Τα σχολεία έχουν κλείσει και τα παιδιά έχουν αρκετό ελεύθερο χρόνο. Ευκαιρία να συνδυάσουν μια επανάληψη στην ύλη που διδάχτηκαν αλλά και να εμπλουτίσουν τις γνώσεις τους, μέσα από μια σειρά ευχάριστων και δημιουργικών δραστηριοτήτων, δίνουν τα βιβλία της σειράς «Ελληνική εκπαίδευση/Νηπιαγωγείο-Δημοτικό» που κυκλοφορεί από τα «Ελληνικά Γράμματα». Ο τίτλος των επτά βιβλίων (ένα για την προσχολική ηλικία και έξι για τις αντίστοιχες τάξεις του δημοτικού) είναι «Καλοκαιρινές διακοπές με τους ήρωες της Disney». Μέσα από περιπέτειες, ιστορίες μυστηρίου, σπαζοκεφαλιές και ασκήσεις μαθημάτων που διδάχτηκαν, οι μικροί αναγνώστες, θα κερδίσουν γνώσεις και πολλές ώρες διασκέδασης. Δημιουργοί της σειράς είναι οι Χ. Δασκαλέρος, Γ. Ζαχαρόπουλος, Ευγ. Ζευγίτη και Χρ. Φιλίππου

Περιηγητές και σήμερα σε δύο ακόμη καταπληκτικά θεσπρωτικά μέρη. Η Ηπειρώτικη γη μας καλοδέχεται με τις εναλλαγές του τοπίου και το παραδοσιακό χρώμα.

Η επίσκεψη στο ιστορικό Σούλι και τα μνημεία του, ταξιδεύουν τον επισκέπτη σε άλλες εποχές. Η εγκατάλειψη από την πολιτεία είναι οφθαλμοφανής, αλλά εμείς θα επιμένουμε με την παρουσία μας να δίνουμε ζωή σε τέτοιους τόπους, και θα βροντοφωνάζουμε ότι αξίζουν καλύτερη τύχη...

Ας θυμηθούμε πρώτα κάποια ιστορικά στοιχεία για τη θρυλική περιοχή του Σουλίου: Από το 1570 ως το 1803 που έπεσε από προδοσία, κοντά 80 χωριά της δύσβατης περιοχής ήταν ανεξάρτητο, ανυπόταχτο κράτος (το 1750 τα χωριά είχαν 25.000 κατοίκους). Ο καλόγερος Σαμουήλ που τινάχτηκε στο Κούγκι, οι Τζαβελαίοι που δε δίστασαν να θυσιάσουν τα παιδιά τους για την πατρίδα, οι Μποτσαραίοι, οι Ζερβαίοι, οι Σουλιώτισσες που πολεμούσαν σαν άντρες και προτίμησαν το χορό του Ζαλόγγου από την αιχμαλωσία των Τούρκων, είναι μερικά μόνο από τα φωτεινά παραδείγματα της ιστορίας του τόπου.

Το Σούλι βρίσκεται σε μια μικρή πεδιάδα, στην κορυφή ενός απότομου υψώματος, 600 μέτρα πάνω από την κοίτη του Αχέροντα. Ενα επικίνδυνο μονοπάτι κατεβαίνει στο ποτάμι. Ο Αχέροντας περνάει ορμητικός και βλέποντάς τον διερωτάται κανείς, εάν όλο αυτό το νερό κατάφερε να περάσει από τις πύλες του Αδη και να ξεγλιστρήσει στο πέρασμά του καμιά ψυχή από τον Κέρβερο που τις φυλάει... Εδώ ο νους ταξιδεύει και η μυθολογία ζωντανεύει έστω και για λίγο.

Πίσω από το Σούλι υψώνεται μια επιβλητική αλυσίδα βουνών. Η περιοχή, που προσπαθεί να πάρει ανάσα από τα ψηλά βουνά που την κυκλώνουν, τα χαλάσματα των ιστορικών σπιτιών, τα 50 από τα 400 πηγάδια που έχουν απομείνει και οι λιγοστοί κάτοικοι που μένουν όπως - όπως εκεί, συνθέτουν θα λέγαμε, ένα σκηνικό σε άκουσμα μινόρε...

Το παλιότερο τετραχώρι (Σούλι, Σαμονίβα, Αβαρίκο και Κιάφα) μπορεί σήμερα να κείτεται σε χαλάσματα, αφήνοντας τον αλύπητο χρόνο να αποδεκατίζει τη μνήμη των ανθρώπων, αλλά ό,τι γράφει η Ιστορία δύσκολα ξεγράφεται από την καρδιά και το νου.

Διαδρομές γεμάτες φύση και αυτή την Ιστορία θα ζήσουν οι ταξιδιώτες που θα επισκεφτούν τη Σκάλα της Τζαβέλαινας, θα περπατήσουν κατά μήκος του Αχέροντα, θα διαβούν (έστω με δυσκολία) την πέτρινη γέφυρα της Ντάλας, θα θαυμάσουν το Κάστρο της Κιάφας, το Λαογραφικό Μουσείο και τον Αρχαιολογικό χώρο του οροπεδίου του Σουλίου.

Αξιες επίσκεψης, είναι και οι κοινότητες του Σουλίου: Αυλότοπος (Γκλαβίτσα), Κουκουλιοί, Σαμονίβα, Τσαγγάρι και Φροσύνη (Καρύστιανη), σκαρφαλωμένες στις πλαγιές του Κορίλα. Οι μικρές αποστάσεις από την Παραμυθιά, την Πάργα, τη Γλυκή και την Ηγουμενίτσα, καθιστούν το Σούλι ως έναν από τους πιο πετυχημένους προορισμούς.

Η Πέρδικα βρίσκεται στο νοτιότερο άκρο του νομού, ανάμεσα στην Ηγουμενίτσα και την Πάργα, απέναντι από την Κέρκυρα και τους Παξούς. Εκτός από την πλούσια βλάστηση, ο τόπος προικίστηκε με υπέροχες παραλίες. Η ακτή του φιλοξενεί τα καταγάλανα καθάρια νερά του Ιονίου, αγκαλιάζοντας το κύμα του στους κόλπους της, σε μήκος αρκετών χιλιομέτρων. Αποτελείται από τον ομώνυμο οικισμό και το συνοικισμό Αρίλα, ενώ απέχει μόλις λίγα χιλιόμετρα από τα Σύβοτα. Η Πέρδικα είναι χτισμένη πάνω στο βουνό, σε σπάνιο φυσικό τοπίο από λόφους, ρέματα, κάμπους, δάση, ποτάμια και με μοναδική θέα το πέλαγος.

Διαθέτει ένα πανέμορφο φυσικό πάρκο που θα ενθουσιάσει τους μικρούς αλλά και τους μεγαλύτερους επισκέπτες. Σ' αυτό μπορούμε να δούμε από κοντά ζώα του δάσους, όπως ελάφια και αγριογούρουνα αλλά και πάπιες, χήνες, πέρδικες, φασιανούς, κύκνους και ψάρια που κολυμπούν στο μικρό ποταμάκι που διασχίζει το πάρκο.

Αξίζει ακόμα να επισκεφτεί κανείς το Δυμόκαστρο που απέχει 8χλμ από την Πέρδικα. Πρόκειται για έναν οχυρωμένο παράλιο οικισμό, των ύστερων κλασικών χρόνων, που επέζησε και μετά την καταστροφή του 167 π.Χ. από τους Ρωμαίους.

Μια ζωγραφιά τούτος ο τόπος, με κατοίκους που προσφέρουν τη φιλοξενία τους σε χιλιάδες επισκέπτες κάθε χρόνο. Τα καταλύματα είναι αρκετά και για «όλες τις τσέπες». Καφετερίες, εστιατόρια αλλά και γραφικές ταβέρνες, μας περιμένουν για καφέ και νόστιμες λιχουδιές. Η νυχτερινή ζωή δε λείπει, αλλά όσοι δεν την προτιμούν, σίγουρα θα βρουν τη γαλήνη, την ηρεμία και την ξεκούραση ανάμεσα στο πράσινο και το γαλάζιο.

Με χορτάτες όλες τις αισθήσεις, καιρός να επιστρέψουμε στη βάση μας. Στο μυαλό, για καιρό πολύ θα επανέρχονται όσα είδαμε και ζήσαμε. Εξάλλου, η αξία της γωνιάς αυτής του χάρτη, δε χωράει ανάμεσα στις λιγοστές λέξεις ενός οδοιπορικού και δυστυχώς μόνο αποσπασματικά μπορούμε να «αποκαλύπτουμε» τα θαύματά της.

Τι είναι εκείνο που κάνει ένα βιβλίο κλασικό, αναρωτήθηκα πολλές φορές. Ποια διαφορά υπάρχει μεταξύ μιας ιστορίας που όταν την πρωτοδιάβασες σου είχε αρέσει πολύ, και μετά από χρόνια, όταν την ξαναπιάνεις στο χέρι σου τη βαριέσαι αφόρητα και μετά από πέντε λεπτά τη βάζεις στη ...«θέση της», ενώ μια άλλη σου αρέσει το ίδιο; Είναι η αντοχή της στο χρόνο. Αυτό είναι άλλωστε το στοιχείο που την κάνει διαχρονική, δηλαδή κλασική.

Μετά είκοσι έτη, κυριολεκτικά, επανεκδόθηκε πρόσφατα από τις εκδόσεις «Πύλη»,

«Ο Κύκλος του Θανάτου», το εξαιρετικό κλασικό αστυνομικό μυθιστόρημα του Φίλιππου Φιλίππου. Ο συγγραφέας μας γυρίζει σε μια σχετικά κοντινή αλλά ταυτόχρονα μακρινή εποχή. Μια εποχή ...σχεδόν «προϊστορική», αφού ζούσαμε και επικοινωνούσαμε χωρίς κινητή τηλεφωνία και ηλεκτρονικά ταχυδρομεία. Μια εποχή όμως που την κατανοούμε και ενίοτε τη νοσταλγούμε. Τα τέλη τη δεκαετίας του '80 δεν απέχουν πολύ από την πρώτη δεκαετία της νέας χιλιετίας.

Το νέφος συνεχίζει να πνίγει τους κατοίκους της μαρτυρικής Αθήνας, το κυκλοφοριακό γίνεται καθημερινά όλο και πιο ανυπόφορο, η αδιαφορία για το συνάνθρωπό μας παίρνει δραματικές διαστάσεις, ενώ η μοναξιά είναι η μόνη μας παρέα. Η μοναξιά που σαν τρομακτικός αρουραίος ροκανίζει σταθερά και μεθοδικά την ψυχή μας.

Ανάμεσα στους αδιάφορους και βαριεστημένους πολίτες υπάρχει και ένας νέος μοναχικός άνδρας, πληγωμένος, προδομένος αλλά με κανέναν τρόπο απελπισμένος. Ενας πρώην ναυτικός, νυν στεριανός, και αυριανός μετανάστης, έτσι ελπίζει τουλάχιστον, μέχρι τη στιγμή που μια νέα κοπέλα θα βρεθεί νεκρή στο Τροκαντερό, στο Παλαιό Φάληρο. Για κάποιο λόγο, που ο αναγνώστης θα μάθει κατά τη διάρκεια της ανάγνωσης, ο ήρωάς μας θα θεωρηθεί ως ο βασικός ύποπτος από τις αρχές και θα του απαγορευτεί μέχρι ...«νεοτέρας» η έξοδός του από τη χώρα. Οι ελπίδες του για τη νέα αρχή που σχεδίαζε, ανατρέπονται ή έστω αναστέλλονται. Και ενώ η τύχη δεν είναι με το μέρος του, εκείνος αποφασίζει να ριχτεί στη μάχη και να κάνει τη δική του έρευνα. Στο οπλοστάσιό του διαθέτει μονάχα επιμονή, περιέργεια, μνήμη και μεθοδικότητά, όπλα που θα τον οδηγήσουν στη λύση του μυστηρίου. Ακολουθώντας τα βήματα του κεντρικού ήρωα του Κύκλου Θανάτου, ο αναγνώστης θα κάνει ένα ενδιαφέρον οδοιπορικό στους δρόμους της πρωτεύουσας αλλά και στα δύσβατα μονοπάτια της που οδηγούν στην ψυχική μας απομόνωση. Με λίγα λόγια, πρόκειται για ένα πολύ ενδιαφέρον αστυνομικό μυθιστόρημα που διαβάζεται απνευστί.