Οι προθέσεις της κυβέρνησης της ΝΔ σχετικά με την προστασία του περιβάλλοντος και της δημόσιας περιουσίας είναι ξεκάθαρες. «Γη και ύδωρ» πρόκειται να παραχωρηθεί σε επιχειρηματικούς ομίλους στο όνομα είτε της λεγόμενης μετα-ολυμπιακής αξιοποίησης είτε του ...«αναπτυξιακού νόμου». Το τελευταίο διάστημα διάφορα σχέδια δίνονται στη δημοσιότητα που αφορούν τη με διάφορες μορφές παράδοση σε επιχειρηματίες των όποιων εκτάσεων πνευμόνων πρασίνου έχουν πλέον απομείνει στην Αττική, καθώς και άλλους ελεύθερους χώρους που οδεύουν προς τσιμεντοποίηση. Τα σχέδια για τα γήπεδα των εταιριών της ΑΕΚ και του Παναθηναϊκού, οι προθέσεις για την τσιμεντοποίηση του πρώην αεροδρόμιο του Ελληνικού, το Φαληρικό Δέλτα και πολλά ακόμα έρχονται να συνθέσουν την εικόνα για το μεγάλο επιχειρηματικό φαγοπότι που στήνεται σε όφελος των κερδών.

Στο ίδιο μήκος κύματος μόλις την περασμένη Τρίτη η Ελληνική Εταιρεία Προστασίας του Περιβάλλοντος και της Πολιτιστικής Κληρονομιάς παρουσίασε ένα σχέδιο για την εμπορική εκμετάλλευση 30.000 στρεμμάτων στο Τατόι.

Συγκεκριμένα, ο στόχος που θέτει η Εταιρεία για τον χώρο - που για περίπου 100 χρόνια ήταν η κατοικία της βασιλικής οικογένειας και ανήκει στο ελληνικό δημόσιο - είναι η επίτευξη της «πλήρους οικονομικής αυτάρκειας» καθώς και «η ανάδειξη και η αξιοποίηση όλων των παραμέτρων της πραγματικότητας του κτήματος».

Από τα παραπάνω γίνονται σαφείς οι προθέσεις των προτάσεων που παρουσίασε η Εταιρεία. Ετσι, για την υλοποίηση αυτής της «οικονομικής αυτάρκειας» ζητά τη σύσταση ενός «Οργανισμού Τατοΐου» ο οποίος θα τελεί «υπό τη συνεποπτεία των υπουργείων Πολιτισμού, Περιβάλλοντος και Γεωργίας, με τη συμμετοχή της ιδιωτικής πρωτοβουλίας». Διευκρινίζοντας ένα βήμα παραπέρα, τα στελέχη της Εταιρείας, σημείωσαν πως «το περιθώριο στην ιδιωτική πρωτοβουλία πρέπει να είναι μεγάλο» ασχέτως του καθεστώτος του Οργανισμού (σ.σ.: δηλαδή αν θα είναι Ιδιωτικού ή Δημοσίου Δικαίου).

Η Ελληνική Εταιρεία, έχει εκπονήσει οικονομοτεχνική μελέτη με ορίζοντα... δωδεκαετίας, χωρισμένη σε τέσσερις φάσεις. Στόχος είναι στο τέλος της δωδεκαετίας ο εν λόγω Οργανισμός να είναι «πλήρως αυτοχρηματοδοτούμενος», ενώ για γίνει αυτό θα πρέπει να υπάρξει πλήρης «εκμετάλλευση των δυνατοτήτων του κτήματος»! Και συγκεκριμένα προτείνει:

• Την περίφραξη του χώρου και τη δημιουργία εισόδων όπου οι επισκέπτες θα πληρώνουν εισιτήριο.
• Τη δημιουργία ξενοδοχείου υψηλών προδιαγραφών.
• Τη δημιουργία ενός ξενώνα όπου θα φιλοξενούνται ξένες προσωπικότητες - όπως αρχηγοί κρατών κλπ.
• Τη δημιουργία ενός εστιατορίου με δυνατότητα ταυτόχρονης λειτουργίας ως πολυχώρου για πολιτιστικές ή κοινωνικές εκδηλώσεις.

Οι εργαζόμενοι πρέπει να συνειδητοποιήσουν ότι το παιχνίδι που παίζεται στις πλάτες τους είναι πολύ πιο χοντρό από όσα «πράσινα», «οικολογικά» προσπαθούν κυβέρνηση και διάφοροι φορείς να τους παρουσιάσουν ως μακρόπνοα σχέδια ανάπλασης περιοχών. Εχει να κάνει με μια ακόμη πτυχή της αντιλαϊκής πολιτικής που στην περίπτωση αυτή η δημόσια περιουσία (ο λαός έχει δικαίωμα σ' αυτήν) μετατρέπεται σε εμπόρευμα το οποίο καλείται ο ίδιος ο λαός να αγοράσει είτε με τη μορφή εισιτηρίου εισόδου, είτε πληρώνοντας αδρά τις όποιες άλλες παρεχόμενες υπηρεσίες αναψυχής και ξεκούρασης στο δάσος - επιχείρηση. Αυτή την πολιτική πρέπει να καταδικάσουν οι εργαζόμενοι και να διεκδικήσουν το δικαίωμα στο πράσινο και την καλύτερη ποιότητα ζωής.