Θα ταξιδέψουμε σήμερα στη φιλόξενη και θελξικάρδια Πέλλα. Γνωστή για τα ανασκαφικά της ευρήματα που συνδέονται με τον Μακεδονικό πολιτισμό, τους καταρράκτες της Εδεσσας και τα νόστιμα κεράσια της. Στα όρια του νομού Πέλλας υπάρχει κι ένας «κήπος της Εδέμ», είναι τα φημισμένα ιαματικά λουτρά Λουτρακίου (Πόζαρ) σε ένα χώρο απαράμιλλης φυσικής ομορφιάς.

Οι εγκαταστάσεις του όλου συγκροτήματος είναι οργανωμένες σε μια μικρή Λουτρόπολη με ξενοδοχεία, πισίνες, αποδυτήρια, εστιατόρια, μπαρ, αγορά με τοπικά προϊόντα. Η Λουτρόπολη είναι χτισμένη σε ένα καταπράσινο χώρο στους πρόποδες του όρους Βόρα (Καϊμακτσαλάν). Θεόρατα βράχια, άφθονα νερά, πλατάνια, ιτιές και καταρράκτες, ψηλές βουνοκορφές, ο ουρανός και οι θερμές πηγές συνθέτουν το σκηνικό.

Οι θερμές πηγές αναβλύζουν από την κοίτη του Θερμοπόταμου ή Ρέμα Νικολάου (που πηγάζει από τον Βόρα), που διασχίζει την κατάφυτη χαράδρα της Λουτρόπολης.

Βρίσκονται σε υψόμετρο 360-390 μέτρα. Οι πηγές δημιουργούνται από το νερό της βροχής που εισχωρεί στο έδαφος και φτάνει σε μεγάλο βάθος. Θερμαίνεται, ανεβαίνει ψηλότερα και στην πορεία του εμπλουτίζεται με μέταλλα και άλλα συστατικά. Κατά συνέπεια, οφείλουν τη δημιουργία τους στην άνοδο γεωθερμικού ρευστού, διαμέσου ρηγμάτων μέχρι την επιφάνεια. Η θερμοκρασία των έξι ιαματικών πηγών κυμαίνεται ανάλογα με την πηγή από 26ο C έως 37ο C.

Τα Λουτρά είναι ένας προορισμός για όσους θέλουν να συνδυάσουν την επαφή με τη φύση, την ξεκούραση και τη χαλάρωση, με τις θεραπευτικές ιδιότητες των ιαματικών νερών. Οι θεραπευτικές ιδιότητές τους είναι εντυπωσιακές. Προσφέρονται για μια σειρά από ασθένειες, όπως ρευματοπάθειες, δερματολογικές και γυναικολογικές παθήσεις, παθήσεις κυκλοφορικού και αναπνευστικού συστήματος κ.ά.

Στη λουτρόπολη υπάρχουν δύο υδροθεραπευτήρια. Το πρώτο που λειτουργεί από το 1960 και περιλαμβάνει 48 ατομικούς λουτήρες και 2 εσωτερικές πισίνες διαστάσεων 3μ. επί 7μ., ύψους 1,50μ. και 1,65μ. αντίστοιχα χωρητικότητας 12 ατόμων. Στο υδροθεραπευτήριο υπάρχουν και δύο ατομικά χαμάμ-πηγές χωρητικότητας 6 ατόμων.

Σ' αυτά το νερό αναβλύζει από το έδαφος σε βάθος 630μ. περίπου, όπου βρίσκεται το γεωθερμικό πεδίο. Από τα τέλη του 2005 ξεκίνησε και η λειτουργία ενός νέου υδροθεραπευτηρίου με έξι (6) ατομικές πισίνες με τεχνητούς καταρράκτες χωρητικότητας έξι ατόμων η κάθε πισίνα. Επίσης στο χώρο των Λουτρών υπάρχουν εξωτερικοί φυσικοί καταρράκτες με ιαματικό νερό μέσα στην όχθη του ποταμού, όπου μπορεί ο επισκέπτης να κάνει το μπάνιο του τόσο για λόγους υγείας όσο και για λόγους αναψυχής. Η λουτροθεραπεία δεν αφορά μόνο τους μεγάλους σε ηλικία ή όσους θέλουν να θεραπευτούν. Δεν είναι μόνο μέσο σωματικής ανακούφισης και θεραπείας αλλά και μέσο ευφορίας ψυχικής και πνευματικής. Οι ιαματικές πηγές είναι ένα μυστικό ευζωίας. Ολο και περισσότεροι άνθρωποι πιστεύουν σήμερα ότι 12 λουτρά κάθε χρόνο δυναμώνουν τον οργανισμό και τον βοηθούν να αντιμετωπίσει το σκληρό χειμώνα.

Η επίσκεψη στα Λουτρά Πόζαρ είναι μια τουριστική εμπειρία που συνδυάζει ευεξία, χαλάρωση και περιήγηση σε μιας σπάνιας φυσικής ομορφιάς περιοχή. Παρότι η λουτρική περίοδος διαρκεί από το Μάη έως τον Οκτώβρη, οι επισκέπτες πολλαπλασιάζονται τους χειμερινούς μήνες που δεν υπάρχει ο ανταγωνισμός της θάλασσας. Τη χειμερινή περίοδο η πλειοψηφία των επισκεπτών είναι νεολαία.

Η ιστορία της ιαματικής λουτροθεραπείας είναι στενά συνδεδεμένη με την ιστορία του τόπου μας. Οι αρχαίοι Ελληνες ήταν οι πρώτοι που χρησιμοποίησαν τα λουτρά για την υγιεινή του σώματος και ως δείγμα πολιτισμού. Τα Ασκληπιεία χτίζονταν κοντά στις πηγές και εφάρμοζαν στους ασθενείς συνδυασμό λουτρών, δίαιτας και ψυχολογικών μέσων. Ο ιστορικός Ηρόδοτος, που πρώτος παρατήρησε τα ιαματικά νερά, συνιστά τη λουτροθεραπεία.

Ο θεμελιωτής της ιατρικής, Ιπποκράτης (5ος π.Χ. αιώνας) καθόρισε τις δράσεις των ψυχρών και θερμών λουτρών στο ανθρώπινο σώμα, καθώς και παθήσεις για τις οποίες ενδείκνυται η χρήση των ιαματικών νερών. Επίσης προσδιορίζει τους πρώτους κανόνες για τον τρόπο που πρέπει να γίνονται τα μπάνια και κάνει την πρώτη κατάταξη των νερών των θερμομεταλλικών πηγών ανάλογα με το χρώμα, την οσμή και τη γεύση. Κατά τη ρωμαϊκή εποχή οι Ελληνες γιατροί ασχολήθηκαν με την υδροθεραπεία και χρησιμοποίησαν θεραπευτική δίαιτα σε συνδυασμό με λουτρά και γυμναστική.

Μέχρι τον 15ο αι., δεν έχουμε προόδους στη λουτροθεραπεία. Τα λουτρά οι επισκέπτες τα επισκέπτονται περισσότερο για διασκέδαση και λιγότερο για θεραπεία. Στις αρχές του 16ου αι. έχουμε αναβίωση της ιατρικής λουτροθεραπείας με επιστημονική μεθοδολογία.

Σήμερα είναι αναμφισβήτητη η θεραπευτική αξία της λουτροθεραπείας. Παράλληλα, τα λουτρά ήταν και είναι χώρος συνάντησης, επικοινωνίας, αναψυχής, ψυχαγωγίας, ευεξίας και χαλάρωσης. Είναι χαρακτηριστικό ότι πρώτη σε αριθμό υποβαλλόμενων σε λουτροθεραπεία ήταν η ΕΣΣΔ και ακολουθούσαν οι άλλες σοσιαλιστικές χώρες.

Στη Λουτρόπολη βρίσκεται το Παλαιοντολογικό - Φυσιογραφικό και Λαογραφικό Μουσείο Αλμωπίας. Σε έναν παλαιό και μικρό χώρο εκτίθενται αρχαία νομίσματα, αντικείμενα και εργαλεία, κεραμικά, ξύλινα και μεταλλικά, που συνδέονται με την ανθρώπινη παρουσία στην περιοχή από την Αλεξανδρινή περίοδο μέχρι σήμερα. Είναι όλα τους ευρήματα και προσφορά των κατοίκων της περιοχής. Νομίσματα και αντικείμενα που βρέθηκαν στα χωράφια τους. Το σπανιότερο από όλα είναι ο «φοίνικας» του Καποδίστρια, το πρώτο νόμισμα του ελληνικού κράτους. Στους χώρους του φυλάσσονται απολιθωμένα οστά της αρκούδας των σπηλαίων, τα οποία χρονολογούνται 120.000 χρόνια πριν και ευρήματα από το πρώτο στην Ελλάδα σπηλαιολογικό πάρκο αποτελούμενο από 16 σπήλαια που υπάρχουν στην περιοχή. Από αυτά επισκέψιμο είναι το ένα.

Τα εκθέματα ασφυκτιούν στο μικρό και στενό χώρο και οι επισκέπτες με δυσκολία περιηγούνται το μουσείο. Πρέπει το μουσείο να μεταφερθεί σε μεγαλύτερο και πιο σύγχρονο χώρο και τα εκθέματα να συνοδεύονται από χρονολόγηση και περιγραφή.

Ο επισκέπτης της λουτρόπολης μπορεί να απολαύσει δίπλα στις όχθες και μέσα στο πλούσιο δεντρόφυτο περιβάλλον, τα υπέροχα ορειβατικά μονοπάτια που έχουν ανοιχτεί από ειδικούς ορειβάτες, που ενώνουν τη λουτρόπολη με το Καϊμακτσαλάν.

Στο πανέμορφο φαράγγι οι επισκέπτες συνδυάζουν ορειβασία και αναρρίχηση, εκδρομές και περιπάτους στους καταπληκτικούς καταρράκτες, στα πλακόστρωτα μονοπάτια, πεζούλια αλλά και δρομάκια, που εκτείνονται παράλληλα στο Θερμοπόταμο - Ρέμα Νικολάου. Ειδικά διαμορφωμένες ξύλινες γέφυρες βοηθούν τον επισκέπτη να ακολουθεί ορειβατικά μονοπάτια, ο βαθμός δυσκολίας των οποίων ποικίλλει.

Μια συλλογή από τέσσερα κείμενα του Αλμπέρ Καμύ υπό τον τίτλο «Οι Γάμοι», κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗ». Πρόκειται για αφηγήματα που γράφτηκαν το 1936 και το 1937 κι εκδόθηκαν το 1950. Ο ίδιος ο συγγραφέας, δεν έπαψε να τα θεωρεί δοκίμια, με την ακριβή και περιορισμένη σημασία του όρου.

Στο πρώτο κείμενο (Οι Γάμοι στην Τιπαζά), ένας νεαρός, παιδί «ενός λαού γεννημένου από τον ήλιο και τη θάλασσα», τραγουδά τη χαρά του για τη ζωή και την υπερηφάνειά του που μπορεί ν' αγαπά απεριόριστα. Στο δεύτερο (Ο άνεμος στην Τζεμιλά) βρισκόμαστε στον τραγικό διάκοσμο μιας νεκρής πολιτείας, που τη σαρώνει ο άνεμος. Ο συγγραφέας εκφράζει τη συνειδητή βεβαιότητά του για έναν ανέλπιδο θανάτο. Μα ακόμα κι η φρίκη αυτού του θανάτου δεν θα τον αποσπάσει από τους στοχασμούς του. Στο επόμενο κείμενο (Το καλοκαίρι στο Αλγέρι) ο συγγραφέας παρουσιάζει την ψυχολογική περιγραφή μιας πόλης χωρίς παρελθόν, που αγνοεί την έννοια της αρετής, μα που έχει την ηθική της και που οι άνθρωποί της βρίσκουν «καθ' όλη τη διάρκεια της νιότης τους μια ζωή στα μέτρα της ομορφιάς τους». Στο τέταρτο και τελευταίο κείμενο (Η έρημος), ο Καμύ ανακαλύπτει ότι η συμφωνία που ενώνει έναν άνθρωπο με τη ζωή του, σ' έναν κόσμο που η ομορφιά του θα χαθεί, είναι «η διπλή συνείδηση της επιθυμίας του να διαρκέσει και της μοίρας του να πεθάνει».