ΚΛΕΙΝΟΥΝ τούτες τις μέρες εφτά χρόνια, που αποχαιρετίσαμε για πάντα τον αξέχαστο σύντροφο, τον Αντώνη Αμπατιέλο που δεκαετίες ολόκληρες τάχθηκε και υπηρέτησε συνειδητά το ναυτεργατικό, εργατικό και κομμουνιστικό κίνημα. Που μέσα αλλά κι έξω από τα καράβια αναδείχτηκε σε ακούραστο οργανωτή και καθοδηγητή σκληρών και δύσκολων ταξικών αγώνων.

Ο ΑΝΤΩΝΗΣ ήταν η θάλασσα, ήταν ο αγώνας. Ηταν ο κομμουνιστής ναυτεργάτης που αναμετρήθηκε με τα πιο ισχυρά οικονομικά και πολιτικά συμφέροντα. Που άτρομος κι αποφασιστικός αντιπάλεψε την εφοπλιστική ασυδοσία και που μαζί με τους άλλους συντρόφους ανάγκασαν τους εφοπλιστές να υπογράψουν το 1942 την πρώτη συλλογική σύμβαση. Σημαντικό γεγονός που καταργούσε το καθεστώς του εργασιακού μεσαίωνα στα καράβια.

ΚΑΘΕ καλοκαίρι σταθερή αγαπημένη ρότα για πολλά χρόνια, η πατρώα γη, το νησί του η Κεφαλονιά, ώρες και μέρες συντροφικής αγάπης, κουβέντας ο τόπος, που εδώ κι εβδομήντα χρόνια ξεκίνησε η αγωνιστική ζωή του. Ηταν 18χρονος που μπήκε στην ΟΚΝΕ και στη συνέχεια στο ΚΚΕ. Τα προπολεμικά χρόνια και σχεδόν πάντα το Δεκαπενταύγουστο, έφταναν στο νησί τα εγγλέζικα καράβια, η αρμάδα της Μεσογείου, ύστερα από τα γυμνάσια. Οι Κεφαλονίτες ποτέ δε χώνεψαν αυτούς τους απρόσκλητους επισκέπτες... Ηξεραν πως πολλές φορές οι περιβόητοι αυτοί «προστάτες» είχαν ματώσει το νησί, άσβηστη η μνήμη για τους κρεμασμένους. Οι παππούδες έδειχναν συχνά τα δέντρα με τις κρεμάλες.

ΘΥΜΑΜΑΙ μια κουβέντα που πολλές φορές άκουσα να λένε στα σταφιδάλωνα οι ξωμάχοι, καθώς έβλεπαν τα πολεμικά να προβάλλουν στους Βαρδιάνους, το μικρό νησάκι στα νότια της Κεφαλονιάς και να καβατζάρουν τον Αϊ - Γιώργη και να «φουντάρουν» στην ορισμένη θέση τους. «Τα βουλιασμένα έφτασαν». Τα 'χανε σημαδέψει με του καιρού τα ξαφνικά ξεσπάσματα, που όταν ξέφταναν τέτοια μπουρίνια τους «σάρωνε» τη σοδειά τους. Κι έφερνε φτώχεια, απελπισία, Φυσικά τ' αρχοντολόγι του νησιού, όπως και στα χρόνια της «προστασίας», τους περίμενε κι είχε φιέστες μεγάλες στα σαλόνια ανοιχτά για κάθε λογής βίζιτες.

ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ του 1933. Ο εγγλέζικος στόλος θα φτάσει για την καθιερωμένη αυτή βίζιτα. Ο Αντώνης Αμπατιέλος που τότε ήταν γραμματέας της ΟΚΝΕ στο νησί, μαθαίνει πως ο στόλος θα πήγαινε στην Κίνα και ενεργώντας αποβάσεις θα ενίσχυε τον Τσαγκ Κάι Σεκ που πολεμούσε τον κινεζικό λαό και τον κόκκινο στρατό του. Γράφτηκε η προκήρυξη, μεταφράστηκε στα εγγλέζικα και τελικά τυπώθηκε στην Πάτρα κι όχι στο Αργοστόλι και τούτο για να μην το μάθει η Ασφάλεια. Οι προκηρύξεις, που καλούσαν τους Αγγλους ναύτες να μη χτυπήσουν τους Κινέζους εργάτες, μοιράστηκαν από τους νεολαίους στην πρώτη έξοδο που είχαν οι ναύτες. Ο Αγγλος ναύαρχος σκύλιασε. Εκανε τα παράπονά του στο νομάρχη κι ο διοικητής της Χωροφυλακής εξαπόλυσε κυνηγητό για να εντοπίσει τους «δράστες». Η Κεφαλονιά βροντοφωνούσε το σύνθημα που είχε ρίξει τότε το Κόμμα μας: «Κάτω τα χέρια από την Κίνα».

ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ σήμερα, ετούτη την ώρα, στην καλοκαιρινή παρουσία στο νησί μας, ολοζώντανος πάντα ο σύντροφος της θάλασσας, ο αγωνιστής, ο απλός και πανάξιος της ελληνικής ναυτοσύνης. Ζούσε του νησιού τη ζωή, τα βάσανα του κόσμου. Και κρατούσε κι απλή την κουβέντα με τον ξωμάχο της γης που μαζί του μοιραζόταν το κρασί του, τη θηνιάτικη μαυροδάφνη, αλλά και τη ρομπόλα που μοίραζε ακριβοδίκαια ανάμεσα στα δυο κρασιά την αγάπη του. Ο αξέχαστος σύντροφος που επίμονα μας έλεγε, μας θύμιζε την παλιά ρήση: «Το ψωμί του ναυτικού έχει εφτά φλούδες».

Η κυβέρνηση λίγες μόνο μέρες πριν την επίσημη παρουσίαση της πρότασης τη στήριζε, επειδή τη θεωρούσε ισορροπημένη και γι' αυτό καλούσε την Επιτροπή και όλα τα κράτη - μέλη να εντείνουν τις προσπάθειές τους και να συντομεύσουν τις διαπραγματεύσεις για να υπερψηφιστεί όσο το δυνατόν συντομότερα.

Αυτή τη θέση η κυβέρνηση την έκανε γνωστή με σχετικό κείμενο που έστειλε στα κόμματα και στα ΜΜΕ και παρουσίασε ο υπουργός Γεωργίας στη Γενική Συνέλευση της ΠΑΣΕΓΕΣ, τον Ιούνιο του 2002.

Τώρα, μετά τη δημοσιοποίηση της πρότασης, που βλέπει την αγανάκτηση των μικρομεσαίων αγροτών και των φορέων της, κάνει την ανάγκη φιλοτιμία και εκτιμάει την πρόταση ως μη ικανοποιητική, επειδή διαφωνεί με κάποια αριθμητικά στοιχεία και όχι με την ουσία της. Γι' αυτό υπόσχεται ότι μέσα από συμμαχίες με άλλες κοινοτικές κυβερνήσεις, κύρια των νότιων χωρών, θα βελτιώσει τα ποσοτικά στοιχεία της πρότασης και μετά από τα φτιασιδώματα αυτά θα την υπερψηφίσει.

Η ΝΔ, χωρίς να διαφωνεί με την ουσία της πρότασης της Επιτροπής, τη χαρακτηρίζει αρνητική. Κάνει κριτική στην κυβέρνηση, γιατί δεν αντιλήφθηκε έγκαιρα τον αρνητικό χαρακτήρα της και γιατί δεν έκανε τις απαραίτητες κυβερνητικές συμμαχίες, στη φάση της διαμόρφωσης της πρότασης. Ταυτόχρονα προτείνει να αλλάξουν κάποια αριθμητικά στοιχεία, επειδή πιστεύει ότι με αυτές τις επιμέρους αλλαγές η πρόταση μπορεί να αλλάξει χαρακτήρα και να γίνει θετική. Προτείνει, για παράδειγμα, η περικοπή των ενισχύσεων να μη γίνεται στα αγροτικά νοικοκυριά που παίρνουν πάνω από 5.000 Ευρώ, αλλά πάνω από 10.000 Ευρώ.

Με τις προτάσεις της η ΝΔ δεν αλλάζει τον αντιαγροτικό χαρακτήρα της πρότασης και επιπλέον θεωρεί οικονομικά εύρωστους τους καπνοπαραγωγούς που έχουν ποσόστωση μεγαλύτερη των 3.500 κιλών καπνού Βιρτζίνια, τους βαμβακοπαραγωγούς που έχουν παραγωγή μεγαλύτερη των 25.000 κιλών, τους σιτοπαραγωγούς που καλλιεργούν πάνω από 200 στρέμματα σκληρό σιτάρι κ.ο.κ., γι' αυτό αποδέχεται να περικοπούν οι επιδοτήσεις τους.

Ολες οι πολιτικές δυνάμεις της χώρας που θεωρούν μονόδρομο την ΚΑΠ, σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό, συμφωνούν με τις δικαιολογίες της επιτροπής, ότι η πρότασή της, που επιβάλλει την περικοπή των ενισχύσεων και την αποσύνδεσή τους από την αγροτική παραγωγή, γίνεται για περιβαλλοντικούς λόγους, για να βελτιωθεί η ποιότητα και για να καλυφθεί το κόστος της διεύρυνσης. Δηλαδή για να καλυφθούν με επιδοτήσεις και οι αγρότες των χωρών που θα ενταχθούν στην ΕΕ.

Η δικαιολογία αυτή, που εξ αντικειμένου δημιουργεί αντιθέσεις ανάμεσα στους αγρότες που είναι στην ΕΕ και αυτών που θα ενταχθούν σ' αυτή, είναι αβάσιμη. Αυτό αποδείχνεται από το γεγονός ότι η Επιτροπή προτείνει να μη δίνονται ολόκληρες οι ενισχύσεις στους αγρότες των χωρών που θα ενταχθούν στην ΕΕ από τον πρώτο χρόνο. Αλλά τον πρώτο χρόνο να δίνεται το 25% και σταδιακά να ολοκληρώνεται το 2013, τότε δηλαδή που οι ενισχύσεις θα έχουν εξανεμιστεί ή και καταργηθεί.

Μάλιστα το 25% θα υπολογίζεται στη μέση αγροτική παραγωγή αυτών των χωρών της τελευταίας πενταετίας, που είναι πολύ μικρή, επειδή την περίοδο αυτή υπήρχε αποδιάρθρωση και της αγροτικής παραγωγής, εξαιτίας των ανατροπών που έγιναν στις χώρες αυτές στη δεκαετία του 1990.

Και ενώ οι αγρότες αυτών των χωρών θα παίρνουν πολύ μικρό ποσοστό, που θα υπολογίζεται σε πολύ μικρές ποσότητες, οι χώρες τους θα πληρώνουν κανονικά τις εισφορές τους στα κοινοτικά ταμεία. Ταυτόχρονα οι χώρες αυτές θα πληρώνουν τεράστια ποσά μέσα από τα ελλείμματά τους στα αγροτικά εμπορικά ισοζύγια, μια και η αγροτική τους παραγωγή δε θα μπορεί να αναπτυχθεί, εξαιτίας των πολύ χαμηλών ποσοστώσεων και τις ανάγκες τους σε τρόφιμα θα τις καλύπτουν με εισαγωγές από την ΕΕ.

Οι ετεροβαρείς ρυθμίσεις που προτείνονται για τους αγρότες των χωρών που θα ενταχθούν στην ΕΕ, αποκαλύπτουν ότι οι περικοπές των αγροτικών ενισχύσεων δε γίνονται για να καλυφθούν οι αγρότες αυτών των χωρών. Αλλά για να διατεθούν αυτά τα κονδύλια στις νέες κοινές κοινοτικές πολιτικές που αποφασίστηκαν με τη Συνθήκη του Μάαστριχτ το 1992 και μπήκαν σε εφαρμογή στις αρχές της δεκαετίας του 2000. Τέτοιες πολιτικές είναι η Οικονομική και Νομισματική, η Κοινή Εξωτερική Πολιτική και Αμυνας κ.ά. Η συγκρότηση, ο εξοπλισμός και η λειτουργία του Ευρωστρατού, της Ευρωαστυνομίας και άλλων κοινοτικών μηχανισμών, κυρίως κατασταλτικών, απαιτούν τεράστια κονδύλια, τα οποία μεταφέρονται από την ΚΑΠ, μια και οι ισχυρές χώρες του βορρά δε δέχτηκαν να αυξήσουν τη συνεισφορά τους στον κοινοτικό προϋπολογισμό.

Αυτός είναι ο πραγματικός λόγος και όχι το υποκριτικό ενδιαφέρον του Διευθυντηρίου της ΕΕ για τους αγρότες των χωρών που θα ενταχθούν στην ΕΕ.

Και οι προτάσεις της Επιτροπής δείχνουν τον αντιαγροτικό χαρακτήρα της ΚΑΠ, αλλά και τη διασπαστική ταχτική της ΕΕ. Δείχνουν επίσης την αναγκαιότητα σύγκρουσης όλων των μικρομεσαίων αγροτών, όχι μόνο με αυτές τις προτάσεις, αλλά με ολόκληρη την ΚΑΠ και την πολιτική της ΕΕ.

Ομως, μαζί με αυτή τη σύγκρουση οι μικρομεσαίοι αγρότες θα πρέπει να συμβάλουν στη δημιουργία των πολιτικών προϋποθέσεων για να δημιουργηθεί το λαϊκό μέτωπο, με στόχο τη λαϊκή εξουσία, η οποία στα πλαίσια μιας γενικότερης λαϊκής οικονομίας θα αναπτύξει την αγροτική οικονομία σε όφελος του λαού και των συνεταιρισμένων αγροτών.

Η μαζική υπερψήφιση των συνδυασμών, που στηρίζονται από το ΚΚΕ και αντιστέκονται στις αντιαγροτικές πολιτικές των ελληνικών κυβερνήσεων και της ΕΕ, στις επικείμενες Δημοτικές και Νομαρχιακές εκλογές αποτελεί σημαντικό βήμα χειραφέτησης των μικρομεσαίων αγροτών από τις πολιτικές και τα κόμματα που τους ξεκληρίζουν.

Η παραπάνω απόφαση συνεπάγεται ότι η τελική τιμή του βαμβακιού εμπορίας 2001 - 2002 - θα διαμορφωθεί μετά την επιστροφή μέρους της παρακρατηθείσας συνυπευθυνότητας που κυμαίνεται μεταξύ 8,5 και 12,5 δραχμών κατά κιλό - θα είναι, κατά μέσο όρο, 240 δραχμές το κιλό. Τούτο σημαίνει ότι ο Ελληνας βαμβακοπαραγωγός χάνει περί τις 55 δραχμές το κιλό σε σχέση με την τιμή στην οποία πούλησε το βαμβάκι του στην περίοδο εμπορίας 2000 - 2001, η οποία είχε διαμορφωθεί στις 295 δραχμές το κιλό περίπου.

Ομως, η απόφαση της Κομισιόν δεν αφορά μόνο στην τιμή του βαμβακιού, αλλά έχει κι άλλες σοβαρές «παρενέργειες», καθώς:

• Για πρώτη φορά - και κατά παράβαση κι αυτού ακόμα του καταστροφικού νέου κανονισμού της ΕΕ, για το βαμβάκι, που τέθηκε σε εφαρμογή από τον Απρίλη του 2001 - η Κομισιόν και η Ευρωπαϊκή Ενωση ευρύτερα, δέχεται ότι μπορεί να υπάρξουν επιλέξιμες (επιδοτούμενες), και μη επιλέξιμες (μη επιδοτούμενες), ποσότητες βαμβακιού που παράγονται νομίμως στη χώρα μας. (Γεγονός το οποίο δημιουργει «δεδικασμένα» και για το μέλλον)
• Συνδέεται με τα περιβόητα «περιβαλλοντικά κριτήρια», γεγονός που σημαίνει ότι προωθούνται και επίκεινται νέες δραστικές στρεμματικές περικοπές της βαμβακοκαλλιέργειας στη χώρα μας, ούτως ώστε να την εγκαταλείψουν οι μικρομεσαίοι αγρότες και να καταστεί «προνόμιο» λίγων μεγαλοαγροτών ή και επιχειρήσεων που θα δραστηριοποιηθούν στο χώρο.

Η απόφαση της Κομισιόν έρχεται να διαψεύσει πλήρως και κατηγορηματικά όσα η κυβέρνηση, μέσω της πολιτικής ηγεσίας του υπουργείου Γεωργίας, υποσχέθηκε στους βαμβακοπαραγωγούς. Ιδού τι υποσχέθηκαν - αμέτρητες φορές - οι Γ. Δρυς, Β. Αργύρης, Φ. Χατζημιχάλης, αλλά και ο Κ. Λαλιώτης και ο Κ. Σημίτης:

• Ολες οι ποσότητες βαμβακιού που παρήχθησαν από χωράφια δηλωμένα στο Οργανωμένο Σύστημα Διαχείρισης Επιδοτήσεων, (ΟΣΔΕ), θα επιδοτηθούν.
• Η τελική τιμή του βαμβακιού, εμπορίας 2001 - 2002, μετά την επιστροφή μέρους της παρακρατηθείσας ποσότητας, θα φτάσει στις 310 δραχμές το κιλό, εξασφαλίζοντας, έτσι, ένα «καλό εισόδημα» για τον Ελληνα βαμβακοπαραγωγό.

Αργότερα - κι ενώ γινόταν αντιληπτά τα κυβερνητικά ψεύδη - η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Γεωργίας άρχισε να κάνει "εκπτώσεις" στις υποσχέσεις. Η τελευταία "έκπτωση" περιόρισε την υπόσχεση στο "50άρι" που θα έπαιρναν οι βαμβακοπαραγωγοί ως επιστροφή μέρους της παρακρατηθείσας συνυπευθυνότητας, αλλά μόνο για τα επιδοτούμενα κιλά.

Ούτε κι αυτή η υπόσχεση υλοποιείται, καθώς η επιστροφή συνυπευθυνότητας θα είναι από 0,025 μέχρι 0,036 ευρώ το κιλό (8,5 - 12,5 δρχ.).

Τα παραπάνω ψεύδη της πολιτικής ηγεσίας του υπουργείου Γεωργίας είχαν εντοπίσει και καταγγείλει από πολύ νωρίς - από το περασμένο φθινόπωρο ακόμα - πολλοί αγροτοσυνδικαλιστές, κατηγορώντας το υπουργείο ότι επιχειρεί την παραπλάνηση των αγροτών. Αλλη τόση... αξία έχουν, όμως και οι τωρινές κυβερνητικές υποσχέσεις, περί παροχής εθνικών επιδοτήσεων - και αφού ζητηθεί η άδεια της ΕΕ... - που δίνονται καθώς πλησιάζουν οι δημοτικές και νομαρχιακές εκλογές και κορυφώνεται η αγανάκτηση των βαμβακοπαραγωγών.

Η κυβέρνηση, αντί ν' απαντήσει επί της ουσίας στις καταγγελίες, επέλεξε την οδό της αισχρής συκοφάντησης των προθέσεων και των θέσεων συγκεκριμένων αγροτοσυνδικαλιστών (κυρίως των Γ. Πατάκη και Β. Μπούτα), και της σύγκρουσης με το συνεπές αγροτικό κίνημα που αγωνιζόταν στους δρόμους για την υπεράσπιση των αγροτικών συμφερόντων και την ανατροπή της αντιαγροτικής πολιτικής της κυβέρνησης και της ΕΕ.

Το ίδιο, ουσιαστικά, έκανε και η ηγεσία της ΝΔ - τώρα «λαϊκίζει» καταγγέλλοντας την κυβέρνηση και ζητώντας την παραίτηση της πολιτικής ηγεσίας του υπουργείου Γεωργίας - επιχειρώντας την υπονόμευση της αποτελεσματικότητας των αγροτικών κινητοποιήσεων. (Με την ευκαιρία, να ρωτήσουμε τους αγροτοσυνδικαλιστές της ΝΔ που συνέβαλλαν - εκόντες, άκοντες - στη διάλυση του μπλόκου των Τεμπών, αν πιστεύουν τώρα ότι με τη στάση τους τότε διευκόλυναν την κυβέρνηση να «κάνει τη δουλιά της»).

Και δεν μπορούσε να είναι διαφορετική η στάση της ΝΔ καθώς συμφωνεί, επί της ουσίας, - και, ενίοτε, επαυξάνει - με την αντιαγροτική πολιτική της Ευρωπαϊκής Ενωσης που εφαρμόζεται, απόρροια κι αποτέλεσμα της οποίας είναι και τα «βάσανα» των βαμβακοπαραγωγών.

Οι βαμβακοπαραγωγοί είναι πολύ οργισμένοι καθώς τώρα συνειδητοποιούν πλήρως το μέγεθος της επιχείρησης εξαπάτησής τους από την κυβέρνηση, αλλά και τη ΝΔ. Δε φτάνει, όμως, η οργή. Χρειάζεται ν' απαντήσουν στην «επιχείρηση ξεκληρίσματός τους» με αποτελεσματικό τρόπο.

Εν πρώτοις, χρειάζεται να συνεχιστούν οι μαζικοί και δυναμικοί αγώνες της μικρομεσαίας αγροτιάς για την ανατροπή της αντιαγροτικής πολιτικής της Ευρωπαϊκής Ενωσης και της κυβέρνησης, η οποία θα γίνει ακόμα πιο καταστροφική αν υλοποιηθούν οι προτάσεις για την ενδιάμεση αναθεώρηση της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής.

Ταυτόχρονα, οι βαμβακοπαραγωγοί και γενικότερα οι αγρότες πρέπει να «τιμωρήσουν» το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ που αποτελούν τα «σταθερά στηρίγματα» της αντιαγροτικής πολιτικής της ΕΕ που εφαρμόζεται στη χώρα μας οδηγώντας τη μικρομεσαία αγροτιά στο «χαμό».

Μια πρώτη ευκαιρία να το κάνουν τους παρέχεται στις προσεχείς εκλογές για την Τοπική Αυτοδιοίκηση, στις οποίες μπορούν και πρέπει να «μαυρίσουν» τους υποψηφίους των δύο αυτών κομμάτων, ενισχύοντας ταυτόχρονα τους αγωνιστικούς συνδυασμούς που στηρίζει το ΚΚΕ μαζί με άλλες πολιτικές δυνάμεις.