Ασυγκράτητοι μουσικοί και αεικίνητες χορεύτριες τραγουδούν, χορεύουν και ανασυνθέτουν μοναδικά μουσικές και τραγούδια ελληνόφωνα της Κάτω Ιταλίας. Με κιθάρες, ντέφια, ακορντεόν, φυσαρμόνικες, καστανιέτες, μαντολίνα και νταούλια, με τραγούδια, χορούς και θρύλους του ιταλικού Νότου, οι «Εncardia» υπόσχονται μία σειρά από εκρηκτικές νύχτες γεμάτες κέφι, χορό, συγκίνηση και ψυχή. Κάθε βραδιά θα είναι διαφορετική, καθώς στη σκηνή μαζί με το συγκρότημα θ' ανεβαίνουν κατά περίπτωση ξεχωριστοί φίλοι και συνεργάτες. Οι Νίκος Ξυδάκης, Καίτη Κουλλιά, Κώστας Θωμαΐδης, Βασίλης Λέκκας, o καραγκιοζοπαίχτης Ιάσων Μελισσηνός, το θέατρο κούκλας «Κιβωτός Μύθων» και ο ηθοποιός Ηλίας Λογοθέτης συμμετέχουν αποφασιστικά στην «πρόκληση» των «Εncardia», σε βραδιές που γίνονται ταξίδι και το ταξίδι γιορτή.
Με σπουδές στη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας και αργότερα στην Ακαδημία Καλών Τεχνών του Μονάχου, τα πρώιμα έργα του Γ. Χαλεπά είναι επηρεασμένα από το συντηρητικό πνεύμα που επικρατούσε στα τέλη του 19ου αιώνα. Στη συνέχεια όμως απορρίπτει τον ακαδημαϊσμό, γίνεται πιο τολμηρός, και επικεντρώνεται στη διερεύνηση της φόρμας και της σύνθεσης δημιουργώντας έργα μεγάλης εκφραστικότητας. Το μοναδικό ταλέντο του και η δημιουργικότητά του, τον κατατάσσουν μεταξύ των κορυφαίων Ελλήνων καλλιτεχνών. Η θεματογραφία του αντλεί συχνά έμπνευση από την ελληνική μυθολογία, ενώ περιλαμβάνει επίσης αλληγορίες, θρησκευτικά θέματα και πορτρέτα. Στη δημιουργία του Γ. Χαλεπά διακρίνει κανείς την εξελικτική πορεία της ελληνικής τέχνης, από τον ακαδημαϊσμό του 19ου στην εκφραστικότητα του 20ού αιώνα. Ενα ευρύ φάσμα του έργου του καλλιτέχνη παρουσιάστηκε στην αναδρομική έκθεση στην Εθνική Γλυπτοθήκη το 2007. Η έκθεση θα διαρκέσει έως τις 13/2.
Η Ζωή Βαλάση απέδωσε το περιεχόμενο σε πανέμορφη, λάλουσα γλώσσα, έγραψε επίσης την εξαιρετική εισαγωγή και τις σημειώσεις (μυθολογικές, φιλολογικές κ.ά.) και η Φωτεινή Στεφανίδη εικονογράφησε με εκπληκτικής ωραιότητας πίνακες τη διήγηση για τον Ερωτα και την Ψυχή, μια από τις διηγήσεις που συναποτελούν το «μυθιστόρημα» του Απουληίου Λεύκιου «Μεταμορφώσεις» ή «Ο χρυσός γάιδαρος». «Μυθιστόρημα», το μόνο της λατινικής γραμματείας που σώζεται ολόκληρο (11 βιβλία), στο οποίο ο συγγραφέας παρουσιάζει «πρόσωπα και τύχες ανθρώπων να παίρνουν άλλες μορφές και έπειτα ξανά στην πρωτινή τους όψη να γυρίζουν», όπως, στη μετάφραση του έργου από τον Γιώργο Σεφέρη, λέει το πρωταγωνιστικό πρόσωπο, ο Λούκιος από την Κόρινθο. Παθός... είναι και ο Λούκιος, αφού ο συγγραφέας (αυτοβιογραφούμενος, όπως θεωρούν οι μελετητές του) με το πρόσωπο του φιλοπερίεργου Λουκίου, τον - μεταμορφώνει όχι σε μπούφο (βύα), όπως ήθελε ο ίδιος, αλλά σε γάιδαρο. Γάιδαρος, όμως, που δεν απώλεσε την ανθρώπινη διάνοιά του, όπως δεν την έχασαν και όλοι οι «πρόγονοι» και «απόγονοί» του, καθώς αυτή η παραμυθία του Απουληίου ερχόταν από τα αρχαιότερα χρόνια και μεταγράφηκε από συγγραφείς και άλλους καλλιτέχνες των επόμενων αιώνων.
Ο Ρωμαίος ρήτορας, δικηγόρος, νεοπλατωνιστής φιλόσοφος, ταλαντούχος, εκλεκτικιστικού στιλ συγγραφέας Απουλήιος Λεύκιος (125-180 μ.Χ), από το Μάδουρο της Καρχηδόνας, γνώστης της φοινικικής, λατινικής και ελληνικής, «μάγος» και μύστης των απόκρυφων λατρειών της Ανατολής, γνώριζε τις εκδοχές του μύθου αυτού από την αρχαιότητα και από έργα του Λουκίου από την Πάτρα και του Ψευδολουκιανού. Εχοντας, όμως, μελετήσει και τα πλατωνικά έργα «Φαίδρος» και «Συμπόσιο», σχετικά με την ένωση, το χωρισμό και την επανένωση της Ψυχής με το θεό Ερωτα, μεταπλάθει τον αλληγορικό μύθο του «χρυσού γαϊδάρου». Συνθέτει το μύθο πολύτροπα, ρεαλιστικά, κωμικοτραγικά, δηκτικά, ειρωνικά. Η γλώσσα του πολύχυμη, αρχαΐζουσα, εκλεκτικιστική, αλλά και καθημερινή, υμνεί το δίπολο Ερωτας - Ψυχή, αλλά και θλίβεται για το χωρισμό τους, αφού ο θεός Amor είναι αθάνατος, ενώ η Ψυχή θνητή.