Ολα δείχνουν πως οι μικρομεσαίοι αγρότες θα εξαναγκαστούν να βγουν εκτός παραγωγικής διαδικασίας και βασικές καλλιέργειες της Ελλάδας θα οδηγηθούν στη συρρίκνωση και την εξαφάνιση

Το μεγαλύτερο πλήγμα μέχρι τώρα το δέχτηκε η καπνοκαλλιέργεια. Από την πρώτη χρονιά εφαρμογής της νέας ΚΑΠ σχεδόν εξαφανίστηκε. Από τους 120.000 τόνους που ήταν η ποσόστωση και η παραγωγή καπνού πριν την αναθεώρηση του Απρίλη του 2004 - που έγινε επί κυβέρνησης ΝΔ - έπεσε το 2006 μεμιάς στους 23.000 τόνους. Το 2007 η παραγωγή έπεσε στους 20.000 τόνους κι όπως δείχνουν τα πράγματα χρόνο με το χρόνο όλο και θα μειώνεται μέχρι τελικής εξαφάνισης...

Ισχυρό χτύπημα δέχτηκε και η τευτλοκαλλιέργεια. Η αναθεώρηση της Κοινής Οργάνωσης Αγοράς ζάχαρης το Νοέμβρη του 2005 είχε ως αποτέλεσμα τη δραστική συρρίκνωση της παραγωγής από το 2006 κιόλας. Το 2005 είχαν καλλιεργηθεί 418.000 στρέμματα και το 2006 πρώτη χρονιά εφαρμογής των νέων μέτρων της ΕΕ καλλιεργήθηκαν 270.000 στρέμματα. Δηλαδή 150.000 στρέμματα λιγότερα. Το 2007 καλλιεργήθηκαν κοντά 140.000 στρέμματα, πράγμα που σημαίνει 180.000 στρέμματα λιγότερα. Ανάλογη είναι η εικόνα και για το 2008 όπου σπάρθηκαν 142.000 στρέμματα. Η κυβέρνηση ξεπούλησε τη μισή ποσόστωση ζάχαρης στην ΕΕ και δύο εργοστάσια της Ελληνικής Βιομηχανίας Ζάχαρης έκλεισαν. Το 2007 έφτασε το πράγμα να βγει μια παραγωγή 79.000 τόνοι ζάχαρης από τους 156.702 που είναι ό,τι απέμεινε από την εθνική ποσόστωση ζάχαρης. Ούτε φέτος φαίνεται ότι η παραγωγή ζάχαρης θα ξεπεράσει τους 100.000 τόνους, αν πάει καλά ο καιρός. Αν συνεχιστεί αυτή η κατάσταση, δύσκολα θα μπορέσουν να συνεχίσουν και τα υπόλοιπα τρία εργοστάσια της ΕΒΖ.

Αλλο ένα προϊόν που έπληξε, τα προηγούμενα χρόνια, η αναθεώρηση της νέας ΚΑΠ και η αποδέσμευση των επιδοτήσεων είναι το σκληρό σιτάρι. Το 2007 καλλιεργήθηκαν 3.928.000 στρέμματα, όταν το 2006 είχαν καλλιεργηθεί 5.090.000 στρέμματα, το 2005 7.050.000 στρέμματα και το 2004 7.500.000 στρέμματα, με σκληρό σιτάρι. Φαίνεται καθαρά πως μετά την εφαρμογή της νέας ΚΑΠ, η καλλιέργεια αυτή μειώθηκε περισσότερο από 2.000.000 στρέμματα. Μπορεί για το 2008 οι εκτιμήσεις να λένε ότι αυξήθηκαν τα καλλιεργούμενα στρέμματα λόγω της αύξησης των τιμών, από το διεθνές κερδοσκοπικό παιχνίδι των χρηματιστηρίων και των πολυεθνικών τροφίμων, όμως αυτό δε σημαίνει πάλι το ανάλογο κέρδος για τους παραγωγούς, ούτε βγάζει λάδι τις αντιαγροτικές επιταγές της νέας ΚΑΠ. Μείωση υπήρξε τα προηγούμενα χρόνια και στο καλαμπόκι. Το 2007 καλλιεργήθηκαν 1.747.000 στρέμματα, ενώ το 2006 είχαν καλλιεργηθεί 1.800.000 στρέμματα και το 2005 2.310.000 στρέμματα.

Αισθητή ήταν και η μείωση στη βαμβακοκαλλιέργεια, που από το 2002 και μετά έχει μπει στη μέγκενη της ΕΕ. Την πορεία συρρίκνωσης που εφάρμοσαν από κοινού οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ ήρθε να «ενισχύσει» η εφαρμογή της νέας ΚΑΠ και τα μέτρα που ψήφισε η κυβέρνηση της ΝΔ τον Απρίλη του 2004. Το 2006 καλλιεργήθηκαν 3.800.000 στρέμματα με βαμβάκι - που πάνω - κάτω ήταν ίδια με τα στρέμματα που επέβαλαν τα διοικητικά μέτρα περιορισμού της καλλιέργειας που ξεκίνησε το ΠΑΣΟΚ και συνέχισε η ΝΔ - και το 2007 η βαμβακοκαλλιέργεια έπεσε στα 3.400.000 στρέμματα. Για το 2008 οι εκτιμήσεις λένε ότι έχουν σπαρθεί λιγότερα από 3.000.000 στρέμματα, ενώ η κυβέρνηση της ΝΔ δέχτηκε να μειωθεί το στρεμματικό πλαφόν για τη συνδεδεμένη ενίσχυση στα 2.500.000 στρέμματα.

Το τίμημα της νέας ΚΑΠ πλήρωσε και το λάδι. Την εμπορική περίοδο 2005/2006 δηλώθηκαν στην ΕΕ 424.000 τόνοι, την περίοδο 2006/2007 370.000 τόνοι και την περίοδο 2007/2008 320.000 τόνοι. Προκύπτει, δηλαδή, ότι χρόνο με το χρόνο από την εφαρμογή της νέας ΚΑΠ η παραγωγή λαδιού μειώνεται και αυτό δεν έχει να κάνει με τις κακές καιρικές συνθήκες....

Κοντά σε όλα αυτά θα έρθουν να προστεθούν και οι επιπτώσεις από τα αρνητικά μέτρα που ψήφισε τον Ιούνη του 2007 η κυβέρνηση της ΝΔ για την αναθεώρηση της ΚΟΑ οπωροκηπευτικών και έξι μήνες αργότερα για την αναθεώρηση της ΚΟΑ κρασιού. Η αποδέσμευση των επιδοτήσεων θα πλήξει τη βιομηχανική ντομάτα, τη σταφίδα, τα χυμοποιήσιμα πορτοκάλια και σε ένα βαθμό και το συμπύρηνο ροδάκινο. Για παράδειγμα, η βιομηχανική ντομάτα ακολουθεί πορεία συρρίκνωσης από το 2004 όπου τότε είχαν σπαρθεί 183.000 στρέμματα, το 2005 130.000 στρέμματα, το 2006 105.000 στρέμματα και το 2007 100.000 στρέμματα. Εκτιμάται ότι όσο περνούν τα χρόνια η καλλιέργεια αυτή όλο και θα μειώνεται. Στο κρασί επίσης τα παχυλά κίνητρα που ψηφίστηκαν για το ξεπάτωμα των αμπελιών έχουν σαν στόχο να ξεριζωθούν περισσότερα από 160.000 στρέμματα μέχρι το 2011.

Ολα δείχνουν πως οι μικρομεσαίοι αγρότες θα εξαναγκαστούν να βγουν εκτός παραγωγικής διαδικασίας και βασικές καλλιέργειες της Ελλάδας θα οδηγηθούν στη συρρίκνωση και την εξαφάνιση. Η αρνητική κατάσταση, που έχουν συνδιαμορφώσει ΕΕ, πολυεθνικές και οι ντόπιοι κυβερνώντες, εξωθεί τους αγρότες στο να ζητούν να πάρουν τις όποιες αποσυνδεμένες επιδοτήσεις τους δίνουν ή όποια κίνητρα εγκατάλειψης και να πάει στο καλό η αγροτική παραγωγή, αφού προκοπή δεν υπάρχει.

Από τα όσα έχει ήδη επιφέρει η νέα ΚΑΠ γίνεται, λοιπόν, εμφανές ότι ΝΔ και ΠΑΣΟΚ έχουν τις ίδιες ευθύνες και πως αποτελούν τα δύο πρόσωπα της ίδιας αντιαγροτικής πολιτικής. Από κοντά και ο ΣΥΝ που επιχειρεί να φτιασιδώσει τις επιταγές της νέας ΚΑΠ και να δημιουργήσει αυταπάτες περί δυνατοτήτων βελτίωσης της αντιαγροτικής πολιτικής της ΕΕ. Ομως η αντιαγροτική πολιτική της ΕΕ, οι ολέθριες εντολές της νέας ΚΑΠ και του ΠΟΕ, που εξυπηρετούν τα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου και των πολυεθνικών, δε διορθώνονται. Ανατρέπονται. Οσο ΝΔ και ΠΑΣΟΚ ακολουθούν αυτή την αντιαγροτική πολιτική που επιβάλλουν η ΕΕ, ο ΠΟΕ και οι πολυεθνικές, η μικρομεσαία αγροτιά σταθερά θα οδηγείται στη φτώχεια, στην εγκατάλειψη της αγροτικής παραγωγής και των χωραφιών τους και στην ανεργία, άσχετα με το ποιος θα κυβερνά. Τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα που ξεστομίζουν η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ είτε ως κυβέρνηση, είτε ως αξιωματική αντιπολίτευση, δε θα αλλάξουν τη σκληρή πραγματικότητα και την ακολουθούμενη αντιαγροτική πολιτική. Η μικρομεσαία αγροτιά θα πρέπει να καταλάβει πως η λύση βρίσκεται στον παραγωγικό συνεταιρισμό, στο πλαίσιο της λαϊκής εξουσίας και λαϊκής οικονομίας. Βρίσκεται στο κοινό μέτωπο αγώνα με την εργατιά και τα υπόλοιπα λαϊκά στρώματα και στην κατανόηση της αναγκαιότητας για δυνάμωμα του ΚΚΕ και αλλαγής των πολιτικών προϋποθέσεων και συνθηκών για να γίνουν πράξη όλα αυτά.