θέατρο «ΒΕΑΚΗ».

Αλλωστε, το ότι σήμερα είμαστε σε θέση να καταγράψουμε θετικά βήματα, αυτό δεν οφείλεται, παρά στην έγκαιρη προετοιμασία, στην άμεση κινητοποίηση μελών και φίλων του Κόμματος και στην αποφασιστικότητα και επιμονή, με την οποία υλοποιείται ένα πραγματικά πλατύ άνοιγμα στο λαό κι ένας ουσιαστικός διάλογος μαζί του πάνω στην πολιτική πρόταση του ΚΚΕ και στο σύνολο των θέσεών του. Αυτό που τώρα χρειάζεται, είναι να διατηρήσουμε αυτήν την κεκτημένη ταχύτητα και να επιταχύνουμε, για να διασφαλίσουμε όσα μας έχει αποφέρει έως τώρα και να τα διευρύνουμε.

-- Σε εκδήλωση με θέμα την επικείμενη εκλογική αναμέτρηση, σήμερα Κυριακή, στις 11 π.μ., στο σινέ «ΑΑΒΟΡΑ» (Ιπποκράτους, πλησίον Αλεξάνδρας), που διοργανώνει η Αχτίδα 7ου - 1ου Διαμερίσματος της ΚΟΑ του ΚΚΕ, θα μιλήσει ο Σπύρος Χαλβατζής. Θα χαιρετίσει ο Σωκράτης Λομβάρδος.

-- Ο Δημήτρης Κουτσούμπας, θα μιλήσει σήμερα Κυριακή, σε προεκλογικές συγκεντρώσεις, στις 10.30 το πρωί στην Αλίαρτο και στις 7 το απόγευμα στη Δαύλεια.

-- Συνέντευξη Τύπου θα παραχωρήσει αύριο Δευτέρα, στις 11.30π.μ., στην αίθουσα του Πνευματικού Κέντρου Λιβαδειάς, ο Σπύρος Στριφτάρης, όπου θα παρουσιάσει τις θέσεις του Κόμματος για τους αγρότες και τη γεωργία.

Οι εργαζόμενοι γνωρίζουν πως το ΚΚΕ είναι το μόνο κόμμα σήμερα που έχει πολιτική πρόταση πραγματικής αντιπαράθεσης σε ΠΑΣΟΚ και ΝΔ και τα συμφέροντα της πλουτοκρατίας, που αυτά τα κόμματα υπηρετούν, γιατί η πολιτική του δράση δεν αμφισβητεί μόνο κάποιες πλευρές της πολιτικής του δικομματισμού, πλευρές λειτουργίας του κρατικού μηχανισμού, διαχείρισης των ζητημάτων κλπ., όπως κάνει λ.χ. η ηγεσία σήμερα της ΝΔ προς την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, αλλά και η ηγεσία του ΣΥΝ. Το ΚΚΕ απορρίπτει και αντιτίθεται στο σύνολο της πολιτικής αυτής, γιατί ακριβώς αυτή συνολικά έχει βαθιά αντιδραστικά, αντιλαϊκά, αντεργατικά χαρακτηριστικά, εξυπηρετεί αποκλειστικά το μεγάλο κεφάλαιο και τα ιμπεριαλιστικά σχέδια και επιδιώξεις.

Από την άλλη, χωρίς όλοι να είναι γνώστες των προτάσεων που το 16ο Συνέδριο του ΚΚΕ επεξεργάστηκε, της πολιτικής του πρότασης που απαντά συνολικά στο σήμερα και το αύριο από τη σκοπιά των λαϊκών συμφερόντων, έχοντας όμως μια μικρότερη ή μεγαλύτερη αντίληψη γι' αυτές, μέσα από τη δράση και τις προτάσεις των κομμουνιστών στους χώρους, που αντιστοιχούν σχεδόν στο σύνολο των διαφόρων τομέων και κλάδων οικονομικών και κοινωνικών δραστηριοτήτων (π.χ. Παιδεία, Υγεία, συγκοινωνίες, πράσινο, μεγάλοι τομείς της οικονομίας, όπως τηλεπικοινωνίες, ενέργεια, πιστωτικό σύστημα κ.α., εργατικά και εργασιακά δικαιώματα, Ασφαλιστικό, μισθοί και μεροκάματα, ανεργία κλπ.), κατανοούν απόλυτα πως αυτές ανταποκρίνονται απόλυτα στα δικά τους αιτήματα, στις δικές τους επιθυμίες και ακόμη στις δικές τους αγωνιστικές επιδιώξεις, όπου αναπτύσσονται.

• Λαϊκή οικονομία για την Υγεία σημαίνει πλήρης δημόσια, δωρεάν παροχή υπηρεσιών Περίθαλψης και Υγείας σε όλους, μέσα από ένα αναπτυγμένο δίκτυο δημοσίων Κέντρων Υγείας για την πρωτοβάθμια υγεία και δημόσιων νοσηλευτικών ιδρυμάτων. Κρατικός τομέας φαρμακοβιομηχανίας για δωρεάν φάρμακο στον πολίτη.
• Λαϊκή οικονομία για την Παιδεία σημαίνει δωρεάν μόρφωση για όλους από ένα απόλυτα δημόσιο σύστημα πρωτοβάθμιας, δευτεροβάθμιας και τριτοβάθμιας εκπαίδευσης.
• Λαϊκή οικονομία για τα μεροκάματα και τους μισθούς σημαίνει σήμερα, για παράδειγμα, κατώτερος μισθός 1.100 ευρώ, όπως προτείνει και το ΠΑΜΕ.
• Λαϊκή οικονομία για την Ασφάλιση σημαίνει δημόσια Κοινωνική Ασφάλιση για 30 χρόνια εργασίας, στο 80% του τελευταίου μισθού, με όρια ηλικίας 60 για τους άντρες και 55 για τις γυναίκες.
• Λαϊκή οικονομία για τομείς στρατηγικής σημασίας σημαίνει ότι τηλεπικοινωνίες, ενέργεια, μεταφορές, τράπεζες κ.ά. ανήκουν 100% στο κράτος, σαν λαϊκή περιουσία, με καλές και φτηνές για το λαό υπηρεσίες και παροχές.
• Λαϊκή οικονομία για τα εργατικά δικαιώματα σημαίνει μόνιμη εργασία για όλους, με σταθερό ημερήσιο εργάσιμο χρόνο, (35ωρο, 7ωρο, 5ήμερο), με συνθήκες εργασίας αξιοπρεπείς, με σεβασμό στον εργαζόμενο και στα δημοκρατικά δικαιώματά του στο χώρο εργασίας.
• Λαϊκή οικονομία για την αγροτική παραγωγή σημαίνει ανάπτυξη της αγροτικής παραγωγής, με βάση τις ανάγκες της χώρας, με σύστημα τιμών και επιδοτήσεων που να εξασφαλίζει βιώσιμο εισόδημα στους μικρομεσαίους αγρότες, βασικό παράγοντα για την ανάπτυξη της μεταποιητικής βιομηχανίας. Σημαίνει παραγωγικό συνεταιρισμό που αποτελεί μορφή συγκέντρωσης της παραγωγής δίπλα στον κοινωνικοποιημένο τομέα που περιλαμβάνει τα βασικά και συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής στρατηγικής σημασίας. Σημαίνει κρατικές επενδύσεις σε έργα υποδομών, μικρά και μεγάλα, για την ενίσχυσή της παραγωγής.
• Λαϊκή οικονομία για τους μικρομεσαίους επαγγελματοβιοτέχνες σημαίνει όχι απελευθερωμένο ωράριο, κρατική χρηματοδότηση, υποδομών, λαϊκός συνεταιρισμός, που θα εξουδετερώνει τα μειονεκτήματα της μικροεπιχείρησης, ως μορφή παραγωγής σε τομείς που κυριαρχεί η μικρή ιδιοκτησία. Σημαίνει παραγωγικός συνεταιρισμός που λειτουργεί παράλληλα με το λαϊκό συνεταιρισμό για προμήθεια πρώτων υλών και τη διάθεση των εμπορευμάτων, σε συνεργασία με τον αντίστοιχο κρατικό τομέα, στον οποίον ανήκουν ως λαϊκή περιουσία οι τομείς στρατηγικής σημασίας και γενικότερα τα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής.
• Λαϊκή οικονομία σημαίνει όχι σπατάλη πόρων για στρατιωτική και άλλη συμμετοχή της χώρας μας σε πολεμικές επιχειρήσεις του ιμπεριαλισμού.
• Λαϊκή οικονομία γενικά για την υποδομή της χώρας σημαίνει πως τα έργα, θα ανήκουν στο κράτος, θα είναι λαϊκή ιδιοκτησία και όχι καπιταλιστική.

Είναι προτάσεις που απαντούν στις σύγχρονες ανάγκες των εργαζομένων, του λαού. Σε ανάγκες που δημιουργεί η ίδια η εξέλιξη της κοινωνίας και των παραγωγικών δυνατοτήτων της. Είναι προτάσεις που λύνουν το βασικό πρόβλημα: Πού πρέπει να πηγαίνει ο τεράστιος πλούτος που παράγουν οι εργαζόμενοι. Ο δικομματισμός κυβερνά για να τον προσφέρει στα χέρια της πλουτοκρατίας. Το ΚΚΕ παλεύει να έρθει μια εξουσία, που θα τον αποδίδει και θα τον «σπαταλά» για την ικανοποίηση των παραπάνω στόχων της Λαϊκής Οικονομίας.

Τέλος η Λαϊκή Εξουσία που προτείνει το ΚΚΕ σημαίνει με δύο, απλά λόγια πως για όλα αποφασιστική θα είναι η ενεργός παρέμβαση και συμμετοχή, ο λόγος και η θέληση του εργατικού και λαϊκού παράγοντα. Λαϊκή εξουσία σημαίνει δημοκρατία στους τόπους δουλιάς, δημοκρατία για το συνδικαλιστικό κίνημα, δημοκρατία για τη δράση του εργατικού και λαϊκού κινήματος.

Καταλήγοντας, λοιπόν, η εκλογική ενίσχυση του ΚΚΕ, αφορά και στο σήμερα και στο αύριο. Είναι η απάντηση στο δικομματισμό, η απεμπλοκή από την ασφυκτική τανάλια του, από τα εκβιαστικά, αλλά πλαστά διλήμματά του. Είναι η απάντηση στο τι πρέπει να γίνει για να αντιστραφεί η κατάσταση κι αντί χειρότερα, όπως φοβάται η μεγάλη πλειοψηφία του ελληνικού λαού, ότι θα πάμε στο μέλλον καλύτερα.

Ψήφος, λοιπόν, στο ΚΚΕ κι όχι στο δικομματισμό.

Εκατόν πενήντα τρεις Περιστεριώτες συνεργαζόμενοι, πρώην μέλη του Κόμματος και της ΚΝΕ, αγωνιστές του μαζικού κινήματος καλούν σε συστράτευση και στήριξη του ΚΚΕ στις εκλογές. Οπως αναφέρουν, θέλουν με την πρωτοβουλία τους αυτή να δηλώσουν το «παρών» σε μια ιδιαίτερα σημαντική εκλογική αναμέτρηση, τονίζοντας πως η αγωνιστική δράση και προσφορά του ΚΚΕ για τα εργατικά, λαϊκά δικαιώματα, για την ειρήνη και την εθνική ανεξαρτησία πρέπει να είναι οδηγός για τη στάση μας απέναντι στα σημερινά προβλήματα.

«Σε μια εποχή - σημειώνουν - που προσπαθούν να απαξιώσουν κάθε ιδανικό και κοινωνικό όραμα, που θέλουν να μας υποτάξουν σε καθετί που πλήττει τη ζωή μας, το ΚΚΕ στάθηκε στο πλευρό του λαού με συνέπεια και δίχως ταλαντεύσεις. Εμεινε όρθιο να παλεύει σε δύσκολες συνθήκες, ποτέ δεν υπέστειλε τη σημαία του αγώνα, ποτέ δε σταμάτησε να καταπιάνεται με τα καθημερινά προβλήματα.

Ανεξάρτητα από ενστάσεις και παρατηρήσεις που μπορεί να έχουμε για κάποιες πλευρές της πολιτικής του, είμαστε σίγουροι ότι αν το ΚΚΕ είχε ακολουθήσει τον εύκολο δρόμο του συμβιβασμού, όπως άλλες πολιτικές δυνάμεις, ο ελληνικός λαός θα βρισκόταν σε ακόμα δυσκολότερη θέση».

Για το λόγο αυτό, επισημαίνουν, «απευθυνόμαστε σ' όλους όσοι αγανακτούν με τη σημερινή κατάσταση και αναζητούν διέξοδο, τους καλούμε να συστρατευτούν και να ενισχύσουν αποφασιστικά το ΚΚΕ».

Το κείμενο υπογράφουν:

1. ΚΟΥΜΟΥΝΔΟΥΡΟΥ Αικατερίνη, ιδ. υπάλληλος

2. ΚΟΥΤΣΟΘΑΝΑΣΗΣ Αχιλλέας, εργάτης

3. ΚΟΥΤΣΟΘΑΝΑΣΗ Στέλλα, εργάτρια

4. ΜΠΕΚΙΑΡΗΣ Δημήτρης, ελ. επαγγελματίας

5. ΚΑΝΑΚΗΣ Στέλιος, εκπαιδευτικός

6. ΚΑΚΛΑΜΑΝΗ Μαρία, οδοντίατρος

7. ΑΚΤΥΠΗ Αθηνά, ιδ. υπάλληλος

8. ΜΠΑΛΑΜΠΑΝΗΣ Αλεξ., επαγγελματίας

9. ΤΟΥΡΚΟΥΜΠΗ Γιάννα, έμπορος

10. ΜΕΡΚΟΥΡΗΣ Κώστας, οικοδόμος

11. ΔΟΥΣΗΣ Κώστας, ηλεκτρολόγος

12. ΔΡΟΥΤΣΑΣ Αριστ., επαγγελματίας

13. ΤΣΑΛΙΔΗ Ελένη, συνταξιούχος

14. ΚΟΥΤΣΙΝΟΥ Μαρία, ιδ. υπάλληλος

15. ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ Ηλίας, εκπαιδευτικός

16. ΦΑΣΟΥΛΑΣ Δημήτρης, εκπαιδευτικός

17. ΚΑΡΑΠΛΗ Πάτρα, εκπαιδευτικός

18. ΠΑΝΤΕΛΙΑΣ Δημήτρης, ιδ. υπάλληλος

19. ΜΗΤΣΑΚΗ Χάιδω, εκπαιδευτικός

20. ΦΑΡΑΝΤΑΤΟΣ Γιάννης, ιδ. υπάλληλος

21. ΓΥΦΤΟΠΟΥΛΟΥ Δήμητρα, δημ. υπάλληλος

22. ΑΘΑΝΑΣΙΑΔΗΣ Αθανάσιος, επαγγελματίας, πρόεδρος Ενωσης Γονέων

23. ΟΣΠΙΤΣΙ Καίτη, ιδ. υπάλληλος

24. ΟΣΠΙΤΣΙ Θεόφιλος, ελ. επαγγελματίας

25. ΟΣΠΙΤΣΙ Ιωάννα, ιδ. υπάλληλος

26. ΣΚΟΡΔΟΣ Μάρκος, ιδ. υπάλληλος, μέλος ΔΣ Ενωσης Γονέων

27. ΔΗΜΟΥ Ειρήνη, εκπαιδευτικός

28. ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ Πέτρος, συνταξιούχος

29. ΛΟΥΚΑ Αγγελική, δικηγόρος

30. ΤΖΑΜΑΡΑΣ Δημήτρης, εκπαιδευτικός

31. ΖΩΗΣ Βασίλης, εκπαιδευτικός

32. ΠΑΠΑΔΑΤΟΥ Ελισάβετ, εκπαιδευτικός

33. ΚΑΜΑΡΕΤΣΟΥ Αικατερίνη, εκπαιδευτικός

34. ΒΩΤΤΗΣ Φάνης, εκπαιδευτικός

35. ΣΤΑΣΙΝΟΠΟΥΛΟΥ Σοφία, υπαλ. ΟΤΑ

36. ΣΕΡΠΕΝΤΖΟΓΛΟΥ Ιορδάνης, ναυτικός

37. ΜΑΛΙΟΣΤΑΘΗ Λουίζα, δημοτική υπάλληλος

38. ΚΑΛΟΥΜΕΝΟΥ Χρυσούλα, ΕΒΕ

39. ΚΑΛΟΥΜΕΝΟΣ Νικόλαος, ναυτικός

40. ΚΑΡΑΧΑΛΙΟΣ Δήμος, συνταξιούχος

41. ΠΙΕΡΑΚΕΑ Καίτη, φαρμακοποιός

42. ΤΙΚΟΠΟΥΛΟΥ Ρούλα, δημοσιογράφος

43. ΚΥΡΙΑΖΟΠΟΥΛΟΣ Αθανάσιος, πολιτικός μηχανικός

44. ΠΟΥΛΟΠΟΥΛΟΣ Σπύρος, δικηγόρος

45. ΜΑΓΚΟΣ Αντώνης, ΕΒΕ

46. ΜΑΥΡΟΜΑΤΗΣ Γιώργος, εκπαιδευτικός

47. ΜΑΧΑ Ευαγγελία, εκπαιδευτικός

48. ΜΑΓΛΑΡΑ Χριστίνα, εκπαιδευτικός

49. ΑΓΑΘΑΓΓΕΛΙΔΟΥ Κυριακή, εκπαιδευτικός

50. ΚΟΣΜΑ Ροδάνθη, εκπαιδευτικός

51. ΔΕΡΝΙΚΟΥ Ελλη, εκπαιδευτικός

52. ΒΟΥΤΣΙΝΑΣ Γιάννης, συνταξιούχος

53. ΣΙΟΥΤΗΣ Χρήστος, οικοδόμος

54. ΦΛΩΚΑΣ Κων/νος, ΕΒΕ

55. ΑΥΓΟΥΣΤΗΣ Χάρης, οικοδόμος

56. ΠΑΠΑΘΕΟΔΩΡΟΥ Κων/νος, ΕΒΕ

57. ΡΑΛΛΗΣ Κώστας, οικονομολόγος

58. ΡΑΛΛΗ Ειρήνη, φοιτήτρια Κοινωνιολογίας

59. ΚΑΣΕΛΟΥΡΗΣ Θωμάς, εκπαιδευτικός

60. ΑΡΒΑΝΙΤΗΣ Αντώνης, εκπαιδευτικός

61. ΣΓΟΥΡΑΚΗΣ Παντελής, εκπαιδευτικός

62. ΚΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ Ηλίας, εκπαιδευτικός

63. ΤΖΙΜΑ Ελένη, εκπαιδευτικός

64. ΝΑΣΤΟΥ Αναστασία, εκπαιδευτικός

65. ΚΑΚΙΟΥΣΗ Ελευθερία, εκπαιδευτικός

66. ΚΑΔΙΑΝΑ Ευαγγελία, εκπαιδευτικός

67. ΚΟΥΜΠΗ Σοφία, εκπαιδευτικός

68. ΚΑΡΒΟΥΝΗ Αναστασία, μουσικός

69. ΒΙΤΖΗΛΑΙΟΣ Γιώργος, εκπαιδευτικός

70. ΠΑΛΗΓΙΩΡΓΟΣ Βασίλης, εκπαιδευτικός

71. ΖΕΡΒΑ Σοφία, πρώην Διευθ/ντρια 2ου Δημοτ. Σχολείου

72. ΚΟΥΚΟΣΙΑ Νικολέττα, εκπαιδευτικός

73. ΣΚΑΛΤΣΑ Ελένη, εκπαιδευτικός

74. ΛΟΥΚΟΥ Νικολέττα, εκπαιδευτικός

75. ΚΟΥΡΚΟΥΜΕΛΗΣ Γρηγόρης, ιδ. υπάλληλος

76. ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ Γιώργος, συνταξιούχος

77. ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ Δέσποινα, οικιακά

78. ΚΑΛΟΥΤΣΗ Ευαγγελία, οικιακά

79. ΣΠΑΝΟΣ Θανάσης, ελ. επαγγελματίας

80. ΟΣΠΙΤΣΗ Ελένη, δημ. υπάλληλος

81. ΟΙΚΟΝΟΜΙΔΗΣ Τάσος, αυτοκινητιστής

82. ΖΕΡΒΑΣ Σπύρος, μεταλλεργάτης

83. ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ Ελένη, εκπαιδευτικός

84. ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ Βασίλης, συνταξιούχος

85. ΑΝΤΩΝΙΟΥ Κυριακή, επαγγελματίας

86. ΚΟΘΡΗΣ Αντρέας - Παναγιώτης, συνταξιούχος

87. ΚΑΙΔΟΓΛΟΥ - ΑΡΒΑΝΙΤΗ Φρύνη, ηθοποιός

88. ΚΑΙΔΟΓΛΟΥ Νικολέττα, νοικοκυρά

89. ΚΟΘΡΗΣ Γεράσιμος, βιοτέχνης

90. ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΑΤΟΣ Γιάννης, συνταξιούχος

91. ΦΙΝΤΖΟΥ Κων/να, εκπαιδευτικός

92. ΤΡΑΥΛΟΣ Κοσμάς, συνταξιούχος

93. ΒΡΑΚΑΤΣΕΛΗΣ Γεράσιμος

94. ΜΑΝΩΛΕΔΑΚΗ Αργυρή, επιχειρηματίας

95. ΜΑΝΙΑΤΗ Αμαλία, λογίστρια

96. ΜΑΝΙΑΤΗ Αθηνά, άνεργη

97. ΑΘΑΝΑΣΟΠΟΥΛΟΥ Παναγιώτα, εμποροϋπάλληλος

98. ΛΟΥΚΙΣΣΑΣ Δημήτρης, ΕΒΕ

99. ΠΟΝΤΙΚΑΚΗ Χριστίνα, άνεργη

100. ΤΣΙΑΜΤΣΙΚΑΣ Μιχάλης, οικοδόμος

101. ΤΙΓΓΙΝΑΚΑΣ Γιώργος, ιδ. υπάλληλος

102. ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ Παναγιώτης, ιδ. υπάλληλος

103. ΚΑΡΓΟΠΟΥΛΟΣ Μανώλης, εργάτης

104. ΚΑΡΓΟΠΟΥΛΟΥ Ειρήνη, οικιακά

105. ΑΚΤΥΠΗΣ Σπύρος, ελ. επαγγελματίας

106. ΚΥΡΙΤΣΗΣ Σωτήρης, βιοτέχνης

107. ΡΑΥΤΟΠΟΥΛΟΣ Γιάννης, ελ. επαγγελματίας

108. ΚΑΡΑΜΑΝΕΑΣ Δημήτρης, εργάτης

109. ΧΕΛΙΔΟΝΗΣ Βασίλης, συνταξιούχος

110. ΠΑΝΤΑΖΑΤΟΣ Γιώργος, πλοίαρχος

111. ΜΠΕΝΑΤΟΣ Γρηγόρης, εργάτης

112. ΤΕΜΠΟΝΕΡΑΣ Τάσος, εργάτης

113. ΜΑΞΟΥΡΗΣ Μιχάλης, οδηγός

114. ΘΕΟΔΩΡΙΔΗΣ Χάρης, τυπογράφος

115. ΚΑΡΑΜΑΝΕΑΣ Σταύρος, ΕΒΕ

116. ΔΙΟΧΝΟΣ Γιώργος, κατασκευαστής

117. ΒΟΥΡΚΟΥΤΙΩΤΗΣ Γιάννης, εκπαιδευτικός

118. ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΟΠΟΥΛΟΥ Ειρήνη, ελ. επαγγελματίας

119. ΦΡΑΓΚΟΥ Γωγώ, υπάλληλος

120. ΜΙΧΑΗΛΙΔΗΣ Χρήστος, συνταξιούχος

121. ΜΑΜΑΛΗ Βάσω, εργάτρια

122. ΔΙΑΚΟΓΕΩΡΓΙΟΥ Παύλος, υπάλληλος

123. ΑΡΑΘΥΜΟΥ Αθηνά, συνταξιούχος

124. ΑΡΜΠΗΣ Γιάννης, κατασκευαστής

125. ΠΑΠΠΑ Ανδριάννα, εργάτρια

126. ΜΑΝΤΕΛΗΣ Σπύρος, ΕΒΕ

127. ΤΣΟΥΜΑΣ Παναγιώτης, ΕΒΕ

128. ΚΑΠΝΙΣΗΣ Δημήτρης, εργάτης

129. ΜΟΥΤΣΙΟΣ Στέφανος, εργάτης

130. ΓΙΑΝΝΙΤΣΗ Ιωάννα, υπάλληλος

131. ΣΤΑΥΡΟΠΟΥΛΟΣ Κώστας, υπάλληλος

132. ΜΠΑΚΛΑΒΑ Χρυσούλα, εκπαιδευτικός

133. ΕΥΚΑΡΠΙΔΗΣ Σάκης, κατασκευαστής

134. ΜΠΟΣΙΝΗΣ Τάσος, ΕΒΕ

135. ΖΩΙΟΣ Δημήτρης, υπάλληλος

136. ΜΟΥΣΚΟΥ Δέσποινα, ΕΒΕ

137. ΜΑΥΡΟΓΕΩΡΓΗ Δέσποινα, νοικοκυρά

138. ΚΑΠΝΙΣΗ Ολγα, εμποροϋπάλληλος

139. ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ Ευγενία, εργάτρια

140. ΠΑΝΑΓΑΚΗΣ Γεώργιος, συνταξιούχος

141. ΑΝΤΩΝΙΟΥ Νέλλη, πρώην αντιδήμαρχος

142. ΜΠΑΚΙΡΤΖΗ Ελένη, νοικοκυρά

143. ΜΕΝΕΓΑΚΗ Σταυρούλα, πρώην δημοτική σύμβουλος

144. ΛΑΜΠΡΙΝΑΤΟΥ Στέλλα, εκπαιδευτικός

145. ΜΟΝΟΚΡΟΥΣΟΥ Ρίτα

146. ΚΑΡΑΜΑΝΕΑ Αγγελική, εργάτρια

147. ΜΗΛΙΩΝΗΣ Κώστας, τεχνίτης λαϊκών οργάνων

148. ΚΑΣΚΑΡΗΣ Σπύρος, συνταξιούχος

149. ΣΤΑΥΡΟΠΟΥΛΟΣ Παναγιώτης, έμπορος

150. ΜΟΥΡΟΥΤΣΟΥ Καλή, νοικοκυρά

151. ΠΟΛΥΧΡΟΝΙΑΔΟΥ Πετρούλα, κοινωνιολόγος

152. ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ Αλέξανδρος, εκπαιδευτικός

153. ΚΑΓΚΑΛΟΣ Θύμιος, ΕΒΕ

Πήγα να τον διακόψω, αλλά συνέχισε απτόητος:

- Φαίνεται μου λέει, ότι τα σκάνδαλα και οι τροπο-λαγνείες τούς υποχρέωσαν να στήσουν την Κυριακή (σήμερα) που μας έρχεται....

- Και πού τα ξέρεις αυτά, τον πείραξα με τη σειρά μου.

Και στο πρόσωπό του, να δηλώσουμε ότι «θέλουμε ν' αλλάξει η λειτουργία των κομμάτων, για να έχουμε τη δυνατότητα να μετέχουμε ουσιαστικά» (σ.σ. αυτό καλείται, ως νεολογισμός, συμμετοχική δημοκρατία, με απευθείας παρεμβάσεις των ξένων τρομοκρατόρων, στους οποίους υποκύπτουμε).

Γρηγοριάδης Κώστας

Τα δύο μέτρα - πυροτεχνήματα ήταν το - φτηνό - άλλοθι της πολυδιαφημισμένης «κοινωνικής ευαισθησίας» της ηγεσίας της ΝΔ, το «τυρί στη φάκα» για να εγκλωβιστεί στις «γαλάζιες» κάλπες η λαϊκή δυσαρέσκεια. Οσο και αν ψάξει κανείς το πρόγραμμα της ΝΔ, δεν πρόκειται να βρει άλλα φιλολαϊκά μέτρα. Παχιά λόγια, πλούσιες διακηρύξεις, σαγηνευτικά συνθήματα, όπως τα περί «ευημερίας για όλους» ή «ανάπτυξη, απασχόληση, κοινωνική δικαιοσύνη», θα βρει αρκετά, αλλά δεν υπάρχει ίχνος φιλολαϊκής πολιτικής. Καμία συγκεκριμένη πρόταση - δέσμευση προς όφελος των εργαζομένων, της συντριπτικής πλειοψηφίας του λαού.

Κι όμως, ο Κ. Καραμανλής αλώνισε επτά φορές, όπως καυχιέται το επιτελείο του, τη χώρα τα προηγούμενα χρόνια, με σκοπό, όπως ο ίδιος έλεγε, να «ακούσει» τη γνώμη και τα αιτήματα των κοινωνικών φορέων, ώστε να διαμορφώσουν «μαζί» μια «καλύτερη Ελλάδα». Αν ορισμένοι από το λαϊκό ακροατήριο του προέδρου της ΝΔ είχαν πάρει στα σοβαρά τις υποσχέσεις του περί συνδιαμόρφωσης του κυβερνητικού προγράμματος, ασφαλώς θα ένιωσαν βαθιά απογοήτευση διαβάζοντας το οικονομικό πρόγραμμα. Πουθενά μέσα στις περίπου εκατό σελίδες του δε θα δουν τον «εαυτό τους», τις ανάγκες τους και λύσεις που να εγγυώνται καλύτερες μέρες.

Η εξήγηση είναι απλή. Το πρόγραμμα αναθέτει εν λευκώ και με απεριόριστη υποστήριξη στο κεφάλαιο να δώσει τις λύσεις στα μεγάλα προβλήματα, όπως ανεργία, ακρίβεια, υγεία, παιδεία, κ.ο.κ. Με τα λόγια του Γ. Σουφλιά «θέλουμε να έχουμε επιχειρήσεις ανταγωνιστικές και δυναμικές, που να παράγουν ανάπτυξη, απασχόληση, να μειωθεί η ανεργία...». Πρόκειται πραγματικά για ένα «συμβόλαιο τιμής», όμως όχι με τον πολίτη, όπως δήλωσε ο Κ. Καραμανλής, αλλά με το μεγάλο κεφάλαιο. Δικαίωμά του, ασφαλώς, να δηλώνει «περήφανος» για αυτό το πρόγραμμα, αλλά δε λέει την αλήθεια, όταν κοιτώντας κατάματα τις τηλεοπτικές κάμερες ισχυρίζεται ότι «η νέα οικονομική μας πολιτική δίνει λύσεις στην ανεργία, τη φτώχεια, τους κοινωνικούς αποκλεισμούς και διασφαλίζει τη δίκαιη κατανομή του εθνικού εισοδήματος στους πολλούς και όχι στους λίγους».

Το ίδιο το πρόγραμμα τον διαψεύδει. Ενδεικτικά μόνο: Ενώ προβλέπει σαφείς δεσμεύσεις για τη δραστική μείωση της φορολογίας των επιχειρήσεων, δεν υπόσχεται τίποτα για τη μείωση των φόρων των μισθωτών και συνταξιούχων, παρά μόνο εάν και όταν υπάρξει «δημοσιονομική εξυγίανση». Ενώ παρέχεται πλήθος κινήτρων στο κεφάλαιο στο όνομα της αντιμετώπισης της ανεργίας, οι εργαζόμενοι καταδικάζονται σε νέα λιτότητα, με ελαστικές εργασιακές σχέσεις, πανάκριβο «δημόσιο» τομέα υγείας και παιδείας, με δημόσιο τομέα που ξεπουλιέται μέχρι τέλους...

Αν κάτι αποκάλυψε το πρόγραμμα της ΝΔ, αυτό δεν είναι μόνο οι «κρυφές» θέσεις για το ασφαλιστικό που ανέδειξε ως «αδύνατο σημείο» για λόγους εκλογικού ανταγωνισμού η κυβερνητική προπαγάνδα, αλλά ακριβώς ότι πρόκειται για ακριβές αντίγραφο της πολιτικής που εφαρμόζει είτε «έχει στα σκαριά» το ΠΑΣΟΚ. Με άλλα λόγια, πέφτει στο κενό η εκλογική καμπάνια που αποσκοπεί να πείσει ότι η ΝΔ είναι εκφραστής της πολυπόθητης «αλλαγής». Το κεντρικό σύνθημα της προεκλογικής εκστρατείας της ότι «ο τόπος χρειάζεται πολιτική αλλαγή», γυρίζει στον αέρα, χωρίς να πείθει κανέναν. Ο σκυλοκαυγάς που ξέσπασε μεταξύ των δύο μονομάχων, για το ποιος αντιγράφει το πρόγραμμα και τις ιδέες του άλλου, ήταν ιδιαίτερα αποκαλυπτικός για τη μη ύπαρξη ιδεολογικών και πολιτικών διαφορών. Βοήθησε επίσης στο να πέσουν οι φιλολαϊκές μάσκες και να φανεί το αποκρουστικό πρόσωπο της απάνθρωπης πολιτικής τους πριν τις κάλπες, αν και είναι βέβαιο ότι θα επιχειρήσουν να το κουκουλώσουν όπως όπως.

Αποτελεί ειρωνεία της ιστορίας ότι η παρουσίαση του νεοφιλελεύθερου προγράμματος της ΝΔ συνέπεσε με την αποχώρηση του Κ. Μητσοτάκη και το «ναυάγιο» για την επιστροφή στη ΝΔ των Ανδριανόπουλου και Μάνου, οι οποίοι συμβόλιζαν με εναργέστερο τρόπο την αντιλαϊκή επέλαση. Φυσικά, υπάρχουν άξιοι αντικαταστάτες τους, λιγότερο «δογματικοί» και περισσότερο ευέλικτοι, ώστε να μην επιχειρούν «κατά μέτωπο» επίθεση με τα λαϊκά στρώματα.

Είναι καταδικασμένη, βέβαια, η ηγεσία της ΝΔ να συνεχίσει τη δημαγωγία πάνω στα λαϊκά προβλήματα, αλλά είναι σαφώς πιο δύσκολο, μετά τη δημοσιοποίηση του προγράμματος, να βρει «ευήκοα ώτα» στην επιχείρηση υφαρπαγής της λαϊκής δυσαρέσκειας και ψήφου. Οι λαϊκές μάζες έχουν γίνει εξαιρετικά καχύποπτες και μόνο αφελείς μπορεί να παίρνουν πλέον στα σοβαρά τα όμορφα ρητορικά σχήματα του προέδρου της ΝΔ, όπως ότι το κόμμα του θα «οδηγήσει τη χώρα στη λεωφόρο της ανάπτυξης, της δημιουργίας και της κοινωνικής ευημερίας».

Δεν περνάνε πλέον ούτε οι ιαχές του πολέμιου της διαπλοκής εκ μέρους της ηγεσίας της ΝΔ. Η προγραμματισμένη εκποίηση της δημόσιας περιουσίας από μια κυβέρνηση της ΝΔ, που υποκριτικά ή ιδιοτελώς κατήγγειλε τα προηγούμενα χρόνια, είναι το ιδανικό θερμοκήπιο για να συνεχίσει να ανθεί η διαφθορά και η διαπλοκή.

«Η νέα οικονομική πολιτική» της ΝΔ, επιβεβαιώνεται πανηγυρικά από το πρόγραμμα, είναι μια βαθιά αντιλαϊκή πολιτική και, άρα, οι εργαζόμενοι έχουν μόνο μία επιλογή: να τη μαυρίσουν, τιμωρώντας έτσι και τον καλύτερο σύμμαχο του ΠΑΣΟΚ.

Παπαγεωργίου Βασίλης

Τα παραπάνω αποδείχτηκαν περίτρανα κατά τη διάρκεια της ομιλίας του Γ. Παπανδρέου στο προχτεσινό συνέδριο του ΠΑΣΟΚ, αλλά και διατυπώθηκαν αναλυτικά στο νέο κυβερνητικό πρόγραμμα που δημοσιοποιήθηκε την ίδια μέρα από το κόμμα του. Η πολιτική που θα ακολουθήσει το ΠΑΣΟΚ την επόμενη τετραετία θα συνεχίσει να είναι υποταγμένη στην εξυπηρέτηση των συμφερόντων του μεγάλου κεφαλαίου.

«Τη συνέχιση της βιώσιμης ανάπτυξης, αυτή τη νέα οικονομία, τη στηρίζουμε σε γερά θεμέλια, αυτά της ισχυρής και ανταγωνιστικής οικονομίας που δημιουργήσαμε τα προηγούμενα χρόνια. Θα διατηρήσουμε και θα διευρύνουμε αυτή την οικονομική σταθερότητα». Που σημαίνει νέο κύμα αντεργατικών μεταρρυθμίσεων για ένταση της εκμετάλλευσης προκειμένου να αυξάνεται η κερδοφορία του κεφαλαίου. Ο Γ. Παπανδρέου ήταν ξεκάθαρος, στήριξε και υποστήριξε την πολιτική των προκατόχων του και συγχρόνως ανακοίνωσε ότι σε μια πιθανή διακυβέρνηση από το κόμμα του θα προχωρήσει στην «πλήρη απελευθέρωση και ενίσχυση της επιχειρηματικής πρωτοβουλίας». Ο Γ. Παπανδρέου θα ενισχύσει με κάθε μέσο και τρόπο την ιδιωτική πρωτοβουλία. Ο χώρος της Υγείας, της Παιδείας, της απασχόλησης, θα δοθεί βορά στο μεγάλο κεφάλαιο, το έργο των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ θα συνεχιστεί, με νέα ...κίνητρα και προνόμια, που απλόχερα είναι διατεθειμένο να προσφέρει το «παιδί της αλλαγής».

Βέβαια, για τις ανάγκες της προεκλογικής περιόδου και της εξαπάτησης του ελληνικού λαού, ο Γ. Παπανδρέου ανέφερε ότι στόχος του για την επόμενη τετραετία «είναι η διεύρυνση της αναδιανομής του εισοδήματος υπέρ των ασθενέστερων κοινωνικών δυνάμεων». Εδώ εννοεί ψίχουλα στους εξαθλιωμένους, ενώ την ίδια στιγμή που ...προχωρούσε στην αναδιανομή του εισοδήματος συγχρόνως υποστήριζε: «Μπορεί να λείπουν και τα χρήματα, λείπει όμως και κάτι ακόμα: Δεν πρέπει να προσθέσουμε στα ευρώ που δίνουμε και την ανθρωπιά;». Στη σύνταξη πείνας του συνταξιούχου, στο εξευτελιστικό επίδομα ανεργίας του εργάτη, ο Γ. Παπανδρέου πρόσθεσε λίγη ανθρωπιά, ανοίγοντας το δρόμο για τη δημιουργία μιας «φιλάνθρωπης» κοινωνίας, που θα φροντίζει τα μέλη της...

Εξάλλου, ο Γ. Παπανδρέου υπεραμύνθηκε των προτάσεων του Κ. Σημίτη για λιγότερο κοινωνικό κράτος, αφού υιοθέτησε την επισήμανσή του ότι «όλα τα βιώσιμα μοντέλα ανάπτυξης, αναδιανομής και κοινωνικού κράτους στηρίζονται στην οικονομική σταθερότητα. Αυτό δεν πρέπει να το ξεχάσουμε ποτέ. Τα μοντέλα ανάπτυξης, αναδιανομής και κοινωνικού κράτους, που πλήττουν την οικονομική σταθερότητα είναι βραχύβια και επικίνδυνα πειράματα», είπε ο πρωθυπουργός. Για να έρθει λίγο αργότερα ο Γ. Παπανδρέου και να δηλώσει «συνυπεύθυνος και περήφανος για το έργο των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ και την κληρονομιά που παραλαμβάνει από τον πρωθυπουργό Κώστα Σημίτη», δηλώνοντας, ουσιαστικά, με τον τρόπο αυτό, πιστός στις νεοφιλελεύθερες επιλογές του ΠΑΣΟΚ.

Το πιο επικίνδυνο σημείο όμως των πολιτικών απόψεων του Γ. Παπανδρέου είναι ότι σ' αυτό το νέο του όραμα Θα απαιτήσει «επιδεικτικά τη συμμετοχή και τη συνευθύνη του λαού», όπως είπε. Γεγονός που σηματοδοτεί την επιδίωξη κατάπνιξης κάθε φωνής αντίστασης και τη δημιουργία συνενόχων στην εφαρμογή πολιτικής κόντρα στα λαϊκά συμφέροντα.

Ακριβώς αυτές οι διατυπώσεις του Γ. Παπανδρέου περιγράφονται και μέσα στο κυβερνητικό πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ.

Το πολιτικό πλαίσιο του προγράμματος το διαπερνά η «άλλη» αντίληψη για το κράτος, που δεν είναι άλλη παρά η νεοφιλελεύθερη αντίληψη για λιγότερο κράτος, με περισσότερες «ανεξάρτητες αρχές» και περισσότερη «αποκέντρωση», που θα μπορεί αντί να λύνει προβλήματα, να τα μεταθέτει για λύση στον ίδιο το λαό, μέσα σε προκαθορισμένα πλαίσια, που είναι η πολιτική ενίσχυσης του κεφαλαίου. Και πάνω απ' όλα, περισσότερη «ελεύθερη» αγορά και εμπορευματοποίηση των πάντων.

Τα μεγάλα προβλήματα, υποστηρίζεται στο συγκεκριμένο κείμενο, «δε λύνονται μόνο από το κράτος ή την αγορά. Λύνονται από την ενεργό δράση πολιτών που έχουν γνώσεις. Που γνωρίζουν τα προβλήματα. Που διαθέτουν εναλλακτικές λύσεις. Που αξιοποιούν τους μηχανισμούς της αγοράς αλλά και τις ικανότητες όλων μας ενάντια στις διακρίσεις». Ολ' αυτά σημαίνουν, με άλλα λόγια, ότι για τα λαϊκά προβλήματα ευθυνονται, όχι η εκμετάλλευση από τους επιχειρηματίες και η εφαρμοζόμενη πολιτική, αλλά οι ίδιοι οι εργαζόμενοι. Και για να τα λύσουν πρέπει να τα μοιραστούν μεταξύ τους, όπως, π.χ., να μοιραστούν τη φτώχεια τους, την ανεργία κλπ.

Στο κεφάλαιο περί «συμμετοχικής διακυβέρνησης» περιγράφονται οι προκλήσεις της «νέας εποχής». Είναι χαρακτηριστικό ότι και εδώ δίνεται έμφαση στις «ίσες ευκαιρίες». Το κράτος στη «συμμετοχική δημοκρατία» δεν εγγυάται για τίποτα, απλά εγγυάται τις ...ευκαιρίες στους πολίτες και μόνον αυτές, μετατρέποντάς τους σε «κυνηγούς» τους.

Τελικός στόχος είναι η χειραγώγηση και η ενσωμάτωση του «πολίτη» με τη «συνευθύνη του πολίτη».

Στα πλαίσια της «ανανέωσης της λειτουργίας του πολιτικού συστήματος» προτείνονται θεσμοί «διαβούλευσης με την κοινωνία των πολιτών» και δραστηριοποίηση των λεγομένων μη κυβερνητικών οργανώσεων (ΜΚΟ) που προορίζονται να παίξουν το ρόλο του Δούρειου Ιππου για την αντιμετώπιση του διεκδικητικού λαϊκού κινήματος και την επιβολή της πολιτικής διαχείρισης της εξαθλίωσης, μέσω παροχής κοινωνικών υπηρεσιών από τις ΜΚΟ.

Αυτή η ζοφερή πραγματικότητα είναι το αποτέλεσμα της αντιασφαλιστικής πολιτικής την οποία εφάρμοσαν ΠΑΣΟΚ και ΝΔ τα τελευταία 15 χρόνια. Αυτό είναι το εξάμβλωμα των αντιασφαλιστικών νόμων που ψήφισαν και εφάρμοσαν εναλλάξ ΝΔ και ΠΑΣΟΚ. Σε συνάρτηση βέβαια με τα χαμηλά μεροκάματα, αλλά και τα υψηλά ποσοστά ανεργίας που ήταν και αυτά καρποί της ίδιας αντεργατικής πολιτικής.

Σήμερα, λίγες ημέρες πριν τις εκλογές, για τα «μάτια»... της κυβερνητικής εξουσίας, έστησαν κάλπικο καβγά, εμπαίζουν προκλητικά τον ελληνικό λαό. Φαρισαίοι και υποκριτές, την ώρα που «παίζονται» οι κυβερνητικές καρέκλες, φορτώνουν ο ένας στην πλάτη του άλλου τις ευθύνες. Και οι δύο όμως, για τα γερά, φορτώνουν στο σβέρκο των εργαζομένων τη δυστυχία και τη μιζέρια.

Γιατί και οι δύο είναι συνένοχοι στο έγκλημα. Γιατί και οι δύο, τον ίδιο ντορό ακολουθούνε, στον ίδιο θεό πιστεύουν, στην ΕΕ και στην ΟΝΕ. Και οι δύο, δεν έχουν πόνο για τις συντάξεις, για τα κέρδη και την ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων φροντίζουν.

Γι' αυτό και τους αντιασφαλιστικούς νόμους που ψήφισε η ΝΔ την τριετία 1990-1993, το ΠΑΣΟΚ τους διαφύλαξε σαν «κόρη οφθαλμού». Αυτούς εφάρμοσε απαρέγκλιτα. Οχι μόνο δεν κατάργησε το νόμο Σιούφα, που μεταξύ άλλων υποχρεώνει τις γυναίκες - μετά το 1993 - να δουλεύουν μέχρι τα 65 χρόνια τους, αλλά και εμβάθυνε τα αντιασφαλιστικά μέτρα με τον 3029 του 2002. Στα 67 χρόνια έφτασε η ηλικία συνταξιοδότησης με το νόμο του ΠΑΣΟΚ. Τα 4.500 ένσημα για την κατώτερη σύνταξη, που καθόρισε η ΝΔ, όχι μόνο δεν τα μείωσε αλλά αύξησε στον ίδιο αριθμό και για τις επικουρικές. Και σήμερα το ΠΑΣΟΚ κρατά αποσυνδεμένες τις συντάξεις από τα 20 Ημερομίσθια Ανειδίκευτου Εργάτη που ψήφισε η ΝΔ το 1990.

Δημαγωγεί το ΠΑΣΟΚ και ζητά από τη ΝΔ να αποσύρει από το πρόγραμμά της τα σημεία που προβλέπουν ότι θα εφαρμόσει τους νόμους της περιόδου 1990-1993.

Μόνο που και στο δικό του πρόγραμμα το ΠΑΣΟΚ, τα ίδια ακριβώς προβλέπει. Να παραμείνουν σε ισχύ οι αντιασφαλιστικοί νόμοι. Και οι δικοί του και της ΝΔ.

Σημείωση: Στον ΠΙΝΑΚΑ που δημοσιεύουμε, αποτυπώνεται ένα μόνο μέρος από το αντιασφαλιστικό έργο των δύο εταίρων του δικομματισμού.

Στιγμιότυπο από τη μεγάλη πανελλαδική απεργία, τον Απρίλη του 2001 ενάντια στα αντιασφαλιστικά-αντεργατικά σχέδια της κυβέρνησης

• Το σύστημα κοινωνικής ασφάλισης είναι κρατικό εντάσσεται στον κεντρικό, εθνικό σχεδιασμό, λειτουργεί με λαϊκή συμμετοχή και λαϊκό έλεγχο.
• Στον τομέα των συντάξεων στηρίζεται σε τρεις δημόσιους οργανισμούς που αφορούν αντίστοιχα, πρώτο, όλους τους μισθωτούς, δεύτερο, τους αυτοαπασχολούμενους και τρίτο τους αγρότες.
• Οι οργανισμοί αυτοί προσαρμόζονται στις ιδιαιτερότητες με βάση το φύλο, τον κλάδο και το είδος του επαγγέλματος. Εξασφαλίζεται ικανοποιητικό επίπεδο συνταξιοδοτικών μισθών που θα ανταποκρίνεται στις σύγχρονες ανάγκες.
• Το σύστημα κοινωνικής ασφάλισης καλύπτει πλήρως και εφ' όρου ζωής όλο τον πληθυσμό (τους εργαζόμενους και τα προστατευόμενα μέλη των οικογενειών τους, τους μετανάστες, τους φαντάρους), στη βάση των σύγχρονων αναγκών αξιοποιώντας τις δυνατότητες της επιστήμης και της νέας τεχνολογίας. Ο καθένας που το χρειάζεται θα μπορεί να κάνει χρήση δωρεάν, όλων των ιατρικών και κοινωνικών υπηρεσιών.
• Κατοχυρώνεται αυστηρό πλαίσιο υγιεινής και ασφάλειας στους τόπους δουλιάς με τη συμμετοχή και τον έλεγχο των εργαζομένων για την αντιμετώπιση των εργατικών ατυχημάτων και των επαγγελματικών ασθενειών.
• Παρέχονται ιδιαίτερες κρατικές υπηρεσίες και παροχές για την προστασία της μητρότητας, τη φροντίδα και αγωγή της βρεφικής - παιδικής ηλικίας.
• Επιδεικνύεται ιδιαίτερη φροντίδα για τα Ατομα με ειδικές ανάγκες (ΑΜΕΑ) και τις οικογένειές τους, τους ηλικιωμένους και τους χρονίως πάσχοντες, τις πολύτεκνες και μονογονεϊκές οικογένειες.
• Λειτουργεί Κρατικός Οργανισμός Φαρμάκου για την παραγωγή ή εισαγωγή, τον έλεγχο και τη διακίνηση όλων των σύγχρονων φαρμακευτικών σκευασμάτων που κυκλοφορούν στην παγκόσμια αγορά. Η χορήγηση των φαρμάκων παρέχεται εντελώς δωρεάν.
• Για την ασφάλιση των απασχολούμενων μισθωτών με μερική απασχόληση να οριστεί ως ελάχιστος ημερήσιος μισθός, το Ημερομίσθιο Ανειδίκευτου Εργάτη.
• Η προστασία των ανέργων και των οικογενειών τους επιβάλλει την πλήρη ασφαλιστική, ιατροφαρμακευτική νοσοκομειακή κάλυψη, την αύξηση των προνοιακών - κοινωνικών παροχών και την αναγνώριση του χρόνου ανεργίας ως συντάξιμου χρόνου. Η επιδότηση της ανεργίας να αποτελεί το 80% του μισθού.

• Αγώνας για τη μείωση των ορίων συνταξιοδοτικής ηλικίας και την παρεμπόδιση των αντεργατικών σχεδίων της κυβέρνησης.

Το κατώτερο όριο συντάξεων αφορά όλους τους εργαζόμενους, τους αγρότες, τους αυτοαπασχολούμενους.

• Να κατοχυρώνεται με τις 4.050 ημέρες ασφάλισης και να καθορίζεται στα 20 ημερομίσθια του ανειδίκευτου εργάτη (ΗΑΕ) ή στο 80% του βασικού μισθού. Στη βάση αυτή οι συντάξεις να διαμορφώνονται ανάλογα με το μισθό και το, χρόνο εργασίας και να αναπροσαρμόζονται σύμφωνα με τις αυξήσεις των συλλογικών συμβάσεων.
• Βάση υπολογισμού της σύνταξης να αποτελεί ο μέσος όρος όλων των αποδοχών της τελευταίας τριετίας (βασικοί μισθοί, επιδόματα, δώρα εορτών, επίδομα αδείας κ.ά.).
• Στα 30 χρόνια ή 9.000 ημέρες ασφάλισης, κάθε εργαζόμενος να μπορεί να συνταξιοδοτείται ανεξάρτητα από το όριο ηλικίας και να προσμετρούνται όλα τα ένσημα. Το μέτρο αυτό ανταποκρίνεται στις συνθήκες που διαμορφώνουν οι αντιδραστικές αλλαγές στην αγορά εργασίας και η αυξημένη ανεργία.
• Για ειδικές κατηγορίες εργαζομένων Ατόμων με Ειδικές Ανάγκες ή χρονίως πασχόντων, όπως είναι οι νεφροπαθείς, η συνταξιοδότηση να γίνεται με τη συμπλήρωση 15 χρόνων εργασίας.
• Επιβάλλεται να διαμορφωθεί κλίμακα καθορισμού των αναπηρικών συντάξεων, έτσι ώστε με αναπηρία 67% και άνω να καταβάλλεται πλήρης σύνταξη, με αναπηρία 50-60% τα 3/4 της σύνταξης, με αναπηρία 33-49% να παρέχεται επίδομα αναπροσαρμοζόμενο ανά διετία.
• Να μετατραπεί το προνοιακό επίδομα των ανίκανων προς εργασία ατόμων με ειδικές ανάγκες σε κατώτερη σύνταξη.

• Να μην επιβληθεί καμία πρόσθετη επιβάρυνση στους ασφαλισμένους, να ικανοποιηθεί το δίκαιο αίτημα της μείωσης του ποσοστού της συμμετοχής των εργαζομένων στην προοπτική της απαλλαγής τους από τις ασφαλιστικές εισφορές. Το κόστος χρηματοδότησης της υγείας και της πρόνοιας να το αναλάβει άμεσα το κράτος με τη συμμετοχή της εργοδοσίας, ιδιαίτερα του μεγάλου κεφαλαίου.
• Οι εισφορές στον Οργανισμό Ασφάλισης Ελεύθερων Επαγγελματιών να καθοριστούν στη βάση της καταβολής των 2/3 από το κράτος και το 1/3 από τον ασφαλισμένο.
• Διεκδικούμε την επιστροφή των «κλεμμένων», των τεράστιων ποσών που οφείλει η εργοδοσία και το κράτος προς τα ασφαλιστικά ταμεία. Κατάργηση των εισφοροαπαλλαγών των επιχειρήσεων, πάταξη της εισφοροδιαφυγής.
• Να αποδώσει το κράτος τις οφειλές που αφορούν την άσκηση της λεγόμενης «κοινωνικής» πολιτικής (π.χ. προγράμματα εξυγίανσης και πρόωρων συνταξιοδοτήσεων στις «προβληματικές επιχειρήσεις»). Να παραγραφούν τα χρέη των ασφαλιστικών ταμείων.
• Αμεση απόσυρση των αποθεματικών των ταμείων από το Χρηματιστήριο, κάλυψη των απωλειών από το κράτος. Η αξιοποίηση των περιουσιακών στοιχείων προϋποθέτει εξασφάλισή τους από κάθε πιθανό κίνδυνο. Είναι υπόθεση των ίδιων των ασφαλισμένων και επιβάλλεται να εμποδιστούν οι κυβερνητικές παρεμβάσεις.
• Αναδιαμονή των κονδυλίων του κρατικού προϋπολογισμού σε βάρος των αντιπαραγωγικών δαπανών και των χρηματοδοτήσεων της πλουτοκρατίας, ριζική αλλαγή του φορολογικού συστήματος που θα αποβλέπει στην ουσιαστική μείωση της φορολογίας των εργαζομένων (άμεσοι και έμμεσοι φόροι) και στην αύξηση φορολογίας του μεγάλου κεφαλαίου.

• Αγωνιζόμαστε για «αυτοδιοίκηση - αυτοδιαχείριση» των ταμείων κύριας και επικουρικής ασφάλισης. Στα ΔΣ των ταμείων πρέπει να συμμετέχουν, κατά πλειοψηφία, αιρετοί και ανακλητοί εκπρόσωποι των εργαζομένων και των συνταξιούχων, οι οποίοι να προτείνονται από τις περισσότερο αντιπροσωπευτικές οργανώσεις. Η συμμετοχή της εργοδοσίας και του κράτους να περιοριστεί στον έναν εκπρόσωπο από κάθε πλευρά.
• Οι ενοποιήσεις ταμείων πρέπει να έχουν ως σκοπό τη δημιουργία ισχυρών οργανισμών με ευρύτερη οικονομική βάση, στην κατεύθυνση της διεύρυνσης των κοινωνικών δικαιωμάτων.
• Σε αντίθεση με τους στόχους και την πρακτική της κυβέρνησης, οι ενοποιήσεις προϋποθέτουν τη σύμφωνη γνώμη των εργαζομένων, με απαράβατο όρο τη διαφύλαξη και την αναβάθμιση των δικαιωμάτων και των κατακτήσεών τους.

Ο Γ. Παπανδρέου αρνήθηκε να πει, αν υποστηρίζει ακόμη και αυτό το άθλιο αίτημα της ηγεσίας της ΓΣΕΕ (που διεκδικεί για φέτος αυξήσεις σε κατώτατους μισθούς και μεροκάματα 8%), το οποίο δεν καλύπτει ούτε τις ελάχιστες από τις ανάγκες των εργαζομένων, με το επιχείρημα «δεν μπορώ να πω αν αντέχει η οικονομία» και πως δεν είναι σωστό να παρέμβει στις «ελεύθερες συλλογικές διαπραγματεύσεις»! Η ...απλοχεριά του στους εργαζόμενους εξαντλήθηκε, με την υπόσχεση ότι είναι υπέρ τού να δίνεται στους μισθωτούς το μισό (50%) της αύξησης του ΑΕΠ. Αυτή η εξαγγελία, αν γίνει πράξη, με δεδομένο ότι η αύξηση του ΑΕΠ δεν είναι σταθερή, και πάντως ως ποσοστό ελάχιστη, συγκριτικά με το αναγκαίο ποσοστό αύξησης των μισθών που να ανταποκρίνεται στις σύγχρονες ανάγκες των εργαζομένων, σημαίνει εισοδηματική πολιτική σε κατεύθυνση εξαθλίωσης. Αποσιωπώντας, επίσης, το γεγονός ότι η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, που αναζητά την αύξηση της ανταγωνιστικότητας στη μείωση του λεγόμενου εργατικού κόστους, εφάρμοζε όλα τα προηγούμενα χρόνια εισοδηματικές πολιτικές στο Δημόσιο, που περιόριζαν τις ονομαστικές αυξήσεις μισθών γύρω και κάτω από τον πληθωρισμό!

Ομως, και η ΝΔ - που πρωτοστάτησε την περίοδο 1990-1993 στην κατακρεούργηση της αγοραστικής δύναμης των μισθών και συντάξεων - δεν κρύβει πως θεωρεί μονόδρομο την αύξηση της ανταγωνιστικότητας με τη μείωση του κόστους εργασίας, άρα φτώχεια για τους εργαζόμενους, στο οικονομικό της πρόγραμμα, φιλοδοξεί - χωρίς να εξηγήσει πώς και με ποιες πολιτικές - τη «σύγκλιση των μισθών και συντάξεων προς το μέσο όρο της ΕΕ, στα επόμενα 8-10 χρόνια»! Δε λέει, όμως, ότι οι μισθοί και οι συντάξεις στην ΕΕ χρόνο με το χρόνο μειώνονται. Σύγκλιση, λοιπόν, προς τα κάτω υπόσχεται.

Τέλος, όσον αφορά στην ακρίβεια, που ροκανίζει τα λαϊκά εισοδήματα (έτσι εξηγείται η προκλητική αύξηση της κερδοφορίας των μεγάλων επιχειρήσεων), ΠΑΣΟΚ και ΝΔ φιλοδοξούν να την αντιμετωπίσουν με την «πλήρη απελευθέρωση των τιμών και των αγορών» και την παραπέρα ενίσχυση του ...ανταγωνισμού. Δηλαδή, την ενίσχυση των μηχανισμών, που κατοχυρώνουν και διευρύνουν την κερδοσκοπική ασυδοσία των μεγάλων επιχειρήσεων.

Το δημόσιο χρέος (εξακολουθεί να παραμένει σε υψηλά επίπεδα, πάνω από 100% του ΑΕΠ) αυξάνεται κάθε χρόνο κατά μερικά τρισεκατομμύρια δραχμές και σε συνδυασμό με την αύξηση που καταγράφουν τα κρατικά ελλείμματα, σκιαγραφούν το λεγόμενο δημοσιονομικό πρόβλημα. Με βάση τα μέχρι σήμερα γνωστά στοιχεία, ΠΑΣΟΚ και ΝΔ δεν κρύβουν πως προτίθενται να αντιμετωπίσουν το δημοσιονομικό πρόβλημα (για το οποίο εντείνονται και οι πιέσεις από τις Βρυξέλλες), με την ίδια πολιτική. Τη συνέχιση της εκποίησης της κρατικής περιουσίας (κινητής και ακίνητης) με τις ιδιωτικοποιήσεις ή μετοχοποιήσεις των, κατ' όνομα πια, ΔΕΚΟ και άλλων περιουσιακών στοιχείων του ευρύτερου δημόσιου τομέα, την περικοπή των δαπανών κοινωνικού χαρακτήρα, την αύξηση των φορολογικών εσόδων από τα λαϊκά εισοδήματα (όπου θεωρούν ότι υπάρχουν ακόμη περιθώρια) κλπ.

Για παράδειγμα τόσο το ΠΑΣΟΚ όσο και η ΝΔ, δηλώνουν δημόσια πως θα συνεχίσουν την πολιτική του «λιγότερου κράτους», με τις ιδιωτικοποιήσεις ή αποκρατικοποιήσεις, με το επιχείρημα ότι «το κράτος δεν είναι καλός επιχειρηματίας» ή ότι «τα έσοδα από τις ιδιωτικοποιήσεις θα αξιοποιηθούν για τη μείωση του δημόσιου χρέους», αλλά το κυριότερο, θα πέσει άγριο τσεκούρι σε ό,τι έχει απομείνει ακόμη απ' αυτό που το ονομάζουν κοινωνική πολιτική, δηλαδή δημόσια Παιδεία, Υγεία, Πρόνοια κλπ. Οι διαφορές στην πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων, ανάμεσα στο ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ, είναι, στην ουσία, ανύπαρκτες. Γι' αυτό και η αντιπαράθεση των δύο μονομάχων του δικομματισμού, γίνεται σε δευτερεύοντα ζητήματα (το τίμημα πώλησης, ο βαθμός διαφάνειας στις διαδικασίες, ο τρόπος ιδιωτικοποίησης, αν είναι καλύτερη η μετοχοποίηση ή η άμεση πώληση σε ιδιώτες, κλπ.) καθώς τόσο το ΠΑΣΟΚ όσο και η ΝΔ, υλοποιούν με τις ιδιωτικοποιήσεις τις επιταγές του μεγάλου κεφαλαίου, να μεγαλώσει ακόμη περισσότερο, να αυξάνει την κερδοφορία του. Βέβαια και το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ, αποσιωπούν το γεγονός ότι με την παράδοση του πλήρους ελέγχου των ΔΕΚΟ (ΔΕΗ, ΟΤΕ, ΕΥΔΑΠ, Συγκοινωνιακοί φορείς του δημοσίου κλπ.) στο ιδιωτικό κεφάλαιο, το ύψος των αυξήσεων των τιμολογίων στις παρεχόμενες υπηρεσίες θα καθορίζεται με μοναδικό κριτήριο τη μεγιστοποίηση των κερδών, που συνεπάγεται μεγάλες αρνητικές επιπτώσεις στα λαϊκά εισοδήματα.

Επίσης ΠΑΣΟΚ και ΝΔ προτίθενται να συνεχίσουν το σφαγιασμό των δαπανών κοινωνικού χαρακτήρα (Υγεία, Παιδεία, Κοινωνική Πρόνοια κλπ.) με αδυναμία παροχής σύγχρονης δημόσιας εκπαίδευσης, ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης των εργαζομένων και άλλων ασφαλισμένων, των ανέργων, των απόρων κλπ. Το επιχείρημα που θα προβάλλουν είναι κοινό. Η «δημοσιονομική πειθαρχία» που επιτάσσει η ΕΕ, ο «περιορισμός της σπατάλης» του κράτους και γενικότερα η «εξυγίανση των δημόσιων οικονομικών»... Επίσης, ενώ, «δημόσια και δωρεάν Παιδεία» δεν υπάρχει - καθώς έχει συνθλιβεί από τις πολιτικές τους που οδήγησαν στην άνθηση της παραπαιδείας - την ίδια ώρα και τα δύο μεγάλα κόμματα φουλάρουν τις μηχανές για την ολοκληρωτική ιδιωτικοποίηση των ΑΕΙ!

Σχετικά με τη φορολογική πολιτική και το ΠΑΣΟΚ (με δηλώσεις του Γ. Παπανδρέου) και η ΝΔ (με το οικονομικό της πρόγραμμα), προανήγγειλαν, μεταξύ άλλων: 1) Τη μείωση των συντελεστών φορολογίας στα κέρδη των επιχειρήσεων (κατά 10 ποσοστιαίες μονάδες (για τις ΑΕ και ΕΠΕ) και 5 μονάδες για μικρές (ΟΕ και ΕΕ), 2. Τη μείωση του φόρου για τις επιχειρήσεις που θα συγχωνεύονται. 3) Την απλοποίηση των φορολογικών στοιχείων, την «αντικειμενικοποίηση» κλπ. Ομως και το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ, αποσιώπησαν ή πέρασαν στα ψιλά, την αύξηση της φορολογίας στα ακίνητα (αγοραπωλησίες, μεταβιβάσεις με γονική παροχή ή κληρονομιά) που θα προκαλέσει η αντικατάσταση του φόρου μεταβίβασης (με συντελεστές από 9 μέχρι 13%) με το ΦΠΑ (με συντελεστή 18%) καθώς και τη σχεδιαζόμενη κατάργηση των φοροαπαλλαγών για τα πλατιά λαϊκά στρώματα, ενώ εξετάζεται και η αύξηση των φόρων κατανάλωσης σε ποτά, καύσιμα, τσιγάρα και άλλους έμμεσους φόρους.

Την περασμένη Τρίτη, η ΝΔ ανακοίνωσε και το οικονομικό της πρόγραμμα, σκιαγραφώντας έτσι σε γενικές γραμμές το πλαίσιο οικονομικής πολιτικής που θα εφαρμόσει από τις 8 Μάρτη, αν κερδίσει τις εκλογές και σχηματίσει αυτοδύναμη κυβέρνηση. Tο ΠΑΣΟΚ επίσης προχθές ανακοινωσε το δικό του πρόγραμμα. Τόσο το πρόγρμμα τόσο το πρόγραμμα της ΝΔ όσο και αυτό του ΠΑΣΟΚ κινούνται στην ίδια κατεύθυνση, ενώ οι προεκλογικές τοποθετήσεις του Κ.Καραμανλή και του Γ.Παπανδρέου αλλά και άλλων στελεχών τους έχουν δώσει το κοινό αντιλαϊκό στίγμα της πολιτικής τους.

Βεβαίως με τις θέσεις και υποσχέσεις που μοιράζουν, καλλιεργείται στην κοινή γνώμη η εξής εντύπωση: Οποιο από τα δύο κόμματα κερδίσει τις εκλογές, θα καταφέρει να λύσει τα μεγάλα προβλήματα της οικονομίας με μέτρα που δε θα θίγουν ούτε τους εργαζόμενους και τα πλατιά λαϊκά στρώματα ούτε το μεγάλο κεφάλαιο. Και ο Κ. Καραμανλής και ο Γ. Παπανδρέου προσπαθούν να μας πείσουν, πως θα λύσουν τα μεγάλα και χρόνια λαϊκά προβλήματα (ανεργία, ακρίβεια, φτώχεια, υποαπασχόληση, υπερχρέωση των νοικοκυριών και του κράτους, αδικίες φορολογικού συστήματα, κλπ.), με μέτρα και πολιτικές που θα ενισχύουν και το βιοτικό επίπεδο των ανθρώπων του μόχθου και της δουλιάς. Η πολιτική τους, λένε, θα είναι πολιτική οικονομικής ανάπτυξης. Το ίδιο λένε και τα προγράμματά τους. Αλλά αυτό σημαίνει ενίσχυση των κερδών και υπερκερδών των χρυσοκάνθαρων του πλούτου. Ολα αυτά, κάνουν επίκαιρη τη λαϊκή παροιμία «όπου ακούς πολλά κεράσια πάρε μικρό καλάθι» και ιδιαίτερα τη γνωστή ρήση «φοβού τους Δαναούς και δώρα φέροντας»!

Διαβάζοντας κανείς πιο προσεκτικά τις θέσεις και υποσχέσεις των Γ. Παπανδρέου και Κ. Καραμανλή, θα διαπιστώσει ότι το πλαίσιο οικονομικής πολιτικής και του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, είναι αρκετά σαφές, σχετικά με τον τρόπο, τα μέσα και τα βαθμό ενίσχυσης του μεγάλου κεφαλαίου, ενώ παραμένει - σκόπιμα - ασαφές και ομιχλώδες για τον τρόπο και τα μέσα με τα οποία υπόσχονται οτι θα ενισχύσουν τους ανθρώπων του μόχθου και της δουλιάς. Και τα δύο κόμματα, προσπαθούν να κρύψουν τις πραγματικές τους προθέσεις για την ανεργία και υποαπασχόληση, το ασφαλιστικό - συνταξιοδοτικό, την πολιτική αντιμετώπισης του δημοσιονομικού, (ελλείμματα - δημόσιο χρέος) και τη γενικότερη οικονομική τους πολιτική, μέχρι να υφαρπάσουν τη λαϊκή ψήφο.

Με δεδομένο ότι:

• Δε γίνεται να λυθούν τα μεγάλα προβλήματα που ταλανίζουν τον ελληνικό λαό (όπως αυτά που προαναφέρθηκαν), χωρίς ρήξεις με τα μεγάλα συμφέροντα,
• ΠΑΣΟΚ και ΝΔ έχουν δώσει «απτά» δείγματα γραφής ότι δεν είναι στις προθέσεις τους να κάνουν τις παραμικρές ρήξεις με το μεγάλο κεφάλαιο, καθώς έχουν κάνει ευαγγέλιό τους την οικονομική πολιτική της ΕΕ (που καταρτίζεται με αποκλειστικό γνώμονα την εξυπηρέτηση των συμφερόντων των πολυεθνικών και γενικά των μεγαλοεπιχειρηματιών στις χώρες - μέλη της κοινότητας, άρα και της Ελλάδας).

Με βάση όλα τα παραπάνω, οι υποσχέσεις των δύο μεγάλων κομμάτων αποτελούν «επιταγές, χωρίς αντίκρισμα» και το λογαριασμό θα κληθούν να τον πληρώσουν οι συνήθεις ύποπτοι (δηλαδή οι εργαζόμενοι και τα πλατιά λαϊκά στρώματα) την «επόμενη μέρα» των εκλογών, είτε κερδίσει τις εκλογές η ΝΔ είτε το ΠΑΣΟΚ.

Ενα ακόμη στοιχείο, που συνηγορεί ότι την επομένη των εκλογών έρχονται χειρότερες μέρες, είναι και οι δημόσιες θέσεις του επιτίμου προέδρου της ΝΔ, Κ. Μητσοτάκη, και του επικεφαλής του εκλογικού προγράμματος του ΠΑΣΟΚ Αλ. Παπαδόπουλου. Και ο πρώτος και ο δεύτερος, χωρίς να «μασάνε τα λόγια τους» και στρώνοντας το χαλί για την «επόμενη μέρα», δήλωσαν δημόσια πως η λιτότητα θα συνεχιστεί, ανεξάρτητα αν από τις εκλογές προκύψει κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ ή ΝΔ.

Ας τα πάρουν σοβαρά υπόψη τους οι εργαζόμενοι, όταν βρεθούν μπροστά στην κάλπη, και ας δώσουν την απάντηση που πρέπει, (τσάκισμα του δικομματισμού, ενίσχυση του ΚΚΕ), λογαριάζοντας τα συμφέροντά τους, καθώς... «μετά την απομάκρυνση από το ταμείο, ουδέν λάθος αναγνωρίζεται»...

Είναι χαρακτηριστικό ότι ο Γ. Παπανδρέου, με τη συνέντευξή του στη ΝΕΤ την περασμένη Τετάρτη, δεν απάντησε στην ερώτηση αν συμφωνεί με τις θέσεις του ΟΟΣΑ και της ΕΕ, που ζητούν αύξηση των ορίων ηλικίας κλπ. Το μόνο που είπε ήταν πως «θα πρέπει να δούμε λύσεις» με διάλογο, ενώ υποσχέθηκε και αύξηση των συντάξεων με χρήματα που «θα» εξοικονομήσει από «την αντιμετώπιση της εισφοροδιαφυγής»... Οταν και μόνο ο τρόπος χρηματοδότησης που εφαρμόζει η κυβέρνηση υποσκάπτει τη δυνατότητα των ταμείων για παροχή και αυτών των ήδη πενιχρών συντάξεων. Από την πλευρά της η ΝΔ προσπάθησε να συσκοτίσει τις προθέσεις της για παραπέρα ξήλωμα των κοινωνικοασφαλιστικών κατακτήσεων (όσες έμειναν όρθιες), που είχε αφήσει να διαφανούν με το οικονομικό της πρόγραμμα. Ετσι, ενώ στο πρόγραμμα γίνεται λόγος για «πλήρη εφαρμογή της ασφαλιστικής μεταρρύθμισης της περιόδου 1990-1993, με τις απαιτούμενες παρεμβάσεις, λόγω των μεταβολών που έχουν επέλθει» και «εξυγίανση του θεσμού των βαρέων και ανθυγιεινών επαγγελμάτων» - που υποκρύπτει τις προθέσεις της ΝΔ - μετά το σάλο που προκλήθηκε, ακολούθησαν διαβεβαιώσεις από τον Κ. Καραμανλή, τον Γ. Σουφλιά και άλλα στελέχη της ΝΔ, που διαβεβαίωναν ότι «δεν τίθεται θέμα» αύξησης των ορίων ηλικίας, του χρόνου απασχόλησης, μείωσης των συντάξεων κλπ.

Η αλήθεια, όμως, είναι πως η κυβέρνηση που θα προκύψει από τις εκλογές της 7ης Μάρτη, ανταποκρινόμενη στις γενικές ντιρεκτίβες της ΕΕ και τις απαιτήσεις των μεγαλοεπιχειρηματιών, θα επιχειρήσει νέα επέλαση στις κοινωνικοασφαλιστικές κατακτήσεις των εργαζομένων. Και τα μέτρα για το ασφαλιστικό - συνταξιοδοτικό θα εφαρμοστούν με τη συναίνεση της ΝΔ ή του ΠΑΣΟΚ (όποιο από τα δύο κόμματα βρεθεί στη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης).

Πρόκειται για απόψεις που διατύπωσε προς το «Ρ» κορυφαίος οικονομικός παράγοντας της κυβέρνησης, ο οποίος, με νηφάλιο τρόπο και μακριά από τον προεκλογικό πλειστηριασμό, στον οποίο επιδίδονται τα αστικά κόμματα την περίοδο αυτή, προς άγραν ψήφων, αποκαλύπτει, από ταξικές θέσεις πάντα, την επιχειρούμενη εξαπάτηση των λαϊκών στρωμάτων. Ο ίδιος, πάντως, έσπευσε να προσθέσει ότι τα κόμματα εξουσίας (ΠΑΣΟΚ και ΝΔ) στις διακηρύξεις τους είναι, γενικά, αρκετά προσεκτικά. Γιατί, όπως υποστηρίζει, εξαγγέλλουν παροχές, χωρίς όμως να προσδιορίζουν και το χρονικό ορίζοντα υλοποίησής τους... Οπερ μεθερμηνευόμενον, τα αστικά κόμματα εξουσίας προβαίνουν σε ψευδείς και απατηλές διακηρύξεις, για να παραπλανήσουν τα λαϊκά στρώματα, ενώ την επομένη των εκλογών θα ακολουθήσει αντιλαϊκή λαίλαπα... Αλλωστε, ο ίδιος δεν έχει καμιά αυταπάτη για το χαρακτήρα της επόμενης μέρας. Κατά την άποψή του, «είτε τις εκλογές τις κερδίσει το ΠΑΣΟΚ, είτε η ΝΔ, θα αναγκαστούν να ακολουθήσουν αυστηρή δημοσιονομική πολιτική, για να μην κατρακυλήσει η χώρα στα γνωστά αδιέξοδα του παρελθόντος, στα υψηλά ελλείμματα, στη διόγκωση του χρέους, στον υψηλό πληθωρισμό και στην οικονομική στασιμότητα». Για να δώσει μάλιστα έμφαση σε μια τέτοιου είδους προσέγγιση, συμπληρώνει ότι το ίδιο θα ίσχυε και αν τις εκλογές τις κέρδιζε το ΚΚΕ. Και, βέβαια, το τι θα έκανε το ΚΚΕ σε μια τέτοια περίπτωση δεν έχει την παραμικρή σχέση με τα όσα γίνονται ή όσα απειλούνται ότι θα γίνουν μετά τις εκλογές. Το σημαντικό είναι ότι με τέτοιες αναλύσεις οι κορυφαίοι οικονομικοί παράγοντες επιχειρούν να δικαιολογήσουν τους μονόδρομους των σκληρών αντιλαϊκών πολιτικών. Η ουσία της υπόθεσης είναι ότι τα επιτελεία του δικομματισμού ετοιμάζουν νέα βάρβαρα μέτρα λιτότητας σε βάρος των λαϊκών στρωμάτων, στο όνομα αντιμετώπισης των δημοσιονομικών ανισορροπιών... Και από τη θέση που κατέχει ο συγκεκριμένος παράγοντας είναι σε θέση να γνωρίζει πολύ καλά και την πραγματική δημοσιονομική κατάσταση της χώρας, αλλά και το εύρος των απαιτούμενων ...διορθωτικών μέτρων.

Το ίδιο επιθετικός ήταν και στο ζήτημα των αλλαγών στις εργασιακές σχέσεις, όπου φαίνεται καθαρά ότι η αστική τάξη, ανεξάρτητα από ποιο υπαλληλικό κόμμα αναδειχτεί στην εξουσία, είναι αποφασισμένη να τραβήξει τα πράγματα στα άκρα.

Με αφορμή τις επισημάνσεις της έκθεσης της επιτροπής Κοξ για την απασχόληση στην Ελλάδα (με απροκάλυπτο τρόπο αναφέρεται ότι η απασχόληση πρέπει να συνδεθεί και να συναρτάται από τον οικονομικό κύκλο), έφερε σαν παράδειγμα την εμπειρία στις ΗΠΑ, αν και, όπως υποστήριξε, δεν είναι πλήρως ταυτισμένος με το αμερικανικό μοντέλο. Είπε συγκεκριμένα πως όταν η αμερικανική οικονομία μπήκε σε ύφεση, οι επιχειρήσεις άρχισαν να απολύουν μαζικά προσωπικό (στις ΗΠΑ δεν προβλέπεται αποζημίωση για απολύσεις εργαζομένων). Αντίθετα, σήμερα, που η αμερικανική οικονομία ανακάμπτει, οι επιχειρήσεις έχουν αρχίσει να προσλαμβάνουν και πάλι εργαζόμενους. Διατύπωσε βέβαια το ερώτημα, αν αυτό είναι δίκαιο για τους εργαζόμενους. Απαντώντας όμως ο ίδιος στο ερώτημα που έθεσε, ισχυρίστηκε ότι τα πράγματα θα ήταν πολύ χειρότερα αν οι επιχειρήσεις είχαν δεμένα τα χέρια (αν δεν είχαν τη δυνατότητα να προχωρήσουν σε απολύσεις), θα οδηγούνταν στην οδυνηρή θέση να κλείσουν...

Οπως καταλαβαίνει και ο αναγνώστης, από τα πιο πάνω συμφραζόμενα τίθεται ευθέως θέμα απελευθέρωσης του ορίου των απολύσεων και αν καταργηθούν και οι κατώτατες αποδοχές, τότε η σημερινή κατάσταση πραγμάτων, σε σχέση με την κόλαση που θα ακολουθήσει, ίσως θα μοιάζει με εργασιακό παράδεισο... Αλλωστε, όπως ο ίδιος είπε, «αν θέλουμε να ανακάμψει η ευρωπαϊκή οικονομία και να ανταγωνιστεί επί ίσοις όροις την αμερικανική, η οποία αναπτύσσεται με εντυπωσιακούς ρυθμούς, δεν μπορώ να δω ποιο διαφορετικό δρόμο θα μπορούσαμε να ακολουθήσουμε»!

Με λίγα λόγια, όσοι χαράσσουν την οικονομική πολιτική έχουν ξεκάθαρο ότι η ανάπτυξη του ανταγωνισμού των κεφαλαίων απαιτεί τη σύνθλιψη των εργασιακών κατακτήσεων και δικαιωμάτων, απαιτεί την επιστροφή στην καπιταλιστική βαρβαρότητα του 17ου και 18ου αιώνα, όταν οι επιχειρηματίες προσλάμβαναν γυναίκες και παιδάκια 8-10 ετών, τα οποία απασχολούσαν 16 και 18 ώρες τη μέρα! Και φυσικά μετά από 4-5 χρόνια τέτοιας εξοντωτικής και απάνθρωπης εργασίας τα παιδάκια αυτά - τα οποία οι κεφαλαιοκράτες είχαν υφαρπάσει από τα ορφανοτροφεία - πέθαιναν... Πάνω στα νεκρά αυτά κορμάκια αναπτύχθηκε το αγγλικό κεφάλαιο, με το διαρκές αυτό ιστορικό έγκλημα δημιουργήθηκε «το μεγαλύτερο καμίνι του κόσμου...».

Πρέπει λοιπόν να γυρίσουμε στις εποχές χωρίς Κοινωνική Ασφάλιση, χωρίς συντάξεις, χωρίς παροχές, άδειες και άλλα ...περιττά έξοδα που επιβαρύνουν το κονδύλι αναπαραγωγής της εργατικής δύναμης. Ο καπιταλισμός του 21ου αιώνα κοιτάζεται στον καθρέφτη και διαπιστώνει ότι μοιάζει όλο και περισσότερο με τον καπιταλισμό της πρώιμης εφηβικής του βαρβαρότητας.

Οι Ελληνες κεφαλαιοκράτες και το πολιτικό τους προσωπικό (ΠΑΣΟΚ και ΝΔ) έχουν πλήρη γνώση και συνείδηση για το τι πρέπει να κάνουν, ώστε ο ελληνικός καπιταλισμός να διατηρηθεί στην κούρσα του ανηλεούς ανταγωνισμού. Τα λαϊκά στρώματα όμως γιατί θα πρέπει οικεία βουλήσει να μπουν στις μυλόπετρες που θα τα αλέσουν, γιατί να τους επιτρέψουν να παίξουν ρώσικη ρουλέτα με το πιστόλι στραμμένο πάνω τους;

Μετά από μια μακρόχρονη εμπειρία αντιλαϊκών πολιτικών, οι οποίες έχουν οδηγήσει στο οικονομικό και κοινωνικό περιθώριο εκατομμύρια εργαζόμενους, συνταξιούχους, άνεργους, μικρομεσαίους, φτωχούς αγρότες, κανείς δε δικαιούται να πει ότι δε γνώριζε. Η λαϊκή ψήφος σήμερα σε ΠΑΣΟΚ-ΝΔ ισοδυναμεί με ειδεχθές έγκλημα. Αντίθετα, η υπερψήφιση του ΚΚΕ, του κόμματος που με τον αυθεντικότερο τρόπο εκφράζει τα λαϊκά συμφέροντα, που ζει και αναπνέει μέσα στην εργατική τάξη, μέσα στα μικρά και μεγάλα προβλήματά της, είναι αναγκαία όσο ποτέ. Είμαστε αισιόδοξοι για το αύριο. Οι εργαζόμενοι δε θα αυτοκτονήσουν, ψηφίζοντας τους χτεσινούς, σημερινούς και αυριανούς νεκροθάφτες τους. Στις 8 του Μάρτη το ΚΚΕ θα βγει ενισχυμένο και στη Βουλή και στο λαό.

Ο ΗΜΕΡΟΔΡΟΜΟΣ «Ρίζος» και η στήλη του «Σαν σήμερα» μας θύμισε προχτές πως τις 6 του Φλεβάρη ιδρυόταν το ΕΑΜ Νέων, με κυριότερη, βασική συνιστώσα την Ομοσπονδία Κομμουνιστικών Νεολαιών Ελλάδας (ΟΚΝΕ), τη «Φιλική Εταιρεία Νέων» και τη «Λεύτερη Νέα».

Ο ΞΕΣΗΚΩΜΟΣ της Αντίστασης, που όλο και φούντωνε περισσότερο με διαδηλώσεις, απεργίες, ανησυχούσε πολύ τους κατακτητές και τους Κουίσλιγκ. Τους ανησυχούσε η πλατιά συμμετοχή της νεολαίας και αναζητούσαν τρόπους να εξουδετερώσουν τον αγώνα, να μαντρώσουν τους νέους σε διάφορες φασιστικές οργανώσεις. Στόχος βασικός ήταν να χτυπήσουν το σπουδαστικό αντιστασιακό κίνημα και να επιστρατεύσουν τη νεολαία μας για το Ανατολικό Μέτωπο, καθώς και να εξασφαλίσουν εργατικό δυναμικό στα εργοστάσιά τους.

Η ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ του αγώνα στα ΑΕΙ και στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας σχεδιάστηκε με την ίδρυση μιας φασιστικής οργάνωσης, που είχε ως «αρχηγό» έναν καθηγητή της Φιλοσοφικής, τον Γ. Σακελλαρίου. «Αλεξιπτωτιστής» καθηγητής από τη Θεσσαλονίκη, με «ειδικές σπουδές» Ψυχολογίας στην Αμερική, φερμένος από τον Μεταξά στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας, λίγους μήνες πριν από τον πόλεμο.

ΤΟΤΕ, ακριβώς, καλοκαιριάτικα (1942), για να βρεθούν «έτοιμοι» με το άνοιγμα του Πανεπιστημίου, έφτιαξαν έναν σπέσιαλ νόμο που τον τιτλοφόρησαν «περί οργανώσεως των φοιτητών του Πανεπιστημίου Αθηνών» και που δημοσιεύτηκε στην «Εφημερίδα της Κυβέρνησης» στις 10 Ιούλη 1942. Ηταν μια δύσκολη στιγμή για το νεολαιίστικο κίνημα.

Η ΟΚΝΕ και το ΕΑΜ Νέων μπήκαν αποφασιστικά στον αγώνα για να διαφωτίσουν, αλλά και να ξεσκεπάσουν τα προδοτικά αυτά σχέδια, που στόχο τελικό τους είχαν να χτυπήσουν το αντιστασιακό φοιτητικό κίνημα που τους είχε τρομάξει.

ΟΙ ΠΡΟΚΗΡΥΞΕΙΣ του ΕΑΜ Νέων κατάγγελναν ανοιχτά στο λαό και στη νεολαία τα προδοτικά εξοντωτικά σχέδια, τονίζοντας πως «... Ο άνθρωπος αίσχος Γ. Σακελλαρίου ζητάει από το προδοτικό κάθαρμα Μπάκο (υπουργός Αμυνας) δήμιους για τους φοιτητές. Και σαν τέτοιους θέλει να χρησιμοποιήσει τους φοιτητές αξιωματικούς, τα τιμημένα παιδιά, που αγωνίστηκαν για τη λευτεριά μας. Κι οι πιο καλόπιστοι θα δουν τι ζητούν οι κατακτητές κι οι προδότες κι ο γκεσταπίτης Σακελλαρίου».

ΞΕΧΩΡΙΣΤΟ κι αποκαλυπτικό ενδιαφέρον παρουσιάζει επίσης μια άλλη προκήρυξη, στην οποία δημοσιεύεται εμπιστευτικό έγγραφο του Τσολάκογλου (ΑΠ 309), που απευθύνεται στο Αρχηγείο της Αστυνομίας.

ΓΡΑΦΕΙ σχετικά: «Παρίσταται ανάγκη ιδρύσεως αστυνομικού σταθμού εν τω Εθνικώ Πανεπιστημίω υπό καταλλήλου αξιωματικού. Η δύναμις του σταθμού θα τεθεί εις την διάθεσιν του καθηγητού Γ. Σακελλαρίου. Ελθετε εις συνεννόησιν μετά του εν λόγω καθηγητού απ' ευθείας και προβήτε αθορύβως, προ της ενάρξεως των μαθημάτων, εις την ίδρυσιν του σταθμού...». Και από κάτω από το έγγραφο φαρδιά - πλατιά η υπογραφή του προδότη τότε πρωθυπουργού, του Γ. Τσολάκογλου.

ΗΤΑΝ μια μεγάλη διαφωτιστική εξόρμηση που έγινε τότε από τις αντιστασιακές νεολαιίστικες οργανώσεις. Την ΟΚΝΕ και το ΕΑΜ Νέων. Καλά μελετημένη, ξεσκέπαζε το λύκο που ήθελε να μας παρουσιαστεί με προβιά προβάτου, δηλαδή τον γκεσταπίτη Γ. Σακελλαρίου και φυσικά κι όλους τους άλλους, που πιο προσεκτικοί λούφαζαν, αλλά που κι αυτοί είχαν βασικά τους ίδιους στόχους.

Ο ΓΚΕΣΤΑΠΙΤΗΣ καθηγητής κι οι συνεργάτες του, που σχεδίασαν την ίδρυση της φασιστικής οργάνωσης, είχαν ξεσκεπαστεί. Μάταια τότε προσπάθησε με άρθρα που δημοσίευσε στην κατοχική εφημερίδα «Ακρόπολις» (Σεπτέμβρης 1942) να παρουσιάζεται σαν οργανωτής ενός «παραδείσιου κόσμου», όπου οι χαφιέδες και οι κάθε λογής σμπίροι θα φρόντιζαν για την «τήρησιν των νόμων και της τάξεως», αυτής βέβαια που επέβαλαν οι χιτλεροφασίστες καταχτητές.

ΑΥΤΟΙ που σχεδίαζαν την φασιστική οργάνωση, τελικά αναγκάστηκαν να πάρουν πίσω τα σχέδια. Ο Γ. Σακελλαρίου σε μια δήλωσή του έλεγε στους φοιτητές και τη Σύγκλητο ότι την είχε εγκαταλείψει, ότι είχε πλανηθεί κι ότι του αρκεί να πίνει «μέχρι τρυγός το ποτήριον της πικρίας...».

Η ΣΠΟΥΔΑΖΟΥΣΑ με τον αγώνα της και τη μαχητική συμπαράσταση του λαού ανέτρεψε τα σχέδιά τους. Οπως ένα σχεδόν χρόνο αργότερα η λαοθάλασσα θα ματαίωνε την πολιτική επιστράτευση. Η 5η του Μάρτη 1943 θα μπει νέα χρυσή σελίδα στην ιστορία της πατρίδας μας. Οι χιτλερικοί δεν μπόρεσαν να αποσπάσουν ούτε ένα φαντάρο για το Ανατολικό Μέτωπο. Κι αυτό λέει πολλά για το σήμερα. Δεν έπεσε βέβαια ουρανοκατέβατο. Εγινε αγώνας μεγάλος. Κι είχε πολλές και μεγάλες θυσίες η μικρή μας χώρα στην αντιφασιστική μάχη της ανθρωπότητας με τα φασιστικά θεριά...

«Μαθήματα» αντισεισμικής προστασίας, μισθωμένα πούλμαν, μέχρι και τρίποντα καλάθια από μπασκετμπολίστες, επιστρατεύτηκαν, προχτές το πρωί, προκειμένου να μιλήσει μπροστά σε κοινό η Β. Παπανδρέου. Με το πρόσχημα της «ενημέρωσης αντισεισμικής προστασίας» χιλιάδες μαθητές και καθηγητές γυμνασίων του Περιστερίου τσουβαλιάστηκαν από νωρίς στο Κλειστό Γήπεδο του δήμου, για να παρακολουθήσουν με το «έτσι θέλω» την προεκλογική φιέστα που έστησαν ερήμην τους, το ΥΠΕΧΩΔΕ, ο Οργανισμός Αντισεισμικής Προστασίας και διάφοροι «παρατρεχάμενοί» τους στη Β'Βάθμια Εκπαίδευση.

Τη στημένη φιέστα κατήγγειλε με ανακοίνωσή της η ΕΣΑΚ - ΔΕΕ Περιστερίου, η οποία επισημαίνει: «Είναι πρόκληση στη νοημοσύνη μας να διοργανώνονται τέτοιου είδους φιέστες απ' αυτούς που είναι υπεύθυνοι για τα ακατάλληλα σχολικά κτίρια. Γιατί τώρα; Δε γνωρίζουν ότι υπάρχουν σχολεία ακατάλληλα και επικίνδυνα να πέσουν, όπως το 3ο ΤΕΕ Περιστερίου; Δε γνωρίζουν ότι υπάρχουν σχολεία που στεγάζονται σε λυόμενα από το σεισμό του '99»;

Με δεδομένο ότι χιλιάδες νέοι έχουν πεταχτεί από το λύκειο στα υποβαθμισμένα ΤΕΕ, το ΠΑΣΟΚ προσπαθεί να παρουσιαστεί ως το κόμμα που προσφέρει «ευκαιρίες» σε όλους. Πρόκειται φυσικά για ευκαιρίες χαμηλής στάθμης και για κάποιες «δεξιότητες», όπως τις ονομάζουν, που θα αναγνωρίζουν οι επιχειρήσεις στους απασχολήσιμους και μισοκαταρτισμένους νέους.

Για τα ΤΕΕ προωθείται η «υλοποίηση σταδιακά, ως το 2008, της νομοθετημένης δυνατότητας για σύναψη συμβάσεων μεταξύ των ΤΕΕ και επιχειρήσεων του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα». Παράλληλα εισάγεται διαδικασία άτυπης κατάρτισης που το ΠΑΣΟΚ υπόσχεται να καθιερώσει από το 2005. Τι είναι αυτό: Περιγράφεται ως διαδικασία μέσα από την οποία τεχνίτες χωρίς τυπικά προσόντα, μετά από εξαετή επαγγελματική εμπειρία, υποβάλλουν τον επαγγελματικό τους φάκελο στα ΤΕΕ και μετά από εξετάσεις μπορούν να ενταχθούν σε αυτά.

Στο πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ βρίσκει έκφραση και η προσαρμογή της ανώτατης Παιδείας στις ανάγκες της αγοράς. Προτείνεται ανοιχτά η ίδρυση μη κρατικών Πανεπιστημίων και ΤΕΙ, προωθείται η αξιολόγηση και αυτοτέλεια, που οδηγεί στην υποταγή στους νόμους της αγοράς, ενώ το μέλλον της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης εναρμονίζεται πλήρως με τη διακήρυξη της Μπολόνια προωθώντας το σπάσιμο σε κύκλους σπουδών, με στόχο μέσα από μία σύντομη εκπαίδευση να παρέχονται περιορισμένες και αποσπασματικές δεξιότητες για μερική απασχόληση για τους πολλούς, στο πλαίσιο της εναλλαγής επαγγελμάτων, και ουσιαστική γνώση για λίγους. Η έρευνα υποτάσσεται ακόμα περισσότερο στα κελεύσματα της αγοράς, ενώ το «ενδιαφέρον» για τη φοιτητική μέριμνα περιλαμβάνει... άτοκα δάνεια και ανέγερση εστιών από τον ιδιωτικό τομέα. Σε ό,τι αφορά την πιστοποίηση, θεσμοθετείται σύστημα αποτύπωσης των σπουδών και γνώσεων που θα πιστοποιεί τελικά την ικανότητα των αποφοίτων να δουλέψουν, αποδεσμεύοντας το πτυχίο από το επάγγελμα και το δικαίωμα της δουλιάς. Μια διαδικασία που μετατρέπει τον ίδιο τον απόφοιτο και τη μόρφωσή του σε εμπόρευμα.

Η «τοπική κοινωνία», δε λείπει από κανένα σχεδόν μέτρο που αφορά το σχολείο, από την προσχολική μέχρι και τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση, ενώ ως στόχος περιγράφεται όχι η ολόπλευρη γνώση, αλλά το να γίνει το σχολείο χώρος «ανάπτυξης της ικανότητας του "μαθαίνω να μαθαίνω"» και οι μαθητές «γίνονται άτομα ικανά να κατευθύνουν μόνα τους τη ζωή τους». Περιγράφεται μια δομή εκπαιδευτικού συστήματος όπου κυριαρχεί η ταξική διαφοροποίηση, η κατηγοριοποίηση των σχολείων τα οποία καλούνται τελικά να λειτουργήσουν με όρους ανταγωνισμού, αυτοχρηματοδότησης και επιβίωσης ανάλογα με τις διαχειριστικές ικανότητες και τη σύνθεση της «τοπικής κοινωνίας» και των γονιών των μαθητών, μεγαλώνοντας τα χάσματα ανάμεσα στους μαθητές. Το ΠΑΣΟΚ κάνει λόγο για επέκταση του ολοήμερου σχολείου στο σύνολο των δημοτικών, με ομήρους εργαζομένους, καθώς υπόσχεται θέσεις μερικής απασχόλησης για τραπεζοκόμους και καθαριστές, λειτουργία του Ολοήμερου Γυμνασίου ως «σχολείου ελεύθερης επιλογής» με προαιρετικά προγράμματα, όπου ακόμα και νομικά πρόσωπα ιδιωτικού δικαίου θα μπορούν να υποβάλλουν και να υλοποιούν προγράμματα, ανοίγοντας έτσι ακόμα πιο απροκάλυπτα τα σχολεία στις επιχειρήσεις. Η «αποκέντρωση» προχωρά παραπέρα με κατάρτιση των προγραμμάτων σπουδών όχι αποκλειστικά από την κεντρική διοίκηση, αλλά με μαθήματα επιλογής «που καθορίζονται με τη συμμετοχή κάθε σχολείου και με βάση τις ανάγκες της τοπικής κοινωνίας», με ελεύθερη επιλογή βιβλίων από το ελεύθερο εμπόριο, ενώ και η επιμόρφωση των εκπαιδευτικών γίνεται με βάση τις ανάγκες κάθε σχολείου. Σημειώνεται ότι το ζήτημα της πρόσβασης στην τριτοβάθμια εκπαίδευση παραπέμπεται σε «κοινωνικό διάλογο» και διακομματική συνεργασία.