Ο τύπος της βόμβας που χρησιμοποιήθηκε το Φλεβάρη του 1974, στην πρεσβεία της Κούβας στη Λίμα του Περού

Η πρώτη επίθεση με δέμα που περιείχε εκρηκτικό μηχανισμό προερχόμενο από τις ΗΠΑ συνέβη στις 8 Γενάρη του 1968, στο κεντρικό ταχυδρομείο της Αβάνας δίπλα στις υπηρεσίες του υπουργείου Επικοινωνιών. Προξένησε τραυματισμούς σε πολλούς ταχυδρομικούς υπαλλήλους και σημαντικές υλικές ζημιές στο κτίριο.

Ηταν η πρώτη επίθεση με αυτόν τον ύπουλο και τυφλό τρόπο, ενώ θα ακολουθούσαν πλήθος άλλες με στόχο τις διπλωματικές αποστολές της Κούβας.

Στις 3 Απρίλη του 1972, περίπου στις 11.45 το βράδυ, σημειώθηκε μια μεγάλη έκρηξη που κατέστρεψε ολοσχερώς τον 12ο όροφο κτιρίου, όπου στεγαζόταν η εμπορική Κουβανική Αποστολή στο Μόντρεαλ του Καναδά. Ο επιτετραμμένος Σέρχιο Πέρες Καστίγο, που βρέθηκε στο επίκεντρο της έκρηξης, σκοτώθηκε επί τόπου.

Στις 4 Φλεβάρη του 1974, περίπου στις 4.45 το απόγευμα, στην πρεσβεία της Κούβας στην πρωτεύουσα του Περού Λίμα, σημειώθηκε ισχυρή έκρηξη από μηχανισμό με δυναμίτη, που εμπεριεχόταν μέσα σε βιβλίο που αποστελλόταν στην πρεσβεία. Από την έκρηξη τραυματίστηκε με εκτεταμένα εγκαύματα η γραμματέας της πρεσβείας, Πιλάρ Ραμίρες Βέγκα.

Να τι είπε η ίδια για την επίθεση με αυτόν τον τρόπο:

Ο Φέλιξ Γκαρσία Ροντρίγκεζ

Να, όμως, τι αποκαλύπτει αποχαρακτηρισμένο έγγραφο του Τμήματος Δικαιοσύνης του Ομοσπονδιακού Γραφείου Ερευνών του Μαϊάμι, στις 16 Αυγούστου του 1978, με κωδικό 568/SLO/JC, EL 8/14/91 86-0132, για τον γνωστό τρομοκράτη Ορλάντο Μπος, συνεργάτη του άλλου εγκληματία Ποσάδα Καρίλες:

«Το Ιούνη του 1974 ο Μπος διεύθυνε την αποστολή πακέτων βομβών στις πρεσβείες της Κούβας σε Λίμα, Περού, Μαδρίτη, Ισπανία, Οτάβα, Καναδάς, και Μπουένος Αϊρες, Αργεντινή».

Στις 8 Ιούλη του 1976 τρομοκράτες κουβανικής καταγωγής τοποθέτησαν βόμβα στην Πρεσβεία της Κούβας στη Μαδρίτη που μόνο από τύχη δεν υπήρξαν θύματα σε ανθρώπινες ζωές.

Στις 7 Νοέμβρη του 1976 γίνεται επίσης βομβιστική επίθεση στα γραφεία που έχει η αεροπορική αεροπορία της Κούβας στη Μαδρίτη.

Στις 6 Ιούνη του 1976 έγινε μεγάλη έκρηξη από μηχανισμό που είχε τοποθετηθεί στα γραφεία της Κουβανικής Αντιπροσωπείας στα Ηνωμένα Εθνη στη Νέα Υόρκη, που προκάλεσε επίσης τεράστιες υλικές ζημιές. Την ευθύνη ανέλαβε λίγο μετά οργάνωση Κουβανών αντεπαναστατών τρομοκρατών που ζουν στις ΗΠΑ.

Ο Φ. Γκ. Ροντρίγκεζ, λίγο μετά τη δολοφονία του

Για την απόπειρα αυτή, δημοσιεύτηκε σε εφημερίδα του λεγόμενου Λατινοαμερικάνικου Επαναστατικού Αντικομμουνιστικού Συμβουλίου:

«Η πρώτη μας ενέργεια. Η απόπειρα δολοφονίας του πρεσβευτή της Κούβας στην Αργεντινή». Και συνεχίζει: «Οι επαναστάτες της Λατινικής Αμερικής ανησυχούμε σοβαρά για ανάπτυξη του κομμουνισμού στις χώρες μας και δημιουργήσαμε ένα μέτωπο αλληλεγγύης, το οποίο ονομάζουμε Λατινοαμερικάνικο Επαναστατικό Αντικομμουνιστικό Συμβούλιο. Σκοπός μας είναι να διεθνοποιήσουμε την πάλη μας στην ήπειρο ενάντια σε αυτούς που πρόδωσαν την υπόθεση της ελευθερίας. Οι ιδέες που μας εμπνέουν είναι οι ίδιες που πρόβαλαν οι πρόγονοί μας: Ελευθερία και Δικαιοσύνη. Γι' αυτό κάνουμε έκκληση σε κάθε αντικομμουνιστή της ηπείρου για να συντονίσουμε την πάλη μας».

Και συνεχίζουν: «Η πρώτη μας ενέργεια ήταν η απόπειρα δολοφονίας του πρέσβη της Κούβας στην Αργεντινή. Η Κούβα, η μοναδική χώρα της Αμερικής όπου κυριαρχεί το απάνθρωπο κομμουνιστικό καθεστώς, είναι το έθνος που υποφέρει περισσότερο γι' αυτό και η "Κουβανική Δράση" με τον αρχηγό της Ορλάντο Μπος, που συμμετέχει στο Συμβούλιό μας, είναι αυτή που διεύθυνε την επιχείρηση και θα παίξει σημαντικό ρόλο στην ελπιδοφόρα περίοδο που ξεκινάει».

Σε διαδήλωση μετατράπηκε η κηδεία του δολοφονημένου διπλωμάτη της Κούβας στον ΟΗΕ, Φ. Γκ. Ροντρίγκεζ

Επίσης είναι αποδεδειγμένο ότι οι τρομοκράτες κουβανικής καταγωγής της μαφίας του Μαϊάμι έπαιξαν σημαντικό ρόλο στην «επιχείρηση Κόνδωρ» στη Λατινική Αμερική.

Μια αναφορά του εκπροσώπου του FBI στην Αργεντινή το 1976 σημειώνει ότι η χούντα της Χιλής είχε πολύ καλές σχέσεις με τις αντικουβανικές ομάδες, που έπαιρναν ενεργό μέρος σε δολοφονίες αγωνιστών.

Στις 25/3/1979, οι τρομοκράτες τοποθέτησαν βόμβα στα γραφεία ενός κουβανικού προγράμματος που διεύθυνε στο Νιου Τζέρσεϊ ο Kουβανός μετανάστης Εουάλιο Χοσέ Νεγρίν. Λίγο αργότερα στις 25/11/1979 δολοφονήθηκε παρουσία και του 12χρονου γιου του. Ο Νεγρίν εργαζόταν κατά του εγκληματικού εμπάργκο ενάντια στην Κούβα και υπέρ της επανένωσης των οικογενειών ανάμεσα στις δύο χώρες.

Να τι αποκαλύφθηκε για τη δολοφονία αυτή μετά από την έρευνα των αστυνομικών του FBI, Ρόμπερτ Μπραντ και Λάρι Γουάκ, που καταγράφεται σε επίσημο έγγραφο - αναφορά με Αρ. Μητρώου 11217-11221 της 9/3/82:

«Ο Εντουάρντο Αροσένα (σ.σ. πρόκειται για τον επικεφαλής της αντικουβανικής τρομοκρατικής ομάδας δράσης «Ωμέγα 7») ήξερε την επιχείρηση. Υπό τις οδηγίες του ήταν ο Πέδρο Ρεμόν και ο Αντρές Γκαρσία και επίσης ήξερε ότι ο Ρεμόν ήταν αυτός που είχε πυροβολήσει». Και η αναφορά συνεχίζει: «Το όπλο που χρησιμοποιήθηκε ήταν ένα υποπολυβόλο MAC 10 και ήταν το ίδιο που χρησιμοποιήθηκε και στη δολοφονία του Kουβανού διπλωμάτη Φέλιξ Γκαρσία (σ.σ. για τη δολοφονία αυτή γίνεται λόγος παρακάτω). Το όπλο ήταν στην κατοχή του Ρέμον που του είχε δώσει ο Αροσένα».

«Η πρώτη μας ενέργεια. Η απόπειρα δολοφονίας του πρεσβευτή της Κούβας στην Αργεντινή». Αυτό δηλώνει το Αντικομμουνιστικό Λατινοαμερικάνικο Συμβούλιο

Στις 11 Σεπτέμβρη του 1980 δολοφονήθηκε ο διπλωμάτης Φέλιξ Γκαρσία Ροντρίγκες, που εργαζόταν στην κουβανική αποστολή στον ΟΗΕ στη Νέα Υόρκη. Τον «γάζωσαν» με το υποπολυβόλο MAC 10 στο Κουίνς, στη γωνία της λεωφόρου με την 55η οδό, ενώ οδηγούσε το αυτοκίνητό του.

Σε έγγραφο με αριθμό 154 της 16/3/84 του Γραφείου Αμερικανικών Συμφερόντων των ΗΠΑ στην Αβάνα, που στάλθηκε στο ΥΠΕΞ της Κούβας, σημειώνεται, ανάμεσα σε άλλα, για την ίδια υπόθεση:

«Ο εισαγγελέας των ΗΠΑ για τη νότια Νέα Υόρκη στις 13/3/84 απήγγειλε 26 κατηγορίες στον Εντουάρντο Αροσένα για τη συμμετοχή στη δολοφονία του Φέλιξ Γκαρσία, Κουβανού διπλωμάτη στον ΟΗΕ στις 11/9/80, στην απόπειρα δολοφονίας του πρεσβευτή της Κούβας στον ΟΗΕ, Ραούλ Ρόα στις 25/3/80 και σε άλλες εγκληματικές πράξεις, για τις οποίες δημόσια η οργάνωση των Κουβανών εξόριστων, γνωστή με το όνομα "Ωμέγα 7", έχει αναλάβει την ευθύνη».

Ο εισαγγελέας των ΗΠΑ της νότιας Νέας Υόρκης, Ρούντολφ Τζουλιάνι (σ.σ. διατέλεσε δήμαρχος της πόλης τη δεκαετία του '90), σε έγγραφο της εποχής σημείωνε όσα αναφέρθηκαν παραπάνω για τις εγκληματικές πράξεις του Αροσένα.

Στην ίδια έρευνα που αναφέραμε παραπάνω των ερευνητών του FBI αναφέρονται και άλλες λεπτομέρειες: «Για την πραγματοποίηση της δολοφονίας του Κουβανού διπλωμάτη υπήρξε μια παρακολούθηση τουλάχιστον 50 ωρών από τον Αροσένα και μέλη της ομάδας του Πέδρο Ρεμόν. Το αρχικό σχέδιο ήταν να δολοφονήσουν 4 διπλωμάτες της κουβανικής αποστολής στον ΟΗΕ. Οι Αροσένα, Πέδρο Ρεμόν, Αντρές Γκαρσία και Εντουάρντο Λοσάδα Φερνάντες είναι όλοι εμπλεκόμενοι τόσο στην παρακολούθηση, όσο και στη δολοφονία.

Ο Πέδρο Ρεμόν τηλεφώνησε στα ΜΜΕ της Νέας Υόρκης και έδωσε την πληροφορία ότι η οργάνωση "Ωμέγα 7" αναλαμβάνει την ευθύνη γι' αυτή».

Στις 22 Απρίλη του 1976 στη Λισαβόνα μετά από έκρηξη βόμβας σκοτώθηκαν οι Κουβανοί διπλωμάτες στην πρεσβεία της χώρας στην Πορτογαλία, Αντριάνα Κόρτσο και Εφρέν Μοντεάγκουλο Ροντρίγκες.

Ο γιος της Αντριάνας, Χόρχε, θα δηλώσει λίγα χρόνια μετά:

«Η απώλεια της μητέρας μου ήταν πολύ μεγάλη, η αδελφή μου ήταν 12 χρονών, μια έφηβη, που δεν είχε τη βοήθεια της μητέρας της αυτή την εποχή. Και για μένα οι συναντήσεις στο σχολείο γίνονταν από τον πατέρα μας. Η μητέρα μου δεν μπόρεσε ποτέ να έρθει. Δεν ήταν ούτε στην αποφοίτησή μου στο δημοτικό και τις άλλες βαθμίδες. Ούτε και στη γέννηση της πρώτης της εγγονής».

Η κόρη της Αντριάνας, Μπετίνα Παλενσουέλα Κόρτσο, είπε για το χαμό της μητέρας της:

«Πέρα από το πρόσωπο που έκανε αυτήν την ενέργεια, αυτό που εντυπωσίασε και μου προκάλεσε αμέτρητο πόνο, είναι η βαρβαρότητα της πράξης: ότι υπάρχουν άνθρωποι στον κόσμο ικανοί να σκοτώνουν αθώους και να τα βάλουν υποτίθεται με μια κυβέρνηση. Εμείς, τα αδέλφια μου και εγώ, δεν μπορέσαμε να μοιραστούμε τις πιο σημαντικές στιγμές της ζωής μας με τη μητέρα μας»...

Στις 28 Απρίλη του 1979 από κινούμενο αυτοκίνητο δέχτηκε τις σφαίρες από 45άρι τρομοκρατών ο νέος Κουβανο-Αμερικανός Κάρλος Βαρέλα. Μια από τις ομάδες του Μαϊάμι ανέλαβε την ευθύνη που τη δικαιολόγησε: «Αυτός ήταν ένας από τους 75 προδότες», εννοώντας 75 Κουβανο-Αμερικανούς κατοίκους του Μαϊάμι, της Νέας Υόρκης και άλλων πόλεων που είχαν συστήσει μια Επιτροπή που εργαζόταν για την κατάργηση του εμπάργκο, το διάλογο των δύο χωρών, την αποκατάσταση φυσιολογικών σχέσεων και την επανένωση των οικογενειών.

Το εβδομαδιαίο περιοδικό «Λα Κρόνικα», που εκδιδόταν από αντικουβανικές οργανώσεις και την «Ωμέγα 7», σε διάφορες χώρες εκείνη την εποχή, είχε χαρακτηριστικούς τίτλους: «Δε θα επιτρέψουμε να προχωρήσει ο διάλογος» και «Δυναμίτης: η μόνη γλώσσα με την οποία θα μιλήσουμε».

Λισαβόνα 1976. Εικόνες από την κουβανική πρεσβεία, έπειτα από βομβιστική επίθεση, με αποτέλεσμα τον θάνατο δύο διπλωματών

Στις 5/4/77 οι τρομοκράτες της αντικουβανικής μαφίας του Μαϊάμι βάζουν βόμβα στην αεροπορική εταιρία «Ιστερν Αιρ Λάινς», γιατί σκόπευε να κάνει ταξίδια στην Κούβα.

Στις 8/6/77 τοποθέτησαν βόμβα στη ναυτιλιακή εταιρία «Καράς Λάινς» που πραγματοποιούσε κρουαζιέρες στην Κούβα. Αμέσως μετά αναγκάστηκε να ματαιώσει τη δραστηριότητα αυτή.

Στις 22/11/78 τοποθέτησαν βόμβα στην εφημερίδα «Πρένσα» στη Νέα Υόρκη, γιατί οι συντάκτες της ερευνούσαν τις δραστηριότητες των τρομοκρατικών αντικουβανικών οργανώσεων.

Στις 25/3/79 έγινε βομβιστική επίθεση στην ισπανική εταιρία του Νιου Τζέρσεϊ «Αλμασέν», που έκανε αποστολές δεμάτων στην Κούβα.

Στις 18/2/82 έγινε επίθεση με εκρηκτικό μηχανισμό στην εταιρία «Τρανσκούβα» στο Μαϊάμι που έστελνε φάρμακα στην Κούβα.

Για όλες αυτές τις εγκληματικές ενέργειες είναι χαρακτηριστική μια αναφορά ενός αστυνομικού υπαλλήλου του Τμήματος Ασφαλείας του Μαϊάμι με θέμα «Τρομοκρατική δραστηριότητα στην περιοχή του Μαϊάμι»: «Λόγω της έλλειψης βοήθειας και πόρων, οι τρομοκρατικές ομάδες των Κουβανών εξόριστων έχουν προχωρήσει στις επιθέσεις και τους εκβιασμούς, σε μια προσπάθεια να βρουν επιπρόσθετους πόρους. Μερικές ομάδες, εκτός από το ότι εμπλέκονται σε τρομοκρατικές ενέργειες ενάντια στην κυβέρνηση της Κούβας, είναι τίποτα λιγότερο και τίποτα περισσότερο από εγκληματίες που "τρέφονται" από τον κουβανικό πληθυσμό και αξιοποιούν τα έσοδα για τα δικά τους συμφέροντα».

Από τη δολοφονία του Κάρλος Βαρέλα, τον Απρίλη του 1979 στο Μαϊάμι

«Η επιτυχία του Μπος έχει μια πολύ απλή εξήγηση, είναι το παλιό στιλ των γκάνγκστερ του Σικάγου. Αν εσείς δεν πληρώσετε, εμείς τοποθετούμε μια βόμβα στο γραφείο σας. Ο Μπος είναι ένα εκβιαστής και σε καμία περίπτωση ένας πατριώτης. Σε όλο το Μαϊάμι η δραστηριότητά του είναι γνωστή ως μια εγκληματική δραστηριότητα».

Συνεχίζεται

Εσάς, λοιπόν, σας ξεπερνάω με αηδία, όπως σας πρέπει! Σας αφήνω να στέκεστε πάνω από το σκήνωμα του καλόγερου και να σταυροκοπιέστε και εκείνος να σας κοιτάζει με τα κλειστά μάτια του απορημένος και αηδιασμένος, ο άνθρωπος! Πώς να λιώσει, αλήθεια! Ομως, με τίποτα δεν μπορώ να ξεπεράσω τους καλεσμένους σας. Ανθρώπους, που θα 'πρεπε να είναι σοβαροί. Καθηγητές πανεπιστημίων, πολιτικούς, καλλιτέχνες... Δυστυχώς, αυτοί είναι χειρότεροι από του λόγου σας! Το δικό τους κίνητρο, η δική τους συμπεριφορά είναι πιο χυδαία από τη δική σας.

«Θαύμα», λοιπόν, κύριε καθηγητά κοινωνιολογίας, κύριε Πιπερίδη ή όπως αλλιώς σε λένε; «Ανεξήγητο φαινόμενο», κύριε ιατροδικαστή; «Σίγουρα θαύμα», κύριε καλλιτέχνη; Ποιον κοροϊδεύετε, ρε, θεομπαίχτες; Για να σας βγάζει στην εκπομπή του αυτός ο τσαρλατάνος πουλάτε, ρε, την (όποια) αξιοπιστία σας; Πώς θα αντικρίσετε, ρε, τους φίλους σας; Ή είναι όλοι σαν τα μούτρα σας; Και καλά οι φίλοι σας (πες μου με ποιους κάνεις παρέα, για να σου πω ποιος είσαι), δε φοβάστε τον καθρέφτη σας; Αυτός, ρε, θα σας φτύσει! Θα σας ρίξει μια ροχάλα, που θα είναι όλη δική σας!

Και η οργή μου, βέβαια, μεγαλώνει, όταν βλέπω τη σιωπή που απλώνεται για το θέμα, που προέκυψε από το «πουθενά», από ανθρώπους που θα 'πρεπε να μιλήσουν. Οταν ο εισαγγελέας γυρίζει τα μάτια του αλλού. Πού να μπλέξει, τώρα! Λες και δεν τον αφορά όλη αυτή η συντονισμένη εκστρατεία. Λες και δεν τον αφορά η θρησκευτική, αλλά και οικονομική απάτη, που εξυφαίνεται. Λες και οι σκόπιμα λαθεμένες πληροφορίες, που μεταδίδονται από την τηλεόραση, και μάλιστα σε ώρες αιχμής, είναι κουβέντες των καφενείων. Τη μια, το σκήνωμα που δε λιώνει. Την άλλη, το φάρμακο εναντίον του καρκίνου. Και πέφτει το χρήμα...

Φυσικά, ποιος δε γνωρίζει τη συνέχεια! Στη Λαμία γεννήθηκε ένας ακόμα άγιος! Το πρώτο ξαδέρφι του αγίου Νεκταρίου της Αίγινας, ο δεύτερος ξάδερφος του αγίου Ραφαήλ της Λέσβου. Ουρές και εκεί ο κόσμος. Σειρά τα παγκάρια. Φωτογραφίες, χαϊμαλιά, τάματα. Και η μονέδα θα πέφτει σύννεφο! Η λέξη ντροπή είναι ελάχιστη, για να αποδώσει ένα μέρος, έστω, δικαιοσύνης.

Ο Μαρίνος Αντύπας

Τα πρώτα βήματα της αποφασιστικότητάς τους τα είχαν δείξει από νωρίτερα, όταν στη 1 (14) του Μάρτη τετρακόσιοι κολίγοι από το χωριό Ορφανά της Καρδίτσας, οπλισμένοι με γκράδες, σταμάτησαν το τρένο, λίγο παραπέρα από το σταθμό, δηλώνοντας πως αν δε γίνει απαλλοτρίωση θα καταστρέψουν τη γραμμή. Στο ίδιο διάστημα κολίγοι από χωριά των Φαρσάλων είχαν βάλει φωτιά σε αχυραποθήκες τσιφλικάδων. Η μάχη είχε αρχίσει.

Τα μαντάτα του αγροτικού ξεσηκωμού είχαν φτάσει στην Αθήνα, προκαλώντας ανησυχία στο «κουβέρνο». Και στη Θεσσαλία έφτασαν διαταγές για «σκληρή αντιμετώπιση» των εξεγερμένων κολίγων. Στη Λάρισα, ο μοίραρχος Ψαροδήμος και ο νομάρχης Αργυρόπουλος έθεσαν τη φρουρά σε επιφυλακή και ζήτησαν στρατιωτικές ενισχύσεις από το Βόλο.

Από τα ξημερώματα της 6ης (19) του Μάρτη, κολίγοι από τα χωριά της περιοχής έφταναν στη Λάρισα για τη συγκέντρωση. Κρατούσαν μαύρες και κόκκινες σημαίες. Ταυτόχρονα, αναπτύσσονταν και οι δυνάμεις καταστολής, με τους καβαλάρηδες του ιππικού και τους χωροφύλακες να κάνουν γυμνάσια.

Κι ενώ γίνονταν όλα αυτά, σ' ένα χωριουδάκι έξω από τη Λάρισα, στο Κιλελέρ (Κυψέλη), κολίγοι συγκεντρώθηκαν για να επιβιβαστούν στο τρένο και να πάνε στο συλλαλητήριο. Είχαν φτάσει εκεί τραγουδώντας και ζητωκραυγάζοντας. Ηταν άοπλοι, δεν προκαλούσαν και όταν ήρθε το τρένο από το Βόλο, θέλησαν ν' ανέβουν. Δεν έβγαλαν, όμως, εισιτήριο, θεωρώντας ότι για μια φορά και γι' αυτή την ειδική περίπτωση είχαν το δικαίωμα να ταξιδέψουν δωρεάν.

Στο τρένο βρισκόταν και ο διευθυντής των θεσσαλικών σιδηροδρομικών γραμμών, Πολίτης, συνοδεύοντας τον Γερμανό δημοσιογράφο Φίσερ. Ακούγοντας ότι οι κολίγοι δε θέλουν να πληρώσουν εισιτήριο, διέταξε τους σιδηροδρομικούς να τους κατεβάσουν από το τρένο. Κι αυτοί, βλέποντας πως υπήρχε στρατός στο τρένο, κατέβηκαν. Οργισμένοι, όμως, από τις βρισιές του Πολίτη εναντίον τους, άρχισαν να διαμαρτύρονται και να πετροβολούν την αμαξοστοιχία. Το τρένο έφυγε, αλλά σε μικρή απόσταση παραπέρα άλλη μια ομάδα κολίγων, γύρω στα 800 άτομα, με κόκκινες σημαίες, προσπάθησαν να το σταματήσουν ζητώντας να τους μεταφέρει χωρίς εισιτήριο. Βρίζοντας, πάλι, χυδαία ο Πολίτης ζήτησε από τον αξιωματικό που ήταν επικεφαλής των στρατιωτών από το Βόλο, να «προστατεύση την έννομον τάξιν». Κι αυτός διέταξε τους ευζώνους και τους φαντάρους να πυροβολήσουν εναντίον των κολίγων.

Δύο αγρότες - ο Νταφούλης και ο Μπόκας - πέφτουν νεκροί από τα βόλια των τσολιάδων κι ένας άλλος πληγώνεται βαριά. Το πρώτο αίμα των κολίγων πότισε τη γη της Θεσσαλίας.

Το τρένο συνεχίζει τη θανατηφόρα πορεία του και φτάνει στο σταθμό του Τσουλάρ (Μελία), όπου είναι μαζεμένοι πολλοί κολίγοι. Σταματάει εκεί κι αρχίζει ο πετροβολισμός του. Οι τσολιάδες ξαναρίχνουν στο ψαχνό κι η γη ξαναβάφεται στο αίμα. Ο Ακριβούλης μένει στον τόπο, ο Μπατάλας λαβώνεται βαριά κι άλλοι δεκαπέντε κολίγοι ελαφρύτερα.

Οι δολοφονικές επιθέσεις του στρατού κατά των κολίγων γίνονται γνωστές στ' αδέλφια τους που είναι συγκεντρωμένοι στη Λάρισα κι αρχίζουν να διαμαρτύρονται. Οι δυνάμεις καταστολής ζητούν τη διάλυσή τους, αλλά αυτοί δεν υποχωρούν. Φωνάζοντας «κάτω οι τσιφλικάδες» κινούνται κατά κύματα προς την πλατεία της πόλης.

Ο υπίλαρχος Χρύσης και ο ανθυπίλαρχος Σκανδάλης διατάζουν πυρ και ο αγρότης Μπάνταρης πέφτει στο χώμα. Τραυματίζονται ακόμα ο Γκολέμας και ο Καραμπέρης. Τα θύματα θα ήταν πολύ περισσότερα αν κάποιοι υπαξιωματικοί από το Βόλο και τον Πειραιά, που είχαν φιλοαγροτικά αισθήματα και προοδευτικές ιδέες, δε ζητούσαν από τους φαντάρους να μη «χτυπάνε στο ψαχνό».

Παρά τις άγριες επιθέσεις οι αγρότες καταφέρνουν να φτάσουν στην πλατεία, μπροστά στο ξενοδοχείο «Πανελλήνιον», όπου πραγματοποιείται η μεγάλη συγκέντρωση. Εκεί, κάποιοι πολιτικάντηδες - δήμαρχοι και άλλοι - πήγαν να πάρουν το λόγο, αλλά οι κολίγοι δεν τους άφησαν.

Στο ψήφισμα που εγκρίθηκε και στάλθηκε τηλεγραφικώς στην κυβέρνηση και στη Βουλή αναφέρεται: «Απας ο γεωργικός λαός Λαρίσης συνελθών πανοικεί σήμερον Λάρισαν ίνα εκφράση βαθύν πόνον και πικρόν παράπονον διά την υποβολήν και επιψήφισιν του νόμου περί απαλλοτριώσεως των τσιφλικίων και προικοδοτήσεως γενναιοτέρας του Γεωργικού Ταμείου.

Απαιτεί:

α) Την άμεσον επιψήφισιν του νομοσχεδίου περί απαλλοτριώσεως των τσιφλικίων και διανομήν των Ζαππείων κτημάτων.

β) Την γενναιοτέραν προικοδότησιν του Γεωργικού Ταμείου διά της διαθέσεως του όλου φόρου των αροτριώντων κτηνών και παντός ό,τι νομίζει η κυβέρνησις καλύτερον.

γ) Εκφράζει την βαθείαν λύπην και οδύνην του διά την εκ μέρους των αρχών της πολιτείας άδικον επίθεσιν κατά του φιλησύχου και νομοταγούς λαού, ου θύματα υπήρξαν άοπλοι και λευκοί σκλάβοι της Θεσσαλίας».

Η κυβέρνηση Δραγούμη όχι μόνο δε νοιάστηκε για τα προβλήματα και τα αιτήματα των κολίγων, αλλά έβγαλε διαταγή να πιαστούν και να φυλακιστούν οι «πρωταίτιοι», εκατοντάδες δε Θεσσαλοί αγρότες, που συμμετείχαν στην κινητοποίηση, κλείστηκαν, επί μήνες, στις φυλακές Χαλκίδας και Λαμίας. Και στη σχετική συνεδρίαση της Βουλής εκπρόσωποί της μίλησαν με κυνισμό υπέρ των τσιφλικάδων και με λύσσα κατά των κολίγων.

Ομως, ο σπόρος του αγώνα είχε μπει στη θεσσαλική γη και βλάστησε καρπούς. Οι αγώνες συνεχίστηκαν και το «κουβέρνο» αναγκάστηκε, αργότερα, να προχωρήσει στην απαλλοτρίωση των τσιφλικιών.

Το νόημα και το μήνυμα του Κιλελέρ είναι επίκαιρο αφού σήμερα οι μικρομεσαίοι αγρότες κινδυνεύουν να ξαναμετατραπούν σε κολίγους των νεοτσιφλικάδων που δημιουργούνται στη χώρα μας.

Να γιατί ο σημερινός αγωνιστικός γιορτασμός της 96ης επετείου της εξέγερσης των Θεσσαλών κολίγων, που διοργανώνει η ΠΑΣΥ στον τόπο της θυσίας, αποτελεί βήμα αγώνα των μικρομεσαίων αγροτών κατά της αντιαγροτικής πολιτικής της ΕΕ και των κυβερνήσεων που επιχειρούν να τους ξεκληρίσουν. Στην κατεύθυνση της ανατροπής αυτής της πολιτικής, μαζί με τους εργάτες, τους αυτοαπασχολούμενους, δημιουργώντας τις προϋποθέσεις, σε κοινωνικό και πολιτικό επίπεδο, για την ανάδειξη της Λαϊκής Εξουσίας, η οποία θα εφαρμόσει μια φιλοαγροτική πολιτική, προς όφελος του ελληνικού λαού.

Σημείωση

Τα στοιχεία για την εξέγερση του Κιλελέρ αντλήθηκαν από το βιβλίο του Γιάννη Κορδάτου «Η ιστορία του αγροτικού κινήματος στην Ελλάδα»