Για τον Aμερικανό Πρόεδρο Τζορτζ Ου. Μπους τα νέα από τη Βενεζουέλα δε θα μπορούσαν να είναι χειρότερα... Τρία χρόνια μετά το πραξικόπημα της 11ης Απρίλη του 2002, που για 47 ώρες είχε κατορθώσει να ανατρέψει τον Πρόεδρο Ούγο Τσάβες Φρίας και την μπολιβαριανή κυβέρνηση, η «μπολιβαριανή διαδικασία» παραμένει ολοζώντανη, κραταιή και ελπιδοφόρα. Αντιθέτως, οι Ηνωμένες Πολιτείες καταδικάζονται από το λαό της Βενεζουέλας -και όχι μόνο - ως ο ηθικός αυτουργός του πραξικοπήματος.

Τρία χρόνια μετά, «το αγκάθι στα πλευρά των ΗΠΑ» παραμένει και πονάει ακόμη περισσότερο, αφού η ιμπεριαλιστική πολιτική των ΗΠΑ απορρίπτεται ασυζητητί, ενώ στην πέμπτη πετρελαιοπαραγωγό χώρα της υφηλίου αρχίζει να αναδύεται μία νέα πραγματικότητα, σε οικονομικό, κοινωνικό και πολιτικό επίπεδο. Σε συνδυασμό μάλιστα με μία νέα γεωπολιτική πραγματικότητα. Η πολύ στενή συνεργασία της Βενεζουέλας με την Κούβα, αντίβαρο στην πολιτική και οικονομική επέκταση των ΗΠΑ, μέσω της συμφωνίας για την ολοκλήρωση της αμερικανικής ηπείρου, της Συμφωνίας Ελεύθερου Εμπορίου της Αμερικής (ALCA ή FTAA), συμπαρασύρει ριζοσπαστικοποιώντας και άλλες κυβερνήσεις της Λατινικής Αμερικής.

Τρία χρόνια μετά το πραξικόπημα, χιλιάδες Βενεζουελανοί, με δυναμικό τρόπο, διαδηλώνοντας στην πρωτεύουσα Καράκας και άλλες μεγάλες πόλεις, θυμήθηκαν το «πραξικόπημα». Ηταν ο μοναδικός ενδεδειγμένος τρόπος να θυμηθεί κανείς τη μεγαλύτερη ανατροπή στη σύγχρονη ιστορία, δηλαδή την ανατροπή ενός πραξικοπήματος, που επιτεύχθηκε με την κοινή δράση των λαϊκών δυνάμεων με τμήματα του Στρατού. Ηταν το σημείο καμπής, τόσο για το κίνημα στη Βενεζουέλα, όσο και για το κίνημα σε όλη τη Λατινική Αμερική. Αυτές οι ίδιες λαϊκές δυνάμεις, που έκριναν τρία χρόνια πριν την έκβαση της «μάχης της Βενεζουέλας», βρίσκονται συνεχώς στο δρόμο, δηλώνοντας την αποφασιστικότητά τους για την υπεράσπιση της χώρας και της «μπολιβαριανής επαναστατικής διαδικασίας» έναντι οποιουδήποτε εχθρού εσωτερικού ή εξωτερικού, όσο μεγάλος και εάν είναι. Το λαϊκό κίνημα, θεμέλιος λίθος της επαναφοράς του Τσάβες στην εξουσία, αλλά και ασπίδα σε όλες τις αποτυχημένες και ποικιλόμορφες προσπάθειες ανατροπής του μέχρι σήμερα. Αυτό είναι το μήνυμα που στέλνουν από χτες οι Βενεζουελανοί προς όλους. Φυσικά, γνωρίζουν ότι, παρά τις συνεχόμενες ήττες τους, οι δυνάμεις που επιθυμούν το «θάνατο», φυσικό ή όχι, της «μπολιβαριανής διαδικασίας» δεν πρόκειται να σταματήσουν...

«Οταν εκλέχτηκα για πρώτη φορά το 1998 θεώρησα ότι ήταν δυνατόν να μετασχηματίσεις το παρόν σύστημα. Η πραγματικότητα όμως κατακερμάτισε αυτές τις απόψεις. Τώρα γνωρίζω πολύ καλά ότι μόνο δρόμος είναι ο σοσιαλισμός», θα δηλώσει ο Πρόεδρος της Βενεζουέλας. Ομιλία καταλύτης, η οποία για ευνόητους λόγους δεν έγινε γνωστή ούτε από τα διεθνή ΜΜΕ, αλλά ούτε και από τις συνήθεις «εναλλακτικές» πηγές ενημέρωσης που σπεύδουν να μεταφέρουν ακόμη και «σημαντικές» συζητήσεις που λαμβάνουν χώρα σε κάποια άδεια αμφιθέατρα...