Ο Απτον Σίνκλερ, μέσα από τις σελίδες του βιβλίου του «Η ζούγκλα», (εκδ. «Σύγχρονη Εποχή») μας μεταφέρει στο Σικάγο της αυγής του 20ού αιώνα. Περιγράφει την επικράτηση των μονοπωλίων, την υπαγωγή της κοινωνικής παραγωγής κάτω από τον έλεγχο των τραστ και των κονσόρτσιουμ, των καρτέλ... Μια παραγωγή που χαρακτηρίζεται από την τεράστια συγκέντρωση των μέσων παραγωγής και των αποτελεσμάτων της σε λίγα χέρια, ενώ από την άλλη διευρύνεται ο κοινωνικός χαρακτήρας της παραγωγής, ένα γεγονός που σηματοδοτεί το βασικό χαρακτηριστικό του ιμπεριαλισμού, που τον κάνει να είναι η εποχή περάσματος στο σοσιαλισμό, ώστε να λυθεί αυτή η βασική αντίθεση. Μια αντίθεση που όσο δε λύνεται, ο άνθρωπος ζει σε ένα σύστημα που σαπίζει. Και πραγματικά στο βιβλίο η σαπίλα είναι διάχυτη στους χώρους δουλειάς, όπως τα κονσερβάδικα των μονοπωλίων του κρέατος, για τα οποία ο συγγραφέας περιγράφει με απίστευτες λεπτομέρειες την υπαγωγή της επιστήμης στην εξυπηρέτηση των μονοπωλίων, στο να πουλήσουν ακόμα και το σάπιο κρέας για καλό. Μέσα από τις λεπτομέρειες της ζωής του κεντρικού ήρωα, ενός Λιθουανού μετανάστη, περιγράφει πώς η βασική οικονομική αντίθεση κεφαλαίου - εργασίας διέπει όλες τις κοινωνικές σχέσεις και η σαπίλα του συστήματος εκδηλώνεται στην πολιτική, στην απονομή της δικαιοσύνης, στη διάδοση των ναρκωτικών...

Ξαναδιαβάσαμε το βιβλίο της Κυριακής Γεροζήση «Νέα Υόρκη, Παρίσι, Βαγδάτη» των εκδόσεων «Σύγχρονη Εποχή». Πρόκειται για ένα έργο πολύ καλό! Η συγγραφέας, με όργανο την τέχνη της αφήγησης, διεισδύει σε προβλήματα ζωτικότατα για το παρόν και το μέλλον του κόσμου μας και ανατέμνει, με νυστέρι τη λογοτεχνία και όχι μόνο, διάφορες εξαιρετικά δύσκολες καταστάσεις του καιρού μας! Με βαθιά παρατηρητικότητα και ελεύθερο το πνεύμα σκηνοθετεί έναν ολοζώντανο πίνακα των σύγχρονων κοινωνιών, μέσα στον οποίο κινούνται άνθρωποι, που - κάτω από συγκεκριμένες πρωτόφαντες καταστάσεις - νιώθουν να αιωρούνται στο χάος! Ο μύθος του μυθιστορήματος είναι εξαιρετικά ενδιαφέρων! Η πολλά υποσχόμενη νεαρή δημοσιογράφος Ελλη γίνεται μάρτυρας της ζώσης ιστορίας, όπως αυτή γράφτηκε διά σιδήρου και πυρός μέσα στης Νέας Υόρκης την πανίσχυρη καρδιά! Η τραγική εμπειρία και μια σκληρή απώλεια αλλάζουν εντελώς την προσωπικότητα της νεαρής γυναίκας, επηρεάζουν τον κύκλο των συγγενών και των φίλων της και χαράζουν για όλους απρόσμενα δύσβατα μονοπάτια. Η άλλη πρωταγωνιστική ηρωίδα, η Αύρα, ζώντας και δουλεύοντας δεκαετίες ολόκληρες στη Γαλλία, είναι σε θέση να ερμηνεύσει με γνώση και σοφία τις ραγδαίες αλλαγές που πλήττουν την ανθρωπότητα ως σύνολο δυναμιτίζοντας ανυπολόγιστα την καθημερινότητα και το μέλλον των κατοίκων του γαλάζιου μας πλανήτη! Η νέα εποχή, μέσα στις σελίδες όπως και στην πραγματικότητα, προελαύνει αδυσώπητη, βεβαίως για τους πολίτες που αντιλαμβάνονται τι σημαίνουν τα γεγονότα και ανησυχούν για τις εξελίξεις!

Εξάλλου τα σημάδια είναι ξεκάθαρα! Οι αδιαμφισβήτητοι κυρίαρχοι του κόσμου μεταχειρίζονται, εκτός των άλλων, όπλα πρωτόφαντα, τέτοια που σκοπεύουν στη μετάλλαξη της ικανότητας των ανθρώπων να συλλαμβάνουν τη σημασία της ιστορίας, του παρόντος και του μέλλοντος! Το νόημα των λέξεων και των γεγονότων διαστρεβλώνεται, με δικολαβικά επιχειρήματα παρουσιάζεται η οπισθοδρόμηση ως πρόοδος, το κράτος - αυτό το πανίσχυρο - γίνεται εκούσιος υπηρέτης και αδήριτος προστάτης του ιδιωτικού τομέα, αδιαφορώντας και ταπεινώνοντας τους πολίτες του! Δεν αναφέρουμε τίποτε άλλο σχετικό με την καταπληκτική υπόθεση, αφήνουμε στις αναγνώστριες και τους αναγνώστες την περιπέτεια ετούτου του ολοζώντανου ταξιδιού! Μόνο μερικές γενικές σκέψεις επιτρέψτε μας! Ο ρυθμός της αφήγησης είναι πολύ πετυχημένος, ανάλογος με την ατμόσφαιρα της κάθε σκηνής και οπωσδήποτε με τα συναισθήματα των ανθρώπων που δρουν, αγωνιούν, πενθούν, πάσχουν ή χαίρονται μικρές και μεγάλες χαρές!

Στην εξέλιξη του μύθου έχουν έντεχνα εντειχιστεί πολλές ντοκουμενταρισμένες απόψεις σχετικά με τα συγκεκριμένα συγκλονιστικά γεγονότα, τα οποία παρουσιάζονται στου μυθιστορήματος τις σκηνές και τις φωτίζουν από πολλές πλευρές! Αγαπητοί φίλοι και φίλες της στήλης! Χαρίστε στον εαυτό σας ετούτο το βιβλίο! Θα μάθετε πολλά, θα καταλάβετε περισσότερα και σίγουρα θα μας θυμηθείτε!

«Πίνοντας ήλιο Κορινθιακό, διαβάζοντας τα μάρμαρα, δρασκελίζοντας αμπέλια και θάλασσες» (Οδυσσέας Ελύτης)

Θα ξεκινήσουμε από το Κιάτο, ακολουθώντας τη διαδρομή προς Στυμφαλία. Στο ομώνυμο χωριό θα κάνουμε μια στάση να αποτίσουμε φόρο τιμής στο μνημείο των ηρωικών μαχητών του ΕΛΑΣ που έπεσαν στη μάχη της Στυμφαλίας, της σημαντικότερης ίσως μάχης της Πελοποννήσου κατά τη διάρκεια του έπους της Εθνικής Αντίστασης. Φτάνοντας στη γνωστή από τη μυθολογία λίμνη της Στυμφαλίας, κάνουμε δεύτερη στάση για επίσκεψη στο πρόσφατα εγκαινιασμένο και άκρως ενδιαφέρον Λαογραφικό Μουσείο Στυμφαλίας. Αφού ολοκληρώσουμε την επίσκεψή μας, αναχωρούμε για Φενεό, ανηφορίζοντας στο πανέμορφο όρος Κυλλήνη. Το όνομά της οφείλεται στους «κύλλους» χώρους της, στις πολλές κοιλότητες δηλαδή και τα λακκώματα, το ιδιαίτερο γεωμορφολογικό χαρακτηριστικό της. Η κοινή ονομασία της είναι Ζήρεια, προερχόμενη πιθανώς από τα σλαβικά που σημαίνει βελανίδι. Περνώντας μέσα από το καταπράσινο ελατόδασος σε μια μαγευτική διαδρομή φτάνουμε στην Καστανιά και σε υψόμετρο 950 μ. «πέφτουμε» στην κοιλάδα του Φενεού. Περνάμε τη Μοσιά και φτάνουμε στο Μεσινό, όπου και ο προορισμός μας. Αν και το κεφαλοχώρι του Φενεού είναι η ξακουστή Γκούρα (θα ασχοληθούμε σχετικά σε άλλο φύλλο του «Ρ»), εντούτοις το Μεσινό, όπως υποδηλώνει και το όνομά του, είναι το κομβικό σημείο, το σταυροδρόμι, του σημερινού οδοιπορικού μας.

Ομως, θα πρέπει να σταθούμε λίγο στην εύφορη πεδιάδα του Φενεού, η οποία εκτείνεται σε ένα μεγάλο οροπέδιο σχήματος σχεδόν τριγωνικού, στεφανωμένο από πυκνά δασοβούνια, συνορεύοντας δυτικά με την Αχαΐα και νότια με την Αρκαδία.

Κατά την αρχαιότητα ήταν γένους θηλυκού, ενώ σήμερα είναι γνωστός ως γένους αρσενικού.

Τόπος που κουβαλά μεγάλο μέρος της ελληνικής μυθολογίας. Η κοιλάδα κατά τα αρχαία χρόνια ήταν λίμνη, μιας και τα νερά από τα γύρω βουνά κατέληγαν εδώ μέσω των ποταμών Ολβιου και Δόξας, οπότε, μη έχοντας άλλη διέξοδο, σχημάτιζαν μια μεγάλη λίμνη. Σιγά σιγά τα νερά έβρισκαν διέξοδο μέσα από καταβόθρες οι οποίες βρίσκονταν στους πρόποδες του όρους Σαϊτά. Από τις καταβόθρες τα νερά οδηγούνταν και κατέληγαν μέχρι και σήμερα στις πηγές του Λάδωνα. Κατά τη μυθολογία οι καταβόθρες ήταν έργο του Ηρακλή, ο οποίος έχοντας δεσμούς αίματος με την περιοχή (η προμαμή του Λαονόμη ήταν Φενεάτισσα) αποφάσισε να αποξηράνει το μέρος για να το δώσει στους ντόπιους να το καλλιεργούν. Κατασκεύασε λοιπόν μεγάλα κανάλια τα οποία σώζονται έως και σήμερα. Αλλος μύθος αναφέρει ότι οι καταβόθρες ήταν οι είσοδοι του Αδη όπου η Δήμητρα κατέβηκε για να βρει τη μονάκριβη κόρη της Περσεφόνη. Μύθος που στηρίζεται στο γεγονός ότι εδώ λατρευόταν η «Κιδαρία Δήμητρα» (από το λατρευτικό «κίδαρι») με γιορτή ανάλογη με αυτή των Ελευσίνιων Μυστηρίων.

Η περιοχή ήταν περιτοιχισμένη μέσα σε Ακρόπολη όπου υπήρχε ναός αφιερωμένος στην Αθηνά Τριτωνία, καθώς επίσης και ιερό του Ασκληπιού, τα ερείπια του οποίου σώζονται μέχρι σήμερα. Κατά τον Παυσανία υπήρχε και άγαλμα του Ιππίου Ποσειδώνα αφιερωμένο από τον Οδυσσέα όταν βρήκε τα χαμένα άλογά του. Ακόμα και σήμερα στις πλαγιές της Κυλλήνης υπάρχουν κοπάδια αλόγων σε ημιάγρια κατάσταση. Λέτε να προέρχονται από τις χαμένες φοράδες του Οδυσσέα;

Στην αρχαία Φενεό υπάρχει και Μουσείο, το οποίο όμως παραμένει κλειστό (προς δόξαν της ελληνικής γραφειοκρατίας).

Στην περιοχή λατρευόταν ιδιαίτερα ο θεός Ερμής, η μορφή του οποίου κοσμούσε τα φενεάτικα νομίσματα. Σύμφωνα πάντα με τη μυθολογία, στο όρος Κυλλήνη ο Ερμής γεννήθηκε από τη Μαία, μία από τις επτά Πλειάδες. Σε υψόμετρο 1.700 μ. υπάρχει μεγαλοπρεπές σπήλαιο όπου γεννήθηκε ο αγγελιοφόρος θεός, το οποίο εκτείνεται στα περί 1.200 τ.μ. και το οποίο αποτελείται από 8 διαμερίσματα. Ενα από τα πρώτα ανδραγαθήματα του Ερμή ήταν η κατασκευή λύρας από το καβούκι χελώνας και η αρπαγή των βοδιών του Απόλλωνα. Για να εξευμενίσει τον θεό, ο Ερμής του χάρισε τη λύρα. Ακόμα και σήμερα, μία από τις κορφές της Ζήρειας ονομάζεται Χελυδορέα (δηλαδή εκδορά χελώνας). Στο όρος αυτό επίσης είχε γεννηθεί, πάντα κατά τη μυθολογία, και ο Πάνας. Επίσης, σε κάποιο λόφο υπάρχει και ο τάφος του Ιφικλή, αδελφού του Ηρακλή, τον οποίο οι Φενεάτες τιμούσαν ως ήρωα.

Εκτός από την ομώνυμη πόλη, υπάρχει και το μοναστήρι του Αγίου Γεωργίου, γνωστού και ως «Φονιά» (λεκτική παραφθορά του Φενεού). Μοναστήρι ιδιαίτερα γνωστό από τους χρόνους της τουρκοκρατίας. Κτίστηκε γύρω στα 1610 και ανακαινίστηκε το 1754. Κατά τους χρόνους της Επανάστασης του '21 είχε λειτουργήσει ως αρχηγείο της Φιλικής Εταιρείας υπό την αρχηγία του ηγούμενου Ναθαναήλ και άλλων ηγουμένων από γειτονικά μοναστήρια. Εδώ είχαν πραγματοποιηθεί πολλές συνεδριάσεις οπλαρχηγών από την Κορινθία και την Αρκαδία υπό την αρχηγία του Θ. Κολοκοτρώνη για την οργάνωση της Επανάστασης, αλλά και κατά τη διάρκεια αυτής. Από δωρεές πλούσιων κατοίκων της περιοχής, το μοναστήρι κατέστη από τις μεγαλύτερες οικονομικές δυνάμεις της Πελοποννήσου τόσο κατά τις παραμονές, όσο και κατά τη διάρκεια του Αγώνα.

Το μοναστήρι βρίσκεται πάνω στην τεχνητή λίμνη Δόξα, στους πρόποδες των Αροανίων Ορέων.

Επιστροφή τώρα στο χωριό Μεσινό. Ιστορικό χωριό, το οποίο βρίσκεται σε κομβικό σημείο, στο κέντρο των ορίων του Δήμου Φενεού, Δήμου Σικυωνίων πλέον έπειτα από την πρόσφατη διοικητική διαίρεση του «Καλλικράτη».

Απλωμένο στις παρυφές του κάμπου του Φενεού, με θέα στο βάθος τα ψηλά βουνά που καθορίζουν τα όρια τριών νομών, της Κορινθίας, της Αχαΐας και της Αρκαδίας. Τετρακόσιοι περίπου οι κάτοικοί του (σύμφωνα με την απογραφή του 2001), ασχολούνται κυρίως με τη γεωργία και την κτηνοτροφία και τελευταία αρχίζουν να δραστηριοποιούνται και στο χώρο του τουρισμού (κυρίως του χειμερινού) και ειδικότερα του αγροτουρισμού.

Παράλληλα, έχουν να επιδείξουν και πλήθος δραστηριοτήτων σχετικά με τον πολιτισμό και τη λαογραφία. Μέσα από τον δραστήριο Πολιτιστικό Σύλλογο του χωριού, αναβιώνουν κάθε χρόνο πλήθος εθίμων, όπως η «κουλούρα» το Πάσχα, ή το παραδοσιακό πανηγύρι τον Δεκαπενταύγουστο. Κατά τη διάρκεια του χρόνου πλήθος εκδηλώσεων λαμβάνουν μέρος στο χωριό με μεγαλοπρεπή τσιμπούσια και με τον ανάλογο χορό, βέβαια. Αλλωστε, οι Μεσινιώτες δεν το 'χουν σε τίποτα να «στήσουν» το χορό και το γλέντι.

Αξιόλογη επίσης είναι και η έκδοση της δίμηνης εφημερίδας «Το Πολιτιστικό Βήμα Μεσινού» καθώς και της εφημερίδας «Υγεία». Αλλη αξιόλογη δραστηριότητα του Πολιτιστικού Συλλόγου του χωριού είναι η ίδρυση και δραστηριοποίηση του παραρτήματος Ορεινής Κορινθίας της Ελληνικής Αντικαρκινικής Εταιρείας, το οποίο μέσα από σεμινάρια αλλά κυρίως με δωρεάν εξετάσεις στους κατοίκους τόσο του χωριού, αλλά και γενικότερα της ευρύτερης περιοχής του δήμου, συμβάλλει στην ενημέρωση αλλά κυρίως στην πρόληψη σε θέματα υγείας και διατροφής.

Γραφικό χωριό, με σπίτια στην πλειοψηφία τους πετρόχτιστα, το κέντρο του οποίου αποτελεί η πλατεία του με τα γύρω μαγαζιά, όπου ο επισκέπτης θα γευτεί παραδοσιακές σπεσιαλιτέ από ντόπια υλικά, τυροκομικά και κρεατικά.

Ενδιαφέρον παρουσιάζει η ιστορική εκκλησία της Κοίμησης της Θεοτόκου, χτισμένη περίπου το 1882 αρχικά ως Αγιος Γεώργιος, αλλά λόγω του ότι τ' Αγιωργιού όλος ο κόσμος πήγαινε στο μοναστήρι του Αγ. Γεωργίου, την αφιέρωσαν στην Παναγία. Η εκκλησία βρίσκεται στο ψηλότερο σημείο του χωριού με καταπληκτική θέα.

Το χωριό προσφέρεται τόσο για στιγμές ηρεμίας πίνοντας το καφεδάκι ή τα τσιπουράκια στην πλατεία, όσο και για περιπάτους μέσα από τα στενά γραφικά δρομάκια του. Για τους πιο «extreme» μια πεζοπορία ή και μια ποδηλασία πάνω στο βουνό θα τους αποζημιώσει για τον κόπο τους και με το παραπάνω.

Από την πλατεία ορμώμενοι, μπορούμε να ακολουθήσουμε τη διαδρομή προς τα δυτικά του κάμπου, όπου θα συναντήσουμε τα ερείπια της αρχαίας πόλης του Φενεού.

Η περιοχή προσφέρεται για ατελείωτες ώρες περιπάτου. Καλό είναι να έχετε και καμιά κάμερα, θα κάνετε θαύματα...

Ενας τόπος που ο επισκέπτης μπορεί να τον απολαύσει οποιαδήποτε εποχή του χρόνου αποκομίζοντας πλήθος όμορφων αναμνήσεων..!