Eurokinissi

Τις προηγούμενες μέρες, σε πολλά σημεία της χώρας, η αγροτιά έδωσε αγωνιστικό «παρών» κατεβάζοντας πλήθος τρακτέρ στους δρόμους. Εγιναν επίσης πολλές αγωνιστικές συγκεντρώσεις και παραστάσεις διαμαρτυρίας. Και ο αγώνας θα συνεχιστεί. Αύριο, η αγωνιζόμενη αγροτιά της Θεσσαλίας θα πραγματοποιήσει μεγάλη συγκέντρωση στις 12 το μεσημέρι στην κεντρική πλατεία της Λάρισας. Μεγάλο συλλαλητήριο με την ευκαιρία της έκθεσης «ΑΓΡΟΤΙΚΑ» διοργανώνει η ΠΑΣΥ το Σάββατο 6 Φλεβάρη στις 12 το μεσημέρι, μπροστά στο Αγαλμα Βενιζέλου στη Θεσσαλονίκη.

Το μπλόκο της Νίκαιας αποτελεί και φέτος το σταθερό και ακλόνητο αγωνιστικό μετερίζι και το διεκδικητικό πλαίσιο που έχει καθορίσει και το οποίο ανταποκρίνεται στα πραγματικά προβλήματα των μικρομεσαίων αγροτών, αναδεικνύει τις αιτίες αυτών των προβλημάτων, προβάλλει ουσιαστικές διεκδικήσεις, δίνει προοπτική στον αγώνα της μικρομεσαίας αγροτιάς. Το μπλόκο της Νίκαιας πήρε ενωτική πρωτοβουλία και πρότεινε κοινό διεκδικητικό πλαίσιο, το οποίο αφορά στο σύνολο των μικρομεσαίων αγροτών και των αγροτικών περιφερειών της χώρας, καθώς και το σύνολο των καλλιεργειών. Αποτελείται από 7 σημεία, στα οποία προστέθηκαν άλλα δύο, μετά τη συνάντηση που είχαν την Παρασκευή που μας πέρασε αντιπροσωπείες των μπλόκων της Νίκαιας και του Προμαχώνα. Ετσι, το κοινό διεκδικητικό πλαίσιο περιλαμβάνει:

• Μη διαχωρισμό των αγροτών σε «κατά κύριο επάγγελμα ή μη».
• Αναπλήρωση του χαμένου εισοδήματος και εγγυημένες τιμές στα γεωργοκτηνοτροφικά προϊόντα.
• Προστασία της ντόπιας παραγωγής από ομοειδή εισαγόμενα.
• Σύνδεση των επιδοτήσεων με την παραγωγή και κατάργηση όλων των «νόμιμων» και «παράνομων» παρακρατήσεων.
• Μείωση του κόστους παραγωγής, με κατάργηση του ΦΠΑ σε αγροτικά εφόδια και μηχανήματα και των φόρων στο πετρέλαιο κίνησης, με μείωση των επιτοκίων της ΑΤΕ και επιδότηση βασικών αγροτικών εφοδίων κ.ά.
• Πάγωμα των αγροτικών χρεών, για τρία χρόνια, με παραγραφή των πανωτοκίων.
• Πλήρη ασφάλιση της αγροτικής παραγωγής και του αγροτικού κεφαλαίου από όλους τους φυσικούς κινδύνους, με αποκλειστικά δημόσιο ΕΛΓΑ που θα επιχορηγείται από το κράτος και άμεση αντιμετώπιση των χρεών του.
• Να μην μπει Ειδικό Τέλος Ακίνητης Περιουσίας στα χωράφια.
• Να διπλασιαστούν οι συντάξεις του ΟΓΑ, να μειωθούν τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης στα 60 χρόνια για τους αγρότες και στα 55 για τις αγρότισσες, να χορηγείται σύνταξη χηρείας στους αγρότες και στις αγρότισσες και οι πολύτεκνες αγρότισσες να έχουν τα ίδια δικαιώματα που ισχύουν στις άλλες κατηγορίες πολυτέκνων.

Ο αγώνας της φτωχής και μικρής αγροτιάς αφορά και την εργατιά και τους αυτοπασχολούμενους και όλα τα λαϊκά στρώματα. Ο αγώνας της αγροτιάς, παρά τις κινήσεις υπονόμευσης από κυβέρνηση και ΝΔ, βρήκε τη μαζική συμπαράσταση, από πλήθος, σωματείων, οργανώσεων και φορέων. Ο αγώνας της αγροτιάς χρειάζεται τη μαζική και έμπρακτη συμπαράστασή της εργατικής τάξης και των αυτοαπασχολούμενων. Και ο αγώνας πρέπει να κινηθεί σ' έναν κοινό δρόμο, σ' ένα κοινό μέτωπο πάλης, ενάντια στην ακολουθούμενη αντιαγροτική - αντιλαϊκή πολιτική, με στόχο την εφαρμογή μιας άλλης ριζικά αντίθετης, φιλολαϊκής - φιλοαγροτικής πολιτικής. Ο αγώνας της μικρομεσαίας αγροτιάς ανέδειξε παράλληλα την αναγκαιότητα για ανάπτυξη της αγροτικής παραγωγής, σε όφελος του λαού και όχι σε όφελος των μονοπωλίων.

Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, ακολουθώντας «κατά γράμμα» την τακτική των προηγούμενων «γαλαζοπράσινων» κυβερνήσεων, αρνείται να ικανοποιήσει τα δίκαια και ζωτικά αιτήματα των αγωνιζόμενων αγροτών, επικαλούμενη την «οικονομική κρίση» και τα «άδεια ταμεία» που βρήκε από την κυβέρνηση της ΝΔ. Επικαλείται το πρόγραμμα σταθερότητας και έθεσε ως προτεραιότητα τις δεσμεύσεις της στην ΕΕ και στο μεγάλο κεφάλαιο ντόπιο και ξένο. Χρησιμοποιεί κάθε μέσο να εμπαίξει, να παραπλανήσει, να εκφοβίζει την αγροτιά. Χρησιμοποιεί κάθε μέσο να συκοφαντήσει το δίκαιο αγώνα της. Χρησιμοποιεί κάθε μέσο να πλαγιοκοπήσει και να καταστείλει τον αγώνα. «Επιστρατεύει» τους εισαγγελείς, τα αστικά ΜΜΕ, τον «κοινωνικό αυτοματισμό», για να κάμψει τον αγώνα της αγροτιάς. Και παράλληλα πουλάει στην αγωνιζόμενη αγροτιά και διάλογο... Ο διάλογος στο Ζάππειο την περασμένη Δευτέρα και Τρίτη, αποδείχτηκε πόσο απάτη ήταν και πόσο ενσωματωμένος ήταν στις αντιαγροτικές επιταγές της ΕΕ και του ΠΟΕ. Μετά από αυτό, ο πρωθυπουργός ζήτησε νέο διάλογο και η υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης ξαναέκανε διάλογο με τους εκπροσώπους κάποιων μπλόκων...

Στο πλευρό των μικρομεσαίων αγροτών στέκεται με συνέπεια το ΚΚΕ, εκφράζοντας, με κάθε τρόπο και όλα τα μέσα που διαθέτει, την ενεργό συμπαράσταση στον αγώνα τους, καταγγέλλοντας την κυβερνητική επιχείρηση συκοφάντησης και τρομοκράτησης της αγωνιζόμενης αγροτιάς και καλώντας τους εργαζόμενους και τα άλλα λαϊκά στρώματα να συμπαραταχθούν αγωνιστικά με τους φτωχούς αγρότες. Για τον αγώνα της μικρομεσαίας αγροτιάς εξέδωσε ειδική ανακοίνωση το ΠΓ της ΚΕ του Κόμματος, ενώ η ΓΓ της ΚΕ του Κόμματος, Αλ. Παπαρήγα, και άλλα στελέχη του Κόμματος πραγματοποίησαν περιοδείες και επισκέψεις στα μπλόκα των αγροτών σε ολόκληρη την Ελλάδα. Η θέση του ΚΚΕ είναι ότι «μονόδρομος για τη μικρομεσαία αγροτιά είναι η συσπείρωσή της και η κλιμάκωση της πάλης» για την ικανοποίηση των δίκαιων αιτημάτων της, είναι το ενιαίο μέτωπό της με εργάτες και αυτοαπασχολούμενους κόντρα στα μονοπώλια, για να παράγει καλά και φτηνά προϊόντα για το λαό και να έχει ικανοποιητικό εισόδημα.

MotionTeam

Στη σημερινή συγκυρία για να συνεχίσουν στοιχειωδώς να υπάρχουν και να καλλιεργούν οι μικρομεσαίοι αγρότες, να μην πεταχτούν στη στρατιά των ανέργων, απαιτείται δέσμη συνδυασμένων μέτρων που εξασφαλίζουν εγγυημένες τιμές στα προϊόντα τους. Τιμές που τους δίνουν τη δυνατότητα να ζήσουν, να καλλιεργούν χωρίς το βραχνά των τραπεζικών δανείων, τιμές που δεν επιτρέπουν να μετακυλήσουν στις πλάτες του λαού ακριβά προϊόντα. Αυτό με τη σειρά του σημαίνει μείωση του κόστους παραγωγής, έργα υποδομής από το κράτος, λιπάσματα, άλλα καλλιεργητικά εφόδια, μηχανήματα φθηνά για τους μικρομεσαίους αγρότες. Απαιτούνται μέτρα που εμποδίζουν τη ληστεία της φτωχής και μεσαίας αγροτιάς από τους εμποροβιομήχανους και τους τραπεζίτες αλλά και να σταματήσουν οι εισαγωγές όλων όσα αγροτικά προϊόντα μπορούμε να παράγουμε. Αλλά η εφαρμογή αυτών των μέτρων απαιτεί απειθαρχία στην Κοινή Αγροτική Πολιτική της ΕΕ, συνολικά στην πολιτική των κυβερνήσεων υπέρ του κεφαλαίου. Απαιτεί παραγωγή απαλλαγμένη από το κίνητρο του καπιταλιστικού κέρδους.

Λένε ότι η εισαγωγή αγροτικών προϊόντων συμφέρει γιατί είναι πιο φθηνά από τα ελληνικά. Στην Ελλάδα λένε ότι το κόστος παραγωγής είναι μεγάλο. Βεβαίως, οι τιμές ανεβαίνουν λόγω των κερδών των μονοπωλίων στον τομέα τροφίμων και στα καλλιεργητικά μέσα. Αλλά τα εισαγόμενα παράγονται επίσης από καπιταλιστικές επιχειρήσεις με πάμφθηνη εργατική δύναμη, με εξευτελιστικά μεροκάματα. Πιέζουν λοιπόν να πέσει και το μεροκάματο των εργατών, ξεκληρίζοντας ταυτόχρονα και τους φτωχούς αγρότες. Επομένως, τα εισαγόμενα προϊόντα δεν ωφελούν αυτούς τους φτωχούς ανθρώπους των χωρών οι οποίες τα εξάγουν. Συνδέονται με τα συμφέροντα των μονοπωλίων.

Η κυβέρνηση εντάσσει το αγροτικό ζήτημα στο λεγόμενο νέο παραγωγικό μοντέλο. Είναι παγίδα. Λένε ότι πρέπει να παράγουμε «νέα προϊόντα». Το ΒΗΜΑ μάλιστα πρόβαλε ως διέξοδο την ανθοκομία, που δεν είναι και επιδοτούμενη. Εύλογα τα ερωτήματα. Το γάλα, το μαλλί, το κρέας είναι αχρείαστα; Το βαμβάκι, το στάρι, το λάδι, το ρύζι, τα λαχανικά, όλα αυτά είναι ξεπερασμένα; Η γεωργία, η κτηνοτροφία, η αλιεία δε συνδέονται με τη μεταποίηση; Το μαλλί, το βαμβάκι δε συνδέονται με την κλωστοϋφαντουργία; Ολα αυτά και άλλα που μπορούμε να παράγουμε δε συνδέονται με το διατροφικό ζήτημα για το λαό; Ο πρωθυπουργός μίλησε για αγροτική παραγωγή συνδεδεμένη με τον τουρισμό, τη μεσογειακή διατροφή. Είναι στήριξη των επιχειρηματιών για επενδύσεις στον αγροτουρισμό και όχι στήριξη των μικρομεσαίων αγροτών. Η αγροτική παραγωγή συνδέεται και με τον τουρισμό. Αλλά δεν μπορεί να ταυτίζεται με τον τουρισμό και τα μεγάλα τουριστικά συγκροτήματα. Οι βιομήχανοι, αλλά και οι μεγαλοξενοδόχοι, μπορούν και οργανώνουν μεγάλα θερμοκήπια, καθετοποιημένες επιχειρήσεις στους κλάδους των τροφίμων. Παραδείγματα, η ΦΑΓΕ, η ΒΙΒΑΡΤΙΑ με τα κατεψυγμένα λαχανικά, αλλά και μεγάλη ξενοδοχειακή επιχείρηση στην Κρήτη με την «Κρέτα-Φαρμ».

H κυβέρνηση επίσης επιμένει ότι τα προβλήματα των μικρομεσαίων αγροτών λύνονται με θεσμικά μέτρα και όχι οικονομικά. Κάλπικο δίλημμα. Μιλά για ρύθμιση χρεών στις τράπεζες, που δήθεν ευνοεί την «ενίσχυση της ρευστότητας» των αγροτών. Οι τράπεζες κερδίζουν από τα δάνεια. Οι αγρότες θα έχουν χρέη, δε θα έχουν ικανοποιητικές τιμές για να παράγουν χωρίς δάνεια, να έχουν ικανοποιητικό εισόδημα. Ισχυρίζεται η κυβέρνηση ότι θα αλλάξει τον τρόπο της ασφάλισης της παραγωγής λόγω κινδύνων από τις κλιματικές αλλαγές και θα είναι σε όφελος των αγροτών. Αλλά με τις αλλαγές θα πληρώνουν μεγάλα ασφάλιστρα αντί της προστασίας τους από το κράτος. Αυτό μόνο οι μεγαλοαγρότες καπιταλιστές μπορούν να το κάνουν. Λέει ότι θα συντάξει αγροτικό κτηματολόγιο, θα δώσει επιδοτήσεις για αγορά γης. Ετσι όμως εισάγει αλλαγές στη χρήση γης, ενώ τη γη των ξεκληρισμένων αγροτών θα την αγοράσουν για ένα κομμάτι ψωμί οι μεγαλοεπιχειρηματίες, για καπιταλιστική αγροκαλλιέργεια, αγροτουρισμό, «πράσινες ενεργειακές επενδύσεις», κλπ. Δηλαδή, αρπαγή της γης των φτωχών και χάρισμά της στους επιχειρηματίες. Λέει επίσης ότι θα καθιερώσει λίστα ενδεικτικών τιμών φυτοφαρμάκων, λιπασμάτων, σπόρων. Αυτό δε μειώνει τις τιμές τους αφού εξαρτώνται από τα μονοπώλια που τα παράγουν. Απάτη ως προς τις φτηνές τιμές είναι και η εξαγγελία δημιουργίας διαμεσολαβητών για διαπραγμάτευση τιμών, το μητρώο αγροτοεμπόρων, ώστε, όπως λέει, η τιμή στο ράφι να μην είναι πάνω από το διπλάσιο της τιμής παραγωγού. Αντί να συγκεντρώνει τα προϊόντα το κράτος και να καταργηθούν οι «μεσάζοντες» - αυτό θα ρίξει τις τιμές και θα είναι ένας από τους παράγοντες που θα σιγουρεύει το εισόδημα των μικρομεσαίων αγροτών - ενισχύονται οι έμποροι με το μητρώο. Ολ' αυτά δεν είναι οικονομικά; Αλλά ενισχύουν τους επιχειρηματίες σε βάρος των μικρομεσαίων αγροτών.

Η κυβέρνηση προβάλλει την άποψη ότι έχει διαφθαρεί το συνδικαλιστικό κίνημα των αγροτών, έχει κομματικοποιηθεί, γι' αυτό ετοιμάζει νόμο για την «αλλαγή του θεσμικού πλαισίου, την ενοποίηση και ανασυγκρότηση του αγροτικού συνδικαλιστικού κινήματος». Βεβαίως, υπάρχει διαφθορά και κομματικοποίηση, ΠΑΣΟΚ και ΝΔ τη δημιούργησαν. Δικοί τους είναι οι κατ' όνομα συνδικαλιστές σε ΓΕΣΑΣΕ, ΠΑΣΕΓΕΣ, ΣΥΔΑΣΕ. Την πολιτική τους εφαρμόζουν. Αλλά είναι τόσο ανυπόληπτες που δεν εκπροσωπούν τους μικρομεσαίους, επομένως δεν μπορούν να χειραγωγήσουν το αγροτικό κίνημα γι' αυτό και ετοιμάζουν νόμο για το συνδικαλιστικό κίνημα των αγροτών. Υπάρχει όμως και ένας ακόμη λόγος. Ο νόμος θα καθορίζει ποιοι είναι αγρότες. Θέλουν να αποφασίσουν ώστε στους αγροτικούς συλλόγους να γράφονται μόνο οι μεγαλοϊδιοκτήτες αγρότες. Θα βάλουν όρια ιδιοκτησίας, στοχεύοντας όχι μόνο να «πετάξουν» εκτός αγροτικών μητρώων τους φτωχούς παραγωγούς και τους αγροτοεργάτες, αλλά να τους στερήσουν και το δικαίωμα του «συνδικαλίζεσθαι».

Αλλά τα προβλήματα του συνδικαλιστικού κινήματος της μικρομεσαίας αγροτιάς δεν είναι υπόθεση του κράτους, των κυβερνήσεων και της Βουλής. Δεν μπορεί κανένα υπουργείο, καμιά κυβέρνηση να φτιάχνει συνδικάτα και αγροτικούς συλλόγους. Είναι υπόθεση των ίδιων των αγροτών. Και πράγματι θα πάρουν οι ίδιοι την υπόθεση στα χέρια τους για την οργάνωσή τους σε όποια πρόσφορη μορφή αποφασίσουν οι ίδιοι, που να εκπροσωπούν και να εκφράζουν τα συμφέροντα της μικρομεσαίας αγροτιάς, κόντρα στους καπιταλιστές αγρότες και εμποροβιομήχανους, στην πολιτική των κυβερνήσεων των μονοπωλίων. Το συνδικαλιστικό κίνημα γενικά είναι υπόθεση του λαού.

Επομένως, η κυβέρνηση, η ΕΕ, το κεφάλαιο πρέπει να πάρουν καθολική απάντηση γιατί καθολική είναι και η επίθεση. Δεν μπορεί ο εργάτης να είναι αδιάφορος για τον φτωχό αγρότη, όπως ο φτωχός αγρότης, ο μικρομεσαίος αγρότης σήμερα που αύριο θα γίνει μικρός και φτωχός δεν μπορεί να αδιαφορήσει για τη μεγάλη απεργία στις 10 του Φλεβάρη. Ολοι μαζί σαν μια γροθιά εργάτες, αγρότες, αυτοαπασχολούμενοι, νέοι, φοιτητές, άνεργοι, σε ενιαίο μέτωπο. Μόνο σ' αυτό υπάρχει η ελπίδα για τη ζωή τους.

Γι' αυτό το ΚΚΕ λέει ότι σήμερα υπάρχουν δύο δρόμοι ανάπτυξης και αναφέρεται και στην αγροτική παραγωγή. Ο ένας δρόμος είναι των καπιταλιστών, των μονοπωλίων που αναπαράγουν και ενισχύουν με την πολιτική τους ΠΑΣΟΚ και ΝΔ. Δηλαδή, να ξεκληριστεί η μικρομεσαία αγροτιά και να οργανωθεί η μεγάλη αγροτική παραγωγή από τους καπιταλιστές. Βεβαίως, η μικρή παραγωγή είναι ασύμφορη. Μπορεί όμως να οργανωθεί σε μεγάλη κοινωνική κλίμακα η παραγωγή. Με κοινωνικοποιημένα τα βασικά και συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής και της γης, με καθετοποίηση της παραγωγής και σύνδεση με την κοινωνικοποιημένη βιομηχανία, τη μεταποίηση με κεντρικό σχεδιασμό και τους μικροπαραγωγούς οργανωμένους στον παραγωγικό συνεταιρισμό. Ετσι, και οι αγρότες θα παράγουν και οι εργάτες θα έχουν δουλειά, όλοι θα έχουν εισόδημα ικανοποιητικό και κάλυψη των αναγκών των οικογενειών τους. Ετσι, δε θα ξεκληρίζονται οι φτωχοί αγρότες. Ενώ οικοδομείται η συμμαχία στα κοινά συμφέροντα της εργατικής τάξης με τη μικρομεσαία, τη φτωχή αγροτιά και τους αυτοαπασχολούμενους της πόλης.

Σήμερα, με τις κατακτήσεις της επιστήμης και της τεχνικής, μπορεί να οργανωθεί αγροτική παραγωγή με μεγάλη παραγωγικότητα, προστασία της παραγωγής από τα καιρικά φαινόμενα, και φθηνά προϊόντα. Με σύγχρονα καλλιεργητικά εφόδια. Θα έχει ο αγρότης ελεύθερο χρόνο, δε θα είναι δούλος στο χωράφι.

Να γιατί ο αγώνας της φτωχής και μεσαίας αγροτιάς πρέπει να είναι αγώνας και της εργατικής τάξης, συμφέρει και τους αυτοαπασχολούμενους, τα μικρομάγαζα.

Και ακριβώς σήμερα, ακόμα περισσότερο από χτες, έχει ωριμάσει και πρέπει να υπάρξει αναμέτρηση ανάμεσα στους δύο δρόμους ανάπτυξης. Το δρόμο ανάπτυξης που συμφέρει τα μονοπώλια, το κεφάλαιο, τους καπιταλιστές και το δρόμο ανάπτυξης που συμφέρει την εργατική τάξη, γενικότερα τον εργαζόμενο λαό.

Eurokinissi

Στα ζωοκομικά προϊόντα η αξία των εισαγωγών το 2008 ήταν 1,116 δισ. ευρώ και η αξία των εξαγωγών μόλις 69,6 εκατ. ευρώ. Κι αυτό συμβαίνει, τη στιγμή που οι μικρομεσαίοι κτηνοτρόφοι στενάζουν και εξαναγκάζονται να βγουν εκτός παραγωγής

Από την ένταξη στην ΕΟΚ, τώρα ΕΕ, η Ελλάδα άρχισε να αποκτά έλλειμμα στο εμπορικό αγροτικό ισοζύγιο που χρόνο με το χρόνο μεγάλωνε. Το 1990 το έλλειμμα ήταν στα 152,2 εκατ. δρχ. που τώρα μετράνε για 44,6 εκατ. ευρώ. Το 1992 έγινε αναθεώρηση της ΚΑΠ στο όνομα των προσαρμογών που επέβαλε η Γενική Συμφωνία Δασμών και Εμπορίου (GATT), που τώρα έχει μετεξελιχθεί σε Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου (ΠΟΕ). Από το 1992 το έλλειμμα στο εμπορικό αγροτικό ισοζύγιο άρχισε να αυξάνεται με πιο γοργούς ρυθμούς και το 2002 έφτασε να είναι 1,796 δισ. ευρώ. Με την καθιέρωση του ευρώ και την ψήφιση της νέας ΚΑΠ το 2003, τα πράγματα έγιναν ακόμα χειρότερα. Το 2006 το έλλειμμα έφτασε τα 2,182 δισ. ευρώ για να ανέβει το 2008 στα 3,043 δισ. ευρώ. Το μεγαλύτερο μέρος του ελλείμματος έχει να κάνει με τις χώρες της ΕΕ. Το 2008 το έλλειμμα με τις χώρες της ΕΕ ήταν 2,512 δισ. ευρώ, ενώ με τις τρίτες χώρες ήταν 530,9 εκατ. ευρώ.

Η Ελλάδα θα μπορούσε να έχει επάρκεια και σε κτηνοτροφικά προϊόντα. Αλλά με βάση τα σχετικά στοιχεία φαίνεται ότι το έλλειμμα στα ζωοκομικά και γαλακτοκομικά προϊόντα είναι το μισό του συνολικού ελλείμματος. Με βάση τα στοιχεία του 2008, το έλλειμμα στα ζωοκομικά προϊόντα ήταν 1,047 δισ. ευρώ και στα γαλακτοκομικά προϊόντα και στα αυγά 533,1 εκατ. ευρώ. Στα ζωοκομικά προϊόντα η αξία των εισαγωγών το 2008 ήταν 1,116 δισ. ευρώ και η αξία των εξαγωγών μόλις 69,6 εκατ. ευρώ. Κι αυτό συμβαίνει, τη στιγμή που οι μικρομεσαίοι κτηνοτρόφοι στενάζουν και εξαναγκάζονται να βγουν εκτός παραγωγής. Οι αποφάσεις της ΕΕ ευνοούν τους εμποροβιομήχανους να αγοράζουν τζάμπα το κρέας και τζάμπα το γάλα και να κερδοσκοπούν ασύδοτα σε βάρος του λαού.

Η Ελλάδα θα μπορούσε να έχει αυτάρκεια στα δημητριακά και τις ζωοτροφές. Ομως το 2008 στα δημητριακά το ισοζύγιο έβγαλε έλλειμμα 365,4 εκατ. ευρώ και στις ζωοτροφές 354,8 εκατ. ευρώ. Κι εδώ αξίζει να σημειωθεί ότι πριν την αναθεώρηση της ΚΑΠ το 1992 το γεωργικό εμπορικό ισοζύγιο ήταν πλεονασματικό. Για παράδειγμα, το 1992 το ισοζύγιο στα δημητριακά είχε πλεόνασμα 40,5 εκατ. δρχ. Ομως αυτή την εποχή η ΚΑΠ και ο ΠΟΕ επιβάλλουν τιμή παραγωγού σε σιτάρι και καλαμπόκι 10 - 11 λεπτά το κιλό. Τιμή που δεν καλύπτει ούτε το κόστος παραγωγής. Τιμή που εξαναγκάζει τους μικρομεσαίους αγρότες να σταματήσουν να παράγουν σιτάρι και καλαμπόκι. Ομως για την εισαγωγή δημητριακών και παρασκευασμάτων δημητριακών δαπανήθηκαν το 2008 680,5 εκατ. ευρώ και για ζωοτροφές 406,1 εκατ. ευρώ.

Η Ελλάδα τα τελευταία χρόνια χάνει έδαφος και σε εκείνα τα αγροτικά προϊόντα όπου έχει ακόμα πλεόνασμα στο εμπορικό ισοζύγιο. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το λάδι. Το 2008 το πλεόνασμα στο εμπορικό ισοζύγιο έπεσε για το λάδι στα 38,5 εκατ. ευρώ από 135,6 εκατ. ευρώ το 2007. Ιδια είναι η εικόνα σε καπνό, βαμβάκι και ζάχαρη. Στον καπνό το πλεόνασμα το 2006 ήταν 130,7 εκατ. ευρώ και το 2008 ήταν 80,5 εκατ. ευρώ, ενώ στο βαμβάκι το πλεόνασμα το 2006 ήταν 320,3 εκατ. ευρώ και το 2008 έπεσε στα 224,8 εκατ. ευρώ. Στη ζάχαρη επίσης το έλλειμμα υπερτριπλασιάστηκε το 2008 σε σύγκριση με το 2006, αφού έφτασε αντίστοιχα τα 168,4 εκατ. ευρώ, από 50,8 εκατ. ευρώ. Στο λάδι, για παράδειγμα, η αξία των εισαγωγών έφτασε το 2008 στα 290,3 εκατ. ευρώ και των εξαγωγών τα 328,9 εκατ. ευρώ, ενώ το 2002 ήταν αντίστοιχα 101,4 εκατ. ευρώ και 221,2 εκατ. ευρώ. Εδώ η σύγκριση δείχνει πως οι εισαγωγές αυξήθηκαν κατά 188,9 εκατ. ευρώ και οι εξαγωγές μειώθηκαν κατά 107,7 εκατ. ευρώ μεταξύ 2008 και 2002.

Η νέα ΚΑΠ και τα όσα ψήφισαν σχετικά το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ στην ΕΕ οδήγησαν στην περαιτέρω συρρίκνωση της παραγωγής των παραπάνω προϊόντων. Από το 2006 και μετά: Ο καπνός από 120.000 τόνους παραγωγή έπεσε στους 20.000 τόνους. Το βαμβάκι από 3.700.000 στρέμματα μειώθηκε στα 2.300.000 στρέμματα. Στη ζάχαρη η ποσόστωση από 312.000 τόνους, μειώθηκε στους 156.000 τόνους και δύο από τα πέντε εργοστάσια έκλεισαν. Σημαντική μείωση της παραγωγής υπήρξε ακόμα σε λάδι, σιτάρι και σταφίδα.

Από την υπάρχουσα κατάσταση δεν έχει να κερδίζει τίποτα, ούτε η μικρομεσαία αγροτιά, ούτε ο λαός. Οσο ακολουθείται η αντιαγροτική πολιτική της ΕΕ, που επιβάλλουν τα μονοπώλια, και η αγροτιά και η εργατιά και οι αυτοαπασχολούμενοι θα βρίσκονται σε καθεστώς ανελέητης εκμετάλλευσης. Οι φτωχομεσαίοι αγρότες εξαναγκάζονται να πουλάνε σε εξευτελιστικές τιμές ή να βλέπουν την παραγωγή τους να μένει απούλητη και να σαπίζει στις αποθήκες, ενώ ταυτόχρονα εισάγονται ομοειδή προϊόντα από άλλες χώρες. Η πολιτική που ακολουθείται οδηγεί τη μικρομεσαία αγροτιά στη φτώχεια, στο ξεκλήρισμα και την ανεργία και τη γη της θα τη συγκεντρώσουν λίγοι μεγαλοαγρότες - επιχειρηματίες - καπιταλιστές.

Ο λαός καλείται να ακριβοπληρώνει τα τρόφιμα που χρειάζεται για να τραφεί και είναι έρμαιο της ασυδοσίας και κερδοσκοπίας της ελεύθερης αγοράς και των εμποροβιομηχάνων - πολυεθνικών. Δεν υπάρχει καμία εγγύηση για την ποιότητα και για την υγιεινή των τροφίμων. Η χώρα θα κατακλύζεται με ακόμα περισσότερα εισαγόμενα αγροτικά προϊόντα που θα εισάγονται απ' όπου θα βγάζουν μεγαλύτερο κέρδος οι μεγαλοεισαγωγείς, οι βιομήχανοι, οι πολυεθνικές τροφίμων. Χαρακτηριστικό είναι ότι η αξία των εισαγωγών έφτασε το 2008 τα 7,038 δισ. ευρώ, ενώ το 2002 ήταν 4,7 δισ. ευρώ και το 1990 ήταν 174,1 δισ. δρχ. (που σε ευρώ είναι 510 εκατ.). Και όπως φαίνεται κάθε χρόνο να δίνονται όλο και περισσότερα χρήματα για την εισαγωγή αγροτικών προϊόντων που στη συντριπτική πλειοψηφία τους θα μπορούσαν να παραχθούν στην Ελλάδα.

Ο αγώνας της αγροτιάς και τα αιτήματα που εκφράζονται από το μπλόκο της Νίκαιας συνδέονται με την ανάπτυξη της γεωργίας σε όφελος των μικρών και φτωχών παραγωγών. Τίθεται θέμα προστασίας της ντόπιας παραγωγής και ό,τι μπορεί να παραχθεί στην Ελλάδα, να μην εισάγεται. Προτάσσεται μια αγροτική ανάπτυξη που θα εξυπηρετεί και θα καλύπτει τις διατροφικές ανάγκες του λαού με φτηνά και υγιεινά αγροτικά προϊόντα. Μέσα από τις γραμμές της ΠΑΣΥ η αγροτιά παλεύει για την ανάδειξη του παραγωγικού συνεταιρισμού των μικρομεσαίων αγροτών σε βασικό μοχλό ανάπτυξης της γεωργίας, για να αντιμετωπιστεί και το πρόβλημα του μικρού και τεμαχισμένου κλήρου, να μειωθεί το κόστος παραγωγής των αγροτικών προϊόντων και να βελτιωθεί η παραγωγικότητα της γεωργίας. Παλεύει για έναν παραγωγικό συνεταιρισμό, που θα στηρίζεται πολύμορφα από κρατικές καθετοποιημένες επιχειρήσεις και οργανισμούς σε όλη την παραγωγική διαδικασία και τη διακίνηση των προϊόντων.

Ολα τα παραπάνω η μικρομεσαία αγροτιά μπορεί να τα πετύχει μέσα από τον αγώνα της. Σε συνεργασία με την εργατική τάξη και τους αυτοαπασχολούμενους. Με τον κοινό αγώνα τους μπορούν να αποσπάσουν και άμεσες λύσεις, αλλά και να δημιουργήσουν ευνοϊκότερες συνθήκες για ριζικές αλλαγές στο συσχετισμό των πολιτικών δυνάμεων, υπέρ των λαϊκών συμφερόντων. Το δυνάμωμα της συμμαχίας της φτωχής αγροτιάς με την εργατική τάξη και τους αυτοαπασχολούμενους ενισχύει τον αγώνα ενάντια στα μονοπώλια και δίνει προοπτική για έναν άλλο δρόμο ανάπτυξης της οικονομίας, που θα ικανοποιεί και θα εξυπηρετεί συνολικά τις λαϊκές ανάγκες.

Eurokinissi

Το δίκιο κρίνεται στα μπλόκα του αγώνα

Επειτα από τρεις σχεδόν δεκαετίες «ευρωπαϊκής πορείας» της χώρας μας, οι αροτραίες καλλιέργειες μειώθηκαν κατά 2.656.000 στρεμ. και η παραγωγή σταριού κατά 1.153.000 τόνους, (εκδ. 2009, ΕΣΥΕ, «Η Ελλάδα με αριθμούς», στοιχεία ετών 1981 - 2006). Οι φτωχοί αγρότες της Θεσσαλίας που όλα αυτά τα χρόνια βιώνουν στο «πετσί» τους τις στατιστικές μετρήσεις, προσπαθούν με «νύχια και με δόντια», να κρατηθούν στη γη και τα χωριά τους.

Οι εμποροβιομήχανοι τους εκβιάζουν κάθε χρόνο «εν ψυχρώ», κάτι που ομολογούσε ο Γ. Παπανδρέου ως αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, όταν στο συνέδριο της Πανελλήνιας Ενωσης Νέων Αγροτών στην Ηλεία (3/9/2009) έλεγε πως «γνωρίζουμε τις απαράδεκτα χαμηλές τιμές σε σειρά βασικών προϊόντων, όπως το βαμβάκι, το καλαμπόκι, το λάδι, το κρέας, το γάλα, αλλά και τη μεγάλη αδυναμία διάθεσης των δημητριακών». Στην ίδια ομιλία επίσης είχε καταγγείλει «το αίσχος των καρτέλ που κερδοσκοπούν ανεξέλεγκτα σε βάρος παραγωγών και καταναλωτών».

Δεν θα περάσει το κυβερνητικό «καπέλο» στον αγροτοσυνδικαλισμό, λέει ο Κ. Καραγιάννης.

Μπορεί λοιπόν ο πρωθυπουργός και τα άλλα κυβερνητικά και κομματικά στελέχη, όταν το ακροατήριό τους αποτελείται από μικρομεσαίους αγρότες να υποστηρίζουν ότι «το πρόβλημα της μικρής κλίμακας παραγωγής στα αγροτικά προϊόντα» μπορεί να «μετατραπεί στο μεγαλύτερο συγκριτικό μας πλεονέκτημα....» (απόσπασμα από την παραπάνω ομιλία του Προέδρου του ΠΑΣΟΚ) ωστόσο όλα αυτά τα χρόνια πιστά εφαρμόζουν την πολιτική της ΕΕ, που καταστρέφει την φτωχή αγροτιά και συγκεντρώνει την παραγωγή και το αγροτικό κεφάλαιο σε λίγα χέρια. «Στόχος μας είναι η μεγέθυνση της αγροτικής εκμετάλλευσης ώστε να είναι βιώσιμη, η συγκέντρωση του πολυτεμαχισμένου κλήρου...» αναγράφεται στο πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ (σελ. 91).

Αυτοί που μας αναγκάζουν να κάνουμε εξωγεωργικά μεροκάμματα μας κατηγορούν για «αγρότες του Κολωνακίου», λέει ο Ν. Ζαμπούκας.

Η κυβέρνηση σκοπεύει να ξεμπερδέψει μια και καλή με την φτωχή αγροτιά, τους αγροτοεργάτες. Ο διαχωρισμός των αγροτών σε κατά κύριο επάγγελμα και μη, έχει σαν τελικό στόχο την διαγραφή των δεύτερων από τα αγροτικά μητρώα. Αρχικά κουβέντιαζαν να κόψουν την επιδότηση σε όσους παίρνουν από 200 ευρώ και κάτω. Στην συνέχεια, το ποσό ανέβηκε στα 400 ευρώ. Η ΕΕ δίνει τη δυνατότητα να "κόψει" όσους έχουν κάτω από 10 στρέμματα. Τώρα θέλουν να πετάξουν εκτός επιδοτήσεων όσους απασχολούνται και εκτός γεωργίας, ανεξαρτήτως εισοδήματος. Δευτερεύον, ίσως το γεγονός, αλλά αξίζει επισήμανσης: Στους «μη κατά κύριο επάγγελμα» η κυβέρνηση δεν περιλαμβάνει τους καλογέρους των Ιερών Μονών του Αγίου Ορους, τέσσερις εκ των οποίων βρίσκονταν ανάμεσα στους έξι μεγαλύτερος αποδέκτες αγροτικών επιδοτήσεων για το 2008. Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, η Μονή Μεγίστης Λαύρας, έλαβε το ποσό του 1.242.360 ευρώ, η Μονή Αγ. Διονυσίου, έλαβε 848.410 ευρώ, η Μονή Βατοπεδίου, 527.390 ευρώ, η Μονή Ξενοφώντος, 269.218 ευρώ, ενώ δεκάδες άλλα μοναστήρια διάσπαρτα σε όλους τους νομούς της χώρας, λαμβάνουν επιδοτήσεις από 500 έως και 79.000 ευρώ.

Για αυτά φυσικά η κυβέρνηση και ο πολυπλόκαμος μηχανισμός χειραγώγησης συνειδήσεων που διαθέτει, κάνουν «μόκο», τη στιγμή που συκοφαντούν ως «αγρότες του Κολωνακίου» και σχεδιάζουν να διαγράψουν από τα αγροτικά μητρώα εκατοντάδες χιλιάδες μικρούς παραγωγούς, που για να συμπληρώσουν τα πενιχρά τους εισοδήματα κάνουν και εξωγεωργικά μεροκάματα. Ως εποχιακοί εργάτες για παράδειγμα, στα εργοστάσια τυποποίησης αγροτικών προϊόντων, εκεί που προηγούμενα πούλησαν τη σοδειά τους σε όποια τιμή τους «επέβαλλαν» οι εμποροβιομήχανοι... Καθότι η αγορά είναι «ελεύθερη» και το κράτος δεν μπορεί να παρεμβαίνει και να εγγυάται κατώτερες τιμές πώλησης των προϊόντων...

«Καλλιεργώ δημητριακά, βίκο, ελιές, βαμβάκι και λίγο αμπέλι. Εκτός από αυτά, κάνω και δεύτερη και τρίτη δουλειά, γιατί χρόνο με το χρόνο το καθαρό αγροτικό εισόδημα μειώνεται και πρέπει να καλύψω τις ανάγκες της οικογένειας, των παιδιών που πρέπει να σπουδάσουν», λέει ο Ν. Ζαμπούκας και συμπληρώνει: «Είναι ζήτημα επιβίωσης να κάνουμε και δεύτερη δουλειά. Είναι τραγικό να βλέπεις αγρότες να διεκδικούν τη διαγραφή από τα αγροτικά μητρώα των μη κατά κύριο επάγγελμα συναδέλφων τους. Παίζουν ξεκάθαρα το παιχνίδι της κυβέρνησης, έρχονται σε αντίθεση με τα συμφέροντά τους, παίζουν άθελά τους, το παιχνίδι των μεγαλοαγροτών», καταλήγει.

Ο διαχωρισμός εφαρμόζεται ήδη στα μέτρα που πήρε η κυβέρνηση για τη, δήθεν, προστασία του αγροτικού εισοδήματος. Για παράδειγμα, η ρύθμιση των αγροτικών χρεών που ανακοίνωσε το υπουργείο Οικονομίας, Ανταγωνιστικότητας και Ναυτιλίας αφορά μόνο τους «κατ' επάγγελμα αγρότες» και τους αγροτικούς συνεταιρισμούς, με ετήσιο κύκλο εργασιών μέχρι 2,5 εκατ. ευρώ. Ο ίδιος περιορισμός ισχύει και για την επιστροφή του Ειδικού Φόρου Κατανάλωσης στο αγροτικό πετρέλαιο. Επιπλέον, επιδιώκεται να αφαιρεθεί από τους αγροτοεργάτες ακόμη και το δικαίωμα συμμετοχής στους αγροτικούς συλλόγους, όπως προκύπτει από τις προτάσεις για την «ανασυγκρότηση του αγροτοσυνδικαλιστικού κινήματος. όπου μέλη του, σύμφωνα με αυτές, θα μπορούν να είναι, μόνο οι κατ' επάγγελμα αγρότες...

Ειδικά για τις προτάσεις αυτές περί αγροτοσυνδικαλισμού, ο Κ. Καραγιάννης λέει πως «δεν πρέπει να περάσουν σε καμία περίπτωση». Αναφέρεται στους Αγροτικούς Συλλόγους και τις Ομοσπονδίες που με πολύ μεγάλες δυσκολίες στήθηκαν τα τελευταία χρόνια στην περιοχή του και «προσπαθούν να δουλέψουν για τα συμφέροντά μας. Είναι επιτυχία που μετά από χρόνια φτιάξαμε συλλόγους που "παίρνουν μπροστά" και διεκδικούν αγωνιστικά. Ερχεται τώρα η κυβέρνηση και αυτή μας την κατάκτηση, θέλει ουσιαστικά να την καταργήσει. Να στερήσει το δικαίωμα του συνδικαλισμού στους αγροτοεργάτες, στο πιο φτωχό και εκμεταλλευόμενο στρώμα της υπαίθρου. Δεν θα της περάσει».

Για τον Ν. Ζαμπούκα, το θετικό στοιχείο των φετινών αγροτικών κινητοποιήσεων είναι ότι όλο και πιο πολλοί αγρότες συσπειρώνονται στο συνεπές αγροτικό κίνημα: «Φέτος, λέει, ήρθαν στη Νίκαια, αγρότες που άλλες χρονιές, βρίσκονταν σε άλλα μπλόκα. Αυτοί δεν ήρθαν τυχαία μαζί μας. Κατάλαβαν ότι το πιο αγωνιστικό και συνεπές κομμάτι του αγροτικού κινήματος στη Θεσσαλία, βρίσκεται εδώ, στη Νίκαια. Υπάρχει εμπιστοσύνη από τους συναδέλφους μας. Η ενωτική προσπάθεια που κάναμε φέτος, είναι "μαγιά" για το κίνημα της φτωχής αγροτιάς, που θα φανεί αργότερα, ακόμη περισσότερο...».