Το βιβλίο των Μικρών Εξερευνητών «Τα πάντα για τη μαγειρική» είναι το πέμπτο της σειράς, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Ελληνικά Γράμματα». Ο Χιούι, ο Λιούι και ο Ντιούι, τα τρία σκανταλιάρικα ανιψάκια του Ντόναλντ Ντακ, είναι πρωταγωνιστές σε όλα τα βιβλία. Στους τρεις Μικρούς Εξερευνητές δε λείπουν ποτέ οι πρωτότυπες ιδέες, τα διασκεδαστικά παιχνίδια, οι έξυπνες και ευρηματικές προτάσεις. Στο βιβλίο «Τα πάντα για τη μαγειρική», οι μικροί αναγνώστες προσκαλούνται σε ένα υπέροχο ταξίδι στον κόσμο της μαγειρικής. Μέσα από τις σελίδες του βιβλίου, ξεναγούνται στην ιστορία της μαγειρικής από τους ανθρώπους των σπηλαίων και τους αρχαίους Αιγυπτίους μέχρι τα μεσαιωνικά γλέντια και την Ιταλία του 15ου αιώνα. Σύγχρονα αλλά και παλαιότερα έθιμα διαφόρων χωρών, κανόνες και συμβουλές για σωστή διατροφή και πάνω απ' όλα η ίδια η «τέχνη» της μαγειρικής μέσα από συνταγές προσφέρουν μία ολοκληρωμένη εικόνα για την ιστορία και την παρασκευή του φαγητού.

Στην ίδια σειρά κυκλοφορούν οι εξής τίτλοι: «Παιχνίδια και ελεύθερος χρόνος», «Τα πάντα για τη φύση», «Η ζωή στην ύπαιθρο» και «Τα πάντα για τον ουρανό».

Ανθρωποι, τρένα, αυτοκίνητα, καροτσάκια, απροσδόκητες συναντήσεις, τυχαία περιστατικά, μνήμες. Ενα καλογραμμένο "παζλ", με αφορμή τα καθιερωμένα ψώνια στη λαϊκή του Περισσού, κάποιο σαββατιάτικο πρωινό. Με την πένα του Βαγγέλη Μηνιώτη, θα κάνουμε ένα ταξίδι στο σήμερα και το χτες...

«Σάββατο πρωί στον Περισσό κι όχι μόνο. Οι νοικοκυρές, αλλά κι άλλα μέλη της οικογένειας ετοιμάζουν το μεταφορικό τους μέσον για να πάνε στη Λαϊκή, που όταν βρίσκεται κοντά στο σταθμό του ηλεκτρικού συγκεντρώνει κόσμο κι από άλλες συνοικίες.

Λειτουργεί εναλλάξ πότε στην πάνω μεριά του κτήματος Μποδοσάκη με το τεράστιο φουγάρο, πότε από την κάτω κι είναι πολυπληθής. Η Λαϊκή αγορά του Περισσού όπως κι οι άλλες δεν προσελκύουν τον κόσμο μόνο για να κάνει τα ψώνια της βδομάδας. Είναι κι ένας τόπος επικοινωνίας, όπου μπορεί να συναντήσει κανείς ανύποπτα εκτός από τους τακτικούς αγοραστές τροφίμων κι άλλους, που δυσκολεύεται ν' αναγνωρίσει επειδή έχουν αλλάξει οι δρόμοι τους προ καιρού. Εδώ συναντάει ο επισκέπτης κάθε καρυδιάς καρύδι από άποψη ατόμων και τροφίμων που αραδιασμένα στους πάγκους προσδοκούν την προτίμηση του καταναλωτή. Είναι τα εύγευστα προϊόντα της ελληνικής γης, φρούτα και κηπευτικά, η κάθε εποχή τα δικά της, με τους πελάτες να συνωστίζονται στο διάδρομο και να ρίχνουν ματιές απ' εδώ κι απ' κει εμποδίζοντας την κυκλοφορία, όταν μάλιστα σέρνουν καροτσάκια, συχνά χρειάζεται ...τροχονόμος! Εκεί να δεις τι γίνεται... Εκτός από την ποιότητα, σημαντικό ρόλο στην επιλογή του κοινού παίζει η τιμή. Το καλό είναι και ακριβό, λένε κι όταν τυχαίνει να είναι και φτηνό, ε, τότε, σχηματίζεται ουρά!

Τα καροτσάκια, ναι, αποτελούν πρόβλημα όταν οδηγούνται από απρόσεκτους και, πώς να είναι προσεκτικοί... στην οδήγηση όταν ο νους τους είναι στις τιμές και το ποσόν που διαθέτουν είναι αυστηρά καθορισμένο. Στη Λαϊκή μας, έρχονται πολλοί γιωταχήδες κι από τα πέριξ και μαζί με τους ντόπιους πολιορκούν θα 'λεγε κανείς την περιοχή. Αν ήταν δυνατόν, να μπουν και μέσα στους διαδρόμους με τα μηχανοκίνητά τους για να μην περπατήσουν μερικά βήματα! Τέτοιο δέσιμο με τις άψυχες λαμαρίνες! Πραγματικοί ειδωλολάτρες, κάποιοι που πηγαίνουν καβάλα και στην εκκλησιά και τους κάνει αγιασμό ο παπάς! Αυτό είναι κάτι που αν δεν το δει κανείς δεν το πιστεύει κι εγώ το είδα κατ' επανάληψη!

Το καλλιτεχνικά φτιαγμένο πανύψηλο φουγάρο στο απέραντο πρώην εργοστάσιο του Μποδοσάκη, που δείχνει θαρρείς πού βρίσκεται η Λαϊκή αγορά πότε από τη μία, πότε από την άλλη πλευρά, δεν έγινε γνωστό αν κατεδαφιστεί κι αυτό μαζί με το άλλο οικοδόμημα για ιδιωτική εκμετάλλευση. Και να σκεφτεί κανείς ότι εκεί μέσα εργαζονταν, όπως και στ' άλλα κοντινά κτίρια, χιλιάδες άνθρωποι κι η ανεργία στην περιοχή ήταν σχεδόν ανύπαρκτη. Τώρα; Τώρα με τις συντάξεις πείνας για τους περισσότερους ηλικιωμένους και τα ελαστικά ωράρια για τους εργαζόμενους, πώς να μη φυλάει κανείς στη Λαϊκή το ΕΥΡΩ του σα φυλακτό!

Λέγαμε για τις απροσδόκητες συναντήσεις της Λαϊκής με ανθρώπους που κάποτε συναναστράφηκες μαζί τους κι είχαν κερδίσει τη συμπάθειά σου κι άλλους που δε θα 'θελες να ξαναδείς. Εμένα μου συνέβη και το πρώτο και το δεύτερο! Είδα κάποιον, αυτός με είδε και με αναγνώρισε, ύστερα από τόσα χρόνια, που στην περίοδο της χούντας ερχόταν στο σπίτι και μου έκανε διάφορες ερωτήσεις αστυνομικού τύπου, αφού φρόντισε πρώτα να συγκεντρώσει πληροφορίες απ' εδώ κι από κει με κύριο πληροφοριοδότη ένα μισοπάλαβο που κάποτε τον θύμωσε πολύ ο γάιδαρος της σούστας του και μ' έναν κολοκοτρωνέικο σουγιά απειλούσε να τον σκοτώσει! Παρατρίχα τη γλίτωσε τότε ο κυρ Μέντιος, που ήταν το δεξί χέρι του στις μεταφορές που έκανε.

Ευτυχώς, του είπε καλά λόγια ο γείτονας και δεν είχα περιπέτειες, όπως άλλοι κι άλλοι που τους οδηγούσαν στον τόπο των βασανιστηρίων και τους κακοποιούσαν βάναυσα.

Το κτίριο αυτό, εγκαταλειμμένο από τότε που κατέρρευσε η δικτατορία, θυμίζει τη φοβερή εκείνη εποχή σ' όσους το αντικρίζουν πλησίον της Λαϊκής, καθώς βρίσκεται σε κακά χάλια, στοιχειωμένο θαρρείς! Στη Λαϊκή συνάντησα και τον παιδικό φίλο από την Κοκκινιά και συναγωνιστή στην ΕΠΟΝ, Στάθη! Θυμηθήκαμε τα παλιά και κουβέντα στην κουβέντα κλείσαμε την κυκλοφορία των καροτσιών! Αν διέθεταν κόρνα, θα χαλούσαν τον κόσμο! Και τι να πρωτοθυμηθείς η αλήθεια. Το παραγκένιο γυμνάσιο που φιλοξενούσε παιδιά εκτός από εκείνα του τόπου, του Κορυδαλλού, που λεγόταν τότε Κουτσουκάρι, ακόμα από τα Ταμπούρια και τα Μανιάτικα. Σαν κινηματογραφική ταινία πολλοί πέρασαν από το νου απ' όσα συνταρακτικά γεγονότα συνέβησαν τα χρόνια της εφηβείας εκείνη τη φοβερή περίοδο της ζωής που η απαρίθμησή τους μόνο θα γέμιζε σελίδες ολόκληρες.

Ο Στάθης στάθηκε "τυχερός", γιατί εκτός από τα νησιά γνώρισε και ...ξερονήσια χωρίς να πληρώσει πεντάρα!!!

Παλιότερα στη Λαϊκή ο κόσμος πήγαινε χαρούμενος και οι πωλητές κάποτε τους υποδέχονταν με τραγούδια. Τώρα το γέλιο δε βρίσκει ευδόκιμο έδαφος, τα χείλη πωλητών και αγοραστών σαλεύουν μόνο για να εκφράσουν παράπονα ενάντια στους τέως και νυν κυβερνώντες κι όμως οι δημοσκοπήσεις δίνουν στο δικομματισμό μεγάλη πλειοψηφία! Τι να πει κανείς, ότι χρειαζόμαστε ψυχίατρο ομαδικά; Μπα, κάτι άλλο συμβαίνει! Ο νοών νοείτω!».

Οταν έφτασαν οι Ενετοί στην Τήνο, το 1207, έφεραν μαζί τους και τα περιστέρια, τα οποία έπρεπε κάπου να τα στεγάσουν. Βρήκαν, λοιπόν, τους περίφημους λαϊκούς χτιστάδες και έκτισαν αυτά τα ανεπανάληπτα λαϊκά αρχιτεκτονικά αριστουργήματα. Οι περιστεριώνες είναι διάσπαρτοι σε ολόκληρο το νησί, οι περισσότεροι βέβαια βρίσκονται στα Μέσα Μέρη και Κάτω Μέρη και λιγότεροι στα Εξω Μέρη. Είναι περίπου χίλιοι, κτισμένοι από πέτρα και διακοσμημένοι από σχιστόλιθο. Δε μοιάζουν καθόλου, μα καθόλου μεταξύ τους, γιατί και ο μάστορας και ο ιδιοκτήτης ήθελαν να ξεπεράσουν τους άλλους, δίνοντας άλλο όγκο και άλλο διάκοσμο...

Από τον «ταγμένο» στη γενέτειρά του, Στρατή Γ. Φιλιππότη, έφτασε στα χέρια μας το νέο βιβλίο για τους περιστεριώνες της Τήνου. Ενα εκπληκτικό λεύκωμα με φωτογραφίες που συνοδεύονται από ποιητικές λεζάντες, αφιερωμένο στο παραδοσιακό περιβάλλον του νησιού. Οι «Τηνιακοί Περιστεριώνες» λουσμένοι στο πυρακτωμένο φως, κόντρα στον άνεμο, αγέρωχοι. «Κεντημένοι» από τον Τηνιακό λιθοξόο, με όλα τα αρχέτυπα και πάντα ζωντανά στοιχεία, που δίνουν νόημα και περιεχόμενο.

Το λεύκωμα είναι τετράχρωμο, τρίγλωσσο και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «ΕΡΙΝΝΗ - ΦΙΛΙΠΠΟΤΗ». Τη μετάφραση στα Αγγλικά και Γαλλικά έκανε η Ζωή Ρωπαΐτου.

Τζορτζ Ελιοτ είναι το λογοτεχνικό ψευδώνυμο της Αγγλίδας μυθιστοριογράφου Μαίρη Αν Εβανς (1819 - 1880). Υπήρξε μία από τις κορυφαίες συγγραφείς της Βικτωριανής εποχής. Τα μυθιστορήματά της, που συνήθως αφηγούνταν τη ζωή στην επαρχιακή Αγγλία, είναι γνωστά για το ρεαλισμό και την ψυχολογική οξυδέρκειά τους. Χρησιμοποιούσε ανδρικό λογοτεχνικό ψευδώνυμο, γιατί, όπως είχε πει, ήθελε να είναι σίγουρη ότι θα πάρουν στα σοβαρά τα έργα της. Οι γυναίκες συγγραφείς ήταν ελεύθερες να δημοσιεύουν τα έργα τους με το δικό τους όνομα, αλλά η Ελιοτ ήθελε να εξασφαλίσει ότι δε θα θεωρούνταν απλά μία συγγραφέας ρομάντζων. Το έργο της αποτελεί δείγμα γραφής πρωτόγνωρο για την εποχή, αλλά και σηματοδότη για τις επερχόμενες γενιές συγγραφέων. Εισέρχεται και στη μικρότερη πτυχή της ζωής του απλού κόσμου της επαρχίας, του αγρότη, του εργάτη, του φτωχού ανθρώπου εν γένει.

Ο πρωταγωνιστής στο μυθιστόρημά της «Σίλας Μάρνερ» είναι ένας απόκληρος, διωκόμενος από την πολιτεία και αποδιωγμένος από τους δικούς του, ένας «νεκραναστημένος» που σώζεται από ένα παιδί. Η κοινωνική φιλοσοφία από την οποία διαπνέεται ο Σίλας Μάρνερ, δε φαντάζει σήμερα τόσο ριζοσπαστική όσο έναν αιώνα πριν, αλλά δεν παύει να αποτελεί μια ειλικρινή πρόταση του τρόπου με τον οποίο λειτουργεί ο κόσμος. Ιστορία ανθρώπινη, με ήρωες απλούς χαρακτήρες και συνάμα μεταιχμιακό μυθιστόρημα, που ερευνά την πορεία των νεότερων ευρωπαϊκών ιδεών στη μικροκλίμακα μιας επαρχιακής κωμόπολης.

Η μετάφραση και το επίμετρο είναι του Γρηγόρη Ν. Κονδύλη και η εικονογράφηση της Αγγελικής Σβορώνου. Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Μαΐστρος».

Από τις εκδόσεις «Ροές» και στη σειρά «Ποιητές του Κόσμου» κυκλοφορεί το βιβλίο Ανθολογία Αλβανικής Δημοτικής Ποίησης, με τίτλο «Κάποιοι τραγουδούν δίπλα μας». Ενα έργο ζωής του συγγραφέα Θωμά Στεργιόπουλου, που μας ξεναγεί στην παράδοση και το λαϊκό πολιτισμό των βορείων γειτόνων μας. Ο μεγάλος αριθμός των τραγουδιών, που αναφέρονται στη ζωή και την Ιστορία της Ελλάδας των τελευταίων εκατόν πενήντα χρόνων, ξαφνιάζει το αναγνώστη. Η έκδοση είναι δίγλωσση και θέλει μέσα από τον πλούτο των δημοτικών τραγουδιών, να καταδείξει τους δεσμούς ανάμεσα στους δύο λαούς. Τραγούδια της αγάπης, τραγούδια του γάμου, της ξενιτιάς, κλέφτικα και τα ενδιαφέροντα ιστορικά τραγούδια από τα χρόνια της τουρκοκρατίας μέχρι τα δεινά των τελευταίων πολέμων. Η έκδοση συνοδεύεται από ένα CD με 16 αντιπροσωπευτικά λαϊκά αλβανικά τραγούδια, σε παραδοσιακές εκτελέσεις.

Τοπία, βλέμματα, κτίρια, πέταλα, φτερά και ...γούνες, «ντυμένα» στα μαύρα. «Προικισμένα» από τη φύση ή από την ανθρώπινη έμπνευση. Μαύρο, το χρώμα που περιέχει όλα τα χρώματα...