Για άλλη μια φορά, πριν λίγες μέρες, η μισή σχεδόν Ελλάδα μετατράπηκε σε ...λίμνη, εξαιτίας των πλημμυρών. Για άλλη μια φορά, η κυβέρνηση επικαλέστηκε τα «ακραία καιρικά φαινόμενα», για να δημιουργήσει «άλλοθι» και να αποσείσει τις δικές της εγκληματικές ευθύνες, και για την εκδήλωση παρόμοιων φαινομένων, και για την αποτροπή τους. Ευθύνες, που, πραγματικά, θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν ως η πραγματική θεομηνία.

Η ενοχή της κυβέρνησης - αλλά και όλων των κυβερνήσεων των τελευταίων σαράντα τουλάχιστον ετών - και για το ένα, και για το άλλο, προκύπτει αβίαστα από δύο και μόνον παραδείγματα των πρόσφατων πλημμυρών.

Παράδειγμα 1ο: Για πολλοστή φορά, στη δίνη της πλημμύρας βρέθηκε η Ανατολική Αττική (Ωρωπός, Κάλαμος, Δήλεσι, Μαραθώνας) και οι κάτοικοι των περιοχών αυτών είδαν τις περιουσίες τους να βυθίζονται και να χάνονται μέσ' στα λασπόνερα. Οι αιτίες είναι προφανείς, όπως τις περιέγραψε και σε Επίκαιρη Ερώτηση που κατέθεσε στη Βουλή ο βουλευτής του ΚΚΕ Αντώνης Σκυλλάκος: Η κερδοσκοπία στη γη, η αλόγιστη επέκταση των πόλεων, οι καταπατήσεις, το μπάζωμα των ρεμάτων, οι πυρκαγιές, η έλλειψη των αναδασώσεων, η μηδαμινή και αποσπασματική κατασκευή αντιπλημμυρικών έργων. Ποιος ευθύνεται, λοιπόν, για όλα αυτά τα φαινόμενα, εκτός από την πολιτική που ακολουθήθηκε τα τελευταία χρόνια και τα εξέθρεψε ή τα υπόθαλψε, με αποτέλεσμα ολόκληρες αυτές οι περιοχές να βιώνουν σχεδόν κάθε χειμώνα το δράμα της πλημμύρας;

Παράδειγμα 2ο: Τον εφιάλτη του 1994 έζησαν οι κάτοικοι του κάμπου της Θεσσαλίας και κυρίως του Νομού Καρδίτσας, ο οποίος κηρύχτηκε σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης. Και στην περίπτωση αυτή, μπορούμε να μιλήσουμε για μια προμελετημένη εγκληματική ενέργεια εκ μέρους της κυβέρνησης, που επί οχτώ και πλέον χρόνια, παρά τις υποσχέσεις της για την αντιπλημμυρική θωράκιση της περιοχής, αυτές παρέμειναν στα λόγια. Είναι χαρακτηριστικό ότι ενώ ο πολυπράγμων τότε - το 1994 - υπουργός ΠΕΧΩΔΕ Κ. Λαλιώτης είχε υποσχεθεί ότι θα δοθούν άμεσα για έργα αντιπλημμυρικής θωράκισης της περιοχής 19 δισ. δρχ., το κονδύλι περικόπηκε στα 12,5 δισ. δρχ. και από αυτά μέχρι τώρα έχουν διατεθεί μόνον 4,3 δισ. δρχ.!

Οι καταιγίδες που ξεσπούν τα τελευταία χρόνια στη χώρα μας είναι - και έτσι πρέπει να αντιμετωπίζονται - συνηθισμένο φαινόμενο και όχι «θεομηνία». Αυτό, όμως, αρνείται επίμονα να το καταλάβει - ή, μάλλον, δε θέλει να το καταλάβει - η κυβέρνηση, που αρκείται σε ευχολόγια και σε προτεραιότητες έργων, με όρους που συμφέρουν μόνον τους μεγαλοεργολάβους και τα κέρδη τους. Γι' αυτό και σκοπεύει να εφαρμόσει μια ακόμη «εκσυγχρονιστική» ιδέα με διεθνή πατέντα, βγάζοντας μια και καλή από πάνω της την υποχρέωση του κράτους να κατασκευάζει τις βασικές υποδομές, όπως της αντιπλημμυρικής προστασίας: Την επιβολή του διαβόητου «πλημμυρόσημου», δηλαδή ενός ακόμη πρόσθετου φόρου, με τον οποίο θα «προικοδοτήσει» τους μεγαλοκατασκευαστές για να κατασκευάσουν τα αντιπλημμυρικά έργα με ...«αυτοχρηματοδότηση». Και μας πνίγει, δηλαδή, και θα μας βάλει να πληρώσουμε! Θα την αφήσουμε; Θα αντέξουμε άλλον έναν ακόμη τέτοιον εξευτελιστικό εμπαιγμό; Πιστεύουμε πως όχι.