Μια πρώτης τάξης ευκαιρία να δώσουν δυναμική αγωνιστική απάντηση στη συνολική επίθεση που δέχονται φέτος οι αγροτοκτηνοτρόφοι στις τιμές των προϊόντων τους και κατά συνέπεια στο εισόδημά τους, δίνεται στις 9 του Οκτώβρη. Αξίζει τον κόπο η αγροτιά να δώσει μαζικό αγωνιστικό παρών στο πανελλαδικό συλλαλητήριο που διοργανώνει το ΚΚΕ την ημέρα αυτή στην Αθήνα.

Η φετινή χρονιά είναι από τις χειρότερες, ως αποτέλεσμα της αντιαγροτικής πολιτικής που ακολουθείται εδώ και χρόνια και την οποία συνεχίζει να εφαρμόζει και η τωρινή κυβέρνηση της ΝΔ. Στη συντριπτική πλειοψηφία των αγροτικών προϊόντων, οι φετινές τιμές είναι από πιο χαμηλές έως εξευτελιστικά χαμηλές σε σύγκριση με τα προηγούμενα χρόνια. Χιλιάδες τόνοι αγροτικών προϊόντων σε όλη την Ελλάδα παραμένουν απούλητα ή σάπισαν και σαπίζουν στα χωράφια. Από την κυβέρνηση της ΝΔ οι αγρότες εισπράττουν κοροϊδία για δήθεν μέτρα και ελέγχους. Αλλά, αποτελέσματα για κάτι καλύτερο δε φαίνονται πουθενά. Κι αν φέτος γίνονται αυτά που γίνονται ως μια πρώτη γεύση των όσων φέρνουν η νέα ΚΑΠ και ο ΠΟΕ, ας φανταστούν οι αγρότες τι τους περιμένει τα αμέσως επόμενα χρόνια, είτε έχουν μεγάλη παραγωγή είτε κανονική παραγωγή όπως φέτος, είτε μικρή παραγωγή.

Η αγροτιά μαζί με την εργατιά και τα υπόλοιπα λαϊκά στρώματα καλείται να διαδηλώσει ενάντια σε αυτήν την αντιλαϊκή - αντιαγροτική πολιτική. Να διεκδικήσει εκτός των άλλων: Εγκαιρη διάθεση της αγροτικής παραγωγής με τιμές και επιδοτήσεις που να διασφαλίζουν βιώσιμο εισόδημα. Ριζική αλλαγή της πολιτικής για τους συνεταιρισμούς, για να περιοριστεί η ασυδοσία των εμποροβιομηχάνων και να γίνουν οι συνεταιρισμοί μοχλός ανάπτυξης. Προστασία της εγχώριας παραγωγής από τις αθρόες εισαγωγές και μείωση του κόστους παραγωγής. Κατώτερη σύνταξη 400 ευρώ και σύνταξη στα 60 για τους αγρότες και στα 55 για τις αγρότισσες.

Περίπου 300 χιλιάδες είναι οι αυτοαπασχολούμενοι επαγγελματίες στην Ελλάδα. Περίπου 315 χιλιάδες είναι οι Επαγγελματίες Βιοτέχνες και Εμποροι που απασχολούν μέχρι 4 άτομα στην επιχείρησή τους. Οι περισσότεροι από αυτούς απασχολούν άτομα της οικογένειάς τους. Για όλους αυτούς καμία πολιτική δε μεριμνεί, αντίθετα κάθε μέρα που περνά παλιά προβλήματα μεγαλώνουν, νέα γεννιούνται και η πίεση από το μεγάλο κεφάλαιο έχει πάρει χαρακτήρα διωγμού. Από τα πράγματα τοΎς ενώνουν με την εργατική τάξη περισσότερα από όσα τους χωρίζουν και η «ρίζα του κακού», η αιτία των προβλημάτων τους είναι κοινή με αυτή των εργαζομένων. Αυτό και μόνο είναι ένας πολύ καλός λόγος για να δώσουν το «παρών» στο συλλαλητήριο του ΚΚΕ στις 9 Οκτώβρη, δίπλα στους εργαζόμενους και τα άλλα λαϊκά στρώματα.

Υπάρχουν όμως και πολλοί άλλοι λόγοι. Το φορολογικό χαράτσι της νέας κυβέρνησης είναι ένας από αυτούς, καθώς αναμένει να εισπράξει από αυτούς 1,6 δισ. ευρώ συνολικά. Κάθε μήνας που περνά όλο και περισσότεροι ΕΒΕ διώχνονται από περιοχές που ρίζωσαν και δούλεψαν για δεκαετίες, καθώς μένουν άλυτα και οξύνονται σοβαρά προβλήματα της επαγγελματικής στέγης και της χωροθέτησης.

Αλλά και στο ζήτημα της χρηματοδότησης μόνο μεγάλα λόγια και ψέματα ακούν, καθώς ακόμη και το περιβόητο Ταμείο Εγγυοδοσίας μόνο έναν περιορισμένο αριθμό μπορεί να καλύψει, με επιπλέον κόστος στο δανεισμό και με περιορισμούς για «βιώσιμες» επιχειρήσεις που «καινοτομούν», είναι κυρίως «νέες» και τις επιλέγουν οι τράπεζες. Κι για όλα αυτά πρέπει να βρίσκεται ο κάθε μικρός ΕΒΕ στις 9 του Οκτώβρη στο συλλαλητήριο. Για να διατρανώσει τη θέλησή του να παλέψει για βιοτεχνικά πάρκα, με κρατική χρηματοδότηση, φορολόγησή με βάση τα πραγματικά έσοδα, ενιαίο 48ωρο εβδομαδιαίο ωράριο και Κυριακή αργία.

Δεν πάει άλλο... Δεν πάει άλλο με την ανέχεια, την ανεργία, τη μιζέρια. Ο εργάτης δεν αντέχει με κατώτερο μισθό 560 ευρώ και αυτά μεικτά. Ο συνταξιούχος ίσα - ίσα που αναπνέει με τα 400 ευρώ σύνταξη. Κάθε οικογένεια πληρώνει αδρά την κατά τ' άλλα δωρεάν Υγεία και Παιδεία. Ολοι εμείς, αξίζουμε μια καλύτερη ζωή. Τα χέρια του εργάτη, της εργάτριας γεννάνε τον πλούτο. Τον δικαιούνται. Ολο όσον παράγουν.

Το ΚΚΕ, μόνο αυτό βγαίνει μπροστά..! Αλλά ακόμα πιο σημαντικό: Μόνο αυτό μιλάει για τις πραγματικές ανάγκες των εργαζομένων. Γιατί τα 1.200 ευρώ κατώτερο μισθό που διεκδικεί, τα 960 ευρώ σύνταξη, το 7ωρο 5ήμερο, 35ωρο είναι και δικά μου αιτήματα. Το ΚΚΕ μέσα στις επιχειρήσεις και έξω απ' αυτές, στη Βουλή και στην Ευρωβουλή δεν αποδέχεται τις ευέλικτες μορφές απασχόλησης, τα τρίωρα και τα τετράωρα, την ενοικίαση εργαζομένων. Μόνο αυτό ξεκάθαρα και χωρίς περικοκλάδες απαιτεί πλήρη σταθερή δουλιά για όλους. Πλήρη προστασία των ανέργων.

Δε μιλά για ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων αλλά για τα δικαιώματα των εργαζομένων. Δεν το πιάνει ο πόνος για την παραγωγικότητα και την κερδοφορία του κεφαλαίου. Πονάει και νοιάζεται για τον άνεργο και την άνεργη, τον συμβασιούχο, τον νέο που ταλανίζεται στα ψευτοπρογράμματα κατάρτισης του ΟΑΕΔ.

Οταν οι άλλοι «κόπτονται» για τα ελλείμματα των Ταμείων, μόνο αυτό υπενθυμίζει ότι τα Ταμεία έγιναν με τα δικά μας λεφτά, με το δικό μας ιδρώτα. Μας ανήκουν. Δε μας χάρισαν τίποτα. Γιατί σήμερα, που με την τεχνολογία οι εργάτες παράγουν δέκα φορές περισσότερα απ' ό,τι η προηγούμενη γενιά, δικαιούνται και αυτοί σύνταξη στα 60 και στα 55 και όχι στα 67 που μας πηγαίνουν.

Αν δεν κατέβουμε οι εργάτες, οι άνεργοι στο συλλαλητήριο, ποιος άλλος θα κάνει αυτό που πρέπει και μπορούν να κάνουν αυτοί; Δε φτάνει μόνο να πας αύριο το πρωί στο μεροκάματο. Το ψωμί στο τραπέζι δεν έρχεται μόνο με τη δουλιά, όταν την έχεις και αυτή. Γιατί ξέρεις, ότι σήμερα έχεις: Το οχτάωρο που το τσαλαπατούν, αυτό το μεροκάματο πείνας, τη συλλογική σύμβαση που πολλές φορές ο εργοδότης την παραβιάζει... Ακόμα και τούτα, που σήμερα δε φτάνουν. Δεν πέσανε από τον ουρανό, δε μας τα χάρισαν. Και τούτα στο δρόμο καταχτήθηκαν. Και τα κατάχτησαν εργάτες. Απλοί άνθρωποι καθημερινοί... Γιατί αν δεν το κάνουμε: Τα παιδιά μας θα ζήσουν σε χειρότερο κόσμο.

Ολοι στο συλλαλητήριο λοιπόν. Γιατί κανείς δεν είναι μόνος του. Δίπλα του θα περπατήσουν χιλιάδες και χιλιάδες. Ανυπόταχτοι και αποφασισμένοι. Γιατί στο Πεδίον του Αρεως το Σάββατο, καθένας θα δει: Υπάρχει και άλλος δρόμος. Και αυτόν το δρόμο τον τραβάνε πολλοί...

Το διεκδικητικό πλαίσιο, που προβάλλει το ΚΚΕ, καλώντας στο συλλαλητήριο, αποτελεί ένα σύνολο αιτημάτων, με συνοχή μεταξύ τους, που ικανοποιούν στις τωρινές συνθήκες τις ανάγκες της λαϊκής οικογένειας. Ποια είναι:

• Κατώτατος μισθός 1.200 ευρώ, κατώτατη σύνταξη 960 ευρώ. Είναι τα ελάχιστα που μπορούν να κάνουν τη ζωή τους ανεκτή.
• Κανονική, σταθερή δουλιά για όλους. Να καταργηθούν τα ελαστικά ωράρια. Σταθερός ημερήσιος εργάσιμος χρόνος, 7ωρο - 35ωρο - 5ήμερο και 6ωρο - 30ωρο για όσους δουλεύουν σε βαριά και ανθυγιεινά.
• Σύνταξη στα 60 στους άνδρες και τα 55 για τις γυναίκες.
• Μονιμοποίηση όλων εκείνων που προσλήφθηκαν με διάφορες μορφές απασχόλησης και επίλυση του προβλήματος με ένα γενικότερο σχέδιο, που έχει να κάνει και με προσλήψεις σε τομείς κοινωνικής πολιτικής και έργων που χρειάζονται στο λαό.
• Επιδότηση των ανέργων με το 80% του μισθού, χωρίς προϋποθέσεις.
• Αποκλειστικά δημόσια δωρεάν Παιδεία, Υγεία και Πρόνοια. Ειδικά μέτρα για το γυναικείο πληθυσμό, τη μητρότητα, αποκλειστικά κρατικούς βρεφονηπιακούς σταθμούς.
• Ικανοποίηση των αναγκών των ατόμων με ειδικές ανάγκες.
• Μέτρα υγιεινής και ασφάλειας στους τόπους δουλιάς, με εργοδοτική εισφορά για τον επαγγελματικό κίνδυνο, κρατικό σύστημα τεχνικών Ασφαλείας και γιατρών Εργασίας που εντάσσονται στο δημόσιο σύστημα Υγείας και όχι να είναι υπάλληλοι της εργοδοσίας.
• Κατάργηση του φόρου προστιθέμενης αξίας και πάγωμα των τιμών σε είδη πλατιάς κατανάλωσης, με προτεραιότητα στα είδη διατροφής, ένδυσης, υπόδησης, σχολικά και φάρμακα.
• Δωρεάν εισιτήρια στα μέσα μαζικής μεταφοράς το πρωί και μείωσή τους σε όλα τα μέσα στις υπόλοιπες ώρες.
• Κατάργηση των διοδίων, στους εθνικούς δρόμους και στην Αττική Οδό.
• Δωρεάν στέγαση και σίτιση για τους φοιτητές, σπουδαστές των λαϊκών οικογενειών και κατάργηση των διδάκτρων στα ΙΕΚ.
• Αφορολόγητο όριο για τον άγαμο φορολογούμενο στα 15.000 ευρώ το χρόνο, προσαυξημένο ανάλογα με τα παιδιά. Αύξηση της φορολογίας των κερδών και των περιουσιακών στοιχείων του μεγάλου κεφαλαίου.
• Εγκαιρη διάθεση της αγροτικής παραγωγής με τιμές και επιδοτήσεις που διασφαλίζουν βιώσιμο εισόδημα στους μικρομεσαίους αγρότες. Σύνταξη 400 ευρώ για την αγροτιά.
• Βιοτεχνικά πάρκα, με κρατική χρηματοδότηση για τους επαγγελματοβιοτέχνες και εμπόρους, φορολόγησή τους, με βάση τα πραγματικά έσοδα και ενιαίο 48ωρο βδομαδιαίο ωράριο. Κυριακή αργία.
• Οχι στην ιδιωτικοποίηση των ολυμπιακών αθλητικών εγκαταστάσεων. Να δοθούν για δωρεάν χρήση στους εργαζόμενους, στα λαϊκά στρώματα.
• Αξιοποίηση των εγκαταστάσεων μη αθλητικού χαρακτήρα. Να μη δοθούν στους ιδιώτες.
• Να ξηλωθούν οι κάμερες, γιατί παρακολουθούν τη λαϊκή δράση.
• Πρόγραμμα δημοσίων έργων, που να υπηρετούν κοινωνικές ανάγκες, όπως έργα αντισεισμικής θωράκισης, λαϊκής κατοικίας, για τη διαχείριση του νερού, για το περιβάλλον, για το κυκλοφοριακό, συγκοινωνιακό σε όλη την Ελλάδα και όχι μόνο -όπως γίνεται τώρα- στο Λεκανοπέδιο της Αττικής, όπου είναι έργα που ωφελούν κυρίως τα σχέδια και τις πολιτικές του μεγάλου κεφαλαίου.

Αυτή και μόνο η ζοφερή πραγματικότητα καθιστά ανάγκη ζωής τη μαζική ανταπόκριση των εργαζομένων στο πανελλαδικό συλλαλητήριο του ΚΚΕ, στις 9 Οκτώβρη, στην Αθήνα. Αλλά υπάρχουν και πολλοί ακόμη λόγοι, τους οποίους θα δούμε στη συνέχεια, που οι εργάτες, οι φτωχοί αγρότες, οι ΕΒΕ, οι νέοι και οι νέες πρέπει να δώσουν, με τη μαζική μαχητική συμμετοχή τους στο συλλαλητήριο, μια πρώτη απάντηση και την υπόσχεση ότι η συνέχεια στην ανάπτυξη των κοινωνικοπολιτικών αγώνων θα είναι ακόμη πιο αποφασιστική.

• Γιατί η πλειοψηφία τους ανήκει στις λαϊκές οικογένειες.
• Δεν τους ικανοποιεί η εικόνα που αντικρίζουν στη σχολή τους σε ό,τι αφορά το πρόγραμμα σπουδών, την κατηγοριοποίηση σε κύκλους σπουδών, το γεγονός ότι τα πανεπιστήμια μετατρέπονται σε ξέφραγα αμπέλια όπου εισβάλλουν οι εταιρίες, τα ΝΑΤΟικά προγράμματα.
• Αναγκάζονται να χρυσοπληρώνουν γιατί η πολιτική που εμπορευματοποιεί τα πάντα δεν εξασφαλίζει το δικαίωμα σε στέγαση και σίτιση, συγγράμματα κλπ.
• Θέλουν ουσιαστικές σπουδές, που θα τους καθιστούν ολοκληρωμένους επιστήμονες και όχι πτυχιούχους άνεργους ή περιπλανώμενους απασχολήσιμους και διά βίου καταρτιζόμενους.

Οταν όλα αυτά και πιθανά πολλά άλλα τα βλέπουν, αγανακτούν και ψάχνουν διέξοδο, η πολιτική πρόταση του ΚΚΕ, το αγωνιστικό του κάλεσμα, πρέπει να γίνει και δική τους υπόθεση.

Γιατί το ΚΚΕ παλεύει για το Πανεπιστήμιο που:

• Υπερασπίζεται τον κοινωνικό ρόλο της επιστήμης στην υπηρεσία των λαϊκών συμφερόντων.
• Απορρίπτει τον αντιεπιστημονικό διαχωρισμό επιστήμης και τεχνολογίας (ΑΕΙ - ΤΕΙ), θέλει ουσιαστικό καθορισμό των επιστημονικών αντικειμένων όπου συνδυάζονται οι σπουδές με την έρευνα.
• Εξασφαλίζει στους φοιτητές πλήρη φοιτητική μέριμνα (εστίες, σίτιση, δωρεάν συγγράμματα και υλικά για τις σπουδές), με μόνιμο διδακτικό προσωπικό με αποκλειστική εργασία στο Πανεπιστήμιο
• Και φυσικά γενναία χρηματοδότηση από τον κρατικό προϋπολογισμό, αφού παλεύει για αποικλειστικά δημόσια δωρεάν παιδεία για όλους.

Αυτή την προοπτική υπηρετεί η πρόταση του ΚΚΕ για μια και Ενιαία Ανώτατη Εκπαίδευση, που πατάει στη στέρεη βάση του ενιαίου δωδεκάχρονου βασικού υποχρεωτικού σχολείου για όλους, και εξασφαλίζει ενιαίο κύκλο σπουδών που καταλήγει σε πτυχίο που κατοχυρώνει επαγγελματικά δικαιώματα και δίνει και την δυνατότητα για μεταπτυχιακές σπουδές που θα οδηγούν αποκλειστικά σε διδακτορική διατριβή.

Τα πράγματα είναι συγκεκριμένα. Δεν άλλαξε η αντιλαϊκή πολιτική, οι διαχειριστές της άλλαξαν. Οι στόχοι παραμένουν ίδιοι. Οι καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις πρέπει να ολοκληρωθούν. Να εμπορευματοποιηθούν περισσότερο η Υγεία και Παιδεία, που θα έπρεπε να παρέχονται δωρεάν σε όλους από το κράτος, έτσι ώστε το κεφάλαιο να κερδίζει περισσότερα προνόμια και δύναμη μέσα από τη μεγαλύτερη απελευθέρωση της αγοράς και την εκμετάλλευση της εργατικής δύναμης.

Η «σεμνότητα και η ταπεινότητα» της κυβέρνησης δεν μπορούν να πετύχουν πλέον την ανοχή μεγάλου κομματιού του λαού, ούτε η «αντιπολίτευση» του ΠΑΣΟΚ μπορεί να εμπνεύσει εμπιστοσύνη.

Ο πρωθυπουργός είναι σαφής όταν αναφέρεται στο στόχο της αυξημένης παραγωγικότητας και της ανταγωνιστικότητας. Αλλά και οι εργαζόμενοι από την πείρα τους ξέρουν, ποιος ωφελείται από την επιτυχία τέτοιων στόχων.

Το ερώτημα, ανάπτυξη για ποιον, προβληματίζει όλο και περισσότερους, αφού ανάπτυξη έχουμε ως χώρα, και την ίδια ώρα επιδεινώνεται η ζωή της εργατικής, λαϊκής οικογένειας.

Η πραγματικότητα είναι αμείλικτη. Η εργατική δύναμη συνεχώς φτηναίνει, οι εργασιακές σχέσεις αιχμαλωτίζουν τους εργαζόμενους σε 3ωρα ή 4ωρα, αλλά και σε 10ωρα και 12ωρα.

Η δεδομένη αύξηση της παραγωγικότητας για τη χώρα μας, για παράδειγμα, όχι μόνο δεν οδηγεί στη μείωση του εργάσιμου χρόνου και των ορίων συνταξιοδότησης, όπως θα έπρεπε, αλλά αντίθετα, υποχρεώνει τους εργαζόμενους να δουλεύουν μέχρι τα βαθιά γεράματά τους, για να μη γίνονται βάρος στα παιδιά τους, ενώ οδηγεί σε παραπέρα ελαστικοποίηση της εργασίας.

Η ισοτιμία των δύο φύλων είναι στόχος άπιαστος στον καπιταλισμό.

Γιατί ισοτιμία στις γυναίκες της αστικής τάξης μπορεί να γίνει, και έχει γίνει, αφού η ζωή τους δεν εξαρτάται από το μισθό που παίρνουν ή από τις κοινωνικές υπηρεσίες που έχουν, αλλά από το εισόδημα της αστικής οικογένειας, δηλαδή από τα κέρδη των επιχειρήσεών τους που είναι κλεμμένα από παραγόμενο από τους εργάτες και τις εργάτριες πλούτο. Επίσης ακριβώς λόγω του κλεμμένου πλούτου που ιδιοποιούνται οι αστικές οικογένειες έχουν τη δυνατότητα, άλλοι να φροντίζουν γι' αυτές, για τις δουλιές στο σπίτι, για τη φροντίδα των παιδιών, ενώ δε σκοτίζονται για έξοδα εκπαίδευσης, υγείας, άλλων αναγκαίων γι' αυτές υπηρεσιών. Για τις γυναίκες όμως της εργατικής τάξης υπάρχει απόλυτη αναγκαιότητα, όχι μόνο να διατηρηθούν ορισμένες θετικές διακρίσεις που έχουν, αλλά και να διευρυνθούν, να κατακτηθούν δικαιώματα που θα βελτιώνουν τη θέση τους, θα ικανοποιούν σύγχρονες ανάγκες δικές τους και των οικογενειών τους. Είναι δικαιώματα που τους ανήκουν ενώ οι κατακτήσεις βοηθούν ώστε από καλύτερες θέσεις και δυνατότητες να παλεύουν για ν' ανοίγει ο δρόμος της προοπτικής για την πραγματική ισοτιμία.

Οι γυναίκες της εργατικής τάξης μαζί με όλους τους εργαζόμενους πρέπει να απαιτήσουν πλήρη και σταθερή δουλιά, με κατώτερο μισθό 1.200 ευρώ και κατώτερη σύνταξη 960 ευρώ, όχι στη μερική προσωρινή απασχόληση. Οχι στις απολύσεις. Εφαρμογή του 8ώρου - όχι στην απελευθέρωση του ωραρίου. Αποκλειστικά δημόσιο σύστημα υγείας και Κοινωνικής Ασφάλισης. Σύνταξη στα 55 και στα 50 για τα βαρέα - ανθυγιεινά. Κατάργηση των ασφαλιστικών εισφορών από τις εργάτριες για τον κλάδο υγείας. Ειδικά μέτρα πρόληψης και προστασίας της υγείας του γυναικείου πληθυσμού. Δημιουργία δωρεάν βρεφονηπιακών σταθμών και άλλα αιτήματα, όπως τα έχει διατυπώσει το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα και το γυναικείο κίνημα. Αυτό το πλαίσιο όμως για ν' αποκτήσει δύναμη πρέπει να γίνει υπόθεση της κάθε εργαζόμενης γυναίκας.

Συνεπώς, καμιά υπομονή, ανοχή και ταξική συνεργασία δε χωρούν. Εχουμε εμπειρία, μπορούμε να βγάλουμε συμπεράσματα και να οργανώσουμε τα επόμενα βήματά μας.

Οι οργανωμένοι - συντονισμένοι αγώνες της εργατικής τάξης στοχεύουν στο φρενάρισμα της έντασης της εκμετάλλευσης και στην απόσπαση δικαιωμάτων.

Βέβαια αυτό δε φτάνει. Το κεφάλαιο βρίσκει τρόπους στο επόμενο βήμα να σε τσακίσει και να σου πάρει πίσω τα διπλάσια.

Συνεπώς, αν δε βάλει η εργατική τάξη το στόχο της κατάργησης της εκμετάλλευσης, δεν κάνει τίποτε. Αυτή είναι μια δύσκολη διαδικασία, γιατί έχει να κάνει με τη διαμόρφωση της ταξικής συνείδησης, αλλά κάθε καθυστέρηση στο μπόλιασμα των καθημερινών αγώνων μ' αυτή τη λογική, σπρώχνει πιο βαθιά τον εργαζόμενο στην ανέχεια, τη φτώχεια, την εξαθλίωση, το συμβιβασμό και τελικά στην αδιαφορία, την απάθεια και τη συνενοχή. Οι δυνάμεις του κεφαλαίου και οι κυβερνήσεις τους δεν μπορούν να λύσουν τα προβλήματα της εργατικής τάξης, γιατί είναι αυτοί που τα γεννούν και ζουν από αυτά.

Οι κομμουνιστές και οι κομμουνίστριες θα κάνουμε ό,τι περνάει από το χέρι μας, να συζητήσουμε και να πείσουμε κάθε εργαζόμενο, νέο και νέα, κάθε γυναίκα που ζει το καθημερινό γολγοθά της ανασφάλειας, ότι έχει δικαιώματα που πρέπει να απαιτήσει.

Δεν είναι η μοίρα μας να δεχόμαστε άκριτα τα ψίχουλα που μας πετάνε.

Το ΚΚΕ μπαίνει μπροστά και προσκαλεί τους εργαζόμενους να αντιδράσουν μαζικά, μαχητικά, να οργανώσουν την αντεπίθεσή τους, να αναπτύξουν τους αγώνες τους, να μετρήσουν τις δυνάμεις τους. Δυνάμεις ανεξάντλητες αρκεί να αποκτήσουν πίστη σ' αυτές, αυτοπεποίθηση.

Οι γυναίκες της εργατικής τάξης, οι πιο καταπιεσμένες των καταπιεσμένων, πρέπει να είναι στην πρώτη γραμμή. Καμιά απουσία δεν έχει δικαιολογία. Οι δρόμοι της Αθήνας να πλημμυρίσουν από ομορφιά, αισιοδοξία, αποφασιστικότητα και δύναμη. Να συναντηθούμε όλες και όλοι εκεί, στο Πεδίο του Αρεως, στις 11 το πρωί.

Είχα την τύχη να βρω για ξεναγό έναν υπέροχο Αφρικανό Μασάι, που φόραγε παντελόνι και πουκάμισο αλλά ποτέ παπούτσια. Στα 40 του χρόνια, περπατούσε ξυπόλυτος, ήξερε κάθε σπιθαμή μιας ...τουριστικής περιοχής στο μέγεθος της Πελοποννήσου, σπούδαζε δυο παιδιά κτηνιάτρους κι είχε διεισδύσει στους «ειδικούς οδηγούς» - ιθαγενείς με στόχο να εντοπίσει λαθροθήρες και σαδιστές που εμφανίζονταν ως τουρίστες, για να στήσουν επιχειρήσεις κλέβοντας ελεφαντόδοντο ή πουλώντας παλάμες από δολοφονημένους γορίλες για τασάκια και μπιμπελό, ματσωμένων επιχειρηματιών. Με πλησίασε επειδή με φοβήθηκε γιατί κινήθηκα μόνη μου, εκτός τουριστικών γκρουπ και εν τέλει με βοήθησε και μ' εμπιστεύτηκε για ακριβώς τον ίδιο λόγο.

«Πεθαίνει το Μασάι, πεθαίνει η Αφρική, Λιάνα. Τα ζώα δε γεννάνε πια. Δεν πολλαπλασιάζονται. Θα δεις κοπάδια - τα είδα - να τρέχουν πάνω-κάτω σαν τρελά, μακριά απ' την τροφή και το νερό τους. Αυτοκτονούν από τρόμο. Απ' όλα τα όπλα του ανθρώπου, τα άγρια θηρία ένα φοβούνται περισσότερο. Τα γιγάντια αερόστατα που περνάνε αργά από πάνω μας γεμάτα τύπους με κάμερες και φωτογραφικές μηχανές. Εχω δει λιοντάρι να αφήνει το φαΐ του και να τρέχει σα δαρμένο σκυλί μόλις το κάλυψε η σκιά του αερόστατου...». Ο Λούης κοίταζε πενήντα φορές τη μέρα τον ουρανό για να μη με οδηγήσει σε θεριά τρομοκρατημένα από τα αερόστατα.

Η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλέκα Παπαρήγα, θα περιοδεύσει:

• Την Τρίτη 5 Οκτώβρη στις 6.30 μ.μ., στην περιοχή «ΜΑΡΚΟΝΙ» του Βοτανικού.
• Την Τετάρτη 6 Οκτώβρη στις 10 π.μ., στο εργοστάσιο του ΟΣΕ στον Πειραιά.

Για το σκοπό αυτό μια ομάδα συντρόφων εργάζεται, ήδη, εδώ και καιρό. Προετοιμάζει πυρετωδώς άρματα, δρώμενα, καθορίζει το χώρο που θα καταλάβουν όσοι μεταβούν στην Αθήνα. Οι ιδέες πολλές κι αν και η πρακτική τους έκφραση δεν είναι πάντα εύκολη υπόθεση, καθώς απαιτείται ένα υψηλό επίπεδο αφαίρεσης, με διατήρηση των κυρίαρχων στοιχείων κάθε θέματος, γλαφυρότητα στην απεικόνιση κλπ., δίνουν τη μάχη με τις δυσκολίες επιστρατεύοντας κάθε δυνατότητα.

Στο συλλαλητήριο πρόκειται να συμμετάσχουν εργαζόμενοι διαφορετικών κλάδων, του χεριού και του πνεύματος, αγρότες, μικρομεσαίοι, νέοι και πολλοί ακόμα. Ολους αυτούς τους ενώνουν κοινά προβλήματα, κοινά αιτήματα, αλλά διατηρούν και τα ιδιαίτερα του χώρου τους. Ολα αυτά επιχειρείται να αποδοθούν σε εικόνες, σε χρώματα, να συμπυκνωθούν σε συνθήματα.

Επισκεφτήκαμε το χώρο όπου προετοιμάζονται οι μικρές «εκπλήξεις». Χαρτόνια και ξύλα, πανιά, χρώματα, κάθε είδους υλικό δουλεύεται με μαεστρία, αλλά κυρίως με μεράκι, για να αποκτήσει τη μορφή αιτημάτων, για να σατιρίσει, να αποτυπώσει πραγματικότητες, να στείλει μηνύματα.

Παρότι δεν έχουμε σκοπό να αποκαλύψουμε και να περιγράψουμε επακριβώς το τι ετοιμάζεται, μπορούμε να πούμε πως τα βασικά άρματα θα είναι τρία, εμπνευσμένα από την κατάσταση στην οποία έχουν περιέλθει τα δημοκρατικά δικαιώματα, την ιμπεριαλιστική αποχαλίνωση, την Ολυμπιάδα των χορηγών. Ταυτόχρονα, στο χώρο της διαδήλωσης με διάφορους παραστατικούς τρόπους θα δεσπόζουν το πλαίσιο δράσης του Κόμματος, η ανάγκη υπεράσπισης των θέσεών του κ.ά.

Από μια τέτοια διαδήλωση δε θα μπορούσαν να λείπουν οι νεκροί της τάξης μας. Οι εργάτες που έχασαν τη ζωή τους στα Ολυμπιακά έργα θα είναι ούτως ή άλλως στο μυαλό μας, στην ψυχή και την καρδιά μας. Αλλά και θα τιμηθούν με έναν ιδιαίτερο τρόπο.

Πέρα από τα όσα προετοιμάζονται κεντρικά, μια σειρά Κομματικές Οργανώσεις επεξεργάζονται αυτοτελώς την παρουσία τους στο χώρο του συλλαλητηρίου και το πώς θα αναπαραστήσουν τα όσα απασχολούν το χώρο δράσης τους.

Σε ό,τι αφορά τη διάταξη των δυνάμεων που θα συμμετάσχουν, ήδη διευθετούνται οι τελευταίες λεπτομέρειες. Από το πού θα παρκάρουν τα πούλμαν που θα μεταφέρουν τους διαδηλωτές από όλη την Ελλάδα, έως το πώς αυτοί θα φτάσουν στο Πεδίον του Αρεως συγκροτημένα και ποια θέση θα καταλάβουν εκεί. Λόγω του όγκου που αναμένεται να έχει το συλλαλητήριο (τα μηνύματα από την ως τώρα δουλιά δείχνουν πως η συμμετοχή απ' όλη την Ελλάδα θα είναι μεγάλη), εκτιμάται πως θα εκτείνεται από την ΑΣΟΕΕ ως τα Χαυτεία, στην Αλεξάνδρας θα ξεπερνά την οδό Τρικούπη και η πλατεία θα είναι ασφυκτικά γεμάτη, οι εξέδρες θα είναι περισσότερες από μία. Η κεντρική θα στηθεί μπροστά από το κτίριο της ΓΣΕΕ, όπου και θα παραταχθούν οι διαδηλωτές από την Αθήνα. Πρόκειται να είναι μια λιτή, αλλά επιβλητική κατασκευή, με κυρίαρχο το κόκκινο χρώμα (διαστάσεων περίπου αυτής των ευρωεκλογών) και με κεντρικό σύνθημα: «Καμία ανοχή στην ανέχεια». Η δεύτερη εξέδρα θα στηθεί στην πλατεία Κλαυθμώνος και θα υποδηλώνει τη διεθνιστική αλληλεγγύη, εκεί θα βρίσκονται και οι αντιπροσωπείες των ξένων κομμάτων που θα βρίσκονται στην Ελλάδα, με την ευκαιρία της Διεθνούς Συνάντησης που διοργανώνει το ΚΚΕ εκείνο το Σαββατοκύριακο. Η τρίτη εξέδρα θα στηθεί στην πλατεία Συντάγματος και θα διαμηνύει τη συνέχιση του αγώνα.

Επικεφαλής της κινητοποίησης θα τεθούν τόσο οι ξένες αντιπροσωπείες που παίρνουν μέρος στη Διεθνή Συνάντηση Κομμουνιστικών και Εργατικών Κομμάτων και θα συμμετέχουν στο συλλαλητήριο, όσο και οι διαδηλωτές που προέρχονται από χώρους και περιοχές που βρίσκονται σε αγωνιστικό αναβρασμό είτε λόγω επαπειλούμενων λουκέτων σε εργοστάσια, είτε λόγω απολύσεων.

Οταν στις 2 Σεπτέμβρη η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ σε συνέντευξη Τύπου ανακοίνωνε τη διοργάνωση του συλλαλητηρίου, τόνιζε ότι «αποτελεί μια δυναμική παρέμβαση, που έχει ως στόχο, να καλλιεργήσει το έδαφος για το φούντωμα των μαζικών, λαϊκών αγώνων, για συσπειρώσεις και συνεργασίες, στα πλαίσια του μαζικού κινήματος και γενικότερα». Επιδίωξη του Κόμματος είναι «να προβληθεί πλατιά στα μάτια του ελληνικού λαού, το σύγχρονο πλαίσιο πάλης που πρέπει ο ελληνικός λαός να υιοθετήσει, με βάση και τη δική του εμπειρία. Ενα πλαίσιο πάλης συνδυασμένων αιτημάτων, που απαντάει στην ολομέτωπη επίθεση, αλλά και θέτει τις βάσεις για διεκδικήσεις, για απόσπαση κατακτήσεων... που παίρνει υπόψη τις ανάγκες, τα συμφέροντα ευρύτερα των εργαζομένων...».

Επομένως η επιτυχία του συλλαλητηρίου θα συμβάλλει αποφασιστικά στην ανάπτυξη του εργατικού κινήματος, στην υπόθεση των συσπειρώσεων στο λαϊκό κίνημα, στην ενίσχυση των διεργασιών στις λαϊκές συνειδήσεις και στην τάση χειραφέτησης των λαϊκών στρωμάτων από την πολιτική των κομμάτων του κατεστημένου και τον οπορτουνισμό. Ζητήματα που συνδέονται οργανικά με τη στρατηγική και τους σκοπούς του ΚΚΕ. Με τη συγκρότηση του λαϊκού κοινωνικοπολιτικού μετώπου πάλης για τη λαϊκή εξουσία.

Το ΚΚΕ, δεν εξαντλεί τη δράση του μόνο στην επεξεργασία και προβολή γενικής πολιτικής και, στα πλαίσιά της, αιτημάτων για τη λύση των λαϊκών προβλημάτων. Παλεύει το ίδιο πολύμορφα σ' όλα τα επίπεδα για να 'χει κατακτήσεις ο λαός. Θεωρεί δική του υπόθεση τη δράση για την ανάπτυξη των καθημερινών αγώνων του μαζικού λαϊκού κινήματος, προκειμένου να βελτιώνεται η θέση του λαού στη σημερινή κοινωνία, κατευθύνοντας όμως τους ταξικούς αγώνες στην ανατροπή του καπιταλισμού.

Επομένως η ανάληψη πρωτοβουλίας από το ΚΚΕ να διοργανώσει συλλαλητήριο είναι καθήκον και υποχρέωσή του, όταν το εκτιμά και το κρίνει αναγκαίο, και μια από τις μορφές της δράσης του και μάλιστα σημαντική, αφού συμβάλει στις παραπάνω επιδιώξεις.

Το Κόμμα μας στις δοσμένες συνθήκες προβάλλει και παλεύει ένα ενιαίο συνεκτικό σύνολο διεκδικήσεων, ένα πλαίσιο πάλης συνδυασμένων αιτημάτων, που αντιμετωπίζει το σύνολο των προβλημάτων της εργατικής, της λαϊκής οικογένειας, την ικανοποίηση όλων των αναγκών της. Απ' αυτή την άποψη η διεκδίκησή του δεν αφορά μόνο τα επιμέρους κινήματα, αλλά το σύνολο του λαϊκού κινήματος. Προβάλλεται δηλαδή ταυτόχρονα η ανάγκη για την κοινή δράση όλων των επιμέρους τμημάτων του, της συσπείρωσης των φορέων του, στη βάση ενός κοινού πλαισίου πάλης. Επομένως, συμβάλλει στη συνειδητοποίηση της αναγκαιότητας δημιουργίας κοινωνικών συσπειρώσεων στο κίνημα, «ποτίζεται» με την ιδέα της κοινωνικής συμμαχίας μέσα στους αγώνες. Που, βεβαίως, δεν αναιρούν και την ανάπτυξη της πάλης κάθε τμήματος του λαϊκού κινήματος με βάση την όξυνση των προβλημάτων, την ωριμότητά του κλπ. Αλλά είναι σπουδαίο ζήτημα να συνειδητοποιείται η αναγκαιότητα της κοινής πάλης, της κοινωνικής συμμαχίας και να αναπτύσσεται μέσα στο λαϊκό κίνημα.

Με την πρωτοβουλία αυτή - το συλλαλητήριο, και τη δράση μας για την επιτυχία του - το ΚΚΕ, πρέπει να καταγραφεί σε πλατύτερες απ' ό,τι μέχρι σήμερα λαϊκές δυνάμεις ως το Κόμμα που μπορεί όχι μόνο να προβάλλει διεκδικητικούς στόχους που ικανοποιούν όλες τις λαϊκές ανάγκες, όχι μόνο ότι μπορούν να το εμπιστεύονται ως καθοδηγητή τέτοιων αγώνων, αλλά ως το Κόμμα που με την πολιτική του, στηριγμένο στον αγωνιζόμενο συσπειρωμένο λαό, μπορεί να κάνει πράξη αυτές τις διεκδικήσεις. Οτι η πολιτική του αποτελεί και δίνει διέξοδο σε όφελος του λαού, ο οποίος πρέπει γι' αυτούς τους λόγους να το ενισχύσει, να το ανυψώσει στη συνείδησή του ως το δικό του Κόμμα.

Αυτό είναι και το περιεχόμενο της καθημερινής μας πολιτικής δράσης, στην επαφή μας με τους εργαζόμενους, τη νεολαία, για να συμμετέχουν μαζικά στο συλλαλητήριο. Η προβολή δηλαδή του πλαισίου αιτημάτων με την αξίωση να γίνουν υπόθεση του λαού, περιεχόμενο των διεκδικητικών αγώνων του σε συνδυασμό με το ποια πολιτική μπορεί να τις πραγματοποιήσει, σε ποιο καθεστώς με ποια εξουσία. Αλλά, και από ποιο δρόμο (συμμετοχή των ίδιων των ανθρώπων του μόχθου στη μεγάλη κοινωνικοπολιτική συμμαχία πάλης για τη λαϊκή εξουσία) θα κατακτηθούν.

Η κατάκτηση εμπειρίας από την αυτοτελή μας δράση για το συλλαλητήριο συμβάλλει και στην απόκτηση πείρας για τη δουλιά μας στο μαζικό κίνημα, τους φορείς του, στη δράση μας για την ανύψωσή του ως το σημείο των σημερινών απαιτήσεων. Και πάνω απ' όλα στο να εντείνει το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα τη δράση του στην κατεύθυνση ενίσχυσής του, σε συνδυασμό με το να ηγηθεί για τη συσπείρωση των διαφορετικών τμημάτων του λαϊκού κινήματος (εργατικό συνδικαλιστικό, φτωχής αγροτιάς, ΕΒΕ, νεολαίας, αντιιμπεριαλιστικό κλπ), πάνω στη βάση διεκδίκησης του συνόλου των αιτημάτων. Να αναλάβει πρωτοβουλίες, δηλαδή, στην κατεύθυνση της συσπείρωσης φορέων διαφορετικών κοινωνικών δυνάμεων, ταυτόχρονα με την εξασφάλιση ταξικής ενότητας δράσης της εργατικής τάξης στο συνδικαλιστικό της κίνημα, στην κατεύθυνση δημιουργίας προϋποθέσεων κοινωνικών συμμαχιών.