Ηδη η κυβέρνηση έχει δώσει τα πρώτα «δείγματα γραφής». Αρκεί να θυμηθούμε ότι με συνοπτικές διαδικασίες και με εγκύκλιο του υπουργού Αγροτικής Ανάπτυξης ενεργοποιεί το δασοκτόνο νόμο. Οτι έσπευσε να εναρμονιστεί με τις κοινοτικές οδηγίες για το «εμπόριο των ρύπων», ένα μέτρο νοσηρών εγκεφάλων - υπηρετών του κεφαλαίου, με το οποίο η ασύδοτη ρύπανση καταπολεμάται στα ...«χαρτιά»! Οτι δε δίστασε να φυτεύσει την «Τεχνόπολη» στα όρια του Εθνικού Δρυμού της Πάρνηθας. Οτι με πρόσχημα τη διαχείριση της λυματολάσπης της Ψυττάλειας, ετοιμάζεται να υποθηκεύσει την υγεία των εκατομμυρίων κατοίκων της πρωτεύουσας πριμοδοτώντας την καρκινογόνα καύση. Οτι χωρίς καμιά αντίσταση δέχτηκε την οριστικοποίηση του προστίμου των 100 εκατ. ευρώ που επέβαλε η ΕΕ για το Εθνικό Κτηματολόγιο, που πλέον «πνέει τα λοίσθια» προς μεγάλη ικανοποίηση των καταπατητών.

Ισως αυτά τελικά να μοιάζουν με παρωνυχίδα μπροστά στην καταστροφική λαίλαπα που επέρχεται. Αλλωστε, με νομοσχέδιο, που πρόκειται να κατατεθεί στη Βουλή, οι τελευταίοι ελεύθεροι χώροι μαζί με τις Ολυμπιακές Εγκαταστάσεις της Αττικής (Ελληνικό, Γουδί, Φαληρικός όρμος κ.λπ.) παραχωρούνται στο μεγάλο κεφάλαιο για στυγνή εκμετάλλευση και περαιτέρω τσιμεντοποίηση.

Παράλληλα, ο υπουργός ΠΕΧΩΔΕ Γ. Σουφλιάς σε πρόσφατο «διάγγελμά» του προς τον ΣΕΒ κατέθεσε το περιβάλλον ουσιαστικά στα πόδια τους για κάθε λεηλασία. Και τι δεν τους υποσχέθηκε ο υπουργός: Οτι θα καταρτίσει Εθνικό Χωροταξικό Σχέδιο κομμένο και ραμμένο στα μέτρα τους. Οτι θα γίνουν νομοθετικές παρεμβάσεις, ώστε να επιτραπεί η κατασκευή αιολικών πάρκων, ξενοδοχείων κ.λπ. ακόμη και σε προστατευόμενες περιοχές φυσικού κάλλους. Οτι θα γίνει άλλη μια φορά «σκόνη και θρύψαλα» το Ρυθμιστικό Σχέδιο της Αθήνας, ώστε να εξυπηρετηθούν με ...«μεγαλύτερη ευελιξία» τα σχέδια του μεγάλου κεφαλαίου. Οτι θα προστατευτούν μόνο κάποιοι στενοί «πυρήνες» των περιοχών που ανήκουν στο πρόγραμμα «ΦΥΣΗ 2000», ώστε να «χωρέσουν» σ' αυτές ...«παραγωγικές» δραστηριότητες. Οτι θα προωθηθεί νέα καταστροφική διάταξη, με την οποία θα επιταχύνονται οι αδειοδοτήσεις βιομηχανιών χωρίς περιορισμούς και περιβαλλοντικούς όρους...

Ολα αυτά θέτουν το μαζικό κίνημα μπροστά σε νέες ευθύνες και αγωνιστική ετοιμότητα το επόμενο διάστημα. Εμείς θα τονίσουμε απλά ότι για την πλήρη αναστροφή της κατάστασης αυτής απαιτείται μια άλλη πολιτική. Μια πολιτική στο πλαίσιο της λαϊκής οικονομίας που προτείνει το ΚΚΕ, διαμετρικά αντίθετη με τη βάρβαρη καπιταλιστική λογική της «ελεύθερης αγοράς» και της μεγιστοποίησης των κερδών με οποιοδήποτε τίμημα.